Polanka w środku lasu

[Azuma]

Czekało ich parę minut drogi wśród krzaków, gałęzi i drzew, ale na szczęście robiło się też jaśniej co zdecydowanie ułatwiało powrót, szczególnie gdy dezaktywował sharingana. Nana bez protestów pozwoliła się poprowadzić z czasem decydując się na podobny krok w odniesieniu do doujutsu. Czarnowłosa o delikatnej urodzie kobieta, musiała względem niego nabrać nieco zaufania bo zdecydowała się nieco ujawnić że swojego życiorysu. Tak też się dowiedział, że była jedyną przedstawicielka naszego klanu żyjąca na tych mroźnych wyspach.
- Nie rozumiem… Jak się tam znalazłaś? - zaintrygowany zapytał, najwyraźniej nie wyłapując między wierszami podwójnego znaczenia słów "nie żyją". Jeżeli wzięło się jednak pod uwagę jego młody wiek, wcale nie musiało to być takie zaskakujące.
Gdy Nana postanowiła go zaskoczyć ujawniając informacje o Ranmaru, bez zdziwienia pokiwał głową. Słyszał o nich. Ta wiedzą była dość powszechna w tym rejonie. Zapewne z uwagi na podobieństwa między ich oczami. - To jedyny tam żyjący klan? - odpowiedział pytaniem, bo jego wiedza odnośnie żyjących tam rodów lub szczepów ograniczała się właśnie wyjątkowo do tego Ranmaru, a był ciekaw czym by mogła Nana go zaskoczyć.
Usłyszawszy, że jest w gruncie rzeczy jedynym przedstawicielem Uchiha jakiego poznala, dość go skołowało. Dopiero teraz dotarło do niego, że być może jej rodzice właśnie nie żyją. Albo ja porzucili. - Tylko dlaczego właśnie tam? - zdawał się zastanawiać, ale nie znajdował żadnego rozsądnego wyjaśnienia poza polityka Uchiha Hisato, która mogła zmusić jej rodziców do ucieczki i być może porzucenia. Kto wie, może jej rodzice uczestniczyli i zginęli jako wrogowie reżimu, a sami nie chcieli takiego losu dla własnego dziecka?
Niczego nie był pewny, ale miał na tyle przyzwoitości w sobie aby nie drążyć głębiej, szczególnie że dopiero co się poznali. Zamiast tego na chwilę odwrócił się do niej, obdarowując ją jednym ze swoich specjalnych uśmiechów.
- Nic się nie martw. Uchiha dbają o swoich, nic Ci tu nie grozi. Nie ze mną - zaznaczył jednocześnie postukując palcem wskazującym w opaske, która miała wygrawerowany na kawałku metalu właśnie emblemat rodu Uchiha. - Katsumi-sama jest całkowitym przeciwieństwem swojego poprzednika. Na pewno z uwagą by Cię wysłuchała i pozwoliła tutaj na stałe zamieszkać - pokiwał głową, nie biorąc właściwie innej możliwości pod uwagę. Nana w jego mniemaniu była miła, do tego należała do jego klanu, więc nie dostrzegał żadnych przeciwwskazań co do tego by wróciła na łono rodu. Mimo że wciąż nie znał faktycznej przyczyny tego, że właśnie na nim się do tej pory nie znajdowała. W swojej dziecięcej naiwności nie brał zupełnie pod uwagę tego, że mogła go zwyczajnie okłamywać.
Zamiast tego się roześmiał, gdy usłyszał burczenie jej brzucha. Wiedząc, że podróżuje od miesiąca, a ostatnim jej posiłkiem było kilka jagód, wcale nie był zaskoczony takim stanem rzeczy. - Jak dotrzemy do Korei, najpierw zatrzymamy się w jakiejś gospodzie. Tam coś zjesz. Miałem wracać do domu… Ale skoro już wstaje dzień, te parę godzin już mnie nie zbawi - zauważył, w pewnym momencie też nagle skręcając co po kilkudziesięciu kolejnych krokach w końcu pozwoliło im wyjść na otwartą powierzchnię. - Widzisz? Tam jest Kotei - powiedział, palcem wskazujac na położona w oddali osadę. Mieli do pokonania jeszcze dystans paru kilometrów, ale była to ta łatwiejsza cześć wędrówki, z uwagi na podróż udeptanym traktem.

