Opuszczone archiwa

[Emi]

Emi czując uspokojenie się sytuacji puściła swoją maskę. Następnie wsłuchała się w rozmowę pomiędzy chłopakami. Z jednej strony poczuła smutek, ze względu, że nowo poznany medyk, nie jest aż tak silny by wyleczyć stare blizny. - No cóż czyli nie rozstanę się z tymi przeklętymi... - Zaczęła mówić lekko smutnym głosem jednak nie chciała dokończyć zdania. Jednak po chwili wyczuła swoją szansę. Nie miała pojęcia, że w tym miejscu znajdują się archiwa mające zapiski sprzed ponad dwóch dekad. To była dla nie okazja złapać przynajmniej jakiś trop gdzie są jej rodzice. - [color=#BF40FF]Archiwa powiadasz, może bym moglibyśmy połączyć siły? Też czegoś szukam[/color]. - Nie interesowały ją wojny, Nie interesowało jej w tej chwili szpiegostwo, mimo to tak jak nie ufała chłopakowi, czuła, że jego intencje są szczere.

Pojawiło się pytanie o to co dokładnie tutaj robią. Emi spojrzała na wężowych - Oni to nie wiem po kiego grzyba tu szli, ja jednak szukam tutaj informacji na temat pewnych ludzi, którzy zaginęli dawno tematu. - Jedno jej oko zrobiło się lekko czerwone i zaszkliło się od napływających delikatnie łez. Nie pasowało jej w tym wszystkim jedno. Chłopak miał wyjątkowe oczy a jednak zarzekał się, że to nie jest sharingan. Chciała go sprawdzić czym jest też w takim układzie. - Przyjaciół trzymaj blisko, a potencjalnych wrogów jeszcze bliżej. - Zawędrowała myśl do jej zmieszanej łepetyny.

Spojrzała będąc po środku wszystkiego najpierw na parę Orochi, następnie na Ookamiego. - Dobrze to tak, jak chcecie tutaj dalej ustalać kto kim jest, kto kogo szpieguje, kto jest dobry, kto jest zły, to sobie ustalajcie. Mnie to tak szczerze średnio interesuje, mam swoje cele tak jak już wspomniałam. Jak kogoś jeszcze interesują te archiwa to zapraszam, na pewno się przyda pomoc w szukaniu czegoś ciekawego. - Poprawiła włosy mówiąc to i jakby nigdy nic obróciła się w stronę budynku. Liczyła, że dziwny chłopak pójdzie za nią, zawsze z medykiem jest bezpiecznej i może efektywnie szukać informacji. Co do Orochi, nie miała większej uwagi na ich temat, może tylko to, że dziewczyna wydawała się może urocza, może trochę śmieszna nic szczególnego. A chłopak dłużej siedział cicho i tylko wypunktował Ookamiego.

Wchodząc do środka budynku starała się być jak najbardziej ostrożna trzymając jedną rękę w plecaku, ze zwojem na którym wcześniej rysowała. To był jej plan by w razie czego zdążyć zareagować i jakkolwiek się obronić jeżeli coś na nią wyskoczy w niespodziewany oraz niebezpieczny sposób, w końcu to dalej był tereny sporne, mogło zdarzyć się wszystko. W podobny sposób wydarzyło się przed chwilą niespodziewane spotkanie każdego z zupełnie innej parafii.

[Zerin]

Rozmowa kleiła się mniej lub bardziej. Chociaż brała w niej aktywny udział trzymała się przede wszystkim blisko Nagi. Może i była zbyt ciekawska, żeby sobie odpuścić, tak jednak wciąż mieli do czynienia z dwóją nieznajomych. Czasy bywały niebezpieczne i nie zamierzała ryzykować. Już i tak wykazali się wyjątkową głupotą od tak spouchwalając się z nieznajomymi. Gdyby sensei o tym usłyszała pewnie kazałaby jej biegać dookoła wioski za karę. Cudowna kobieta - poprawiła się w myślach.

W końcu zerknęła na Emi kiwając potwierdzająco głową. Coś jej mówiło, że po to tutaj przyszli prawda? I zresztą dwójka Orochi nie mogła być gorsza niż jacyś nieznajomi.

