Lasy przy Murze

[Ayatsuri Yuu]

Marionetkarz bacznie obserwował podpalone drzewo i nie umknęło mu szybkie zniknięcie jego celu. Szybko jednak się ono wyjaśniło, ale pojawiły się kolejne pytania. Było to co najmniej niepokojące. Z jednej strony monstrum to kanibal jedzący szczątki poległych pobratymców, z drugiej zaś praktycznie poświęcił kończynę dla innego z nich. Ciężko było cokolwiek wywnioskować, zwłaszcza pod panującą presją. Na szczęście udało im się w spokoju wycofać, a przerażający przeciwnik najwidoczniej nie zamierzał iść za nimi. To pozwoliło Ayatsuriemu trochę się odprężyć. Gdyby chciał ich zabić, byłby w stanie to zrobić, więc jeśli się po prostu z nimi nie bawił to oznaczałoby że raczej są bezpieczni.
Oddalali się od tego przerażającego miejsca coraz dalej, aż w końcu spostrzegli postaci idące w ich kierunku. Skrzywił się delikatnie.
-Teraz to sobie mogą. - pomyślał, lecz tak naprawdę nie żywił negatywnych uczuć w stosunku do zwiadowców. Musiał po prostu odreagować stres po tym całym wydarzeniu. Zaraz po tym gdy dowódca się przedstawił, spojrzał w kierunku Kagutsuchiego. Jako wyższy rangą to prawdopodobnie on będzie składał raport, ale nie byłoby niczym dziwnym zlecenie tego jednemu z poskomendnych. A że pozostali dwaj obecni nie byli wcale członkami załogi Muru, pozostawiało to tylko dwie opcje. Jeśli więc Ogar wskaże wyraźnie na Yuu jako odpowiadającego na pytanie, ten streści szybko cel ich misji po czym opowie o znalezieniu zwierzęcego truchła i błyskawicznej śmierci Wilka, by przejść do opowiadania o walce, które nie będzie zawierać szczegółów, a jedynie najważniejsze fakty - pokonali dwa potwory, trzeci został ocalony przez dużego, który potem pozwolił im się wycofać. Jeśli jednak Kagutsuchi zdecyduje się sam odpowiadać, nie będzie się wtrącać w jego raport.

[ghide]

Nazwa Kukły

Shiriaru

Ranga

D

Klasa

Ultra Lekka

Cena

500 Ryo

Materiały

Tkanina, drewno

Wygląd Kukła wygląda jak zamaskowany człowiek (wzór maski dowolny) wysokości 180 cm. Proporcje ciała odpowiadają prawdziwemu człowiekowi. Odziany w prostą szatę z kapturem i wysokim kołnierzem, z rękawami całkowicie zakrywającymi ręce. Dolna część ciała to proste spodnie z materiału. Spod ubrania nie widać najmniejszego skrawka ciała. Sama kukła jest po prostu ludzkim manekinem pozbawionym jakiejkolwiek estetyki, skóry, sztucznych oczu, włosów, itd.

Mechanizmy

• 9 stawów kulistych (kolana, łokcie, nadgarstki, ramiona. szyja).
• 2 ostrza długości 30 cm, obusieczne, wysuwane z wewnętrznej części dłoni kukły.
• 2 ostrza długości 30 cm, obusieczne, wysuwane ze spodu nóg kukły.
• Miotacz senbon w głowie (w masce pojawia się otwór).
• Magazynek mały (w głowie), 25 punktów objętości, połączony z miotaczem senbon.
• Możliwe jest odłączenie każdej kończyny kukły od korpusu i sterowanie nimi osobno (przynajmniej jedna nić na kończynę, głowa też odczepiana).

Uwaga

Kukła dostępna wyłącznie na terenie Sabishi dla członków Rodu Ayatsuri

[/ghide]

ZDOLNOŚCI

---

  Ukryty tekst

---

EKWIPUNEK

---

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE):
odznaka ninja, torba, dwa duże zwoje przymocowane do pleców na 10m bandaża, płaszcz

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

[Oshi]

Oshi stał na środku polanki, obserwując świat wokół. Przeciwnik z którym przyszło mu się mierzyć, nie pochodził z półki na której zwykle klasowali się jego oponenci. Szybkość z jaką poruszał się między kolejnymi powalonymi towarzyszami, powodowała u Oshiego zawroty głowy. Poza zdecydowanym wkurwieniem nie potrafił ocenić jak bardzo mało sam wciąż potrafił. Nawet mokuton pękł jak zapałka pod naporem siły monstrum. Chłopak zorientował się że jego własna kompania jest już chyba gotowa do taktycznego odwrotu, chociaż sam nie miał większych chęci. Gdy wydawać się już mogło że to koniec ich przygody, a bestia już nie wróci... Chłopak odwrócił się by jeszcze raz sprawdzić teren, wtedy jego oczy spojrzały prosto w twarz dziwacznego monstrum. W pierwszej chwili wyciągnął zza pleców wakizashi, mając ogromną chęć by zatopić ostrze w pokracznym stworze. Tamten jednak stał spokojnie, obserwując poczynania grupy która go zaatakowała. Oshi wiedział że las w którym się znaleźli leżał poza wszystkim co zna, nawet stworzenia tu żyjące były inne. Kiedy wszyscy znaleźli się już w bezpiecznej odległości, Senju schował broń przemawiając do czegoś czego już nie było...