[Nana]

Może chodziło o jego młody wiek? Może dlatego wzbudzał w niej zaufanie. Posiadanie Sharingana również pomagało. Było to bez dwóch zdań niebezpieczne doujutsu, jednak tworzyło pewnego rodzaju wieź między posiadaczami. Jak gdyby było im dane być po tej samej stronie. Sojusznicy nie wrogowie. Oczywiście takie podejście mogło być jak najbardziej mylne i złudne. Nana miała nadzieję, iż nie przyjdzie jej się zawieźć na tej iskierce zaufania jakim jaką obdarzyła Azumę. Zresztą wzajemnie. Przecież on również nic o niej nie wiedział. Równie dobrze mogła być jedynie przynętą, a jakaś grupa zbirów czekała w gęstym lesie.
- Długa historia. Kiedyś Ci opowiem - odparła uśmiechając się do niego. Kto wie, może przyjdzie im spotkać się kiedyś znowu? Oby w tak samych miłych okolicznościach. Nana nie miała jakiegoś genialnego planu na dalszy ciąg jej samotnego żywota. Może kiedyś będą stali po przeciwnych stronach. - Lepiej opowiedz mi coś o sobie - zagadnęła.
Pokręciła przecząco głową. - To jeden z klanów, drugi jaki pamiętam to shinobi władający lodem. Bardzo pasują do tamtejszych terenów i pogody - wyjaśniła wspominając Hyuo i wieczne mrozy. Pogoda nie była tam przyjazna. Tutaj żyjący ludzie mięli znacznie łatwiej. Żyzna gleba, bogate lasy i polany. - A tutaj? Są inni oprócz Uchiha? - zagadnęła.
Roześmiała się szczerze, słysząc jego zapewnienia. Był od niej dużo młodszy, ale postanowił być jej obrońcą. Wyciągnęła do niego dłoń, jednak zatrzymała ją w pół drogi. Chciała pogłaskać go po głowie czy potarmosić po poliku, jednak nie było to na miejscu. Mogła go przecież wystraszyć. Nana nie znała swojego rodzeństwa, jeśli takowe w ogóle istniało, ale właśnie tak wyobrażała sobie młodszego brata. Rozgrzewał jej lodowe serce. - Teraz czuję się już bezpieczna - dodała jedynie cofając dłoń. Nie przestawała się jednak uśmiechać.
Na dworze zrobiło się już całkiem jasno, w końcu mogła bardziej przyjrzeć się Azumie. Spoglądała na jego opaskę z emblematem rodu. Była pewna, że już go gdzieś widziała. W rodzinnym domu? Całkiem możliwe. Jej sensei nigdy nie wspominał o tym, że jej rodzice należeli do jakiegoś klanu. Rzeczywiście przed nimi malowała się osada oświetlona w porannych promykach słońca. Na szczęście byli całkiem blisko, bo brzuch Nany całkiem głośno dawał o sobie znać.
- Nie chciałabym Cię zatrzymywać, ale masz może ochotę na śniadanie? - zapytała, jeśli odpowiedź była pozytywna ruszyli szlakiem w stronę osady, a potem gospody. Czas na jedzonko!


zt x2

[Noguchi Akane]

Ktokolwiek widział, ktokolwiek wie Misja Rangi C [19/30] Ame Uchiha

- Oczywiście, nie jesteście! Po prostu tamten był, no i tak jak mówiłam, różni się tutaj ludzie u nas przewijają... I tak, tamta kobieta wyglądała, jakby miała skrzela, nie mam pojęcia jak oddychała na powierzchni. No ale jak widać mogła. - odparła ci speszona recepcjonista ryokanu przepraszającym tonem. Nie wydawała się jednak kłamać, więc przyjąłeś jej słowa za dobrą monetę i uzbrojony w kolejne fakty, ruszyłeś ku posterunkowi Itada. Ten znajdował się - jak jeszcze poradzili ci po drodze kolejni strażnicy przy bramie - jakieś dwa dni drogi na północ, byłeś jednak dobrze przygotowany. Dzień był pogodny, niebo prawie bezchmurne. Gościniec, którym podróżowałeś - był dobrej jakości, jednak o wiele mniej osób go przemierzało, przynajmniej w stosunku do trasy Kotei-Sarufutsu. Oczy miałeś szeroko otwarte, jednak póki co - nic nie wybijało się z otoczenia i po prostu szedłeś drogą do miejsca, gdzie w teorii powinieneś uzyskać kolejne informacje na temat urzędnika. Wieczorem zatrzymałeś się przy poboczu, na polance otoczonej poza tym dość gęstym lasem. Był tutaj niewielki szałas, jakieś porąbane drewno, pozostawione tutaj przez innych podrózujących... ot, idealne miejsce na odpoczynek. Nawet buteleczka z - sądząc po zapach - odrobiną sake się znalazła!

