[Event] Podziemia Iglicy

[Harruchi]

Zdrada, cudownie. Jakby dzika ogromna, wszechpotężna bestia nie była wystarczająco wielkim problemem, to teraz jesteśmy osłabieni o jednego z silniejszych członków drużyny, a bestia już wcale nie jest taka dzika, tylko kontrolowana. W dodatku jesteśmy pozbawieni dowództwa... Cóż, sytuacja tylko się pogorszyła, a już wcześniej była na tyle zła, że rozkazy jasno wskazywały odwrót. Nie pozostaje więc nic innego, jak powrót do obozu, aby poinformować świat, o tym co tutaj się stało. Sami raczej nie poradzimy sobie z szalonym Uchichą, który kontroluje bijuu, a pomóc pierwszej grupie już nie ma jak. Gdy jeszcze mieliśmy do czynienia z dziką bestią, można było się łudzić, że uda się uratować kilka osób. Teraz wątpię, aby Yoshimitsu dał nam taką możliwość.
Odwracam się i zaczynam jak najszybciej uciekać w stronę obozu.

Chakra: 66%

KEKKEI GENKAI: Shōton no Jutsu
NATURA CHAKRY: Fuuton
STYLE WALKI:
UMIEJĘTNOŚCI:
Nabyta -
PAKT: brak
ATRYBUTY PODSTAWOWE:
SIŁA 30
WYTRZYMAŁOŚĆ 20
SZYBKOŚĆ 21
PERCEPCJA 22
PSYCHIKA 1
KONSEKWENCJA 20
SUMA ATRYBUTÓW FIZYCZNYCH: 82
KONTROLA CHAKRY D
MAKSYMALNE POKŁADY CHAKRY: 102%
MNOŻNIKI:
POZIOM ROZWOJU DZIEDZIN NINPŌ:
NINJUTSU E
GENJUTSU
STYLE WALKI 0 (dziedzina E)
---
---
---
IRYōJUTSU
FūINJUTSU E
ELEMENTARNE
KATON
SUITON
FUUTON C
DOTON D
RAITON
KLANOWE D
JUTSU:
Ninjutsu:
Bunshin no Jutsu [E]
Henge no Jutsu [E]
Kai [E]
Kawarimi no Jutsu [E]
Kinobori no Waza [E]
Suimen Hoko no Waza [E]
Nawanuke no Jutsu [E]

Fūinjutsu:
Fūin no Jutsu [E]

Shōton:
Shōton no Jutsu: Reberu Di [D]
Shōton: Kuri no Ruhoīru [D]

Fūton:
Fūton: Enshō No Kaze [D]
Fūton: Furai Uchiwa [D]
Fūton: Fūsajin [D]
Fūton: Gōkūhō [D]
Fūton: Komakai Butokai Tatsumaki [C] viewtopic.php?p=119575#p119575
Fūton: Kaiten Shuriken [C] viewtopic.php?p=119661#p119661
Fūton: Reppūshō [C] viewtopic.php?p=120567#p120567
Fūton: Kamaitachi [C] viewtopic.php?f=86&t=7200&p=122378#p122378

Doton:
Doton: Doro Kawarimi no Jutsu [D]
Doton: Moguragakure no Jutsu [D]
Doton: Shinjū Zanshu no Jutsu [D]
Doton: Doryūsō [D]

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE):
- Wielki Wachlarz
- Torba (przypięta do pasa)

PRZEDMIOTY SCHOWANE (NIEWIDOCZNE):
- 2 małe shurikeny wytworzone z kryształu (w torbie na pasie)

Nazwa

Kai

Ranga

E

Pieczęci

Baran

Zasięg

Dowolny

Koszt

Brak

Dodatkowe

Na czas użycia dodaje 65 konsekwencji

Opis Kai to jedna z podstawowych technik shinobi, często niedoceniania - i niesłusznie. Jutsu to polega na chwilowym odcięciu dopływu chakry do mózgu, dzięki czemu jakiekolwiek impulsy - również te narzucone zewnętrznie - przestają działać. Efektem tego jest uwolnienie użytkownika z dużej ilości prostszych technik genjutsu. Niestety, te silniejsze dalej będą na nas oddziaływać i trzeba je dezaktywować innym sposobem.

[Ichirou]

Nigdy nie pomyślałby, że przyjdzie mu raz jeszcze spotkać się z tak przerażająco potężną istotą. Rozważania na temat ogoniastej bestii podczas przeprawy przez gorący las to jedno, widzenia gigantycznego potwora w pełnej okazałości to zupełnie co innego. Czuł na sobie pytające spojrzenia niektórych kompanów, ale co, do cholery, miał im powiedzieć? W obliczu tak wielkiej siły nie było słusznej rady. W tej sytuacji chyba żaden autorytet nie był w stanie pomóc.
Zastygł w miejscu na ten króciutki moment, trochę powodu z respektu dla samej istoty, która objawiła się przed grupą, a trochę z racji wewnętrznego rozdarcia. Nie wiedział, czy tym momencie powinien w ogóle podejmować jakiekolwiek desperackie próby natarcia, czy po prostu już teraz wykonać odwrót, tak jak zrobiło to parę innych osób. Wlepiał pełne obaw spojrzenie bursztynowych oczu w wielką wyrwę w ziemi, czekając na rozwój sytuacji.
A rozwój sytuacji okazał się być bardziej niż zaskakujący. Twórcą chaosu stał się Masaki, który niespodziewane kopniakiem zepchnął Senju do dziury, by następnie samemu również do niej wskoczyć. Zanim Asahi zdążył rzucić w eter nieme pytanie, co tu się, do kurwy, dzieje, spadający Uchiha zniknął, by w praktycznie w tym samym ułamku sekundy znaleźć się na pysku demona i spojrzeć mu bezczelnie w ślepia. Akcja ta była była absolutnie niezrozumiała, jednak nieobliczalny Uchiha wyjaśnił sytuację wszystkim zebranym.
- Yoshimitsu z Krwawego, pieprzony psychol, używa genjutsu - skomentował na głos, kiedy tylko rozpoznał osobnika. Fakt, że przez lata był uznawany za martwego, nie liczył się teraz ani trochę. Istotniejsze było to, w jaki sposób przywłaszczył sobie bestię i co tak właściwie zamierzał z nią zrobić.
Mniej więcej w tym samym czasie znalazła się tuż przy nim zamaskowana kunoichi, która jakimś sposobem przedostała się z dołu na górę. Sabaku zlustrował ją szybko, bo nie znał jej intencji, ale jak się zaraz okazało, kobieta chciała przekazać informacje z pierwszej grupy. Zapieczętować bijuu w człowieku? Czyli po to tak bardzo się do niej zbliżyli?
Rozwarł delikatnie usta w zaskoczeniu, kiedy zamaskowana subtelnie zdradziła swoją tożsamość. Nie odpowiedział, skinął jedynie lekko głową. Jego myśli były całkowicie pochłonięte tym, co rozgrywało się kilkadziesiąt metrów niżej.
To jeszcze Yoichi tam był? Brakowało chyba jeszcze tylko cesarza do kompletu, by zrobić spotkanie po latach. I to też w okolicznościach związanych z ogoniastym demonem. Historia lubiła się powtarzać.
- Do piachu z tym gnojem, ale w razie czego odwrót - odpowiedział staruszkowi, nie dowierzając samemu, na co się porywają. Nawet jeśli rozwiązanie wspomniane przez Reikę było niewykonalne, to i tak ubicie obłąkanego Uchihy wydawało się sensowne. Lepiej, żeby bestia szalała samopas niż działała na rozkaz tego pojeba.
Głupotą było ruszać w przepaść, więc uformował z piachu swoją wierną kopię, której mógł powierzyć dość samobójczą misję. Przekazał swojemu sobowtórowi dwa kunaie z notkami - jeden z wybuchową, drugi z oślepiająca.
Zaraz po tym klon wskoczył w przepaść, a oryginał pozostał na górze, by zebrać piach z okolicznych, podziemnych złóż i posłać go tuż przy ściankach wydrążonej dziury. Ichiemu zależało na tym, by manewr nie był tak łatwo widoczny. na pierwszy ogień i tak poleciały klon i atak Kuroia, więc wróg powinien mieć zajęcie.
Piaskowa replika miała za zadanie rozpocząć natarcie w locie przy pomocy broni miotanej. Wpierw shurikeny wyrzucone w dwóch salwach praktycznie zaraz po sobie. Zaraz po nich ciskane seriami kunaie, a w tym te z doczepionymi notkami - pierwsza na Uchihę miała polecieć oślepiająca, potem wybuchowa. Zwieńczeniem całej akcji miał być wyrzut fuuma shurikena.
Atak piachem sunącym po ścianach dziury miał nastąpić tuż po wyczynie klona. Ichirou, świadom poziomu przeciwnika, chciał dokonać ataku ze wszystkich stron. Wiele pustynnych macek miało próbować złapać Yoshimitsu i w przypadku powodzenia oblepić go całego. W razie sukcesu dalsze plany były już oczywiste - Sabaku zamierzał odprawić pogrzeb.
Jeżeli pojawią się komplikacje i Asahi zostanie w jakiś sposób zagrożony, to będzie bronił się piachem z gurdy. Gdyby bijuu szykował się do jakiegoś kolejnego wystrzału w górę, naturalnym odruchem było odsunięcie się od przepaści i czmychnięcie nieco dalej.

  Ukryty tekst

[Seinaru]

- Wracaj, wracaj. - Odpowiedział Seinaru kunoichi, która wyrosła im z podziemi jak spod ziemi.
- I przynieś trochę kanapek i zimne ręczniki. - Dodał jeszcze, gdy tamta już się oddalała "powiadomić o wszystkim liderkę Nara". Dla niego wyglądało to jak zwykła ucieczka, ale przecież kto by się do tego przyznał w takich okolicznościach. To znaczy... oprócz połowy ich oddziału, która na samo pierdnięcie demona wzięła nogi za pas i rozpoczęła "taktyczny odwrót". Ileż ładnych nazw można było wymyślić na określenie tego "defensywnego manewru", "asekurowania tyłów" albo "odwrotnego zwiadu". No cóż, dobrze przynajmniej że Bydlaki wciąż trzymały się razem i nawet przejęły inicjatywę. A tak nawiasem, czy naprawdę nikogo nie zdziwiło, że do ratowania kamienia nie wahano się użyć chakry, a ratowanie Kyoko polegało na obserwacji, czy w pięć sekund do ziemi nauczy się latać? Jej bezczelność nie przysparzała jej fanów, a i rozwój wydarzeń odwracał uwagę od jej tragicznej sytuacji. Teraz wszyscy skupili się na jakimś Yoshimitsu, który Seinarowi ledwo obił się tylko o uszy, a nagle zyskał miano "Tego Złego".
Kuroi i Ichirou przystąpili do ofensywy, a Kei stał tylko na krawędzi stworzonego wcześniej przez Biju krateru i zerkał na to, jakie postępy czynią jego koledzy.
- Ciekawe co zrobią ci na dole... ja na pewno tam nie schodzę. - Rzucił tylko do swoich kompanów. W takim dystansie samuraj był bezużyteczny, ale jeśli Bydlakom uda się wywabić Yoshimitsu na powierzchnię, wtedy będzie można się z nim pościgać. Jednakże, dopóki miał chakrę na tą teleportację, ciężko będzie mu cokolwiek zrobić. Szykowała się walka na przetrzymanie, więc póki co samuraj pozwolił odwalać za niego robotę innym. Raczej nie było tutaj szansy na pojedynek bukijutsu, to typ przeciwnika nie dla niego. Dlatego jedyne do czego się ograniczył to:
- DOBRZE CHŁOPAKI! DAWAĆ GO! - Kibicowanie.

  Ukryty tekst

[Kyoushi]

• Rida uciekła ku górze, a oni, przyparci do ściany twarzą w twarz z demonem mieli tu istne piekło. Udało się przeżyć pierwszy atak, ale teraz każdy ruch może spowodować strach u demona i niespodziewany atak. Białowłosy nie panował nad biciem serca, które kołatało jak szalone, jednocześnie zewnętrznie zachowywał względny spokój. Miał na oku to, że posiada jeszcze parę sztuczek, które może wykorzystać przeciwko Kokuou, w tym i swojego koteczka, który był całkiem chętny do współpracy, mimo swojej leniwej natury. Szczęściem w nieszczęściu, że to właśnie nieświadomie Kyoushi dzięki swojej obecności i zapieczętowanym demonie w sobie uratował całą grupę od pierwszego ataku, wymierzonego w sufit. Jego kompanie unikali kamieni, które opadały na nich, gdy on spoglądał na bestię, a także na to czego się kompletnie nie spodziewał. Dalsze wydarzenia były jak jakaś wymyślona, wariacka akcja z książki o bohaterach i antagonistach. Spoglądał ku górze dopiero jak usłyszał krzyk, który był słyszalny w całej jaskini przez echo. To była lecąca kobieta, która spadała z wielką prędkością, upadając nieopodal, rozpłaszczając się. Widok był okropny, jednocześnie czerwonooki na wojnach widział gorsze efekty śmierci ludzi. Nie wzdrygnął, jednocześnie widać było na jego twarzy obrzydzenie, jakby zjadł za dużo cytryn. Najciekawszym było jednak to, co pojawiło się na dole, gdy on w międzyczasie w swoim wymiarze prowadził ciekawą konwersację.
    Ukryty tekst
  Ni stąd ni zowąd pojawił się tuż przed nimi kolejny wariat, który wyrzucił białowłosego z jego podświadomości i okazał się kimś naprawdę niebezpiecznym. Jego słowa były niesłychane. Przejąć prezent? Jak? Gdy tylko zobaczył oczy gościa – od razu wiedział o co chodzi. Uchiha. Jego klanowicz, który postanowił ogarnąć demona. To było niesłychane, ponieważ doświadczył to tylko raz, na sobie, gdy inny członek klanu ogarnął Matatabiego, gdy się rozszalał w ciele Kyoushiego. Słowa Yoshimitsu sugerowały, że planuje przejąć Bijuu dla siebie i skorzystać z jego potęgi. To było ostatnie co miało się wydarzyć. Nie mogło do tego dojść. Białowłosy wiedząc o Kokuou i o informacjach, które posiadał nie mógł wręcz dopuścić do przejęcia czegoś tak potężnego jak demon. Jako członek klanu Uchiha, doskonale znał Sharingana, wiedząc jak z nim walczyć, nie skupiając się na oczach przeciwnika. Jednocześnie nie mógł teraz pójść na całość, ponieważ nie wiedział czy demon posłucha każdego z rozkazów, a w walce z Bijuu – da mu radę tylko inny demon. Nie mógł pozwolić uwolnić Matatabiego.
  Białowłosy wciąż nie reagował, będąc świadkiem rozmowy Muraia, który rozpoznał Yoshiego. Zaginiony członek klanu Uchiha, kolejny z krwawego pokolenia. Wysłuchawszy wszystkiego nie spodziewał się, że ten tutaj Mesmer będzie chciał rozmawiać z Kakuzu, jednocześnie prawdopodobnie będzie chciał zabić wszystkich świadków tego bajzlu.
  - Murai, musimy go powstrzymać... - szepnął do członka klanu Kakuzu. To był koniec kalkulacji. Znając sytuację Kokuou, białowłosy musiał reagować. Nie zważając na okoliczności, we wcześniejszym wydarzeniu miał przygotowane w razie czego Kawarimi no Jutsu, jednocześnie teraz – zawiązywał cztery pieczęci, a następnie dotyka ziemi by przesłać wiązkę chakry w stronę Yoshiego. W ramach kooperacji – gdy zauważy jakieś ruchy Ichirou czy kogokolwiek innego porusza się tak, by nie zostać trafionym czymkolwiek czy też jakąś szarżą Bijuu, samemu kumulując chakrę w ustach i wystrzeliwując pocisk w stronę Yoshiego, gdyby wcześniej nie złapał go w pułapkę, a ten byłby w zasięgu jego strzału.

