Domek Tsukune

[Tsukune]

Dom jest średniej wielkości gdyś kiedyś zajmowała go 4 osobowa rodzinka z której 3 osoby już są martwe. Z zewnątrz dom wygląda staroświecko i jest nieco podniszczony. Wchodząc do środka zaskakuje jego ogrom. Dzięki dobremu umeblowaniu wnętrze wydaje się o wiele większe. Znajdują się tu 3 sypialnie, 2 łazienki oraz sporawa kuchnia. Jest także wyjście do niewielkiego acz pięknego ogrodu.

Znajduje się tu też od niedawna piwnica powstała dzięki pomocy techniki ziemnej przyjaciółki chłopaka. Niestety jednak należy jeszcze tą piwnicę nieco wykończyć.

[Tsukune]

W końcu po bardzo długim czasie nieodwiedzania swojego domku wróciłem do niego ze zwierzakiem jako dodatkiem. Pod drzwiami zobaczyłem jakąś paczkę, zgarnąłem ją i wszedłem do środka. Tam odstawiłem zwierzaka na podłogę a pudełko na stolik, a skrzypce zawiesiłem na krześle i poszedłem przygotować sobie posiłek w kuchni. Gdy przygotowałem sobie kanapki, picie oraz posiłek dla swojego zwierzaka swe jedzonko postawiłem na stoliku a na ziemi posiłek dla miniaturowej pandy. Postanowiłem otworzyć pudełko i widząc jego zawartość uniosłem brew do góry widząc tam dziwne zabawki. Zamknąłem pudełko i schowałem je do szafy. Gdy wróciłem usiadłem przy stole i spokojnie sobie zacząłem jeść
-Powinienem trochę sobie potrenować jak zjem pomyślałem i przypomniałem sobie iż posiadam pewną książkę którą wypożyczyłem z biblioteki. Po zjedzeniu i wypiciu herbaty umyłem naczynia i poszedłem poszukać w pokoju owej książki. Gdy ją znalazłem zacząłem czytać

  Ukryty tekst

-No to by było na tyle tej nauki powiedziałem do siebie przeciągając się, odstawiłem książkę i gdy się przebrałem udałem się spać.

[Tsukune]

Następnego dnia wstałem sobie spokojnie w końcu niby jak inaczej miałem wstać. Oczywiście nim zszedłem z łóżka zdjąłem z brzucha miniaturową pandę która widocznie w nocy na mnie wlazła. Widocznie szybko się do mnie owe zwierzątko przywiązało. Gdy położyłem je na łóżku, wstałem i udałem się do łazienki aby umyć twarz. Gdy ją wytarłem ubrałem się i zszedłem do kuchni przygotować sobie śniadanie oraz kilka dodatkowych kanapek aby mieć co jeść podczas treningu. Przekąsiłem sobie śniadanko oraz napiłem herbaty by po chwili wyjść do ogrodu i usiąść przy ścianie.

  Ukryty tekst

Wytarłem pot z czoła gdy opanowałem jutsu które chciałem. Nie spodziewałem się, a może raczej zapomniałem ile to godzin minęło od rozpoczęcia. Wstałem, przeciągnąłem się i lekko porozciągałem, wróciłem do domu, przegryzłem sobie przygotowane wcześniej kanapki, napiłem się i postanowiłem lekko zdrzemnąć by odzyskać energię.

[Tsukune]

Po krótkiej drzemce postanowiłem udać się do sklepu po trochę potrzebnego sprzętu do walki, chociaż w tej chwili potrzebuję tego tylko do nauczenia się pewnego jutsu. Gdy wstałem przeciągnąłem się, przewiesiłem futerał przez plecy i wyszedłem z domu zamykając za sobą drzwi i kierując się do sklepów.
[z/t]

[Tsukune]

No i jak ustaliłem po krótkich zakupach wróciłem do domu. Gdy wszedłem do środka ruszyłem spokojnie do ogrodu aby przygotować się do treningu
-Tyle kasy aby opanować jedną technikę co za debilizm-powiedziałem do siebie i westchnąłem w załamaniu na to. Pokręciłem lekko karkiem idąc do ogrodu.

  Ukryty tekst

-W końcu przyszłą pora coś wszamać po treningu i się napić i jak powiedziałem tak też zrobiłem, schowałem osprzęt, wszedłem do domu, przegryzłem kanapkę, łyknąłem kilka czarek sake i znowu postanowiłem się zdrzemnąć.