Przy rozbijaniu obozowiska dostrzegłeś, już trochę zmęczony całodniową podróżą, dość wyraźny w świetle zachodzącego słońca ślad krwi, ciągnący się gdzieś od miejsca na ognisko, do krzaków i dalej do lasu. W popiele natomiast ujrzałeś resztki spalonych zwojów lub kart papieru.

  Ukryty tekst

[Ame Uchiha]

Skrzela? Na powietrzu? Na prawdę dziwne. Chyba Anzou na prawdę miał rację. Z dnia na dzień co raz bardziej uświadamiał sobie swoją ignorancje. Pożegnał się mało wylewnie na samym wyjściu. Nie miał czasu, musiał szukać tego urzędnika. Co prawda nie było go już od tygodnia i kilkanaście minut w te czy w te dosłownie nie zmieni nic, ale kto wie? Może tu chodziło zwyczajnie o jego czas - im szybciej wykona zadanie tym większy szacunek zyska w klanie.
Tak czy siak musiał już ruszać. Posterunek Itada sam przecież nie przyjdzie. To jeszcze nie ten czas. Wybył w kierunku północnym. Wiedział, że długa trasa przed nim, ale nie przejmował się tym ze względu na to, że droga wydawała się być zadbana, a pogoda urocza. Co prawda na drodze pojawiało się mniej podróżnych niż wcześniej, ale przecież wiedział, że tak będzie, więc niczym się nie przejmował. Gdy nadchodził wieczór, zdecydował się trochę odpocząć. Na polance koło traktu znalazł szałas. Obok było porąbane drewno i jakaś butelka. Od razu wydało mu się to dziwne, bowiem z butelki wydobywała się woń sake. Kto zostawia alkohol na środku polany? Zawsze przecież wypija się do dna... Postanowił jednak rozpocząć zakładanie obozowiska. Najwyżej właściciel butelki i szałasu wróci i się jakoś dogadają. Po chwili zauważył dziwny detal, który kazał mu przyjąć, że ktokolwiek to był, raczej będzie unikał tego miejsca. Ślad krwi ciągnący się w krzaki. W popiele znajdowały się fragmenty papieru. Czyżby zwoje? Ochroniarz urzędnika podobno był nimi obwieszony. Z drugiej strony to było dawno temu. Przynajmniej tydzień. Napastnika nie powinno tutaj być. Z ostrożności aktywował sharingana i podążył krwawym szlakiem. Był gotowy do uniku, obserwował otoczenie w poszukiwaniu pułapek.

  Ukryty tekst

[Noguchi Akane]

Ktokolwiek widział, ktokolwiek wie Misja Rangi C [21/30] Ame Uchiha

Widząc podejrzane elementy otoczenia, natychmiast aktywowałeś swoją klanową zdolność, a gdyby ktoś cię obserwował z boku, mógłby dostrzec jak zaszły one natychmiast czerwienią. Z twojej perspektywy czas wydawał się minimalnie zwolniony, wszystko nagle zyskało ostrzejsze kontury, kolory zaś zrobiły się żywsze - żółcie i czerwienie drzew nagle wydały się być niczym małe słońca - wschodzące i zachodzące - porozwieszane na gałęziach drzew. Czerwień krwi zaś wyostrzyła się i nagle widziałeś każdą jej plamkę odróżniającą się od reszty terenu. Podążyłeś za nią wzrokiem. Wyglądało to tak, jakby na polanie rozegrało się bardzo krótkie, ale jednostronne starcie - nie było jednak żadnego ciała, a przynajmniej żadnego nie widziałeś w tym momencie. Ślady krwi prowadziły mniej więcej od posłania przy wypalonym ognisku, aż do krzaków - gdzie było jej nieco więcej - a następnie znacznie mniejsze ilości dalej. Była już zaschnięta, jednak nie znając się aż tak dobrze na tropieniu - nie wiedziałeś, jak wiele czasu minęło, odkąd została przelana.

