Zachodnia Brama

[Ichirou]

Wyprawa rangi A
Misane
3/19

---

– Liczę na ciebie, Misane. – Głos Hayato, zwykle cichy i opanowany, tym razem brzmi wyraźniej. – Klan też na ciebie liczy. – Nie mówił tego z przesadną powagą ani patosem. Raczej z jakimś wewnętrznym przekonaniem, jakby to nie była presja, ale pewność, że sobie poradzi. Zanim odejdzie w swoją stronę, zatrzymał na niej spojrzenie dłużej niż zazwyczaj – jakby chciał jeszcze coś dodać, ale uznaje, że słowa wystarczą.
Renji, wciąż wyraźnie poruszony wszystkim, co widział i przeżył, wyprostował się, kiedy Misane skierowała do niego pytanie. Kiwnął głową, podszedł nieco bliżej i potem zaczął wyjaśniać.
– Oczywiście – odparł bez zawahania. – Najpierw musisz ruszyć na zachód. Jest tam wąska, trochę zarośnięta ścieżka. Nie prowadzi nią wielu ludzi, ale jest dość wyraźna, jak się dobrze patrzy. Będzie się lekko wznosić, aż dojdziesz do niewielkiej przełęczy między dwoma pagórkami. Za nią zaczyna się las, a tam już znajdziesz rzekę.
Mężczyzna zrobił krótką pauzę, rozejrzał się szybko dookoła, po czym zgarnął z ziemi jakiś pobliski patyk, by na wydeptanym trakcie wyrysować właśnie opowiadaną drogę. Potem kontynuował, dalej kreśląc uproszczoną mapę.
– Proszę trzymać się lewego brzegu i iść z prądem. Po niecałych dwóch godzinach marszu będzie rozwidlenie. Rzeka dzieli się tam na dwa odnogi. Wtedy skręcić w prawo, w stronę bagien. Zobaczy pani mokradła po lewej, ale sama ścieżka prowadzi nieco wyżej, więc nie wpadnie od razu w błoto. W końcu natrafi pani na drewnianą tabliczkę – ledwo już czytelna, ale nadal stoi – i wtedy należy na południowy zachód. Stamtąd to już prosto do Shikkui.
Wbrew pozorom trasa nie była aż nazbyt skomplikowana - grunt nie przegapić kilku kluczowych punktów. O ile Misane nie miała fatalnej orientacji w terenie, powinna bez przesadnego wysiłku zrozumieć wszystkie wytyczne. Renji był przecież gońcem, znał szlaki tej prowincji jak mało, a przy tym - jak się okazało - potrafił w miarę dobrze wytłumaczyć to, co miał zwizualizowane w głowie.
Później Misane została sama. Mężczyźni ruszyli w stronę wioski, by odeskortować ciało do szpitala. Młoda Senju z kolei mogła przygotować się do dalszej wycieczki.
Czy ruszyła od razu, czy jeszcze na chwilę się wróciła po po prowiant, to prędzej lub później znalazła się na szlaku prowadzącym do jej kolejnego celu.
Ruszyła na zachód, z każdym krokiem oddalając się od obozu. Ścieżka, choć momentami zarośnięta, prowadziła przez zmieniający się krajobraz – gdzieniegdzie widać było resztki lasu, potem ściany bagiennych trzcin kołyszących się na wietrze. Przez drogę przepływała niewielka rzeczka, a jej szum towarzyszył jej krokom niemal cały czas. Po drodze mijała kilka postaci: skupionych rolników wracających z pól, czasem pasterza z niewielkim stadkiem. Kilka razy ktoś zatrzymywał się, by skinąć głową lub zaoferować krótką rozmowę. Jeden z mężczyzn, widząc, że podróżuje sama, nawet zaproponował podwózkę na wozie, ale nie był zbyt nachalny. Z każdą minutą krajobraz stawał się coraz bardziej dziki i nieujarzmiony. Bagna odsłaniały swoje wilgotne, pełne życia zakątki, a zapach wilgoci mieszał się z ziemistym aromatem mokradeł. Słońce coraz trudniej przeciskało się przez wysokie drzewa i niebawem miało schylić się ku zachodowi. Był wieczór, kiedy docierała na miejsce.
Prócz widoków i aromatów o bagnistym terenie przypominała jeszcze jedna, mocno nieprzyjemna rzecz - komary cięły w tej okolicy jak cholera.
W końcu przed wybranką bogini wyłoniły się zarysy niewielkiej wioseczki, żyjącej swoim bardzo spokojnym życiem. Gdzieś niedaleko jakiś drwal wracał ze ścinki na spoczynek, gdzieś dalej jakaś kobieta kończyła zbierać rośliny z podmokłego ogródka. W obrębie osady na pierwszy rzut oka na zewnątrz kręciło się co najwyżej parę osób. Misane mogło to przypominać klimat bardziej jej domu niż pełnej ludzi stolicy.
Nikt w tym momencie nad nią nie czuwał, nikt jej nie kierował. Inicjatywa była po jej stronie i to od niej zależało czy i w jakim kierunku popchnięta dalej zostanie sprawa dziwnego ciała, które Renji znalazł na szlaku.

Misane [zt], dalej tutaj -> Wioska Shikkui