Wioska Shikimura [LOKACJA EVENTOWA STRONA UCHIHA]

[Tamaki Hyūga]

Jak się okazało, grupka zebrana na miejscu już rozpoczęła rozmowę i wszyscy doszli do wniosku że póki co organizatorzy spotkania planują nas raczej trzymać w niepewności, przynajmniej jeszcze przez jakiś czas, więc zdecydowałam że odpuszczę sobie próby dowiedzenia się czegoś, nie spodziewałam się aby potraktowano mnie inaczej, niezależenie od tego czy jestem sławna czy nie. Spojrzałam więc dokładniej po trójce nieznajomych shinobi. Dwójka z nich, Ame oraz Azuma, wyglądali szczerze mówiąc bardzo podobnie, do tego stopnia że nawet nie zdziwiłabym się jakby później okazało się że są rodzeństwem czy jakoś dalej spokrewnieni. Ostatni z młodych, Anzou, już mocno odstawał wyglądem, nie dość że włosy były praktycznie białe to jeszcze do tego mocno kontrastująca, ciemna skóra. Kolejnym zaskoczeniem był fakt że najbardziej rozmowny z trójki jest ten najmniejszy z nich, Azuma. Wyglądał on bardzo młodo co dodatkowo wzmagało odczucie zdumienia kiedy okazywało się że jest on najbardziej komunikatywny z trójki, do tego stopnia że można nawet uznać że przewodzi on im. Słysząc dość podstawowe pytanie zadane mi przez Azumę, skierowałam na niego moją uwagę.
- Cóż, pochodzę z Kyuzo, jednak przybywam z Ryuzaku no Taki, jednak prawdę mówiąc to większość czasu podróżuję po świecie. - odpowiedziałam uprzejmym tonem na pytanie jedynej niższej ode mnie osoby w grupie po czym odniosłam się do wcześniej poruszonego przez nich tematu. - Rzeczywiście, jest to dość zaskakujące że nawet wewnątrz klanu Uchiha nie wszyscy są od razu informowani odnośnie celu tego spotkania. Myślicie że może boją się oni szpiegów Shinsengumi? - powiedziałam zamyślona po czym zwróciłam się bezpośrednio do Kisuke. - Masz może jakiekolwiek wieści od naszego znajomego marionetkarza? Pisałam do niego jakiś czas temu list, jednak nie odpowiedział, później jeszcze przed wyruszeniem tutaj na miejsce, wysłałam mu jeszcze jeden list aby przybył tutaj do wioski Shikimura, mam nadzieję że wszystko u niego dobrze i po prostu nie miał czasu odpisać. - powiedziałam nieco zatroskanym tonem do Aburame. W międzyczasie kiedy prowadziliśmy rozmowę zobaczyłam że w pobliżu zjawił się jeszcze jeden osobnik, najwyraźniej niezbyt rozmowny czy towarzyski, ponieważ od razu skierował swoje kroki w kierunku jednego z drzew aby w spokoju sobie pod nim przycupnąć. Od razu zauważyłam również że mężczyzna zajął sobie dość strategiczny punkt, z którego mógł on bez problemu obserwować zarówno naszą grupę jak i tajemniczy namiot. Skierowałam także na chwilę wzrok na ten płócienny domeczek aby sprawdzić czy może nic się tam nie dzieje, jednak na daremno, po prostu musimy wszyscy być cierpliwi.

[Azuma]

Młody Uchiha podzielał wrażenia Anzou i Ame. On też podświadomie czuł że są świadkami zdarzenia, które będzie miało nieporównywalnie większe znaczenie względem ich początkujących wyobrażeń. Nie tylko tych dla Sogen. Kiwnął więc tylko głową, przysłuchując się innym, a zarazem dostrzegając pojawienie się na horyzoncie kolejnej osoby. Męska sylwetka odziana w czerń… Dostrzec na jej plecach można było złożone fuma shurikeny. - Kolejny - cicho mruknął, jednocześnie szturchając łokciem towarzyszy.
Przy tym wszystkim, nie umknęła Azumie aprobata rzucona przez Ame w stronę Anzou. Starszy Uchiha pochwalił wybór Anzou, najwyraźniej dostrzegając w nastroju przedstawiciela Kaminari, zaczątki jakichś wątpliwości. Ame skwitował to łagodnie, życzliwie, na co Azuma zareagował podobnie. Bez zabierania słów, położył dłoń na ramieniu towarzysza, lekko je ściskając.
Pytania jakie padły z jego strony w kierunku Tamaki, również spotkały się z odpowiedzią. - Kyuzo, choć podróżuje... - skinął głową jednocześnie utwierdzając się w przekonaniu że ma do czynienia z kobietą, którą miał szansę obserwować na odległej wyspie samurajów. To że podróżowała, wcale nie kłóciło się z jego wyobrażeniem o niej. Wręcz przeciwnie. Dziewczyna dzięki nabytej reputacji, miała możliwość oddziaływania na znacznie większy obszar. - Byłem pod wrażeniem Twoich walk na Watarimono - wyjawił, jednocześnie ryzykując czy nie wygłupi się tym stwierdzeniem, jeżeli to nie będzie w istocie ta Tamaki Hyuuga.
Wyrazy grzeczności, całe ugrupowanie miało już za sobą. Przybyłe trio z Kotei niczego się jednak nie dowiedziało, dlatego Azuma spojrzał na Anzou i Ame zastanawiając się co dalej. Czy powinni dalej uczestniczyć w wymianie grzecznościowych sformułowań, czy jednak wrócić pod namiot lub spróbować gdzie indziej dowiedzieć się czegoś więcej. Tamaki najwyraźniej znała się już wcześniej z Koszule, bo wywiązała się między innymi osoba, nieco bardziej prywatną rozmowa.

