Karczma "Akame"

[Shikarui]

Spojrzał na swoją miskę z lekkim zdziwieniem. Wieprzowy? Wołowy? Kolejna rzecz, która wychodziła przy Asace, że nie był w tym mistrzem. Cholera, ile to już tych słabości społecznych wyszło na wierzch? W sumie to nie był już pewien, czy ten smak rzeczywiście był wieprzowy czy wołowy, tak szybko pochłonął tę miskę. I chyba nadal był dość głodny.
- Jeszcze jedną. - Zażądał od gospodyni kręcącej się po przybytku. - Ocenimy jeszcze raz, co to za przysmak. - Oczywiście, z wielkim poświęceniem! Naaah. Żadne poświęcenie, po prostu głód, rozwiązanie zagadki przyjdzie samo. Tym razem nie gra, tym razem prawdziwa zagadka. Chociaż przyjął już na wiarę, że to rzeczywiście wieprzowy, a on nie nacieszył się smakiem na tyle, żeby się w tym połapać. Albo miał jakieś zaćmienie, mogło być też both.
- Strzelać słowami - to zupełnie inny talent. Tego nie uczą, kiedy trzymasz kunaia. - Wyciągnął na moment jeden kącik ust ku górze. Nie dało się żyć bez dobrego mięsa i nie dało się żyć bez broni w ręku, kiedy przeżywało się swoje własne wojny co rusz. Nie trzeba było udawać się tam, gdzie grzmiał odgłos wojennych bębnów. Te bębny grzmiały w głowie, przy świście latających kunai, przy dźwiękach przeszywających powietrze strzał. Lecz to nie te dźwięki, tutaj brzmiały tylko słowa, w dodatku - nie raniły. Shikarui w sumie nie był pewien, czy to on się rzeczywiście tak zmienił przez ten rok, czy może jednak był to wynik Asaki, której nakłuwanie igłami wydawało się bezsensowne. Prędzej czy później by zadziałało, na pewno by czymś trafił, tylko… po co? Czemu miałby próbować kruszyć przepiękny kryształ? Czy to miało jakikolwiek sens? Oczywiście, że tak. Przecież kiedy zniszczysz już wszystko największym pięknem będą zgliszcza łamane podeszwami butów. Ludzie byli piękni kiedy upadali przez swoje złamania i rany. Potrafili być też… niezwykle denerwujący. Jeśli tylko pozwoliłeś się komuś takiemu zbliżyć i ten ktoś upadał - och, jakże to było irytujące… To, że to nie ty zmusiłeś tą osobę do klęknięcia tylko zrobił to ktoś inny. Shikarui bardzo nie lubił się dzielić swoimi szczeniaczkami.
- Tylko dlatego, że powiesz, że masz osiemnaście lat albo dwadzieśca? Jaką to robi różnicę, kiedy dwunastolatkowie potrafią czasem skuteczniej zabijać od trzydziestolatka? - Nie doświadczył tego nigdy - różnicy w traktowaniu tylko dlatego, że masz parę lat więcej. Może to dlatego, że właśnie nie przekroczył tej “magicznej” granicy o której mówiła Asaka? Kiedy już przekroczy - co się wtedy stanie? Jego świat się zmieni, zmieni się to, jak spoglądali na niego czasami ludzie? Wątpił. To z pewnością była jedna z tychmetafor, których nie można brać na poważnie i trzeba się jej przyjrzeć z daleka. Tak z odległości paru lat na przykład.
- Tak sądzisz? - Niezły był? Uważał się raczej za marnego - a to delikatnie powiedziane. - Raczej znowu mam szczęście, że pojawiło się tyle podpowiedzi i odpowiedzi. - Tym razem akurat nie mówił tak całkowicie na serio, tak samo jak nie potraktował na serio jej słów, wyłapując swoisty żarcik. Uśmiechnął się znów nikle. - Czy ta gra jest popularna czy wymyśliłaś ją teraz? Słyszałem kiedyś, jak dzieci grały w zgadywanki, ale to chyba coś innego.
Kelnerka przyniosła mu drugą miskę, którą pochłonął właściwie równie szybko co poprzednią, przegryzając kawałkiem chleba. Otrzepał dłonie, odmierzył parę ryo i zostawił je na blacie, zakładając na ramię łuk i kołczan. Skinął gestem na Asake. Jak nie tutaj to nie tutaj. Jemu miejsce nie robiło żadnej różnicy, nie był niemal niczym ograniczony.
[z/t]

[Asaka]

