Dom Tapion`a

[Tapion]

Doma Tapiona i jego żony Akiry znajdował się w bardziej zacisznych zakątkach osady. Posiadał dwie kondygnacje, stromy dach tak aby śnieg czy deszcze mogły bez przeszkód spłynąć po nim. Dodatkowo posiadłość posiadała spory teren za domem, który w głównej mierze był zajęty przez ogród którym opiekowała się Akira. Sam dom tak na dobrą sprawę składał się z trzech izb, jedna u góry która była sypialnią, garderobą oraz miejscem przechowywania kosztowności i ważnych dokumentów. Na dole były dwie izby w których mieściły się pokój dzienny, jadalnia, łazienka oraz kuchnia. W kilku miejscach na ścianach wewnątrz domu namalowany był symbol klanu Mateki.

[Tapion]

ROK 395
Tapion obudził się dosyć późno tego poranka, jednak stwierdził że taka duża ilość snu wyszła mu na dobre, widocznie tego potrzebował. Rozejrzał się po pokoju stwierdzając, że jego żony nie ma z nim w łóżku. Po chwili namysłu doszedł do wniosku, że jego kobieta musi być pewnie w jadalni. Dlatego chcąc to sprawdzić wstał z łóżka i dziarskim krokiem powędrował do miejsca gdzie zwyczajowo konsumowali posiłki. Jak się okazało po przejściu dwóch pomieszczeń, miał rację gdyż jego żona rozkładała śniadanie na stole.
- Już wstałeś ? Miałam cię właśnie budzić na śniadanie. - zagadała Akira
Tapion odpowiedział jej uśmiechem, podszedł do niej dał jej buziaka oraz klapsa w tyłek na przywitanie i usiadł po swojej stronie stołu.


Gdy po jakieś dwóch godzinach zakończył poranny rytuał związany z jedzeniem, myciem się, ubraniem i z wypiciem w spokoju czarki fantastycznej herbaty to poszedł odwiedzić pobliski budynek w którym znajdowały się zmagazynowane zwoje z technikami shinobi. Uważnie przyjrzał się wszystkim tam nagromadzonym zbiorą, decydując się na dwie techniki które chciał opanować w najbliższym czasie. Bowiem uważał, że to z pewnością pomoże mu w staniu się lepszym narzędziem dla klanu Mateki. Po tym jak już zdecydował się czego będzie się uczył wyszedł żegnając się ze swoją daleką kuzynką która opiekowała się tym przybytkiem w imieniu klanu Mateki.


Po niedługiej chwili znalazł się z powrotem w swoim domu dzierżąc to po co wyszedł. A gdy już przekroczył próg domu, rzucił krótko do swojej żony, że idzie potrenować do ogródka i żeby mu nie przeszkadzała dzisiejszego popołudnia. Akira przyjęła to z pokorą, lekko się uśmiechnęła i kiwnęła głową na znak, że zrozumiała.

  Ukryty tekst

Akira

[Uchiha Hiromi]

~ 1 /... ~

~ Tapion ~

~ Misja Wojenna Rangi D~

~ Wiadomość dla Wojskowych ~
~ Wiosna, rok 395 ~

Od przejęcia i przemianowania Kotei na Atarashi minęło już dziesięć miesięcy. Dom, który zajął Tapion i jego kuzynka został już całkowicie przemieniony i nie było tutaj już czuć duchów Uchiha, którzy go opuścili. Ich miejsce zajęły symbole klanu Mateki, niewielkie, drewniane rzeźby przedstawiające duchy ochronne oraz niewielki ołtarzyk z ofiarą z ryżu i kadziłem dla członków ich rodziny, którzy polegli w walce z ludźmi z Południa lub przeklętymi Yokai.

Tutaj jednak było spokojnie. Yokai za nimi nie poszły. Dzięki temu Akira wydawała się o wiele spokojniejsza. Owszem, nadal dużo czasu spędzała sama i unikała bardzo wielu rzeczy, ale w domu wydawała czuć się swobodnie, co było widać po zadbanym, czystym domu, smacznych posiłkach, a ostatnio nawet zaangażowała się w jakiś projekt w ogrodzie, chociaż nie podawała żadnych szczegółów.

Wiosna była mokra i słona. W całym mieście Atarashi było czuć zapach soli po ostatnich sztormach. Atmosfera była zupełnie inna niż w wioskach i lasach północy, zza Murem, gdzie wcześniej mieszkał wcześniej. Było też bardziej ruchliwie. Dzień targowy się rozpoczął – targ rybny już był otwarty. Mieszanka ludzi z północy oraz tych, którzy tu mieszkali wcześniej już wyległa na ulice i zajmowała się swoimi sprawami.

Było pięknie. Spokojnie. Bezpiecznie.

Tapion zaczął swój dzień. Poranny trening został zakończony, więc należało wykonać jakąś pracę, która mogła zapewnić jedzenie na stole jego niewielkiej rodziny.

Zatwierdzenie sobie misji nie było trudne ani czasochłonne. Było jednak problematyczne, ponieważ zadanie wymagało podróży na południe, poza miasto Atarashi. W siedzibie władzy mu powiedziano:

– Potrzebny nam kurier, który jak najszybciej przekaże rozkazy na południowy front. Mamy nowe informacje dla dowództwa Sama Yuri i Mai. Zależy nam, żeby dotarły tam w przeciągu dwóch dni. Czy możemy na ciebie liczyć, dobrze?