-Kiedyś wrócę tutaj... Wrócę i znowu będziemy walczyć
Odpowiedział bardziej przekonując siebie do podjętych działań. Kiedy zrównał się już z towarzyszami, zauważył że atmosfera była raczej ponura. Może to sprawka tych kilku ran które odnieśli, a może kwestia tego że nieśli martwe ciało kapitana... A może wszyscy byli głodni.

-Aaaaa... Zjadłabym coś
Powiedział kolejny raz bardziej do siebie, czując po chwili że mógł to zostawić. Grupa była ponura a on poza kilkoma zagnieceniami na płaszczu, nie odczuwał specjalnie żadnych dolegliwości. Miał już nawet opowiedzieć im o czarownicy która kiedyś go otruła, jednak wtedy na scenę wkroczyły kolejne jednostki murowych wojowników. Senju przejrzał twarze których nawet nie zapamięta, zostawiając kwestie wyjaśniające irokezikowi. Pan płomień wydawał się najbardziej odpowiedzialnym shinobi z grupy, dodatkowo wypowiadał się mądrze i ponad wiek który posiadał. No cóż, niektórzy już za młodu chcą być dziadami borowymi. Oshi miał zamiar wrócić na mur by uzupełnić zapasy, a następnie udać się na szlak poszukiwania siły do starcia z lordem węży. Zanim ktokolwiek zwrócił uwagę na drewnianego chłopca, ten uśmiechnął się do niebieskiego gada który właśnie pojawił się w kupce trawy...

-Więc jednak znowu żyje
Przemówił do gada, czując jak ten znowu ładuje się na swoim miejsu.

[Kagutsuchi]

Ogniste pociski, które stworzył Ogar spełniły oczekiwania, trafienie było czyste chociaż nie tego się spodziewał. Bestia uratowała swojego podopiecznego, a sama otrzymała potężne uderzenie, które widocznie przypaliło jej ramię. Nakatomi był gotowy do kolejnej salwy lub wykonania innych działań ale dziwnym trafem monstrum pozwoliło im się wycofać. Może też było zmęczone całą sytuacja bo nie spodziewało się większego oporu? Tego nie dowiedzą się prawdopodobnie nigdy. Yuu zapakował ciało kapitana na kukłę, a drużyna ruszyła w kierunku Muru.
Chwilę to trwało ale po przebiciu się przez kolejne zarośla zauważyli oddział Strażników. Oddział ten składał się głównie ze znajomej grupy zwiadowczej, a dowodzony był jak się okazywało przez Sowe. Yaibaichi zapytał o to co się tam wydarzyło. Widział rany na ciele młodego Anzou czy Kagutsuchiego, martwy Wilk też musiał się rzucić w oczy. Czarnowłosy wyszedł przed szereg, łapiąc kolejne głębokie oddechy. -Kagutsuchi Nakatomi, Ogar z sekcji zwiadowczej. Mieliśmy zbadać sprawę rozszarpywanych w dziwny sposób ciał zwierząt. Kiedy tylko znaleźliśmy pierwszego trupa, ten był bez głowy. Badał go Yuu, szczur z sekcji badawczej. Biorąc kolejny głęboki oddech wskazał na swojego towarzysza, jakby prezentując jego sylwetkę przed wyższym stopniem. -Wilk Matoko, wydał polecenie o przebadaniu ciała oraz zabezpieczeniu terenu dookoła. Ja, Oshi Senju oraz Anzou Kaminari ruszyliśmy zabezpieczać teren, kiedy Yuu został badając ciało osłaniany przez Wilka. Chwile po rozpoczęciu swojego zadania, Wilk padł przebity włócznią... Nastąpiła chwila ciszy, Ogar sam nie wiedział jak ma to wytłumaczyć. Nadludzko szybka bestia? Nie uwierzyłby w to gdyby był na miejscu Sowy. -Pojawił się dwumetrowy stwór o czarnym futrze. Głowa jakby mrówkojada, poruszał się na dwóch łapach. Fizycznie poza zasięgiem większości ludzi. Pojawiło się też kilku jego "pomagierów". Szary kolor, metrowe i dużo słabsze. Większość zabiliśmy, a przywódca stada zjadł ich ciała jednak na koniec jednego z nich uratował otrzymując uderzenie jedną z moich technik ognia. Pozwolił Nam się wycofać, jakby nie chciał eskalować konfliktu. Ukłonił się nisko. Sam nie wiedział jak zareaguje jego dowódca. Raport był dość dziwny i pokręcony nawet jak na warunki panujące poza Murem.
Kagutsuchi był gotowy i zdeterminowany podjąć dalszą walkę jeśli takie pojawią się rozkazy. Chciał ubić to stworzenie ponieważ jawnie zagrażało bezpieczeństwu wszystkich ekspedycji wgłąb Muru. -Jakie rozkazy? Stanął przed Yaibichim niemal na baczność. Oczekiwał na dalsze instrukcje, gotów wypełnić każdą. Mógł wracać na Mur lub mógł udać się powrotnie do lasu. Wszystko zależało od Sowy.