Nikt nie musiał być mistrzem we wszystkim. Każdy miał wady, każdy miał też zalety. Osoba, która odniosła mistrzostwo na każdym polu musiała być bardzo smutnym człowiekiem, bo… do czego teraz dążyć? Gdzie coś udoskonalać? Gdzie się rozwijać? Każdy miał jednak swoje wrodzone predyspozycje i osoba o kiepskim wzroku nigdy nie będzie świetnym strzelcem, a ktoś, kto nie rozróżniał smaku nigdy nie będzie kiperem. Nie, żeby Asaka uważała, że Shikarui ma jakiś problem z rozróżnianiem smaku - bo nie uważała. Sos w gulaszu robił cuda, a poza tym oboje rzucili się na talerz jak wygłodniałe zwierzęta, więc nie jej oceniać. Jej samej zresztą było wszystko jedno, czy była to wołowina czy wieprzowina. Mięso się zgadzało i nic innego się nie liczyło. Nawet nie podciągnęła tego pod słabość społeczną - ba! nie widziała w tym żadnej słabości. Sanada za bardzo się chyba przejmował, a przynajmniej takie coś by mu powiedziała, gdyby swoje wątpliwości powiedział na głos. To znaczy cały wywód o mięsie, a nie samo to, że za bardzo się przejmuje.
- Czyli smakowało? To dobrze - więc jej pomoc nie okazała się kompletną klapą, a to, że jednak spróbowała chyba wszystkiego, co podawali w karczmie też się do czegoś przydało. I nie był to konkurs wiedzy o Sogen.
- Nie, ale to całkiem przydatna umiejętność. Zwłaszcza jeśli chcesz przeciwnika wyprowadzić z równowagi - a jak wiadomo wyprowadzony z równowagi przeciwnik równa się temu, że jest mniej skupiony. A mniej skupiony przeciwnik, to przeciwnik, który popełnia błędy. Nie o tym rozmawiali, nie o takim “strzelaniu słowami”, ale jakoś tak fioletowooki to powiedział, że Asace właśnie to przyszło na myśl. Aż dziwne, że nie uczyli tego na równi z trzymaniem kunaia w ręce, rzucaniem shurikenami i używaniem najprostszych technik. Według Asaki była to poważna luka, ale dobrze, że niektórzy dochodzili do tego sami. Ale! Nie przyszli tutaj przecież żeby obgadywać techniki i taktyki, nie? Właściwie przyszli tutaj osobno, każde sobie - i kiedy przerodziło się to w tak długą pogawędkę?
Jeśli Shikarui chciał zarysować kryształ, bądź zobaczyć go w kawałkach, musiał się uzbroić w naprawdę wielką cierpliwość. I nie ustępować Asaki na krook przez bardzo długi czas. Tak, z pewnością prędzej czy później by mu się udało, ale… kiedy? Powierzchnia kryształu wydawała się naprawdę gładka, piękna i przejrzysta, a do tego nie trzeba było być znawcą, by wiedzieć, że ma się do czynienia z czymś naprawdę, naprawdę wytrzymałym.
- Dla mnie? Żadną. Ale dla tych ważniaków, co siedzą na stołkach najwyraźniej robi dużą. Wiesz, im więcej masz czasu na myślenie, tym większe głupoty przychodzą do głowy - dziewczyna wiedziała dokładnie o czym mówi. Bo te głupoty przychodziło do niej często, ale głupoty innego rodzaju niż te, które nawiedzają umysły ważnych ludzi. - To jak? Ile masz lat? Dałabym ci gdzieś ze dwadzieścia jeden, ale jestem tak marna w przeczucia i strzały, że jestem pewna, że nie trafiłam - to też było poparte doświadczeniem. Asaka nie urodziła się w czepku, ani pod żadną dobrą gwiazdą. Tę gwiazdę musiała stworzyć sobie sama. Była z ametystowego kryształu.
- Tak sądzę - potwierdziła i przytaknęła głową. Przestała się nawet nieelegancko opierać o rękę. - Masz niezłą intuicję. Ja muszę liczyć na ślepe strzały, serio - meeh, nie wierzyła w przypadki, ale miała wrażenie, że sama po prostu nie ma takiego szczęścia, w wielu sprawach. A już zwłaszcza gdy na chybił-trafił wybierała jedzenie w karczmie. - Popularna? Nie wiem, wymyśliłam ją w ramach nagłej potrzeby - potrzeba matką wynalazków. Na pewno ktoś już wcześniej wymyślił tę “grę”, zresztą to nie była żadna “gra”. Ot, sposób rozmowy. Najwyraźniej niesamowicie skuteczny, bo Shikarui nie siedział jak słup soli i nie gapił się w przestrzeń, a wydawał się nawet żywo zainteresowany.
W momencie, gdy zauważyła, że Sanada skończył i zaczął grzebać w sakiewce, ona też sięgnęła po swoją, by wyliczyć monetki za swój posiłek. Ona sama nie musiała zabierać swoich gratów, te wszystkie były przy niej, kabura na broń na udzie, torba na tyłku. Niczego nie brakowało, o niczym nie trzeba było pamiętać. Wystarczyło wstać od stołu i wyjść. To też zrobiła. Poszła za nim, gdziekolwiek wymyślił, żeby pójść.

[z/t]

[Yasuo]

Tsukune
Misja rangi D - "Krwawy Bal: Kontynuacja, Rozdział Pierwszy"
7/15 Tsukune dotarł do Sogen. Oczywiście po to, by spotkać się ze swoim starym znajomym, a być może przyszłym pracodawcą. Oczywiście Kijin zatrudniał już Tsukune, ale czy to miało teraz jakieś znaczenie? Chyba tak, ale o tym później. W każdym bądź razie, nasz główny bohater miał przed sobą pierwszą bardzo ważne i trudne, pierwsze zadanie. Musiał odnaleźć tego nieszczęśnika, który potrzebował pomocy. Musiał odnaleźć Kijina. Ten jednak nie dał mu w liście żadnych wskazówek, ani nie załatwił przewodnika. Dlaczego? Czyżby zapomniał o takim ważnym szczególe? A może był to rodzaj testu? A może miał licznych szpiegów, którzy bardzo szybko odnajdą Tsukune? Kto wie?
Teraz Tsukune znajdował się w pod pewną karczmą na obrzeżach osady, ale ciągle była w osadzie. Dlaczego akurat tam przebywał nasz bohater? Może dlatego, że przeszukał już wszystkie inne karczmy w mieście i nie znalazł Kijina? A przecież karczma to było pierwsze miejsce, w którym powinno się szukać kupca. No, chyba, że plac targowy... Jednak w tym wypadku padło na karczmę. Ale czy bogaty Kijin zatrzymałby się w takim miejscu jak to? A może Tsukune zabłądził lub wręcz przeciwnie... Znał to miejsce i dlatego tam się udał. A może po prostu "Akame" była najbliżej wejścia do osady? Czy to było ważne? Tsukune musiał przemyśleć słowa pewnego starożytnego filozofa: "Wejść, czy nie wejść? - oto jest pytanie..."