[Tsukune]

I po kolejnej krótkiej drzemce postanowiłem znowu się czegoś nauczyć a raczej stworzyć swoją własną interpretację pewnej techniki. Ale po kolei. Gdy się obudziłem postanowiłem wpierw coś przegryźć oraz nakarmić swojego zwierzaka. Tak więc przygotowałem owe dwa posiłki. Gdy zjadłem swój posiłek umyłem naczynie i po wytarciu dłoni jak ostatnio miałem w zwyczaju udałem się do ogrodu aby poćwiczyć gdyż przez spory okres czasu tego nie robiłem.

  Ukryty tekst

-No trening był męczący jak zwykle powiedziałem do siebie i siedząc tak odpoczywam sobie

[Tsukune]

No i po odpoczynku przyszła kolej pomyśleć znowu nad modyfikacją pewnej techniki. Trzeba było pomyśleć co sobie zmodernizować w końcu nie wszystko jest do tego dobre. Rozmyślałem tak pewien czas ale nie wiele mi z tego wyszło więc po prostu postanowiłem po improwizować.

  Ukryty tekst

Gdy w końcu opanowałem technikę postanowiłem wrócić do domu. Tam zjadłem coś, wypiłem no i udałem się do łazienki gdzie po umyciu, wytarciu i przebraniu położyłem się spać.

[Haruyasu]

"Nocne Zjawy"
Misja Rangi "D"
(1/15) Za oknem zapanował mrok. Noc objęła swym płaszczem cały kraj. Nastał czas kiedy to co jest jedynie wyobraźnią, przeobraża się w rzeczywistość. Za oknem pogoda zdawała się nieco pogarszać. Ni stąd ni zowąd zawył oburzony wiatr. Wył niczym bestia łaknąca ludzkiej krwi. Wiatr niosący z sobą siłę, zdolną poruszyć gałęziami drzew znajdujących się w ogrodzie domu Tsukune. Szelest liści i charakterystyczne wycie nie pozwalały młodemu shinobi zasnąć. Nie tej nocy i nie o tej godzinie. Znużony chłopak leżał na plecach, wbijając swe spojrzenie w sufit. Był nieco otępiały i znużony, mimo to nie skory do snu. Tskune zdawał się o czymś rozmyślać. Jego drętwe niewzruszone ciało zdawało się być jeno kawałem mięcha. Trwał tak w bezruchu z dobre dwie godziny. Pogoda za oknem powoli się uspokajała a powieki młodzieńca stawały się coraz to cięższe....i cięższe. Obraz sufitu powoli zacierał się shinobiemu. Oddalał się ku krainie snów.

Pierwsze mrugnięcie...drugie mrugnięcie.....trzecie mrugnięcie. Oddech stawał się coraz to głębszy. Czwarte mrugnięcie...dłonie bezsilnie leżały na miękkim łóżku...piąte mrugnięcie...ciało zalewało przyjemne ciepło...powieki się zamknęły a wraz z nimi nastał mrok.

Powoli wszystko przepadało, szum liści i drzew oraz wycie wiatru, który teraz zdawał się brzmieć przyjemnie i kojąco. Zdawał się być czymś znajomym. Czymś co już wcześniej słyszał. Czymś co powoli rozumiał. Tak, słyszał jak wiatr szepcze mu do ucha:

-Burza została uwolniona na morzu...dla tych, których oczy zostały splamione łzami...dla tych, których serca przepełnia straszliwy lęk...

Otępiały umysł i znużenie sprawiły, że młodzieniec nie odebrał tego w dziwny sposób. Najzwyczajniej w świecie ów słowa jeszcze do niego nie dotarły. W końcu zaspany człowiek myśli dwa razy dłużej. Nim ten jednak zdążył sobie cokolwiek uświadomić, znów usłyszał szept wiatru:

-Odkupiłeś swe winy...przelewając bandycką krew...nęka Cię pakt zaciśniętej ciemności...kroczysz drogą niepożądaną pełną śmierci...zemsta była Twoją jedyną żądzą...Strzeż się cierni, krwisto-czerwonej róży...

Wtem znów nastała cisza a jedyne co po niej zostało to on. Ten, którego prześladują koszmary przeszłości...Tsukune.