[Ario]

Feromonowa bomba on nie idzie - on nadciąga. Tak mógłby zacząć się ten wstęp...gdyby mowa była o kimś innym. Tutaj jednak, na horyzoncie, w pewnej chwili miała wyłaniać się z daleka pomarańczowa czupryna, a wraz z nią dość chudy chłopak, który na plecach targał sporawy, charakterystyczny plecak. Zmierzał w kierunku osady i zajadał coś po drodze, lecz dopiero gdy się zbliżył dość blisko, widać było, że miał w ręku jakiś pakunek, z którego coś co chwilę brał i podjadał.

W głowie chłopaka toczyło się wiele myśli, lecz nie wszystkie dotyczyły obecnych wydarzeń. On nawet nie koniecznie wiedział, o co chodzi, stąd jak najszybciej chciał zlokalizować nadawczynię listów. Miał cichą nadzieję, że ta nie będzie zła o to, że Ario nie odpisał. Większość pewnie by uznała, że nie zrobił tego, bo żałował pieniędzy. Tutaj jednak zaskoczyłby fakt, że nie zrobił tego, bo został nagle wysłany na misję. Musiał więc się zaraz i z tego wytłumaczyć.

Po drodze Ario nie miał żadnych ciekawszych przygód. Zatrzymywał się w przydrożnych karczmach pytając o brata, lecz tutaj nie pozbierał informacji - wszyscy przecząco kręcili głową i oferowali jadło i spanie w komnatach za opłatą. Chłopak zatrzymywał się co jakiś czas na odpoczynek, a dodatkowo po to, by się ogrzać. Było mu non stop zimno, bo przyzwyczajony był do upalnego słońca, które grzeje skórę, a tutaj temperatura była różna. Ależ się zdziwił, jak w pewnej chwili, tuż przed wejściem do Sogen zaczął padać deszcz. Ario stanął jak wryty i nie wiedział co miał zrobić. Nie pamiętał, by kiedykolwiek na pustyni padał deszcz, więc to było dla niego bardzo nowe zjawisko. Gorzej jak go zmoczyło, a potem zawiał wiatr. Ario wtedy wiedział, że jednak nie lubi deszczu. Musiał odkupić płaszcz od jednego z kupców po drodze, aby okryć się by nie zmarznąć. Sentoki korzystając jeszcze z sytuacji po drodze nakupował różnych smakołyków, które wciskali mu sprzedawcy. Chciał popróbować co się tu je - i o dziwo, bardzo mu zasmakowało.

Tak więc Ario wszedł do wioski, trzymając na patyku jakąś dziwną wariację dango, a w torebce miał jeszcze coś, co wyglądało jak dorayaki i daifuku. Widział grupę ludzi, ale kto znał Ario wiedział, że on się bardzo wieloma rzeczami, normalnymi dla ludzi - nie przejmował zupełnie. Gdy tylko odnalazł wzrokiem Tamaki, ruszył w jej kierunku, wyrzucając po drodze patyczek od dango i sięgając po Dorayaki. Podszedł do rozmawiającej grupki i uniósł rękę, trzymając list od dziewczyny.
- Byłhem na mishji, nihe miahłem jak odhpisać. - powiedział z pełną gębą od smakołyka, jednak odrazu przełknął i poprawił duży plecak, aby ten lepiej mu leżał. - Co się dzieje, że mnie tu zawołałaś? - zapytał i rozejrzał się po stojących w koło. Kisuke już znał, więc odrazu wyciągnął w jego (i Tamaki) kierunku siatkę z kilkoma daifuku w środku. - Patrzcie, kupiłem smakołyki po drodze. Naprawdę dobre. Na pustyni słodycze mają zdecydowanie...mniej słodkości. Chcecie to weźcie. Poza tym, Kisuke, ostatnio zabiłem wyrzutka z Twojego klanu. Trochę nie doceniłem jego zdolności. Mam nadzieję, że w wioskach będzie trochę spokojniej. - dodał. Natomiast nie dodał tego, że z bandyty została mokra plama na środku wioski. Wolał tego oszczędzić.

W międzyczasie zerknął na stojących obok ludzi. Zlustrował ich od dołu do góry, jakby oceniał czy będą dobrym materiałem na...przyjaciół, po czym uniósł delikatnie rękę, powiedział bardzo szybko:
- Hej. - i odwrócił się z powrotem do Tamaki i Kisuke. Kto nie znał chłopaka ten nie wiedział, że nawiązywanie przyjaźni to dla niego coś zupełnie innego niż dla innych ludzi. W końcu jak samotnik ma się nagle przed wszystkimi otworzyć?

[Anzou]

Grupa, która rozmawiała i próbowała ustalić co się właściwie tutaj dzieje stale się powiększała. Dosłownie co kilka minut dołączał kolejny człowiek. Anzou poznał już Kisukę i kobietę Tamaki, która według Azumy walczyła i wywarła na nim wrażenie. To chyba jednoznaczny komunikat dla Białowłosego - Hyuga jest silna. Bez dwóch zdań. Młody Kaminari nie zamierza z nią zadzierać, inaczej zapewne skończy gdzieś zakopany pod ziemią i to w najlepszym wypadku. Anzou widział już jedną kobietę w akcji, czerwonowłosą, która jak użyła swoich technik na przeciwnikach, to nie było co z nich zbierać. Kobiety są potężne. Nie tylko gorące. Do grupki dołączył chłopak, na pierwszy rzut oka delikatnie starszy od Anzou. Miał charakterystyczne pomarańczowe włosy i wcinał jakieś smakołyki, które przyniósł aż... z pustyni? Kolejny podróżnik. Młody Kaminari odpowiedział na jego przywitanie skinieniem głowy. Nowy człowiek zachowywał się podobnie jak on. Był otwarty wobec tych, których zna, a nawiązanie nowej znajomości i zdobycie zaufania zajmuje mu nieco czasu. To zupełnie normalne. Nie musimy się przecież otaczać gronem ludzi. Anzou spojrzał następnie na Azumę i Ame.
- Chyba niczego się nie dowiemy. Pozostaje nam tylko czekać, aż ktoś z namiotu nam wszystko wyjaśni.
Podsumował wszystko w jednym zdaniu Białowłosy. Taka była prawda, nikt nic nie wiedział i dopóki osoba odpowiedzialna za całe zajście nie przemówi - nikt nic się nie dowie. Wszystko było owiane tajemnicą. Młodzieniec nie zamierzał już rozmyślać nad tym, co się stanie. Weźmie to, co da mu los, chwyci to z całej siły i wyciśnie wszystko jak cytrynę. Droga do sławy i siły otwiera się właśnie teraz.