[Tsukune]

No i dotarłem w końcu na miejsce. Szkoda że nie raczył wspomnieć w liście gdzie go będę mógł spotkać. Jednak dla mnie to nie powinien być problem. Postanowiłem zacząć od pierwszej napotkanej karczmy na jaką trafiłem. Okazało się że owa karczma nosi nazwę Akame. Interesujące nie ma co. Zamknąłem na chwilkę oczy. Postanowiłem wykorzystać swój talent. Skupiłem się aby móc dokładnie skorzystać ze swojej wrodzonej mocy

  Ukryty tekst

Po czym jak okazało się że go tam nie ma tak czy siak wchodzę do środka a nóż widelec barman będzie wiedział gdzie takowy osobnik może się znajdować. Mogę nawet skłamać co do celu w jakim go szukam. Może coś mi był winien? Któż to mógł wiedzieć. Nikt poza mną i "winowajcą" prawda? Tak więc po u wcześniejszym sprawdzeniu przekroczyłem wejście Akame i udałem się powolnym krokiem do baru

  Ukryty tekst

[Yasuo]

Tsukune
Misja rangi D - "Krwawy Bal: Kontynuacja, Rozdział Pierwszy"
9/15 Tsukune miał świetny plan na wyszukanie Kijina. Jednakowoż, życie bardzo często weryfikowało wszystkie "świetne plany" i bardzo często negatywnie. Tym razem jednak - na szczęście - weryfikacja planu przebiegła pozytywnie. Nasz bohater wiedział, że szukana przez niego osoba jest w środku. Nie było więc potrzeby wypytywać o niego. Wystarczyĺo tam pójść i się dosiąść. Kijin siedział sam. Wystarczyło iść tam i zagadać. I nie, Kijin nie był cycatą blondynką. To nie było tego typu "zagadanie".
Kijin praktycznie w ogóle się nie zmienił. Przynajmniej jeśli chodzi o wygląd zewnętrzny. Z charakterem mogłoby być różnie, ale wracając do wyglądu... trochę zmian u niego nastąpiło, bo to nie było tak, że miał całkowitą odporność na upływ czasu. No, ale i tak Tsukune mógł rozpoznać go od razu. Tak to jakoś działało. Człowiek był 20 lat starszy, a w tym okresie jego wygląd drastycznie się zmienił. Mimo to, ludzie zawsze rozpoznawali swoich przyjaciół z dzieciństwa. A tutaj zmian nie było prawie wcale. Podobnie Kijin rozpoznał Tsukune.
Drogi dwóch przyjaciół, które kiedyś się rozeszły, teraz znów się zeszły. Jeden - tak jak w przeszłości - potrzebowaĺ pomocy, a drugi wyciągnął doń pomocną dłoń. Kijin wstał praktycznie od razu jak tylko zobaczył Tsukune.
- Cześć. Już myślałem, że mnie nie odnajdziesz - powiedział, a następnie wskazał stolik i jedno z wolnych krzeseł. - Usiądziesz może? Napijesz się czegoś? A może jesteś głodny? Ja stawiam
No i tym sposobem, Tsukune mógł sobie zjeść na koszt Kijina. Standard. Czyż nie tak wyglądało ich pierwsze spotkanie? To przywołuje wspomnienia...

Kopiuj

[b][color=#BF00BF]- Mowa Kijina[/color][/b]

[Tsukune]

Na szczęście okazało się że Kijin był w środku. Dzięki temu nie musiałem szlajać się jak głupi po całej osadzie i zaglądać do każdej knajpy. Zawsze wtedy mógłbym powiedzieć że jestem koneserem i piję po jednym tym samym alkoholu aby sprawdzić gdzie jest najsmaczniejszy. To by mogła być jakiś argument. Jednak czy byłby przekonywujący to już nie miejsce na to.
-Mogłeś dać jakąś lekką wskazówkę powiedziałem po czym na moich ustach zagościł wredny złośliwy uśmieszek
-Zanim tu dotarłem wiesz ile miejsc uciech musiałem sprawdzić czy tam cię nie ma dodałem z wyczuwalną w głosie złośliwością i nawiązaniem do tego jaki kiedyś był. W końcu wtedy sam twierdził że i tak będzie zdradzał swoją żonę. Ot taka złośliwość przyjacielska. Jeżeli się nie domyślił że to złośliwość to mu to po prostu mówię iż to był żart i tyle
-A ty jak zawsze proponujesz jedzenie i picie zamiast po prostu zamówić coś do picia przykładowo herbatę i przejść do rzeczy. stwierdziłem spokojnie siadając na krześle. Postanowiłem tym razem napić się herbaty. Wino lubię ale nie warto go pić bez przerwy prawda? Teraz pozostało tylko dowiedzieć się co to za kolejną pomoc chce Kijin i rozwiać swoje domysły co do tego w co ewentualnie się wpakował.

