Shinobi War PBF Naruto

Wybieram sushi

"Co u licha dzieje się w tym lesie?" - chciało się zapytać po paru dziwnych sytuacjach, których doświadczył. Pal sześć wybuchy, tych można było się spodziewać w miejsc gdzie mieszka dziwny shinobi. W zasadzie w tych czasach można się ich było spodziewać prawie wszędzie. Dym, który napotkał też nieszczególnie go zdziwił, w końcu człowiek, którego szukał miał przeprowadzać różne eksperymenty, a wielkich szczegółów nie znał. Kto powiedział, że nie pracował też nad substancjami lotnymi? Albo były to zwyczajne pozostałości po poprzednich czynach? Może i miał doświadczenie, ale przecież nie stwierdzi tego na pierwszy rzut oka. Co jednak było dziwne to to, że las zachowywał się jakby nie chciał "uznać" jego obecności. Nie umknęły mu dziwnie oporne na potężny ciężar źdźbła trawy. I oczywiście jak na zawołanie, gdy tylko zbliżył się do swojego celu - zakładając, że był to właśnie on, stało się to, czego nie znosił najbardziej - pokazanie mu, jak słaby jeszcze jest. Serio, znowu? Siła z jaką oberwało drzewo, a jak szybko się zorientował, również obiekt jego poszukiwań - przynajmniej prawdopodobny - była zatrważająca. A jeszcze coś (ktoś?) za nim wybiegło. W sumie zawsze dobrze było obserwować walkę kogoś silniejszego od siebie, można było się wiele nauczyć. Oczywiście zakładając, że różnica nie była nazbyt wielka - wtedy nie byłoby szans na żaden zysk. Niestety akurat ta nadzieja rozwiała się jak dym ze zrujnowanej chatki. Nic jednak nie było gorszego niż odkrycie, że jego lalka straciła część swojej sprawności. To od razu naprowadziło go na podejrzenie, które w retrospektywie powinno być dosyć oczywiste. Zdecydowanie zbyt długo zajęło mu zorientowanie się, że to musi być iluzja - co w prawdziwej walce oznaczałoby śmierć, okaleczenie lub przynajmniej wzięcie żywcem. Bez zawahania wykonał Kai, mając nadzieję, że genjutsu nie jest na tyle silne, by uniemożliwić mu ucieczkę. W końcu zarejestrował też pytanie, które otrzymał i odpowiedział niepewnie:
-Znalazłem... - chwila przerwy, gdy szukał słowa - ogłoszenie.
Westchnął i zeskoczył z kukiełki, ale po krótkim rozmyślaniu nie pieczętował jej, tylko zostawił tuż obok drzwi. W razie potrzeby wolał mieć ją pod ręką. Dobra, przywołać mógłby w moment, ale po cholerę zużywać chakrę na pieczętowanie? Odpiął sobie od razu plecak, by móc szybko dotrzeć do Wróżki, ale to było tyle jeśli chodzi o środki ostrożności. Postanowił ostatecznie zdezaktywować linki chakry - a nuż będzie w stanie je widzieć i uzna za nieuprzejmość. Ostatecznie z duszą na ramieniu wszedł do środka, gotowy na ślad zagrożenia szybko odskakiwać i aktywować linki ponownie.

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE):
odznaka ninja, duża torba (z tyłu przy pasie), torba (na lewym boku), dwie kabury na broń (lewe udo), dwie kabury na broń (prawe udo), 10m bandaża zawinięte na rękach, płaszcz, Yakei (oficjalny strój Shinsengumi), dwa małe pojemniki na substancję (na ramieniu – w jednym płyn, w jednym maść), plecak (na plecach)

