Halloweeeen! 2023

[Yami]

Nie będę ukrywał, poszedłęm na łatwiznę :<

[Nana]

No to, żeby pasowało do kuzynki Nana w wydaniu lisa

[Tetsu Maji]

Demoniczne wydanie pustynnego chłopca, jak znalazł

[Yasuo]

A ja chciałem być oryginalny i mam opowiadanie (główną bohaterką jest moja nowa postać - Tenshi)

Wszystko zaczęło się kilkaset lat temu. Żył wtedy mądry i dzielny samuraj o imieniu Tatsuya. Wsławił się w wielu bojach i doskonale zarządzał ziemią, która została mu przydzielona. Tatsuya kochał Święto Duchów. Było to tradycyjne święto wioski, z której pochodził. Mieszkańcy przebierali się w straszne stroje i tworzyli straszne dekoracje, by przestraszyć i przegonić złe moce, a także by uhonorować przodków i opiekuńcze duchy. Nie uczestniczył w tym wydarzeniu od około 20 lat. Pewnego dnia Tatsuya postanowił wskrzesić to święto i zorganizować Upiorny Wieczór Samurajski na swoich ziemiach. Swoją decyzję ogłosił ludziom, którzy zamieszkiwali jego ziemie. Wszyscy byli bardzo podekscytowani nadchodzącym wydarzeniem. Tatsuya zamówił wiele misternie rzeźbionych latarni. Miały one kształt przeróżnych bestii takich jak tengu czy kitsune. Wykonane przez najznamienitszych artystów miały nadawać wydarzeniu mistyczny, duchowy nastrój. Tatsuya zorganizował też serię konkursów dla mieszkańców swoich ziem. Konkurs na najbardziej przerażające kimono, w którym to kobiety musiały obszyć ubranie przerażającymi wzorami. Konkurs na opowiadanie strasznych historii, które mroziły krew w żyłach. Nie obyło się także bez strasznych dań. Dania były zwyczajne, ale podane w misach w kształcie głów duchów. Sake rozlewane było do kubków zrobionych z małych dyń. Ubierano maski mściwych duchów i istot nadprzyrodzonych, a wieczorem zorganizowano procesję, a każdy z uczestników trzymał w ręku papierową latarnię. Każdy nosił upiorne przebranie. Na zakończenie festiwalu ludzie położyli papierowe latarnie na wodzie, oddając w ten sposób cześć dobrym duchom i przodkom. Lampiony odpłynęły wraz z nurtem pobliskiej rzeki. Obchody święta duchów były bardzo udane, pełne dobrej zabawy, radości i przyjaźni. Ludzie mogli korzystać z wielu atrakcji. Budka upiornego wróżbity. Upiorny ogród. Upiorna ceremonia parzenia herbaty. Do tego śpiewy i tańce.
Kilkaset lat później Tenshi usłyszała tą historię. Na jej twarzy wykwitło zaciekawienie. Nigdy czegoś takiego nie doświadczyła. Wyobrażała sobie jakby to było uczestniczyć w czymś takim. Nie przypuszczała, że okazja może się nadarzyć już wkrótce. Data wyznaczona przez Tatsuyę zbliżała się bowiem wielkimi krokami. To już jutro. Dziewczyna wiedziała, że przygotowanie takich obchodów w jeden dzień jest niemożliwe.
- Za wioską stoi stary opuszczony dom z wielkim ogrodem - powiedział chłopak, z którym rozmawiała. - Wraz z kilkoma znajomymi pragnę zorganizować tam przyjęcie z okazji Święta Duchów.
- Upiorny Wieczór Samurajski? - dopytała.
- Dokładnie tak. Chociaż w trochę bardziej uproszczonej formie. Wspólnie przygotujemy jedzenie. Upiorne miski mamy. Ozdobimy dom duchowymi dekoracjami. Będziemy opowiadać sobie straszne historie, tańczyć i śpiewać. A na zakończenie weźmiemy papierowe latarnie i udamy się nad pobliską rzekę. Oczywiście będzie sake, a dla Ciebie jakiś soczek. Też jesteś zaproszona.
- Dziękuję... - ukłoniła się. Chłopak poinformował ją gdzie ma się udać. Wzięła miotłę, jakieś ścierki i przyrządy do usuwania brudu i udała się we wskazane miejsce.
Dom okazał się naprawdę zapuszczonym miejscem. Wszędzie pełno kurzu. Ogród też nie należał do najczystszych miejsc na świecie. Budynek wyglądał naprawdę upiornie, ale jeśli miała się tutaj odbyć impreza - nawet upiorna - to musiało być w miarę czysto. Zaczęła więc porządki, oczekując innych uczestników tego przyjęcia. Ci pojawili się jakąś chwilę później. Było ich około 10. Czarne płaszcze z wyszytymi pająkami. Na twarzach mieli białe maski. Był zimowy wieczór, a zimą zawsze dni są krótsze. Było więc prawie ciemno. Płaszcze zlewały się z mrokiem, a maski niby głowy duchów unosiły się nad ziemią. Tenshi prawie wywróciła się z przerażenia.