[Yasuo]

Tsukune
Misja rangi D - "Krwawy Bal: Kontynuacja, Rozdział Pierwszy"
11/15 Kijin uśmiechnął się. Chwytał ten żart. Rzeczywiście kiedyś właśnie taki był, ale teraz już trochę się zmienił. Spojrzał za to pytająco na Tsukune. Tak jakby nie rozumiał do końca tego co mówi jego przyjaciel. Skąd bowiem mógł wiedzieć o tej herbacie? A może wiedział i to także był dowcip z jego strony? Kto wie? Kto wie?
- Oh... daj spokój, przyjacielu - powiedział, także siadając i klaskając w dłonie. Ten jego drugi gest wkrótce przywołał kelnera. - Po prostu nie wiedziałem co pijasz i w sumie myślałem, że weźmiesz pospolite sake. Ale herbata też jest dobra, nie?
Wkrótce obok stolika pojawił się kelner i od razu zapytał co takiego zamawiają. Kijin znowu przemówił:
- Dwie herbaty poproszę i do tego cały talerz dango.
Coś do picia i coś do jedzenia, prawda? Kijin wiedział, że Tsukune musi być najpewniej zmęczony podróżą i trzeba wypełnić ten jego pusty żołądek. Kuro aż znika w oczach! Taki jest chudy.
- Kiedyś wydawałeś mi się grubszy, a teraz po prostu nikniesz w oczach. A jak całkowicie znikniesz, to z pewnością mi się nie przydasz. - Ponownie się uśmiechnął i z trudem powstrzymywał śmiech. Gdyby żarty były ostre jak miecze, to to byłaby świetna riposta na wcześniejszy atak. - Ale w mig przywrócę Cię do normalności!
Dobrze... pora skończyć te serdeczności i przejść do konkretów, bo w końcu o to w tym wszystkim chodzi, nieprawdaż? Kijin poczekał chwilę jednak na kelnera, aż przyniesie zamówienie. Co tak o suchym pysku będą gadać? Kelner po chwili dostarczył zamówienie. Dwie zielone herbaty i różnokolorowe dango na talerzu. Kijin wziął swoją czarkę i przystawił do ust. Sake to to nie było, ale też było całkiem w porządku.
- Posłuchaj, Kuro - powiedział w końcu - Jak wiesz, biorę ślub z Yuri. To już za około miesiąc. To będzie duży i bogaty bal, a zdaję sobie sprawę, że są osoby, które niezbyt dobrze nam życzą. Dlatego mamy zamiar oczywiście zatrudnić ochronę. A wiesz co? - zrobił tutaj pauzę, tak jakby czekając na to aż Tsukune dokończy tą myśl za niego. Czy tak się jednak stało? Nie wiadomo... - Tak... strażnicy są oddziałem, a każdy oddział potrzebuje kapitana, prawda? Dlatego chciałbym Cię prosić, byś został kapitanem straży na moim ślubie. Oczywiście nie tak wyobrażałem sobie Twój udział, ale przecież nic nie stoi na przeszkodzie, byś się dobrze bawił, prawda? O ile oczywiście spełnisz swoją rolę i nas wszystkich ochronisz. Co Ty na to?

Kopiuj

[b][color=#BF00BF]- Mowa Kijina[/color][/b]

[Tsukune]

-Dobrze wiesz że dobrym winem nigdy nie pogardzę ale tym razem herbatka chyba lepsza powiedziałem tak dla zabawy. Uśmiechnąłem się na jego złośliwość co do tego iż wydawałem się grubszy
-Wiesz to pewnie wina stroju jaki noszę. Przeważnie grubiej się ubieram. No i mam dodatkową gębę do wykarmienia która bardzo dużo musi jeść powiedziałem a z pod mojego kapelusza wyłoniła się mini panda ukazując swój łepek i unosząc lekko przednią prawą łapkę jakby chcąc zaznaczyć że to o niej mowa.
-Aby przywrócić mnie do normalności wpierw trzeba było być kiedyś normalnym dodałem pokazując swoje ząbki w wrednym uśmieszku. Tu dla zabawy odniosłem się ogólnie do swojej osoby a nie jak Kijin do "wagi" ale tego można było się łatwo domyślić. Spokojnie upiłem łyk herbaty wysłuchując częściowej wypowiedzi swego towarzysza
-Zastanawiałem się co tak długo zwlekacie z informacją i datą ślubu. Pewnie obgadanie i zaplanowanie całej tej zabawy musiało trochę potrwać co? Będziecie potrzebować dodatkowej osoby do ochrony która będzie udawać jednego z zaproszonych gości? zaproponowałem jedyne co mi sensownego przyszło do głowy na to jak zatrzymał swoją wypowiedź Kijin dając mi tym samym chwilkę możliwości na wypowiedź. Uniosłem wysoko brew słysząc kolejne słowa mojego towarzysza. Przymknąłem na chwilkę oczy wyobrażając sobie jak to by wyglądało ja jako kapitan.
-Gdybym miał być kapitanem pewnie bym pozabijał tych którzy by mnie wkurzyli. Ewidentnie nie nadaję się na osobę która by kimś dowodziła. Za dzieciaka robiłem za lidera paczki ale to było za dzieciaka. Teraz wątpię abym był w stanie kimś dowodzić. Jak już bardziej wolałbym robić za doradcę kapitana i mówić mu jak widziałaby to osoba postronna. Naprawdę jeżeli ja byłbym kapitanem to naprawdę świat chyli się ku upadkowi powiedziałem z lekkim rozbawieniem w głosie. Jedynym faktem było to iż jak ktoś by mnie naprawdę wkurzył pewnie bym go okaleczył albo naprawdę zabił. Jednak coś nie dawało mi spokoju...ciekawość. Tak to nie dawało mi spokoju więc musiałem zapytać
-A mogę wiedzieć czemu uważasz że bym się nadawał na kapitana? Chociaż bardziej powinienem zapytać czemu WY tak sądzicie bo zapewne ze swoją przyszłą żoną o tym rozmawialiście. Pomóc na pewno pomogę ale kapitanem? Do tego trzeba mieć przysłowiowe "to coś" bądź się tego nauczyć...przynajmniej tak ja uważam zapytałem o to co mnie ciekawiło i nurtowało oraz powiedziałem swoje zdanie co myślę o tym całym kapitowaniu robiąc jednocześnie w jednym miejscu cudzysłów pazurami w powietrzu.