Jest to nic innego jak gęsty i bardzo mroczny fragment prastarego lasu który jakimś cudem dotarł w okolice pozostałości Muru. Wielu ludzi nie ma zamiaru zbaczać ze ścieżek jakie prowadzą przez las z powodu zwyczajnego strachu. Krąży masa plotek iż Ci którzy zboczyli ze szlaku nigdy nie zostali odnalezieni. Ile w tym jest prawdy tego niestety nie wie nikt. To nie zmienia jednak faktu iż samo miejsce jest ogólnie mówiąc "magiczne" ma swój ten mroczny i niebezpieczny urok. Jest w tym coś hipnotyzującego i bardzo pociągającego. Zapewne owy las skrywa wiele różnych i przepięknych miejsc nigdy nie odnalezionych przez ludzi. Chyba to skłania ludzi do zbaczania z bezpiecznych wytyczonych ścieżek.
Zaś głęboko w środku lasu ukryty z dala od wścibskich oczu znajduje się nietypowy budynek. Spory kawałek przed jego wejściem znajduje się ogromna poskręcana i zniszczona brama. Sama brama bez płotu czy czegoś podobnego. Zamiast tego rosną tutaj drzewa, które w półmroku przypominają dziwne, a zarazem kuriozalne kształty przypominające ludzkie postury, czaszki i tego typu dziwa. Sam budynek zaś wygląda na równie zrujnowany i rozpadający się z powodu swego wieku. Pokryty jest masą zieleni, w paru miejscach łączy się nawet z drzewami...a jedno z nich chyba nawet przechodzi przez środek domu. Przynajmniej z oddali tak wygląda.

//kontynuacja z tematu

To rozwiązanie zdecydowanie nie było idealne. Pal sześć siedzenie, nie był mięczakiem, który nie mógłby spędzić trochę czasu na stojąco. Nie chodziło nawet o to, że podróż przez gęsty las idzie zbyt wolno - bo wcale nie szła, a przynajmniej nie wolniej niż kiedy przemierzał otwarty teren. Prawdziwy problem stanowiło coś zupełnie innego, co poniektórzy mogliby zupełnie zignorować, ale Yuu postrzegał jako błąd w sztuce. Nieprzewidziana sytuacja sprawiła, że nie miał idealnie dostosowanego narzędzia. Odnóża kukiełki nie przeszkadzały mu jakoś szczególnie, ale jednak ograniczały trochę jego widoczność mimo że stał. Inne rozwiązania? Już przychodziły mu na myśl kolejne projekty kukiełek, które lepiej sprawdziłyby się w tej sytuacji od Pająka, chociaż widział tu kolejne ograniczenia. Bądź co bądź, walorem tej kukiełki nie była wyłącznie szybkość, miała też pewne możliwości bojowe. Teraz jednak trzeba było skupić się na innym podejściu. Postawić kukiełkę na odwłoku? Nawet jeśli uda się odpowiednio rozdystrybuować wagę, to z dołożonym ciężarem własnego ciała nie był pewien czy utrzyma stabilność, a już na pewno nie swoją prędkość. Zresztą, czy w takiej sytuacji zmieściłaby się pomiędzy drzewami? Może jakby zwinął jej kończyny? Nie, to też nie zadziała, pozbawiłby się swojej ostatniej szansy na obronę w razie niespodziewanego ataku. A na odwrót? No tak, to już trochę lepsza opcja, wciąż niepozbawiona wad.
Szybko jednak został wybity z rozmyślań. Niestety nie przez znalezienie siedziby mężczyzny (?), do którego zmierzał, a przez odgłos. Odgłos wybuchu. To zwykle nie zwiastowało zbyt dobrze. Co jednak miał zrobić? To był jego jedyny trop w tym momencie, a wierzył, że mimo wszystko uda mu się uciec, jeśli sytuacja będzie tego wymagać. Oczywiście nie zbliży się tam głupio. Wpierw może i ruszył szybko w odpowiednim kierunku, wiedząc że w walkach shinobi każda sekunda może być na wagę złota. Kiedy jednak powinien być już blisko źródła dźwięku i zobaczy dym, drastycznie zwolni. Dalej chce kierować się tam, gdzie wcześniej, ale nie planuje pakować się w dym, jeśli można tego uniknąć. Do tego w tym momencie jedyne ramię swojego wierzchowca przysunął do siebie, gotów rozwinąć je, jeśli coś będzie mu zagrażać. Wolną ręką za to już chwilę wcześniej otworzył torbę, teraz zaś trzymał ją na jednym ze średnich zwoi wewnątrz. Wpierw oczywiście przesunął po nich ręką, szybko rozważając swoje opcje. Chętnie wypróbowałby nową kukiełkę, ale musiał zobaczyć, czego dokładnie będzie wymagała sytuacja.

