Karczma Onigiri

[Tamaki Hyūga]

Zadowolona z faktu że atmosfera była luźna i przyjazna popijałam dalej herbatkę. Słysząc komentarz Kisuke przytaknęłam głową. Cóż, bycie relatywnie rozpoznawalną miało koniec końców swoje plusy, jednak czasami brakowało mi całkowitej anonimowości. Możliwe że niebawem udam się do jakiegoś rzemieślnika aby stworzył dla mnie coś co pomoże mi na powrót uzyskać możliwość uzyskania jej, jednak na ten moment bardziej opłacalne było chodzenie ujawnioną. Miałam już mój płaszcz i pewnie jakbym mocno naciągnęła kaptur na głowę to byłabym w stanie skryć twarz w cieniu, jednak w trakcie walki pewnie bardzo szybko mógłby on spaść i tyle by było z mojego ukrywania się. Może jakbym nosiła jakąś maskę albo coś w tym stylu. Cóż, może się później nad tym zastanowię.
- Cóż, zdecydowanie ma to swoje plusy i minusy. Ostatnio właśnie tutaj siedziałam i podszedł do mnie mężczyzna, który mnie rozpoznał i zaproponował mi zadanie, więc wydaje mi się że to najlepszy pomysł na jaki możemy liczyć na ten moment. - odpowiedziałam chłopakowi, przytaczając misję która mnie "znalazła" jakiś czas temu.

[Kisuke]

-A jeszcze innym razem podszedł jakiś chłopak i zaczął wypytywać o ostatnie wydarzeni w Daishi. No, bycie ciągle zaczepianym rzeczywiście nie jest plusem bycia znanym. Ja ledwo nos wyciągnąłem poza Kaigan, dlatego cieszę się, że mogę przemykać niezauważony. Ty chcesz czy nie chcesz, to jednak twoje umiejętności imponują. Moje raczej wywołują obrzydzenie- Historyjka o tym, że ktoś ją zaczepił natychmiastowo skojarzyła mu się z tym jak on sam zaczepił ją tutaj jakiś czas temu. Wychodzi na to, że Tamaki nie może nawet spokojnie wypić herbaty, bo zawsze znajdzie się jakiś natręt z kolejną do opowiedzenia historią i własnymi problemami, które chciałby rozwiązać. Tym bardziej Kisuke był pod wrażeniem jak spokojnie białooka do tego wszystkiego podchodziła. Mogła przecież kazać mu spadać, a jednak ze spokojem opowiadała mu kolejne rzeczy o Antykreatorze, Bijuu i tego typu sprawach.

-Ale ludzie reagują tak na wszystko co nie mieści się w ich normie. Dlatego już dawno przestałem już tym przejmować- Uchylając rąbka tajemnicy o swoich zdolnościach klanowych i tego jak do tego podchodził, wyciągnął przed siebie rękę po której przebiegło kilka z jego owadów. Mogło to pewnie wyglądać tak jakby chciał się popisać swoimi umiejętnościami albo sprawdzić reakcję Hyugi na nagłe pojawienie się czegoś takiego. Prawda była jednak taka, że dla niego było to równie naturalne i zwyczajne co ziewnięcie albo kichnięcie. Zresztą nie przecież on jedyny potrafił robić coś o innych wprawiało w zdumienie.

[Ario]

Ario wpadł do Karczmy, otwierając drzwi niemalże z takim impetem, że niemalże wpadły do środka. Chłopak rozejrzał się szybko po przebywających, po czym poprawił swój plecak i ruszył w stronę przebywającego za barem karczmarza. Podszedł dość pewnie do lady, po czym wyjął zwój i położył go na stole. Mogło to wyglądać dość komicznie, jak jakiś chudy chłopak o bujnej pomarańczowo-czerwonej fryzurze, ubrany w jakieś materiałowe ciuchy przedzierał się do lady. Sam plecak, który nosił, był niemalże takich samych rozmiarów jak on sam. Dodatkowo od tyłu widać było wiele miejsc na zwoje, jakąś wystającą rękę nad jego głową no i 3 średnie zwoje, które nosił pod plecakiem. Gdyby go tak przyfilować na jakimś targu, to mógłby pełnić rolę jakiegoś kupca.

