Shinobi War PBF Naruto

~ 4 / ? ~~ Zerin, Nāga, Emi, Ookami ~

~ Misja Rangi D ~

~ Kampania Stare Miasto 一 ~
Choć treść wpisu większość osób nie przyprawiłaby o ekscytację, nasza drużyna poszukujących przygód shinobich zdecydowanie uradowała się mogąc zgłębiać tajemnice pradawnego plemienia. Pergamin mimo swojego wieku, zdawał się dość dobrze zakonserwować i dotykanie oraz przekazywanie go sobie z rąk do rąk nie zniszczyło go. Kiedy już wszyscy zapoznali się z treścią wpisu, można było się zabrać za dalszą eksplorację w nieznane.

Pomieszczenie w którym się obecnie znajdowali było wykutą w litej skale komnatą do której prowadziły dwie drogi, schody, po których właśnie zeszli a także korytarz, idealnie po przeciwległej stronie komnaty. Poza wyjściami znajdował się tu jeszcze zbutwiały stół i cztery krzesła, które jednak nie wzbudzały zaufania i wyglądały jakby miały się zawalić pod jakimkolwiek większym naporem. W rogu pomieszczenia na ścianie widniały podłużne ślady, które mogły się pojawić od skrobania jej nożem albo innym zaostrzonym metalowym przedmiotem, jednak nie układały się w nic co można by próbować rozszyfrować.

Korytarz wychodzący z komnaty był na tyle pochyły aby można było to zauważyć gołym okiem, jednak nie na tyle aby miało to utrudniać przemieszczanie się nim. Dalsza jego część zdawała się ginąć w ciemnościach, ponieważ światło w dłoni Ookiamego, nawet z pomocą błyszczących od wilgoci ścian nie dawało wystarczająco dużo światła. Użycie Tsujitegana pozwoliło Ookamiemu spojrzeć dalej, jednak ku jego zaskoczeniu w zasięgu wzroku nie było żadnych znaków życia nie licząc ich czwórki.

Kiedy dotarłam wreszcie do oazy, słońce już zbliżało się do swojego najwyższego punktu na niebie, obdarowując wszystkich poniżej swoim gorącym blaskiem. Czułam jakby fale ciepła spływały z nieba, prażąc moją nieprzyzwyczajoną skórę, którą starałam się usilnie zasłonić moim wierzchnim okryciem. Mocno zmrużone oczy męczyły się brakiem możliwości jakiegokolwiek odpoczynku przez piasek, który bezlitośnie odbijał jasne promienie, niezależnie od tego w jakim kierunku patrzyłam. Minako oczekiwała mnie przy jakimś wielkim kamulcu nieopodal źródła wody, więc udało mi się ostatecznie do niej dotrzeć i skryć w nikłym cieniu jaki oferowały skały.
- Nawet dobrze mi się spało ale muszę przyznać że jestem pełna podziwu dla Małej Zołzy, że udało jej się przeprawić przez całą pustynię i tutaj dotrzeć. To słońce to jest okropne! - wyżaliłam się Minako, ocierając wierzchem dłoni czoło aby pozbyć zbierających się tam kropelek potu. Wzięłam głęboki wdech, który niestety nie był taki przyjemny jak górskie powietrze, ponieważ najpewniej był wypełniony mikroskopijnymi okruszkami piachu no i oczywiście był w nieludzkiej temperaturze jaka panowała wszechobecnie.
- Ale mam nadzieję że ty również dobrze spałaś... Proszę, oto zwój z tajnikami techniki, przeczytaj go sobie na spokojnie a ja w tym czasie odpocznę chwilę i będziemy mogły zabrać się za trening. - powiedziałam do kobiety, wręczając jej sporych rozmiarów zwój zawierający instrukcję nauki techniki, która interesowała Minako. - Tylko ostrzegam, jest to dość specyficzna technika i trudno jej się nauczyć. - przestrzegłam ją jeszcze zanim zaczęła czytać.