[Yami]

Misja Rangi C
Oshi, Anzou, Ayatsuri Yuu, Kagutsuchi
14/15 kolejek, -1 Kagu

Cała trójka była dostatecznie zmęczona a także nie czuła się zobowiązana do odpowiedzi na pytanie zadane przez Sowę. Dwójka z nich nie należała do Shinsengumi zaś trzeci był niżej stopniem. Wszystko pozostawili temu, którego w głębi duszy nazywali Irokezem, sami bowiem myślami byli już w bali wypełnionej gorącą wodą, bądź gorących źródłach.
Kagutsuchi rozpoczął opisywać wydarzenia sprzed kilkunastu minut. Nie rozwodził się mocno w szczegóły liczyły się konkrety i szybkość działania. Sowa skinął głową. Podniósł nieznacznie rękę do góry i wykonał nią błyskawiczny wymach. Każdy z was widział smugę. Najszybciej na ten ruch zareagował Yuu oraz Oshi. Sowa uważnie zaobserwował ruch gałek każdej osoby.
- Dziwne stworzenia poza murem to nie jest nic nowego. Mówisz, że fizycznie był poza zasięgiem ludzi. Czy był szybszy od wykonanego przeze mnie ruchu? - tutaj spojrzał w kierunku tej dwójki która najszybciej na niego zareagowała tj. Oshiego i młodego Yuu.
W oczekiwaniu na odpowiedź Sowa wezwała skinieniem ręki jedną osobę, która wydobyła średni zwój. Ten został rozłożony i wskazano chłopakowi który zajmował się transportem zwłok kapitana aby położył go na zwoju. W tym momencie zwłoki obniżały mobilność całej grupy.
- Martwi mnie śmierć Wilka, jednak w większym gronie nie powinniśmy mieć problemów aby poradzić sobie z jedną rozszalałą grupą. Wracajcie należy się wam odpoczynek. Dwie osoby będą was eskortować. Złożycie dokładniejszy raport na Murze.
Yaibaichi podniósł rękę aby dać sygnał do wymarszu lecz wtedy po całym lesie poniósł się potężny ryk. Nikt nie był z jakiej odległości dobiegał. Jego siła wprawiła drżenie mięśni oraz serca całej czwórki, czwórki, która znała ten charakterystyczny dźwięk. Wtedy z ust mniejszego stwora nie budził takiej grozy. Wściekłość była właściwym słowem która mogła go opisać.
Kilka kropel zimnego potu spłynęło z czoła Sowy, który z rozwartymi oczami spoglądał w kierunku z którego nadciągał dźwięk. Mijały kolejne chwile zawachania. Jeden z Shinsenów zbliżył się do kapitana, był to charakterystyczny człowiek, bez źrenic ani tęczówek.
- Nie... nie mogę go znaleźć... nic nie zgadza się z opisem!
- O...odwrót... wracamy na mur...
W jego głosie brakowało już okazanej wcześniej pewności siebie.

Oficjalnie wprowadzam do końca misji czasówkę eventową 36h na odpis graczy i 24h na mój, na co przystali wszyscy łącznie ze spóźnialskim w tej kolejce.

[Anzou]

Zgodnie z założeniem młodego Kaminari, Irokezik złożył raport wyżej postawionemu członkowi organizacji, która stała na granicy normalności z totalnym szaleństwem. Anzou przyglądał się z boku rozmowie, jednak sam dalej milczał. Dialog prowadziły dwie silniejsze osoby i etyka nakazuje im nie przerywać. Po prostu. Anzou nie był w stanie dostrzec ruchu Sowy, co przygnębiło go lekko i uświadomiło, że jeszcze wiele pracy przed nim. Mur, a zwłaszcza tereny poza to nie są przelewki i zabawa dla dzieciaków. Tutaj można zginąć, w każdym momencie, jedna sekunda nieuwagi i Kostucha zbiera swoje żniwo. Rozmowa trwała w najlepsze... aż nagle przerwał ją ryk.
-Szlag...
Powiedział pod nosem młodzieniec. To był dokładnie ten sam dźwięk. Ten, który zaczął cały atak. Chłopak ponownie się skupił i nie zamierzał protestować. Na całe szczęście było ich więcej, więc i szanse na przeżycie wzrosły. Razem ze wszystkimi ruszy z powrotem na Mur, będzie się trzymał blisko, w ciszy i skupieniu starając się mieć oczy dookoła głowy.
*Wystarczyła jedna, pozornie łatwa misja, a cały mój pogląd na Mur się zmienił... Jaki jestem słaby. Nie pojmuję tego, co się tutaj dzieje, nie znam przyrody, terenu... Do tego te przeklęte stworzenia, które są po prostu niemożliwe do pokonania dla mnie. Będę trenować! Ciężej, więcej, mocniej! Muszę zgłębić klanowe umiejętności i wrócę... wrócę tutaj silniejszy. Przyniosę chwałę swojemu klanowi!*
Po drodze chłopak miał różne myśli. Nie zawiódł się na towarzyszach, nie zawiódł się na terenach poza Murem. Został najzwyczajniej w świecie zweryfikowany. Owszem, każda para rąk się przyda, jednak on mierzy wyżej. On chce być ważną osobą na Murze. Kimś, od kogo wiele zależy. Mieć wpływ, wiedzę i umiejętności. Niestety, to wszystko nie przyjdzie tak szybko, jak mógłby chcieć tego młody Kaminari. Jednego mu odmówić nie można - mimo strachu i oblicza śmierci udało mu się wyjść z opresji i przeżyć. Przynajmniej na razie...