[Kisuke]

Okolica stopniowo zapełniała się kolejnymi ninja. Każdy był na swój sposób charakterystyczny i wyjątkowy, a co ważniejsze, większość z nich była niezwykle młoda. Kisuke czuł się trochę staro w tym towarzystwie, ale gdy dowiedział się, że jego rozmówcy mają za sobą już wiele dalekich wypraw, zrobiło mu się trochę głupio. Najwidoczniej przeceniał swoje możliwości, a ciągłe siedzenie w rodzinnym Gokiburi było swojego rodzaju kulą u nogi. Był niezwykle pochłonięty pracą dla klanu i nigdy nie miał możliwości, by wyruszyć w daleką podróż. Kilka razy odwiedził ościenne prowincje i zawsze to były ciekawe oraz interesujące przygody. Wiele się dzięki nim nauczył. Powinien częściej się wybierać, bo to pozwoli mu stawać się lepszym ninja. Inaczej zamiast rozwoju, będzie się cofał, a to sprawi, że będzie mniej przydatny. To najgorsze co mógł sobie wyobrazić. Nie mógł do tego dopuścić.

-O, czyli jesteście w stałym kontakcie. Miło to słyszeć- Uśmiechnął się, gdy usłyszał o liście wysłanym do ich dawnego znajomego. Od czasu ich wspólnej obrony tamtej wioski minęło sporo czasu, a jednak ta dwójka nie zapomniała o sobie, nie zapomnieli także o Kisuke. Chociaż on sam nie otrzymał żadnego listu, to nie czuł potrzeby takowy dostać. Umówili się, że spotkają się przy okazji dużych wydarzeń, no i proszę, wyszło dokładnie tak, jak mówili.

Azuma wspomniał o turnieju w krainie samurajów. Przecież on odbył się już tak dawno temu. Chyba ze dwa lata już mijały, o ile dobrze kojarzył, a mimo wszystko ten Sogeńczyk był tam osobiście. W czasie, gdy Kisuke ledwo myślał o swoich początkach jako prawdziwy ninja, ten młodzieniec już zwiedzał świat. Kolejny przykład jak daleko za wszystkimi był Hiroe. Skarcił siebie w myślach, że nie było go na tym turnieju, ale w tamtym czasie jego Kaigan nie było w najlepszym stanie. Zresztą on sam również. Wojna odciskała piętno na wszystkich, a zostanie sierotą w takich czasach, początkowo nie wpłynęło na niego za dobrze. Na całe szczęście wyciągnięto do niego pomocną dłoń i wskazano mu odpowiedni kierunek. Dzięki temu, zamiast siedzieć i płakać w domu zajął swój umysł czymś pożyteczniejszym, aby nie zaprzepaścić tego wszystkiego, co nauczyli go rodzice.

-Ario! Czyli Tamaki miała rację, rzeczywiście jesteś. Dobrze Cię widzieć po tak długim czasie- Ucieszył się na widok tego specyficznego chłopaka. Pomarańczowe włosy i wielki plecak. Nie szło go pomylić z nikim innym. Jego zachowanie także jak zwykle można było uznać za niecodzienne, a jednak miał on w sobie to coś, co sprawiało, że ciężko było go nie lubić.

-I bardzo dobrze. Mam nadzieję, że nie narobił wam zbytnich problemów. Każdy bandyta zasługuje na śmierć i dobrze, że ktoś zajął się tym przypadkiem- Uśmiech na chwilę zniknął mu z twarzy i stał się śmiertelnie poważny. Aburame, wyrzutek, szkodzący innym prowincjom szkodził samemu Kaigan, które mogło być oskarżone o wysłanie tego człowieka. Bardzo dobrze, że nie stanowi on już zagrożenia. Bo tak z całą pewnością musiało zakończyć się jego starcie z marionetkarzem. Ten nie dawał swoim przeciwnikom szans na przetrwanie. Jego twory były do tego wprost stworzone. Potem jednak ponownie się uśmiechnął. Informację o niedocenieniu zdolności potraktował jako swojego rodzaju żart. Mieli okazję wspólnie już walczyć, więc znali swoje możliwości. Nie sądził, żeby Ario był tak przemądrzałym osobnikiem, aby uznawać Tamaki czy Kisuke za gorszych od siebie.