Streszczenie:

• Przygotowane Kawarimi no Jutsu,
• Decyzja o wykończeniu Yoshiego, znając sytuację Kokuou i Matatabiego,
• Próba pochwycenia w pułapkę Uchihę, następnie atak dystansowy wraz z przemieszczaniem się - kooperacja sił, jeżeli ktokolwiek oprócz niego postanowi zaatakować tego psychola. Jeśli zostaje przyparty do muru, w celu uchronienia siebie natychmiast wzmacnia się aktywacją Demona.

  Ukryty tekst

[Asaka]

Ucieczka? Asaka nie widziała w niej absolutnie nic haniebnego; jeżeli potrafiło się zmierzyć swoje siły na zamiary i z równania wychodziło, że NIE MA SIĘ SZANS Z DEMONEM, to jedyne, co pozostawało, jeśli chciało się jeszcze pożyć, to właśnie ucieczka. Taktyczny, czy tam nawet faktyczny odwrót, może nawet w zorganizowanym pośpiechu. Ile nazw by się na to nie wymyśliło, pewne było jedno: ludzie dzielili się na tych, co posiadają instynkt samozachowawczy i na tych, którzy go nie mają.
Nie opierała się więc, nie miała nic przeciwko, gdy Shikaruiu tak ją pociągnął za sobą, dając jawny znak do odwrotu, gdy ona patrzyła jak zahipnotyzowana i zaczarowana na demona. Nawet nie zwróciła uwagi na ten felerny kamyczek, jeden z wielu, który Ichirou odrzucił piaskiem, a ten… wybuchł nagle – kto by się tego spodziewał? To ją nieco otrzeźwiło. Na tyle, by przestała się tak cofać bezmyślnie będąc jednocześnie ciągnięta – i spojrzała przytomniej na to co się wyrabia. Na Masakiego, który coś sobie tam pobrzęczał pod nosem, a potem jak gdyby nigdy nic… kopnął tę głupią krowę Kyoko, a ona… A ona tak po prostu spadła. Żadnej techniki, żadnego nic… pewnie sama była w szoku. Tak jak i Asaka. Nie darzyła kobiety ani sympatią, ani tym bardziej szacunkiem; była też wyjątkowo kiepską przywódczynią, ale czy był to powód, by tak po prostu ją zrzucić z urwiska? Nie. Ten Uchiha to psychol i w białowłosej dziewczynie coś się wręcz zagotowało. A potem sam wskoczył do dziury i więcej już nie widziała.
Potem odwróciła się przodem do kierunku ucieczki i biegła o własnych siłach, by się w końcu zatrzymać.
- Jak to „przejął kontrolę nad demonem” – powtórzyła za Shikim, wydawałoby się, że beznamiętnie, ale złotooka była na skraju wybuchu. Jak zwykle oszczędność w słowach męża jej nie przeszkadzała, tak dzisiaj zaczynał ją już irytować. Znaczy – wszystko zaczęło ją już irytować. Drażnić. Wkurzać. Nerwy robiły swoje, a dzisiaj bardziej niż kiedykolwiek czuła, że ryzykuje życiem. Wchodząc w pole widzenia czemuś, co wcale nie miało istnieć. Czemuś, co mogłoby ich zmieść z powierzchni ziemi jednym ziewnięciem. - Demon miał być nie do pokonania a teraz nagle ten pojeb przejął nad nim kontrolę? Jak. Co zrobił! – odpowiedzi, potrzebowali odpowiedzi, a mieli ciągle jakieś ochłapy. Kyoko prawdopodobnie nie przeżyła lotu w dół, Gyori nie żył. Teraz działali już sami sobie. A skoro ten zjeb przejął kontrolę nad demonem, to kto wie, do czego mógłby go jeszcze zmusić…? Musieli kogoś powiadomić. Lasy Midori były daleko od Daishi, ale kto wie, czy i tam by się taka bestia nie mogła nagle znaleźć? Trzeba było kogoś powiadomić. Tylko, czy coś można było na problem bestii poradzić? Najwyraźniej… tak. Kurwa.
Gadka gadką, ale z Yamim nie było chyba najlepiej. Widząc, jak zakrył sobie usta i oddalił się trochę, Asaka zbliżyła się do niego, by poklepać go delikatnie po plecach.
- Tak, trzeba będzie ich powiadomić. Sami jednak nie damy chyba rady wrócić do obozu. Bez Shikaruiego się pewnie zgubimy – też była za tym, że trzeba stąd iść. Ale Shiki teraz uparcie chciał sobie oglądać spektakl dziejący się przed nimi. Bo chciał sobie obserwować. - Do jakiego końca! Najpierw każesz się wycofać, a potem stoisz sobie i się patrzysz – mimowolnie zacisnęła pięść. Nie by uderzyć – ze złości. I nerwów. Z irytacji, że tak mało wiedzą, że nic nie wiedzą.

tl;dr
Wycofuje się i irytuje brakiem danych i informacji. Zgadza się z Yamim, ale nigdzie nie pójdzie bez Shikiego.

  Ukryty tekst

[Hiroki]

Wszystko działo się bardzo szybko, sparaliżowany strachem Hiroki został wręcz siłą zaciągnięty na plecy Shigi, a następnie z jego pomocą udało mu się uniknąć osuwających się głazów. Ta chwila, którą zyskał dla niego Hitsukejin okazała się zbawienna. Wziął głęboki wdech, tylko po to, by chwilę później zobaczyć spadającą z impetem kobietę, uderzającą o podłogę i rozbryzgującą się niczym pomidor, rzucony o ścianę. Widok nie mniej brutalny, co gejzer dobijający głowę Harumi do ściany. Chłopak wydał z siebie jedynie ciche westchnięcie, jednak to co wydarzyło się później...

Bystrym wzrokiem obserwował, jak kolejny mężczyzna zeskakuje w dół, by po chwili zniknąć i pojawić się na ogoniastej bestii. Wtedy też, wydarzyło się coś dziwnego. Oczy Gobiego, zmieniły barwę. Czerwień, zdobiona trzema łzami. Przypominały oczy jego ojca, jednak te były wypełnione jeszcze większa nienawiścią. Mężczyzna na bestii zdjął kaptur i przedstawił swoje oblicze. Wydawał się potężny. Jednak to co powiedział, zmroziło krew w żyłach młodego Uchihy.

- Jin-dono, unikaj ich oczu. Nie wiem po co Ci to mówię, pewnie wiesz o nas więcej niż ja sam... - Powiedział, samemu słuchając się własnej rady. Sparingi z ojcem, z których nigdy nie wyszedł cało wystarczająco dobrze przypominały mu o potędze tych oczu. Jedno spojrzenie, niewinne zawieszenie oczu w tych jakże pięknych czarnych łzach, a los bitwy czy wojny mógł być przesądzony. Yoshimitsu nie zamierzał wcale pomóc im walczyć z Bijuu, nie zamierzał też pomóc w jego pieczętowaniu, chciał go dla siebie, chciał wykorzystać bestię dla własnych, celów. - Kyo' nie zamierza czekać, ja będę Cie tylko spowalniał... Uważaj na Chise.

Chłopak szepnął do Shigi, by puścić jego barków i wyślizgnąć się sprawnie z jego pleców. Widząc co się dzieje, to, że Kyoushi zamierza zaatakować Yoshimitsu, zdawało się jasne, że nie będzie czasu na dyskusje, próbę negocjacji czy cokolwiek innego. Hiroki jednak zamiast biec w kierunku Mesmera, obrał całkowicie inną taktykę, biegł w stronę najbliższej ściany , chcąc najprostszą techniką Ninjutsu wejść na ścianę, na tyle wysoko by znajdować się nad wrogo nastawionym gościem, kontrolującym bestię. W między czasie, podczas biegu złożył kilka pieczęci by móc podmienić się z jedną ze skał pozostawionych w pobliżu w momencie ewentualnego ataku. Warto też zwrócić uwagę, na to, że Hiroki nie odwracał się plecami do rywala - on chciał wiedzieć gdy nadejdzie atak, dlatego też starał się w miarę możliwości biec bokiem do niego.

Jeżeli udało mu się bez żadnych przeszkód wykonać to, co zamierzał czyli wejść po ścianie, a następnie ewentualnie po stropie - korzystając z tego, że Uchiha prawdopodobnie skupi swoją uwagę na osobach, które stoją przed nim, bądź też atakują go w inny sposób, wyjąłby z swojej kabury dwa wcześniej przygotowane zestawy Kunai z stalową linką, próbując określić odległość, jeżeli ta stanowiłaby około dwudziestu pięciu metrów, wtedy spróbowałby rzucić ową broń wprost za plecy Yoshimitsu, następnie szybko składając pieczęci, posłałby ogień, w jego stronę, jako przewodnik używając metalowych linek, przymocowanych do broni, zaś zakończonych pętelką wokół jednego z palców.

Bez względu jednak na to, czy jego akcje się powiodły, czy też nie, starał się nie wchodzić w drogę lepiej wyszkolonym Shinobi, oraz w miarę możliwości obserwować otoczenie, unikając oczu zarówno bestii jak i mężczyzny na niej. Starał się unikać osuwających się skał, oraz ewentualnych elementów, które mogłyby go w jakikolwiek sposób zranić. Chciał po prostu nie przeszkadzać tym, którzy mieli realny wpływ na bitwę, z tym człowiekiem.

TL:DR

Obserwowanie spadającej Senju, a następnie poskładanie faktów. Ogarnięcie, że oczy Bijuu zmieniły się na Sharingany, ostrzeżenie Shigi (o czym pewnie ten i tak zdawał sobie sprawę), zejście z jego pleców - biegiem do najbliższej ściany i w górę, w między czasie Hiroki składa pieczęci do Kawarimi, by w razie czego się podmienić. Obserwowanie całego obszaru w miarę możliwości unikanie spadających osuwających się elementów i ewentualnych ataków.

O ile uda mu się wejść na ścianę i w miarę możliwości korzystnie ustawić(tak by zasięg był okej), rzuca 2x Kunai z Linką, a następnie używa techniki, która posyła ogień po lince wprost w Yoshimitsu.

Atak wykonany zostanie tylko wtedy, gdy Yoshimitsu się poruszy, jeżeli zdecyduje stać w środku, wtedy Hiroki jedynie obserwuje co się dzieje, by ewentualnie zadecydować o odwrocie, lub też samobójczej próbie ataku, niemniej jednak cały czas trzyma w zanadrzu Kawarimi, którego zamierzał użyć, w przypadku ataku.

Chakra+Techniki

Nazwa

Sharingan: Ichi Tomoe

Pierwszy poziom rozwoju Sharingana. Od tej pory użytkownik może aktywować swoje Dōjutsu wedle woli. Co prawda na tej randze Kekkei Genkai jeszcze nie ma takiej mocy, o jakiej wielu by marzyło, ale przynajmniej niektóre bonusy klanowe otrzymuje się już teraz - jak chociażby widzenie chakry. Z czasem rzecz jasna Sharingan może ewoluować.

Możliwości

• Widzenie chakry przeciwnika - brak takiej możliwości przez obiekty
• Dostrzeganie obiektów niewidocznych gołym okiem - np. cienkie żyłki
• Odróżnianie klonów od oryginału - Klony z rang E i D
• Bonus atrybutów - wzrost percepcji o 10 punktów
• Kopiowanie technik - Tylko techniki taijutsu i bukijutsu (w przypadku braku dziedziny męczą o wiele bardziej). Wykonywane dopiero po przeciwniku.

Wymagania

Przebudzenie, w przypadku misji minimum C, dziedzina klanowa D.

Koszt E: 8% | D: 6% | C: 4% | B: 3% | A: 2% | S: 1% | S+: niezauważalne (1/2 podtrzymanie)

Nazwa

Kinobori no Waza

Ranga

E

Pieczęci

Brak

Zasięg

Na ciało

Koszt

Minimalny, nieodczuwalny

Dodatkowe

Brak dodatkowych wymagań

Opis <span style="display: block; margin: 0; padding: 0; text-align: justify;">Kolejna z podstawowych jutsu, które potrafią wykorzystać nawet największe świeżaki spomiędzy ninja. Technika ta pozwala na odpowiednią kontrolę i kumulację chakry w z góry określonym miejscu - tu są to stopy. Dzięki temu shinobi jest w stanie poruszać się po powierzchniach pionowych, a nawet poziomych (tylko w sprzeczności z grawitacją), czyli prościej - po ścianach i sufitach, drzewach, gałęziach, i po czym tylko nam przyjdzie ochota - nie wliczając wody.
Uwaga: Odpowiednio skumulowana chakra w stopach nie wyklucza korzystania z innych technik w trakcie jej używania.</span>

Nazwa

Kawarimi no Jutsu

Ranga

E

Pieczęci

Tygrys → Świnia → Wół → Pies → Wąż

Zasięg Max.

30 metrów

Koszt

E: 7% | D: 5% | C: 4% | B: 3% | A: 2% | S: 1% | S+: Niezauważalny

Dodatkowe

W pobliżu musi się znajdować przedmiot możliwy do podmienienia

Opis Kolejna pomocna technika, która niejednokrotnie może uratować życie. Otóż jest to technika podmiany która pozwala w momencie ataku podmienić nasze ciało z zawczasu przygotowaną podmianą z beczką, kłodą bądź innym przedmiotem który znajduje się luźno na powierzchni oraz rozmiarami jak i wagą nie przekracza 1 naszego ciała. Kolejnym ograniczeniem techniki jest świadomość nadchodzącego ciosu. Użytkownik może podmienić się tylko w momencie gdy widzi nadchodzący atak. Wtedy tuż przed zadaniem ciosu następuje podmiana i nasze ciało zajmuje przedmiot wcześniej przez nas wybrany do podmiany.

Nazwa

Katon: Ryūka no Jutsu

Ranga

C

Pieczęci

Wąż → Smok → Królik → Tygrys

Zasięg

Zależny wyłącznie od długości przedłużenia

Koszt

E: 24% | D: 18% | C: 15% | B: 12% | A: 9% | S: 6% | S+: 3%

Dodatkowe

Należy posłać ją po przedłużeniu, np. lince

Opis Bardzo silne Jutsu, nawet jak na rangę C w Katonie. Polega ono na stworzeniu ogromnego płomienia, który początkowo znajduje się przed nami, a potem leci w stronę przeciwnika. Może on spalić w zasadzie mnóstwo rzeczy, drewno, ludzi, zwierzęta. Ma jednak jedną wadę, która osłabia znacznie tą technikę. Aby płomień poleciał do przodu, musi znaleźć przedłużenie, czyli coś po czym będzie mógł się przemieścić. Mogą być to, np. linki z chakry, stalowe linki, albo coś podobnego. Jeśli użyjemy tego Jutsu bez przedłużenia to wyjdzie nam tylko płomień ognia lecący niezbyt precyzyjnie.