[Ayatsuri Yuu]

Ayatsuri czekał tylko, aż Ogar skończy składać raport, którego uważnie słuchał. W końcu, jeśli Kagutsucbi pominąłby jakiś kstotny fakt, nie tylko należałoby, ale wręcz trzebaby było to poprawić, nie z żadnej zawiści czy radości z czyjegoś błędu, a zwyczajnie dla dobra Muru. W końcu informacja była na wagę złota. Z zadowoleniem jednak stwierdził, że Ogar nie pominął żadnej istotnej kwestii.
Potem jednak musiał trochę się ożywić, bo Yaibichi zwrócił się bezpośrednio do niego. No i do Oshiego, ale nie zawahał się z odpowiedzią:
-Tak, bez wątpienia. Nie mogę stwierdzić jak bardzo szybszy, ale ten ruch widziałem. Gdy to monstrum się przemieszczało, widzieliśmy tylko jak znika i pojawia się z kilkanaście metrów dalej. Nasze oczy zwyczajnie nie nadążały, nie wspominając nawet o ciałach. Kapitan zdążył tylko nas ostrzec, że coś się zbliża i został zabity. Pewnie miał na myśli te mniejsze stworzenia, skoro przed większym nie zdążył nawet się uchylić. - wyjaśnił mężczyźnie. W tym samym czasie odłożył za pomocą kukiełki ciało Wilka, by można je było zapieczętować i wyciągnął własne zwoje. Kiedy już oddalili się od zagrożenia, no i nie musiał nieść zwłok, nie było problemu z tym, by je schować. Szybko wykonał całą sekwencję czynności i zapieczętował marionetki. W tym czasie kazano im się wycofać i już mieli to zrobić, gdy usłyszeli wycie. Od razu się wzdrygnął, słysząc je, ale po pierwszej sekundzie zmarszczył brwi. Czemu teraz? Opłakiwanie poległych pobratymców? To chyba nie wchodziło w grę, skoro tamci zostali pożarci. No ale monstrum już dowiodło, że próby zrozumienia jego działań spłoną na panewce. Na początku się nie bał, byli w końcu otoczeni przez innych zwiadowców, widocznie o wiele potężniejszych. Po chwili jednak dostrzegł krople potu na czole Sowy i to odebrało mu całe poczucie bezpieczeństwa. Skoro nawet on boi się tego stwora to jak potężny musi on być?
Bez wahania ruszył wraz z resztą orszaku w drogę powrotną do fortecy. Potrzebował ciepłego łóżka i czasu na odstresowanie się.

[ghide]

Nazwa

Kugutsu no Fūin

Ranga

C

Pieczęci

Brak

Zasięg Max.

Bezpośredni

Koszt

E: 24% | D: 18% | C: 15% | B: 12% | A: 9% | S: 6% | S+: 3% (pieczętowanie)

Dodatkowe

Znajomość Fūinjutsu minimum rangi D

Opis Rozwinięcie techniki Fūin no Jutsu używane przez marionetkarzy. Jutsu pozwala zapieczętować dowolną kukłę w zwoju. Proces pieczętowania wymaga chwili skupienia, podczas której na zwoju pojawia się specjalna formuła pieczętowania. Następnym krokiem jest przelanie chakry do pieczęci i kukiełki jednocześnie, czego efektem jest zniknięcie marionetki oraz pojawienie się na zwoju napisu oznaczającego nazwę zapieczętowanego tworu. By go odpieczętować wystarczy odsłonić ten napis. Rozmiary zwojów, w których można zapieczętować marionetki zależą od poziomu zaawansowania kuglarza w sztuce fuuinjutsu (Ranga D - duży zwój, Ranga C - średni zwój, Ranga B - mały zwój). Przy fūinjutsu na randze S, marionetkarz jest w stanie zapieczętować 10 kukiełek w małym zwoju.

[/ghide]

ZDOLNOŚCI

---

  Ukryty tekst

---

EKWIPUNEK

---

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE):
odznaka ninja, torba, dwa duże zwoje przymocowane do pleców na 10m bandaża, płaszcz

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

[Oshi]

