Siedziba Władz

[Kaito Mizukane]

Twierdza ta, choć potężna, nie narzuca się krajobrazowi. Zbudowana z ciemnego, nieociosanego kamienia i wiekowego drewna, wkomponowana jest w mur jakby w niego wrósł tworząc majestatyczną formację. Z daleka wygląda jak przedłużenie muru, jakby sama ziemia wyrzuciła ją z siebie. Na głównym dziedzińcu, w którym nie ma miejsca na zbytek, znajduje się krąg rytualny z wyrzeźbionymi w kamieniu symbolami przodków i duchów zwierząt. Tu odbywają się zgromadzenia starszyzny i ważne rytuały przejścia. Centrum stanowi prosty, acz solidny budynek z kamiennym paleniskiem i wysokim dachem pokrytym czarną strzechą.

[Kujaku Haruka]

Nie zawsze zgadzała się z Genzo, ale w tym wypadku - jak najbardziej. Spodziewała się, że jej krótka chwila zawahania raczej sprawi, że będzie jedną z ostatnich do zlecenia, a tutaj proszę. Może jednak to po prostu zmęczenie - najpierw podróżą, potem wielką bitwą z Uchiha oraz wspierającymi ich klanami, a teraz przedłużającą się wojną. Miała nadzieję, że to właśnie był powód, że tylko ona się zgłosiła, a nie zwykłe tchórzostwo. Znała jednak resztę chyba dość dobrze, aby być przekonaną, iż niewielu z nich było tchórzami.

Zmęczenie zatem. Cóż, niech odpoczną, a ona skupi się na dobru klanu.

Opuściła dłoń i ruszyła za przywódcą, słuchając melodii kowadła, którego ostre dźwięki zaczęły nieść się echem po osadzie. Sama niedawno kupowała u niego shurikeny, chociaż podejrzewała, że może on czekać na moment, gdy nie będzie mieć ciągle zamówień płatnerskich, a raczej zwykłe podkucie konia, albo naprawienie jakichś rolniczych narzędzi. Pozdrowiła go gestem i przelotnym uśmiechem.

- Genzo-sama? Czy zadanie ma tajny charakter, czy możecie mi zdradzić jego istotę już teraz? - spytała ostrożnie, z jednej strony ciekawa, z drugiej jednak - przyzwyczajona do dyscypliny i nieskora do odzywania się poza hierarchią.

[Kaito Mizukane]

Wojny Światów - Zlecenie Specjalne D
Kujaku Haruka
"Zgubiona wiadomość" _____________________________
Posty:
MG: 3
Kujaku Haruka : 2
_____________________________

- Nie tutaj Haruka, poczekaj aż dotrzemy do siedziby - odrzekł tylko półgębkiem dowódca straży.

Wchodząc do siedziby władz minęliście już pojedynczych mieszkańców którzy zaczęli ustawiać się w kolejce. Niektórych z nich rozpoznałaś bez problemu to byli twoi znajomi z patroli, najwidoczniej tak jak ty chcieli przysłużyć się waszej sprawie czymś znaczniejszym. Śmiało mogłaś podejrzewać, że to najprawdopodobniej nie byli miłośnicy łapania kotów czy pilnowania dzieci. Śmiało mogłaś powiedzieć, że tych których znałaś to byli ludzi o wojowniczych sercach i nie dla nich było przemierzanie osady wzdłuż i wszerz przy na prędce skonstruowanym murze... Oczywiście oprócz tych wszystkich znanych ci bardziej bądź mniej zawadiakach byli też zwykli ludzie którzy przychodzili z prośbami. Tak, zgadza się większość przynosiła wypełnione wnioski, aby znaleźć ich futrzaki, a niestety rzadziej trafiało się coś znacznie ciekawszego. Choć ta zakapturzona kobieta (poznałaś po wypukleniach na płaszczu) wyglądała jakby miała coś ciekawego na wniosku.

Po kilku zakrętach wewnątrz budynku trafiliście do gabinetu dowódcy straży. Puścił cię przodem po czym wszedł za tobą i zamknął drzwi upewniając się czy rzeczywiście dobrze je zaryglował. Następnie wskazał ci wolne miejsce przy biurku, a sam usiadł naprzeciw ciebie.

- Przechodząc do sedna sprawa. Nasz posłaniec został zabity, jednak sądząc po ruchu wojsk przeciwnika nie udało im się dostać w posiadanie rozkazów. Twoim zadaniem jest udać się w kierunku Antai, podejrzewamy, że dzień drogi stąd powinno być gdzieś ciało, a nieopodal niego wiadomość. Jeżeli uda ci się je znaleźć zanieś je jak najprędzej do naszego posterunku na spornych ziemiach w zachodnim Sogen. Nie przejmuj się, jeżeli trafisz na któregoś z naszych. Każda z pomniejszych wiosek wysłała po jednym żołnierzu, aby odnaleźć wiadomość... Haruka uważaj na siebie ...- ostatnie zdanie powiedział ciepłym ojcowskim tonem głosu, jakby się o ciebie zamartwiał -... Idź już, nie trać czasu, to bardzo ważne, najważniejsze co dotychczas robiłaś...