Chakra:92-3=89
Chakra uwzględniając kawarimi: 89-5=84
Chakra uwzględniając Ryuka no Jutsu: 89-18=71(O ile koszt nie jest zależny od ilości przewodników, a z tego co się orientuję, nie jest)

Ekwipunek:

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE):

• Kabura na prawym udzie
• Kabura na lewym udzie
• Plecak
• Torba na biodrze
• Biały płaszcz
• Rękawiczki
• Materiałowy komin

PRZEDMIOTY SCHOWANE (NIEWIDOCZNE):

• Karwasz schowany pod płaszczem.
  Kabura na prawym udzie:
• 2x Kunai z 30 metrami stalowej żyłki
• 2x Kunai
  Kabura ne lewym udzie:
• 4x Kunai
  Torba na biodro:
• 16x Shuriken
  Plecak:

Zużyte przedmioty:
2x Manierka z wodą
20m bandażu obwiązanego wokół głowy.
1x Pigułka zywnościowa (oddana Shidze)

Statystyki:

KEKKEI GENKAI: Sharingan
NATURA CHAKRY: Katon
STYLE WALKI:
UMIEJĘTNOŚCI:

• Wrodzona -
• Nabyta -

PAKT: BRAK
ATRYBUTY PODSTAWOWE:

• SIŁA 10-15=1
  WYTRZYMAŁOŚĆ 45-25=20
  SZYBKOŚĆ 30-25=5
  PERCEPCJA 41+10(sharingan)-25=26
  PSYCHIKA 1
  KONSEKWENCJA 1

SUMA ATRYBUTÓW FIZYCZNYCH: 126
KONTROLA CHAKRY: D
MAKSYMALNE POKŁADY CHAKRY: 104%
MNOŻNIKI:
POZIOM ROZWOJU DZIEDZIN NINPŌ:

• NINJUTSU E
  GENJUTSU E
  STYLE WALKI 0 (dziedzina E)
  • ---
  • ---
  • ---
  IRYōJUTSU E
  FūINJUTSU E
  ELEMENTARNE
  • KATON C
    SUITON E
    FUUTON E
    DOTON E
    RAITON E
  KLANOWE D

[/list]
JUTSU:
Ninjutsu:
[E] Bunshin no Jutsu
[E] Henge no Jutsu
[E] Kai
[E] Kawarimi no Jutsu
[E] Kinobori no Waza
[E] Suimen Hoko no Waza
[E] Nawanuke no Jutsu
Fūinjutsu:
[E]Fūin no Jutsu
Sharingan:
Sharingan: Ichi Tomoe
Katon:
[D] Katon: Katongagure no jutsu
[D] Katon: Hōsenka no Jutsu
[C] Katon: Ryūka no Jutsu
[C] Katon: Kasumi Enbu no Jutsu
[C] Katon: Kaen Senpū
[C] Katon: Gōkakyū no Jutsu
[C] Katon: Endan

[Hitsukejin Shiga]

I remember when
I remember, I remember when I lost my mind
There was something so pleasant about that place
Even your emotions have an echo in so much space
And when you're out there, without care
Yeah I was out of touch
But it wasn't because I didn't know enough
I just knew too much Ech, pomyślałby człowiek, że ma chwilę oddechu. No wiecie, Bijuu sobie mógłby walnąć w nich i zrobić trud skończon, jednak postanawia pierdolnąć w górę. Nie zabijając ich, tylko krusząc srogo sufit. Shiga złapał Hirokiego i przetransportował w bezpieczne miejsce, upewniając się iż zły los nie spotka chłopca. To byłoby przeżałosne, gdyby przeżywając spotkanie z żyjącym ogoniastym, przeżywając pustego oraz w ogóle wszelkie trudy tej góry - zginął pod głazem, jak ostatni namokły kapiszon. Gdyby może jeszcze go przygniotło do połowy i w takim ostatnim, werbalnym testamencie krzyknął do mnicha - weź moje zdrowe oko...! To może, może. Ale znająć ich szczęście w tym przyjebanym piekle, prawdopodobnie by zgniotło go na placuszek, a i jeszcze Shigutkiemu oberwało nóżki gdyby go ratował. Tak jednak się nie stało i czysta szybkość mnicha wystarczyła, by ten przetransportował go w bezpieczne miejsce. Ciekawe co na to Chise powie, gdy będą mieli okazję na spokojnie porozmawiać. Pewnie zauważyła, że poprawił się fizycznie. I to znacząco. Ostatnie miesiące był... bardzo intensywne.

Położył dłoń na głowie chłopaka, klepiąc go lekko i uśmiechając się do niego po ojcowsku. Tyle razy już podczas tej wyprawy Hiroki zawdzięczał swoje bezpieczeństwo i pomoc mnichowi, że szkoda w ogóle liczyć. Spojrzał kątem oka na Chise i Kaia, widząc, że są bezpieczni - skinął nieznacznie głową. Potem jednak postanowiło się dokumentnie spierdolić. I to tak, moi słodcy, że nawet Shiga nie wiedział, po raz pierwszy w życiu, jaką soczystą puentą pierdyknąć.
Na górze coś się chyba działo. Skąd mnich wiedział? A po tym, że nagle ni stąd ni zowąd przez powstałą dziurę zleciała jakaś lasia i pierdolnęła z wielką siłą o ziemię, kończąc swój żywot jako naleśnik. Mnich westchnął, zrozumiał, że będzie się działo. Sięgnął do torby po swoją maskę, odwzorowaną jeden do jednego na twarz jeżdzca antykreatora - Kabuto w swoim pancernym ciele - co zabawne, nawet przecież z tego samego metalu została wykonana. Bo jak to Shiga użył swojej fajnej techniczki i pancernemu ciało kabuto urwało ryj, to ten ryj został potem przemodelowany na aktualny pancerzowy ryj Shigi. Zabawna sprawa. "Wszystko by się udało, gdyby nie ten wredny katoniarz!" krzyczała wtedy Kabuto. Chyba, a na pewno była ciężko zdziwiona, że ktoś zniszczył jej fortecę w której się filigranowa duperka kitrała.

Tymczasem jednak, mnich wzzuł maskę, zasłaniając swój niewyjściowy ryjek ze stalowym uzębieniem i wsunął dłoń do torby, zawadiacko smyrając zwój z literką dwa. Tak, dla pewności. Tam były wszystkie fajne rzeczy. Głównie te robiące bum, wzium, trach, a nawet kskzskzks. Chyba tak robi konfetti?
Jednak zamiast przeciwnika - chyba - do nich zeskoczył jakiś ziomeczek. Pojawił się, zniknął przed pierdyknięciem w ziemię... pojawił się przed demonem. Spojrzał mu w oczy i nagle na oczach delfinokonia pojawiła się czerwień i trzy łezki.
-O kurwa delfinokoń też jest z Uchiha! - Prychnął Shiga zniesmaczony obrotem spraw. Zwłaszcza maniakalnym pierdoleniem które miało miejsce dalej. "Przyjmę ten podarek!" "Jak wiele można osiągnąć dzierżąc jego potęgę!". Jashinie słodki w morelach... I Kagutsuchi co go w tym morelach opieka. Shiga przed chwilą myślał, że Murai ma problemy z tym przechwalaniem się, ale ktoś właśnie osiągnął apogeum patosu w jednym zdaniu.
-No i widzicie, a ja chciałem się poświęcić i ofiarować swoje ciało do zapieczętowania, a teraz mamy niewiele go gadania. - Rzucił w stronę Kaia i Chise, bo w sumie to ich zdanie go aktualnie obchodziło najmocniej. Nie to, żeby miał coś do Kyoushiego i Muraia. Po prostu na niego nie zagłosowali i Shigu miał o to srogie płaki.

Dotknięcie odpieczętowujące zwoju. Między palcami mnicha pojawiło się pięć przedmiotów. Ważne było, po jego oczach i łezkach, że jest Uchiha. A jeśli przebywanie w Sogen od paru lat czegokolwiek go nauczyło, to tego, że Uchiha to specjaliści genjutsu. Oprócz Chise, ale ona do niedawna nie miała oczu, a ciężko w kogoś pacnąć genem, jak się nie widzi gdzie ten ktoś stoi. Kek. Tak czy siak - nie patrzeć w gały i unikać bezpośrednich wiązek czakry które mogą zgenjutsu'ować albo wybuchnąć Shigę - katon i gen, tak, specjalności Uchihów. Niedobre uciapki podbijają świat delfikucami. Ech.
Hiroki za to podzielił się bardzo cenną wiedzą - unikać oczów. Tyle to i on wiedział. Oczy potęgą Uchiha! Sraty pierdaty...
Widząc, że Kyoushi postanowił nie czekać - Shiga także nie planował na zbijanie bąków. Biegnąc ze swoją pełną prędkością zakosami - lekkim skosem względem przybyłego osobnika będącego centrum zainteresowań teraz chyba każdego z ich grupy wziął solidny wymach, ciskając w stronę rudego uciapy zestaw bombek chilli które miał w swojej łapie.

Plan Shigi to było złoto - jeśłi nie będzie przez chili widział niczego, to nie będzie mógł ich zatłuc! ANI UNIKNĄĆ! Tak czy siak, jednym solidnym wymachem trzy chili-pociski mkną w Uciapę, lub jego najbliższe otoczenie, by się rozprysły i swoim chili-gazem nasrały Uciapie w życiorys. Jeden wymach - posyła w aktualnie przebywającego w tym miejscu Ucipę trzy pociski - wymach powrotny śle po jednej bombce w okolice kilka metrów w lewo i w prawo od obecnej pozycji złodzieja Bijuu, jakby postanowił powtórzyć numer którego użył, gdy do nich zeskoczył, czyli tego dziwnego przemieszczania się.
Jednak rzucanie przyprawnikiem radosnej kucharki to nie wszystko co robi ten niesforny mniszek lekarski! Bo otóż składa on też pieczęcie. W stylu - uj dupa piekła nie ma, jak Kyoushi atakuje, to trzeba działać, nje. Trzy pieczęcie. Złożone na szybko. Doskonale mnichowi znane. To był taki as w rękawie, który rozpoczął walkę z Kabuto niczym wizytówka. Nie może być przecież mniej śmiesznie niż z wysłannikiem Hana - ciekawe czy i ten nim nie jest.
Trzy pieczęci i dwa śliczne pociski przypominające demoniczne głowy pojawią się przy mnichu i polecą prosto w złodzieja Bijuu. Niech ten Uciapa posmakuje prawdziwego ognia od eksperta, a nie, sobie poczynia z prawie-jego Bijuu, dupek.

Mnich cały czas patrzy z lekkim przerażeniem na Bijuu pilnując coby ten nie postanowił potraktować Shigutkowego ciała jak sufitu i poczęstowac go takim atakiem czy zabić w inny sposób. Wtedy oczywiście pójdzie w ruch bezpieczęciowa technika ucieczki, którą Shiga uratował życie Kaia na początku wyprawy.
Co zabawne, to Shiga, jeśli czegoś się w Kami no Hikage nauczył, to tego, że głowy z Onidoro ganiają przeciwnika bez wytchnienia bo są jakby nieco samonaprowadzalne. Tutaj na myśl przyszła nauka tej techniki - strzelanie w gołąbki, świeć Kagutsuchi nad ich pierzastymi duszami. Więc jeśli Uciap postanowi się znów tak nieśmiesznie rozpłynąć, to kulki i tak będą za nim dalej leciały... Oby?
Trzy filary Shigi: Chili w Uciapę, Onidoro w Uciapę i Bakushin by nie oberwać od jego pieszczoszka, delfinokuca.

Streszczenie:

Shiga wzuł maskę i chwycił w łapę chili-bombki.
Shiga biegnie z dużą prędkością po skosie, rzucając wte - trzy bombki w Uciapę i nazad dwie bombki w jego okolicę.
Od razu po rzucie bombek wykorzystuje ruch łap do złożenia trzech pieczęci które materializują demoniczne głowy, które mają ganiać Uciapę, jeśli ten będzie chciał potwórzyć numer ze znikaniem i pojawianiem się.
Jeśli Bijuu postanowi zdupić mnicha, to następuje ucieczka Bakushinowa.

Zasada nr 1.
Nie patrzymy na mordę Uciapy i unikamy jego przesyłanych wiązek czakry, coby to nie okazało się ani Gen, ani ten niefajny katon, co Shinji zrobił z Shigi skwarkę.

  Ukryty tekst

[Ayatsuri Juranu]

Wszystko zaczęło się dziać tak nagle, że Juranu nawet nie zdążył umrzeć. Jego walka z gruzami za pomocą mackowatej marionetki nie była w pełni sprawiedliwa, więc gdyby nie pomoc Chise, to już zjednałby się z głazem. W gotowości jednak były aż trzy kukiełki marionetkarza, chociaż tylko dwa różne modele. Tylko jedna zaś nadawała się do walki z drobnymi i średniej wielkości kamyczkami, ale podczas zgarniania przez ślepą towarzyszkę marionetka zgarnęła zwoje, które przepadły by, pozostawione pod zawaliskiem. A było tam trochę więcej sprzętu, niż tylko kukiełki. Wielu jednak członkom drużyny mogło wpaść w oczy, że przy zamaskowanym shinobi pojawił się jego twór. Zbliżony wielkością do człowieka, z w miarę ludzko wyglądającymi rękoma, ale jednak przyprawiał o dziwny niepokój. Brak twarzy i sześć drewnianych macek zastępujących odnóża od razu mówiły, że ktoś się tu bawił mieszanką ludzkiej anatomii. To właśnie dolne kończyny służyły do odbijania nadchodzących kamieni. Po przemieszczeniu jednak pana na bok, dopadła do niego i oparła na plecach. Jednak czy na pewno?

Klatka piersiowa się rozłożyła w formę drewnianej tarczy opartej o plecy chłopaka. Każdą jego kończynę delikatnie oplotła jedna macka, wspierając jego ruchy i utrzymywanie się mimo ciężkiego stanu. Pozbawiona twarzy głowa karykaturalnie wystawała na plecach. W tym momencie już nie tylko ptasia maska wyróżniała Juranu wśród tłumu, bo drewniany potwór oprócz osłaniania pleców i wspierania utrzymywania kończyn dała dwie dodatkowe pary rąk. Właściwie jedną parę rąk i parę macek, która dalej odpierała nadlatujące drobne kamyczki, a przed większymi już starał się Ayatsuri samodzielnie odsuwać. Skoro ktoś zadbał o jego życie, to tego nie zmarnuje. Widać było, mimo tego, że pojedyncza macka miała długość podobną do wzrostu człowieka, to rozciągała się na jakieś trzy metry. Wokół lewej ręki marionetki pojawiły się też jakieś dziwne skrzydełka… Wtajemniczeni wiedzieliby, jak silną osłonę mogły one zapewnić kosztem ogromnych pokładów chakry swego pana.

Marionetkarz wiedział jednak, że nie jest w stanie nic zrobić. Był za wolny sam z siebie, bo coś tu zdziałać, a zmęczenie nie pomagało. Ktoś przejął kontrolę nad Bijuu od tak, jak można z tym walczyć? Jedyną szansę na zdziałanie czegokolwiek w tym starciu będzie to, że wszyscy go tak zignorują, że jego twory jakimś cudem dotrą do tego dziwaka, który się tu nagle pojawił. I nie chodziło tu nawet o ciało, które zleciało chwile wcześniej, by plasnąć martwo o skałę. Yoshimitsu. To jego imię? Wyglądał na znanego w otoczeniu. Kolejna światowa sława? Zaraz… Masakra w Sabishi. Krwawe Pokolenie. Kolejny. Przynajmniej po stronie ekspedycji jest ich już dwóch, ale tamten ma ze sobą Bijuu. Chyba. Co tu się w zasadzie dzieje? Opleciony przez marionetkę nie był najdziwniejszą postacią tutaj. Tako, jak się ona zwała, nie była jedynym jego podopiecznym przecież.