Chłopak podążał za orszakiem, kopiąc kamienie które zalegały na jego drodze. Zdecydowanie był zły że dał uciec przeciwnikowi, zwłaszcza że miał już przecież walczyć do końca. Czy starcie z dziobakiem leżało poza jego zasięgiem, może tylko się oszukiwał. Wojownik klanu założył ręce za głowę, po czym przeniósł się na nowo w swój świat. Sytuacja która właśnie się wydarzyła, prawie całkowicie zatarła się na tle innych problemów. Był zbyt słaby, kolejny raz rzucił się na głęboką wodę... Chłopak pogrążył się do momentu pojawienia się na scenie kolejnej grupy zwiadowców. Misja wydawała się zakończona, zwłaszcza że raport Irokezika był rzeczowy i dokładny. Powiększona ekspedycja chciała już chyba nawet ruszyć za stworem, gdy nagle wszysko wokół przeszył wrzask wspomnianego dziobaka. Nawet gość o dobranym pseudonimie Sowa oblał się potem, zbierając ludzi do odwrotu. Senju zrozumiał że siły z jakimi przyszło im się mierzyć, nie były czymś normalnym. Nawet wcześniejszy test Sowy dały jasno do zrozumienia że każdy z nich był przygotowany na podobne starcia... Jednak coś tu nie pasowało do całości. Olewając pytanie zwiadowcy, spojrzał tylko na marionetkarza, zastanawiając się czy jego pewność nie była zbyt fikcyjna.

-Kto mógł się spodziewać
Puścił w eter, jednak jego myśli błądziły już tylko po karczmowym stole, gdzie pachnące dania przesłaniały resztę problemów pozostałych po wyprawie za mur. Musiał szybko zregenerować zapasy energii, by jak najszybciej zabrać się za uzupełnienie braków które były dość widoczne podczas walki... Pieprzony dziobak właśnie wydał werdykt.

[Kagutsuchi]

Sowa okazał się być wyrozumiały, a doświadczenie które zebrał do tej pory podczas służby pozwoliło mu przyjąć informacje o dziwnym stworze bez większego zdziwienia. Nie zaskoczył w żaden sposób, chciał wyruszyć jeszcze dalej i zapolować na to monstrum, oddelegował dwójkę do eskorty. Chwilę później wzywał na odwrót, przeraźliwy ryk oraz brak możliwości namierzenia wprawiły go w osłupienie. -To właśnie ten zwierz. Wiesz może co to dokładnie jest? Ciekawość brała górę. Najchętniej sam zapolowałby na bestię ale był po prostu za słaby. Komentarz Yuu był dość dokładny. Nie był w stanie zobaczyć przemieszczania się tego zwierza ale u mniejszych było widać pewien schemat zachowania w ataku. Jeśli przywódca też kierowałby się w ten sposób to można by go trafić przewidując ruch. Ogar zachował to jednak dla siebie z racji zwykłej ludzkiej niewiedzy. Czarny stwór nie wykonał wystarcząjącej liczby ruchów żeby móc cokolwiek ocenić.
-Szybkość, szybkością. Przepołowił pień i użył go jak pałki żeby odbić technikę ognia o wysokim poziomie. Ta siła była niesamowita. Pozostawało im tylko wrócić na Mur i zgodnie z prośbą Sowy, złożyć dokładny raport.

[Yami]

Misja Rangi C
Oshi, Anzou, Ayatsuri Yuu, Kagutsuchi
15/15 kolejek, -1 Kagu

Co było do przekazania zostało przekazane. Sowa wyraźnie przestraszony rykiem wycofał wszystkich w stronę muru. Również i wasza czwórka podążyła znaczną grupą Shinsenów. Czy mogliście jednak czuć się bezpieczni? Bestia wam pokazała swoje umiejętności, gdyby realnie chciała was zabić już dawno wasze ciała leżałyby u boku Wilka. Czy w większej grupie i w towarzystwie Sowy sprawa miałaby się inaczej? Kto wie, jednak poziom paniki zasianej przez ryk znacząco mógł osłabić chęć do przetestowania tej tezy.
Zostało wam narzucone mordercze tępo. Mimo, że wcześniej kto inny spowalniał grupę tak teraz rany, które odniósł Kagutsuchi zaczęły szybciej wyciskać go z sił. Sowa na pytanie odpowiedział krótko "Nie". Ciężko określić to na podstawie samego ryku, choć może kiedyś ktoś przeżył podobne spotkanie...
Dostrzegliście Mur. Zaskakująco na jego szczycie znalazło się znacznie więcej straży nic zwyczajowo. Ryk musiał być słyszany również i tutaj. Wszyscy Shinseni zostali postawieni w stan gotowości. Nie było pewne czy bestia zaatakuje. Wrota zostały otworzone a wasza drużyna mogła bezpiecznie wrócić na bezpieczne tereny. Kiedy mogliście w końcu odetchnąć Sowa zwrócił się do Anzou i Kagutsuchiego:
- Udajcie się do placówki medycznej - następnie skupił uwagę na samym irokeziku - Kiedy tylko poczujesz się na siłach zdasz dokładny raport w siedzibie - przeniósł wzrok w kierunku Oshiego oraz Yuu - to musiały być wyczerpujące przeżycia. Możecie teraz odpocząć. Bądźcie przez jakiś czas w pogotowiu... nie wiadomo jak mogą wyglądać kolejne godziny...

Bestia jednak nigdy nie pojawiła się na murze...

Kolejne posty w Shi no gēto
Po waszych postach kończy się część Anzou, Yuu oraz Oshiego. Jesteście Wolni.
Kagutsuchi natomiast w swoim poście zamieści jeszcze z/t do Siedziby Władz gdzie odbędzie jeszcze jedną kolejkę na składaniu raportu.
Prośbę o wycenę misji zamieszczę po tym raporcie.