Nie mniej, Ario spojrzał na karczmarza i pokazał palcem na list.
- No no no no...podobno był tutaj taki chłopak, podobny do mnie. Pisał, że się tu zatrzymali tydzień temu. Mówił, dokąd odjechali? - zapytał przejęty, jednak Karczmarz udzielił tylko szczątkowych informacji o tym, że osoba o którym mówił pacynkarz po prostu odjechała bez informowania, gdzie się udał...a więc Kunisaku ponownie został bez informacji.

Korzystając z sytuacji zamówił sobie coś do jedzenia i usiadł przy jednym ze stolików, biorąc jedzenie ze sobą.

[Tamaki Hyūga]

- Cóż, jak sam widzisz, bycie rozpoznawalną potrafi być upierdliwe czasami, no ale nic już na to raczej nie poradzę. Mogę co najwyżej opatulić się ubraniami żeby się schować przed niechcianym wzrokiem, jednak to nie to samo co taka możliwość swobodnego poruszania się... - powiedziałam po czym kontynuowałam picie herbaty i spożywanie posiłku. Kiedy Kisuke wspomniał o swoich klanowych umiejętnościach przełknęłam wszystko i zaśmiałam się lekko. - Cóż, ludzie też różnie reagowali na moje oczy więc w pewnym stopniu rozumiem co masz na myśli, jednak jest dokładnie tak jak powiedziałeś, po prostu nie można się tym przejmować i tyle. - powiedziałam i uśmiechnęłam się do Aburame. Nim jednak zdążyliśmy jakkolwiek dalej pociągnąć ten temat, przez główne wejście do karczmy wpadł do środka jakiś czerwonowłosy chłopak cały obładowany jakimiś rzeczami, w tym wielkim plecakiem i masą zwojów. Spojrzałam na niego z zainteresowaniem, kiedy podszedł do karczmarza i szybko wypytał go o coś co pokazał na kawałku papieru, jednak karczmarz pokręcił głową i dał dość krótką odpowiedź. Chłopak wyglądający na niezbyt usatysfakcjonowanego odpowiedzią odszedł do kontuaru i usadowił się przy jednym ze stolików.
- Hmmmm, myślisz że to jakiś shinobi czy jakiś kupiec? Nie wyobrażam sobie walki z taką masą sprzętu na sobie. - powiedziałam do Kisuke wskazując podbródkiem w kierunku czerwonowłosego.

[Kisuke]

-Maska? Kaptur? Może bandaże na twarzy? Polecam, zwłaszcza to ostatnie- Różne sposoby zakrywania twarz to było prawie jego hobby. Gdy zostaje wysłany w teren, lubi w ten sposób dodatkowo nastraszyć swoich przeciwników a przy okazji lubi powiększać swoją kolekcję. Jednak od tych sposobów na całkowite zakrycie twarzy, najwygodniejsze było dla niego korzystanie z bandaży. Owinięcie twarzy do połowy dawało pewną namiastkę tajemniczości i zakrycia swojej facjaty.

-Ciężko stwierdzić, ale jeśli to kupiec, to chyba ma coś ważnego do załatwienia. To może być nasza szansa- Przez chwilę całkowicie go zatkało, dlatego potrzebował kilku sekund na przetworzenie co takiego właśnie zaszło. Objuczony, niczym jakieś zwierzę w karawanie handlowej, chłopak porozmawiał z karczmarzem a potem usiadł przy innym ze stolików. Kisuke kiwnięciem głową zgodził się ze swoją koleżanką, z takim czymś na plecach nie da się sensownie walczyć, więc to raczej niemożliwe żeby był on shinobim. Co prawda Aburame również lubił nosić ze sobą dużo sprzętu, ale to była zupełnie inna liga. W międzyczasie kilka razy zawiesił wzrok na nowym gościu karczmy, licząc, że ten to zauważy i postanowi wynająć dwójkę ninja do małej misji. Przecież taki kupiec musi mieć sporo kasy i coś, w czym będzie można mu pomóc.