Kujaku Genzo

[Kaito Mizukane]

Z/T

[Kujaku Haruka]

Posterunek okazał się dalej czynny, na całe szczęście - chociaż trzeba było przyznać, że strzała posłana niemal w jej stopę nie wzbudziła jej sympatii, jakkolwiek rozumiała i nawet doceniła czujność strażników. Mniej doceniła ton oraz nastawienie osiemnastolatka przed sobą. Wojna stworzyła wielu takich jak on, trzymających się uparcie bardzo starych porządków społecznych, chociaż istnienie Yokai raczej mocno zrównywało większość wiosek. Zmrużyła oczy, ale jej ton był spokojny, lodowato zimny... chociaż za jej plecami delikatnie zaczęła jaśniec poświata chakrowego ogona, szybko jednak zduszona siłą woli Haruki.

- Wiadomość miał przekazać kto inny, ale leży martwy o jakieś pół dnia drogi konno stąd na wschód. Prawdopodobnie zabiła go dwójka najemników Kaminari, których spotkałam po drodze, ale z którymi nie wdałam się w potyczkę - przekazanie wiadomości było moim zadaniem. Możecie rozważyć zwiększenie intensywności patroli w tamtym rejonie, panie... - zawiesiła głos, oczekując, iż mężczyzna się przedstawi.

Następnie zawróciła wierzchowca, postanawiając, iż nie będzie tracić czasu - w takim towarzystwie i tak by specjalnie nie wypoczęła. Zamiast tego popasała znowu w dziczy, aż wróciła do domu, do Kinoko no Rakuen. Zmęczona, ale koniec końców zadowolona, że wykonała zlecenie oraz odzyskała maskę zmarłego. Oddała wierzchowca na posterunku, klepiąc delikatnie zwierzę po szyi, które dobrze jej się przysłużyło podczas tej podróży. Następnie przeszła prosto do siedziby lokalnych władz, szukając swojego zwierzchnika - a gdy go odnalazła i została wpuszczona do jego gabinetu, ukłoniła się na powitanie i zdała raport.

- Genzo-sama. Zgłaszam, iż zlecenie zostało wykonane. Odnalazłam ciało naszego posłańca i odzyskałam wiadomość, po drodze być może raniąc dwójkę najemników wroga - jak poważnie, nie byłam w stanie potwierdzić, gdyż notka wybuchowa, której do tego użyłam, miała za zadanie jedynie rozproszyć ich uwagę. Zgłosiłam ich obecność na terenie w posterunku docelowym, do którego przekazałam odzyskane rozkazy. - streściła krótko swoją przygodę, po czym wyciągnęła maskę z torby. - Odzyskałam również to. Czy wiemy, do kogo należała? Chciałabym przekazać ją jego rodzinie. -

[Kaito Mizukane]

Wojny Światów - Zlecenie Specjalne D
Kujaku Haruka
"Zgubiona wiadomość" _____________________________
Posty:
MG: 8
Kujaku Haruka : 7
_____________________________

Pędząc konno przypomniałaś sobie jak chamski i nieokrzesany strażnik odpowiedział ci:
"- Panie mi się podoba..."



Wróciłaś do osady w momencie kiedy Słońce po raz kolejny witało je swoimi promieniami, uderzenia kowala słychać już było jeszcze w lesie. Wjechałaś do osady na koniu, kierując się do siedziby władz chcąc oddać raport z przebiegu misji. W budynku przywitał cię dowódca straży Kujaku Genzo, zanim się odezwał byłabyś w stanie przysiąść, że lekko uśmiechnął się do ciebie
- Jak misja ? Jaki status ?
A gdy wysłuchał wszystkiego co miałaś do powiedzenia skwitował to następującymi słowy:
- Bardzo cieszę się, że ci się udało. Idź teraz odpocznij, porządnie się wyśpij. Wyśle raport z twojej misji komu trzeba nie może tak być, że przez sito patroli przechodzi sobie taka dwójka zwykłych rzezimieszków od Kaminari. Niestety nikt się jeszcze nie odezwał. Jednak dam znać wszystkim, że odnaleźlismy naszegmaskę naszego "brata". Rodzina z pewnością sama przybędzie. A teraz idź spać

Tak, należał ci się odpoczynek po tak długim staniu na nogach, organizm też dawał ci znać, ze zbliża się do limitu. Cięzkie oczy na które już ledwo co widziałaś czy nogi któe nagle stały sie cieżkie niczym kawał porządnego żelaza były wyznacznikami twojego zmęczenia. Także nie pozostało ci nic innego jak położyć się spać pdo warunkiem, że dzieci ci na to pozwolą... Powodzenia...