[Souei]

Misja C
5/30 W trzyosobowej grupce nie nastąpił żaden wyraźny podział zadań, ale za to miał miejsce podział na tych niższych rangą i Ogara, który obecnie przewodził. Nie było problemu z wyjściem na niezbadane tereny, chociaż z drugiej strony, czy obszar leżący w bezpośrednim sąsiedztwie Muru rzeczywiście można było jeszcze nazywać niezbadanym? Patrole wzdłuż odbywały się codziennie. Wielu ludzi przekroczyło już tą nie tylko symboliczną granicę między światami, aby zaznać trochę adrenaliny, zobaczyć to, o czym reszta kontynentu tylko dyskutuje. Tak naprawdę nie mieli pojęcia jak to jest chodzić po cichym lesie i mieć nadzieję, że nie usłyszy się żadnego dźwięku. Na tych terenach przerwana w lesie cisza najczęściej oznaczała kłopoty. Dlatego trzeba było ostrożnym i nie zwracać na siebie uwagi. Noguchi jednak musiał przekazać to, co miał do powiedzenia, tym bardziej że byli jeszcze niedaleko od Głównej Bramy, więc chyba jeszcze nic im nie groziło.
- W sumie to bardzo ciekawa profesja. Podobno te wasze marionetki to jak przedłużenie ręki, ale jeszcze ani jednej nie widziałem w prawdziwej akcji. - Chłopak wrócił do tego, gdy Yuu zaprezentował im swoją lalkę przed opuszczeniem Shi no Geto. Shiriaru przecież ciągle szła razem z nimi, sztucznie zwiększając liczebność oddziału.
Przeszli spory kawał drogi wzdłuż Muru, gdy w pewnym momencie odbili na północny-wschód i w tym kierunku podążali jeszcze dobre prawie dwie godziny. Wtedy Kotaru zarządził chwilę przerwy na odpoczynek i pożywienie się dla tych, którzy mieli czym. Tak czy siak jednak zabrał głos ponownie.
- Dobra, czas na małe wprowadzenie. - O ile wcześniej Ayatsuri sam nie wybiegał naprzód z pytaniami.
- Tobito, podejdź, musimy się rozmówić. - Rudzielec posłusznie i bez słowa podszedł do nich, a następnie wszyscy nachylili się w małym trójkąciku.
- Niedługo dotrzemy do miejsca, gdzie wczoraj zastaliśmy dziwny widok - wyraźne ślady wleczenia, połamane gałęzie krzaków i pozrywana kora z drzew. Dodatkowo w wielu miejscach dookoła zauważyliśmy jakąś dziwną maź. - Zaczął wyliczać Ogar.
- Nie wiemy co to było, dlatego nie ryzykowaliśmy. Dzisiaj obejrzymy to miejsce w świetle dnia, a następnie przeszukamy okolicę w poszukiwaniu innych śladów. - Chłopak przedstawił swój plan, który był chyba dość standardowy na okoliczność takich przypadków.
- Nie wiemy co się stało, więc musimy być cisi i uważni. Idealny scenariusz to taki, gdy dowiadujemy się co się stało bez powodowania żadnego zamieszania. Mam nadzieję, że to jasne. Macie jeszcze dziesięć minut, potem ruszamy dalej. - Uzupełnił jeszcze swoją wypowiedź o jasno sprecyzowany cel patrolu. Byli sekcją zwiadowczą i dokładnie to zamierzali zrobić - zwiedzić pobliski obszar lasu.

[Ayatsuri Yuu]

Może i byli wciąż w pobliżu fortecy, jednak Yuu nie zamierzał tracić z tego powodu czujności, w końcu najciemniej jest pod latarnią,i tutaj mogą natknąć się na niebezpueczeństwo, choć wtedy przynajmniej będą mogli szybko uzyskać wsparcie lub wycofać się, gdyby przeciwnik okazał się zbyt potężny. - Cóż, możemy mieć nadzieję, że i dzisiaj nie zobaczysz. - pozwolił sobie z początku zażartować, by po chwili spoważnieć i dodać - Doświadczony marionetkarz jest właściwie jak jednoosobowy oddział, a najlepsi z nas nawet jak armia. Mi oczywiście do tego poziomu wiele brakuje, ale co nieco potrafię zrobić.
Postanowił na tym zakończyć krótkie wyjaśnienie. Nie musiał za wiele ujawniać Ogarowi, jeśli ten będzie musiał wiedzieć więcej o jego lalkach to oczywiście mu przekaże te informacje, ale póki co było to zbędne.
W międzyczasie jednak zmienili trochę kurs, oddalając się od zimnej, lecz jednak kojącej obecności potężnej ściany. Dalszy marsz nie był szczególnie wyczerpujący, jednak zdawał sobie sprawę z tego, że samodzielnie zdołałby tę trasę pokonać wielokrotnie szybciej. Jednak Pająk miał przygotowane miejsce tylko dla dwóch osób. Chyba trzeba będzie w przyszłości przygotować jego kolejną kopię na takie okoliczności. Póki co jednak nie miał ani funduszy na to, ani możliwości zabierania ze sobą zbyt dużej liczby kukieł.
W końcu zatrzymali się na posiłek, gdzie został pokrótce wprowadzony w temat. Nie otrzymał w sumie zbyt wiele informacji, musiał być więc przygotowany na wszystko. Szybko skończył więc jeść i schował resztę prowiantu. Nie chciał być przejedzony, a jedzenie przyda się też w drodze powrotnej. To w zasadzie zakończyło jego przygotowania do dalszej drogi, nie było potrzeby wyciągać lalek tak wcześnie, a sprawność tej już sprawdzał.

