Zaniedbane pole treningowe

[Yumiko]

Jakie znowu pilnowała? Yumiko już od dawna nie potrzebowała opieki, co najwyżej kogoś do porozmawiania, ale po co ją pilnować w szczerym polu ? Może i ktoś kiedyś tutaj zaglądał by poćwiczyć, ale aktualnie było to opuszczone miejsce. - Droga Pani, ale ja o żadne pilnowanie nie prosiłam. Dobrze mi było tutaj samej. Tłumaczenie wszystkiego staruszce zaczynało irytować czarnowłosą. Od zawsze uważała, że skoro nikt o pomoc nie prosił, to nikt nie powinien się narzucać... ale czemu nie zagrać w grę staruszki, skoro chciała ją naciągnąć? Yumiko nie posiadała za wiele pieniędzy, więc nie zamierzała się nimi dzielić. Co to, to nie.
-Zbieractwo powiadasz? A czego będzie Staruszka szukać? Może ja pomogę, ale niechże Pani skończy mówić o tych pieniądzach, bo ich nie mam. I nie dam.-chwilę zastanawiając się nad swoimi słowami uśmiechnęła się. Spacer pewnie dobrze jej zrobi, staruszka odpocznie, a ona ziół poszuka. O ile właściwe znajdzie, bo na tym Yumiko kompletnie się nie zna. Najwyżej co by mogła zrobić tymi ziółkami, to otruć człowieka. Oczywiście pod warunkiem, że ktokolwiek by się jeszcze tego napił, bo smakować to raczej by nie smakowało. Ale czy wyglądem zachęciłaby do wypicia? Myślami krążąc nieco za daleko prychnęła z zażenowania. Co właściwie chodziło jej po głowie? Dramat
-To jak, taka forma zapłaty staruszce wystarczy? Tylko będzie trzeba mi mówić czy to na pewno te zioła. Ja się nie znam, ale pomóc mogę. Yumiko czekała na odpowiedz, a wrażenie, że Kobieta kłamała odnośnie pilnowania, czaiła się z tyłu głowy. Z każdą chwilą ta myśl nasilała się, ale czarnowłosa zbyła ją, bo podjęła decyzję. Pomoże nieznajomej.

[Tenshi]

Yumiko
Misja rangi D
5 / 14 Oczywiście, że Yumiko nie prosiła o pilnowanie, jednak staruszka skrzywiła się słysząc taką odpowiedź. Młodzi w tych czasach nie mieli krzty szacunku do starszych. Po prostu się nimi wysługiwali i jeszcze potem narzekali, że za wolno, że źle i że niedobrze. Czy do takich osób należała Yumiko?
- Nie prosiła. Nie prosiła - odparła z przekąsem. - A jak jom poharatajo, to do szpitala przydrepta i o ziółka i maści poprosi... a mnie znowy wyslom na zbieractwo.
Wzruszyła tylko ramionami, zrezygnowana. Czasy były niebezpieczne, dużo dzikich i groźnych zwierząt, dużo złych ludzi... nawet jeśli się ich nie spodziewało, to mogli czaić się za każdym zakrętem, w każdym rogu i wszędzie. I właśnie najgorzej było jak się ich nie spodziewało.
- Zbyt pewna siebie będzie pannica, to szybciej niż ja diabela poślubuje - dopowiedziała, przekazując kolejną prawdę życiową. Pewność siebie wprowadziła do grobu niejednego już zucha, a ona dużo już takich widywała. I oni wszyscy chcieli ziółka i maści i kremy i napary. A staruszka musiała dreptać na zbieranie.

Staruszka nie wiedziała, że Yumiko zamierza ją na kasę naciągnąć i wyłudzić od niej ryo w zamian za "pomoc". Mimo wszystko i tak miała o tą pomoc poprosić. "Albo.... mi pomożesz" - to chciała wcześniej powiedzieć. Więc przynajmniej w tej kwestii się zgodziły, nawet nie używając słów. Zmarszczyła tylko brwi na wieść o braku pieniędzy, ale nie było to ważne. Zdobyła pomocnicę.
- Toć ja starowinka... myśli Panna, że ja pamientam nazwy wszystek ziółek? Czy to Yoru czy Ametsu czy Kurotsuji... smak rozpoznajem, kolyr i kształt tysz, wszystek je znam. A Panna zna cosik poza maminym mlekiem? - Oczywiście Yumiko nie była niemowlakiem. Była młodą panną, prawie, że na wydaniu. Dla staruszki jednak nie było różnicy czy miała 17 lat czy 17 miesięcy. Z jej perspektywy większość ludzi wyglądała niczym młodzi gówniarze.

Oczywiście nikt nie kazał Yumiko sporządzać lekarstw z zebranych ziół, ale na dobrą sprawę... była kunoichi. Umiejętności w zakresie produkowania trucizn dla osób parających się tą profesją mogły być przydatne. Nad smakiem trucizny zastanawiało się z pewnością już kilka tęgich głów tego świata. Jak zrobić, by ofiara wypiła zatrute sake i niczego się nie spodziewa? I oczywiście, sporządzanie lekarstw było trudne. Trzeba było wiedzieć jakich składników użyć, w jakich proporcjach i jak to wszystko przygotować, by nie zaszkodzić pacjentowi i go wyleczyć. W przypadku trucizn teoretycznie można było wrzucić wszystko do kotła i liczyć na to, że coś zadziała, a w najgorszym wypadku przeciwnik dostanie sraczki. Była to tak zwana "trucizna na winie" i wrzucało się do niej co się nawinie.
- Starczy. Starczy. - odpowiedziała już bardziej przyjacielsko. - Wie Panna jak wyglomda trawa? I listki? I grzybki? Toch niech mnie przynosi wszystek co inaczej wyglomda! Ja sem poradzem! To co, idziem?
Gdy tylko Yumiko się zgodziła, staruszka zaprowadziła ją do lasu.

---

z/t: viewtopic.php?p=200407#p200407 (załóż, że jesteś gdzieś na granicy tego lasu czy gdzieś na początku, a do bagnistego terenu jeszcze nie doszłaś)


- Staruszka

Kopiuj

[b][i][color=#FFFFFF]- Staruszka[/color][/i][/b]