Kujaku Genzo

MISJA ZAKOŃCZONA SUKCESEM. GRATULACJE !!!

[Kujaku Haruka]

[Z/T]

[Kaito Mizukane]

Wojny Światów - Zlecenie Specjalne D
Kujaku Haruka
"Z tyłu wojny" _____________________________
Posty:
MG: 2
Kujaku Haruka : 1
_____________________________

- Ależ oczywiście kochana pani Haruko, że podłożę proszę się nie martwić. Przecież nie może zmarnować się tyle zupy, a teraz pani pozwoli uciekam bo sam muszę jeszcze przyszykować coś na obiad. - zaczerwienił się i wyszedł
Jego rumieńce na twarzy nie były dla ciebie zaskoczeniem, od dłuższego czasu dochodziły do ciebie słuchy, że sąsiad Nageboroshi zaleca się do Mikoto, dziewczyny z sąsiedniej wioski.

Wyruszyłaś do siedziby władz, po drodze nie zauważyłaś nic co mogło jakoś cię zaskoczyć. Baby plotkowały, kupcy sprzedawali, rzemieślnicy robili swoje, a dzieci wszędzie biegały nawet swoje pociechy zdążyłaś zauważyć gdzieś tam w oddali. Zastanawiające było to jak ludzie potrafili zapomnieć o tym, że nieopodal toczy się wojna.

Do gabinetu Genzo w którym było jeszcze czterech żołnierzy klanu Kujaku, musiałaś dotrzeć ostatnia ponieważ Genzo zaraz po twoim przybyciu podjął
- Skoro jesteśmy w komplecie to od razu przejdę do rzeczy. Dostałem rozkazy, że mam wytypować piątkę ludzi do pomocy na naszych tyłach. Ostatnio toczyliśmy zacięte bitwy na ziemiach spornych i brakuje rąk do pracy. Będziemy musieli pomagać medykom znosić rannych z pola bitwy. Będziecie musieli spędzić tam, dwa może trzy dni albo i dłużej. Dlatego radzę wam pożegnać wasze rodziny. Jakieś pytania ?

Nageboroshi
Genzo

[Kujaku Haruka]

Uśmiechnęła się, widząc zaczerwienione oblicze sąsiada. Miała nadzieję, że jego zaloty się powiodą - był dobrym, nawet jeśli nieco ekscentrycznym człowiekiem. Zasługiwal na nieco domowego ciepła, a ponadto - Kujaku musieli się rozrastać, jeśli mieli mieć szansę na trwałe wywalczenie sobie miejsca w tej części świata. Sama wiedziała, że raczej prędzej, niż później powinna pomyśleć o jakimś ożenku, nawet jeśli nie z miłości, to z rozsądku i lojalności wobec klanu. Na razie jednak potrzebowała pomóc ugasić bardziej krótkoterminowe pożary, które wybuchały każdego dnia.

Po drodze do gabinetu Genzo z zadowoleniem oglądała sielski widok tętniącej wioski. Nie dziwiła mu się - odkąd nie trzeba było zastanawiać się każdego dnia, czy do wioski przybędzie Mgła i kogo ze sobą zabierze... ludzie odetchnęli. Kaminari można było wypatrzeć, można było pokonać... A nie chować się jedynie przed nimi lub próbować przebłagać ofiarą krwi. Nic dziwnego, że ludzie woleli to, od życia za Murem.

Po wejściu do gabinetu, otaksowało wzrokiem szybko pozostałych, starając się rozpoznać znajome twarze pośród nich, ale gdy tylko Genzo się odezwał, skupiła się na jego słowach. Zadanie brzmiało całkiem prosto, w zasadzie ciężko było wymyślić jakieś pytanie, które mogłoby być istotne... chociaż nie, w sumie coś jej przyszło do głowy.

- Genzo-sama, czy na miejscu możemy oczekiwać, że będą wolne nosze do transportu rannych? Czy powinniśmy się zaopatrzyć u nas i wyruszyć z gotowym sprzętem? Ponadto, może powinniśmy wziąć jakieś zapasy medyczne ze sobą - jestem pewna, że nasi Iryonini będą zadowoleni z dostawy, jeśli tylko Kinoko no Rakuen może sobie na to pozwolić. - spytała, i zaproponowała jednocześnie. Pamiętała jeszcze dobrze bitwę o to całe Kotei i krzyk medyków, narzekających na wyczerpujące się zapasy bandaży, pigułek z krwią, czy chakrą, czy też jeszcze innych medykamentów.