[Souei]

Misja C
7/30 Krótka przerwa dobiegła końca. Mała kompania zdążyła nabrać nieco sił przed spotkaniem z nieznanym. Strzępki informacji jakimi dysponowali wciąż bowiem nie dawały żadnej pewności co do tego, czego mogą się spodziewać podczas tego zwiadu. Nie padły jednak żadne dodatkowe pytania ani wątpliwości. Wydawało się, że wszystko jest dla każdego zrozumiałe, więc mogli wznowić przedzieranie się przez gęstwinę. Ścieżka w tej okolicy była raczej kiepsko utrzymana, ewidentnie nie była często uczęszczana, więc ich prędkość poruszania się naturalnie nieco zwolniła. Nikt się jednak tym nie zrażał. Tobito w ogóle się nie odzywał, natomiast Kotaru szedł na przedzie i skupiony był w głównej mierze na obserwowaniu tego co przed nimi, niż zabawianiu reszty rozmową. Wokół wciąż panowała jednak prawie wyłącznie cisza. Nie było słychać śpiewu ptaków ani żadnej innej leśnej zwierzyny, jedynie wiatr szumiał pobliską roślinnością.
- To tutaj. - Po kolejnym prawie dwugodzinnym spacerze, Kotaru zatrzymał towarzyszy gestem uniesionej ręki. Kto wyjrzał mu zza ramienia, mógł spostrzec niedużą polanę a na niej nietypowe, bezkrwawe pobojowisko.
- Dobrze, teraz ostrożnie. Zbadamy najpierw to co przed nami, nie oddalajcie się od siebie poza zasięg wzroku. - Zakomenderował, po czym wyszedł spośród drzew na bardziej otwarty teren, a zaraz za nim Tobito. Wokół nie było śladów czy pozostałości ludzkiej obecności, nie było również krwi ani kości. Było za to wszystko to, o czym wspominał Noguchi kilka godzin wcześniej - obdrapane drzewa, połamane gałęzie i lepka maź, którą pokryte było praktycznie wszystko dookoła. Bezbarwna i lekka, liście nie uginały się pod jej ciężarem, jednak była widoczna gołym okiem.

[Ayatsuri Yuu]

Jak się okazało, słowa Kotaru o bliskości miejsca, w które zmierzali były mocno przesadzone. Ayatsuri wątpił, czy ktokolwiek uznałby odległość, jaką przebyli za niewielką, no ale zdążył się przyzwyczaić do testowania swojej wytrzymałości w czasie innych zleceń. Mimo wszystko był zwolennikiem nie wprowadzania optymizmu sztucznie, co próbował zrobić Ogar.
W końcu jednak byli na miejscu i Szczur zdołał po raz pierwszy dostrzec na żywo to, o czym wcześniej słyszał od członków zespołu. Widok nie był bardzo drastyczny, ale przynajmniej niepokojący. Brak krwi mógł wydawać się dobrą rzeczą, ale nie było tak łatwo uniknąć pozostawienia śladów z niej, więc od razu nasuwało się pytanie, jak tego dokonano.
Najpierw przesunął wzrokiem po okolicy, kilkakrotnie powtarzając czynność. Nawet takie proste spojrzenie z daleka czasem ujawniało jakiś schemat czy coś podobnego, niewidoczne z bliższej perspektywy. Następnie bez większego wahania ruszył na środek polany i zaczął tam szukać konkretnych śladów, zwłaszcza chcąc się dowiedzieć, w którą prowadzą wspomniane wcześniej ślady wleczenia. Nie omieszkał też zerknąć, gdzie udali się pozostali dwaj i co badają. Oczywiście dostosował się do rozkazu, by nie oddalać się za bardzo. Lalkę miał w pogotowiu, tuż obok siebie.

[Souei]

