[EVENT] - Grupa Szturmowa

[Takashi]

Rokubi z każdą następną upływającą minutą zaczynał szaleć coraz bardziej. Taskashi z trudem był w stanie go opanować i choć początkowo był w stanie stłamsić jego wpływ, to jednak po jakimś czasie nie był w stanie go przezwyciężyć. Niby znajdował się na jałowym polu ozdobionym lasem wraz ze swoimi towarzyszami z grupy szturmowej, a wokół nich znajdowały się dzikie hordy, ale tak naprawdę przestał w stu procentach uczestniczyć w negocjacjach i całych tych wydarzeniach. Zdołał wyłapać część rozmów dotyczących próby pojednania, zdołał też zapamiętać wygląd najważniejszych person wśród wrogiej frakcji, w którymś jednak momencie zupełnie przestał wyłapywać jakiekolwiek bodźce zewnętrzne z otoczenia. Miało to miejsce w chwili, gdy jego wzrok spotkał się ze wzrokiem długowłosego starca siedzącego gdzieś przy potężnej lektyce. Starca, którego aura przeraziła nawet Inoko za sprawą jej sensorycznych zdolności, wystarczyła chwila, by mroczna energia sprowadziła ją na kolana. Towarzyszący młodemu jinchūrikiemu Ayumu wyszedł przed szereg, by w swoim własnym imieniu wspomóc negocjacje, ciężko było stwierdzić, czy zrobił to z własnego poczucia sprawiedliwości i własnej potrzeby, czy też po to, by skupić na sobie całą uwagę i zasłonić Narę. Jeśli to drugie, bardzo miło z jego strony, szkoda tylko, że wszelkie starania poszły na marne. Bohater nie mógł dłużej wytrzymać, ogoniasta bestia przebiła się, eksponując przed wszystkimi swoją potężną energię. Może udało mu się to osiągnąć za sprawą ostatnich treningów shinobiego, a może był w stanie zrobić to w każdym momencie, rozrywając ciało chłopaka na strzępy. Istniało też prawdopodobieństwo, że potrzebował do tego dużej ilości siły, a ta napłynęła w gniewie i strachu, gdy sześcioogoniasty stanął przed obliczem tak dużego zagrożenia - nie wiadomo. Wiadome było natomiast to, że osiągnął swój cel i przejął kontrolę nad swoim hostem.
Dwudziestoczterolatek już od kilku chwil czuł się źle i nie wahał się poinformować o tym swoich towarzyszy. Zdążył jeszcze ostrzec ich przed tym drugim, to był czas, kiedy jeszcze mógł samodzielnie utrzymać się na nogach. Gdy kolega z blizną opuścił go, zrobił krok w tył, jakby już miał upaść, ale solidnie podparł się prawą nogą, by z trudem zachować równowagę. Ostatnie słowa samotnego wędrowcy dobiegały do niego, aż w końcu zupełnie przestał je słyszeć. Przestał też widzieć, cokolwiek. Miał przed oczami ciemność, bezkresną czerń, w której mógł się swobodnie poruszać i choć zdawał sobie z tego faktu, to mimo wszystko nie potrafił nawet dostrzec samego siebie. Próbował unieść ręce do góry na wysokość twarzy, by móc na nie spojrzeć, ale nic z tego. Prawą dłonią przesunął po lewej, sprawdzając, czy zmysł dotyku funkcjonuje. Tak, funkcjonuje. Czyli tylko jego wzrok zawodzi, najwidoczniej przestrzeń, w której się znalazł, zupełnie niweluje korzystanie z narządu wzroku. Słuch działał.
- Halo? - powiedział tonem najbardziej zwyczajnym na świecie.
To pojedyncze słowo rzucone w nicość wokół niego odbijało się echem przez kilka sekund, wypełniając ten bezkres czerni. Był sam. Nie znajdował się już w Sogen, znajdował się nie wiadomo gdzie, jeszcze nigdy wcześniej nie dotarł w to konkretne, niezidentyfikowane miejsce. Nie widział bramy z pieczęcią, nie widział Rokubiego, nie widział szklanej tafli wody, w której odbijałoby się jego jestestwo. Nie widział nic.
W tym samym czasie demon stopniowo przejmował kontrolę nad ciałem bohatera. Wypuszczał swoją chakrę na zewnątrz, tworząc z niej scaloną powłokę okalającą jego ciało. Część energii skupiała się w dolnej części jego pleców, formując długą mackę, która ostatecznie przybrała kształt czerwonego ogona. Gdyby tylko Takashi mógł tego doświadczyć osobiście z pełną świadomością, może byłby w stanie wyciągnąć z tego jakieś wnioski i lekcje, jednakże całe wydarzenie działo się poza jego zmysłami, poza jego odczuciami, on był od tego odizolowany. Cała akcja trwała tylko krótką chwilę.

  Ukryty tekst

Nie czuł już wpływu chakry Rokubiego. Nie czuł już negatywnych efektów oddziaływania mrocznej energii, jedyne, co czuł, to ogromne osłabienie. Był wycieńczony, od razu zaczął się osuwać, jeśli nikt mu nie pomoże, prawdopodobnie walnie o ziemię. Opadając raz jeszcze spotkał się ze wzrokiem siwego starca, który szczerzył się z powodu całego zajścia i aż podniósł się z ekscytacji. Gardził nim, bo to właśnie przez niego demon aż tak się zdenerwował. Było coś jeszcze. Głośny, donośny i charakterystyczny dźwięk od strony Yaseichiego i Higashimury. Przebite ciało tego pierwszego i rozkaz Takeru. Koniec negocjacji, każdy miał wskakiwać na środki transportu i zwiewać. Wyglądało na to, że negocjacje nie udały się z powodu wybuchu Takashiego. Ninja nie miał na tyle sił, by się tym teraz przejąć, teraz ledwie mógł się poruszać, a wszystkie informacje docierały do niego w zwolnionym tempie, był praktycznie otumaniony. Wojna wisiała w powietrzu, a kolejne zadanie czekało na grupę szturmową. Tutaj pojawia się pytanie - czy po całym zamieszaniu jinchūriki z klanu Nara zostanie zmieszany z błotem? Czy jego towarzysze odwrócą się od niego? Jeśli tak będzie, on sam nie będzie w stanie sobie tego wybaczyć, nie po wszystkim, co już go spotkało. Nie po niepowodzeniach, nie po potknięciach, nie po tak wielu rozczarowaniach. Najpierw musiał odzyskać siły, potem - zobaczymy. Może pozostali nie będą sobie zdawali sprawy z tego, do czego w ogóle doszło, a może niekompetencja zostanie rzucona w niepamięć? Może tak naprawdę negocjacje wcale by się nie udały, o czym świadczy rana wyrządzona Yaseichiemu? Tych pytań jest zbyt wiele.

tldr

Rokubi przejmuje kontrolę, na chwilkę odpływam, potem się ogarniam, ale tracę siły. Ktoś musi mi pomóc, żebym uciekł z resztą towarzystwa.

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

[Osamu]

Osamu uważnie słuchał tego co odpowiadali im przywódcy dzikusów. No no, kto by pomyślał, że Ayumu osiągnie dużo więcej niż ten wielki negocjator. Widać było, że oni też nie za bardzo chcą tej wojny... Tylko, że oni rozmawiali jako strona przeważająca, która może mieć w dupie wszystko i wszystkich. Mogło to pójść w dwie strony i może poszłoby w posadzenie tyłków w jakiejś sali i rozmowę ale nie. Takaś zaczął odwalać numery i po chwili zgasł. Ludzie jeden po drugim zaczęli padać na ziemię, a Osamu mógł tylko obserwować to co się dzieje.

Szybkie rozeznanie w obecnych wydarzeniach. Wuja łapię ich łączniczke, Takeru łapie swojego chłopaka, a Takaś samemu nie da sobie rady z niczym. Przez chwilę nie wiedział co ma zrobić ale dowódca ich grupy jasno zatwierdził plan działania. SPIERDALAMY! No nie było w tym nic finezyjnego ale miało zadziałać. Całe szczęście nie miał daleko i mógł szybko schylić się i zebrać Takashiego. -Ayumu, osłaniaj Nas. Wątpił żeby olbrzym przejął się jego prośbą ale cóż... Nadzieja umiera ostatnia.

Osamu za wszelką cenę chciał zaciągnąć swojego towarzysza na pierwszy lepszy środek transprotu i zrobi to. Nawet jeśli miałby zostać tutaj sam pośród wszystkich tych dzikusów. -Takashi, ogarniesz się sam czy lecimy w kierunku medycznych? Zapytał spokojnie bez żadnych pretensji. Te całe rozmowy i tak nie miały żadnego sensu więc można było po prostu zaoszczędzić czas... Chociaż te ich rozmowy kupiły trochę czasu pozostałym. Kusiło go jeszcze żeby namieszać i opóźnić trochę marsz armii dzikich ale postanowił odpuścić bo w końcu mieli się spotkać w regularnej bitwie na ubitej ziemii. Czas najwyższy żeby w końcu doszło do tego po co się tutaj pojawili. Jazda z kurwami, a litość to zbrodnia.





skrócik:

sorki za jakość ale ta delegacja wysysa ze mnie jakąkolwiek chęć i radość do życia.
Pomaga Takasiowi, prosi Ayumu o osłonę oraz podaje rozkład jazdy

CHAKRA:

  Ukryty tekst

TECHNIKI:

  Ukryty tekst

WIEDZA:

  Ukryty tekst

ZDOLNOŚCI:

  Ukryty tekst

EKWIPUNEK:

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE):Założona zbroja, Ochraniacz na czoło z symbolem "Zjednoczonych sił Sogen".