[Yasuo]

Tsukune
Misja rangi D - "Krwawy Bal: Kontynuacja, Rozdział Pierwszy"
13/15 Kijin tylko się uśmiechnął. W sumie to spodziewał się, że Tsukune tak łatwo się nie zgodzi, by objąć rolę dowódcy straży. Generalnie większość normalnych i skromnych ludzi miałaby wątpliwości, czy przyjąć taką propozycję czy nie, chociaż nie ukrywając prawdy, mogę powiedzieć, że na świecie z pewnością było mnóstwo ludzi, szukających atencji, sławy, bogactwa i władzy, a także mnóstwo karierowiczów, którzy zabiliby za taką ofertę. To dobrze, że Tsukune do nich nie należał, prawda?
- Dlaczego Cię wybraliśmy? - zapytał, upijając trochę herbaty i jedząc jedno, czy dwa dango. Trochę to trwało zanim połknął herbatę i pogryzł te pyszne kuleczki, więc przypadkowo zrobił taką krótką przerwę, powiewającą lekką dramaturgią. - To proste. Ponieważ Ci ufamy. Oboje. Ufamy Twoim umiejętnościom i Twojej lojalności. Wiesz dlaczego nie dałem Ci wskazówek odnośnie mojego miejsca pobytu? Bo wiedziałem, że mnie odnajdziesz. To nie był test. To po prostu nie było potrzebne. Zanim coś powiesz, to daj mi dokończyć...
Bardzo niecodzienna prośba, prawda? Generalnie ludzie nie prosili o to, by ich rozmówca dał im czas na dokończenie wypowiedzi nim sam zacznie mówić. Jednak Kijin chciał sobie jeszcze zjeść jedno dango i wypić trochę herbaty. Jego kubek był już w połowie pusty.
- Nie chcemy oddawać takiej ważnej roli w ręce jakiegoś nieznajomego rycerza, któremu niezbyt ufamy. Dlatego, jeśli mielibyśmy uczynić Cię jeno doradcą, to musielibyśmy mieć pewność, że dasz radę tak kontrolować dowódcę, by ten nie działał na naszą niekorzyść. To znaczy... nie kontrolować, ale bardziej wpływać i nadzorować.
Znowu zrobił sobie przerwę. Nie lubił aż tak zdzierać gardła. Dał Tsukune czas na przemyślenie sprawy, jednocześnie łapiąc powietrze i mocząc znowu gardziel herbatą. To trochę pomagało. Jednak tym razem ograniczył się jedynie do napoju. Nie chciał zeżreć wszystkiego samemu.
- Poza tym, jedyne co musisz mieć, to charyzma. Postaraj się powstrzymać swoją żądzę mordu, która hmm... oczywiście mogłaby być przydatna i powinno być dobrze.
Kijin spodziewał się, że nie da rady przekonać swojego starego przyjaciela do objęcia takiej ważnej funkcji. Jednak nic nie stało na przeszkodzie, żeby próbować, prawda? W końcu i tak w pewnym sensie udało się go zwerbować, a do ślubu jeszcze szmat czasu. Na pewno coś się wymyśli, jeśli Tsukune się nie zgodzi.

Kopiuj

[b][color=#BF00BF]- Mowa Kijina[/color][/b]

[Tsukune]

Gdy powtórzył moje pytanie co do tego czemu mnie wybrali tylko kiwnąłem głową na "tak" mówiąc w ten sposób że jestem ciekawy. Następnie spokojnie spokojnie słuchałem jego wypowiedzi. Podczas robienia sobie krótkiej przerwy chciał bym poczekał aż dokończy. Więc spokojnie sam chwyciłem jeden patyczek z dango i powoli zacząłem go jeść. Ufają mi? Ciekawe z jakiego powodu. Kontrolować czy raczej by pasowało "władać" wtedy kapitanem co? Na ostatnie słowo uśmiechnąłem się tylko lekko.
-Hmm... tylko tyle powiedziałem. Spokojnie skończyłem dango i ostrym końcem patyczka wycelowałem w Kijina w ten sposób na niego wskazując. Upiłem też na koniec łyk herbaty aby przepłukać usta i gardło po słodkościach
-A nie przyszło wam do głowy że po otrzymaniu takiej władzy mógłbym po prostu zniszczyć wasz ślub by zgarnąć wszystko? Bądź po prostu zniszczyć tylko z tego powodu iż zbyt mi ufacie albo dla zwykłej zabawy? Sądzę że zapewne nawet to wam nie przeszło przez myśl. A jak już to jako ostateczne i marginalne zagrożenie. Ze mną zaś nigdy nic nie wiadomo dodałem pokazując swoje wampirze kiełki w wrednym uśmieszku. Blizny na policzkach sprawiły iż wyglądało jakbym uśmiechał się dosłownie od ucha do ucha. Odłożyłem spokojnie patyczek na talerzyk.
-Mimo waszych argumentów nadal nie rozumiem waszego toku myślenia aby mi dać tą władzę. Jestem pewny że twoja żona byłaby lepsza i zapewne silniejsza jako dowódca niż ja. Ale wiem czemu nie może nim być...Myśleliście może o podstawieniu na dowódce jakiejś marionetki? Kogoś kto robiłby tylko to co chcecie i bla bla bla. zapytałem od tak i zamyśliłem sie na chwilkę. Czy to byłby dobry pomysł stawać się dowódcą? No niezbyt mi się to uśmiechało.
-Nie sadzę bym był wystarczająco charyzmatyczny aby być przywódcą. No i znając moje szczęście podwładni byliby ode mnie silniejsi stwierdziłem i zaśmiałem się lekko pod nosem na swoje słabości? Chyba na to by wyglądało.
-Ech...niech stracę. Na razie zgadzam się zostać dowódcą jednak od razu mówię że mogę zmienić zdanie nawet w dzień waszego ślubu więc tak czy siak starajcie się znaleźć dowódcę któremu byście również mogli zaufać. powiedziałem z lekką rezygnacją. Wyciągnąłem z pod kapelusza swoją mini pandę, postawiłem ją na stoliczku, przechyliłem lekko kubek na bok by zwierzak też mógł się napić trochę napoju co też zrobił.
-Czemu sądzicie że mam wystarczającą charyzmę aby dowodzić waszymi ludźmi? zapytałem spokojnie drapiąc swojego zwierzaka lekko po brzuszku gdy już się napił trochę herbaty. Mogło to dość zabawnie wyglądać zważając na mój wygląd i uzbrojenie, ale lubiłem takie dziwactwa?.