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE):
odznaka ninja, duża torba (z tyłu przy pasie), torba (na lewym boku), dwie kabury na broń (lewe udo), dwie kabury na broń (prawe udo), 10m bandaża zawinięte na rękach, płaszcz, Yakei (oficjalny strój Shinsengumi), dwa małe pojemniki na substancję (na ramieniu – w jednym płyn, w jednym maść), plecak (na plecach)

Trzeci shinobi przez dłuższą chwilę przyglądał się dziecięciu. Czy zastanawiał się, jak powinien dorównać swoim towarzyszom? A może czemu niepozorny chłopczyk zasługiwał na te wszystkie dary? W końcu jednak nabrał powietrza w płuca i wypuścił długi strumień ognia, który wzbudzając szok u zgromadzonych, przepłynął wokoło jaskini i rozdzielił się na dwanaście niewielkich płomieni. W jaskini zrobiło się przyjemnie ciepło, a płomienie przeniosły się nad głowy poszczególnych podróżnych. Ostatni shinobi z zawadiackim uśmieszkiem przyklęknął przed chłopcem, zaś dziwnie wyselekcjonowani ludzie zrobili niepewnie to samo.

Imię i nazwisko postaci: Ayatsuri Yuu
Okres nieobecności: nieokreślony
Powód: Nie mogę z siebie nic wykrzesać, trochę wypalony jestem. Nie zamierzam znikać, ale kilka razy próbowałem napisać posta w zeszłym tygodniu i zwyczajnie nie jestem w stanie, chyba potrzebuję trochę odpoczynku

/Spokojnie, akurat ta kukiełka prędzej rozwali te drzewa niż się od nich uszkodzi xD

Pająk jak zwykle doskonale się spisywał, znowu zaoszczędził mnóstwo czasu i energii dzięki temu, że skorzystał z niego zamiast własnych nóg. Niestety jednak napotkali we dwójkę pewien problem - las, do którego dotarli był niesamowicie gęsty, to znacząco utrudniało podróż. Zdecydowanie należało trochę przerzedzić gęstwinę, ale nie było to coś, czym powinien się zajmować, bo zajęłoby zbyt dużo czasu. Z drugiej strony tyle darmowych materiałów! Ile by oszczędził, gdyby ściął drzewo czy dwa i wykorzystał je na kolejną marionetkę! W gruncie rzeczy niewiele, bo drewniane elementy to był najmniejszy problem, jeśli chodzi o koszta.
No ale ucinając dywagacje, podróż tak jak to robił do tej pory będzie raczej uciążliwa. Nie wątpił, że dałby radę, ale trochę szkoda zachodu z rozpychaniem się pomiędzy drzewami, więc pójdzie po linii najmniejszego oporu. Podniósł się na nogi i obrócił marionetkę o 90 stopni w płaszczyźnie czołowej, samemu przesuwając się tak, by stać na jej lewym boku, między pierwszą a drugą nogą. Co prawda mógłby usiąść, ale trzy odnóża, na których marionetka nie będzie stała, zasłaniałyby mu widok, do tego nie przystosował kukiełki do takiej sytuacji i jakby musiał faktycznie szybko wstać lub zeskoczyć z kukiełki mogłoby to być bardziej problematyczne niż wcześniej. Trzy nogi z prawej strony trochę przesunął, by lepiej rozłożyć ciężar i zachować balans. Dzięki temu marionetka nie była wiele szersza od człowieka, choć nie była to w żadnym razie wygodna opcja. Chyba będzie musiał pomyśleć nad tym, by przygotować sobie kolejny środek lokomocji. Choć z drugiej strony, jak często trafi na sytuacje, gdzie będzie przez dłuższy czas podróżować po terenie, gdzie pająk się nie zmieści? A jeszcze z innej, i tak nie mógł go używać w mniejszych pomieszczeniach, co obniżało tam jego potencjał bojowy. Hmm.
Cholera, znowu zamyślił się i zaczął już w głowie tworzyć wstępne projekty kolejnych marionetek. No ale jak to mamusia powtarzała: marionetkarz bez lalki na każdą okazję jest jak Sabaku bez gurdy poza pustynią. No czyli dupa, a nie marionetkarz. Pomysły jednak mu nie uciekną, zapisze je sobie jak dotrze, na razie trzeba było znaleźć dom alchemika. Szybkimi ruchami palców nakazał Kumo ruszyć po ścieżce, z pewnością wolniej niż poprzednio, tak by mógł się dokładnie rozglądać po okolicy. Nie wiedział czego może się tu spodziewać, a do tego nie miał pojęcia, jak znaleźć swój cel - musiał więc zdać się na wszystkie zmysły. No może poza smakiem, ten faktycznie raczej mu się tu nie przyda, a jeśli wierzyć Mibu, że Kigi testuje swoje specyfiki na tych, z którymi pracuje, może nawet przeszkadzać. W końcu nie od dziś było wiadome, że im lepsze leki tym gorzej smakują.