Poza „humanoidalną” marionetką były też dwie mniejsze, które można było przeoczyć w otoczeniu skał i tego, że w sumie nie latały agresywnie po pomieszczeniu. Dwójka małych podopiecznych miała niewielkie rozmiary. Krótkie nóżki, cały tułów był porównywalny do przedramienia. Wszystko w zielono-pomarańczowych barwach przypominało ważkę, a dokładniej dwie. Jedna z nich na swoich drobnych łapkach przycupnęła na ramieniu wybawicielki Juranu. Druga zaś na plecach kontrolera, a w zasadzie na drugiej marionetce, która już tam była widoczna dla części drużyny, ale raczej nie dla nowego tutaj Yoshimitsu. Tylko co to mogło zrobić? W zasadzie nic. Ale przywołane, to już działają. W międzyczasie Tako zwinęła zwoje i podała swojemu panu, który schował je do kabury na prawym udzie. Co jednak każdy widzący ważki mógł dostrzec to to, że lądując składały skrzydła wzdłuż ciała.

– Chise, dziękuję. To moja ważka, uważaj tylko na skrzydła. – Cichutko szepnął uspokajając przed obcym dotykiem. Wiedział, że go usłyszy, miała doskonały słuch. Lekko zaprezentował ruchem skrzydeł świst oznaczający ostrze. Przy jej uchu wystarczył lekki ruch, a ona już będzie wiedziała wszystko. - Jesteś dużo szybsza od moich możliwości. Jeśli ruszysz, odłączę ją w zamęcie. – trzymał Tonbo możliwie nieruchomo, by nie przeszkadzać wszechsłyszącej kunoichi. Uważał od teraz na każdy ruch. Swój, jej, kamieni na górze. Choć niewiele mógł, nie zamierzał stać bezczynnie. Dla człowieka nie mającego pojęcia o Sharinganie, przejęcie kontroli nad Demonem nie miało żadnego powiązania z klanem Uchiha. Wtedy może by nie zaufał tak Ślepej, ale cóż. On był w pewien sposób ślepy na świat, biorąc pod uwagę jego skromną wiedzę.

STRESZCZENIE

• Większość to opis marionetek. Nudy. Przypomnę tylko, że nici chakry są niewidzialne.
• Tako (humanoidalna z mackami) oplata się lekko na mnie. Jedna ważka siada na moich plecach (drugiej marionetce), druga na ramieniu Chise.
• Schowanie zwojów, pilnowanie pleców Chise, czekanie na dobrą okazję do poderwania marionetek (co raczej już będzie następnym postem).

UŻYTE TECHNIKI:

Już wcześniej. Nici niewidzialne (dla większości pozbawionej sharingana):

Nazwa

Chakura no Ito

Ranga

D

Pieczęci

Brak

Zasięg

100 metrów

Koszt

E: 1,4% | D: 1,2% | C: 1% | B: 0,8% | A: 0,6% | S: 0,4% | S+: 0,2% (za jedną nić)

Dodatkowe

Płacimy tylko za wytworzenie nici.

Opis Podstawowa technika kuglarzy. Za jej pomocą wytwarzamy na czubkach palców cienkie nitki chakry, które następnie można podłączyć do marionetki. Dzięki odpowiednim ruchom rąk i palców jesteśmy w stanie wywołać pożądane ruchy u kukły, np.: przemieszczenie się czy też aktywowanie danego mechanizmu. Początkujący kuglarze muszą podłączyć aż dziesięć nici do jednej marionetki aby funkcjonowała poprawnie. Z czasem liczba ta ulega zmianie i możliwe jest sterowanie większą ilością lalek za pomocą mniejszej ilości nitek. Same nici chakry są niesamowicie wytrzymałe, a przeciąć je można jedynie ostrzem pokrytym chakrą, bądź całkowicie z niej stworzonym. Zniszczyć może je także wystarczająco duża siła (od przeciętnej wzwyż). Od rangi klanowej B istnieje możliwość sprawienia, że nici stają się niewidoczne, przez co shinobi bez specjalnych zdolności nie będzie mógł ich dostrzec.

CHAKRA:

KC D, a więc:
50,3%[/ghide]

EKWIPUNEK

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE): Strój Juranu, dwie kabury na broń umiejscowione na udach, pusta manierka, manierka z wodą;

PRZEDMIOTY SCHOWANE (NIEWIDOCZNE):
1 m bandaża nawilżonego zimną wodą jako okład na czoło
Kabura na prawej nodze: Mały zwój #1 (czerwony), Mały zwój #2 (brązowy), 1x kunai.
Kabura na lewej nodze: Mały zwój #3 (biały), Mały zwój #4 (niebieski), 1 m bandaża, 17. Wampirze kły w formie nakładki, niby zabawka ale jednak ze stali., (10) Butelka 7/10 porcji Ari

(278 198/300) Mały zwój #1 (czerwony):
(40) Marionetka Tonbo nr 1 (amunicja: 31/40 senbon w wariancie Ayatsuri); senbony zatrute za pomocą Mahi + link do zatrucia;
(40) Marionetka Tonbo nr 2 (amunicja: 35/40 senbon w wariancie Ayatsuri); senbony zatrute za pomocą Mahi + link do zatrucia
(50) Rękawica łańcuchowa
(120) 8 metrów łańcucha z kolcami
(18) 3x Kunai
(10) 5x shuriken

(Kugutsu no Fūin) Mały zwój #2 (brązowy):
Marionetka Tako

(202,75157,25/300) Mały zwój #3 (biały):
(70) Podstawowy statyw alchemiczny;
(12) 1x Umiarkowany zestaw ziół;
(10) Butelka 10/10 porcji Ari;
(10) Butelka 10/10 porcji Irakusa;
(15) Manierka pełna wody
(1,25) 31. 5 stylowych dzwoneczków w kształcie czaszek.;
(3,5) 35x kartka papieru; (3) 30x kartka papieru;
(15) Torba;
(16) Duża torba;
(20) Płaszcz;
(20?) Stare ubranko;
(10?) Wino zapomnienia;

(Fuuin no Mizu) Mały zwój #4 (niebieski):
1/2 Małych zasobów wody[/ghide]

Specjalistyczne ubranko na gorące warunki

Nazwa

Strój Juranu

Typ

Ubranie/Mechanizm Ayatsuri

Objętość

100

Opis Strój zaprojektowany przez Ayatsuri Juranu, łączący przewiewny strój do działania na pustyni oraz maskę służącą do przeciwdziałania wszechobecnego piachu, jak i zabezpieczenia przed truciznami, a szczególnie niefortunnym zastosowaniem tych własnej produkcji.

Materiał - cienka przewiewna tkanina. Żeby uzyskać wartości zachowania ciepła organizmu użyto jej podwójnej warstwy, z niewielką przestrzenią na powietrze pomiędzy. W ten sposób podczas wiatru zachodzi bardzo szybko wymiana powietrza, zaś podczas bezwietrznych warunków całkiem przyzwoicie zachowuje ciepło ciała przed ucieczką na zewnątrz.

Wiatraczki - cechą szczególną całego stroju jest zaszycie w wybranych miejscach metalowych wiatraczków, które osłonięte są drewnianymi obudowami o wymiarach 6x6x1 cm. Łącznie wszystkich takich urządzeń jest 12, umiejscowione w specjalnych kieszonkach między warstwami materiału, kieszonki są doskonale dopasowane, dzięki czemu materiał nie wcina się w działający wiatraczek, a same kształty obudów trudne do zauważenia z zewnątrz.
W skład budowy wiatraczka wchodzą też sprężyny napędowe oraz łożyska. Naciągnięcie sprężyny jest możliwe za pomocą Niezauważalnego kosztu chakry (wymaganie Ninjutsu D). Po naciągnięciu wiatraczki działają przez 8 godzin. Materiały są tak dobrane, by zminimalizować tarcie przy ruchu obrotowym skrzydełek wiatraka.
Umiejscowione są tak, by studzić ważne punkty na ciele człowieka:
W tunice: na mostku , na plecach pomiędzy łopatkami, pod pachami i nad biodrami.
W spodniach: po dwa na każdym udzie, przyłożone do okolic tętnicy udowej, po jednym na każdej łydce, tuż pod kolanem.

Tunika - ma luźne rękawy, zapewniające swobodę ruchów, a także dość sztywny tors, w celu zapewnienia dokładności chłodzenia. Tunikę uzupełnia głęboki kaptur, który w pewnym miejscu ma dodatkową warstwę, którą można przyczepić do maski.

Spodnie - stosunkowo luźne, z wyraźnie ciaśniejszą częścią udową od piszczelowej. Dodatkowe szwy nie pozwalają wiatraczkom na latanie.

Komin - biały komin otaczający skórę szyi. Sięga na ramiona, musi być zakładany przed tuniką. W górnej części można go przypiąć do maski.

Maska - maska zbudowana ze skóry i drewna, z długim dziobem wypełnionym watą nasączoną w substancjach zapachowych. Wata oczyszcza wdychane powietrze z pyłów i cieczy, jest także możliwa do szybkiego wyczyszczenia po zdjęciu maski. Na watę od strony twarzy bardzo łatwo też zastosować antidota na znane przez użytkownika gazy bojowe. Szerokie wizjery są ze szkła i zapewniają przejrzyste widzenie. Maska zapinana jest paskami z tyłu głowy o drewnianych sprzączkach, zaś na swoich obrzeżach ma dodatkowe zapięcia, którymi można przyczepić wnętrze kaptura.

Buty - obuwie ninja w kolorze czarnym.

Paski - Dwa normalne paski to ściśnięcia tuniki i spodni w talii. Cztery krótkie paski z klamrami do zapięcia na kończynach, by ograniczyć wpadanie niechcianych pyłów. Szlufki do pasków znajdują się w talii, na ramionach i w okolicach kostek. Sprzączki są drewniane.

Wymagania

Założenie

Brak

Pełna sprawność

Brak

Dodatkowe Opcjonalnie

Cena

1250 Ryō

Link do tematu postaci

KLIK!

[/ghide]
Marionetki:

Nazwa Kukły

Tonbo (ważka)

Ranga

C

Klasa

Ultra lekka

Cena

700 + amunicja senbon.

Materiały

Drewno (wszystko oprócz ostrzy i mechanizmu wyrzutni)

Wygląd Kukła w dużym przybliżeniu przypomina ważkę o długości 35 cm. Składa się z rozszerzonego korpusu (długość 15 cm, średnica do 10 cm, "urnowaty" kształt, kolor bordowy i zielone od frontu z niebieskimi oczami) do którego przymocowane są nóżki (czarne, trzysegmentowe, kolejno średnice walców - 5-5-3 cm, średnica 1 cm, ostatni odcinek - 3 cm - jest tylko połową przecinając wzdłuż) i "skrzydła" (kształt trójkąta, długość 15 cm przednie i 20 cm tylne ustawione z tego samego punktu co przednie pod kątem ~45 stopni, szerokość wszystkich zwęża się od 4 cm do ostrego czubka, malowanie białe z pomarańczowym paskiem), oraz z ogona (długość 20 cm, średnica 5 cm, walec, malowanie bordowe).

Mechanizmy Objętość fuin: 40.

Wyrzutnia senbonów w korpusie - wylot frontowy, w miejscu ust (zamykany).

Mały magazynek na senbony w ogonie - objętość 10 (40 senbonów).

Ruchome ostrza: oś obrotu 5 cm od frontu marionetki. Mechanizm pozwala im się złożyć (wszystkie na raz) do osi marionetki, w celu przechowania. Długość: jak na rysunku: 15 cm i 20 cm. Obracane są parami o tej samej długości. Szerokość ostrzy zwęża się od 4 cm do czubka, zaostrzone są z obu stron, możliwość obrotu w obie strony - pary niezależnie od siebie nawet mogą.

Nóżki (6x, oznaczone pełnymi kółkami na rysunku - poza osią ostrzy): rozłożone co około 3,75 cm od frontu marionetki (eh, równe odstępy na korpusie, dzielone 15/4). Są od spodu, nie od boków i w dwóch liniach (symetrycznie względem osi korpusu i ogona). Składają się ze stawu kulistego (koło zamalowane) i dwóch stawów zawiasowych. Części nóżek są kolejno długości 5-5-3 cm. Staw kulisty jest częściowo "zanurzony w korpusie", co pozwala na maksymalny ruch w każdej osi obrotu na przestrzeni +-90 stopni. Średnica nóżek około 1 cm, ostatni, najkrótszy fragment jest tylko półwalcem, żeby podstawa do stawiania była płaska (połowa walca o średnicy 1 cm, przekrojona w pionie). Czyli podsumowując, 6x staw kulisty, 12x zawiasowy. Dzięki ruchowi nóżek można w znacznym stopniu zmieniać kąt ustawienia marionetki, co pozwala na celowanie wyrzutnią senbonów przy ustawieniu kukły na podłożu.

Link do tematu postaci

KLIK!

Nazwa Kukły

Tako

Ranga

B

Klasa

Lekka -> Średnia, zmiana przy odpieczętowaniu elementów.

Cena

3000 Ryo

Materiały

Drewno

Wygląd Kształt humanoidalny. Brak twarzy na głowie, zamiast nóg można dostrzec 6 macek wychodzących z tułowia. Całość okryta bardzo szerokim czarnym płaszczem z bardzo szerokimi rękawami.

Mechanizmy "Punkt centralny" to spora złączka na wysokości ramion, w osi, gdzie powinien być kręgosłup. Jest osłonięty korpusem przed atakami z zewnątrz. Znajduje się w nim skierowany w dół rozpylacz trucizny.

Ręce: Stawy podobnie jak u człowieka, czyli staw kulisty w ramieniu, zawiasowy+śrubowy w łokciu. Różnicą jest staw kulisty w nadgarstku, który nadaje większej swobody ruchu dłoni niż u człowieka. W stawie nadgarstkowym jest otwór, przez który może przejść ostrze, ale unieruchamia dłoń w jednej z dwóch pozycji - otwartej dłoni skierowanej do zewnątrz i do wewnątrz.
Stawy ramienne połączone są dodatkowo z punktem centralnym i górą korpusu.
Długości: ramię 35 cm, przedramię 30 cm, dłoń z wyprostowanymi palcami 20 cm.
Średnica do 8 cm.

Uzbrojenie rąk:
2x ukryte ostrze - w przedramionach, wysuwane przez dłonie, długość ostrza 25 cm (cienkie, bardzo szpikulcowate, prezentują głównie wartość jako broń kłuta - patrz: ostrza używane przez Kankurou na marionetkach)
Tarcza chakry na lewym przedramieniu - normalny ludzki rozmiar.


Nogi: 6 wydłużanych modyfikacjami kukły macek. Składają się z krótkich elementów ułożonych w dwóch warstwach. Dzięki temu można wydłużyć każdą mackę dwukrotnie, osiągając przy tym wysoką "elastyczność" i efekt z anime: <!-- m --><a class="postlink" href="https://www.youtube.com/watch?v=bhvbtgk ... SU</a><!-- m -->
Macki od góry połączone są w punkcie centralnym. Bazowa długość to 175 cm, maksymalna 350 cm. Średnica do 5 cm ze zwężeniem końcowych fragmentów. Ze względu na ich skrętność nie ma możliwości precyzyjnego chwytu jak np. za samą rękojeść lub nadgarstek, do czegoś takiego konieczne jest szersze owijanie.

Dwie macki są w wersji bazowej, 4 są zapieczętowane techniką Senju Sobu. Pieczęć ma miejsce na punkcie centralnym. Brak innego sprzętu w nogach.