Minako choć wyraźnie była zainteresowana techniką, którą mogłam jej udostępnić do nauki, na całe szczęście wykazała się cierpliwością i pokorą i nie zażyczyła sobie abym od razu ruszyła do karczmy po zwój, co przyjęłam z ulgą i uśmiechem.
- W porządku, odpowiada mi taki układ. Nie wiem czy będę dobrą nauczycielką, ale sama nauczyłam się z tego zwoju, więc jak mi się nie uda przekazać ci tej wiedzy to z pewnością uda ci się ją wyciągnąć z niego. - odrzekłam, przekręcając lekko rękę, tak aby nie zrzucić ptaszka a żeby ten miał więcej miejsca i mógł wygodniej się usadowić.
- Zgadza się, tak jak mówiłam, szczep Juugo jest blisko natury i nawet potrafimy porozumiewać się ze zwierzętami co czasami potrafi się przydać... Jednak mimo wszystko staram się stronić od wykorzystywania ich a już z pewnością od niesprawiedliwego układu. - powiedziałam radośnie i obniżyłam rękę, umożliwiając stworzeniu zanurzyć dziobek w wodzie i napić się trochę.

- Hmmm, rzeczywiście, brzmi to dość podobnie do tego co nas spotkało. Nie chcę powiedzieć że mnie to cieszy, ale nieco pokrzepiający jest fakt że szczep Juugo nie jest całkiem odosobniony takiej sytuacji. - powiedziałam nieco zakłopotanym tonem, przyznając się jednocześnie do pokracznie empatycznego podejścia do sprawy. Po uzupełnieniu płynów, ptaszek zaszczebiotał w podzięce po czym odleciał, trzepocząc szybko skrzydełkami.
- Tak, poradzę sobie, spokojnie. - powiedziałam i przyjęłam oferowaną mi pomocną dłoń aby podnieść się z piasku po czym pożegnałam się z Minako, odprowadzając ją przez chwilę wzrokiem kiedy udała się w kierunku pałacu po czym sama również ruszyłam w drogę powrotną do Klejnotu Pustyni gdzie zjadłam ogromny posiłek a następnie poszłam spać w wynajętym pokoju.

Następnego dnia o poranku zjadłam treściwe śniadanie po czym ruszyłam na leniwy spacer po Kinkotsu, stopniowo zbliżając się do bramy, która wychodziła w kierunku oazy. Kiedy widziałam że słońce jest już dość wysoko na niebie, skierowałam się prosto do oazy aby spotkać się z Minako.

- Właściwie to czemu nie... Dzielenie się wiedzą nigdy nie było dla mnie problemem, więc i tą wiedzą mogę się z tobą podzielić. - powiedziałam do Minako obracając się na brzuch i opierając na łokciach. Widząc kołującego nad wodą ptaszka wystawiłam przed siebie otwartą dłoń z wyciągniętym palcem a po chwili przysiadł na niej wyraźnie zmęczony ptaszek. - Ale że teraz czy jakoś później, bo nie mam przy sobie zwoju i musiałybyśmy wrócić do klejnotu. - powiedziałam lekko leniwym tonem, obserwując w tym czasie małe stworzonko na moim palcu, które zaczęło czyścić sobie piórka.

- Cóż, nie każdy ma na tyle spokoju aby usiąść i porozmawiać zwłaszcza jak dowie się że ma do czynienia z kimś ze szczepu Juugo... - powiedziałam wzruszając ramionami i przenosząc wzrok na Minako. - Uwierz mi, czasami ciężko się przebić przez lata złej sławy naszego ludu/.

Stałam niedaleko kiedy Minako upewniała się czy obrażenia nie okażą się czymś bardziej dotkliwym i permanentnym, oczekując na jakiś pozytywny werdykt. kiedy kobieta bez większych problemów sprawdziła mobilność ramienia, poczułam pewną dozę ulgi.