[Ario]

Ario cieszył się krótko strawą, ponieważ smakowała mu jak nigdy. Pierwszy raz w swoim życiu opuścił pustynię i to nawet nie informując nikogo. Działał pod wpływem impulsu, który przerodził się w konkretne działanie. Niestety, gdy prawie złapał swoją zwierzynę, okazało się, że znowu został wywiedziony w pole. No cóż...przynajmniej miał chwilę by rozkoszować się widokiem innym niż pustynia. Normalnie człowiek byłby zachwycony, widząc takie różnorodności - wkońcu życie cały czas na piachu i pustyni mogły zakrzywić jakieś tematy poglądowe. Niestety, Ario taki nie był. Jemu się już na starcie nie spodobała fuszerka, jaka była w karczmie. Stoły - dno. Ledwo posklejane, na jednym podporze, chwiejne i brudne. Kunisaku pokręcił głową, jak przejechał dłonią po drewnie - swoją drogą bardzo wątpliwej jakości drewnie, nieoszlifowanej wręcz kłodzie - a następnie złapał i trząchnął nim. Cały zakołysał, sprawiając, że talerz na nim zabrzęczał. Następnie stołek - tu było trochę lepiej, ale nie wiele lepiej. Ario dostrzegł, że nóżki do niego są zbyt chude, by wytrzymać wielokrotne napory pod ciężarem klientów. Dawał mu maks rok, dwa lata, nim ktoś sobie zrobi krzywdę.

Następnie przeszedł do oceny stanu całej karczmy, lecz w tym wypadku jego wzrok napotkał na dwójkę siedzących ludzi i spoglądających na niego. Jeden wysoki, drugi był kobieta, więc mógł założyć, że to jakaś para albo coś...nie mniej, na jego życie w ostatnim czasie były już conajmniej dwa zamachy, więc odwrócił się do nich tak, by nie mogli widzieć tyłu plecaka. Powoli sięgnął po jeden ze zwojów i położył sobie na kolanie, by w razie ataku, móc szybko zareagować.

[Tamaki Hyūga]

Czerwonowłosy zdawał się być bardzo nietypowym osobnikiem i zdecydowanie przykuwał uwagę, szybko dojadłam resztę posiłku i popiłam herbatą po czym podniosłam się z miejsca.
- No to chodźmy, nie ma co tracić takiej szansy, może będzie miał dla nas jakieś porządne zadanie. - powiedziałam zdecydowanym tonem do Kisuke i ruszyłam w kierunku stolika przy którym siedział tajemniczy chłopak. Kiedy znalałam się już bardzo blisko to uśmiechnęłam się przyjaźnie do czerwonowłosego na powitanie. - Witaj, jestem Tamaki a to mój kompan Kisuke. Widzieliśmy że rozmawiałeś z karczmarzem i pokazywałeś mu jakąś kartkę, wyglądasz jakbyś potrzebował pomocy, za niewielką opłatą moglibyśmy przyjąć jakieś zlecenie od ciebie. - zaczęłam spokojnie rozmowę, starając się nie robić żadnych gwałtownych ruchów aby nie spłoszyć przybysza.

[Kisuke]

Ten moment musiał nastąpić. Co prawda Kisuke wyobrażał sobie, że to ten kupiec do nich podejdzie i zagada. Bo tak zwykle wyglądało przyjmowanie nowych zleceń, ale Tamaki była w gorącej wodzie kąpana, dlatego postanowiła zagadać. Jej zdecydowany ton i mowa ciała wskazywały, że nie ma szansy na sprzeciw, więc nieco niechętnie Hiroe ruszył za nią.