Korpus: Wymiary ok. 60x30x70 (szerokość-głębokość-wysokość, z tym, że nie jest prostokątny). Przypomina napierśnik, jednak z zabudowanymi otworami od góry i boków (pomijając oczywiście miejsce na wmontowanie szyi i stawów ramion). Pełni funkcję obronną dla punktu centralnego. Jest możliwość otwarcia korpusu z zawiasami w górnej części w osi lewa-prawa. Tak więc przód i tył korpusu są klapami. Zabieg ten umożliwia działanie nóg na większej przestrzeni kątowej podobnie do rozszerzenia paszczy na tym obrazku: <!-- m --><a class="postlink" href="https://vignette.wikia.nocookie.net/bat ... ie.net/bat ... 0921111925</a><!-- m -->

Na wewnętrznej i zewnętrznej stronie korpusu są zaczepy na macki, żeby można było transportować kukłę bez całkowitego rozwinięcia macek wzdłuż, a owinięciu jej samej. Zaczepy nieużywane chowają się w skorupę i nie mają żadnego wpływu na ruchy.

Głowa: Mały magazynek na gaz (5 dawek). Trucizna jest prowadzona do rozpylacza w punkcie centralnym.
Szyja: Mały magazynek na gaz (5 dawek). Trucizna jest prowadzona do rozpylacza w punkcie centralnym

Link do tematu postaci

KLIK!

[/ghide]

STATYSTYKI:

KEKKEI GENKAI: Kugutsu
NATURA CHAKRY: Fuuton
STYLE WALKI: Chen
UMIEJĘTNOŚCI:

• Wrodzona -
• Nabyta -

PAKT: -
ATRYBUTY PODSTAWOWE:

• SIŁA 1
  WYTRZYMAŁOŚĆ 41 (26)
  SZYBKOŚĆ 41 (26)
  PERCEPCJA 81 (66)
  PSYCHIKA 1
  KONSEKWENCJA 1

SUMA ATRYBUTÓW FIZYCZNYCH: 164 (139)
KONTROLA CHAKRY D
MAKSYMALNE POKŁADY CHAKRY: 104%
MNOŻNIKI: +4% chakry z wytrzymałości || -15 do statystyk fizycznych na czas eventu
POZIOM ROZWOJU DZIEDZIN NINPŌ:

• NINJUTSU D
  GENJUTSU E
  STYLE WALKI B | - | -
  • Chen
  • ---
  • ---
  IRYōJUTSU E
  FūINJUTSU B
  ELEMENTARNE
  • KATON -
    SUITON -
    FUUTON D
    DOTON -
    RAITON -
  KLANOWE B

JUTSU:
NINJUTSU

• [E]Bunshin no Jutsu
• [ E ]Henge no Jutsu
• [ E ]Kai
• [ E ]Kawarimi no Jutsu
• [ E ]Kinobori no Waza
• [ E ]Suimen Hoko no Waza
• [ E ]Nawanuke no Jutsu
• [ D ]Suienzou no Jutsu
• [ D ]Utsusemi no Jutsu
• [ D ]Hikari no gijutsu-kyu

FūINJUTSU

• [ E ]Fūin no Jutsu
• [ D ]Fuuin no Mizu
• [ C ]Gofū Kekkai
• [ C ]Shikoku Fūin
• [ C ]Kuchiyose: Raikō Kenka
• [ B ]Fuka Hoin
• [ B ]Fukoku Hoin
• [ B ]Gofu Kekkai no Toranhishon

KUGUTSU

• [ D ]Chakura no Ito
• [ D ]Sōshūjin
• [ C ]Kugutsu no Fūin
• [ B ]Ayatsuri Fuka Hoin
• [ B ]Kikō Junbū
• [ B ]Hitokugutsu: Hotetsu
• [ B ]Senju Sobu

CHEN

• [ D ] Kusarinageru
• [ D ]Teiōsekkai
• [ C ]Hebi Kusari

FUUTON

• [ D ]Enshou no Kaze

[Uchiha Masako]

Wyglądało na to, że sytuacja całkowicie wymknęła się spod kontroli. W normalnych warunkach może by się jakoś ucieszyła, że jej krewniak przejął kontrolę nad czymś tak niebotycznie potężnym, jak ogoniasta bestia... tyle, że tym krewniakiem okazał się renegat, Yoshimitsu. Nie znała go może jakoś doskonale, ale pamiętała, że ojciec kiedyś o nim rozmawiał ze stryjem. Podobno zaginął - aż do teraz, jak widać. Szkoda, że wydawał się być niestabilny psychicznie. Gdyby jeszcze miała jakąś przesłankę, że ta szalona i bezczelna akcja jest działaniem z ramienia całego klanu - może by się inaczej zachowała ale w tej sytuacji po prostu czuła, że to wszystko jest ponad jej siły. Posłała mimo wszystko "honorową", zapaloną strzałę w kierunku Yoshimitsu, czując, że powinna jakoś bronić - choćby tytularnie - dobrego imienia jej rodziny, skoro Ci bardziej silniejsi z ich zespołu postanowili podjąć wyzwanie. Po wystrzeleniu z łuku... rzuciła się do ucieczki, za Harruchim, Yamim, Seinaru i resztą. Miała ogromną nadzieję, że nie zginie przez zbłąkaną strzałę Ranmaru, gejzer, bijuu, albo cokolwiek innego.

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

---

EKWIPUNEK

---

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE):
Torba, kabura na broń, kołczan, średni łuk.

  Ukryty tekst

[Chise]

Chise zamierzała pomagać Kaiowi, ale miała też oko na słabsze ogniwa ich drużyny - ponieważ Shiga zajmował się Hirokim, to ona miała baczenie na Juranu. I w sumie tylko dzięki temu jeszcze była w stanie zareagować w czas kiedy wielki głaz spadał na młodego Ayatsuri. Dziewczyna aż warknęła z wysiłku, w ostatniej chwili usuwając go z drogi pocisku. Oddychała szybko, może nie z wysiłku, a bardziej z nerwów i pokręciła głową. Spojrzała na ich głównego fuinusera który zapewnił ją, że da sobie radę.
- Uważaj na siebie. Lalki wszystkiego nie załatwią - burknęła niezbyt miło do Juranu, sama nie wiedząc jak się zachować. Rzadko zdarzało się by kogoś mogła uratować, zazwyczaj pełniła bardziej ofensywne funkcje. To było niemal do niej niepodobne, ale też nie zamierzała kogoś spisywać na straty bo nie uskoczył na czas przed wielkim głazem.
Odetchnęła, patrząc na bijuu i kłęby dymu z jego paszczy. Nie wiedziała dlaczego ich nie atakuje, tylko się tak czai, może rzeczywiście była nastawiona bardziej.. Pokojowo? Yoichi z pewnością miał inne zdanie, a miał styczność z innym. Byli w takim stanie zawieszenia, nie widząc co robić - atakować? Odezwać się? Próbować pieczętować? Nikt nie chciał być pierwszym, który nada jakiś ton. Może dlatego interwencja z zewnątrz kompletnie ją zaskoczyła.
Wrzask, po czym dźwięk ciała rozplaskującego się o ziemię. Skrzywiła się automatycznie - ani widok ani dźwięk sympatyczny nie był - ale nie zdążyła zrobić więcej. Zauważyła jak ktoś pojawia się przed Pięcioogoniastym i patrzy mu prosto w oczy.
"Już po nim", przeleciało jej przez głowę, kiedy ten zaczął się szarpać, ale.. Zatrzymał się. Chise obserwowała jak w oczach białego koniodelfina pojawia się dobrze znany jej symbol. Mogła zobaczyć w nich trzy łezki sharingana. Chociaż nie znała tego człowieka i tak mimowolnie odetchnęła widząc jak się uspokaja i nieruchomieje.
Oczywiście ulga nie mogła trwać długo. Mniej więcej do pierwszej wypowiedzi nieznajomego. Po nim jednak tylko dopiero zmarszczyła brwi, nie wiedząc do końca jak interpretować jego słowa. Kolejna jego wypowiedź była jedna dość jednoznaczna. Okazało się jednak, że Murai zna tego człowieka - to tylko jeszcze bardziej skonfundowało dziewczynę. Yoshimitsu? Cisnęło się jej na usta pytanie "a kim ty kurwa pajacu jesteś?", ale się powstrzymała. Obserwowała innych członków drużyny, czekając.. Sama nie wiedziała na co. Na jakiś znak? Niecierpliwiło ją to stanie i dlatego atak Kyoshiego był w idealnym momencie. Zaczęła składać pieczęcie razem z nim, do techniki opracowanej przez Shigę, po czym wyprostowała rękę by wystrzelił z niej strumień ognia o znakomitym zasięgu. Nie zamierzała jeszcze atakować bezpośrednio - jeszcze. Uważała oczywiście na tych, który ruszyli do przodu, nie chcąc im strzelić w plecy albo wejść komuś w drogę, koordynacja przede wszystkim! Choć ważna była także uwaga i myślenie o sobie i osobach w swoim otoczeniu - dziewczyna nadal uważała na siebie i Kaia, gotowa do uników i użycia do tego nawet czakry i technik ninjutsu. Słysząc słowa Juranu lekko kiwnęła głowę, przyjmując tą.. Pomoc, czy brzemię, w zależności jak to nazwać.

• Chise zgania Juranu
• Widząc atak Kyoushiego sama składa pieczęcie do ataku

Plan z ratowaniem Kaia nadal aktualny, czyli "Żeby zabrać Kaia, Chise w razie potrzeby używa techniki bandażowej by go do siebie przywiązać, a następnie shunshina. Kiedy sytuacja staje się gorąca, uruchamia pieczęć by przyśpieszyć swoje ruchy."

Nazwa

Tachihou Houtai

Ranga

C

Pieczęci

Brak

Zasięg

15 metrów

Koszt E: 24% | D: 18% | C: 15% | B: 12% | A: 9% | S: 6% | S+: 3% (za kontrolę nad 2 bandażami + 1/2 na turę)

Dodatkowe

Wymagane zabandażowane ręce

Opis Technika bardzo prosta i niesamowicie przydatna. Użytkownik wpływa na bandaże, które ma przywiązane do kończyn górnych przelewając do nich część swojej chakry. Bandaże tuż po tej operacji mogą się rozwinąć i być kontrolowane jak np. bicz czy też do chwytu. Ich siła jest równa 80, odnosi się to zarówno do podnoszenia przedmiotów, jak i krępowania ruchów przeciwnika. Pomimo użycia chakry materiał jest tylko trochę wzmocniony i po dłuższym używaniu lepiej kupić nowe bandaże.

Nazwa

Katon: Arashi Hinote

Dziedzina

Techniki żywiołowe, Katon

Ranga

B

Pieczęci

Tygrys -> Wąż -> Tygrys -> Dzik -> Smok

Zasięg

20 metrów mały strumień/40 metrów duży strumień.

Koszt D: 18% | C: 15% | B: 12% | A: 9% | S: 6% | S+: 3% (koszt na turę, za większy strumień 2x koszt)

Dodatkowe Wymagana znajomość: Katon: Gōkakyū no Jutsu, Kontrola Czakry poziomu D.

Opis Technika skromna na początku, której potęga polega tak naprawdę na poświęceniu użytkownika, jego pewności co do losów walki oraz rozeznania w sytuacji na polu bitwy. Użytkownik koncentruje czakrę w swojej ręce, ognista powłoka pokrywa ją od łokcia do opuszków palców, a potem wystarczy wyprostowanie dłoni i uwolniony zostaje ogień. Katon uwalniany jest w postaci strumienia lub słupa ognia idącego tak, jak użytkownik wskazuje dłonią. Początkowy zasięg to dwadzieścia metrów od dłoni do celu - powyżej którego ogień się rozpływa w powietrzu, gdzie słup-strumień ma metr średnicy i mniej więcej kształt spłaszczonego walca. Za przesłanie dodatkowej czakry do ręki, użytkownik jest w stanie zwiększyć zasięg ognia. Ogień jest standardowej siły, co katony tej samej rangi, nie jest bardziej gorętszy (jak w przypadku innej techniki tej rangi, Karyudan), jego główną cechą jest to, że jest to ciągły napływ ognia przypominający miotacz ognia.
Początkowy zasięg strumienia to 20 metrów, a za podwójny koszt zasięg zwiększa się do 40 metrów.

Link do tematu postaci

KLIK!

Nazwa

Shunshin no Jutsu

Ranga

B

Pieczęci

Baran / Brak (wtedy zasięg jest o połowę mniejszy)

Zasięg Max.

75 metrów

Koszt

E: 36% | D: 28% | C: 20% | B: 16% | A: 12% | S: 8% | S+: 4%

Dodatkowe

Brak dodatkowych wymagań

Opis Specjalna technika Ninjutsu, która pozwala na wykonanie błyskawicznego przeskoku z jednego miejsca na drugie. Ograniczeniem tej techniki jest linia poruszania, która musi przebiegać w linii prostej. Szybkość z jaką się poruszamy przy tej technice jest praktycznie nie do zauważenia dla innych przez co technika często jest wykorzystywana w celu szybkiego przemknięcia niezauważonym pod samym nosem oponenta. Dla uzyskania efektu zaskoczenia miejsce zniknięcia oraz miejsce dotarcia przysłania kłębek dymu stwarzając wrażenie wykonania teleportacji choć w rzeczywistości jest to skok.

Uwagi W przypadku posiadania przez użytkownika percepcji poniżej 80, użytkownik jest skołowany przez co najmniej 2 sekundy, od 81 do 160 percepcji występuje tylko potkniecie uniemożliwiające płynne przeprowadzenie działania, a powyżej percepcji 160 użytkownik nie odczuwa żadnych efektów ubocznych wykonanego skoku.

KEKKEI GENKAI: -
NATURA CHAKRY: Katon
STYLE WALKI: Nanken no Mai
UMIEJĘTNOŚCI:

• Wrodzona - Ślepiec
• Nabyta -

WSPOMAGACZE: CS;
Ciężarki - założone 21.07;
ATRYBUTY PODSTAWOWE:

• SIŁA 50
  WYTRZYMAŁOŚĆ 120 + 10 (bonus z ciężarków)
  SZYBKOŚĆ 180 + 40 (bonus ze zdjętych ciężarków)
  PERCEPCJA 135 | 162 z bonusem
  PSYCHIKA1
  KONSEKWENCJA60

SUMA ATRYBUTÓW FIZYCZNYCH: 514 bez bonusów
KONTROLA CHAKRY B
MAKSYMALNE POKŁADY CHAKRY: 96%
MNOŻNIKI: +20% percepcji, styl na S: +25 szybkość i percepcja
POZIOM ROZWOJU DZIEDZIN NINPŌ:

• STYLE WALKI 1 (dziedzina D)
  • Nanken no Mai - S
  • ---
  • ---
  NINJUTSU B
  ELEMENTARNE
  KATON B

JUTSU:
Ninjutsu D:
Utsusemi no Jutsu
Dorobou - WT
Suienzou no Jutsu

Ninjutsu C:
Hari Jiro
Hari Jugoku
Tachihou Houtai
Hitei Musho

Ninjutsu B:
Shunshin no Jutsu
Otakebi - WT

Nanken no Mai B:
Jagguru WT ranga B
Shikata no keikyoku WT ranga B

Katon D:
Katon: Hōsenka no Jutsu
Katongagure no jutsu - wt

Katon C:
Katon: Gōkakyū no Jutsu (nauczone na start)
Kaengiri (nauczone na start)
Katon: Endan (nauczone na start)
Katon: Kasumi Enbu no Jutsu (nauczone na start)
Katon: Kaen Senpū (nauczone na start)
Katon: Ryūka no Jutsu
Katon: tsubame - WT

Katon B:
Katon: Hibashiri
Katon: Haisekishō
Katon Arashi Hinote WT Shigi
Katon: Hitsukejin WT Shigi
Katon: Dai Endan
Katon: Karyū Endan
Katon: Karyūdan
Katon: Benijigumo
Katon: Ketatamashii

---

EKWIPUNEK

---

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE):