[Tsukune]

Pogoda jak to bywa jest zmienna bardziej niż kobieta. Niedawno przy treningu jeszcze była całkiem ładna noc lecz nawet nie zauważyłem gdy pogoda zrobiła się paskudna. Mimo wycieńczenia przy treningu jakoś nie czułem się zmęczony. A może byłem tak zmęczony że nie czułem że jestem zmęczony? Czy takie coś jest w ogóle możliwe? Tego jednak nie dane mi było się dowiedzieć gdyż gdy wiatr cichł czułem większą senność. Nim się zorientowałem obraz sufitu mi się całkowicie rozmył ... i po prostu zasnąłem. Odpoczywałem tak słuchając szumu wiatru który zaczął coś do mnie mówić! Widocznie musiałem być bardzo zmęczony. Niezbyt rozumiałem co mają znaczyć te słowa a może po prostu nie chciałem zagłębiać się w to ze zmęczenia? Zapewne przez to że drzemałem nie chciałem o tym myśleć
-W końcu i tak ci przypomnę to co słyszałeś usłyszałem w głowie swoje alter ego. Nawet śpiąc czasem nie daje mi spokoju. Jednak czasem to bywało przydatne lecz częściej to irytowało. Gdy głosy wiatru przestały do mnie mówić przekręciłem się na bok.

[Haruyasu]

[3/15]

W pomieszczeniu małego ciemnego pokoju chłopaka nie było nikogo prócz niego samego. Nikogo prócz szczupłego ciała, leżącego na łóżku. Jednak wbrew pozorom chłopak nie był sam. W końcu miał swoje alter ego, które od wielu lat go prześladowało. Nic też dziwnego, że zjawisko szepczącego wiatru ten uznał za nic nadzwyczajnego i w spokoju poszedł dalej spać, obracając się na drugi bok. Czy był to dobry pomysł? Czy ucieczka od czegoś co nieznane i tajemnicze jest dobrym wyjściem? Kto wie. Tsukune tej nocy przeżyje lekcję życia, z której albo wyciągnie konkretne wnioski albo nie zrobi nic i jego życie się nie zmieni. Dalej będzie marnym shinobim wykonującym dziennie swe obowiązki. Pozostanie w tym szarym monotonnym nurcie życia. Po prostu przepadnie.

Odwróciwszy się na bok, wiatr rzeczywiście ucichł. Było to jednak kilka sekund pozornej ciszy. Kiedy znużenie znów doskwierało młodemu wojownikowi, wokoło rozległ się szum wiatru a szept ponownie przemówił:

-Pamiętasz?..."kiedyś Ci się to przyda"..."kiedyś Ci się to przyda"..."kiedyś Ci się to przyda"...

Słowa rozbrzmiewały jak echo w skalistym wąwozie. Głos wiatru był spokojny i delikatny. Mimo to słowa przez niego wypowiedziane zdawały się o czymś przypominać młodemu shinobiemu. Pytanie jednak brzmi o czym?

[Tsukune]

Cóż dzisiejsza noc raczej nie będzie taką w której sobie odpocznę. O nie ktoś widocznie postanowił sobie mnie wkurwić jednak sam nie wiedziałem czemu nie miałem ochoty się budzić. Zapewne to zmęczenie sprawiało że nie miałem ochoty otwierać oczu i się budzić. Gdy leżałem na boku było cicho jednak nie trwało to długo tylko kilka chwil gdy znowu wiatr zaczął do mnie gadać...Jak nic odpierdalało mi coraz bardziej i bardziej, jednak jakoś to nie było nic nadzwyczajnego będąc zmęczonym prawda? Prawda
-Tak pamiętam te słowa. Pamiętam nawet kiedy je usłyszałem. Nie wiem kim lub czym jesteś ale z łaski swojej albo mnie obudź albo daj mi zasnąć i wtedy sobie pogadamy w mojej głowie razem z moim durnym alter ego pomyślałem jakby co kolwiek miało mi to dać jakby w ogóle wiatr miałby to słyszeć.
-Ej ja to wszystko słyszę. I sam jesteś durny skoro obrażasz mnie to obrażasz samego siebie debilu usłyszałem znowu swoje alter ego
-W takim razie skoro ty obrażasz mnie to i obrażasz siebie odgryzłem się a na moich wargach pojawił się lekki wredny uśmieszek
... na swoje odgryzienie się nie usłyszałem żadnej wypowiedzi...gdyby to była jakaś bajka zapewne zobaczyłbym trzy kropeczki które pojawiają się po jednej. Jak to miałem w swoim zwyczaju zaciekawiłem się słowami wiatru jednak nie chciało mi się tego okazywać. Przecież spałem więc nie za bardzo miałem też jak okazać ciekawość. Jednak przypuszczałem iż jak się obudzę to ten a raczej tą dziwną noc zapamiętam na długo...albo szybko o niej zapomnę i będę czasem ją sobie przypominał...jak często to bywało z innymi rzeczami które nagle od niechcenia sobie przypominałem od tak.