[Yasuo]

Tsukune
Misja rangi D - "Krwawy Bal: Kontynuacja, Rozdział Pierwszy"
15/15 Kijin zamyślił się. Rzeczywiście słowa Tsukune warte były przemyślenia. Zupełnie jednak zignorował fakt, że podwładni Tsukune mogliby być od niego silniejsi. Mogłoby to rodzić pewne komplikacje, zwłaszcza w przypadku nieoczekiwanego buntu strażników. Jednak tak już w życiu bywało. Król był słaby, ale słuchali go potężni rycerze. No i silni (niekoniecznie nawet silniejsi od naszego bohatera, bo jednak przewaga liczebna robiła swoje) strażnicy byliby dobrą ochroną, gdyby to Kuro się zbuntował. No chyba, że oni też przyłączą się do tego potencjalnego buntu. Marionetka... była ciekawą sprawą, jednak rodziła problemy. Kwestia buntu... o tym Kijin nie myślał, ale wiedział co odpowiedzieć. A jeśli chodzi o charyzmę, to jest to sprawa drugorzędna. Do nauczenia.
To zamyślenie mężczyzny nie trwało długo. Po chwili zaczął odpowiadać na wszystkie pytania.
- Brakiem charyzmy się nie przejmuj. Tego idzie się nauczyć. - Zaczął. - Co do marionetki... nie może to być osoba, która nie potrafi samodzielnie myśleć. Musi mieć też odpowiednio wysoką charyzmę, żeby strażnicy słuchali jej poleceń i jednocześnie na tyle niską, żebyśmy byli w stanie ją kontrolować. Dużo łatwiej chyba znaleźć dowódcę z prawdziwego zdarzenia niż dobrą marionetkę, prawda?
Później spojrzał na pandę, która sobie piła herbatkę. Oczy mu się zaświeciły. Urocze to było stworzonko. I dobre jako argument.
- Poza tym, Ty byś nawet pandy nie skrzywdził. Ufam Ci całkowicie. Jesteś moim przyjacielem, pamiętasz? W każdym bądź razie, jest chyba większa szansa, że zdradzi mnie nieznajomy najemnik niż osoba bliska mojemu sercu. To nie ślepe zaufanie. To kalkulacja.
Spojrzał raz jeszcze na towarzyszkę Kuro. Naprawdę urocza istotka. Kijin wskazał na pandę palcem i zapytał:
- Jak się nazywa? Można pogłaskać?
Misja wykonana pomyślnie!
20 PH, 250 Ryo! Ale nie oddawaj jeszcze do wynagrodzeń. Wrzucę to po zakończeniu serii.

Kopiuj

[b][color=#BF00BF]- Mowa Kijina[/color][/b]

[Tsukune]

-Mogłem się domyślić że charyzmy da się nauczyć. Ciekawe czy jest coś czego nie da się nauczyć tak naprawdę powiedziałem. Ostatnie zdanie było swego rodzaju pytaniem ale bez odpowiedzi. W końcu po co odpowiadać na tak rozległe pytanie? Ot zwykłe moje stwierdzenie. Czy trafne czy nie to już inna sprawa
-Ano nie lubię krzywdzić nikogo jeżeli nie jest to konieczne albo nie wkurzy mnie wystarczająco. Może i ta panda jest urocza ale to nieświadome złośliwe i wredne stworzonko. A wiem co mówię bo przez niego oberwałem od znajomej za niewinność...ale później się zemściłem na niej na swój sposób[color] dodałem pokazując swoje ząbki w wrednym uśmiechu.
-I nie nazwałem tego zwierzaka gdyby chciał sobie gdzieś pójść w świat do swoich. Jasne że można. Jak cię pogryzie i tak raczej tego nie odczujesz zażartowałem w końcu wiem coś o tym bo pierwsze spotkanie było takie iż podgryzała mi kostkę. Gdy mówiłem o pogryzieniu moja pandka dla zabawy uniosła przednie łapki do góry i otworzyła pyszczek jakby chciała go wystraszyć co wyglądało dosyć zabawnie zresztą.