- Cóż, masz rację, choć jak ostatnio mierzyłam się z pewnym doko, to w ten sposób oboje walczyliśmy. Możliwe że to po prostu kwestia tego że nie jesteś Juugo. Wybacz mi proszę. - dodałam z miną okazującą skruchę kiedy pomagałam wstać z ziemi mojej towarzyszce a następnie ruszyłam za nią do zbiornika wodnego znajdującego się na środku oazy. Minako uklękła przy brzegu a następnie zabrała się za obmywanie twarzy wodą. Korzystając z tego, sama walnęłam się na plecy na lewo od niej głową bliżej wody a wyciągniętą nad głowę ręką zaczęłam lekko wodzić po tafli wody.

- Nauczyłam się jej kiedy byłam w formie Małej Zołzy. Wydawało mi się że będzie ona zdecydowanie przydatna, skoro nie mogłam już polegać na mojej sile fizycznej, ale jak się okazuje, nie zadziała to na każdego... - powiedziałam trochę zamyślona.

- Prawdę mówiąc, kiedyś również to potrafiłam, co prawda tylko podczas używania najsilniejszego trybu Senninki, jednak od pewnego czasu już nie czuję żeby to działało... Nie potrafię tego wytłumaczyć. Z początku myślałam że dotyczy to tylko mnie, jednak okazuje się że problem ten dotknął wszystkich członków mojego szczepu... - kontynuowałam opowiadanie, ciągle mocząc dłoń w wodzie i poruszając nią delikatnie i spokojnie.

- Możliwe że taki po prostu jest krąg życia, niektóre rzeczy są w ciągłej zmianie. Juugo zawsze byli blisko natury, możliwe że jest to po prostu jeden z objawów tej bliskości. - skwitowałam na koniec.

Kiedy usłyszałam taką gwałtowną zmianę w tonie a także zachowaniu Minako, odskoczyłam od niej jak poparzona, wystraszona możliwością że zrobiłam jej jakąś większą krzywdę, jednak bardzo szybko zobaczyłam że to nie to było powodem. Przynajmniej nie w tym kontekście jak się tego spodziewałam. Czułam na sobie karcący i niemalże wrogi wzrok drugiej kobiety co w połączeniu z jej słowami sprawiło że również się zdenerwowałam.

- Ostrzegałam że daję z siebie wszystko, nawet podczas walk treningowych. - odwarknęłam do niej, pamiętając moje słowa jak jeszcze byłyśmy w karczmie. - Nie chciałam cię zabić, tylko chciałam cię sprawdzić. Nie myśl sobie że nie potrafię się kontrolować, jeżeli istniałoby ryzyko że coś ci się stanie to przerwałabym zawczasu. - powiedziałam do niej z wyrzutem, czując również jak emocje powoli opadają. Widząc że pojedynek najwyraźniej nie wygląda jakby miał zostać wznowiony, uspokoiłam buzującą we mnie chakrę natury, sprawiając że mój wygląd wrócił do normalności. Mimo spojrzenia jakim Minako teraz mnie taksowała, podeszłam do niej i wyciągnęłam rękę, oferując pomoc w podniesieniu się z ziemi.

- Ja... Wybacz. Mogłam rzeczywiście zacząć walkę wolniej. Ten czas spędzony w formie Małej Zołzy, sprawił że nie pamiętałam pełni swojej siły. - powiedziałam, lekko usprawiedliwiającym tonem a moją twarz wyrażała szczerą skruchę.

Zgodnie z planem, udało mi się szybko doskoczyć i przygrzmocić Minako, sprawiając że ta upadła na ziemię, pozwalając abym mogła przejść do następnej części mojego planu. Od skaczę na Minako i staram się przygwoździć ją do ziemi, równocześnie trzymając oba jej ramiona, tak aby nie była w stanie mnie uderzyć. Jeżeli będzie mi ciężko utrzymać kobietę w klinczu to sprawiam że moje ramię nienaturalnie się wydłuża, owijając wokół Minako aby utrudnić jej wyrwanie się z mojego uścisku.