Na szczęście nadal mogłeś podążyć za tropem. Momentami gubiłeś go nawet pomimo swoich oczu, ale z reguły szybko udawało ci się dostrzec jakąś kropkę ciemnej czerwieni na ściółce lasu. Po około kwadransie dotarłeś na skraj niewielkiej polany, na której stała mała, zarośnięta po części mchem i pozbawiona okien chatka wyglądająca jak coś, co niekiedy myśliwi wznosili na terenach, na których polowali. Ta jednak wydawała się zaniedbana, jakby nikt od dawna jej nie używał. Drzwi były zamknięte, jednak z kominka wydobywała się cieniutka stróżka dymu. Dodatkowo tu i ówdzie dostrzegłeś cieniutkie linki przebiegające przez polanę od niektórych drzew, blisko ziemi aż do chatki. Zapewne gdyby nie oczy, mógłbyś ich nie zauważyć.

  Ukryty tekst

[Ame Uchiha]

Aktywacja oczu przyszła mu wręcz odruchowo. Działo się coś niepokojącego i wyostrzony zmysł już w niejednej sytuacji pomógł mu zdobyć informacje, które ważyły później na jego działaniach. Zwłaszcza, gdy wszelkie znaki na niebie i ziemii wskazywały na to, że odbyła się tu bardzo nieciekawa scena, możliwe, że z udziałem ludzi, których poszukiwał. W końcu zginęli prawdopodobnie gdzieś na szlaku pomiędzy posterunkiem a miasteczkiem Sarufutsu. Oczywiście do samego posterunku jeszcze nie dotarł i nie był w stanie tego potwierdzić, ale nie może zignorować czegoś takiego. Zwoje, krew, niedopita sake - ewidentnie stało się coś niedobrego, a poszlaki wskazywały na związek z urzędnikiem i ochroniarzem. Nie miał pojęcia ile czasu mogło minąć. Niestety brakowało mu umiejętności tropiciela, a oczy mimo oczywistej przewagi nie pomagały w interpretacji obrazu, który dostarczały. Podążał tam gdzie go sharingan prowadził - od posłania do krzaków. Szedł za zmniejszającym się śladem posoki. Jak to mówią, im dalej w las tym więcej drzew. Niestety tutaj było na odwrót. Im dalej szedł tym trudniej było się zorientować. Co prawda ilość drzew była na mniej więcej stałym poziomie, ale przecież nie o to chodziło. Ame zatracił poczucie czasu, chociaż nie mogło go upłynąć zbyt wiele. Po prostu szedł za tropem w głębokim skupieniu. W końcu dotarł do jakieś polanki, na której znajdowała się zniszczona chatka. Zauważył strużkę dymu, która wskazywała na to, że ktoś jest w środku, albo przynajmniej był tam nie dawno. Następnie skupił się na żyłkach, które porozwieszane były po całej łące. Na pewno musiał zbadać kto i dlaczego znajduje się w chatce. Problemem było to, że nie chciał tam wchodzić bez sprawdzenia. Do tego teren był potencjalnie zabezpieczony pułapkami, co nawet przy ich ominięciu stawiałoby go na przegranej pozycji. Może nie przegranej, ale na pewno na mniej korzystniej. Próbował rozejrzeć się wokół. Szukał czegoś z czym żyłki mogły być powiązane. Chciał zrozumieć na jakiej zasadzie działają pułapki. Powiązanie z notkami wybuchowymi? Jakieś bardziej wymyślne twory w stylu uwolnienia drewnianych bali spadających z wysoka? Może zwyczajna pułapka dźwiękowa, która miała zaalarmować lokatora? W przypadku, gdyby nie był w stanie ocenić, to po prostu rzuci kunaiem, tak aby przerwać jedną z linek gdzieś bliżej chaty i z bezpiecznej odległości dowie się co się stanie. Gdyby ktoś wyszedł z chaty, postara się ukryć w zaroślach, żeby stamtąd podjąć jakieś dalsze akcje.