- Spokojnie, Tenshi - powiedziała jedna z latających głów, chwytając ją za rękę i nie pozwalając upaść. Dziewczynka zauważyła rękę ducha, która tak jakby wysuwała się prosto z powietrza. - To tylko my.
Zdjął maskę, a pozostali uczynili to samo. Zobaczyła znajome twarze. Weszli do środka. I wtedy w świetle świec zauważyła czarne płaszcze.
- Przepraszam... przestraszyłam się...
- O to właśnie chodzi - odpowiedział. - To Święto Duchów! Musimy wystraszyć złe moce!
Miało to sens. Tak jak mówił, przynieśli ze sobą upiorną zastawę i składniki na dania. Dom był wysprzątany. Zostało przyrządzanie potraw, dekorowanie i można było bawić się cała noc. Tenshi była szczęśliwa i bardzo podekscytowana. Patrzyła na wydrążone dynie, które szczerzyły się do niej upiornie. W środku paliły się świece. Mężczyźni ustawili je na stole w kuchni i w jadalni i nad kominkiem i gdziekolwiek indziej się dało. Atmosfera była naprawdę przerażająca.
- Podobają Ci się? - zapytał pomysłodawca całego tego wydarzenia. - A... przepraszam, zapomniałem się przedstawić. Nazywam się Funai.
Miał rację. Tenshi widywała go dość często, on znał jej imię. Ona jednak nie znała jego. Pokiwała głową potwierdzająco, nie mogąc opanować swoich pozytywnym emocji. Zaakceptowali ją. Ktoś mógłby powiedzieć, że taką imprezę powinni przygotować dzień przed, ale Tenshi uważała, że dzień imprezy także jest dobry. Nie ważne co robiła. Ważne, że z przyjaciółmi. Wspólne przyrządzanie potraw i dekorowanie to także były atrakcje.
Mieli na sobie piękne ubrania i przerażające maski. Jedynie Tenshi ubrana była "jak nie na przyjęcie". Czuła się inna. Czuła się gorsza. Z pewnością zwrócili na to uwagę. Funai położył dłoń na jej ramieniu akurat gdy kroiła warzywa potrzebne do jednego z dań, które chcieli przygotować. Tenshi podskoczyła ze strachu. Na szczęście nic sobie nie ucięła. Tego wieczoru bała się bardzo często, ale był to dobry i zabawny strach. W końcu "Upiorny Wieczór Samurajski" musiał być straszny i zabawny. Gdy tylko usłyszała tą historię, od razu zaczęła zazdrościć samurajowi, który po raz pierwszy wpadł na pomysł tego przedsięwzięcia. W historii opisywany był jako mądra osoba, która wraz z innymi przygotowywała festiwal. Z innymi. Tenshi także chciała być częścią większej grupy i wspólnie coś robić. Chciała pasować do tego pięknego obrazka, a nie pasowała.
- Proszę - powiedział Funai, podając jej woreczek gdy tylko odwróciła się w jego stronę. - Ubrania. Także musisz się przebrać. Tak szybko wybiegłaś, by tutaj posprzątać, że nie zdążyliśmy Ci tego dać...
Rzeczywiście Tenshi bardzo szybko tutaj przybiegła. Była zbyt podekscytowana, by myśleć o czymś takim jak strój. Oni pomyśleli za nią. To był dobry prezent. Cały dzisiejszy wieczór był dobrym prezentem.
- Dziękuję... - Wzięła pakunek i poszła się przebrać. Po chwili miała na sobie czarną sukienkę z tymi samymi motywami co stroje chłopaków. W ręce trzymała białą maskę.
- Królowa Wampirów i Duchów! - krzyknął Funai, anonsując ją, gdy ta wchodziła do salonu. Zarumieniła się. Znów do niej podszedł. - Pięknie wyglądasz, Tenshi.
Jakiś czas później wszystko było gotowe. Gotowany ryż z warzywami w misce w kształcie czaszki stał na stole. Obok niego sushi na półmisku w kształcie ludzkiej kości. Było wiele dań, a każde z nich przerażało wyglądem naczynia. Na stole stały też dyniowe kubki. To były po prostu małe dynie z wydrążonym wnętrzem. Można było w nich pić sake i sok... również dyniowy. Papierowe ozdoby zdobiły ściany. Sztuka origami stworzyła pająki, nietoperze i inne przerażające stworzenia. Czego nie dało się zrobić z papieru malowało się na ścianach. Wielka czaszka patrzyła na zgromadzonych uczestników.