- No dawaj, wiem że to nie jest limit twoich możliwości, pokaż mi coś fajnego, coś ciekawego! - powiedziałam radosnym głosem do kobiety, chcąc zachęcić ją aby zrobiła coś więcej niż walka wręcz. Byłam również ciekawa czy miała ona jakiś pomysł na to jak sobie poradzić z sytuacją w jakiej się właśnie znalazła.

Opis Przeobrażenia:
Trzeci, najwyższy poziom, Przeobrażenie, sprawia że u Sasame uwydatniają się niektóre cechy. Jej paznokcie u rąk nieco się wydłużają i zaostrzają, rogi na głowie rosną jeszcze bardziej, przybierając teraz bardziej konkretny kształt a także przybywa ich w ilości. Włosy Sasame przybierają jeszcze głębszą barwę. Skóra kunoichi staje się również ciemniejsza na całej powierzchni, przybierając kolor ciemnoszary. Pod oczami Sasame pojawiają się drobne, czarne pociągłe wzory.

Walka błyskawicznie nabrała tempa i Minako momentalnie znalazła się przy mnie, czy też może raczej przy moim klonie, ponieważ prawdziwa ja byłam w trakcie zachodzeniu jej z innej strony aby mój atak był jeszcze trudniejszy dla niej do obrony. Poczułam jak serce zabiło szybciej a adrenalina pomogła skupić się tylko i wyłącznie na mojej przeciwniczce. Pełna aktywacja Senninki sprawiła że technika ukrywająca moją obecność przestała działać ukazując moją najsilniejszą formę w której włosy przybrały jeszcze bardziej nasycony kolor a skóra z jasnego, niemal różowego odcienia zmieniła się w ciemnoszarą. Kolejną zmianą było przekształcenie mojego ramienia, które znacząco się zwiększyło osiągając nieludzki rozmiar wraz z dyszami w okolicach przedramienia z których buchała chakra widoczna niemal gołym okiem.

Cios wzmocnionym ramieniem pomknął w kierunku Minako (zgodnie z umową omijając twarz), mając na celu powalić ją na ziemię abym następnie mogła doskoczyć do niej i w dosiadzie ją unieruchomić z uniesionym ramieniem, gotowym do kolejnego ciosu w razie jakby moja przeciwniczka wciąż była chętna do walki na co szczerze liczyłam, ponieważ miałam spore nadzieje związane z Minako.

Po krótkiej sesji rozciągania i rozruszania się, stanęłam naprzeciw Minako, unosząc ręce do gardy typowej dla stylu Rankanken i wzięłam głęboki oddech aby pomóc sobie w skupieniu się na nadchodzącym starciu.

- Gotowsza nie będę. - powiedziałam radośnie a kiedy tylko Minako ruszyła w moją stronę, odskoczyłam lekko w tył układając dłonie w specjalną pieczęć zarezerwowaną dla techniki klonowania a następnie wykorzystując obłok dymu spowodowany użyciem techniki, od razu zamaskowałam moją obecność, sprawiając że wizualnie rozpłynęłam się w powietrzu, zostawiając za sobą tylko jedną Sasame. Widzialna Sasame od razu skoczyła do przodu aby uderzyć Minako silnym ciosem z wyskoku. Choć w głębi serca nie chciałam uszkodzić mojej przeciwniczki, wiedziałam również że nie jest ona osobą, która chce aby ktoś nie brał ich na poważnie i powstrzymywał się w starciu.

Druga Sasame miała w tym czasie obejść Minako i doskoczyć do niej od tyłu i aktywować Przeobrażenie oraz Dai San no Henkaku aby wykonać druzgocące uderzenie w bark kobiety. Użycie wrodzonych zdolności co prawda sprawi że będę ponownie widoczna, jednak czas jaki pozostanie dla Minako na reakcję będzie zbyt znikomy aby mogła ona w jakiś sensowny sposób zapobiec trafieniu.

Kiedy usłyszałam odpowiedź Minako w sprawie Daisuke, jedynie wzruszyłam ramionami. Byłam już dość mocno przyzwyczajona do negatywnych reakcji ze strony... Kogokolwiek tak na prawdę, więc na ogół nie miało to na mnie większego wpływu.