[Haruyasu]

[5/15]

Alter ego u kogoś w tak młodym wieku bywa bardzo niebezpieczne. W końcu miało duży i nieodwracalny wpływ na psychikę chłopaka i zapewne każdego u kogo się rozwinęło. Często mawia się, że alter ego to odzwierciedlenie naszej osobowości jakiej nie mamy a jaką chcielibyśmy mieć. Jednak w przypadku Tsukune było inaczej. Alter ego, które stworzył a raczej, które się narodziło nie byłe jego osobowością. Było koszmarem przeszłości, duszą człowieka, którego poznał? A może osobowością tych, których zabiał? Na to pytanie nigdy nie znalazł odpowiedzi i zapewne nigdy się nad tym nie zastanawiał. Czym jest ten głos w głowie, który towarzyszy mu od dobrych kilkunastu lat? Kim jest i jaki jest jego cel?

Jeżeli dobrze by się nad tym zastanowił i pomyślał zapewne odnalazł by odpowiedź. Dokończyłby to co zaczął. Gdyby poświęci więcej czasu na poznaniu samego siebie i swoich lęków zapewne teraz wiedział by, że głos, a raczej szept, który słyszał nie był szeptem wiatru. Były to słowa jego alter ego, podświadomości, która bez jego woli zaczęła ingerować w pewne sprawy. Powoli przejmowała kontrolę nad chłopcem, który chciał być shinobim. Nad chłopcem, który nie był tym kim obecnie jest.

Po chwili ciszy i odzyskaniu świadomości przez Tsukune tajemniczy głos już nic nie mówił. Ale wraz z tajemniczym głosem Twoje alter ego zamilkło na wieki. Nie odpowiadało na Twoje wezwania i nie zapowiadało się na to by kiedykolwiek miało odpowiedzieć. Nastała cisza, tak przerażająca jak nigdy. Cisza o której młody shinobi nie był przyzwyczajony. Cisza niosąca niepokój...

[Tsukune]

Moje alter ego mi nie odpowiedziało. Z początku się tym nie przejąłem w końcu widocznie nie miał dobrej riposty na to. Jednak im dłużej tak było tym bardziej czułem się...dziwnie? a może nieswojo? Przez kilka lat ten "gość" mi towarzyszył i się do niego przyzwyczaiłem. Irytował mnie to fakt, wkurwiał? I to jeszcze jak. Często marzyłem aby się zamknął i dał mi spokój. A teraz gdy to nastało czy się cieszyłem? Czy naprawdę było to czego chciałem?
-Rany zachowuję się jak jakiś dzieciak którego piesek gdzieś poszedł i już za nim tęskni. Chyba za bardzo się przyzwyczaiłem do tego głosu. Mimo tego jak bardzo mnie irytował było z kim pogadać i się pokłócić. Na pewno nie chciałem stać się tak szalony jak ten moje drugie ja...ale często się przydawało. Czyżbym zrozumiał że mimo wszystko już taki się stałem jak on i nie jest mi potrzebny? A może jednak po prostu postanowił dać mi trochę samotności o którą prosiłem? W sumie nie jestem sam bo mam mini pandę ale z nią nie pogadam. Rany za dużo teraz myślę może powinienem ochłonąć i na spokojnie się zastanowić i przemyśleć to co się wydarzyło? To by było najlepsze wyjście...jednak coś nie daje mi spokoju tylko co przez moją głowę przeszło wiele różnych myśli. Głównie związane były z moim alter ego lecz też czymś co mnie niepokoiło...tylko czym lub kim jest ten odczuwany niepokój? Tego chyba się na razie nie dowiem.