  Ukryty tekst

[Ryuujin Kodai]

Cały teatrzyk dobiegł końca, nareszcie. W pewnym momencie zastanawiałem się czy aby negocjacje nie pójdą w złą stronę i unikniemy przelewu krwii ale na szczęście najpierw ten z Nara odstawił jakąś dziwną sztuczkę, a potem jeszcze dowódca dzikich. Mimo tego całego teatrzyku nie ruszyłem się o krok. Byłem gotów skrócić każdego kto by się do mnie niebezpiecznie zbliżył o głowę ale po dłuższym przyjrzeniu się można było dostrzec że moje ciało drży.
Dosłownie drżałem z podniecenia na myśl o tym jak cudownie będzie skrzyżować z nimi swoje ostrza. Byli silni, naprawdę silni. Szczerze mówiąc mogli być dużo silniejsi ode mnie i właśnie to było cudowne. Niepewność tego jak się zakończy walka z kimś takim.
Chwyciłem za rękojeści zaciskając pewnie dłoń i wyciągając go z pochwy. Niestety nim klinga rozbłysnęła w pełni w słońcu padła komenda odwrotu. Gwałtownie obróciłem się na tego paskudnego uchihe zaciskając mocniej dłoń w której miałem broń.
Wystarczyłoby do skoczyć i pchnąć ostrzem przez brzuch. Jeden ruch. Jedna decyzja i mogliśmy urządzić tu taką cudowną jatkę. Zacisnąłem zęby chowając ostrze i zgodnie z poleceniem udałem się na swój środek transportu powietrznego. Jeszcze nie była ta chwila, nie ten moment.

  Ukryty tekst

[Ayumu]

Mężczyzna został wysłuchany przez wrogiego wodza. Co prawda Ayumu znaczył tyle, co nic, to brał udział w rozmowach, a jego opinia została nawet odnotowana. Nawet może zostałaby przyjęta, gdyby nie to, że dowództwo obrońców tak poleciało w kulki i nie wysłało nawet jednej osoby reprezentatywnej, która mogłaby podjąć jakąś decyzję. I tak oto byli skazani na niepowodzenie rozmów od samego początku. Poparzony nie odzywał się więcej, bo wiedział, że tamci mieli rację, aczkolwiek, to nie oznacza, że oni nie mogliby szukać pokojowego rozwiązania. Bo chyba jak dotąd emisariusza jako takiego nie wysłali w stronę Kotei, tylko szli z armią.

W międzyczasie okazało się też, że to nie jedyny problem jaki mieli podczas tych rozmów. Ayumu stał bardzo blisko Takashiego, teraz nieco przed nim, ale ciężko było nie wyczuć wybuchu chakry, który tu się wydarzył, związany z powłoką Bijuu. Pustelnik nie miał pojęcia, czym było to, co zadziało się za jego plecami. Nigdy nie miał kontaktu z Bijuu, może słyszał o dużych wersjach w legendach i o tym, że zniszczył mur, ale to, żeby były w człowieku i się tak uwalniały, to nowość. Ayumu szybko łączył wątki i przez myśl mu przeszło, że ten mężczyzna, na którego wskazał Takashi, znaczy, przed którym ich ostrzegł, też miał w sobie demona, czy tylko po prostu był odpowiedzialny za ten wybuch. Może to właśnie był podobny "pojemnik" na to, co zniszczyło mur?

Wszystko było jasne, że muszą się zbierać jak najszybciej, więc bez zbędnego ociągania sięgnął po swojego nowo poznanego towarzysza, który był nosicielem ogoniastej bestii... Problemy rodzinne? Dobre sobie. Będą musieli pogadać sobie później. Zaczął go podnosić, Osamu też to robił. Zgarniali więc swojego osłabionego towarzysza.
- Trzymaj się, towarzyszu. - Rzucił do niego, jak na wszelki wypadek przerzucał go sobie przez ramię z pomocą towarzysza. - Moje osłanianie na nic się tu nie zda. Bez skupienia zranię naszych, wręcz byłoby ich za dużo. A wcześniej dostaną pewnie ci najbliżej. Ale mogę go nieść. - Nie był ogromnym siłaczem, ale miał trochę krzepy w rękach, wielkie chwytne dłonie i wolne miejsce na ptaku, na którym wcześniej lecieli. - Ale spójrz, dają nam odejść. Trzeba jednak pozostać czujnym. - Powiedział, rozglądając się. Takashi miał niezłą jazdę, bo Ayumu się co nieco kręcił, próbując ogarnąć sytuację w szczegółach, tak, żeby nikt go jednak nie zaskoczyło. Miał wartościowego człowieka na swoich barkach i nawet jeśli nie był w stanie kontrolować swojej bestii w pełni, to mógł odwrócić losy dzisiejszej bitwy. Teraz tylko na ptaka, gdzie jeśli Takaś usiądzie sam, w porządku. Ale jeśli nie będzie w stanie, ułoży go tak, żeby łatwo było mu go trzymać. Najlepiej w pozycji siedzącej, przekładając mu ręce pod ramionami - w ten sposób w razie potrzeby mógł zrobić pieczęć.

TLDR

Biorę Takasia na ramię z pomocą Osamu i spadam na ptaka.

Stan chakry

Ukryty tekst

Użyte techniki

Ukryty tekst

Wiedza

Ukryty tekst

Zdolności

Ukryty tekst

Sprzęt

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE): Płaszcz; Kamizelka shinobi; Rękawiczki z blaszkami;

Ukryty tekst

[Kuroi Kuma]

Stoisz tak i myślisz sobie - jak bardzo przejebane mamy w takim układzie i kto w ogóle z dowództwa wpadł na ten jakże pzregenialny i pojebany pomysł - hej zbierzmy "elitę klanów" i pójdźmy w sam środek tej armii i pewnie ich przekonamy, że możemy żyć w spokoju i przyjaźni. Nie no pewnie, kumbaja i do przodu. Do tego wszystkiego Takashi zaczął jeszcze zdradzać, że ktoś w tym towarzystwie chyba nie jest zbyt dobrze widziany i tu nasuwało się jedno, zajebiście ważne pytanie. Skąd on to wiedział? Patrząc na człowieka pierwszy raz w życiu już można stwierdzić czy jest on przyjemny czy lepiej jednak trzymać się od niego z daleka, ale nie aż tak, żeby informować o tym wszystkich ludzi dookoła. Nikt, dosłownie NIKT nie wyglądał tutaj przyjaźnie, na kogoś kto chce się zaprzyjaźnić, nie trzeba było być Negocjatorem, by się tego domyślić.
A potem wszedł on. Jakiś tym z twarzą tak przyjemną do patrzenia, że lepiej było zwymiotować koledze na talerz w knajpie. Wyłonił się Ayumu i zaczął się kłaniać, przemawiać... To cudne słowa, ale kto uwierzy komuś bez... władzy i zasobów, że jak się zgodzi na pokój, to wszystko będzie spoko i będzie pokój? Zwłaszcza jak był trzymany wiele lat za ogromnym Murem i nikt mu nie dawał spokoju? Przeszedł tak płynnie od przekonywania do groźby, że klany są potężne i wiedzą co jest pięć, że nawet Kuroi był pod wrażeniem, ale wiedział, że sprawa jest już przegrana, jak tylko ten otworzył swoją paszczę. Dołączył do tej szopki jeszcze Osamu, pewnie chcieli wyglądać jak oficjele w książkach, którzy swoją piękną mową przekonają wroga, a ten uroni łzę i pójdzie w siną dal, wypasać owce i doić krowy.
-Naiwni głupy - rzucił sobie pod nosem, do nikogo konkretnego, nie mówiąc też o nikim konkretnym, no ale można było się domyślić o co chodzi. A liderzy przeciwnej strony po prostu mieli rację. Nikt nie jest na tyle szalony, by oddać im swoje tereny, by przyjąć tak wielkie tumany ludzi i pomieścić ich w swoich wioskach, wykarmić ich. Nikt nie zapewni im dobrego życia, tego że nie będą wytykani palcami jako Dzikusy, Północniacy. Wyrzutki do końca życia, reprezentanci samych siebie, pozostawieni jak pies zawiązany obok drzewa. Nikt was nie będzie chciał i to był fakt.
Nagle robiło się coraz bardziej miło, bowiem Takashiemu... zaczęło odwalać. Początkowo Kuroi nie za bardzo wiedział o co chodzi, lecz kiedy zobaczył na własne oczy chakrę wylewającą się z jego ciała, to zaczął się domyślać. Yami. Znał tą chakrę, ten typ, ten przerażający rodzaj energii, która się z niego wydostawała. Odszedł odruchowo krok od chłopaka, chociaż chciał do niego wyciągnąć dłoń, wspomóc go jakoś w tej chwili, lecz tylko uniósł ją nieco w jego kierunku. Kiedy tylko ogon i tarcza zostały rozbite, podszedł do Młodzika i zaczął patrzeć czy ten czuje się dobrze. Z dwóch powodów. Pierwszy - to oczywiście to, że się nam przyda w walce. Drugi - to żeby teraz nie uwolnił bestii i nie zaczął nas zabijać - dosyć dobry powód.
Potem jeszcze przywódca wroga przeszył naszego Negocjatora na wylot..., a Takeru jeszcze ich uspokaja, bo ten żyje. Nie no spoko, a już myślałem, że coś nam grozi. Zaczęli więc spieprzać i Kuroi wiedział, że nasze dowództwo jest przynajmniej debilne.

-Giń śmieciu - rzucił pod noskiem i gdy wskakiwał na ptaka wysłał swój piasek w stronę przywódcy, by zmiażdżył go póki jeszcze trzyma Yaseichiego i będzie miał dużo mniejszą mobilność. Pewnie nie trafi albo nie zabije go na miejscu, ale może przynajmniej ktoś inny z jego świty oberwie i będzie jednego mniej do pozbycia się później. Jeśli uda im się go teraz zabić na miejscu, to reszta na pewno straci morale, a na pewno nie będzie tak dobrze skoordynowana, gdy nie będzie miał kto ich prowadzić. Potem już leciał razem z resztą, sprawdzając czy może pomóc jakoś Takashiemu.

Chakra i Statystyki

  Ukryty tekst

Techniki

  Ukryty tekst

Ekwipunek

  Ukryty tekst

[BeeBee-Hachi]

---

Grupa Szturmowa

---

No cóż, co tu dużo mówić. Sytuacja była gówniana. Wydawało się, że słowa wypowiedziane przez przybyłych zaczynają topić ten twardy lodowiec, jednak wtedy zaczęło się dziać. Demoniczna chakra uwalniająca się pomiędzy przybyłymi, oraz egzekucja dawnego zdrajcy. Żadna z tych rzeczy nie pomogła w pokojowym rozejściu się do domu. Obie strony wyglądały, jakby miały rzucić się sobie do gardeł i rozpętać tutaj piekło, jednakże ostatecznie udało się to opanować. Dowódcy obu stron trzymali swoich ludzi krótko i prostym rozkazem powstrzymali zbliżającą się jatkę.