- Zaparzymy teraz wspólnie herbatę i mam nadzieję, że będzie upiorna! - Funai był dobrym wodzirejem. Ceremonia parzenia herbaty rozpoczęła się. Nie trwała długo, więc nie była taka jak ta prawdziwa. Prawdziwe ceremonie parzenia herbaty potrafiły trwać kilka godzin. Ta była upiorna, więc po około dwudziestu minutach każdy miał już swój kubek z aromatycznym naparem. Po herbacie przyszła pora na opowiadanie strasznych historii i spożywanie pysznego jedzenia.
Funai nalał wszystkim sake. Wszystkim za wyjątkiem Tenshi. Ona dostała sok dyniowy. Był to słodki i bardzo pyszny napój. Siedzieli wspólnie. Wspólnie jedli i wspólnie pili. Wspólnie opowiadali historie. Niektóre były naprawdę straszne. Inne miały pewien mistyczny wątek. A jeszcze inne były śmieszne.
- Tenshi! Teraz Twoja kolej! - Funai wywoływał wszystkich po imieniu, więc oczywiście, że dziewczyna także musiała opowiedzieć swoją historię. Zamyśliła się i zaczęła opowieść:
- Był sobie kot. Kot ten - jak to kot - chadzał własnymi ścieżkami. Jedne prowadziły go do kominka, gdzie mógł się ogrzać. Drugie prowadziły go pod stół dobrego karczmarza, gdzie dostawał jedzenie. Jeszcze inne wiodły go na spacer. Była jednak jedna ścieżka, która nie była bezpieczna. Pan Kot o tym nie wiedział. Wiodła do gniazda pewnego ptaka... wysoko na drzewie. Kot chciał go zjeść.
- I co dalej? I co dalej? - dopytywali wszyscy. Tenshi wzruszyła ramionami.
- To proste. Wszedł na drzewo, a ptak odleciał, zostawiając kota na całą wieczność. Drzewo stało się jego domem i jego duch po dziś dzień tam straszy.
- Uuuuuuuuuuuuu - Wszyscy naśladowali duchy.
Szczęście wypełniało małą Tenshi. Nie był to jednak koniec. Jeszcze większe szczęście odwiedziło tą imprezę niemalże na samym końcu. Tuż przed ceremonią lampionów. Tenshi bawiła się we wróżkę i udawała, że przepowiada przyszłość. Straszną przyszłość. Królowa Wampirów i Duchów idealnie się do tego zadania nadawała. Była prawdziwą wiedźmą. Funai podszedł do stolika przy którym siedziała, prowadząc ze sobą gościa.
- Okuda-san chciałby poznać swoją przyszłość - powiedział i oddalił się chwilę później.
- Jaasne... - Tenshi początkowo nie zwróciła uwagi. Patrzyła w stół i w karty. Naprawdę się angażowała w tą udawaną rolę. - Imię? - Jak każda prawdziwa wróżbitka musiała wiedzieć kto do niej zawitał. Nim ten jednak zdążył odpowiedzieć, podniosła wzrok. - Okuda-sama!!!!
Okuda był około dwudziestoletnim mężczyzną. Tenshi miała lat dwanaście. Był jej przyjacielem z dzieciństwa, którego traktowała jak starszego brata.
- Cześć, Tenshi - odpowiedział, kłaniając się. Ona odwzajemniła ukłon. - Czy mogłabyś przepowiedzieć mi przyszłość?
Kiwnęła głową potwierdzająco i potasowała karty. Wyciągnęła trzy z nich. Nie znała się ani na kartach, ani na wróżeniu. Potrafiła jednak odgrywać rolę. Położyła te karty na stole i zamyśliła się. Po chwili podniosła głowę i popatrzyła mu w oczy. Z jej oczu emanował strach.
- Spotkasz dzisiaj osobę, której dawno nie widziałeś, ale gdy tylko wieczór dobiegnie końca, to znów czeka Was rozłąka. Na... całą... wieczność.
Uśmiechnął się tylko. Miało to sens i jednocześnie sensu nie miało. Ktoś zaczął grać skoczną muzykę. Okuda wyciągnął rękę w stronę Tenshi.
- A więc pozwól mi na ostatni taniec - Zaczęli ze sobą tańczyć aż zapadła ciemność.

[Takashi]

Sztuczna inteligencja stwierdziła, że to jest w stylu halloween. Ok, niech tam będzie.

[Rei Uta]

Nie bawcie się czarnymi świeczkami!

[Jawa]

Wybaczcie za drobne opóźnienie ale niestety nie mogłem się tym zająć wcześniej.

Czas na wrzucanie obrazków lub historyjek dobiegł końca, wiec teraz czas na to co Użytkownicy lubią najbardziej, czyli nagrody!

Dla każdego kto wziął udział w zabawie przewidzieliśmy 20 PH oraz 200 Ryo (z możliwością zamiany na linijki skrócenia treningu w przeliczniku 100 Ryo = 625 znaków)!
Do zobaczenia przy następnej zabawie!

[Shindo]

Dzięki śliczne, odbieram.

[Osamu]

dzięki za ph i za skrócenie ;3

[Rei Uta]

Odbieram co swoje

[Tsukune]

Odpieram

[Uchiha Tsuyoshi]

Odbieram PH i 1250 znaków krócej

[Ai]

Odbieram PH i Ryo

[Ryuujin Kodai]

Biere moje, należy się

[Takashi]

Dziękuję i odbieram. 20 PH oraz skrócenie treningów o 1250 znaków.