Na całe szczęście to ona przejęła inicjatywę i zajęła się tą gorszą częścią, rozmową. Wyższy od niej Kisuke mógł w międzyczasie skupić się na czymś innym. Zamiast przyjrzeć się temu kupcowi, wzrok skupił raczej na jego wyposażeniu. Plecak, chodź wielgaśny był bardzo dobrze przemyślany i posiadał bardzo wygodną możliwość chwycenia czegoś w nim. Zaprezentował to ten przybysz, który sięgnął po jeden ze zwojów i trzymał go obecnie na kolanie. Coś zamierzał na nim zapisać? Raczej nie, a dodatkowo wskazywało to na jego umiejętności pieczętowania, skoro korzystał z takich przedmiotów. Czyli to nie był zwyczajny kupiec, a ninja. To mogło zmienić nieco postać rzeczy. Owady chyba także poczuły ten delikatny skok adrenaliny, bo zaczęły się niecierpliwić w jego ciele. Wystarczy jeden zły ruch kogokolwiek z ich trójki i sytuacja ze strażnikami może się powtórzyć. Nad wszystkim jednak panowała Tamaki, która spokojnie starała się prowadzić rozmowę.

[Ario]

Ario trzymał na kolanach zwój, jednak gdy dziwni nieznajomi ruszyli i weszli w jego zasięg, kobieta (a raczej kobietka, patrząc po budowie ciała) przemówiła pierwsza. Pacynkarz nie był dobry w takie dialogi, szczególnie, że teraz nie był na swoim terenie, nie znał tutaj zasad panujących i ogólnie było mu bardzo z tym niekomfortowo. Jednak gdy Ci podeszli, wyjmowanie zwoju było niepotrzebne - wszak weszli w jego zasięg, więc ewentualna obrona wyglądałaby zdecydowanie inaczej. Nie mniej, Ario usłyszał chyba tylko część tego, co powiedziała kobieta, ze względu na cały stres przy tej sytuacji. Zrozumiał, że nie mają raczej żadnych złych zamiarów i szukają misji, więc Ario jednym płynnym ruchem, wsadził zwój z powrotem na miejsce.
- No no no no...jestem Ario i poszukuję brata. Miał tutaj się znajdywać, ale no no no no...go nie ma. Więc niestety... - powiedział, jednak potem wskazał na siebie palcem. - Widzieliście go? Powinien wyglądać tak jak ja, może trochę wyższy i dłuższe włosy. Nie widziałem go ponad 5 lat, to mógł się trochę zmienić. - powiedział spoglądając na przybyszów.

Dopiero po chwili jednak zorientował się, że kobieta pochodzi z konkretnego klanu o dziwnym doujutsu. Co prawda wiedział tylko tyle, że taki klan istnieje, jednak nigdy nie miał okazji widzieć ich w akcji. Z kolei drugi przybysz był totalną tajemnicą dla Ario. Miał tylko nadzieję, że nie jest tym co potrafi się łączyć i dzielić, bo po ostatnim starciu na pustyni stał się wielkim przeciwnikiem tamtego klanu.

[Tamaki Hyūga]

Zadowolona z faktu że czerwonowłosy najwyraźniej nieco się uspokoił i schował swój zwój z powrotem na miejsce, również się nieco rozluźniłam. Jak się okazało, moje przypuszczenia były prawidłowe i szukał on kogoś a mianowicie swojego brata. Cóż, zawsze to jakieś zadanie, więc nie ma co kręcić nosem.
- Myślę że moglibyśmy się tym zająć, nie sądzisz, Kisuke-kun? - zwróciłam się do mojego towarzysza, zerkając na niego przy okazji po czym moja uwaga ponownie skupiła się na objuczonym chłopaku. - Nie wydaje mi się abyśmy go widzieli, przynajmniej nikt taki nie rzucił mi się w oczy ale myślę że jakbyśmy mieli trochę więcej czasu to się rozejrzymy i popytamy i może wpadniemy na jakiś obiecujący trop. - powiedziałam stanowczo.