Dzicy zaczęli szaleć. Bębny znowu rozbrzmiały po całym lesie, a wojownicy zaczęli tańczyć swój straszny taniec, przy okazji robiąc groźne miny i wykrzykując przeróżne słowa. Chcieli oni przestraszyć przybyłych i sprowokować ich do rozpoczęcia walki, czyli robili coś, co działo się tutaj od samego początku rozmów. Była to próba charakterów. Póki co jednak przybyli Szturmowcy byli w stanie się opanować i wygrywali ten pojedynek. Zebrali swoich rannych i osłabionych, po czym powoli zaczęli przedzierać się do miejsca, w którym stały ich ptaki, na których przelecieli. Ci, którzy szli na końcu, bacznie obserwowali ruchy, strasząc trzymaną bronią czy swoimi sharinganami wszystkich, którzy próbowali zbyt blisko podejść. Królowie wrócili na swój tron, skąd bacznie obserwowali całą akcję, zamieniając przy okazji kilka słów ze stojącym obok staruszkiem.

Wydawało się, że wszystko jest w porządku. Udało im się bezpiecznie dotrzeć do ptaków i powoli mogli zacząć się na nie ładować. Najpierw umieszczono rannego, oraz tych nieprzytomnych, których powaliła akcja Takashiego, później kolejni członkowie grupy szturmowej rozpoczęli załadunek na środki transportu. Wszystko szło gładko, zdawało się, że zaraz będą w powietrzu, bezpiecznie wracając z raportem.

No i wtedy do akcji wszedł Kuroi.

Starszy obywatel pustyni nie mógł znieść tego wszystkiego co się wydarzyło i postanowił trochę zemścić się na jednym z władców. Z jego gurdy wystrzelił korek i wylało się z niego sporo piachu, który poszybował w kierunku siedzącego na tronie władcy. Piach otoczył go, próbując go zgnieść. O dziwo mężczyzna dostrzegł ten atak, jednakże nie zareagował na niego, przyjął go na klatę. Zdawało się, że Kuroi go dorwał. Piach napierał na ciało ofiary, starając się go zabić. Niestety, po chwili cały piach zaczął świecić się niebieskim światłem, a między drobinkami zaczęły przeskakiwać błyskawice. Po chwili władca wyszedł z otaczającego go piachu bez szwanku, całkowicie otoczony elektryczną zbroją. Spojrzał on w stronę szturmowych i delikatnie się uśmiechnął. Niezła próba.

W tym czasie rozpętał się chaos.

Dzicy widząc atak na swojego przywódcę, postanowili wyprowadzić kontratak, tylko, że na większa skalę. W stronę członków grupy szturmowej poleciało sporo strzał, czy innych pocisków, wiele technik, które znali oni ze swoich własnych podwórek i misji, gdzie walczyli z przeróżnymi przeciwnikami. Jednakże była to dla nich też okazja na poznanie innych, tajemniczych umiejętności przybyłych z północy gości.

Bladzi, przypominający gady wojownicy z łuskami na skórze, wyprowadzili bardzo zaskakujący atak. Z ich rękawów zaczęły wylatywać węże, które szybowały w stronę przeciwników, owijając się wokoło ich nóg, bądź też wgryzając się w ich kończyny. Ich zadanie było proste, chcieli oni po złapaniu, ściągnąć ich mocniejszym szarpnięciem węża. No i niestety dla szturmowych, stracili w ten sposób kilku członków drużyny. Drugą ciekawą umiejętność zaprezentowali ci, którzy byli zamaskowani, opatuleni wieloma materiałami. Spod ich płaszczy wyleciała przedziwna, różowa chakra, która uformowała się w ogony na ich plecach. Zaczęli oni wytwarzać z niej pociski, bądź też macki, którymi także starali się strącić uciekających południowców.

Ptaki wznosiły się, jednakże straty otrzymywane przez Grupę Szturmową były ogromne. Mimo prób obrony, oraz kontrataków przeróżnymi technikami, to oni byli tutaj pod ostrzałem, zagonieni do defensywy. Kiedy byli już nad poziomem drzew, kilka ptaków zostało zniszczonych, przez co ich liczebność uszczuplała jeszcze bardziej. W końcu jednak ranni członkowie grupy szturmowej wylecieli poza zasięg przeciwnika, albo też ci po prostu nagle przestali atakować. Nie ważne, ważne w tej sytuacji było to, że ataki ustały.

Szybki ogląd sytuacji pokazał, że z ponad trzydziestoosobowej grupy, zostało ich poniżej dwudziestu, Ci, którzy nie zostali zabici, bądź zrzuceni z ptaków, byli ranni. Nikt nie ostał się bez otrzymania choć jednego ciosu. Prawie każdy też miał na sobie krew, swoją, albo któregoś z kolegów. Walka była tak ciasna, że nie dało się uniknąć tryskającej zewsząd juchy.

- Kto wpadł na kurwa tak genialny pomysł?!?! - Takeru był wkurwiony. Nie spodziewał się, że któryś z jego ludzi będzie tak nieodpowiedzialny, żeby rozpętać piekło na przegranej pozycji. To miała być elita klanów, a nie niespokojne pięciolatki, które rozpiera energia. Spoglądał on po twarzach tych, którzy przeżyli, szukając winnego, który zapoczątkował reakcję łańcuchową.

- Mam nadzieję, że jesteście dumni. Straciliśmy kilkunastu dobrych ludzi... - Niesubordynacja była tym, czego nienawidził najbardziej. Byli żołnierzami, mieli wykonywać rozkazy. A czy ktokolwiek wydał rozkaz, aby wyprowadzić atak? A może jednak rozkaz brzmiał "Wycofujemy się". Można się pomylić, co nie?

- Ocućcie Inoko. Musimy jak najszybciej zdać raport z tej katastrofy. Obejrzyjcie swoje rany. Do bitwy będziemy mieli chwilę, więc możemy polecieć do szpitala. Ranni mi się nie przydacie... - Takeru się uspokoił. Choć nie wiadomo czy to dobrze, gdyż znowu jego gniew zamienił się w chamstwo. No ale jak on miał traktować swoich podwładnych poważnie, skoro odwalają takie cyrki. Nie potrafią kontrolować swoich mocny, ani też zapędów do mordowania...

Nagle, w trakcie lotu, kiedy już oddalali się od ognistego węża, na jednym z ptaków ktoś upadł. Pewnie by spadł, gdyby nie błyskawiczna reakcja Stojącego tam Najwyższego Kapłana, który złapał go swoją ręką. Osobą, która upadła, był Uchiha Kazuki - wyglądający jak standardowy członek klanu Ichiha shinobi. Bardzo szybko zlał się potem a jego ciało zaczęło gorączkować. Po wstępnych oględzinach wyszło, że na łydce ma dwa ślady po głębokich wkłuciach. Dziury były otoczone ciemnofioletową, gęstą mazią, która zapewne była trucizną. Nie było dobrze, ten wojownik zdecydowanie potrzebował pomocy medycznej natychmiast, i to specjalistycznej, inaczej jego szanse na przeżycie nie mogą być zbyt wysokie. Pewnie na podobnym poziomie co szanse powodzenia tych całych negocjacji.

Uchiha Takeru - Obrazek
Yaseichi
Higashimura
Nishimura

  Ukryty tekst

Każdy Członek Grupy Szturmowej otrzymuje Średnią Ranę. Opiszcie w swoich postach czym dostaliście, w jakie miejsce i jak rana wygląda. Zadecydujcie także, czy chcecie lecieć z nią do szpitala.

Czas na odpis Graczy : 00:00 26.07.2023
Czas na odpis Prowadzącego : 00:00 27.07.2023

Gratisowe spóźnienia :

• Każdy dodatkowe 5h
• Ryuujin - darmowe nieprzygotowanie - zużyte
• Kuroi - pozostało 4h | zużyte : 1h

[Takashi]

Wyglądało na to, że działania grupy szturmowej od samego początku skazane były na niepowodzenie. Negocjacje skończyły się jedną wielką porażką, a wszystko za sprawą obecności tego jednego, niedoświadczonego młokosa, który myślał, że będzie w stanie cokolwiek osiągnąć. W walce, rzecz jasna. Do walki nie doszło, a on już spartaczył robotę. Albo ktoś chce, żeby chłopak popadł w depresję, albo cały czas gdzieś tam spisany był dla niego jakiś sprytny plan. Póki co, nie zdołał zapanować nad drzemiącą w nim bestią i uległ wpływowi jej mrocznej chakry, pozwalając, by ta uwolniła się na zewnątrz. Na skutek tego dzicy zza muru poczuli się urażeni, to zapoczątkowało chaos, którego nie udało się opanować. Na szczęście udało się go uniknąć, ale straty były ogromne.
W momencie, gdy Rokubi został poskromiony, Takashi padł na ziemię ze zmęczenia. Był dosłownie wycieńczony, nie był w stanie nawet wstać o własnych siłach, tym bardziej nie mógł się poruszać. Osamu pomógł mu wstać, przyłączył się też Ayumu, który wykorzystał swoją tężyznę fizyczną i uniósł dwudziestoczterolatka, zaprowadzając go na jednego z atramentowych ptaków. Ich przywódca, Takeru, dał jednogłośny sygnał do odwrotu w chwili, gdy ciało Yaseichiego zostało przebite na wylot, to nie był koniec problemów. Gdy zaczęli oddalać się od miejsca, gdzie prowadzone były negocjacje, Kuroi w ramach zemsty posłał wiązkę swojego piasku na jednego z wrogich przywódców. Jego atak zakończył się nie tylko niepowodzeniem, ale również rozwścieczeniem hordy dzikusów, którzy wręcz czekali na ten scenariusz.
- Dziękuję wam. - wykrztusił z siebie do chłopaków jeszcze chwilę wcześniej, nadal znajdując się na plecach mężczyzny z blizną. - Przydałaby się pomoc korpusu medycznego.
Rzucił tę kwestię w odpowiedzi na słowa towarzysza z pustyni. Wiedział o istnieniu grupy medycznej, dlatego chciał skorzystać z ich pomocy. Opadł z sił, a walka wisiała w powietrzu, potrzebował regeneracji, którą tamci mogli zapewnić. No ale wracając do Kuroia i jego zabawy piaskiem - w momencie, gdy struga minerału rozpostarła się w powietrzu wokół Higashimury, będąc odepchniętą, złowieszcza aura zawisła w powietrzu. Znowu dało się usłyszeć bębny, straszne okrzyki, a także wyzwiska i groźby. Nie wyglądało to najlepiej. Przeraźliwe i głośne odgłosy nieco ocuciły Narę, ale nie na tyle, by pozwolić mu samodzielnie się poruszać, po prostu sprawiły, że otworzył szerzej oczy i zaczął zwracać większą uwagę na otaczające go otoczenie. Oszczędzał siły dzięki temu, że miał wsparcie w dwójki kolegów. Gdy docierali do środków transportu, rozmaite ataki zaczęły zmierzać w ich kierunku, sam jinchūriki nie był w stanie nawet kiwnąć palcem. Niektórzy zostali sprzątnięci jeszcze przed dotarciem do ptaków, inni chwilę po wzbiciu się w powietrze. To nie były zwyczajne ataki dystansowe.