[Tapion]

Poprawił swój ubiór, upewnił się, że jego instrumenty muzyczne są na miejscu i ruszył pewnym krokiem opuszczając swoją posiadłość. Odetchnął. Przyzwyczaił się, że jego kuzynka została jego żoną, a nawet do jej obecności w domu. Jednak Tapion potrzebował sprawdzenia się i wyniesienie klanu nad wszystkie pozostałe grupy walczące o nowe tereny. Jego oddanie sprawie rodu potęgowała chęć zarobienia pieniędzy, które nie były dla niego przesadnie istotne, po prostu musiał utrzymać "dom". Zwłaszcza, że poszedł na "własne", tryumfalnie odsuwając się od wsparcia i wpływów ojca. A przynajmniej tak mu się zdawało...

Szedł przed siebie szybkim, pewnym krokiem chcąc jak najszybciej dotrzeć na miejsce. Pomimo emocjonalnej powściągliwości Tapion na twarzy miał wymalowany uśmiech. Toż to miała być jego pierwsza w życiu misja shinobi, spodziewał się po niej wiele, bardzo możliwe że za wiele z czego też doskonale zdawał sobie sprawę.

Podczas swojej podróży podziwiał otaczającą go przyrodę. Radosne świergotanie ptaków które napływało do jego uszu zawsze wprawiało go w bardzo dobry nastrój. Słoneczne światło i lekki wiatr które go opatulały ze wszystkich stron również należały do warunków atmosferycznych które go uszczęśliwiały.

Doświadczając zjawisk przyrodniczych Tapion dotarł na miejsce, gdzie miał przyjąć zlecenie tak bardzo upragnione. Zatrzymał się w granicznym miejscu przystając kawałek dalej od strażników, którym kiwnął na przywitanie. Nasz bohater doskonale zdawał sobie sprawę, że są wojenne czasy. Dlatego w każdej chwili był gotów, że zostanie sprawdzony czy rzeczywiście jest tym który stoi po dobrej stronie "barykady".

Brązowooki zlustrował tereny które odwiedził i zaczął poszukiwania które już po chwili zakończyły się gdy znalazł właściwe miejsce gdzie można było się zgłosić po zadanie. Gdy przyszła jego kolej, ze spokojem odezwał się w kierunku urzędnika:
- Jestem Mateki Tapion, shinobi. Przyszedłem po swoje pierwsze zlecenie.

Czekał na reakcję pracującego tam mężczyzny, a gdy odpowiedział na sprawdzając pytania usłyszał treść swojego zadania... Tapion był wielce rad z faktu, że zostanie wciągnięty w wir wojny, pomimo faktu że zlecenie polegało na pracy podrzędnego kuriera. Wiedział, że nie ma większego doświadczenia bitewnego dlatego też nie oczekiwał dużych rzeczy. Choć musiał przyznać sam przed sobą, że lekkie ukłucie w sercu poczuł, duma nie pozwoliła o sobie zapomnieć.

- Tak, możecie na mnie liczyć. Gdzie jest aktualne położenie południowego frontu ? Po drodze znajdę jakiegoś łącznika który wskaże mi bardziej szczegółową lokalizację naszego obozu ?

Tapion

[Uchiha Hiromi]

~ 2 /... ~

~ Tapion ~

~ Misja Wojenna Rangi D~

~ Wiadomość dla Wojskowych ~
~ Wiosna, rok 395 ~

Mapa została pokazana Tapionowi z zaznaczonymi obecnymi położeniami i ruchami wojsk. Patrząc na nią przez chwilę, nie tylko odkrył, gdzie ma się dostać – miasto Atori, ale też widział, że ofensywa Uchiha była obecnie bardzo poważna. Uderzali i próbowali przebić się przez linię frontu oraz przesunąć ją na północ.

Wszystkie ręce na pokład miały teraz sens. Dostał zwój z rozkazami.

Atori było oddalone o dwa dni drogi – prosto na południe, głównym traktem handlowym. Teraz ciężko było nazwać go głównym traktem. Kupcy nadal się nim przemieszczali, najczęściej z rybami i wołowiną, ale nie było tak, jak kiedyś – kiedy to była trasa łącząca Morze Północne (przez okolicznych nazywane Lazurowym) i Ryuzaku no Taki. Przez to nie należało spodziewać się większego zagrożenia, nie licząc małe bandy, które namnożyło się ostatnio w dolinie. Jak zawsze, w czasie wojny.

Czekała Tapiona jedna noc jedną stronę, może jedna na miejscu i powrót.

Należało wyruszyć.

I podróż była bardzo przyjemna, dopóki nie rozpadało się w południe. Tak, jak jeszcze wcześniej Tapion mijał jeszcze jakiś innych doko, kobiety zaganiające dzieci do domu, psy, wozy, rolników, tak, kiedy zaczęło padać, wszyscy wydawali się pochowani. A gościniec w mgnieniu oka stał się błotnistą przeprawą.

W tym deszczu Tapion mijał lasy – o wiele mniejsze i mniej straszne niż te po drugiej stronie Muru, pola i pastwiska były o wiele bardziej rozległe, a wioski i miasteczka pojawiały się częściej, niż był przyzwyczajony. Niektóre wsie były jeszcze opuszczone, inne zasiedlone przez tych, którzy nie odeszli lub tych, którzy przyszli i cały czas przychodzili. Na równinach pasło się bydło, a w oddali, Tapion widział stado dzikich koni.

Uchiha, przed odejściem nie spalili miast i wiosek za sobą, ale wypuścili lub zabrali ze sobą wszystkie konie. Od dziewięciu miesięcy, głównym zadaniem doko było wyłapanie wszystkich koni, które uciekły - to jednak nie było proste zadanie.

Był w połowie drogi do Atori, kiedy zaczął zapadać zmrok. Musiał podjąć decyzję – zostać na noc, gdzieś na gościncu, czy kontynuować podróż w ciemności, prowadzony przez gwiazdy i księżyc.

Z/T