[Kisuke]

Rozluźnienie przyszło bardzo szybko. Ario, bo tak się przedstawił ten objuczony ninja, schował swój zwój ponownie tam gdzie jego miejsce, więc i Kisuke mógł odetchnąć. Dobrze się stało, że trafili na spokojnego osobnika, bo kolejna awantura w miejscu publicznym to ostatnie co było mu potrzebne. Mogli więc pożegnać tą wstępną atmosferę niepewności i przejść do spokojniejszej rozmowy, na temat powodu obecności Ario w okolicy.

-5 lat to sporo czasu. Nawet jeśli masz jakieś poszlaki, to może on teraz wyglądać zupełnie inaczej- Nie widział zbyt dużej szansy powodzenia w tych poszukiwaniach. Minęło tyle lat, że jakiekolwiek wskazówki, które mogły być pomocne już z całą pewnością były nieaktualne. Do tego żadnego konkretnego tropu nie mieli. Może Ario wiedział coś więcej, ale Kisuke nie spodziewał się niczego specjalnego. To zadanie z całą pewnością nie będzie tą wyczekiwaną przez niego misją i zleceniem, na którym będzie mógł się wykazać. Nie oznaczało to jednak, że ma on gdzieś Ario, chciałby mu pomóc, ale nie mając żadnego punktu zaczepienia, raczej nie wyczaruje mu tego brata.

[Ario]

Rozwiązanie przyszło szybciej, niż Ario skończył jeść dobrze posiłek. Już znaleźli się chętni, by wspomóc go w poszukiwaniach brata. Dobrą informacją było to, że poza pustynią też są shinobi, którzy ciężko pracują na swoje utrzymanie. Ario pochwalał takie postępowanie, jednakże niestety nie on był od tego, by zlecać misje, a by je wykonywać.
- Eto...tylko, że ja nie mam pieniędzy by wynajmować innych shinobi. Sam prowadzę poszukiwania we własnym zakresie, ale dziękuję za propozycję. - powiedział lekko zmieszany. - Jesteście głodni albo coś? Mogę Wam coś kupić, bo akurat mam trochę zaoszczędzonego ryo. - powiedział, niemalże przecząc sobie w tym zdaniu, w związku co powiedział wcześniej. Kto nie znał Kunisaku nie mógł wiedzieć, że on miał potężne potrzeby finansowe, a tym samym nie mógł dzielić się swoimi ryo.
- 5 lat to sporo, ale wszyscy jesteśmy raczej mocno...podobni. - - dodał, spoglądając na chłopaka. Poświęcił czas by przyjrzeć się im wyposażeniu, ale powstrzymał się od komentowania - póki co, choć bardzo z tym walczył.

[Tamaki Hyūga]

Słysząc odpowiedź chłopaka poczułam jak policzki nieco mi się zarumieniły a cała zebrana wcześniej pewność siebie prysnęła niczym bańka mydlana. ALE WTOPA. No i zrobiło się trochę niezręcznie, do tego stopnia że Ario nawet zaczął proponować kupienie nam czegoś do jedzenia aby jakoś załagodzić sytuację. Podrapałam się zmieszana po głowie po czym przecząco nią pokręciłam.
- Yyyy, my dopiero co jedliśmy, także podziękujemy... - odpowiedziałam szybko, nie wiedząc zbytnio na jakie tory pokierować teraz rozmowę, więc zerknęłam nieco nerwowo na Kisuke, w nadziei że może on wpadnie na jakiś mniej kompromitujący pomysł i uda się każdemu wyjść z tej konwersacji z twarzą. Kompletnie nie wiedziałam jak mogłam dopuścić do tej tragicznej sytuacji. Może rzeczywiście trzeba było cierpliwie czekać przy stoliku na zlecenie aż samo do nas przyjdzie a nie ponownie dać się ponieść i wdepnąć w kolejne bagno.