Dzicy, których wygląd zdziwił wcześniej najbardziej, teraz zaczęli pokazywać, do czego naprawdę są zdolni. Ci z wężowymi oczami, rozdwojonymi językami i ciele pokrytym łuskami wypuścili z rękawów swoich ubrań węże. Długie, obślizgłe, obrzydliwe węże, które były w stanie pokonać dystans nawet kilkunastu metrów. Wiązały, dusiły, przyciągały, a co najgorsze - gryzły. Ci opatuleni od stóp do głów również zaatakowali. W jednej chwili pojawiła się wokół nich różowa chakra, która następnie zamieniła się w ogony. Powstałe z nich macki też były długie, ściągnęły niejednego członka grupy szturmowej. Były też pociski. Takashi oberwał jednym z nich, nie miał możliwości uniku ani obrony. Dostał w prawą nogę, która zwisała bezwładnie obok korpusu ptaka, na którym siedział. Nawet Ayumu nie zdołał go uchronić przed zagrożeniem, ale wcale go za to nie winił. Atak był niespodziewany i z pewnością nie był czymś, z czym bohaterowie spotkali się wcześniej.

Po kilku chwilach byli już poza obszarem ostrzału, byli potencjalnie bezpieczni. Ranni, znacząco osłabieni, ale żywi. Wielu z nich poległo i nie udało im się uciec, zespół zmniejszył się prawie o połowę, jednakże wszyscy z tu obecnych byli świadomi zagrożenia, na które się pisali. To była domena grupy, która nazywała się szturmową. Przez chwile byli cicho, jednakże w którymś momencie powietrze przeszył głośny głos Uchihy, który zaczął się w nerwach wydzierać na swój oddział. Szukał winnego całego tego zajścia. Dwudziestoczterolatek siedział cicho, nie chciał wsypać znajomego, który w trakcie lotu również zbliżył się i chciał wesprzeć tego, który wyszedł z sytuacji najgorzej. Nie tylko był ranny, ale też bardzo wyczerpany, a przy tym niezadowolony z obrotu wydarzeń. Czuł się winny całej tej sytuacji. Uznał też, że musi o coś poprosić swoich kompanów.
- Ayumu-san, Osamu-san, Kuroi-dono, proszę was, byście nikogo nie informowali o mojej przypadłości. Zostawcie to dla siebie. - wiedział, że Kuroi doskonale zdaje sobie sprawę z tego, że Takashi jest hostem Rokubiego, ale wolał przemówić do całej trójki, by brzmiało to bardziej wiarygodnie. - Błagam.
Lecieli bardzo blisko siebie, więc wystarczyło mówić nieco ciszej, by jego słowa dotarły tylko do tych trzech wybranych. Musiał to zrobić. To już nawet nie jest kwestia tajemnicy, czy też całego rodu Nara, to najzwyczajniej w świecie kwestia bezpieczeństwa Takashiego. Gdyby niewłaściwi ludzie dowiedzieli się o tym, że zapieczętowany jest w nim potężny bijū, kto wie, do czego mogłoby dojść?
Chwilę po jego prośbie wydarzyło się coś niespodziewanego. Na jednym ze środków transportu jeden z członków szturmówki o mało co nie spadł na ziemię. Okazało się, że oberwał jednym z ataków, po którym pozostały dwa ślady. Trucizna.

To pewnie atak tych bladych wynaturzeń. Wężowych. Ich atak potrafi przysporzyć naprawdę sporo problemów, nawet po czasie. Będzie trzeba na nich uważać i prosić zespół medyczny o przygotowanie antidotum, o ile to możliwe.[/uhide]
- Myślę, że teraz wszyscy potrzebujemy pomocy medyków. - rzucił nieco prześmiewczo, powoli odpływał, tracił wszystkie siły i znów tracił kontakt z otaczającą go rzeczywistością.

tldr

Nie mam siły. Ledwo co jestem w stanie obserwować to, co dzieje się wokół mnie, ale głośne dźwięki dzikich nieco mnie pobudzają. Zwracam uwagę na próbę ataku Kuroia, potem uciekam dzięki pomocy Ayumu i Osamu, po czym proszę o transport do grupy medycznej. Proszę też wszystkich trzech panów o dyskrecję w kwestii mojego demona.

Takashi - rana średnia - minus 20% szybkości, percepcji i siły

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

[Kuroi Kuma]

Możnaby pomyśleć, że bezpośredni atak wymierzony przez Kuroia był... zbyt szybki i narwany i część uzna to za prawdę i powie że jak to, e tak nie wolno, przecież to samobójstwo! I mają do tego jak najbardziej prawo, mylić się do ludzka rzecz. Tylko że Kuroi podszedł do tego całkowicie inaczej. Jeśli mieli próbować walczyć z tym człowiekiem - a prędzej czy później do tego dojdzie, to lepiej było prędzej go załatwić, niż potem srać pod siebie. A patrząc na to, jak ten człowiek po prostu wszedł w piaskową trumną i nic sobie z niej nie zrobił... to sprawiło, że Staruszkowi wyklarowało się wiele rzeczy. Zwłaszcza patrząc na kontratak, który to no... że co niby?
Kuroi oczywiście utworzył dookoła siebie i swoich koleszkuf piaskową tarczę, co by nie dać się trafić strzale czy innemu pociskowi kierowanemu w ich stronę. Nasza grupa szturmowa za to... uciekała w popłochu jak zgraja idiotów, która nie potrafiła nawet się osłonić przed jakimkolwiek atakiem. Wydawało się to grupą przedszkolaków prowadzoną przed jakiegoś despotę, co ma plan i tak naprawdę chuja z tego planu potrafi osiągnąć, bo do tej pory stracili tylko czas i Negocjator dostał cios w klatę. Żaden z uciekających nie wystrzelił w grupę skotłowanych dzikich żadnego płomienia siejącego spustoszenie, czy to nie odgryzł się za zadawane straty. Nic. Dziesiątka została stracona i to tylko utwierdziło Kuroia w przekonaniu, które miał od początku jak ta misja się zaczęła.
-Ja. I jeśli sądziłeś, że masz pod sobą elitę to grubo się myliłeś patrząc na to jak nierówna jest ta walka i jak bezsensowna była próba "dogadania się". Wysyłanie kogoś kto nazywany jest Zdrajcą? - przyznał się szczerze i bez bicia, bo trudno było się nie domyślić, że piaskowa technika należała akurat do Staruszka, a nie kogoś innego.
-Zastanów się dobrze młody człowieku, czy to jest miejsce gdzie powinieneś być i czy nie zrobisz więcej krzywdy, niżeli dobrego - rzucił cichutko do Takashiego, bowiem widział na własne oczy jak Bestia potrafi namieszać, jak wiele spustoszenia potrafi zasiać, a jeśli nie potrafił do końca kontrolować tej mocy, to czy nie lepiej było, żeby przydał się gdzieś indziej? Czy może tak bardzo wierzył w swoje możliwości, że wolał zostać tutaj i bronić miasta? To jednak była już jego decyzja.
-To był ruch, który powinien zakończyć życie tego typka. Zamordować go w jednej chwili, sprawić że nie będzie dychał. A jednak wyszedł z tego jak gdyby nigdy nic. Jeśli to mu nic nie zrobiło, to nic tu po mnie i nie przydam Ci się tutaj w żaden sposób. Jeśli mamy jakkolwiek odeprzeć atak to potrzebujemy wsparcia, bo jeśli krótka akcja sprawiła, że KILKUNASTU DOBRYCH LUDZI poszło gryźć piach, to konfrontacja sprawi, że wybiją nas jak kaczki. Nie mam zamiaru umierać na darmo, gdy sprawa wygląda na z góry przegraną. Albo powiesz że masz jakiś plan, który tym razem MA SENS albo wyślij mnie do innej grupy, nawet medycznej bo tam przydam się zdecydowanie bardziej - ratując tych, którzy poszli w walkę nie wiedząc z czym będą mieli do czynienia. - mówił jasno i prosto, trochę jak żołnierz, lecz nie najniższy stopniem, bo ci boją się odezwać spodziewając się kary czy czegoś innego. Kuroi był najemnikiem powiedzmy sobie to jasno i nie zamierzał dać się zabić przy pierwszej lepszej okazji, a na to wyglądało. Negocjacje na nic się nie zdały, a atak Dzikich mógł nastąpić i bez piaskowej trumny, niby jaką pewność miał Takeru, że ta ogromna zgraja ludzi nie zaatakuje? I byłoby dobrze i wspaniale, gdyby tutaj rozmowa mogła iść dalej, a Kuroi by sobie poszedł do grupy medycznej, gdzie będzie próbował odratować ludzi ze szturmowej, gdy już pójdą na pewną śmierć, lecz sielankę przerwał jakiś Uchicha. Widząc co się dzieje i jak on wygląda Kuroi natychmiast poprosił człowieka, który sterował ptakiem, by tam go przeniósł.
-Zróbcie mi trochę miejsca, tylko go trzymajcie dobrze - powiedział od Najwyższego Kapłana, który trzymał Kazukiego i zaraz Staruszek zaczął swoje mumbo jumbo. Odpieczętował trochę wody ze zwoju, którą miał na takie właśnie okazje. Musiał oczyścić ciało chorego z trucizny, któa się do niego wdarła, co było względnie oczywiste patrząc na miejsca wkłucia. Zebrał wodę wokół swojej dłoni, drugą wyciągnął skalpel i naciął nieco miejsce wkłucia, by móc przez nie lepiej odprowadzić jad węża. Jak tak to ma wyglądać, to tym bardziej mogli już sami poderżnąć sobie gardła.