• 7 mieczy obusiecznych
• Bandaż na rękach (15m)
• Maska
• 2 x kabury na udach
• 2 x torba
• duża torba
• Karwasz
• Bransoletka z wisiorkiem
• komin na szyi

PRZEDMIOTY SCHOWANE (NIEWIDOCZNE):
Kabura 1:

• 4 Kunai
• Granat dymny

Kabura 2:

• Nietoperzowy bumerang
• Makibishi w kształcie zwierzęcych kłów - 20
• Notka Świetlna - 5
• Senbon - 50

Torba 1:

• Granat Dymny 10
• Fałszywe notki 15
• Stalowa żyłka (1m) 20
• Bojowa pigułka żywnościowa 1
• Pigułka ze skrzepniętą krwią 3
• 5 zakrzywionych shurikenów 5
• Szpony

Torba 2:
Torba 2

• 20 kwadratowych shurikenów

Duża torba

• Fuma Shuriken 2 x 90 = 180
• Kuzuri

[Toshiro]

Strach. Przerażenie. Podziw. Niedowierzanie. Niemoc. Dużo się teraz działo w głowie Nishiyamy, który po raz pierwszy od dawna tak na prawdę nie wiedział co ze sobą zrobić. Brać nogi za pas i uciec w popłochu przed ogromną, nastroszoną bestią? Stać i czekać na okazję, aby być może być chociaż przez chwilę przydatny? Krótko mówiąc nieźle go wcięło, jednak z "pomocą" przyszedł Shikarui - sabotażysta amator. Choć notka była przez niego zauważona, to nie sposób był na to jakkolwiek zareagować. Na (nie)szczęście zdołał jednak zareagować Ichirou, który pozbył się go odrzucając na bok gdzieś swoim piaskiem. Toshiro nie potrzebował zbyt dużo, aby posłuchać się bardziej doświadczonych i silniejszych osób, które oczywiście darzył podziwem i im ufał. Przez Sanadę został zarządzony odwrót i choć był on całkiem logiczny, to dopiero po chwili przemyślenia miało dojść do czarnowłosego, że jednak nie tak bardzo jak na samym początku mu się wydawało. Jak na samym początku chciał uciekać i łapać się tej brzytwy kiedy tonął, tonął przytłoczony majestatem tej ogromnej chakry.
Niemniej jednak po chwili wstrząsnęło nim kolejne wydarzenie, którego w ogóle się nie spodziewał. Kyoko, która zarządziła odwrót została również wepchnięta do jamy, do której przed chwilą miał wpaść kamień. Czarnowłosy chyba jako jeden z nielicznych nie postrzegał Senju aż tak źle jak inni, poza tym przydawała się w każdym starciu i cały czas ich wspierała, więc... No cóż, w każdym razie wyglądało na to, że nie będzie już ich wspierać. Jej krzyk echem odbił się w uszach Toshiro, aż w końcu (chyba) dało się słyszeć jak z kobiety zostaje tylko krwawa miazga. Ten świetny pomysł podsunął nie kto inny jak Shikarui, który chyba był zadowolony z przebiegu sprawy. Oni zaś zdążyli się w tym czasie nieco wycofać, reszta raczej nie ruszyła się nawet z miejsca chyba będąc zbyt zszokowanym wobec tego co działo się na ich oczach. Mieszkaniec Karmazynowych Szczytów zapewne też by tylko stał i patrzył się co dalej zrobić gdyby nie to, że Shikarui był tym bodźcem, który podjudził go do ucieczki. Chłopak zdecydowanie dał się ponieść, biegnąc ślepo z powrotem. Nie wiedziali tak na prawdę czy zaraz nie wpadną w kolejną pułapkę przeciwnika. Choć tak na prawdę, nikt nie wiedział kim jest przeciwnik, bo jak się okazało, chodzi nawet pośród nich. Nie trzeba było czekać na kolejną niespodziankę i oh, kolejną niemiłą. Ktoś z boku mógłby stwierdzić, że przecież powinien się już do czegoś takiego przyzwyczaić - nic bardziej mylnego, ponieważ w takiej sytuacji każdemu trudno byłoby się odnaleźć. Wszystko zmieniało się zupełnie jak w kalejdoskopie, można by rzec, że jak w kalejdoskopowym oku Yoshimitsu, który teraz użył go do przejęcia kontroli nad Biju. Oczywiście o tę niespodziankę chodziło, jednakże chłopak nie wiedział, iż ten użył do tego swojego dojutsu. Do jego uszu dotarło jedynie oświadczenie, że demon został przez niego przejęty. Na to wszystko od razu odezwała się Asaka, która zdziwiona była również ich nagłym zatrzymaniem się. Dopiero teraz Toshiro nieco oprzytomniał i zaczął myśleć nieco bardziej racjonalnie.
- Ale przecież... Nie damy radę sami przedrzeć się przez tę dżunglę z powrotem do dowództwa, a oni na pewno już są w drodze. Nie przez te gejzery z czającym się tam w lasach łucznikiem, który zapewne tylko czeka aż podejdziemy mu pod celownik. Wcześniej nie byliśmy w stanie go wykryć i straciliśmy Gyoriego, od tak. Myślę, że powinniśmy wrócić do reszty. Może nie od razu, ale jednak. Czekanie tutaj nie da nam zbyt dużo, a inni na pewno zobaczyli ten wystrzał, który nas zatrzymał. - oznajmił dalej nieco roztrzęsionym głosem, ale już z większą pewnością.
- Oprócz tego, Ichirou, który miał już do czynienia z ogoniastą bestią nie wycofał się, czyli poniekąd widzi dla nas tam jakąś szansę. Weźcie to pod uwagę. Na dodatek to przejęcie kontroli... Skoro ktoś od tak potrafi przejąć sobie kontrolę nad tym czyś, to tak na prawdę może nie jest to najgorsze zagrożenie, z którym przyjdzie nam się mierzyć i może być ono właśnie pośród tego lasu czekając na dogodną chwilę. Grupa tego Ichikatsu na pewno jest o wiele liczniejsza, nie wspominali o tym, że Masaki jest z nimi, on też może z kimś współpracować. Nie wiem... Myślę, że mimo wszystko powinniśmy się trzymać razem i jakoś współpracować.- oznajmił z zamiarem powrotu, albo chociaż ponownego zbliżenia się do ich wcześniejszej grupy. Miał nadzieję, że ich "drużyna" na to pójdzie i nie zaczną dalej uciekać. Wydawało mu się to w tej sytuacji zupełnie bez sensu, tym bardziej, że tamten łucznik na pewno widział co dzieje się w okolicy, wiedział to zapewne już każdy, nawet nie posiadając jakichś szczególnych umiejętności obserwacji.

KP:

Imię: Toshiro (??)
Nazwisko: Nishiyama (??)

  Ukryty tekst

Płeć: Mężczyzna
Ranga: Doko
Wzrost: 181 cm
Waga: 69 kg
Wiek: 18 lat
Data urodzenia: 367r. - zima
Znaki szczególne: Brak
Kolor włosów: czarne
Kolor oczu: czarne

UBIÓR:Jeśli chodzi o ubiór bruneta, tutaj zależy od obserwatora. Jedni stwierdzą, że jest całkowicie normalne, a inni mogą uważać, że jest niecodzienne. Jego garderoba nie jest zazwyczaj zróżnicowana jeśli chodzi o kolory, góruje czerń i szarość. Na co dzień jak i w bój Toshiro ubiera się dość oficjalnie. Na wierzchu nosi coś w rodzaju luźnego, gładkiego płaszcza w ciemnych kolorach. Pod tym znajduje się kimono koloru czarnego również bez żadnych zdobień. Przepasane jest brązowym, materiałowym, ozdobnym pasem. Pod nim ma jeszcze białą koszulę z kołnierzykiem w kształcie litery v, tak jak w kimonie. Na rękach ma coś w rodzaju rękawiczek, które sięgają tylko do kostek. Nosi luźne szarawe spodnie, które są zwężane ku dołowi. Do tego na stopach ma wysokie czarne buty, które kojarzone są raczej z samurajami. Kiedy robi się zimno przywdziewa czarny, ciepły płaszcz z kapturem.
WYGLĄD: Toshiro po swoim ojcu odziedziczył nie tylko wyjątkowo czarne oczy, ale spory wzrost. Jego długie ciało sprawia, że jest znacznie wyższy od swoich rówieśników, jak na tak młode lata, a przynajmniej tych z tego regionu, z którego pochodzi. Szczupłej postury chłopak, bo tak można go nazwać, posiada jasnego koloru cerę, która świetnie kontrastuje z jego włosami. Ciemne kosmyki są często związane w kitkę. Kilka niesfornych pasm opada również na jego twarz czy też po prostu fruwają wolno. Czasem chodzi w rozpuszczonych włosach, jednak jest to rzadkość, bo jest to po prostu mało praktyczne. Jeżeli chodzi o postawę ciała chłopaka, jest on barczysty, lecz jeszcze wiele mu trzeba by można było mówić, iż jest dobrze zbudowany. Z wiekiem Nishiyama stawał się coraz bardziej mężny, a jego włosy rosły, tak, że związane w kitkę sięgały mu za pas. Tak na prawdę nie wyróżniał się niczym szczególnym wśród ludzi. Ot zwykły, wysoki chłopak o czarnych oczach i czarnych, długich włosach. Charakter: Nie ma nic cięższego do opisania jednoznacznie niż charakter Toshiro. Z reguły jest on cichy, skromny i spokojny. Nie stara się wyróżniać wśród innych ludzi i działa często we własnym interesie czego musiał się nauczyć na przestrzeni lat. Pozostawiony sam sobie musiał poradzić sobie z wieloma przeciwnościami losu, co uodporniło go nieco na krzywdę innych, aczkolwiek nigdy nie zostawał wobec niej obojętny. Przez swój wędrowniczy tryb życia raczej nigdzie nie zostaje na dłużej, choć ma sentyment do "rodzinnych" ziem Daishi, gdzie spędził najwięcej ze swojego życia jako dziecko. Dość często wraca na "stare śmieci". Jednak jeśli chodzi o kontakty międzyludzkie, to brunet nie jest zbyt towarzyską osobą jeśli kogoś wcześniej nie poznał. Zazwyczaj stroni od poznawania nowych ludzi, aczkolwiek nie alienuje się nie dopuszczając do siebie nikogo. Czasem choćby z nudy potrafi też sam zagadać, choć to rzadkość. Oprócz tego zawsze stara się traktować wszystkich z szacunkiem. Jednak gdy traci cierpliwość, to potrafi wybuchnąć. Jednak, aby do tego stanu doprowadzić, to na prawdę trzeba się nieźle postarać. Historia młodego Toshiro ma swój początek na ziemiach Daishi pośród Karmazynowych Szczytów. Młoda para uciekła pod presją władz prowincji, w której mieszkali wcześniej. Nie ma to teraz tak na prawdę największego znaczenia jakiej, jednak faktem stało się, że ścigana Hibana i Nagamoto zbiegli na północ. Po drodze okazało się, że kobieta jest brzemienna, więc tym bardziej uśmiechnął się do nich los. W końcu mogli zacząć gdzieś od nowa, z dala od konfliktów z klanami i ich gierkami polityczni. No właśnie, cóż w ogóle sprawiło, że musieli się wynieść? Ktoś wysoko postawiony po prostu musiał zrzucić na kogoś winę za morderstwo, którego dokonał, aby ktoś z jego ludzi objął dany urząd. Padło akurat na nich. Jednak kto by się przejmował nic nie znaczącymi shinobi?Na szczęście w chwili urodzin Toshiro wszystko to poszło w niepamięć, a szczęśliwi rodzice mogli cieszyć się tylko z tej chwili. Ugoszczeni dzięki uprzejmości rodu Kosekich mogli wieść spokojne życie, a przynajmniej do czasu. Zostańmy jednak jeszcze trochę przy tych sielankowych czasach, gdzie wszystko wydawało się proste i łatwe. Młody chłopak dorastał często będąc oddawany pod opiekę Masaru, przyjaciela rodziny. Był to samotny, starszy mężczyzna, który miał sporą posiadłość. Hibana i Nagamoto często zostawiali go ze staruszkiem gdy udawali się na misje w celu zarobku. Tam jednak nie próżnował, ponieważ Masaru również był shinobi, jednak przez kontuzję ręki nie był tak sprawny jakby chciał i musiał porzucić swój dotychczasowy fach. Na szczęście dla Toshiro, który mógł razem z nim trenować pod nieobecność rodziców. Młodzieniec ochoczo spędzał czas ze staruszkiem ciężko pracując nad polepszeniem swoich umiejętności. Bardzo często otrzymywał różnego rodzaju rady, które często okazywały się bardzo trafne. I tak żył sobie spokojnie przez jakiś czas nawiązując jedną z pierwszych mocniejszych relacji uczeń-mistrz. Masaru stał się dla niego dobrym wujkiem, z którym zawsze mógł porozmawiać o wszystkim, a także mógł udać się do niego gdy chciał zasięgnąć rady jeśli chodzi o sprawy shinobi, czy też jakiś aspekt treningu.
Pewnego dnia Toshiro wyczekiwał w domu staruszka, aż rodzice go odbiorą. Niestety niesamowicie się spóźniali przez co chłopak w końcu zasnął. Niestety gdy się obudził Masaru nie miał dla niego dobrych wieści. Demony przeszłości przyszły zebrać swoje żniwa. Okazało się, iż podczas jednej z rutynowych misji została zastawiona pułapka przez shinobi z klanu, z którego pochodzili jego rodzice. Dowiedziawszy się gdzie przebywali domniemani zabójcy postanowili zemścić się na nich pomimo sporego upływu czasu. Być może był to po prostu kaprys, któregoś z rządzących, a może po prostu akurat tamci ludzie byli tak bardzo zawistni, że nie chcieli odpuścić. Tak na prawdę nigdy nikt już się tego nie dowie, ponieważ sam Nishiyama nie wiedział skąd dokładnie pochodził. Jego rodzice nigdy nie opowiadali mu o miejscu, z którego się wywodzą, jedynie o tym co stamtąd odziedziczyli. Tamtego dnia Toshiro wiedział, że jest to koniec pewnej ery. Jego oczy zalały się łzami, a emocje, które odczuwał wprost rozrywały go od środka. Masaru starał się zachowywać spokojnie i pocieszać młodziaka, jednak nikt nie był w stanie wtedy uspokoić takiego młodzika. Żal i gorycz towarzyszyła mu jeszcze przez wiele dni. Jednak starał się o tym nie myśleć i skupiał się jedynie na treningach ze staruszkiem, który pozwolił mu u siebie zamieszkać. Od tamtej pory był dla niego jak ojciec. Opiekował się nim i trenował go wedle jego życzenia, ponieważ Toshiro chciał stać się na prawdę potężnym ninja, który będzie potrafił obronić ważne dla niego osoby. Właśnie to postanowił tamtego dnia i dążył do tego z całych swoich sił. Dowiedziawszy się co nieco o historii jego rodziców był na prawdę dumny, że mógł być ich dzieckiem. Jednak miało to też swoje drugie dno. Postanowił, że nigdy nie zaangażuje się w politykę. Nie chciał mieć do czynienia z żadnym klanem, ponieważ uważał, że każdy dba tak na prawdę tylko o siebie i nie liczyło się dobro ogółu, a jedynie tylko tych u władzy.