- Chodźmy - zgodziła się, niczym samozwańcza przewodniczka uśmiechając się promiennie do Nagi. Cieszyła się, że miała go pod ręką. Strach, który przedtem kazał jej trzymać się z dala od wejścia teraz ustąpił. Co złego mogło się stać? Nim się zastanowiła ruszyła w stronę wejścia pewna, że reszta także za nimi podąży. Trzymała się trochę za Emi pilnując, żeby Naga był w pobliżu. Zaczęła rozglądać się po pomieszczeniu próbując ustalić co znajdowało się w środku.

[Nāga]

Naga stara się po sobie nie poznać, że wcale nie wie gdzie leży Midori, tak naprawdę pierwszy raz w życiu słyszy takie nazewnictwo. Wysłuchawszy dalszego rozwinięcia własnego usprawiedliwienia Ookamiego dlaczego się tu znajduje, Naga daje reszcie przestrzeń na odezwanie się i samemu wycofuje się z dyskusji w głąb własnych rozważań.
Jak duży jest świat? Dotychczas znał głównie cztery bogato udekorowane ściany, pełne mebli i luksusu. Bogactwo swojej przestrzeni dostrzega dopiero teraz, zauważywszy standard w jakim żyją inni - do tej pory nie spotkał się jeszcze z tak doskonale urządzonym pomieszczeniem jak jego sypialnia.

Z rozważań na ziemie przywozi go pytanie Ookamiego, szybko skomentowane też przez Emi. Zerin nie kwapi się do odpowiedzi i Naga również uznaje to za jedyne słuszne zachowanie. Przytakuje przyjaciółce i odwzajemnia uśmiech, wcześniej tak rzadko widywany na jego buzi. Cieszy go perspektywa zwiedzania jakiś ruin w jej towarzystwie. Samemu najpewniej nigdy by się tam nie udał. A tak to póki ona jest obok... to czuje, że odwaga sama znajduje się w jego sercu.
Mimowolnie wciąż stara się śledzić wzrokiem swoich towarzyszy. Nie wydają się oni jakkolwiek źli, acz nigdy nie wiadomo. Zawsze mogliby nas wykorzystać, by wspólnymi siłami zdobyć cokolwiek tam na dole było, żeby później nas tam zostawić i pochować. Trzeba być czujnym.
Naga udaje się razem z resztą, starając się nie odstawać z tyłu.

[Sasame]

~ 2 / ? ~

~ Zerin, Nāga, Emi, Ookami ~

~ Misja Rangi D ~

~ Kampania Stare Miasto 一 ~

Mimo iż w opuszczonym budynku mógł znaleźć się ktokolwiek, los chciał aby była to właśnie ta czwórka młodych i niedoświadczonych życiem shinobich i kunoichi. Choć podzieleni między dwie strony barykady, udało im się dojść do konsensusu w związku z którym zgodnie podjęli decyzję i wspólnym zbadaniu tajemniczego budynku. Cała czwórka weszła powoli do archiwów, zostawiając za sobą nie tylko ostry i nieprzyjemny wiatr, ale również większość światła słonecznego, które do wnętrza przebijało się jedynie przez dziury w dachu i ścianach.

Budynek w pełni zasługiwał na miano opuszczonego, zarówno podłoga jak i ściany były stare i popękane, sprawiając że każdy krok powodował głośne i przeszywające skrzypienie. Unosił się tutaj nieprzyjemny zapach starej wilgoci, wbrew logice utrzymując się mimo chłodnego przeciągu i świszczącego w szczelinach wiatru.

Choć atmosfera pomiędzy grupką była napięta i każde mimowolnie zerkało na resztę, nie ufając sobie na obecną chwilę, każdy zgodnie z ustaleniami zabrał się za przeszukiwanie pomieszczenia, po którym wciąż walało się trochę porzuconych dokumentów. Większość z nich zdążyła wyblaknąć, sprawiając że odszyfrowywanie kartek czy zwojów kompletnie mijało się z celem. W pewnym momencie jednak Zerin i Naga, którzy poruszali się niemal przyciśnięci do siebie, niechcący przewrócili stary taboret, który upadł na ziemię, powodując zaskakująco... Głuchy odgłos, który poniósł się echem rozbrzmiewającym pod starymi deskami podłogowymi.