Chakra i Statystyki

  Ukryty tekst

Techniki

  Ukryty tekst

Ekwipunek

  Ukryty tekst

[Ayumu]

Drużyna szturmowa, a właściwie cała grupa, bo oprócz kilku poznanych osób była tu jeszcze cała masa randomów, wycofywała się we względnym spokoju. Spokój się skończył, gdy jakiś kuweciarz jebnął piaskiem we wrogą mordeczkę o statusie przywódcy. Tamten wystrzelił jakimś Raitonem i tyle było, a zaczęła się jatka. Dzicy zaczęli masowo ich atakować na wszelkie możliwe sposoby. Z niewiarygodnych przyczyn oczywiście żadne z odlatujących osób nie miało żadnych sposobów obrony. Nie było nikogo zaawansowanego w Suitonie, by skontrować nadlatujące ataki, nie było nikogo, kto kwasem mógłby niszczyć strzały i pociski, nie było nikogo, kto mógłby piaskiem stworzyć unoszącą się barierę, nie było też żadnego użytkownika Dotonu, który mógłby siać zamęt na ziemi. Klan Uchiha zapomniał swoich Katonów, a z tych ilu, 30? Na pewno kilkudziesięciu osób wsyscy zapomnieli, że mają jakiekolwiek zdolności obronne i duża część była po prostu zabijana. Pięke jest, jak grupa szturmowa, ELITA KLANÓW, nie miała pojęcia jak wykonać JAKĄKOLWIEK TECHNIKĘ DEFENSYWNĄ, która pozwoliłaby ograniczyć ich kilkudziesięcioprocentowe straty.

W takich warunkach nie mieli zupełnie szans przed zbliżającą się bitwą. W ogóle ciekawe jest to, że Takeru miał na tyle duże ego, by znęcać się czymś, prawdopodobnie Genjutsu, nad osobami, które zadawały trafne pytania, ale gdy ktoś ryzykował życiem całej grupy, to jego malutkie jaja (które oczywiście musiał kompensować wyżywaniem się na podkomendnych, którzy w sumie nawet nie byli jego podwładymi, a chcieli pomóc z dobrego serca lub w oczekiwaniu na późniejszą nagrodę) przesłoniły mu magiczne oczy. Nie zrobiły nic mózgowi, bo Uchiha Takeru od samego początku dnia dzisiejsego nie mał ani śladu mózgu, przynajmniej ani śladu rozumu i godności człowieka nie pokazał. Ich cudowny dowódca, który nie przekazał żadnego planu wcześniej, i pewnie gdyby Dzicy zrobili zmasowany atak na ich grupę od razu, to też nie starał by się bronić, tylko dał zabić od razu.

W ogóle ego Takeru i wyżywanie się nad podkomendnymi, punkt pierwszy za upadkiem Kotei. Brak jakiegokolwiek ambitnego planu w niby kluczowej grupie, punkt drugi. Twierdzenie, że to elita klanów i oczekiwanie chuj wie czego, a nie zwrócenie uwagi, że to tylko losowa zbieranina, której zdolności nie znali, punkt trzeci. Wysłanie zdrajcy do negocjacji, gdy pewnie zostanie ukarany przez wrogów, zamiast czegokolwiek wskórać, punkt czwarty. Położenie wielkiej lagi na to, żeby mieć coś do zaoferowania i wysłania jakiejkolwiek osoby, która może jakkolwiek reprezentować Kotei, punkt piąty. Sabaku atakujący piaskiem wrogiego lidera po nieudanych negocjacjach, narażając życie wszystkie, punkt szósty. Sześć punktów za tym, żeby nie bronić tego żałosnego miejca i skazać klan Uchiha na wymarcie. Z drugiej strony Dzicy nie pokazali nic, za co faktycznie należy im się śmierć i wyniszczenie. Walczą o życie, skazali ich zdrajcę na śmierć, a nawet nie (bo Yaseichi przecież żył), jak zrobiłby to każdy tutejszy klan. Wysłuchali argumentacji i nawet przyznali Ayumu rację, gdyby nie to, że liderzy klanów, oczywiście, nie postarali się przed negocjacjami. 6 argumentów przeciwko walce w imieniu znanego świata, 3 argumenty, które wprost świadczyły, że to wojenka jak każda inna między dwoma rodami i nie jest warta uwagi i wychodzenia z neutralności.

Poparzony prawie nie zauważył, że dostał w ogóle strzałą w kolano. Serio, wcześniej mógłby zostać poszukiwaczem przygód, a teraz dostał strzałą w kolano. Co dalej z jego przyszłością? Bycie strażnikiem miejskim? Miał nadzieję, że grupa medyczna, do której teraz pewnie lecieli biorąc pod uwagę ogrom rannych, uleczy go, a potem się zastanowi, czy nie pożegnać tego grajdołka. Trzymał Takashi'ego, który również potrzebował pomocy, nie tylko przez rany odniesione podczas odlotu, ale też przez inbę, którą odjebał wcześniej na widok staruszka. Staruch, który wpakował ich w to bitewne szambo swoim atakiem też zaczął gadać, jadąc po dowódcy. Tak na prawdę, to Ayumu zaczął się zastanawiać, czy po rozjebaniu Uchih Dzicy nie zadowolą się po prostu Kotei i nie zostawią reszty kontynentu w spokoju. W końcu po co mają iść na taką Pustynię, czy płynąć do Cesarstwa? Tam ziem uprawnych mało, a miejsce do życia trudne.

Ayumu nie odzywał się i choć Kuroi jechał również po nim, szydząc z "elity", ale jednocześnie poparzony bardzo się z nim zgadzał co do jakości dowodzenia i sensu grupy szturmowej.

TLDR

Dostaję strzałę w kolano w ramach mojej rany. Wewnętrznie wątpię w istnienie grupy szturmowej, szczególnie pod tym dowództwem, noi w wątpliwość całej tej obrony.

Stan chakry

  Ukryty tekst

Użyte techniki

  Ukryty tekst

Wiedza

  Ukryty tekst

Zdolności

  Ukryty tekst

Sprzęt

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE): Płaszcz; Kamizelka shinobi; Rękawiczki z blaszkami;

  Ukryty tekst

[Osamu]

Wszystko zapowiadało, że rozejdą się w pokoju. Chwilowym bo chwilowym ale jednak pokoju. Już Osamu razem z Ayumu podnosili Takasia, już Takeru zbierał dziurawego negocjatora i Wuja Kaguya zebrał Yamanake. Wszystko poszłoby zgodnie z PLANEM NAKREŚLONYM NA SAMYM POCZĄTKU! Ale nie. Kurwa no jakby mogło być inaczej. Sabaku wiecznie najmądrzejsi, najcudowniejsi i chuj wie co jeszcze. Prawda była jedyna potrafili tylko ujadać jak dzikie psy, którymi byli. Atak z zaskoczenia bez honoru i oczywiście pomyślunku. Osamu westchnął oglądając to wszystko i mógłby tylko założyć ręce oraz zyskać kolejny powód żeby jebać tych piaskowych leszczy.

Zanim udało im się wzbić to akcja tego starego kretyna spowodowała poważne konsekwencje. Dzicy rzucili się jak rozszlałe bestie chcące rozerwać całe towarzystwo. Osamu wsiadając na ptaka dostał jakąś zagubioną strzałą w plecy?. Dziwnym było, że go to zraniło albowiem był w pełnej zbroi ze stali kaitanskiej. Cóż Bóg tak chciał. Nie zdążyli dobrze odlecieć, a ten pierdziel zaczął gadać swoje mądrości. To do Takeru to do Takasia. No kurwa typowy przedstawiciel szczepu Sabaku. -Zamilcz w końcu kurwa. Cały czas się wymądrzasz, odwołujesz się do wieku, a prawda jest taka. Jesteś jebanym starym kretynem. Mówił dość głośno i był zdecydowanie wyprowadzony z równowagi. Taka lekko myślność od niby najbardziej doświadczonego członka tej grupy.

-Takeru-sama. Chciałbym zapytać jakie działania zostaną skierowane wobec Kuroia Kumy. Ten Ryujin został ukarany za swoje pytania i wątpliwości. Co należy się człowiekowi, który złamał Twój rozkaz w tak delikatnej sytuacji? Starał się uspokoić ale nie wychodziło mu to. Dziadek wyprowadził go z równowagii swoim byciem idiotą. Leciał dalej obok Ayumu i Takashiego w kierunku szpitala jednak cały czas zerkając czy aby kuweciarz nie zamierzał go zaatakować. Jeśli to się wydarzy to miał już pomysł na swoją obronę.


skrócik:

Jechanie z Kuroiem w sumie i lecymy do szpitala. Gotowość do obrony.

CHAKRA:

  Ukryty tekst

TECHNIKI:

  Ukryty tekst

i

  Ukryty tekst

WIEDZA:

  Ukryty tekst

ZDOLNOŚCI:

  Ukryty tekst

EKWIPUNEK:

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE):Założona zbroja, Ochraniacz na czoło z symbolem "Zjednoczonych sił Sogen".