  Ukryty tekst

[Noguchi Akane]

Ktokolwiek widział, ktokolwiek wie Misja Rangi C [23/30] Ame Uchiha

Byłeś ostrożny - nie wbiegłeś od razu na środek polany, prosto w gęstwinę żyłek jak mógłby to zrobić bardziej narwany shinobi z - powiedzmy - szczepu Jugo, nie baczący na nic dookoła. Czekałeś, obserwowałeś, śledząc linie żyłek. To, jak dokładnie były rozplecione, do czego przymocowane i czy przypadkiem nie było gdzieś jakiejś notki wybuchowej. Ile to razy nasłuchałeś się opowieści bardziej doświadczonych shinobi o tym, jak to pojedyncza notka zmiotła jakiegoś ich towarzysza, albo przeciwnie - jak wygrała dla nich starcie, tylko dlatego, że położyli ją w odpowiednim miejscu i poczekali na nieostrożnego przeciwnika, aby się na nią wpakował. Im dłużej jednak patrzyłeś, tym bardziej byłeś przekonany, że żadnych notek tutaj nie ma - jedynie drobne dzwoneczki, porozwieszane tu i ówdzie, ewidentnie po to, aby zaalarmować kogokolwiek, kto był w środku. Nie musiałeś marnować na to kunaia. Kiedy jednak tak stałeś, przyglądając się polance, usłyszałeś jakiś dźwięk, dobywający się ze środka chatki. Dźwięk, który niemal na pewno był krzykiem bólu, tylko zduszonym przez coś - albo ściany chatki, albo przez, dajmy na to, szmatę na ustach. Może przez obie te rzeczy.

  Ukryty tekst

[Ame Uchiha]

Starał się być ostrożny. Martwy nie przyda się klanowi. Zresztą trzeba być ultra głupim, żeby tak po prostu wbiegać na teren, na którym są pułapki bez wcześniejszego rozpoznania niebezpieczeństwa. To bardziej kwestia instynktu samozachowawczego, bardziej jak strach przed spojrzeniem w przepaść niż rozwaga. Ame spokojnie lustrował wzrokiem połączenia żyłek, szczególnie zwracając uwagę na obecność notek wybuchowych, których jednak na całe szczęście nie zauważał. Biedaki, nawet ich nie stać na porządne pułapki. Wszystko co zauważył to drobne dzwoneczki, które zwiastowały, iż ma do czynienia ze zwykłym i dość prymitywnym alarmem. W takim wypadku nie musiał się przejmować. Gorzej, jeżeli coś przeoczył, ale użycie sharingana ograniczało taką szansę do minimum.
Skoro już wiedział, że jest względnie bezpieczny, to zdecydował się wreszcie przystąpić do akcji. Powoli stawiał kroki, zamierzając przekraść się do chatki, tak aby nie poruszyć żadnej żyłki i w konsekwencji dzwoneczka. Jego celem było oczywiście dojście do chaty. Zamierzał przez okno zajrzeć do środka i sprawdzić o co chodzi z niepokojącymi odgłosami wydobywającymi się z opuszczonego domu. Był gotów w każdej chwili odskoczyć na bok lub do tyłu, gdyby pojawił się jakiś atak, prawdopodobnie z okolicy chatki. Cały czas używał sharingana. Wyostrzony zmysł, pora dnia i element zaskoczenia miały być jego biletem do pomyślnej infiltracji domostwa.

  Ukryty tekst

[Noguchi Akane]

Ktokolwiek widział, ktokolwiek wie Misja Rangi C [25/30] Ame Uchiha

W takich sytuacjach mogłeś naprawdę docenić swoją klanową zdolność, która pozwalała ci teraz bez większego problemu nawigować pomiędzy rozwieszonymi linkami (które swoją drogą wyglądały, jakby zostały rozwieszone bez większego przekonania - zupełnie, jakby osoba, która to robiła, nie widziała w nich wielkiej praktycznej wartości i robiła to z poczucia obowiązku). W ten sposób zbliżyłeś się sprawnie do chatki, której drzwi były zamknięte, jednak tu i ówdzie było widać szpary między deskami, przez które mogłeś spojrzeć do środka i podsłuchać co się tam dzieje. To, co zauważyłeś, to zarys dwóch osób i trzaskającego w palenisku pośrodku pomieszczenia, z którego dym ulatywał ku górze z otworu w dachu. Jedna z osób - chuda, o jasnych włosach - była podwieszona najwyraźniej pod sufitem, druga siedziała na pieńku przed nią. Twarzy dokładnie nie widziałeś, prawie na pewno jednak postać siedząca była łysa.