  Ukryty tekst

[Vulpie]

Podziemne piekło
Podziemia Iglicy I tak już szalona sytuacja zaczynała się powoli wymykać poza kontrolę i jakiekolwiek ludzkie pojęcie. Jeszcze przed chwilą jedynym faktycznym zagrożeniem (no hej, może i wielkim, ale wciąż jednym), jakie czyhało na życie znajdujących się wewnątrz i poza kraterem, był siedzący w otworze Pięcioogoniasty. A teraz? Nie dość, że zdrada, to jeszcze pojawienie się buntownika i renegata, który dla tych którzy go znali, kojarzył się wyłącznie z jedną jego cechą.
Szaleństwem.
Od razu po zachowaniu stojącego przed nimi mężczyzny o czerwonych włosach dało się zauważyć, że coś jest z nim nie halo. W obliczu śmierci, stojąc tuż przed pyskiem wielkiego Bijuu, zachowywał się jak gdyby nigdy nic. Nadludzko pewny siebie, zupełnie nie bojący się potwora który patrzył mu prosto w oczy. Albo nie znał strachu, albo był święcie przekonany, że demon nie jest niczym innym, niż jego prywatną zabawką. Jego ruchy były leniwe, niespieszne - wyglądał tak, jakby nie uważał żeby był w jakimkolwiek zagrożeniu, a wszyscy otaczający go shinobi nie byli niczym więcej, niż mrówki u jego butów. No, ale czego można było oczekiwać po człowieku, który od wielu lat tytułował siebie mianem Czerwonego Króla? Człowieku, który dla "uświęcenia" tego tytułu wyniszczał umysły i mordował setki ludzi, nawet nie biorąc pod uwagę jakichkolwiek konsekwencji?
Na komentarz Muraia, Yoshimitsu tylko uśmiechnął się krzywo. W jego szkarłatnych oczach nie było widać niczego więcej niż pogardy.
-A jak widzisz, teraz ten Bijuu to moja suka. Kontrolowanie tej bestyjki to nie jest nic nawet częściowo trudnego.
Wzruszył ramionami.
-Antykreator? Kpisz sobie chyba. Na tym świecie jest tylko jedna osoba, której mogę zaufać na tyle by z nią współpracować, i jestem to ja sam. Owszem, wysługuję się innymi - jak tą bandą kretynów na górze - ale nie współpracuję z nikim.
Uśmiech na jego twarzy poszerzył się nieznacznie, widząc niepewne zachowanie sporej części grupy. Yoshimitsu wiedział, że nie mogli zbyt wiele zrobić przeciwko niemu, gdyż nie chcieli prowokować go by zmusił demona do ataku. Niestety, trzeba było wziąć pod uwagę inny aspekt.
To jest Uchiha Yoshi. On nie potrzebował prowokacji.
-Wiecie... może przetestuję go na was?
W tym momencie demon lekko się poderwał, zaczynając gromadzić chakrę na kolejny atak.
I nagle rozpętała się kanonada technik, posłanych prosto w zdradziecką twarz Yoshiego. Zaczęło się od ruchu Shigi, który posłał w kierunku mężczyzny kilka bombek chili. W tym samym momencie swojej techniki użył Kyoushi, zamierzając stworzyć elektryczne więzienie wokół Uchihy. Kolejnymi pomocnikami okazali się... Ichirou i Kuroi Kuma. Dwaj Sabaku posłali w kierunku podziemi własne piaskowe techniki - ten pierwszy skupił się na klonach, które wysłały w stronę czerwonowłosego kolejne pociski miotane, Kuma zaś - bezpośrednio na niego posłał masę swojego piasku. Po drodze swój ruch pragnął wykonać Hiroki, który zerwał się do biegu po ścianie - lecz, ku jego zaskoczeniu, został z niej zmyty sporą falą pyłu posłaną przez Ichirou.
Yoshimitsu spojrzał wokół. Sytuacja wyglądała krytycznie nie po jego myśli.
Ale tylko spojrzał w ziemię. Uśmiechając się.
Wszystkie techniki trafiły. Błyskawice Kyoushiego przytopiły ziemię, wokół której unosił się gryzący dym z bombek Shigi. Ciało mężczyzny oplotły piaski wysłane przez Ichirou i Kumę - przy czym te drugie, wysłane przez starszego Sabaku, dodatkowo wybuchły przez ukrytą w nich notkę wybuchową. Na wszelki wypadek, dla stuprocentowego upewnienia się, że nikt nie przeżył tej kanonady, Shiga posłał tam swoje kule ognia, które wbiły się pomiędzy piach, stawiając całość w ogniu. Asahi zacisnął pięść, aktywując Pustynną Trumnę - lecz ku swemu zaskoczeniu, poczuł że technika złapała nie tylko Yoshiego, ale też jeszcze kogoś...
Wszystko wyglądało tak, jakby zamierzało się skończyć zanim Yoshi cokolwiek zrobił.
Ale demon dalej był pod wpływem iluzji. Coś tu było nie tak. I nawet było widać, co.
Sharingan w oczach demona zmienił się w identyczny jak ten, który miał Yoshimitsu. A aktualnie przyjął zupełnie inny kształt, niepasujący do Sharingana - wyglądał jak mnisia swastyka, złożona z czterech zakrzywionych ramion.
Chwilę później, gdy pył opadł, dało się zauważyć coś, co mogło zmrozić krew w żyłach.
Spomiędzy natłoku piasku, spokojnym krokiem wyszedł Yoshi. Jego oczy miały kształt dziwacznego sharingana, z kanalików łzowych mężczyzny ciekły strużki krwi. Ale oprócz tego - nie stało mu się absolutnie nic. Nawet dla podkreślenia swojego stanu, Uchiha otrzepał koszulę stroju z małych drobin pyłu, i spojrzał tylko na miejsce, gdzie przed chwilą nastąpiła kanonada technik. I zauważył, że niedaleko leżał Hiroki. Nieprzytomny, i z jedną z nóg zmiażdżoną nieumyślnie przez piasek Ichirou. Było wątpliwe, że chłopak to przeżyje.
-... urocze. A teraz pozwolicie, że będzie moja kolej.
Demon nachylił się, by wycelować kolejny pocisk. Yoshi zaś doskoczył do demona i stanął na jego głowie, czekając. Widać było jednak, że był już przygotowany na ewentualność ewakuacji. Ba, powietrze wokół niego i demona zaczynało się stopniowo zakrzywiać...
Yoichi, widząc to, spojrzał na Muraia i pokazał mu kilka gestów. Siebie i swoje dwa psy, później - złączenie trzech palców w "dzióbek", pokazanie na samego Kakuzu, i rozłożenie palca wskazującego i kciuka daleko od siebie. Mężczyzna mógł załapać od razu wiadomość. "Ja i moje psy połączymy siły. Ty postaraj się ich rozdzielić."
Na górze zaś, Rida, zmierzając w kierunku obozu, zauważyła że niedaleko niej zmierza również dwójka innych shinobi - blady młodzieniec o krótko przyciętych włosach, i niską dziewczynę w kimono i ze słomkowym kapeluszem. Cała trójka stopniowo się wycofywała, nawet mimo tego że słyszeli dźwięki ataków. A właściwie - głównie przez to. Gdzieś nieopodal, w ukryciu, śmignął im Yami, wymiotujący obok jednego z drzew.

Akarui zaś tymczasem zaczął wykonywać polecenia od Shikami. Mężczyzna podszedł do pochodu Aburame, którzy dalej nie wiedzieli, jak tak w ogóle powinni w tym momencie zareagować. Hannosuke, szef grupy dyplomatycznej, przyglądał się panującemu w obozie rozgardiaszowi. Był widocznie zamyślony, zupełnie spokojny - jak gdyby cała ta sytuacja nie do końca go dotyczyła. Kiedy Tozawa wkroczył do namiotu, shinobi z Kaigan opierał się o stół, czytając coś co znajdowało się na stole. Podniósł jednak głowę, gdy młodzieniec do niego podszedł.
-Czyli, jak mniemam, czas pertraktowania dobiegł końca - mruknął. - Czyli ktoś postanowił zająć się czymś i posprzątać ten bałagan, a nasza sprawa ma poczekać na lepszy moment. Cóż, dobrze. Przynajmniej wiemy, że u Nara panuje zaskakująca dezorganizacja.
Jeden ze strażników, którzy mieli pomóc Akaruiowi z odprowadzeniem delegatów, widocznie się skrzywił ze wściekłością. Prowokacje ze strony Aburame zaczęły się robić coraz bardziej otwarte, i dało się to czuć. Jak gdyby po prostu stał teraz przed nimi i podjudzał ich "no, dalej, zaatakujcie posłańca - ryzykujcie wojnę. Co mi zrobicie?". Było to nadwyraz denerwujące dla zwykłych żołnierzy, którzy w dużej mierze pochodzili ze zwykłych mieścin i nie potrafili używać chakry - sąsiedzi plują im w twarz, a ci nie mogą nawet się odgryźć, bo ryzykowaliby wybuch wojny.
Hannosuke i reszta jednak nie nalegali, aby pozostać w obozie - gdy Akarui powiedział wyraźne polecenie, aby ruszyć z powrotem w kierunku granicy, ci tylko kiwnęli głową i ruszyli razem z nimi. Tozawa, siódemka żołnierzy przydzielonych przez Shikami, i posłańcy z Kaigan - taka procesja ruszyła dość pospiesznym krokiem w kierunku pogranicza. Na szczęście takowe nie znajdowało się daleko - kwestia kilkunastu minut dość szybkiego marszu.
-Chmury widać z odległości kilkunastu kilometrów - odpowiedział spokojnym tonem Hannosuke. - Woleliśmy się jednak upewnić, że to nie Nara coś kombinują przeciwko nam. Po tym, że jesteś najemnikiem, wnioskuję że sam wiesz, jakie są czasy - sąsiedzi potrafią sobie skoczyć do oczu o byle co. Próbujemy tego uniknąć.

Hiroki - stan agonalny. Jeżeli nikt nie udzieli pomocy medycznej, w następnym poście nastąpi zgon. Nie musisz pisać posta, jeśli ci się nie chce.
Kary te same.

Mam nadzieję, że o niczym nie zapomniałem - piszę tego posta zrypany jak koń po westernie, więc proszę o wybaczenie.

Czas do: 14:40, 11 września.

[Kyoushi]

• Sytuacja nawet nie była chora, stawała się co raz bardziej krzywa. To, co działo się w tejże pieczarze okazywało się co raz bardziej szalone, a wszystko za sprawą czerwonowłosego shinobi imieniem Yoshi. Kyoushi nie spodziewał się takiego obrotu spraw i tak przerażającego końca, który miał nastąpić. Gość nie bał się śmierci, nie bał się także samej bestii, która jakby zaczęła mu… Służyć? Jej oczy zamieniły się w Sharingan, przez co wszystko było jasne. Znów te pieprzone, potężne oczy, które potrafił niemal wszystko. To był powód dla którego przyłączył się do tej rodziny. Wiedział o potędze tychże ślepi, zdając sobie sprawę, że nie można ich pokonać, a teraz? Znów stanął oko w oko nie tylko z Uchihą, ale także bestią, która była pod jego panowaniem. To wszystko przechodziło ludzkie pojęcie. Kim musiał być człowiek, który w taki sposób zachowywał się przy Demonie, kimś, przy kim on sam stał jeszcze niegdyś sparaliżowany. Teraz, posiadając Matatabiego zapieczętowanego wewnątrz siebie postrzegał to z nieco innej perspektywy, ale wciąż nie był tak pewny siebie jak ten czerwonowłosy świr. Wsłuchawszy się w słowa Muraia i dialog, który się między nimi zawiązał, wiedział na pewno jedno – znają się, z drugiej strony na pewno za sobą nie przepadają. Druga sprawa również się rozwiała. Yoshi nie pracował dla Hana co było sporym plusem w tej sytuacji. Teraz wystarczyło tylko… Wytrzymać do przybycia posiłków i pacyfikacji tego rudego skurwysyna, a przy okazji zapieczętowania bestii. Tylko w jaki sposób go pokonać? Otóż co najmniej trzy osoby z grupy przeszły do ofensywy, w ramach powstrzymania tego świra. Wtem, stało się to, czego bał się najbardziej. Ten psychol postanowił walczyć swoją nową bronią, nawet bez prowokacji. Ot postanowił ich wszystkich tutaj zabić. Tego domyślił się już wcześniej, że do tego dojdzie. Skoro bez skrupułów przejął władzę nad Bijuu to i nie miał na pewno ich by zabić całą zebraną tu grupę. Kyu musiał reagować intuicyjnie. W momencie użycia techniki elektrycznej klatki, bombki chilli poleciały w twarz tego ścierwa, którym był Yoshi. Ataków było znacznie więcej, ponieważ atakowała również Chise, Shiga, pojawił się piasek i piaskowe techniki, których do końca nie znał. Wszystko po to by po chwili zobaczyć tego skurwysyna całego i zdrowego. Białowłosy nie mógł wyjść z podziwu co tu się działo. Po chwili wszystko było jasne, a on doświadczył już tego podczas walki w wojnie Uchiha kontra Senju. Sharingan zmienił postać w znanego mu już wcześniej Mangekyou Sharingan. Pojawił się on w oczach demona, więc logicznym było, że użył go sam Yoshi, który również posiadał opanowaną technikę, a raczej ewolucję swojego Sharingana. Stawał się co raz bardziej niebezpieczny i nieprzewidywalny. Z jego oczu, gdy tylko się pojawił ciekła krew, a wszystko było dokładnie tak jak podczas walki pod górą, gdy Hisato był niewrażliwy na ataki fizyczne. Jego głos i komentarz był tak wkurwiający, że Kyoushi miał ochotę wybuchnąć całym gniewem, który zbierał się w nim przez cały ten czas. Kyu, jak tylko zauważył oczy i to co się stało z Yoshim – który po takim ataku wyszedł bez szwanku mógł jedynie rzucić w stronę grupy z racji swojego doświadczenia i obserwowania walki Hisato:
  - Ten Sharingan… Jest jak z Hisato Uchiha! Stał się kurwa niewrażliwy na ataki.. – tylko tyle zdążył powiedzieć, uprzedzając Yoichiego i Muraia, a także Shigę oraz Chisę, którzy gotowali się do dalszych ataków. Teraz trzeba było reagować niemal natychmiast. Mając na uwadze wszelkie wydarzenia, które miały miejsce nie mógł zlokalizować Hirokiego, jednak on sam był teraz w niebywałym niebezpieczeństwie. Zdał się na to, że gdzieś przebywa, gdzieś jest, ktoś go chroni. Kyu musiał pomóc grupie ujść z życiem stawiając czoła Yoshiemu jak długo tylko może przy użyciu wszystkich sztuczek, które posiadał. Gdy tylko miał sposobność wykonał ruch, a dokładnie dwie pieczęci oraz jedną specyficzną by zatrząść ziemią tuż pod nim. W trakcie składania pieczęci uprzedził swoją grupę prostym zdaniem: - Uważajcie pod nogi! – na tyle, by zdawali sobie sprawę z niebezpieczeństwa. Yoshi mógł, ale wcale nie musiał tego usłyszeć, jednak Bijuu na pewno tego nie zrozumiał. Wszystko tylko po to, by wybić go z rytmu, skierować atak gdziekolwiek indziej niż w zebraną grupę. To było pierwsze co mógł zrobić dla wszystkich. Tuż po zawiązaniu pieczęci i poruszeniu ziemi, białowłosy ucieka w którąś ze stron (nie wchodząc komuś w technikę, bądź atak, logiczne), przeskakując po teoretycznie rozwalonej ziemi, by w międzyczasie rzucić w stronę Yoshiego kunai z przywiązaną bombką świetlną, by następnie stworzyć ziemnego klona, samemu tuż za jego plecami znikając w ziemi.
  