[Tamaki Hyūga]

Musiałam przyznać że atmosfera panująca w punkcie zbornym sił Uchiha była napięta, mimo fakt iż najprawdopodobniej wszyscy powinni być relatywnie przyjaźnie do siebie nastawieni to dało się wyczuć rosnące zniecierpliwienie zebranych a także ukradkowe spojrzenia rzucane nowoprzybyłym. Nie mogłam co prawda powiedzieć że było to dla mnie zaskakujące, podobnie było kiedy ludzie zbierali się w wiosce Akatori przed wyruszeniem do Oniniwy, każdy starał się albo wpasować w jakąś grupkę albo starał się nie rzucać innym w oczy. Tutaj także już zaczynała się przejawiać typowa "integracja w podgrupach". Słysząc pochwałę z ust Azumy uśmiechnęłam się do niego i lekko skinęłam głową w podziękowaniu.
- Bardzo miło mi to słyszeć, chętnie sprawdziłabym ponownie moje siły w podobnym wydarzeniu, jeżeli oczywiście byłabym do takowego dopuszczona. - odpowiedziałam uprzejmie chłopakowi po czym zerknęłam niby od niechcenia w kierunku traktu prowadzącego do wioski. Ku mojemu absolutnemu zaskoczeniu, w naszą stronę kierowała się dość charakterystyczna postać o pomarańczowej czuprynie oraz wielkim plecaku. Uśmiechnęłam się pod nosem i szturchnęłam delikatnie Kisuke aby zwrócić jego uwagę na nadchodzącego osobnika. - O wilku mowa. -
powiedziałam obserwując zbliżającego się Ario. Kiedy chłopak zbliżył się już do stworzonej przez nas grupki uśmiechnęłam się szeroko, nic a nic się nie zmienił.
- Nie szkodzi, Ario-kun, najważniejsze że wiadomość do ciebie dotarła. Swoją drogą czy otrzymałeś również poprzedni list jaki do ciebie wysłałam? - zapytałam rudzielca, częstując się daifuku i od razu zjadając je po kawałeczku. Słodycz był zaskakująco smaczny, zewnętrzna warstwa stworzona z mochi była bardzo mięciutka a nadzienie zrobione najprawdopodobniej ze słodkiej pasty anko. Szczerze powiedziawszy nigdy nie przepadałam za słodyczami, jednak nigdy nie próbowałam ich w takim wydaniu. Możliwe że po prostu nigdy wcześniej nie trafiłam na odpowiedni smakołyk. Nie czas jednak na takie dywagacje, takie rzeczy będzie można przemyśleć dopiero po skończeniu naszych spraw tutaj w Sogen. Jeżeli Ario potwierdził otrzymanie pierwszego listu, decyduję że można wykorzystać jeszcze tą chwilę czasu aby nieco bardziej go wtajemniczyć a także wtajemniczyć obecnego Kisuke.
- Wybaczcie proszę, muszę omówić jedną sprawę z tymi dwoma na osobności. - powiedziałam przepraszającym tonem do Azumy, Anzou oraz Ame po czym odciągam dwójkę znajomych z dala od reszty abyśmy mieli nieco prywatności.

[Ario]

Ario czuł się dziwnie w obecności Tamaki i Kisuke. Dobrze, ale dziwnie. Nie znał tego uczucia za bardzo, ale delektował się nim w każdym tego słowa znaczeniu. Na początku Kisuke powiedział, że obawiał się, że bandyta się za bardzo nie naprzykrzał. Zarówno on, jak i Ario mieli podobne podejśćie do wszelkiego złodziejstwa, tak więc tutaj dogadywali się dobrze.
- Nie no, nie był jakiś szczególnie mocny, ale pokąsały mnie te komary co chakre wysysają trochę. Na szczęście jak tylko poluzował defensywę to go wtedy ... - i Ario tutaj klasnął dłońmi w charakterystyczny sposób. - ...ciap! ... ale to już przeszłość. - dodał, po czym jego skupienie przeniosło się Tamaki. Kunisaku złapał się za ręce i potarł.
- ... zimno tu jakoś... - bąknął, odchodząc za Tamaki na bok. Dziewczyna przeszła odrazu do konkretów, w tym do wcześniejszego listu. Ario cicho westchnął i podrapał się w głowę. - Dostałem list i myśłałem o tym. Rozumiem, że chcesz zrobić od nowa całą siedzibę. Dużo materiałów na to wyjdzie. - powiedział wstępnie, po czym kucnął i wziął kawałek patyka, po czym zaczął rysować na ziemi kreski. - Patrz, najlepiej będzie znaleźć w górzystych terenach kawałek doliny i tam schować budynek. Ewentualnie tak jak pisałaś, możemy się przejść i poszukać jakiejś porzuconej osady, albo budynków i wykorzystać to jako bazy do budowy...ale takie struktury najczęściej są niezbyt dobrze utrzymane i zwykła konserwacja nic tu nie da, więc tyle o ile by były jakieś tam materiały do użycia...w każdym razie - po co mnie tu ściągnełaś? Właśnie po to? Co chcesz konkretnego budować? - Ario był dość podejrzliwy jak na niego, ale chłopak nigdy (albo bardzo rzadko) odmawiał jakiejś pracy. Był typem który po prostu robił i tyle, nie zastanawiając się nad pierdołami dookoła. W ostatniej chwili jeszcze wstał i wyjął odznakę, pokazując dwójce.
- Patrzcie, zostałem Sentokim.