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE):
odznaka ninja, duża torba (z tyłu przy pasie), torba (na lewym boku), dwie kabury na broń (lewe udo), dwie kabury na broń (prawe udo), 10m bandaża zawinięte na rękach, płaszcz, Yakei (oficjalny strój Shinsengumi), dwa małe pojemniki na substancję (na ramieniu – w jednym płyn, w jednym maść), plecak (na plecach)

[uhide]

Nazwa: Chakura no Ito
Ranga: D
Pieczęci: Brak
Zasięg: 100 metrów
Siła: 1
Wytrzymałość: D: 100 | C: 120 | B: 140 | A: 160 | S: 180
Szybkość: D: 100 | C: 120 | B: 140 | A: 160 | S: 180
Koszt: E: 1,4% | D: 1,2% | C: 1% | B: 0,8% | A: 0,6% | S: 0,4% | S+: 0,2% (za jedną nić)
Dodatkowe: Płacimy tylko za wytworzenie nici.; Opis Podstawowa technika kuglarzy. Za jej pomocą wytwarzamy na czubkach palców cienkie nitki chakry, które następnie można podłączyć do marionetki, posiadanych rzeczy takich jak zwoje lub narzędzia ninja, a także za pomocą rozwinięcia techniki A do ludzi. Dzięki odpowiednim ruchom rąk i palców jesteśmy w stanie wywołać pożądane ruchy u kukły, np.: przemieszczenie się czy też aktywowanie danego mechanizmu. Początkujący kuglarze muszą podłączyć aż dziesięć nici do jednej marionetki aby funkcjonowała poprawnie. Z czasem liczba ta ulega zmianie i możliwe jest sterowanie większą ilością lalek za pomocą mniejszej ilości nitek. Wytrzymałość i szybkość nici zależy od posiadanej przez marionetkarza rangi dziedziny klanowej. Wytrzymałość nici dotyczy sytuacji prób ich zniszczenia, nie jest możliwe przy ich pomocy blokowanie ataków.
Wszystkie próby przecięcia nici technikami chakraflow traktuje się tak jakby były technikami penetracyjnymi. Od rangi klanowej B istnieje możliwość sprawienia, że nici stają się niewidoczne, przez co shinobi bez specjalnych zdolności nie będzie mógł ich dostrzec.; Uwagi Nici chakry zawsze lecą po najkrótszej drodze do celu, gdzie na końcu toru musi być marionetka, przedmiot lub człowiek, gdzie za przedmiot rozumie się rzeczy wpisane we własny ekwipunek, lub rzeczy niczyje (jak krzesło) za zgodą prowadzącego MG. Niedopuszczalne jest utrzymywanie nici bez wyznaczonego celu. Nici chakry same w sobie nie posiadają siły. Próby uderzeń nićmi będą zawsze nieskuteczne, a próby oplątywania mają takie same zasady progowe, jak kontrola ludzi opisana w technice rangi A.
Jest to ostateczna wersja techniki, gdzie niedopuszczalne są próby ominięcia mechaniki nici chakry w dziale Własnych Technik. Niedopuszczalne jest również przyciąganie się marionetkarza do celu.
Rozwinijanie SC nie wpływa na siłę nici chakry.