- Prawdę mówiąc, niezbyt mnie obchodzi Daisuke i historia jego życia, poprzednio zachowywał się tak samo jednak ja również wtedy wykonywałam obowiązki dyplomatyczne na Turnieju, więc nie przystawało mi aby zdzielić go w zęby w tamtym momencie, mimo że było to jeszcze w czasach kiedy byłabym o wiele bardziej porywcza w takich sprawach. Jeżeli kiedyś zdecyduje się wytłumaczyć swoje zachowanie i przeprosić to z pewnością go wysłucham, jednak nie wydaje mi się aby należał do tych, którzy dochodzą do takich refleksji i zadośćuczynień. - odpowiedziałam, szczerze z samą sobą.
- Jeżeli zaś chodzi o Kaguya i wyciąganie kręgosłupów... Muszę przyznać że brzmi to dość mrocznie i nieprzyjemnie. - dodałam i zaśmiałam się, również z lekkiego żarciku odnoszącego się do "strzykawki".

- No nie dziwię się, może nie jest to do końca to samo, jednak kiedy tylko widzę albo słyszę o tym że znowu ktoś złapał kogoś z moich pobratymców i wykorzystuje go do swoich badań to krew mnie zalewa. Dlatego też tak długo i usilnie polowałam na tego Doktorka, ale niestety nie udało mi się jeszcze doprowadzić sprawy do końca... - powiedziałam a Minako mogła zauważyć że zaciskam mocno szczęki, co sprawiło że mięśnie na żuchwie zafalowały.

Kiedy dotarłyśmy wreszcie na miejsce, przeciągnęłam się i rozejrzałam po ustronnej okolicy gdzie nikt nie powinien nam przeszkadzać podczas starcia.
- Tak, myślę że to dobry plan. Chciałabyś ustalić jakieś zasady na nasz pojedynek? - zapytałam się rozciągając ramiona i przygotowując się do nadciągającej walki.

Minako wyraźnie odczuła po sobie całe spotkanie z Daisuke, które musiało z jej perspektywy być istną huśtawką emocji, od radości ze spotkania starego znajomego, przez informacje odnośnie Oroborosa i rozczarowanie nastawieniem Daisuke do mojej osoby a na irytacji jego nastawieniem do jej związku z Koteiem kończąc, więc dałam jej chwilę aby mogła ochłonąć i zebrać myśli.

- Cóż, chyba niektórzy uważają że są bardziej odizolowani emocjonalnie niż rzeczywiście są i potem takie sytuacje z tego wychodzą, ale sama nigdy nie byłam w takim położeniu, więc ciężko mi się tutaj wypowiadać jakkolwiek... - powiedziałam i wzruszyłam ramionami, niezbyt pewna co mogłabym powiedzieć aby pokrzepić kunoichi w całym tym zamieszaniu.

- Prawdę mówiąc to sama nie wiem. Jak go poznałam podczas turnieju to już tak był, zgaduję że pewnie ma jakiś stary uraz do mojego szczepu, jednak nigdy nie miałam okazji ani ochoty aby próbować wchodzić z nim w głębsze dyskusje. Ale sama widzisz, szczep Juugo nie należy do lubianych szczepów i nie tylko Daisuke reaguje w ten sposób na nas. - wyjaśniłam.

W pewnym momencie Minako zatrzymała nas aby wskazać na budowlę, która górowała nad oazą i wytłumaczyła że jest to nic innego jak pałac samego Koteia. Zmierzyłam wzrokiem budowlę po chwili dopiero przypominając sobie że przecież Minako jest jedną z mieszkanek tego molocha.
- Koteia ale zgaduję że pewnie również jego Faworyty? - zapytałam żartobliwie. - Nie gubisz się czasami w środku? Wydaje się jakby miało tam być całe mnóstwo pokoi i korytarzy. - zapytałam się, trochę dla żartów a trochę realnie zaciekawiona odpowiedzią.