[Haruyasu]

[7/15]

Cząstka Tsukune przepadła, umarła. Wszystko to było spowodowane silnymi wspomnieniami z przeszłości. Porwanie, śmierć, okrucieństwo i krew. Przez te wszystkie lata chłopak myślał, że uodpornił się psychicznie dzięki tym wydarzeniom. Prawda była jednak inna. Jego psychika wysiadała z roku na rok. A strach w jego sercu narastał w najmroczniejszych jego zakamarkach. Chłopak może i nie zdawał sobie z tego sprawy jednak teraz poczuł, jak jego serce przyśpiesza. Dudni jak gdyby chciało wyrwać się z klatki piersiowej. Do jego policzków napłynęło więcej krwi a to wywołało lekkie rumieńce. Prócz tego oczy stawały się nad wyraz wilgotne. Nim się obejrzał z kącika lewego oka spłynęła łza. Spłynęła po policzku zostawiając po sobie wyrazisty ślad. Nie trzeba było długo czekać by pojawiła się kolejna. Zjawisko to było jak lawina. Jedna łza uwolniła całe strugi, który teraz uwalniały się z oczu chłopaka. Płakał a w jego głowie przewijały się obrazy z przeszłości. Okrucieństwa jakich doznał, bliskie osoby jakie stracił. Co dziwne największy ból sprawił mu widok mężczyzny, który nauczył go sztuczki dzięki której żyje. Dlaczego młody Tsukune nigdy nie postanowił odnaleźć mężczyzny? Dlaczego nigdy się nim nie zainteresował? Dlaczego nawet mu nie podziękował? W końcu to on dał mu życie. To dzięki niemu teraz mógł żyć. I to właśnie dzięki niemu mógł się zemścić. Więc młody Tsukune dlaczego? Dlaczego tego nie zrobiłeś? Czas rozpocząć wewnętrzną walkę.

[Tsukune]

Po myślach jakie wcześniej miałem w głowie nadeszły wspomnienia. Dawne których nie chciałem wspominać bo wywoływały ból? Nie to nie było to, mówiłem a nawet o tym wspominałem i nic mi nie było...to czemu teraz? Czemu w tej chwili? Czy to jakaś kara a może technika? Nie wiem. Lecz wiedziałem a raczej poczułem jedno...jak po moich policzkach płyną łzy. To uczucie sprawiło że zacząłem się śmiać w duchu. Czemu? Może dla tego że po zostaniu uratowanym wypłakałem się na wiele lat? A może po prostu to sprawiło że nie chciałem płakać by osoby jakie straciłem się mną nie martwiły? Głupota, ale każdy jest na swój sposób głupi i głupi pozostanie. Naszły mnie kolejne myśli. Dotyczyły shinobiego jaki nauczył mnie uwalniania się z więzów. Czemu mu nie podziękowałem? Może uznałem że to nie będzie odpowiednie? Wróciłem wspomnieniami do tamtych dni. Miałem wrażenie jakbym widział je inaczej a raczej z innej perspektywy. Gdy dotasłem wspomnieniami do chwili gdy obudziłem się w szpitalu i spojrzałew w jego puste oczy zrozumiałem. Zwykłe "dziękuję" nie wystarczx. Jedyne podziękowania jakie by chciał to abym stał się silny i go zabił. Wtedy też stworzyłem alter ego które towarzyszyło mi do dziś. Zrozumiałem też że to moje alter ja miało mi pokazać jaki mogę się stać. Lecz teraz się już tego nie dowiem. Chociaż skoro w pewnym sensie sam je stworzyłem i nieświadomie oddaliłem od siebie to mogę je sprowadzić. Lecz czy to był dobry pomysł? Oczywiście nie. Jednak mimo iż był irytujący i mnie wkur...denerwował to była i jest część mnie. Pokazywał mi kim mogę się stac, udawadniał mi ile moje ciało mogłoby znieść...lecz to ode mnie zależał wybór czy bym taki się stał. Lecz teraz to wszystko przepadło. Jednak czy aby na pewno nie będę mógł zdecydować czy chcę być jak moje alter ego? Tego jeszcze nie wiedziałem lecz miałem nadzieję że cędę mógł sam podjąć decyzję kim się stanę