Czarnowłosy piętnastolatek bardzo optymistycznie zapatrywał się na swoje pierwsze zlecenie, które miało zostać wpisane na jego nowy-własny rachunek. Absolutnie nie zawracał sobie głowy jakimkolwiek podejrzeniami co do tajemniczego osobnika, który pojawił się znikąd i wyszedł do nich z propozycją zarobku. Chłopak traktował to jako świetną okazję i nie zamierzał z niej rezygnować. A to, że nawet nie wiedział, na czym miało polegać ich zadanie, nie miało większego znaczenia. Przecież są shinobi i ze wszystkim sobie poradzą, czyż nie? W chwili, gdy zleceniodawca zrobił sobie przerwę na zamykanie oczu i uśmiechanie się do siebie, Kenji wyszczerzył głupawo ząbki w stronę swoich kompanów - Tsume oraz Setsu, przedstawiając im tym samym swoje pozytywne nastawienie do nadchodzącej misji.
- Jasne, staruszku. Masz u siebie jakąś dobrą szamę? W sumie można coś wrzucić na ząb przed wyzwaniem - rzucił swobodnie, klepiąc się po brzuchu. Skoro ich zapraszał do domu, to w sumie fajnie by było, gdyby ich tam ugościł. Pysznemu jedzonku pomarańczowy dresiarz nigdy nie odmawia. Tak samo i jego psi towarzysz.
Los tego dnia najwyraźniej był bardzo pracowity, ponieważ, jak się zaraz okazało, podsunął bohaterom pod sam nos nie tylko zlecenie, ale również nowego kompana. Ni stąd, ni zowąd, jakiś młodzieniec dołączył do grupki, deklarując chęć podjęcia się zadania i wykonania tego, co trzeba. Inuzuka nie zastanawiał się ani trochę, kim był ten typek i skąd się tu wziął. Jego pojawienie się od razu przyjął bardzo pozytywnie, szczególnie że jego zachowanie przypadło mu bardzo do gustu. Sprawiał wrażenie spoko gościa, a że Kenji był duszą towarzystwa i pragnął posiadać jak największą liczbę sojuszników, przyjął go z otwartymi rękoma.
- O, siemanko! Jasna sprawa, przyda nam się dodatkowy ziomek do pomocy. Mamy poważne zadanie od grubej ryby, hehe. - W tym momencie szturchnął łokciem Setsu, chcąc zwrócić uwagę na swój wymyślny dowcip odnoszący się do tuszy zleceniodawcy. Nie przejmował się tym, że prowadzący ich mężczyzna był tuż przed nimi i z pewnością usłyszał jego słowa.
- Ja jestem Kenji, a to Tsume! - przedstawił się nowemu koledze, zaraz po czym ninken zaszczekał kilka razy wesoło i podszedł do Hitoshiego w celu zapoznania się z jego zapachem. Swoją drogą, Inuzuka również w międzyczasie to uczynił, co zresztą dla przedstawicieli jego było czymś zupełnie normalnym. Po prostu dla kogoś ze zmysłem węchu wyczulonym do takiego poziomu łatwiej było po prostu rozpoznawać ludzi właśnie po zapachu niż chociażby po głosie, czy nawet wyglądzie.
I tak właśnie wraz z wesołą gromadką w powiększonym rozmiarze podążał za swoim nowym szefem, nie mogąc doczekać się przygody, która na niego czekała.
[zt]