[/uhide]

Co tu dużo gadać, ewidentnie Mibu nie była fanką alchemika. Cóż, jeśli faktycznie rezultaty jego eksperymentów były takie, jak właśnie usłyszał, to Yuu szybko przejdzie ochota na pomaganie komuś innemu w pracy. Ale kobieta z pewnością tylko koloryzowała, nie chcąc tracić siły roboczej, prawda? Prawda?
Jaka by nie była odpowiedź, zdecydowanie zapał Ayatsuri'ego trochę zmalał po tej rozmowie. Wiedział jednak, że musi się wciąż rozwijać, a oprócz zwiększania siły i różnorodności swoich marionetek, lepsze trucizny z pewnością byłyby doskonałe do tego celu. Ale co mu po dawce czy paru? Należało nauczyć się je wytwarzać. Cały czas miał w pamięci sytuacje, gdzie był za słaby, by się wykazać, z mijającym czasem coraz liczniejsze. Każda porażka jednak pokazywała mu w czym jeszcze musi się rozwijać, nie były więc one tak całkowicie bezwartościowe. Pewnie, doświadczył dużo bólu, ale dzięki niemu wyszedł też zwycięsko z wielu trudnych sytuacji - nawet jeśli chciał więcej.
Nie było co rozważać nad ostrzeżeniami - fakt był taki, że nawet jeśli alchemika tu nie lubiano, miał pozwolenie na podróżowanie między obiema stronami Muru - czyli musiał przysłużyć się Shinsengumi. Choć niebezpośrednia, była to wystarczająca rekomendacja dla Yuu. W końcu w innej sytuacji organizacja by go nie wspierała w żaden sposób.
-W takim razie ruszam. - odpowiedział tylko Wilczycy, by opuścić budynek niezwłocznie po tym i ruszyć do bramy. Ten odcinek pokonał jeszcze pieszo, ale, jak to miał w zwyczaju, kiedy tylko wyszedł z Shi no geto, sięgnął do torby po zwój i odpieczętował kukiełkę, której używał do podróży. Kiedy wsiądzie na gigantycznego pająka i połączy się z nim linką chakry, będzie już gotowy do podróży. Nie dość, że nie musiał męczyć się w podróży, marionetka była od niego znacznie szybsza, więc podróż do lasu znacznie się skróci. Teraz tylko znaleźć siedzibę Kigiego. Jak to nikt nie wiedział, gdzie on mieszka? Przecież bywali już jacyś ochotnicy, prawda? A nawet jeśli nie to ktoś by się w końcu natknął na budynek w samym środku. Nie był tak czujny, jak byłby już w czasie zlecenia, ale jako shinobi zasze zostawał trochę na ostrożności - nigdy nie wiadomo czego można się spodziewać, nawet w najlepszych chwilach. Poszukiwał jakiejś chatki czy czegoś takiego - wątpił by alchemik dysponował czymś więcej - ale nie omieszkał uważać na ewentualne pułapki i nie zbliżać do zwierząt, które mogłyby zapragnąć czegoś większego na obiad.