Mimo jątrzącej się wewnątrz mnie niechęci do Daisuke, zdawało się że jego pomysł o odegraniu scenki wraz z próbą ukazania tej dwójki jakby nie wszystko było takie dobre jak mogłoby się wydawać na pierwszy rzut oka, nie był zły. Dopiłam resztę soku i odchyliłam się nieco w siedzeniu aby lepiej obserwować rozgrywającą się pomiędzy nimi scenkę.

Z uradowaną miną patrzyłam jak dłoń Minako uderza w twarz Daisuke, sprawiając że jego skóra zafalowała niczym fala uderzeniowa, rozchodząc się od miejsca w którym go uderzyła. Kiedy Minako powiedziała mi abym ruszyła za nią, również od razu wstałam z miejsca i z widoczną pogardą odwróciłam się od niego aby
podążyć za kobietą.

Szybka przeprawa przez miasto sprawiła że niebawem wyszliśmy poza miasto a Minako w dalszym ciągu prowadziła mnie dalej. Kiedy obeszłyśmy jedną z okolicznych wielkich wydm, moim oczom ukazała się odosobniona oaza, która nie tylko kusiła tą rzadką na pustyni zielenią, ale również prawdopodobnie ukrytymi pośród roślinności zwierzętami. Rozejrzałam się po okolicy z rozpromienioną ekspresją na twarzy po czym odwróciłam się z powrotem do Minako.

- Ale tutaj ładnie! To zdecydowanie bardziej znana mi okolica niż takie ciągnące się w nieskończoność piaski. - powiedziałam radośnie do towarzyszki i rozglądałam się po okolicy.

Słysząc odpowiedź kobiety, w połączeniu z wcześniejszym komentarzem Daisuke, przyjrzałam się jej bardziej uważnie i teraz mogłam zauważyć o co dokładnie chodzi. Delikatnie zapadnięte policzki, cienie pod oczami... Minako musiała być wycieńczona... Czymś i zdecydowanie nie wyglądała jak ktoś w swojej szczytowej formie.

- W takim razie mam nadzieję że będzie to dobry pojedynek, choć żałuję że nie jesteś w swojej absolutnie szczytowej formie, ale wierzę że jeśli nie teraz to przy innej okazji uda się nam sprawdzić w bardziej sprzyjających warunkach i okolicznościach. - odpowiedziałam i uniosłam kubek z sokiem aby podkreślić te słowa i wypiłam z niego kolejne parę łyków.

- Hmmm, no ale właściwie to skoro trwa to już tyle czasu to nie widzę raczej powodu dla którego miałoby się to posypać, prawda? No bo chyba nie masz żadnych rywalek w tym departamencie, więc możesz cieszyć się yyyyy, no tym Koteiem całym. Jestem ciekawa jednak w takim razie jak to będzie wyglądało jak już hmmmm, sprawa stanie się publiczna? - powiedziałam, obracając w zamyśleniu kubkiem w dłoni.

- Właściwie to ja również nie jestem spalona, ale to możliwe że lepiej będzie zachować mnie w razie jak ten tu delikwent też się spali. - powiedziałam siląc się na neutralny ton kiedy mówiłam o Daisuke. - Skoro tak to powiedz gdzie i kiedy się sparujemy, bo muszę chyba upuścić nieco pary. - dodałam na koniec, spoglądając na Minako.

Znaleziono 1155 wyników

Re: Opuszczone archiwa

Re: Oaza w pobliżu wioski

Re: Oaza w pobliżu wioski

Re: Oaza w pobliżu wioski

Re: Oaza w pobliżu wioski

Re: Oaza w pobliżu wioski

Re: Oaza w pobliżu wioski

Re: Prośby do administracji

Re: Oaza w pobliżu wioski

Re: Oaza w pobliżu wioski

Re: Sasame PH

Re: Oaza w pobliżu wioski

Re: Oaza w pobliżu wioski

Re: Oaza w pobliżu wioski

Re: Karczma "Klejnot Pustyni"