[Yasuo]

Tsukune
Misja rangi D - "Krwawy Bal: Kontynuacja, Rozdział Drugi"
1/15 Kijin tylko się uśmiechnął. Tym razem bardziej szczerze. Prostu rozbawiła go ta panda. Małe stworzonko, a jakie komiczne! Zbliżył rękę i pogłaskał małą pandę, która nie miała imienia. Czy go ugryzła? Ciężko stwierdzić. Niech Tsukune mi powie (Info dla Gracza: Tutaj możesz zadecydować czy panda ugryzła Kijina czy nie.). Była naprawdę pocieszna.
- Naprawdę pocieszne stworzonko - skomentował przyjaciel Kuro - Moim zdaniem powinieneś ją nazwać. Czy będzie większa? Urośnie jeszcze? I czy to samczyk czy samiczka?
Zaczął wypytywać o to stworzonko. Naprawdę go zaciekawiła. Tym samym na chwilę odepchnął od siebie temat swojego wesela i misji, którą Tsukune miał dla niego wykonać. Misji ochrony tego wesela. Nie robił tego celowo. Po prostu naprawdę uważał Tsukune za przyjaciela, a czy przyjaciele rozmawiają tylko o interesach? To tak nie działało. Tym samym mógł potwierdzić prawdziwość swoich słów, bo przecież bardzo często powtarzał, że są przyjaciółmi, prawda? Prawdopodobnie osoba Tsukune naprawdę zmieniła tego kolesia.
Jednak po chwili temat zadania musiał powrócić. Było jeszcze kilka spraw do obgadania. Chociaż generalnie sprawa była naprawdę dopiero co otwarta i nic jeszcze nie było pewne. Mogło zdarzyć się dosłownie wszystko.
- A wracając do tematu. To potrzebuję Cię jeszcze do jednego zadania. Mówiłem, że zamierzamy wynająć ochronę, prawda? Wiesz co to znaczy? To znaczy, że jeszcze jej nie wynajęliśmy. Dlatego czy mógłbym Cię prosić o wykonanie tego zadania? Oczywiście wszystko finansujemy. Musisz tylko znaleźć odpowiednich ludzi, którzy będą ochraniać nasze wesele. Generalnie oboje z Yuri stwierdziliśmy, że skoro i tak jeszcze nikogo nie zatrudniliśmy, a Ty masz być kapitanem, to najlepiej będzie jak to właśnie Ty dobierzesz ludzi, którym ufasz. Oczywiście powinieneś także wybrać swojego doradcę czy zastępcę. Lub sam zostać takim doradcą czy zastępcą, ale wtedy musisz wziąć odpowiedzialność za czyny innego kapitana. To jak będzie?
Można powiedzieć, że właśnie zwalił całą brudną robotę na Tsukune. Jednak miał ku temu powody. Czy były one głupie? Jakby się nad tym zastanowić, to nie. Nie były. Były naprawdę racjonalne. Bo przecież była większa szansa, że ludzie, którym ufa Tsukune nie zdradzą i spełnią swoje zadanie, niż jakby po prostu zatrudnili kogoś nieznajomego. Oczywiście Tsukune mógłby chcieć nająć kogoś obcego, ale to nie miało znaczenia. Ale może będzie mieć...

Kopiuj

[b][color=#BF00BF]- Mowa Kijina[/color][/b]

Ogólny zamysł tego zagrania jest taki, że daję Ci właśnie możliwość wciągnięcia jakiegoś innego gracza do tej misji. Misja ciekawsza + więcej PH dla mnie kappa. A jeśli nie chcesz tego robić, to po prostu dostaniesz jakichś NPCetów. O ile zdołasz wykonać tą misję.

[Tsukune]

-Mówisz? W takim razie jak coś wymyślę dobrego to nazwę to stworzonko. Urosnąć raczej więcej nie urośnie bo to miniaturowa wersja. Raczej to samczyk skoro zwędził bieliznę mojej znajomej... powiedziałem ostatnie dodając w lekkim zamyśleniu. Panda nie dziabnęła mojego rozmówcy. Złośliwa istota. Widocznie będzie gryzła tylko mnie. Co poradzić. Po tej krótkiej wymianie zdań wróciliśmy do głównego tematu. Słuchałem spokojnie tego co ma mi do powiedzenia Kijin. Zasłoniłem dłońmi twarz i westchnąłem by następnie odgarnąć jedną ręką włosy a na drugiej podeprzeć swój podbródek.
-Znam parę osób ale wątpię aby były tym zainteresowane. Jedna z tych osób to Cesarz więc tym bardziej raczej nic z tego. Mogę pomóc tobie poszukać odpowiednich ludzi. A te osoby które skiepściły ochronę Agaty? Tak chyba miała przyjaciółka twojej żony która przyszła spóźniona na bal z obstawą? Fakt wtedy robotę mówiąc w prost spieprzyli ale to może im dać teraz kopa aby więcej się to nie powtórzyło. Zastanawialiście się nad tym? Moim zdaniem najlepiej byłoby znaleźć osoby które zbytnio się nie wyróżniają. Najlepiej też by było aby tak w miarę ta drużyna miała i mężczyznę i kobietę aby mogli udawać parę by bardziej wtopić się w tłum. Przynajmniej takie jest moje skromne zdanie. odpowiedziałem swojemu towarzyszowi jednocześnie dając sugestię co do ludzi jakich powinniśmy znaleźć. Następnie uśmiechnąłem się wrednie pod nosem.
-W sumie wpadłem na pomysł pewnej gry na waszym weselu ale chyba by to nie wypaliło...A właśnie masz jakiś prezent dla swojej żonki? Bo ja mam drobny pomysł. Tylko byś był mi do tego potrzebny no i byś ewentualnie nauczył się grać na fortepianie oznajmiłem jakby nigdy nic zerkając na niego kątem oka. Byłem ciekawy czy w ogóle potrafił na czymś grać. Gdyby się nauczył byłby to też dobry motyw aby raz na jakiś czas też zagrał coś swojej żonce no ale wątpiłem aby potrafił grać...chociaż niby jest bogaty to zapewne uczono go grać na jakichś "eleganckich" instrumentach. Jednak któż to może wiedzieć? Na pewno nie ja gdyż nie pochodzę z żadnej takiej strefy.