[Tamaki Hyūga]

Po odciągnięciu dwójki znajomych na bok aby mieć nieco spokoju od reszty osób, zdecydowałam się przejść do konkretów.
- Zgadza się, chcę znaleźć odpowiednie miejsce i postawić tam siedzibę organizacji jaką chciałabym założyć. Ogólnie myślałam że najbardziej odpowiednim miejscem ku temu będzie Ryuzaku no Taki. Nie sprawuje nad nim pieczy żaden klan, któremu mogłoby niezbyt podobać się fakt że pod nosem mu powstaje konkurencja. Nie ma również żadnych innych organizacji tak jak w Shigashi no Kibu i ich rodzinami mafii, więc pod tym względem raczej nie widzę żadnych przeciwwskazań. Jeżeli chodzi o uzgodnienie wszystkiego z władzami prowincji to myślę że raczej również nie powinien to być problem, nie będziemy działali przecież na ich szkodę, więc powstanie mojej organizacji byłoby im właściwie na rękę. - powiedziałam energicznym tonem. Rozpoczęłam od nakreślenia wstępnego planu aby wprowadzić również Kisuke, który nie dostał żadnego listu. Upewniłam się czy obaj w dalszym ciągu mnie słuchają, zerkając szybko na ich twarze po czym kontynuowałam mój wywód. - Myślałam wstępnie również jakichś podstawowych założeniach organizacji i innych szczegółach, takich jak na przykład nazwa. Wymyśliłam że nazwę tą organizację, dość prosto. Kropla. Kropla w morzu potrzeb, kropla, która drąży skałę. - kontynuowałam po czym uśmiechnęłam się do dwójki spoglądając na nich aby sprawdzić ich reakcje na nazwę. - Jeżeli zaś chodzi o kwestie siedziby, to pewnie jak już się skończy to całe zamieszanie tutaj, z Murem i Uchiha, to będzie można się zabrać za poszukiwania jakiegoś odpowiedniego miejsca. A właśnie, bo nie napisałam ci w liście o co w ogóle chodzi. No więc liderka Uchiha pokłóciła się z Protektorem Muru. Shinsengumi chciało przeprowadzić eksterminację ludzi zza Muru a Uchiha chcą temu zapobiec. O ile dobrze rozumiem to obie strony zaczęły szukać pomocy z zewnątrz w postaci różnych najemników, stąd właśnie to zbiegowisko tutaj. - dodałam na koniec, starając się również pokrótce wyjaśnić Ario jak wygląda sytuacja. - No i ściągnęłam cię tutaj żebyś pomógł ale także żebyśmy mogli na żywo omówić sprawy orga... Kropli.

[Kisuke]

Białooka uprzejmie i z grzecznością odpowiadała tutejszemu ninja. Najwidoczniej mogli mieć oni kiedyś styczność na tym turnieju i nawet jeśli nie spotkali się tam, to wydarzenie to było na tyle głośne i zebrało tylu ninja, że wspomnienia o tamtym miejscu mogą jeszcze przez wiele lat przewijać się w różnych rozmowach. Może kiedyś warto będzie podpytać Hyugę o to, do czego tam doszło. Może w spokojniejszych okolicznościach sama o tym powie, tak jak opowiedziało o Oniniwie. Rozmowa w większym gronie została jednak przerwana. Tamaki przeprosiła pozostałych i zabrała Kisuke oraz Ario na bok, aby w spokoju im o czymś powiedzieć. Sprawa musiała być dość istotna, skoro nie chciała, aby dodatkowe uszy nasłuchiwały.

-Niby uciekinier, a jednak bazował wyłącznie na zdolnościach klanowych. Dziękuję Ci za te informacje, sprawdzę później w klanie czy nie był to jakiś ważny zbieg. Z całą pewnością mój klan będzie Ci wdzięczny- Ukłonił się w geście podziękowania za wyczyn Ario. Dla wielu może była to sprawa nieistotna, jednak honor swojego klanu Hiroe traktował bardzo poważnie. Taka sprawa nie mogła być zamieciona pod dywan i dobrze będzie się upewnić kim był ten człowiek. Może Ario na tym nie zależało, ale czarnowłosy obiecał dopilnować, aby jego ludzie dowiedzieli się o tym, co przedstawiciel zupełnie innego regionu zrobił dla nich. To co prawda mały gest, ale może doprowadzi do poprawienia relacji. Kaigan było obszar silnie dbającym o swoją niepodległość i samodzielność, ale każdy musiał sobie zdawać z potęgi dyplomacji.

Rozmowa na uboczu szybko przeszła do konkretów. Całość opierała się na tym, co Tamaki przesłała w liście do Ario. Chodziło o zbudowanie czegoś. Siedziby. Kisuke otworzył szerzej oczy ze zdumienia i nadstawił ucho, a choć rozmowa go nie dotyczyła, to chłonął każde słowo z zaciekawieniem. Lalkarz zaczął opowiadać o znalezieniu dobrego miejsca pod to oraz wykorzystanie już istniejących budowli, które będą wymagać naprawy. Plan był ambitny, ale to zdawało się nie powstrzymywać wynalazcy, który tak nakręcił się na ten pomysł, że w tym momencie nic go chyba nie odciągnie.

-Musisz być bardzo poważany wśród swoich. Gratuluję- Bardzo specyficzny, a jednak niezwykle skuteczny. Najwyraźniej ludzie pustyni doceniają takich, a ich wysiłki wynagradzają stosowną rangą. Kisuke także działa u siebie dość prężnie, ale mimo tych zasług nie otrzymał jeszcze kolejnego wyróżnienia. Nie był zazdrosny. Wprost przeciwnie, potraktował to jako swojego rodzaju wyścig, gdzie teraz to on będzie musiał gonić swojego "rywala", w pozytywnym tego słowa znaczeniu. Posiadanie celu, który można osiągnąć, było budujące, a poprzeczka, która sama ustawiana jest coraz wyżej, była bardzo dobrym wyzwaniem.

-Widzę, że nie próżnowałaś od naszego ostatniego spotkania- Pogratulował dziewczynie jej ambitnych planów. Próba rozwinięcia czegoś w Ryuzaku była bardzo dobrym pomysłem. Zapewne dziewczyna pamiętała jeszcze ich przygodę w tamtym miejscu. Tam potrzebne były gruntowne zmiany i potrzebny był ktoś, kto się tego podejmie. Tamaki, choć była dziewczyna, zdecydowanie miała jaja, żeby podjąć się tego zadania. Co prawda sądziła, że tamtejsi kupcy i władcy polubią nową organizację. To jednak istniało ryzyka, że wyczują w tym zagrożenie dla swoich własnych ciemnych interesów. Jeśli tak się jednak stanie, to tym bardziej przydałaby się tam właśnie taka siła. Dla poprawienia życia zwykłych obywateli, gnębionych przez straże, silniejszych, bandytów i całą władzę.