  Ukryty tekst

[Ryuujin Kodai]

Cóż można było powiedzieć o moich towarzyszach... chyba co raz bardziej zaczynałem wątpić w to czy aby na pewno dobrym pomysłem było się ich trzymać. Bo może i faktycznie to ja pierwszy wyszedłem przed szereg i pokazałem się od strony kogoś innego niż bezmyślnego trepa ale kolejne samowolki były już czymś dużo mniej racjonalnym. Każdy kolejny pokazywał, że prawdopodobnie był to legion samobójców niż elita.
Podczas odwrotu starałem się ochronić przed nadlatującym pociskami jednak warunki w jakich się znalazłem nie do końca pozwalaly mi na swobodne manewrowanie czy machanie ostrzami tak aby nie zranić nikogo wokół z naszych. Zacisnąłem więc tylko zęby czując jak coś rozcina mi skórę. Z jednej strony było to nic przyjemnego, z drugiej nawet mi zaimponowali bo wśród szeregów wroga było kilka osób które gotów byłem nazwać "bestią".
Będąc już na bezpieczniejszej pozycji gdy mogliśmy uciąć już sobie krótką rozmowę postanowiłem ponownie wtrącić swoje trzy grosze. Bardziej mając na myśli swoje dobro niż któregoś z przetrwałych.
- Z takim nastawieniem zgodze się z tym że nas wybiją. Jesli ten oddział miał być elitą to daleko nam do tych których nazywamy dzikimi. Tam nawet podstawowi wojownicy wykazują się większą dyscypliną. Poza tym chyba warto by było nam poznać swoje mocne i słabe strony. W końcu oni będą walczyć ramie w ramię zapewne wiedząc co myśli ich towarzysz z prawej czy z lewej. - wtraciłem stwierdzając w sumie oczywistą oczywistość ale cóż - Oczywiście ostateczna decyzja nalezy do ciebie Uchiha.
Cały czas mimo rozmowy staram się wsłuchiwać w okolice i bacznie rozglądać na tereny które mijaliśmy. Negocjacje się zakończyły fiaskiem jak wszyscy się spodziewaliśmy więc oficjalnie zaczęło się i nie mogłem sobie pozwolić na tracenie czujności na terenie wroga ale i zmieni niczyjej bo to właśnie na niej najłatwiej dać się złapać w pułapkę. Dlatego jak coś wyda mi się podejrzane informuje o tym resztę.
Jeśli uda się dotrzeć na teren obozu kieruje się też do namiotu medyków. Nawet najmniejsze zadrapanie mogło się okazać fatalne w skutkach w trakcie prawdziwej walki.

SKRÓT:

Wtrącam swoje trzy grosze w wymianę zdań w oddziale, obserwuje i nasluchuje po drodze próbując wykryć pułapki wroga po drodze, udaje sie do szpitala w cu wyleczenia ran.

  Ukryty tekst

[BeeBee-Hachi]

---

Grupa Szturmowa

---

Zmasowany atak w trakcie odwrotu zdziesiątkował Grupę Szturmową. Mimo ich prób obrony przeróżnymi technikami, ataków było zbyt dużo, aby skontrować je wszystkie. Po tak wielkiej porażce, zostało im jedynie się wycofać i zaleczyć rany, szykując się do nadchodzącej bitwy. Choć wszyscy wiedzieli kto był sprawcą, to ten ostatecznie sam się przyznał, skupiając na sobie spojrzenie wszystkich zebranych. W tym czasie ptaki jak szybko tylko potrafiły, zbliżały się w stronę twierdzy. Tutaj każda sekunda miała znaczenie, gdyż większość zebranych była ranna.

- Jakbyś tylko słuchał ze zrozumieniem, to byś wiedział, że nikt nie zakładał, że negocjacje zakończą się powodzeniem. Mieliśmy kupić czas dla ewakuujących miasto, oraz dowiedzieć się, kto przybył zza muru.. Powiedz mi, gdzie w rozkazie "wycofujemy się" był przewidziany twój samowolny atak? - jego wzrok z dwoma czerwonymi sharinganami wlepiał się teraz w Kuroi'a. W jego głosie było sporo nerwów i irytacji, choć po chwili starał się uspokoić. Niestety, pozostali członkowie grupy dolewali oliwy o ognia, co prawda słusznie, jednakże nie pomagało to w rozwiązaniu konfliktu.

- Byłem świadomy... że tak to się skończy... że będą chcieli mi odpłacić, za moją przeszłość... Wa by nie skrzywdzili... bez powodu... - powiedział Yaseuchi, który podniósł się na swoich łokciach, dławiąc się co chwilę krwią, która wyciekała z jego ust. Wtedy też pojawił się przy nim jeden z shinobich w barwach Uchiha, który zaczął opatrywać jego ranę, tak aby był w stanie dotrwać do szpitala. Twierdza cały czas rosła na horyzoncie, jeszcze chwila i będą mogli zostać uleczeni.

- Przyniosłeś wstyd Unii - Kuroi-san. Przez twój zuchwały czyn niepotrzebnie zginęło wielu naszych towarzyszy. Nie tak zachowują się prawdziwi wojownicy. Niestety, będę o tym musiał wspomnieć, po powrocie na Samotne wydmy. - przeważnie milczący Taisho wtrącił swoje trzy grosze do dyskusji. Patrzył on teraz z pogardą na Sabaku. Przybyli oni tutaj jako delegacja, reprezentowali Unię na oczach wielu innych klanów. Na pewno wszyscy będą opowiadać o tym wyczynie, kiedy tylko wrócą do domu. To nie takich opowieści o żołnierzach Unii oczekiwał Kotei, wysyłając swoich ludzi na ten kraniec świata.

- W moim oddziale nie ma miejsca na niesubordynację. Skoro nie umiesz opanować swoich zapędów, to nie nadajesz się tutaj. Pójdziesz walczyć na pierwszej linii, być może tam się jakoś przydasz. - Takeru był spokojny, wpatrywał się w Kuroi'a po czym jednym skokiem przeskoczył na jego ptaka, wtedy też wszyscy mogli dostrzec, jak Kuroi zastygł w bezruchu.

  Ukryty tekst

Kuroi zaczął trząść się z bólu a jego twarz wykrzywiła się w grymasie bólu. Był on nieobecny, odpłynął całkowicie pochłonięty przez potworny świat iluzji, stworzony przez Takeru. W tym czasie udało się dobudzić Inoko. Kobieta podniosła się, spojrzała się z lekkim strachem na Takashiego, a następnie przeniosła wzrok na dowódcę, po czym złożyła pieczęć, umożliwiając mu komunikację ze sztabem. Uchiha przez chwilę stał w milczeniu, zapewne przekazując meldunek, po czym odwrócił się do Kuroi'a plecami, spoglądając na wszystkich, którzy lecieli wraz z nim.

- W szpitalu już wiedzą o tym, że nadciągamy. Udzielą nam szybko pomocy, abyśmy byli gotowi do kolejnych działań operacyjnych. Tym razem plan jest prostszy. Będziemy atakować tam, gdzie możemy wrogowi zadać konkretne straty, tam gdzie nas się nie spodziewają. Szybki atak, a kiedy zrobi się zbyt gorąco, przelatujemy do następnego celu. Będziemy cały czas w ruchu, ptaki naszych towarzyszy z Gazo pomogą nam się przemieszczać. Mamy chwilę nim dolecimy na miejsce, więc podzielcie się ze wszystkimi co potraficie i czego możemy się po sobie nawzajem się spodziewać. - Być może powinien od tego zacząć, być może jego podwładni mieli racje, ale przecież nie przyzna on im jej. Pierwsze zadanie nie zakładało walki, teraz, kiedy wiedzieli, że starcie jest nieuniknione, trzeba było się przygotować.

- Przekazałem do sztabu informację o tym, jakie zdolności przeciwnika widzieliśmy. Zaraz wszyscy walczący otrzymają instrukcje, czego mogą się spodziewać po przeciwnikach. Przynajmniej tyle udało się podczas tej spapranej misji zrobić. - podzielił się swoimi uwagami z towarzyszami, a następnie zamilkł. Chrzest bojowy mieli za sobą, więc teraz mogli przejść do prawdziwej akcji. No oczywiście po wizycie w szpitalu.

Sytuacja Uchiha Kazukiego nie była najlepsza, Kuroi, który chciał udzielić mu pomocy był zamknięty w iluzji, która nie pozwalała mu działać. Na szczęście w okolicy było więcej osób. Jeden z członków klanu Gazo, średniego wzrostu, szczupły mężczyzna o bujnych, brązowych włosach i kolorowych tatuażach wystających spod rękawów jego koszulki, sięgnął do swojej torby i rozkruszył coś w dłoniach a następnie podał to rannemu, pomagając mu przełknąć oraz popić to wodą z bukłaka.

Kilka minut później drużyna przelatywała nad ziemią niczyją, na której rozegra się bitwa. Wtedy też Takeru wykonał dosyć szybkie kopnięcie z półobrotu, uderzając ciągle zamkniętego w iluzji Kuroi'a. Spadł on z ptaka, spadając wprost obok jednej z grup regularnych znajdujących się przy okopie. Mimo tego, że wał ziemny zamortyzował uderzenie, to jednak trochę obtłukł swoje kości. Wtedy też iluzja została zakończona, a on wrócił do pełni świadomości. Tam już przejął go jeden z dowódców, który pewnie wyjaśni mu co się stało. Kuroi po całym zajściu był na skraju wyczerpania, nigdy iluzja, w której był zamknięty nie była tak realna i tak intensywna. Mimo tego, że wiedział, że to się nie dzieje naprawdę, jego organizm szalał. Czuł, że musi odpocząć, a do pełnej sprawności będzie pewnie wracał godzinami, jak nie nawet dniami.

Chwilę później grupa szturmowa wylądowała swoimi ptakami na pustej przestrzeni przed dużą bramą prowadzącą wgłąb Twierdzy, gdzie zostali przejęci przez czekających na nich medyków. Musieli zostać bardzo szybko postawieni na nogi, gdyż wróg nie czekał. Pochodnie były już coraz bliżej, to kwestia kilkudziesięciu minut i bitwa się rozpocznie.

Uchiha Takeru - Obrazek
Yaseichi - Obrazek
Higashimura
Nishimura
Kaguya Taisho - Obrazek

  Ukryty tekst

Kuroi przeniesiony do Grupy Regularnej - Zwarcia. Kuroi otrzymuje lekką ranę od upadku.
Na czas interakcji w szpitalu, Gracze odpisują w temacie grupy medycznej po odpisie prowadzącej tą grupę.
Obowiązująca tam kolejka :
Grupa Szturmowa (24h) → Grupa Medyczna (24h) → Prowadząca Grupę Medyczną (24h)

Po wyleczeniu zostaniecie przekierowani znowu do tego tematu.