    Ukryty tekst

Streszczenie:

• Dostrzeżenie Sharingana, który łudząco przypominał ten Hisato - domyślenie się, że po takiej serii, nie schodząc z linii ataku stał się również niewrażliwy na ataki,
• Ostrzeżenie grupy przed poruszeniem ziemi swoją techniką,
• Ruch w stronę, gdzie nie jest skierowany atak Bijuu czy jakikolwiek atak Yoshiego (zważając na to, że teren mógł się zmienić pod wpływem jego lub obcej techniki, na pewno nie wchodząc w czyjś zakres ataku), podczas ruchu rzuca kunai z bombką świetlna w stronę Yoshiego,
• Zawiązuje pieczęć do stworzenia klona i samemu znika pod ziemią.
• Ostatni ruch w HIDE powyżej

  Ukryty tekst

[Hitsukejin Shiga]

I remember when
I remember, I remember when I lost my mind
There was something so pleasant about that place
Even your emotions have an echo in so much space
And when you're out there, without care
Yeah I was out of touch
But it wasn't because I didn't know enough
I just knew too much Kiedy pojawił się Yoshimitsu, Shiga uznał, że na pewno nie będzie gorzej, niż jeźdzciec antykreatora czy sam antykreator. Na dłuższą metę przecież to zwykły pastuch z paździerzu, co go mama porodziła w Uchiha i stąd ma oczy w szkarłacie. Antykreator z kolei był skurwysynem pierwszej ligii, jednak... to był błąd. Pojawił się niepokój i zastanowienie. Murai gadał. Nie robił nic. Bał się? Nie robił nic w obliczu antykreatora gdy pojawił się po raz pierwszy na placu - uciekał, zamiast zostać i walczyć. Jednak gdy był jeźdzciec obecny to walczył. A tutaj znów nie walczył. Rozważał opcję? Prosta kalkulacja pozwala więc użyć pustego jako wskaźnika przejebania sytuacji: Najgorzej to gdy ucieka, średnio gdy gada, prawie wcale gdy walczy. Taka trzystopniowa skala. Tutaj na razie nie walczył, czyżby to więc oznaczało, że Yoshimitsu przedstawiał sobą większe zagrożenie, niźli jeździec antykreatora? Holly makaroni!

Chociaż tyle pożytku, że wyrzekł się Hana, co oznacza, że te dwa spierdoksy nie stanowią duetu i nie pojawi się zaraz żaden z jeźdzców który by niebezpiecznie przechylił szalę ze śmierci na pewną i natychmiastową śmierć. A wręcz pojawienie się, w aktualnej chwili, jeźdźca może by pomogło im? Jakby się to nie wydawało irracjonalne, gdyby jeźdźiec zechciał przejąć bijuu dla Siebie to może zgodnie z zasadą gdzie dwóch się bije tam trzeci korzysta - zyskaliby przewagę i szansę na... Nie, to głupie. Byłoby jeszcze gorzej. O ile w ogóle może być jeszcze gorzej niż jest teraz, na dobrą sprawę...

I wszystko jebło. I to solidnie. Najpierw poleciały bombki, potem techniki. Technika Kyoushiego, technika Shigi, zewsząd pojawił się piasek... Pojawił się też Hiroki, który próbował nie wiedzieć czemu wbiec na ścianę i został z niej strącony prosto w piach. Techniki i broń doleciały. Czyżby było po wszystkim? Nie, Shiga nawet nie brał tego pod uwagę. Główne złole nigdy nie schodzą tak łatwo. I nie bez ofiar, dla większej dramaturgii. Tak, definitywnie tak musiało być. Ważnym jest, że techniki doleciały, dym może i zaczął działać na wzrok Yoshimitsu - a może zacznie dopiero za chwile, jak to chili ma w nawyku?
Zaciśnięty piach, pogrzebany wróg... I nagle dupa. Totalna dupa. Sharingan w oczach demona zmienił się na bardziej fantazyjny i niepokojący. No jasne, nie mogło być za prosto. Gdyby było za prosto to byłoby... za prosto. Brawo Shigello, ty myślicielu z Sogen.
Widok tego, że pomiędzy piaskiem pojawił się Yoshi, nie zrobił na Shigim większego wrażenia. Brał pod uwagę teleportację albo coś równie niezabawnego. Dobrze chociaż, że nie zrobił z siebie matrioszki i z dużego Yoshiego nie wyleciał mniejszy Yoshi jak miało to miejsce w Kami no Hikage. Hurr durr silne techniki na mordę, ciało zniszczone, a tam w środku drugie ciało, mniejsze! Kaktus totalny. Okazało się, że piasek większy rozpierdol popełnił na Hirokim, który pognał do przodu, niż na Yoshimitsu.
Kiedy Uchiha jednak nie odpuścił ani porcji patosu i musiał walnąć głupi komentarz, mnich odkrzyknął mu w swoim, zirytowanym, typowym stylu:
-Nie zesraj się! - Skierowane prosto do Yosha, radosne i trafne.

Plan Shigi był prosty.
Przeżycie tego głupiego gnojka, za wszelką cenę. Żadnych trupów więcej.

Mnich, unikając potencjalnego ataku od bijuu i tak jak wcześniej - wiążek czakry i patrzenia na ryj Yoshimitsu, postara się podbiec do Hirokiego i z nim odbiec, na pełnej swojej prędkości biorąc go na ręce jak pannę młodą, do bezpiecznego miejsca gdziekolwiek spoza głównej uwagi Yosha i bijuu. Jeśłi nie uda się to normalną prędkością, to Shiga mając już Hirokiego w łapach użyje techniki Bakushin, by przy jej użyciu szybko odtransportować rannego w bezpieczne miejsce. Kiedy tylko będzie okazja na pól-sekundy wytchnienia poza g łównym zagrożeniem, Shiga wykonuje szybkie ruchy: jedną ręką dotyka zwoju z numerkiem trzy w torbie, dobywając pigułki ze skrzepniętą krwią (a także pięć śmiesznych kartek ze znaczkiem) i pakując Hirokiemu ją do mordy - własną mordą łapiąc za koniec bandaża na swojej dłoni i zrywając z ręki spory kawał bandaża którym owinięte było cale Shigowe cialo. Szybkie i bardzo ciasne podwiązanie nogi nad zmiażdzeniem - by ograniczyć do minimum upływ krwi i ryzyko, że odłamek kości zmiażdzonej nogi, skrzep z tłuszczu czy innych tkanek popłynie do serca i zabije chłopca. Ta noga i tak była już na straty całkowicie. Ale ważne jest życie. Może mu potem jakiś ładny zamiennik z drewna przysposobią... Po pigułce i podwiązaniu nad raną Shiga, zakładając, że nie ma ryzyka iż dostanie na mordę pociskiem od Bijuu czy atakiem Yoshiego (a liczy, że zajmie się on innymi przez chwilę), składa dwie pieczęci, aktywuje technikę Shosen i leczy ciało chłopaka, przesuwając po nim dłońmi, by jego stan ustabilizowac. Shosen słynęło z tego, że potrafiło nawet kogoś jedną nogą stojącego już w grobie wyrwać z objęć śmierci i uratować zycie. Nie miał czasu na zastanawianie się jak bardzo w grobie stoi Hiroki, tylko trzeba było działać.
Jednocześnie konieczne było zabezpieczenie chłopaka.
-Piaskowi! - Ryknął Shiga na całe gardło by zwrocić uwagę właścicieli ataku piaskowego. - Zabierzcie stąd tego chłopca, jest ciężko ranny, nie może tu zginąć! Proszę! Błagam! Odwdzięczę się! - Miał nadzieję, że go posłuchają. Nic innego nie mógł zrobić. Jeśli to możłiwe, to korzystając techniki elementarnej Shiga podbiegnie kawałek po ścianie (po wyleczeniu Hirokiego do jakiegoś stanu prrzeżywalności), by zminimalizować szansę na opóźnienia - musieli go wyciągnąc, nie miał szans tutaj przeżyć.

Jeśłi wszystko się udało, a Shiga jest dość szybki i zdeterminowany, nie waha się przeczekania/uników i chowania się jak szczur by osiągnąć swój cel, to pora przejść na małą ofensywę. Uważając na piach i możłiwie stając na ścianie (jeśli i jego nie postanowi nic zrzucić) Shiga napina cięciwę swojej kuszy, do bełtu zahaczając haczykiem notkę wybuchową - tą nie spreparowaną, którą dobył wcześniej, razem z pigułką. Bełt jest w kołczanie następny, bo pierwszy czekał na kuszy. Wystrzał z kuszy ręcznej z notką - leci prosto w Yoshimitsu. Jeśli nie będzie nikogo w bliskim kontakcie w tej chwili kto by mógł oberwać rykoszetem notki, Shiga składa pieczęć i aktywuje ją, by dokonać eksplozji. Jeśli jednak będzie tam ktoś, kto by oberwał wybuchem, a jest sojusznikiem... to no, Shiga nie aktywuje notki, a jedynie wystrzeliwuje kolejną pare metrów w bok, by, gdyby chłopak się przesunął, mieć już przygotowaną broń.

Streszczenie:

Shiga próbuje dostać się do Hirokiego i z nim oddalić w bezpieczne miejsce w jaskini. Pełna prędkość, jeśli to konieczne używa techniki Bakushin.
Dobycie pięciu notek i pigułki z krwią oraz odwinięcie bandaża.
Wpakowanie pigułki Hirokiemu, podwiązanie nogi nad zmiażdzeniem, by nie wykrwawił się i by nie zabił go skrzep.
Technika Shosen ma doprowadzić ciało do stanu przeżywalności. Shiga woła piaskowych o pomoc.
Jeśli to konieczne lub możliwe, Shiga przesuwa się unikając ataków wraz z Hirokim, a do transportu być może wbiega po ścianie zbliżając chlopaka do piaskowców.

Zasada nr 1.
Nie patrzymy na mordę Uciapy i unikamy jego przesyłanych wiązek czakry, coby to nie okazało się ani Gen, ani ten niefajny katon, co Shinji zrobił z Shigi skwarkę.

  Ukryty tekst

[Kuroi Kuma]

Yoshimitsu, Masaki, może się nazywać nawet i Hadziubabdziu w Gwalalumpur, to nie miało żadnego znaczenia. Krwawe Pokolenie może i zasłużyło na swoją sławę, pewnie żaden z nich nie opieprzał się i rósł w siłę, ale każdy miał swoje limity i pewnych rzeczy nie nie dało się przeskoczyć. Mieli ogromną przewagę liczebną, którą powinni wykorzystać. Yoshimitsu czy jak mu tam nie mógł skupić się na wszystkich na raz, nie miał oczu dookoła głowy, to nie pieprzony Hyuuga, by widzieć wszystko co się dookoła niego dzieje. Seinaru za to cóż... stał i dopingował resztę z Ekipy Bydlaków i cóż... nie ma co mu się dziwić, bo biedaczek nie potrafił latać, więc zejście do tego zasranego Uciapy było co najmniej trudne, jeżeli niemożliwe do wykonania bez zbyt szybkiego zakończenia swojego żywota.
Wszystkie techniki, wszystkie ataki posłane na tego popaprańca ruszyły w jednym tylko celu - zabić tego sukinsyna. Zakończyć jego żywot, sprawić by wąchał kwiatki od spodu. Od samego początku go irytował, może nawet pierwszy raz od dawna poczuje ulgę, gdy skróci czyjeś istnienie na tym świecie. Było jednak zbyt pięknie, by było prawdziwie. Ataki posłane w stronę wroga trafiły... przynajmniej połowicznie, bowiem Uchiha dalej stał cały na biało mając w nosie wszystkie ataki. To było do przewidzenia, już wcześniej tak zrobił kilkukrotnie, pojawiał się i znikał, zmieniał miejsce swojego pobytu. Tutaj jednak... trochę się to różniło. Masaki był nadal w tym samym miejscu, jednak wszystko co chciało go zniszczyć, zgnieść, zabić, spalić - to wszystko po prostu go nie tknęło. Czyżby miał jeszcze coś, czym potrafił ich zaskoczyć? A może to było dokładnie to samo zagranie? Zniknął w tylko sobie znane miejsce i powrócił tylko sprawiając wrażenie, że go nie było? Przez ten cały natłok technik z pewnością nie dało się zauważyć szczegółów.
-Skurwol... - rzucił pod nosem i popatrzył na Seinara, który najwyraźniej się nudził. Stał sobie tak biedaczek, nie miał co robić, bo skrzydełka mu jeszcze nie wyrosły. Jednak jego tutaj potrzebowali i to dosyć mocno, potrzebowali jego siły, jego szybkości, a także i brawury, bo tego nie dało mu się odmówić - Jak go zdejmiesz, to sam Ci przygotuje tyle kanapek, że przez tydzień się nie podniesiesz. Gdzie podrzucić? - rzucił do samuraja i stworzył znany już i lubiany wszystkim środek transportu - czyli chmurkę, która miała służyć samurajowi do jego usług. Pytanie na samym końcu było o tyle znaczące, że Seinaru znał swoje możliwości, wiedział skąd zaatakować, jak do tego najlepiej podejść. Kuroi niestety widział Bydlaka tylko kilka razy w akcji i nie potrafił tego stwierdzić tak łatwo. Sam także chciał wejść na chmurkę, głównie z tego powodu, by uniknąć trafienia bestii. Cały czas jednak jego piasek był tam na dole, tam gdzie poprzednio znajdował się Masaki, niech sobie tam leży, czeka na odpowiedni moment. Zawsze był czas, by go wykorzystać, obecnie jednak wolał podrzucić samuraja, by ten mógł walczyć, by się ruszył biedaczek, bo się jeszcze zestarzeje na tej górce. Trzyma jednak rękę na pulsie, gdyby Yoshimitsu coś wypuszczał w ich stronę, co byłoby niemożliwe do uniknięcia używa piasku z gurdy tworząc ścianę do zablokowania ataków. Na pewno nie zatrzyma tym bestii, cholera nawet tyle metrów ziemi nie potrafiło tego zrobić, a co dopiero jego piaseczek.
Było jeszcze jedno, czego nie dało się nie przegapić. Krzyk, wołanie o pomoc, które rozchodziło się w grocie echem. Człowieczek, którego Kuroi nie znał, nie miał jeszcze tej przyjemności prosił o pomoc. Kuroi z racji takiej, że nie był zbyt zajęty, był bardziej jako wsparcie dla jednego z Bydlaków stwierdził, że spełni jego prośbę. Wykorzystał piasek, który był w miejscu, gdzie uprzednio znajdował się Mesmer. Ten sam piasek, który miał go trafić ponownie skupił w jednym miejscu i otoczył chłopaczka, zabrał go delikatnie, by nie poturbować go jeszcze bardziej i odsunął go na bok. Z dala od bestii, z dala od niebezpieczeństwa. Może to nie był najlepszy czas i miejsce, by zajmować się innymi, jednak nie wymagało to wiele skupienia, po prostu stworzyć coś w rodzaju piaskowej łapy, chwycić chłopaczka i odsunąć go w miejsce, gdzie gromadziła się druga grupa. Nie liczył na to, że krzykacz się odwdzięczy. Możliwe że żaden z nich nie przeżyje tego starcia, ale przynajmniej jeden z najemników pooddycha jeszcze tym zbyt gorącym powietrzem, zdąży powiedzieć ostatnie słowo, wykrztusić z siebie co nieco... oby tylko ktoś go wspomógł, bo w obecnym stanie był zbyt blisko spotkania ze śmiercią.

Streszczenie

Hop na chmurkę razem z Seinarem, jeżeli ten będzie chciał.
Na chmurce unika pyska bestii, by nie wystrzeliła w niego i Kumpla.
Obrona piaseczkiem w razie czego
Wysyła piasek w stronę Hirokiego, by oddalić go od niebezpieczeństwa.

  Ukryty tekst