-Pamiętasz jak wspominałaś mi o TYM użytkowniku cienia? Dałabyś mi znać jakby pojawił się w okolicy- Midori było bardzo blisko i bardzo możliwe, że Nara może się tutaj zjawić. Kisuke wolał o tym wiedzieć, bo poznanie wyglądu oraz w ogóle tego osobnika było dla niego bardzo ważne. Dlatego też na chwilę przerwał tę rozmowę o Kropli, aby zapytać o wskazanie tego jednego osobnika. Bo liczył, że Tamaki pamięta ich rozmowę z karczmy, albo przynajmniej tak silne podkreślenie, że chodzi o TEGO jednego szybko naprowadzi ją na stosowny trop.

[Satsu]

Wioska Shikimura była opuszczonym przez Boga i ludzi miejscem, a Satsu podejrzewał, że to właśnie z powodu trudnych warunków życia ludzie byli tu mili i skromni. Spotkał paru, gdy wchodził do niej, a Ci uśmiechnęli się i wskazali mu drogę dalej bez najmniejszego problemu, zanim jeszcze zdążył zapytać. Cała wioska wyglądała właściwie, jakby była opuszczana przez młodych i zaniedbywana, a porzucone domy popadały w ruinę. Widać było, że jej żywot chyli się ku końcowi, i był to smutny widok dla oczy młodego Kakuzu.
Zbliżając się coraz bardziej do miejsca zbioru najemników chłopak mógł zauważyć tu i ówdzie pojedynczych żołnierzy, którzy siedzieli gdzieś w tle, nie zwracając na siebie uwagi. Mówiąc szczerze chłopak nieraz nie umiał rozróżnić, czy dany człowiek rzeczywiście jest ukrytym żołnierzem, czy po prostu mega nieudolnie naprawia okno nie mając pojęcia o tym, jak to się robi.
Na miejscu zbiórki byli już zgromadzeni inni najemnicy. Wyglądało na to, że chłopak doszedł do nich nieco za późno, ale nie przejmował się tym zbytnio. Poznać kogoś można było zawsze, a jeśli będą to dobrzy ludzie, to przyjmą go do siebie z otwartymi ramionami. Szybko omiótł wzrokiem okolicę, spoglądając na trzech chłopaków rozmawiających ze sobą i podszedł do nich wolno, ale pewnie.
- Przepraszam, nie chcę przeszkadzać. Jestem Satsu i przyszedłem z powodu werbunku, czy to tu zbierają się najemnicy? - powiedział, po czym zorientował się, że zabrzmiał tak sztywno, jakby miał kij wbity w miejsce, gdzie człowiek się kończy - Jeśli przeszkadzam, to wybaczcie, nie chciałem być nieuprzejmy... tylko poznać przyszłych towarzyszy broni. - dodał, uśmiechając się lekko. Te maniery, mimo, że wyniosłe i dość aroganckie, jak mówienie powolnym, niskim tonem, z wysoko podniesioną głową i lekkim uśmiechem, chłopak nauczył się od starszych rodu, i zawsze naśladował ich, idąc do nieznajomych. No cóż... najwyżej wyjdzie na głupca.

[Ario]

Ario wysłuchał co miała do powiedzenia Tamaki. Dla wielu osób pewnie byłby to szok, jednak Sentoki był typem osoby, co rzadko się podpalała na cokolwiek. Starał się być zachowawczy, więc gdy usłyszał o organizacji, podrapał się po głowie.
- Tak...no to teraz by miało sens po co to wszystko. - powiedział po czym najpierw zwrócił uwagę na pierwsze słowa dziewczyny. - Protektor Muru? Uchiha? Ahaa...no wiesz, w sumie to nie mam jakichś konkretnych wytycznych z klanu w sprawie tego całego nieporozumienia, więc skoro prosisz o pomoc to pomogę. - najpierw Kunisaku załatwił więc pierwszy temat - jego udział w nadciągających wydarzeniach. Ario uznał, że nie widzi powodu, by nie pomóc skoro został o to bezpośrednio poproszony. Ciekawszym jednak tematem dla niego było to, co mówiła w dalszej części. Organizacja i to robiona od podstaw. Tak jak Ario miał doświadczenie w budowaniu materialnych rzeczy od podstaw, tak w socjalnych projektach raczej nie występował. Spojrzał więc pytającym wzrokiem, który mieszał się jeszcze trochę z obojętnością Ario w stronę Kisuke, po czym powoli pokiwał głową. - No...dobra, w sumie to ciekawe. Już dawno miejsce w moim warsztacie się skończyło, więc przydałoby mi się przenieść gdzieś, gdzie będzie go więcej. Też chciałbym zając się poszerzaniem swoich zdolności, a mam wrażenie, że przesiadywanie na pustyni zaczyna mnie ograniczac. - Ario spojrzał powoli w niebo, jakby nad czymś głęboko dumał, po czym wziął głęboki oddech. - A więc Kropla. Niech będzie. Zrobimy siedzibę. Mam już wstępny zamysł jak to powinno wyglądać. A co w tej organizacji chcesz robić w ogóle? No i...Ty też dołączysz? - zapytał spoglądając na Kisuke.

