[Event] Trybuny Wschód

[Kamiyo Ori]

Sytuacja u byłego pucka wyglądała mocno nieciekawie. Ten jednak nie zamierzał się łatwo poddawać i przygotował już jakiś kontratak. Ostry rozbłysk światła przykuł jego wzrok do tamtej części areny, rozglądając się po wszystkich stadionach. Fakt, że walczył dalej, świadczył o tym, że starcie jeszcze nie było przegrane. Ninja w końcu potrafili chodzić po wodzie. Szkoda, że jeszcze nie umieli zmieniać jej w wino, ale pewnie najtęższe głowy opracowują tę technikę ninjutsu w każdym momencie. Drugim takim niezwykle ciekawym i interesującym starciem była walka wybuchowej dziewoi i Inuzuki z piesełami. Ci ostatni byli wcześniej trochę w kropce, bo w końcu jak można sprzedać bułę komuś, kto sobie spontanicznie wybucha i zachować jednocześnie rękę? Było to niełatwe zadanie, ale psiarz miał jedną dość wyraźną przewagę nad niebieskowłosą. Była to przewaga liczebna. Ogarnięty zatem strategiczną myślą rodem ze Związku Radzieckiego zdecydował się na zmasowany atak, nie licząc się stratamy w ludziach i psach. Cóż takiego mogło pójść nie tak? No tego nie wiadomo. – Ciekawe co tam u Hany. – Odezwał się, spoglądając na arenę, o której na śmierć zapomniał. Tam przecież była drobna dziewczyna i toczący się balon mięsa. To przecież musiało być emocjonujące starcie! Jednak nie, życie się toczyło dalej, tak jak Akamichi po błocie, czyli zostawiało za sobą bruzdę ziemi.

Dużo dziejących się na raz walk oznaczało dużo bodźców. Dla wrażliwego wzroku Kamiyo nie łatwo było jednocześnie oglądać tyle starć na raz i przeskakiwać z jednej walki w drugą. Jeśli już to zrobił, to raczej trudno było mu szybko określić, co właściwie się stało. W pojedynku przeobrażonej czerwonowłosej dziewczyny jednak było widać, że coś poszło nie po jej myśli. Może to była niewłaściwa pogoda? Błotnista zima była w końcu nie w smak przyjezdnym. Było to prawdopodobne, ale raczej miało to związek z wybuchową notką, która prawie dostała po twarzy. Coś takiego potrafi człowieka rozczarować. Nawet tak wściekłego człowieka, że wychodzi z niego diabeł wcielony. – Myślisz, że się po tym podniesie? – Popatrzył z oddali na ten dość żałosny widok, jaki prezentowała tamta walka. Będzie leczenie oparzeń, to pewne. Po tym, jak gruchnęła w ścianę i dosłownie staranowała ją własnym cielskiem, będzie można mówić o potencjalnych złamaniach. Będzie miał trochę „zabawy” z nią w lazarecie, to było pewne. Bez względu na wynik starcia.

---

Wątek: Anzou, Kamiyo Ori

[Anzou]

Ciężko było tak naprawdę skupić się na jednym konkretnym starciu. Coś gdzieś ucichało, to w drugiej potyczce się rozpoczynało. Aby wszystko skrupulatnie notować trzeba mieć nieprzeciętną percepcję lub kajecik. Dwójka Shinobi, która wymieniała się jakże obszernymi komentarzami i spostrzeżeniami miała z tego wszystkiego na pewno kajecik. To Anzou widział na własne oczy. Patrząc na wszystkie starcia adrenalina udzielała się w jego organizmie. Białowłosy starał sobie zwizualizować bycie na Arenie, wczucie się w każdą poszczególną sytuację i zaplanowanie odpowiednich działań. O ile w przypadku Azumy czy Hany było to oczywiste, to jako Czerwonowłosa, która oberwała tuż przed chwilą - Anzou nie miałby pojęcia co uczynić. Na pewno chciałby przetrwać i pokazać swoje umiejętności, ale łatwo nie było. Młodzieniec spojrzał na Oriego.
- Hana chyba dalej ma problem, ciężko zatrzymać taką kulę. O ile nie ma się jakiejś mocnej techniki lub ogromnej siły.
Władca Piorunów z całą pewnością użyłby Reberu albo technik Raitonu, które byłyby w stanie zapewne porządnie uszkodzić poruszającą się zgrabnie kulę.
- Nie wygląda jakby się miała poddać.
Tak, takie były fakty. Dziewczyna, a raczej potworna (w chwili obecnej) dziewczyna nie zamierzała odpuścić i dać za wygraną. Jej celem pewnie jak każdego uczestnika turnieju jest potyczka i poddanie się nie wchodzi w grę. Nie ma możliwości na odpuszczanie, nie ma możliwości na odstawienie ręki czy dłoni. Konsekwentnie, do celu. Tylko w ten sposób buduje się pozycje i legendę.