Czas na odpis Graczy z Grupy Szturmowej : 00:01 28.07.2023
Czas na odpis Graczy z Grupy Medycznej : 00:01 29.07.2023
Czas na odpis Prowadzącego : 00:01 30.07.2023

Gratisowe spóźnienia :

• Każdy dodatkowe 5h
• Ryuujin - darmowe nieprzygotowanie - zużyte
• Kuroi - pozostało 4h | zużyte : 1h

[BeeBee-Hachi]

---

Grupa Szturmowa

---

Drużyna Szturmowa została skierowana do szpitala, gdzie musieli zostać wyleczeni. Niestety, rany niektórych z nich były na tyle poważne, że musieli zostać dłużej. Dlatego też, kiedy tylko ci najmniej ranni zostali wyleczeni, Takeru zarządził zbiórkę przed bramą do szpitala. Miało do nich dołączyć wsparcie, które uzupełni ich szeregi, poza tym, chciał sprawdzić jak wielu ludzi jest już sprawnych. kiedy wszyscy wyszli, dostrzegli, że kilka osób czekało już na ich przybycie, byli to zarówno Ci najmniej ranni z członków drużyny, jak i też Ci, którzy zostali oddelegowani jako uzupełnienie. Teraz w końcu mieli trochę czasu, aby przedstawić się i wspomnieć o swoich umiejętnościach. Tak więc, ustawili się mniej więcej w kole, w około dwadzieścia osób i każdy zaczął opowiadać o sobie.

Jako pierwszy odezwał się Ayumu, jego wypowiedź była krótka, ale treściwa. W jednym zdaniu zmieścił swoje umiejętności i choć niektórym zapewne nie mówiło to zbyt wiele, to Takeru przytaknął. Tego właśnie oczekiwał od ludzi, konkretów i brak bezsensownego marnowania czasu. Następny był Osamu z Kaguya, także treściwie przedstawił swoje umiejętności. Kiedy zaczął szukać spojrzeniem Taisho, nie dostrzegł go, musiał on zostać dłużej w szpitalu, czyżby jego rana była poważniejsza, niż nie wydawało? Później przedstawił się Ryujin, widać było, że tryska energią i już musi się rozgrzać, więc kiedy tylko Takeru nie zaprzeczył, to zaprezentował swoje fizyczne umiejętności. Zrobił on dosyć szybkie kółko w koło zebranych, nawet nie wpadając na nikogo. Ostatni wypowiedział się Takashi. Mimo pomocy medycznej, młodzieniec dalej odczuwał problemy, może nie zdrowotne, co energetyczne, powiązane z jego obrażonym współlokatorem. Nie zapowiadało się, aby to miało się zmienić w najbliższym czasie, więc musiał się przyzwyczaić.

Później przyszedł czas na kolejne osoby. Było tutaj pięciu członków klanu Uchiha, z czego dwoje posiadało sharingana, a troje umiało korzystać z umiejętności rysunku przyniesionych zza muru. Był jeszcze jeden Gazo, ten ewidentnie zza muru, gdyż gdyby nie symbole klanu Uchiha i ich kolorystyka, można by go pomylić z dzikimi. Był tutaj też wspomniany wcześniej Najwyższy Kapłan Świątyni Jashina. Chłopak mający około dwudziestu lat o wręcz młodzieńczej twarzy, odziany w czerwono-czarne szaty z wielkim medalionem swojego boga na szyi.

- Droga młodzieży, zwą mnie Rintaro i sam Jashin mnie tu przysłał. Walczę głównie w zwarciu, swoją kosą, ale także ujarzmiłem wiatr. - widać było, że spod jego czarnego płaszcza, który miał narzucony na szatę, kapie delikatnie stróżka krwi, to jednakże nie przeszkadzało mu w najmniejszym stopniu. Po prostu zebrał ją placem i oblizał. Wtedy też tłum zawędrował dalej, szukając kolejnych osób do przedstawienia się. Padło na trójkę ludzi w zbrojach. Młoda, dwudziestoparoletnia dziewczyna ze stalowym młotem w dłoni, oraz dwóch opancerzonych w zbroję olbrzymów.

- Jestem Akimichi Chou, a to Choujiro i Ichouri, obaj także z mojego klanu. Nasze zdolności opierają się na walce wręcz. Ja i Ichouri korzystamy też z dotonu, a Choujiro z Raitonu. - Przedstawiła siebie oraz swoich dwóch zapuszkowanych kolegów. Jednakże ci, którzy brali udział w wojnach, znali ją oraz jej towarzyszy. Chou wielokrotnie brała udział w wojnach na całym kontynencie, zapisując się wraz ze swoją zgraną kompanią jako najemnicy. Skoro ona i jej oficerowie byli tutaj, to znaczyło, że pozostali Akimichi walczyli w siłach regularnych.

- Yamanaka Inoko, Specjalizuję się w Iryojutsu, Taijutsu i Genjutsu. Jestem łącznikiem i to moje główne zadanie, choć potrafię też o siebie zadbać. - dziewczyna z lekką niepewnością spoglądała na Takashiego. Mimo tego, że była doświadczonym wojownikiem, to obawiała się tego co wyczuła od niego. Próbowała zatrzeć to wrażenie, jednakże nie wychodziło to tak dobrze jak chciała. - Wiem, że nie popisałam się za pierwszym razem, ale teraz nadrobię. - Chciała podziękować swojemu wybawcy, jednakże Taisho pozostał w szpitalu, więc musiała z tym poczekać aż zostanie wyleczony.

Następna była kobieta o szarych, długich włosach, odziana w skórzany kaftan obszyty futrem z łukiem w pokrowcu na plecach oraz kołczanem wiszącym przy pasie. Przedstawiła się jako Tsoe, była raczej małomówna, wspomniała jedynie, że strzela z łuki i że jest zwiadowcą. Była jeszcze dziewczyna - Akane przy której siedziały trzy szare psy - także specjalizująca się walce wręcz. Dwójka rodzeństwa odziana w pustynne szaty - Miuko i Miuro, reprezentujący pustynny klan Dohito oraz Kuroiwa Senju. Było jeszcze kilka osób, jednakże nie wyróżniali się oni niczym. Ot znali się na żywiołach, bądź posługiwali się bronią. Nic, co mogłoby zaciekawić ciekawych nowych zdolności.

- Jestem Uchiha Takeru i dowodzę tutaj. Tak dla wyjaśnienia tym, którzy dopiero dołączyli. Mam trzy filary swoich zdolności, genjutsu, katon oraz taijutsu. Poprawię swój błąd i powiem czego od was oczekuję - macie wykonywać moje rozkazy. Powiedziano mi, że jesteście doświadczonymi wojownikami, więc nie będę wam mówił jak je macie wykonywać. Oczekuję od was efektów. Jak mówię Spierdalamy, to spierdalamy, nie ma bohaterowania. Z resztą, widzieliście jak to się kończy. - Tym razem Takeru postanowił wyjaśnić trochę swoje zasady działania. Przyzwyczajony był do tego, że jego agenci Sakki nawet nie pierdną bez jego wyraźniej zgody, tutaj jednak musiał przyjąć trochę inne zasady.

Zapewne mówiłby dalej, jednakże wtedy nastąpiła przemowa przywódcy, a chwilę później przyszły pierwsze rozkazy, co oznaczało, że muszą działać. Takeru nakazał. stworzenie nowych środków transportu. Tym razem obok atramentowych, były też gliniane ptaki.

- Na wschód od naszej aktualnej pozycji, za polem bitwy w lesie, jest źródło z którego wylatują w stronę twierdzy i miasta ogromne głazy. Naszym pierwszym zadaniem jest ustalić co tam się dzieje, przerwać proces bombardowania i szybko wycofać się, zanim przeniosą więcej sił w naszą stronę. Działamy według taktyki Hit and Run, szybko zadajemy masywne straty i się wycofujemy. Zrozumiano? - Spojrzał po wszystkich dosyć poważnie. Był bardzo miły jak na siebie, liczył, że mu się to opłaci.

- Zapamiętajcie z kim lecicie, Stworzycie w ten sposób mały oddział, najlepiej trzy lub czteroosobowy. Walczący z dystansu atakują z ptaków, ci, którzy preferują walkę wręcz, mają możliwość ataku z gruntu, tylko bądźcie w kontakcie wzrokowym z osobami odpowiedzialnymi za zabranie was z powrotem na miejsce. Oszczędzajcie energię, bitwa może trwać dosyć długo. - Po tych słowach Już miał skierować wszystkich na ptaki, jednakże wtedy pojawiła się jeszcze jedna spóźniona osoba. Była nią Nana. Takeru błysnął w jej stronę swoim Sharinganem, w ten sposób pokazując jej wspomnienie tego, co przed chwilą wszyscy powiedzieli, tak aby nie musieli wszyscy powtarzać tego, co już padło, a następnie skinął głową, wskazując wszystkim, aby ładowali się na ptaki. Pora rozpocząć pierwszą prawdziwą misję, podczas tej bitwy.

Uchiha Takeru - Obrazek
Yaseichi - Obrazek
Higashimura
Nishimura
Kaguya Taisho - Obrazek
Akimichi Chou - Obrazek
Kapłan Rintaro - Obrazek
Akimichi Ichouri - Obrazek
Akimichi Choujiro - Obrazek
Yamanaka Inoko

Czas na odpis Graczy : 13:01 31.07.2023
Czas na odpis Prowadzącego : 12:01 01.08.2023
Pamiętajcie, aby w swoich odpisach uwzględnić to, co działo się w trakcie leczenia w szpitalu polowym.