[Minoru]

Droga zajęła mu dłużej niż się spodziewał, a to za sprawą licznych postojów, które Minoru postanowił zrobić. Odbywały się one, głównie, ze względu na piękne widoki i czy też niesamowite miejsca. Był to chyba pierwszy raz gdy podróżował tak daleko od domu drogą lądową. Zwykle odbywało się to statkiem, a dopiero później, ewentualnie na lądzie.
Pierwszym co go zachwyciło byli shinobi w Yusetsu jeżdżący na swych ogromnych psach. Wydawało się, że mają oni wręcz rodzinną więź ze swymi pupilami, a także Minoru nie mógł się opędzić od uczucia, że patrząc na miejscowych shinobi miał wrażenie jakby spoglądał na dzikie bestie.
W Antai natomiast, gdy kierował się wzdłuż brzegu morza, zachwycał się niezliczoną ilością okrętów wszelkiej maści.
Ostatnie było jednak Sogen. I to tutaj zmarnował najwięcej czasu. Po pierwsze ze względu na liczne podmokłe rejony, które miejscowi nazywali bagnami, a które w Soso nie występowały w ogóle, a jeśli nawet, to Minoru o nich nie słyszał. Liczne grzęzawiska, powodowały, że podróżowanie poza głównym szlakiem było niemalże bezsensowną mordęgą. Drugim powodem było umiejscowienie samego miejsca docelowego swej podróży. Wypytywał o nią mnóstwo ludzi, lecz większość nawet nie wiedziała gdzie się ona znajduje, ani że coś takiego istnieje. Ci natomiast którzy wiedzieli, nie zawsze chcieli współpracować, dopytując się po jaką cholerę shinobi miałby się tam udawać. Sama droga prowadząca do wioski była również niesamowicie trudna. Kto by pomyślał, że do wioski nie doprowadzono nawet ubitej ścieżki. Oj zgubił się wielokrotnie.
A jednak, w końcu dotarł na miejsce. Poczuł się wtedy jakby odkrył nowy ląd, a jednocześnie jakby cofnął się w czasie o dobrych kilkadziesiąt lat. A potem, jeszcze poczuł się, jakby dostał otwartą dłonią w twarz, gdy po podejściu do strażnika, otrzymał informację, że jeszcze nie pora. Co mógł więc zrobić? Ano, udał się na spacer po wiosce, może odnajdzie tutaj chociaż jakąś małą spelunkę, gdzie dadzą mu zamoczyć pysk w miejscowych specjałach

[Nana]

Nana dotarła na miejsce wraz z Toshiro i Ao. Nie było łatwo je znaleźć, jednak trochę czasu spędziła w Sogen, więc w końcu im się udało. Dziewczyna rozglądała się po okolicy, która była po prostu bajkowa. Idealna mała wioska. Kto wie, może właśnie w niej urodziła się Nana? Mieszkała w takim spokojnym miejscu wraz z rodzicami, aż ktoś ich wymordował na jej oczach i tyle. Nie był do jednak odpowiedni czas na wspominki. Miejsce roiło się tam od innych shinobi. Tłum groźnych i uzbrojonych osób skręcał jej żołądek w supełek. Widocznie dotarli jako jedni z ostatnich, albo Uchiha posiadali mnóstwo sprzymierzeńców. Jakoś nie mogła sobie tego wyobrazić, przecież byli znani ze swojej ponurej osobowości. Kunoichi nie była wcale inna.
Nana była świadoma, że przecież wszyscy zebrani przyszli tutaj w tym samym celu. Stanęli po tej samej stronie, jednak zaufanie nie przychodziło jej aż tak łatwo. Nie chciała rzucać się jakoś specjalnie w oczy. Pomimo, że postanowiła pomóc klanowi, wciąż nie czuła się jego częścią i chciała, żeby tak pozostało.
- Yoshi, jak tam wrażenia z Sogen? - Zagadnęła chłopaka w masce. Przygryzając mimowolnie dolną wargę. Trzymała się raczej blisko osób, z którymi przyszła. Nie znała ich przecież długo, jednak spędzili ze sobą kilka dni w podróży. Byli dla niej na pewno mniej obcy niż cala reszta. Mimo wszystko rozejrzała się po zebranych szukając jakiejkolwiek znajomej twarzyczki. W końcu jej wzrok padł na małym chłopcu. Azuma? Nie wiedziała, stał do niej tyłem. Jeśli się odwrócił powitała go miłym uśmiechem. Od ich spotkania minęło sporo czasu, nie wiedziała, czy chłopczyk w ogóle ją pamiętał. Może wolał zapomnieć? Ludzie się przecież zmieniają, a małe szkraby szybko dorastają.
Poprawiła czarne kimono, jeszcze raz zerknęła na swoją nogę. Wszystko było w porządku. Odgarnęła pukle czarnych włosów za ucho, żeby jej nie przeszkadzały. Czy coś miało się wydarzyć?

[Ao]