- ...razy jeszcze będę o to pytać? Dajże spokój, powiedz mi to, co potrzebuję wiedzieć i skończymy tę farsę, Gaka*. Nie chce mi się siedzieć bogowie wiedzą jak długo tutaj w Sogen, na ciebie też szkoda patrzeć... - powiedział nieco zmęczonym, nieco smutnym jakby tonem łysy mężczyzna, po czym sięgnął po coś do ognia - rozżarzony do czerwoności kunai, który następnie przyłożył do boku podwieszonego chudzielca. Ten zawył, jednak odgłos został zduszony przez szmatę, którą trzymał w ustach.


* Gaka 画家 - malarz/artysta

Mapka:

Niebieska kropka - Ame
Czarna kropka - palenisko
Czerwona kropka - łysy
Żółta kropka - podwieszony pod sufitem

  Ukryty tekst

[Ame Uchiha]

Zapewne ktokolwiek siedział w tym domku spodziewał się, że w Sogen można spotkać członka klanu Uchiha, który bez problemu zobaczy linki. Z drugiej strony przecież żyją tu też inny shinobi nie wspominając o normalnych ludziach. Jednak w tym przypadku niezależnie od tego jak ustawił alarmy - z oczami klanu nie miał szans. W efekcie Ame udało się sprawnie dotrzeć do chatki. Potem jednak zaczynały się metaforyczne schody. Mógł tylko zobaczyć co się dzieje wewnątrz przez wąską szparę w drewnianej ścianie. Rozgrywała się tam nieprzyjemna scena. Widział sylwetki dwóch osób. Jedna wydawała się być zawieszona pod sufitem - chuda i jasnowłosa. Wiedział, że ochroniarz Gazo był wysoki - to często oznaczało chudzielca. Do tego jasne włosy. Gdzieś w tle zauważył palenisko. To by tłumaczyło stróżkę dymu. W zasadzie ciężko się go było nie spodziewać. Druga postać była łysa. Cholera, zbyt się to wszystko układało, żeby móc mówić o przypadku. Wszelkie wątpliwości chłopaka rozwiały się, gdy usłyszał słowo "Gaka". Następnie łysy wyciągnął rozpalony do czerwoności kunai i przyłożył go do boku podwieszonego. Czarnowłosy usłyszał stłumiony wrzask.
Ame nie wiedział czy może wejść do chaty. Czy drzwi są zamknięte? Czy da radę je sforsować? Nie znał odpowiedzi na to pytanie. Wolał też tego nie sprawdzać. Spalenie domu nie wchodziło w grę. Pozostało mu tylko jedno - iluzja. Postanowił spróbować uśpić przeciwnika bez wchodzenia do środka. Wykonał pieczęć tygrysa.

  Ukryty tekst

[Noguchi Akane]

Ktokolwiek widział, ktokolwiek wie Misja Rangi C [27/30] Ame Uchiha

Przyjrzałeś się bliżej drzwiom, podczas gdy Akihiko był dalej torturowany w środku chatki. Na ile byłeś w stanie ocenić, chyba miały kiedyś jakąś zasuwę, teraz jednak osiadły na zawiasach i spora ich część była po prostu zbutwiała - prawdopodobnie dwa-trzy solidne kopniaki załatwiłyby sprawę i pozwoliły dostać się do środka. Niemniej, nie było sensu od razu atakować, zamiast tego - postanowiłeś skorzystać z okazji i zaatakować genjutsu, bazując na swojej przewadze w zaskoczeniu przeciwnika.

Ten miał właśnie coś powiedzieć, kiedy nagle dookoła niego zawirowały w powietrzu piórka, delikatnie opadając w dół. Podglądając przez szpary między dechami zauważyłeś, jak wstał, a na jego oświetlonej teraz twarzy odmalowała się konsternacja i zdziwienie.