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE):
odznaka ninja, duża torba (z tyłu przy pasie), torba (na lewym boku), dwie kabury na broń (lewe udo), dwie kabury na broń (prawe udo), 10m bandaża zawinięte na rękach, płaszcz, Yakei (oficjalny strój Shinsengumi), dwa małe pojemniki na substancję (na ramieniu – w jednym płyn, w jednym maść), plecak (na plecach)

7, 12 i niech będzie 1

Spokój, cisza. Było to coś, co praktycznie nigdy nie trwało zbyt długo na Murze. Byli tu bezpieczni, ale zagrożenie z drugiej strony nigdy nie znikało, zawsze musieli pamiętać o tym, co się tam czai. Ale gdy te krótkie momenty trwały, każdy się nimi delektował. A przynajmniej każdy, kto wciąż potrafił. Byli przecież tacy, którzy poświęcili się misji całkowicie, dbali tylko i wyłącznie o nią. Ważne było by Mur trwał, ale nie można było się zatracić w nienawiści do dzikich i wszystkiego innego, co czekało na ich chwilę nieuwagi.
Sielankę przerwały ciemne chmury, ta część klimatu, której tutaj nauczył się nienawidzić. Na pustyni kropla wody mogła decydować o życiu lub śmierci, tutaj nigdy jej nie brakowało. Liczył na to, że kolejne zlecenie nie będzie wymagało podróży w deszczu, ale doskonale zdawał sobie sprawę, że nadzieja ta była raczej płonna. Do tego zaczęło wiać, a po chwili pociemniało mu przed oczyma, jakby chmury rozciągnęły się po cały horyzont. Jednak mimo doskonałego wzroku dopiero po chwili zorientował się, że to nie jakieś genjutsu, ale zwyczajna kartka papieru. Poczuł się trochę głupio, więc rozejrzał się szybko, mając nadzieję, że nikt nie dostrzegł jego chwili zarówno dosłownego jak i metaforycznego zaćmienia, które pewnie dla obserwatora wyglądałoby głupio, a Yuu naraziło na długie kpiny. Zerknął jednak zaciekawiony na kartkę, ale nie mówiła ona zbyt wiele. W najstarszych, już rozpadających się mimo dobrego traktowania zwojach, zachowywało się więcej informacji. Ale i ten pergamin nie był bezużyteczny. Oczywiście nie przekazywał nic istotnego, ale pobudził wspomnienie. Słyszał tylko o jednym człowieku, który mieszkał w bezpośredniej bliskości Muru. Były wioski niedaleko, ale żadna tak blisko jak jego siedziba. Wśród zainteresowanych sztukami alchemicznymi mówiło się o nim wręcz z rewerencją. Może odwiedziny pomogłyby mu rozwinąć swoje trucizny.
Tyle że nie mógł ot tak opuścić fortecy, czekało tu dużo obowiązków, a ludzi wciąż było mało. Ale i ten problem dało się rozwiązać, jeśli tylko znało się odpowiednich ludzi. Ruszył szybko w kierunku szpitala, do Wilczycy, u której zaczynał swoją pracę na Murze. Mibu może i była opryskliwa, ale mało kto był tak dobrym medykiem. A jako wyższa stopniem, mogła mu zlecić jakieś zadanie. Nie marnował oczywiście czasu na uprzejmości, tylko gdy miała pierwszą wolną chwilę wcisnął jej kartkę w dłoń.
-Chcę mu pomóc, może się czegoś nauczę. Jeśli nie ma dla mnie innych zleceń. - wprost, bez żadnych zawiłości czy niedopowiedzeń. Kobieta zajmująca się najciężej rannymi nie miała czasu na takie bzdury, a on też wolał spożytkować go inaczej, chociażby pod nowym mentorem, który zapewni, że będzie jeszcze bardziej przydatny Shinsengumi.

Przypominam się z tym przerzuceniem

Znaleziono 584 wyniki

Re: Setsubun 2025

Re: Las w okolicy Muru

Re: Konto [Ayatsuri Yuu]

Re: Konto [Ayatsuri Yuu]

Las w okolicy Muru

Re: Boże Narodzenie 2024

Re: Konto [Ayatsuri Yuu]

Re: Ayatsuri Yuu

Re: Las w okolicy Muru

Re: Konto [Ayatsuri Yuu]

Re: Szpital

Re: Prośby do administracji

Re: Halloween 2022

Re: Polana

Re: Yuu - Kuźnia #10