A więc ruszyli - na początku we czwórkę. Ao, Nana, Toshiro i Kutaro. Pod sam koniec Aburame opuścił ich drużynę, udając się w sobie tylko znane miejsce. Z tego, co im przekazał, to Aburame postanowili opowiedzieć się po stronie Muru - przynajmniej oficjalnie. Wysłali go na przeszpiegi, a co z tego wyniknie - tego prawdopodobnie nikt nie wiedział. Brunet jednak doskonale zdawał sobie sprawę z tego, że jeżeli obie strony zaczęły rekrutować najemników, to sprawa nieuchronnie zmierzała w stronę otwartej konfrontacji.
- Uważaj na siebie, Kutaro. Nie daj się zabić. - odpowiedział jeszcze mężczyźnie na pożegnanie. Choć nie znał go zbyt długo, to wydawał się być całkiem sympatyczną osobą. Ale w końcu przyszła kolej na rozstanie. Pozostali we trójkę.
Podróż doprowadziła ich do niewielkiej wioski, zwanej Shikimura. Ao nie wiedział dlaczego, ale jakoś ta wioska źle mu sie kojarzyła. Czuł nieprzyjemny dreszcz przechodzący po jego karku - jedna wielka niewiadoma. Sprowadzili ich tutaj i nic nie powiedzieli - zero konkretów, zero informacji. Tylko "nie teraz".
- Znacie tu kogoś? - zapytał pewnie niebieskooki, uważnie lustrując przybyłych tutaj ludzi. I był... bardzo rozczarowany tym co zobaczył. Zmrużył oczy, chcąc upewnić się, że dobrze widzi. A widział dobrze.
- Co to za banda dzieciaków? - spytał piętnastolatek, widząc, z kim ma do czynienia. Większość najemników stanowiły osoby młode - bardziej -naście niż -dziesiąt. To nie wróżyło nic dobrego. Po raz kolejny z powodu brudnych gierek miały być poświęcane życia najmłodszych. Ale hej - chyba pora było się do tego przyzwyczajać. Taki to już był ten świat, że za starych ginęli młodzi. Tylko jaki właściwie był cel tego spotkania? Bo to, że Shinsengumi ma na pieńku z Uchiha mówiło bardzo niewiele. Z jakiego powodu? Dlaczego? I kto dokładnie? Czarni byli zbyt wielką organizacją, by każdy tam się opowiedział po jednej słusznej stronie. Można było spodziewać się zdrajców - tak samo jak zdrajcą był przecież przywódca muru, Uchiha Kyou. Ta sytuacja wybitnie nie podobała się Ao. Zbyt dużo w tym wszystkim obłudy, zbyt dużo wbijania nożów w plecy. I choć Ao nie drżał ze strachu, bo akurat on nie miał czego się bać, tak gdy tylko zorientował się w jakiej są sytuacji, bez ustanku trzymał dłoń na rękojeści swojego miecza. Pełne skupienie - wszak nie wiedział, z której strony przyjdzie atak.

[Toshiro]

Podróż przebiegała w spokoju. Spędzona na rozmowach o wszystkim i o niczym. Toshiro mimo wszystko czuł się w miarę swobodnie pomimo nowego towarzystwa. Zarówno Nana jak i Ao zdawali się nie mieć pojęcia o tym skąd mógł pochodzić Toshiro, ani kim w ogóle był. Rzeczywistość była jednak taka, że czy Nishiyama chciał czy nie chciał, po tym całym przedsięwzięciu ich drogi zapewne się rozejdą. Po prostu nie chciał ryzykować. Nie było warto. Dlatego na miejsce przybył w pełnym opancerzeniu i masce, którą niedawno nabył właśnie na takie okazje. Już odkąd przekroczyli granice Sogen używał swojej wymyślonej tożsamości podając strażnikom granicznym fałszywe informacje. Yoshirhiro Tanaka. Tego się trzymał i jak dotąd jego komapni wydawali się nadążać za tym co się działo. Zupełnie się tego nie spodziewał, ale bądźmy też szczerzy, niczego od nich nie oczekiwał.Gdy Ao żegnał Kutaro ten jedynie przytaknął kiwnięciem głowy. Nie miał nic do dodania. Wiedzieli już tak na prawdę wszystko co musieli. Oczywiście przybił przysłowiową grabę z Kutaro.
-Do zobaczenia.- Nishiyama nie przyjmował tak na prawdę innej możliwości. Oboje musieli wrócić żywi. Zastanawiało go tylko czy Hakai koniec końców dotrze na miejsce. Niestety jak na razie po Obywatelu Świata nie było ani widu ani słychu. Dni, które mijały im po drodze bardzo sprzyjały podróży, więc Toshiro zaczął zastanawiać się czy coś nie wydarzyło się po drodze. Może utknął gdzieś w jakimś błocku na wypożyczonym wierzchowcu i to go zatrzymało? Nie chcąc robić problemów czy też tracić reputacji, która mogłaby już tutaj ucierpieć przez ich ostatnie kłamstewko. W końcu Toshiro został sam z dwoma nowo poznanymi osobami i dotarli na miejsce spotkania.
-Znam może...- tutaj zawahał się na chwilę szukając jakichś znajomych twarzy. Niestety z ostatniej ekspedycji dostrzegł jedynie jedną znajomą twarz. -Jedną osobę. Nie wygląda to zbyt ciekawie.- oznajmił dostrzegając jedynie Tamaki, którą kojarzył z Oniniwy, a także z turnieju.-Tamaki Hyuga. To jedyna osoba, którą kojarzę.- rzucił do Ao gdy ten zagadnął czy ktokolwiek jest tutaj dla nich znany. Reszta osób była dla niego kompletnie obca.
-Nie bądź taki surowy. To nie pierwszy i nie ostatni raz gdy widzisz taką kadrę podczas takich wydarzeń. Pozory potrafią bardzo mylić.- oznajmił i zaśmiał się pod maską, która bardzo dobrze ukrywała jego tożsamość.
-Dużo nie różni się od Yosetsu, tak jak się spodziewałem. Na razie ciężko powiedzieć. Na ten moment całkiem neutralne i mam nadzieję, że tak pozostanie.- odparł dziewczynie i uśmiechnął się pod maską choć nie było tego widać. Najwidoczniej załapała. Bardzo dobrze. Zapowiadało się, że nie będzie musiał przejmować się żadnym zagrożeniem ze strony Ao jak i Nany. Był im za to bardzo wdzięczny choć nie mówił tego na głos. W końcu trochę za wcześnie na takie pochwały i czułości. Niestety gdy dotarli do odpowiedniego miejsca, którym okazał się namiot zostali szybko zbyci. Nie pozostało im w takim razie nic innego jak rozeznać się w otoczeniu i czekać na dalsze rozkazy.