- Co do... - zaczął i urwał, zerkając na sklepienie, jakby szukał jakiegoś stada ptaków, które nagle postanowiło zgubić całe pierze akurat w tej leśnej chatce. Nic oczywiście nie znalazł, za to ziewnął potężnie, co jednak musiało wzbudzić w nim podejrzenia jakieś - w końcu nie na co dzień ogląda się takie zjawisko. Wykonał szybko Kai, po czym.. zatoczył się, niemal wpadając w palenisko. Widać było, że genjutsu złapało go w swoje sidła i póki co nie wiedział, jak się z niego wyrwać.



Mapka:

Niebieska kropka - Ame
Czarna kropka - palenisko
Czerwona kropka - łysy
Żółta kropka - podwieszony pod sufitem

  Ukryty tekst

[Ame Uchiha]

W międzyczasie Uchiha był w stanie ocenić stan drzwi. Wydawało się, że ząb czasu nadgryzł je na tyle, że bez większych problemów poddadzą się po kilku kopniakach. To była bardzo dobra wiadomość, bo alternatywą byłoby spalenie chaty. Tymczasem postanowił zaatakować za pomocą genjutsu. Złożył pieczęć tygrysa i skupił się na odpowiednim przemieszaniu czakry. Przez wyrwę w deskach obserwował efekty swoich działań, aby móc podjąć dalsze kroki. Prześladowca, mimo że zauważył, iż coś jest nie tak i próbował złożyć kai, ewidentnie wpadł w sidła. Ame nie miał już za bardzo wyjścia. Z torby wyjął kilka metrów żyłki oraz trzy shurikeny. Tym razem nie chciał mieć nikogo na sumieniu. Zamierzał związać przeciwnika i doprowadzić do siedziby, gdzie mogą coś z niego wyciągnąć. Nie zabije go, jeżeli nie będzie musiał. Gdy przygotował się do wejścia, podbiegł do drzwi i próbował kopnąć w okolicy klamki lub zawiasów - tam gdzie oceni, że jest większa szansa na to, że drzwi szybciej się poddadzą. Następnie wparuje do środka i postara się za pomocą techniki bukijutsu zaatakować za pomocą shurikenów na sznurku, tak nimi kierując, aby związać wroga na wysokości klatki piersiowej, uniemożliwiając mu złożenie pieczęci.

  Ukryty tekst

[Noguchi Akane]

Ktokolwiek widział, ktokolwiek wie Misja Rangi C [29/30] Ame Uchiha

Plan - jak do tej pory - przebiegał idealnie. Miałeś przewagę, wykorzystałeś ją też całkiem sprytnie, usypiając przeciwnika, który najwyraźniej nie był w stanie oprzeć się potędze twojej techniki i mocy psychicznej, choć był na tyle bystry, by domyślić się co mogą oznaczać pojawiające się zewsząd piórka. Co z tego jednak, skoro właśnie padał na kolana na ziemię, zasypiając. W tym samym czasie ty zacząłeś uderzać w drzwi - które rzeczywiście szybko puściły i mogłeś zaobserwować, jak łysy mężczyzna, wpada twarzą prosto w palenisko... i nagły ból najwyraźniej go otrzeźwia. Usłyszałeś jego krzyk akurat, gdy ciskałeś w niego shurikenami - miejsca w chacie nie było zbyt dużo, więc ciężko było ci wycelować, na pewno nie było go wystarczająco, by w ten sposób opleść łysola linką. Nawet gdyby jednak było, nie doszłoby zapewne do tego - twój oponent bowiem, wrzeszcząc z bólu i z poparzoną prawą połową twarzy zdołał zarejestrować twój gest i podniósł dłoń, by się osłonić, a wtedy pojawił się w niej nagły błysk. Usłyszałeś trzask niewielkiej eksplozji, twoje shurikeny zaś poleciały gdzieś na bok. Mężczyzna natomiast rzucił się ku tobie czym prędzej, unosząc pięści przed siebie, najwyraźniej z zamiarem zmuszenia cię do walki w krótkim dystansie. Miałeś ułamek sekundy, aby zareagować na jego poczynania, gdyż był... szybki, chyba dorównując prędkością ruchów tobie samemu.



