[Event] Turniej Pokoju | Podsumowanie

[Kamiyo Ori]

Czas spędzony w Sogen po Turnieju Pokoju przypominały Oriemu nieco czas po wojnie. Stolica obszaru była praktycznie w proszku, gdy większość budynków administracji uległa zniszczeniu po ataku Cesarstwa. Wiele ofiar i rannych, to był dobry czas dla grabarzy i medyków. Pracy nie brakowało.

Pracując w szpitalach, Kamiyo starał się łapać wiedzę na każdym kroku. Asystował i przeprowadzał operacje, tam, gdzie było to potrzebne. Nie narzucał się jednak specjalnie, prosząc o dostęp do leczenia VIP-ów. Przecież nie był z delegacji z Prastarego Lasu.

Mijały tygodnie i powoli udało się ogarnąć największy napływ pacjentów. Zaczął mieć więcej czasu dla siebie. Nie zamierzał jednak spocząć na laurach i zbijać bąki. O nie! Szarooki szlifował swoje talenty w samotności. Pomógł mu przy tym specjalny zwój, który otrzymał od zamaskowanego medyka z Ryuuzaku.

  Ukryty tekst

Czas spędzony na pracy zaowocował jednak zdobyciem nowej wiedzy medycznej. Wiele się nauczył, ale równie wiele było jeszcze dla niego do poznania. Dalej jednak był głodny wiedzy, a osób do praktykowania mu praktycznie nigdy nie brakowało. Swoimi doświadczeniami dzielił się jednak ze swoimi młodszymi kolegami i koleżankami, w tym z Hiromi. Jej zachowanie podczas nocnej rozmowy bardzo zaniepokoiło chłopaka. Między innymi z tego powodu nie poruszali więcej tematu ataku Cesarstwa. Zanim się rozstali na dobre, pozostawił jej swój adres w kupieckim mieście, do dalszej korespondencji.

W końcu jednak sytuacja się na tyle rozluźniła, że lokalni pracownicy byli w stanie samemu podołać napływowi pacjentów, których problemy zdrowotne wróciły do typowych przeziębień, bólów brzucha czy głowy. Ci z brakiem kończyn, czy rozległymi obrażeniami się już pokończyli. Wrócili do swoich normalnych zajęć albo zajęli miejsca na lokalnym cmentarzu. W końcu nie mogli uratować ich wszystkich. Ludzki żywot to było coś bardzo ulotnego. Wystarczyło tylko by otrzymana rana była kilka milimetrów przesunięta w lewo czy prawo, to rokowania takich pacjentów szybko malały, prawie do zera. Ludzki organizm był pełen takich niedoskonałości.

Oriemu kilkakrotnie sugerowano, by pozostał w Sogen, ale on miał duszę podróżnika. Nie mógł długo usiedzieć w jednym miejscu. Przynajmniej tak mówił. Prawda była zgoła inna. On po prostu potrzebował dystansu od tego miejsca, gdzie popełnił tyle niewybaczalnych zbrodni i po prostu czynów, z których nie był dumny. Wracał do Ryuuzaku, aby psychicznie odpocząć od wojny i Sogeńskich ataków. Nabrać perspektywy i pomyśleć o tym, czym się zajmie w przyszłości. W tym momencie wiedział tylko, że chce odwiedzić egzotyczną krainę, która kryła się za wysokim Murem w północnej części regionu. Tylko jeszcze, kiedy on tam zamierzał się udać? Tego nie wiedział. Do tego typu „wycieczki” wypadało się lepiej przygotować i podszlifować to, co już umie. Dobrze również by było nauczyć się czegoś nowego, co podniesie jego rangę z plączącego się pod nogami utrapienia do kogoś, kto jest w stanie zadbać przynajmniej o swoje życie. Pobożne życzenia.

  Ukryty tekst

z/t -> KLIK