[Kisuke]

Nadzieje na przyjęcie misji szybko okazały się zbyt płonne. Co prawda, Kisuke nie chodziło o pieniądze, ale nawet w poszukiwaniach nie miałby za bardzo jak się sprawdzić. Chłopak wzruszył ramionami, uznając, że no trudno, była szansa, ale przecież nie każda znajomość musi zakończyć się misją. Dużo więcej spodziewała się Tamaki, która teraz trochę się niezręcznie poczuła, że po tak pewnym zagadaniu nieznajomego nic nie wypaliło.

-A skąd przybywasz? Pewnie sporo musiałeś podróżować i dużo widzieć. Niedawno rozmawialiśmy z Tamaki właśnie o tym co w świecie słychać, to fajnie byłoby poznać też jeszcze jeden punkt widzenia. Jesteś shinobim, prawda?- Chwila ciszy całkowicie mu nie przeszkadzała. Przywykł do niej, chociaż zdawał sobie sprawę, że wiele osób bardzo tego nie lubi i zaczyna przez to uznawać współrozmówcę za znudzonego i niezainteresowanego dalsza rozmowę. W tym przypadku tak nie było, dlatego Hiroe musiał się postarać aby coś wymyślić. Przysiadł się do stolika Ario, licząc na kolejne ciekawe plotki. Ostatnim razem sporo dowiedział się o Bijuu i Antykreatorze. Kto wie czego może dowiedzieć się od kolejnego podróżnika. Zapytał także o to, czy ma przyjemność z shinobim. Wszystko na to wskazywało, ale wolał mieć pewność.

[Ario]

Nowi rozmówcy wydawali się być ciekawi. Mała kobieta - Tamaki wydawała się być energiczną osobą, a z kolei wielki chłopak - Kisuke, był typem osoby, którą ciekawiły wieści ze świata. Prawdę mówiąc Ario nie wiedział zbytnio o czym opowiadać, bo na pustyni życie po prostu się toczyło...i tak naprawdę tyle.
- Eto...pochodzę z Sabishi, to taka osada na pustyni. - powiedział drapiąc się po głowie. Nie sądził, że będą wiedzieli gdzie to jest, tak więc przeszedł do kolejnego tematu. - Ostatnio kilka klanów połączyło się w jeden - Unię - ale ja nie bardzo wierzę w takie twory. - dodał, wyciągając odznakę Akoraito klanu Ayatsuri i kładąc ją na stole, tak by mogli zobaczyć. - Dokłada mi to tylko roboty, a sam ciągle jestem celem jakichś dziwnych ataków. Ostatnio zaatakował mnie bandyta, który potrafił rozdzielać swoje ciała dzięki jakimś nitkom. Trochę teraz żałuję, że nie wziałem go, aby przejrzeć z czego był zbudowany...wydawało się to dość innowacyjne rozwiązanie. - mruknął, po czym zabrał swoją odznakę z powrotem. No i nie wytrzymał. Starał się jak mógł, ale nie wytrzymał.
- Ciebie nie znam, nie wiem skąd pochodzisz i jakie masz umiejętności, ale Ty - powiedział najpierw do Kisuke, po czym przeniósł wzrok na Tamaki. - Twoje oczy znam, ostatnio byłem świadkiem przeszczepu podobnych. Możesz widzieć wszystko dookoła, a także przepływ chakry. Nie masz żadnych uzbrojeń, ale ja bym na Twoim miejscu zrobił tak. - pchnął talerz przed siebie, by zrobić sobie miejsce na stole, po czym zaczął rysować palcem i mówić.
- Twój klan potrafi blokować przepływ chakry, więc skoro możesz widzieć wszystko dookoła, powinnaś nosić maskę na twarzy, która powinna być podłączona do specjalnego zbiornika z tlenem, a na rękach powinnaś nosić rękawice z dwoma trybami - pierwszy do walki gołymi pięściami, a drugi z możliwością przełączenia na utwardzone stalą kantaiską tryby. Dzięki temu mogłabyś blokować dłońmi ciosy bronią ostrą, a także... - przerwał na chwilę, by zobaczyć jej reakcję. - Em...no albo coś podobnego, hehe. - dodał drapiąc się po głowie.