[Yasuo]

Tsukune
Misja rangi D - "Krwawy Bal: Kontynuacja, Rozdział Drugi"
3/15 Mężczyzna w spokoju wysłuchał słów swojego przyjaciela, jednak co jakiś czas wtrącał jakiś komentarz. Na wieść o imieniu dla pandy i o tym, że jest to prawdopodobnie samczyk tylko się uśmiechnął. W istocie... mógł to być samczyk, ale wątpliwym było, żeby właśnie dlatego, że jest samczykiem podwędził bieliznę jakiejś niewiasty. Po co panda miałaby to robić? A może powinienem powiedzieć, że nie był to wystarczająco dobry i trafny argument? Że to wcale nie dowodziło płci zwierzątka? Kijin w każdym bądź razie potraktował to jako dobry kawał. Kolejny zresztą. Sam postanowił sobie tak trochę po przyjacielsku pożartować i się trochę podroczyć z Tsukune. Rzucił więc następujący tekst:
- Pomogę Ci wymyślić imię dla tej pandy. Skoro to samczyk, to nazwij go "Kijin". Hehe...
Dobry kawał, nieprawdaż? Jeden Kijin mógłby być nieznośny, ale dwóch? To już gruba przesada. W każdym bądź razie, propozycja została rzucona. Może warto by było ją rozważyć?
Kolejnym tematem był oczywiście wybór drużyny. To należało przedyskutować. Szlachcic trochę posmutniał, jak usłyszał, że Tsukune zna osoby, ale nie będą zainteresowane ochroną balu. Jednak jego oczy się rozszerzyły na wieść o cesarzu. Czyżby miał do czynienia z naprawdę wielką szychą? Bo przecież nie każdy zna osobiście cesarza. Byli przyjaciółmi? To otwierało nowe możliwości. Głównie te finansowe. Bo przecież rozmowa i kontrakt handlowy z samym cesarzem... to naprawdę była żyła złota. Czy Tsukune mógłby pomóc zaaranżować spotkanie? Tylko czy mógł go o to poprosić? Jednak to była tylko taka luźna myśl, która zasiała swe ziarno w głowie Kijina. Myśl, z którą można by coś zrobić, ale to dopiero w przyszłości. Teraz liczył się przede wszystkim bal, no, ale Kijin był zbyt ciekawy, by ten temat znowu podjąć. Bardzo chętnie podjął natomiast temat samego cesarza. Po prostu z ciekawości.
- Cesarz? Mówisz o cesarzy Morskich Klifów? Jak mu tam było? Natsu coś tam? - Taki prosty szlachcic był z Kijina, że nawet nie znał imienia jednego z najpotężniejszych ludzi na świecie. - Jaki on jest?
Później oczywiście wysłuchał wypowiedzi Tsukune, a następnie podjął ponownie temat swojego wesela. Generalnie Kijin miał lekką tendencję do przeplatania różnych tematów i prowadzenia takiej luźno-poważnej konwersacji.
- Rozumiem... A wracając do tematu mojego wesela, strażnicy Agatty, hmm... zbytnio rzucają się w oczy, a poza tym Agatta zatrudniła ich chyba jednorazowo, albo po prostu ich zwolniła za niekompetencję, ale może udałoby się ich zwerbować ponownie. Generalnie bardzo mi się podoba idea z zamaskowaniem strażników. Jeśli nie będzie komplikacji, to zwyczajnie będą się dobrze bawić jako moi goście, a w razie - odpukać... - W tym momencie puknął trzy razy w stół, tak jakby chciał odegnać złą wróżbę. - ... - jakby co, to będą nas chronić. Do tego rzeczywiście można by spróbować zatrudnić jakichś bardziej widocznych strażników, żeby bal nie wyglądał na niechroniony. Takich pozerów. Ale nie wiem czy jest sens. Jak sądzisz?
Dopił swoją herbatę i zjadł kolejne trzy dango. Strasznie dużo tego zamówił. Mógł się najeść do syta, a jeszcze by zostało dla Tsukune. Następnie znowu klasnął, przywołując kelnera i zamówił kolejne dwie herbaty. Tym samym przerwał na chwilę dialog, ale przecież nie będą rozmawiać o suchym pysku. Podjął go ponownie od razu jak kelner sobie poszedł.
- Więc? Jaki masz plan?
Kolejnym tematem, na który trzeba było porozmawiać, był ten temat, który podrzucił Tsukune. Gra? Prezent dla Yuri? Fortepian? To wszystko było bardzo ciekawe. Można by spróbować.
- Na fortepianie trochę pogrywałem w przeszłości, ale to było dawno. Być może dałbym radę sobie coś przypomnieć. Co proponujesz? Jaki prezent? I o co chodzi z tą grą? Zaciekawiłeś mnie, to teraz powiedz. Nie trzymaj mnie w niepewności.
No i oczywiście zamierzał wysłuchać tego co ma Tsukune do powiedzenia, więc po prostu zamilknął na jakąś chwilę, dając przyjacielowi czas na odpowiedź.

Kopiuj

[b][color=#BF00BF]- Mowa Kijina[/color][/b]