Mapka:

Niebieska kropka - Ame
Czarna kropka - palenisko
Czerwona kropka - łysy
Żółta kropka - podwieszony pod sufitem

  Ukryty tekst

[Ame Uchiha]

Ale wiadomo, że zawsze nadchodzi moment, kiedy coś pójdzie nie tak. Iluzja zadziałała, chociaż przeciwnik dzielnie walczył z widmowymi piórkami. Kai co prawda mu nie pomogło, a sam Ame był pewny zwycięstwa. Niestety jeśli coś może pójść nie tak to na pewno pójdzie. Czarnowłosy szybko przebił się przez drzwi, żeby być świadkiem jak przeciwnik osuwa się na podłogę. Chociaż to całkiem brutalne, to łysy wpadł twarzą w palenisko. Sam Uchiha miał w dłoniach shurikeny na żyłce i próbował zrealizować swój wcześniejszy zamysł. Niestety przeciwnik wykorzystał to wydarzenie, żeby odbić od dna. Okropny ból był w stanie przełamać jego jak widać niedoskonałe genjutsu. Bez problemu obronił się przed gwiazdkami i teraz szarżował na chłopaka. Widać było, że walka na taki dystans jest jego konikiem, a u Ame było wręcz przeciwnie. W zasadzie nie miał nic co mogłoby mu pomóc. Decyzja mogła być tylko jedna. Odwrót taktyczny. Odskoczył na kilka kroków, tak aby znaleźć się na zewnątrz, wyjmując z torby dwa kunai. Pierwszy z nich miał mu posłużyć jako medium do techniki Kumo-Ryū Kaengiri - w momencie gdy tamten zbliży się na dwa/ trzy metry. Drugi zaś miał powędrować ku ciału przeciwnika w okolice klatki piersiowej, gdy ten wychyli się zza drzwi.

  Ukryty tekst

[Noguchi Akane]

Ktokolwiek widział, ktokolwiek wie Misja Rangi C [31/30] Ame Uchiha

Szybko udało ci się ustalić, że tajemniczy łysol podszywający się pod jakiegoś innego shinobi z twojego klanu oraz torturujący najwyraźniej dłuższy czas innego członka twojego klanu zdecydowanie preferuje walkę na bliskim dystansie. Słusznie założyłeś zatem, iż wypada ten dystans... zwiększyć, aby uchronić się przed czymkolwiek, co planował. Odskoczyłeś od drzwi i... kilka rzeczy zdarzyło się mniej więcej jednocześnie. Przede wszystkim, wyciągnąłeś swoją broń i w zasadzie natychmiast musiałeś aktywować technikę, która utworzyła ścianę ognia dookoła ciebie, wysoką na blisko dwa metry - ścianę, której najwyraźniej nie zdążył dostrzec w porę twój oponent, władowując się prosto w nią i stając niemal natychmiast w płomieniach, przy okazji drąc się w niebogłosy. Z drugiej strony jednak ty sam zapomniałeś w ferworze walki o drobnym szczególe - linkach, które były rozpięte w dużej ilości dookoła, w tym na twojej trasie. Odskakując wpadłeś na jedną z nich i wywaliłeś się jak długi na plecy, twój kunai natomiast poszybował gdzieś w krzaki. Z kolei płonący niczym żywa pochodnia łysy agresor padł tuż obok ciebie, chyba ostatkiem sił przywołując swoją chakrę - ujrzałeś wyraźnie, jak miesza się ona w jego dłoniach, wyciągniętych ku tobie i chyba tylko dzięki sharinganowi i wrodzonemu refleksowi zdołałeś się nieco odturlać - a mimo to eksplozja, pokrewna wybuchowi notki miotnęła tobą na sam skraj twojej własnej ściany ognia, ogłuszając lekko i parząc dość dotkliwie na twarzy i przedramionach - dalsza walka mogłaby być problematyczna. Na szczęście eksplozja ta była ostatnim podrygiem w życiu nieznanego ci zupełnie mężczyzny, którego trup spoczywał teraz na leśnej ściółce. Ogień natomiast, który wytworzyłeś... zaczął się rozprzestrzeniać dość szybko po suchych liściach, pełznąc szybko ku starej chatce i nieprzytomnemu Akihiko, jak i w inne strony. Możliwe, że właśnie wywołałeś pożar lasu... a nadal nie znalazłeś nigdzie dokumentów, które miałeś dostarczyć z powrotem do Kotei.

Mapka:

Niebieska kropka - Ame
Czarna kropka - palenisko
Czerwona kropka - łysy
Żółta kropka - podwieszony pod sufitem

  Ukryty tekst