Gratisowe spóźnienia :

• Każdy dodatkowe 6h
• Ryuujin - darmowe nieprzygotowanie - zużyte

[Ryuujin Kodai]

Oddział medyczny. Można było wręcz się śmiać widząc jak świetnie są zorganizowani w porównaniu z nami. Śmiać przez łzy oczywiście. Gdy rozdzieliłem się z towarzyszami, bo praktycznie każdym z nas zajmował się ktoś inny mi trafiła się kobieta. Bardzo urodziwa, a akcent zdradzał że pochodzi z tego samego rejonu co ja choć na pewno nie z mojego szczepu. Na Hyūge też nie wyglądała choć może nie odziedziczyła rodowych zdolności... kto wie.
- Nie wydaje mi się panienko. - odpowiedziałem na pytania o innych ranach, a następnie skinąłem głową na znak że rozumiem i oddaje się w jej ręce... No prawie w ręce. Technika której użyła była bardzo interesująca i choć ewidentnie była techniką shinobich to bardzo przydatna.
- Jeszcze raz dziękuję. Posiadasz niesamowite zdolności i przepraszam za kłopot jaki sprawiliśmy waszemu odziałowi. Postaramy się żebyście mieli od teraz jak najmniej pracy. - mówiąc to obróciłem wzrok w drugą stronę. Zdania też wypowiadane były dość niezręcznie bo jednak nie było przy mnie tego który pomagał mi w rozmowach z innymi ludźmi. Choć może to i dobrze? Zaraz znów by kazał mi próbować zdobywać "samiczke"... tak może lepiej, że zostawiłem przyjaciela w bezpieczniejszym miejscu.
Gdy kończyłem zdanie z pod łóżka wyłonił się lisek. Nie mój co prawda ale jednak lisek. Normalnie może bym nawet go nie zauważył jednak ewidentnie tak jak Taiyō był dość gadatliwy, na swój sposób. Cóż może to wspólną cechą tych futrzaków... Widząc te stworzonko mimowolnie delikatnie się uśmiechnąłem, sięgnąłem do wewnętrznej kieszonki w której trzymałem niewielkie kawałki mięsa dla Taiyō i delikatnie podrzuciłem w kierunku maskotki oddziału. A przynajmniej za to go wziąłem.
- Wybacz, ten smród to mogę być ja. To na przeprosiny, mam nadzieje że posmakuje. Mój przyjaciel je uwielbia. - zwróciłem się do fenka wstając już z łóżka i ponownie się odziewając w zbroje by następnie udać się na zewnątrz by dołączyć do oddziału który dość sprawnie został uzupełniony o kolejne osoby. Było to dość zaskakujące skoro mieliśmy być elitą ale nie było sensu ani tego podważać. W końcu miałem wrażenie, że w ten sposób mogłem zasiać tylko więcej problemów niż pożytku. Trzeba było po prostu zaufać, że głowni stratedzy wiedzieli co robią.
Uważnie wysłuchałem tego co mieli do powiedzenia pozostali i jak dość szybko zauważyłem nasza większość składała się z osób preferujących walkę w zwarciu. Dlatego uznałem że skoro mamy się dobrać w drużyny warto by było zrobić to rozsądnie by spróbować uzupełnić swoje słabości dlatego pierwszą osobą której postanowiłem zaproponować współpracę była kobieta z łukiem imieniem Tsoe.
- Tsoe tak? Użyczysz mi swoich zdolności, przydałby mi się ktoś kto mógłby ubezpieczać mnie z dystansu. - zbliżyłem się wyciągając dłoń ku niej w celu potwierdzenia naszej współpracy, następnie rozejrzałem się po zebranych zastanawiając się kto jeszcze byłby przydatny i zdecydowałem się na jednego z członków klanu Douhito. W końcu potrzebowałem również kogoś kto zapewni nam środek transportu w jedną i drugą stronę
- Miuko, dołączysz do nas? Bez kogoś zdolnego do stworzenia środku transportu na niewiele się przydamy, dodatkowow Tsoe będzie mogła nas chronić znajdując się w powietrzu co zwiększy nasze szanse na przeżycie. - osobiście zdawało mi się że to dość przekonujący argument i dawało nam to bardzo zbalansowany zespół. Ostatnią osobą do której się skierowałem był jeden z olbrzymów z klanu Akimichi.
- Ichouri-san dołączysz do nas? Wojowników w zespole nigdy za wielu, a i dotonowe techniki się przydadzą.
Jeśli wszyscy się zgodzą zbieramy się na gliniane twory Miuko i czekamy aż oficjalnie rozpoczniemy operację. Przy startowaniu dodaje tylko od siebie do mojego oddziału trzy słowa.
- Liczę na was.

SKRÓT:

Krótkie podziękowanie Misae oraz przeprosiny fenka
Zebranie do oddziału: Zwiadowca z łukiem - Tsoe, Douhito -Miuko, Akimichi-Ichouri
Wyruszenie w drogę po oficjalnym rozpoczęciu misji

  Ukryty tekst

[Osamu]

Wizyta w szpitalu odbywała się w dość spokojnej atmosferze. Chmura chyba zostały rozgonione i trudne relacje w szturmowej grupie zaczynały się klarować. Ewidentnie wyjebanie tego nadętego buca z Sabaku pomogło... Szkoda tylko, że musieli zapłacić taką cenę żeby dojść do wniosku, że Sabaku to kutwy. Nie spodziewał się, że zabawią tutaj długo bo wroga armia cały czas nacierała, a po spotkaniu będą jeszcze bardziej zdeterminowani do tego żeby rozerwać wszystkich "cywilizowanych". Najdłużej schodziło przy Takeru i Taisho. Pozwoliło to Osamu nawiązać kilka rozmów podczas ich pobytu w jeszcze bezpiecznym miejscu.

Największym szczęściem Osamu tutaj było to, że dość szybko zajęto się Takasiem dzięki czemu chłopak mógł oddać się w ręce medycznych specjalistów. Bardzo się ucieszył kiedy zobaczył Tetsuro, teraz miał pewność że zostanie wyleczony jak należy. Co obywatel Pustyni to obywatel Pustyni. Nie żeby inni byli gorsi ale jednak Ci z Pustyni byli zawsze o kilka szczebli lepsi. -Dobrze Cię widzieć Tetsuro. Gdzie Twoja siostra? Powiedział z uśmiechem kiedy tylko go zobaczył niemal zapominając o strzale w swoim ciele. Mogło to straszyć poniektórych medyków. W końcu cała ranna zgraja zachowywała się tak jakby nic im nie było i nastroje wśród niej były bardziej bojowe.

Zielonowłosy chłopak był szokująco sprawnym medykiem co nieco zaskoczyło Osamu ale to było bardzo pozytywne zaskoczenie. Młodzi tacy jak właśnie Osamu i Tetsu byli przyszłością Unii oraz ich najlepszą wizytówką. -Śmiało, działaj. Rzucił swoją odpowiedź kiedy medyk poinformował go o tym, że będzie musiał trochę pokombinować nad jego pancerzem. -Dostaliśmy po dupie bo Sabaku imieniem Kuroi odstawił tam straszną szopkę. Złamał rozkaz Takeru i zaatakował przywódcę dzikusów. Mówił bardzo spokojnie w czasie kiedy jego towarzysz zajmował się jego uszkodzeniem. Nie zareagował kiedy Tetsu zaczął mówić o wyciąganiu strzały. -Spodziewajcie się dziwnych rzeczy... Chciał mówić dalej ale przeszkodziło mu w tym mocne szarpnięcie i spora ilość bólu. Westchnął dość głęboko. -Idą na Nas ludzie o dwóch głowach. Są też tam typy co bardziej przypominają węże niż człowieka i jeszcze tacy cali pozakrywani ze śmiesznymi okularkami. Tworzą jakieś dziwne chmurki. Jakbyście się zastanawiali to tak, potrafią korzystać z chakry. Zakończył swój wywód, a w tym czasie Takeru zarządzał wymarsz. -Dzięki wielkie. Uważajcie na siebie bo chyba się w końcu zaczyna coś dziać. Pożegnał swojego nowego przyjaciela i ruszył za Takeru.

Wybrakowana grupa właśnie się zbierała, a sądzac po odgłosach bitwa się rozpoczęła. Uesugi rozejrzał się i zauważył bardzo poważny problem. NIE MA KURWA TAISHO. No nie. Wuja musiał zostać w szpitalu... Z jednej strony dzięki temu medycy byli bezpieczni jeszcze bardziej ale... Ta strata na pewno zaboli oddział szturmowy i Osamu był tego pewien ale trzeba było z tym żyć. Wszyscy zaczęli się przedstawiać. Ayumu i Takashi to były osoby, którym białowłosy zdecydowany był ufać w tym całym zamieszaniu. Więc zamierzał podejść bliżej do chłopaków i przy okazji wpadł na pewien pomysł.

-Miuro-san, jestem Osamu. Stworzymy dobry zespół wraz z tamtymi dwoma. Pokazał palcem na Ayumu oraz Takasia, z którymi wymyślił, że na podstawie zdarzeń sprzed kilku chwil stworzy drużynę. -Panowie tak sobie myślę, że najlepiej byłoby trzymać się razem. Miuro-san będzie Naszym pilotem. Gliniane ptaki dohito wydają mi się być nieco bardziej stabilne. Przedstawił Miuro i swoje zdanie na temat tego, że te całe malunki od Gazo nie wydawały się być zbyt trwałe. Będzie zadowolony jeśli chłopaki zaakceptują jego propozycje.

Takeru zaczął tłumaczyć wszystkim co potrafi oraz zasady tej współpracy. Właściwie to Osamu zrozumiał za pierwszym razem i tylko imbecyl Kuroi nie chciał zrozumieć tego co DOWÓDCA zarządził i przekazał. Wtedy przyszła wiadomość i wszystko stało się jasne. Trzeba było zagęszczać ruchy. Wskoczył na glinianego ptaka stworzonego przez Miuro od razu aktywując technike, która wspomagała jego przyczepność. Uchiha przedstawił ich pierwsze zadanie. Obstawiał, że będą ostrzeliwani odkąd tylko się podniosą więc miał w zanadrzu technikę do zbijania w locie wrogich pocisków.

-Postaram się zestrzelić wszystkie pociski skierowane w Naszą grupę. Mi energii wystarczy nawet i na dwa dni ciężkich walk także oszczędzajcie się. Rzucił do szerszego grona osób ale w głównej mierze mówił do swojego party. Chciał zrobić coś więcej dla swoich kompanów i teraz skoro trafiała się okazja to zamierzał ją wykorzystać. Kiedy tylko wzniosą się w powietrze to Uesugi od razu zaczyna aktywnie rozglądać się za potencjalnymi atakami i w razie potrzeby tworzy kamienny ostrzał mający na celu uderzać w pociski wroga.




skrócik:

Gadam z Tetsuro, a później proponuje party Ayumu, Takaś, Ja i Miuro Dohito. Jeśli jest zgoda to wbijam na środek transportu i gotowy do pokonywania potecjalnego ostrzału wroga ruszam w trasę.

CHAKRA:

  Ukryty tekst

TECHNIKI:

  Ukryty tekst

i

  Ukryty tekst

WIEDZA:

  Ukryty tekst

ZDOLNOŚCI:

  Ukryty tekst

EKWIPUNEK:

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE):Założona zbroja, Ochraniacz na czoło z symbolem "Zjednoczonych sił Sogen".

  Ukryty tekst