Misja C
9/30 Rozpoczęło się przeszukanie niewielkiego obszaru, na który trafiło trio z Shinsengumi. Na pierwszy rzut oka nic nie wzbudzało podejrzeń - niewielka polanka może i nie była tak pierwotnie naturalna jak powinna być, ale w okolicach Muru nie było to nic nadzwyczajnego. Podczas patroli często można było natrafić na świeższe lub starsze pozostałości różnych obozowisk. Fakt, że w tym miejscu trawa była klapnięta, a gałęzie połamane nie musiał o niczym świadczyć. Dopiero ciągnące się aż w pobliskie krzaki ślady wleczenia były na tyle podejrzane, że Ogar postanowił wrócić tutaj, aby je zbadać. Tym śladom przyglądał się teraz Yuu, który mógł zaobserwować, że były to cztery prawie prostopadłe linie, biegnące w jednym kierunku wgłąb lasu. Wszystkie brały swój początek w tej dziwnej, śliskiej i lepiej substancji, którą aktualnie zajmował się Tobito.
- Macie coś? - Zagadnął Noguchi, który na chwilę oddalił się między drzewa, ale musiał zaraz wrócić aby nie stracić kontaktu wzrokowego z kompanami. W tym momencie Tobito przyglądał się próbce na swojej rękawicy, którą po prostu wetknął w podejrzaną substancję.
- Nie mam pojęcia co to takiego. Nie wygląda jak nic z naszego ekwipunku. - Przyglądał się, wąchał i niestety nie potrafił dojść do żadnych wniosków.
- Yuu, a Ty? Potrafisz to zidentyfikować? - Kotaru zawołał na drugiego ze Szczurów w oddziale, skupiając uwagę wszystkich na tym jednym elemencie. Gdyby Ayatsuri miał przynajmniej podstawy a sztukach alchemicznych*, to rozpoznałby słodki, roślinny aromat. Był to zapach podobny do tego, jakie mają substancje wydzielane przez dzbaneczniki lub rosiczki, aby zwabić swoje ofiary. W przeciwnym razie musieliby się zdać na resztę śladów, które znaleźli. Trop wiodący pośród drzewa również wydawał się być obiecujący.
* - Test na znajomość Antidota i Trucizny na poziomie Umiarkowanym lub znajomość składu zestawu roślin z poziomu Prostego. Znajomość udostępnia nowe opcje dialogowe. Jeśli jej nie ma, postać nie może prawidłowo zidentyfikować substancji i musi skupić się na innym tropie.

[Nana]

Tak na prawdę Nana nie wiedziała niczego o Isei'u, oprócz tego, że był strażnikiem na murze. Nie wiedziała skąd pochodził, dlaczego wybrał to miejsce. I tak na prawdę nie miało to dla niej zbytniego znaczenia. Oczywiście takie znajomości mogły być niebezpieczne, ale dziewczyna nie miała doświadczenia w kontaktach międzyludzkich. Nie widziała zagrożenia w ludziach tam, gdzie pewnie powinna. Można powiedzieć, że była na swój sposób naiwna. Póki co jeszcze nie zdążyła zawieść się na innych, życie było jednak długie. Oby nie musiała przekonywać się o takich przykrościach na własnej skórze.
Na szczęście nie miała zbyt wiele czasu, żeby się nad tym zastanawiać, bo zaczęła się cała akcja po drugiej stronie muru. Wędrówka w dół była dłuższa niż się spodziewała. I pomyśleć, że strażnicy musieli tędy chodzić tam i z powrotem kilka razy dziennie. Idealny trening. W końcu dotarli na miejsce zastając całkiem nieciekawą sytuację. Zatrucia pokarmowe. Nana mimowolnie przełknęła ślinę, przecież jadła śniadanie w pobliskiej karczmie. Póki co jednak czuła się dobrze, miała nadzieję, że zatrucie nie przyjdzie w najmniej oczekiwanym momencie. Po chwili do pierwszego rzygającego dołączył drugi i zrobiło się jeszcze mniej ciekawie.
Kiedy Ogar wyznaczył Nanę i Iseia jako zastępstwo strażnik widocznie próbował coś ugrać i wyjaśnić całą sytuację. Nana przecież nie należała do straży, była zwykłą turystką. Znalazła się po prostu w złym miejscu o złej porze. Ogar wyglądał jednak na bardzo zdenerwowanego i nawet dziewczyna nie zamierzała się z nim sprzeczać. W końcu chciała pójść na drugą stronę i od razu zrozumiała, że mogła to być jej jedyna okazja.
- Hai! - Odparła na rozkaz przełożonego posyłając Iseiowi zadziorny uśmiech. Widocznie szli razem, przynajmniej będzie im raźniej. Już wcześniej miała wrażenie, że strażnik nie za bardzo kwapił się do swojej pracy. Nie był przecież zwiadowcą, nie mogła mu mieć tego za złe. Nie każdy był gotowy zmierzyć się oko w oko z niebezpieczeństwem. Sama nie wiedziała czego się spodziewać, więc nie zamierzała nikogo osądzać.
Kilka chwil później Nana stała pod bramą i poczuła lekki dreszcz po kręgosłupie. Była podekscytowana nową sytuacją. Rządna przygód. Przeciągnęła się rozprostowując kości. Wiedziała, że od teraz musiała być podwójnie czujna. W końcu nie wiadomo jakie potwory na nich czekały. Po trochu wątpiła, że rzeczywiście istniały jakieś potwory. Za pewne dzikie zwierzęta, albo ludzie, którzy często bywali gorsi niż potwory.
- Czego powinnam się spodziewać?- Zagadnęła nowych towarzyszy, w końcu mieli większe doświadczenie niż ona. Taką przynajmniej miała nadzieję. Nie wiedziała jaki był ich poziom umiejętności, ale za pewne posiadali więcej informacji niż ona. Rozglądała się uważnie. Chłonęła wiedzę o otoczeniu.