[Kamiyo Ori]

Czarnowłosemu adrenalina również się udzielała. Jednak nie planował wczuwać się w postaci pojedynku i próbować w wyobraźni postawić się na ich miejscu. Nie robił tego, bo wiedział, że na razie z nikim nie miałby najmniejszych szans. Właściwie był tylko jeden wyjątek, bo stojący jak kołek Shin mógłby być idealny przeciwnikiem dla Oriego. Oberwał całą siłą techniki produkującej malowane lwy, co było samo w sobie dość interesującym widokiem. Nic nie wskazywało, że ten jednak wykrzesze z siebie jakąkolwiek moc, aby kontynuować pojedynek, a tu proszę! Zdziwko. Obudził się śpiący królewicz, chyba mocne walnięcie wyrwało go z tremy. Dostał jednak dość mocno, bo sogeńskie błotko musiało go ubrudzić od stóp po głowę. Cały się zrobił brązowiutki jak trawnik przed kōteiską siedzibą władzy w zimie. – Ten chyba jeszcze się nie poddał. – Powiedział, wskazując na lekko przymulonego koleżkę, który szykował błotny kontratak na otrzymane obrażenia. Patrząc na pokaz technik, jakimi dysponował, to wszystko wskazywało na to, że musiał pochodzić z Sogen. W końcu brudna maź była jego odpowiedzią na wszelkie trudności, z jakimi się do tej pory spotykał. Walka dopiero jednak miała nabrać rumieńców, o ile tym razem jego przeciwnikowi się nie przyśnie. W końcu po tak udanym natarciu łatwo było spocząć na laurach.

---

Wątek: Anzou, Kamiyo Ori

[Anzou]

Rozmowa jak i walki trwały w najlepsze. Młody Kaminari stale przemieszczał swój wzrok z areny na arenę. Ciężko było się skupić, ponieważ do umysłu Białowłosego docierało wiele bodźców. Sama widownia również nie ułatwiała sprawy. Mimo wszystko, nastolatek próbował wciąż trzeźwo i rzetelnie oceniać rzeczywistość. Faktycznie, na jednej arenie uczestnik jakby zapomniał po co tam jest. Czyżby zjadła go presja? Być może. Inną opcją jest jednak brak doświadczenia, którego mogło mu zwyczajnie w świecie brakować. Po pierwszym szoku wydaje się, że się ocknął, ale stracił możliwość nawiązania normalnej walki. Tak przynajmniej uważał Kaminari.
- Może i się nie poddał, ale raczej na nic jego starania. Zaraz go rozszarpią...
Skomentował spokojnym, mimo całkiem dużej brutalności sceny na arenie Władca Piorunów. Taki widok nie był dla niego wyjątkiem. Co więcej, lwy, które nacierały i atakowały chłopaka były mu doskonale znane. Anzou nawet miał okazję walczyć z nimi na ostatniej misji. Białowłosy uznał, że to może być całkiem istotna informacja dla jego rozmówcy.
- Te lwy... Wystarczy niezbyt silne uderzenie i przestają istnieć. Na ostatniej misji walczyłem z Shinobi, który tworzył takie ciemne stworzenia. Nie wiem czy to klan, ale jeżeli będziesz z nimi walczyć - to czasami wystarczy nawet uderzenie dłonią, by ten rozpadł się na części pierwsze.

[Kamiyo Ori]

Starcie ziemistego kolegi jednak nie wydawało mu się jeszcze całkiem rozstrzygnięte. Ori słuchał z uwagą co miał do powiedzenia jego bardziej doświadczony kolega odnośnie do techniki, która zdawała się sprawiać problem leżącemu zawodnikowi. Jeśli tylko słaby cios wystarczył, to mógłby chyba łatwo skontrować taką technikę. Pytanie tylko ile takich stworzeń wróg mógł rzucić przeciw niemu? Na ten moment były trzy lwy. Przeciwnik zawsze mógł stworzyć ich więcej i właściwie walczyć bez brudzenia sobie rąk samemu. Zapewne były one kosztowne, jeśli chodzi o chakrę, ale w przypadku szybkiego starcia, to tego typu technika miała same zalety. Kamiyo ciekawiło w sumie, czy te techniki były sekretem klanu, czy też raczej po prostu jakąś nieznaną, oryginalną formą ninjutsu. Słowa Władcy Piorunów jednak wskazywały, że mogła być jakaś grupa ninja, która używała podobnych technik.

Wzrok medyka skierował się na kolejny z wielu wybuchów. Tym razem jednak nie była to notka ani pewna niebieskowłosa panienka. Był to czarny dym, który po otrzymaniu odpowiedniego ładunku po prostu eksplodował, przypiekając czerwonowłosą zawodniczkę. Ta co prawda się podniosła, ale wszystko wskazywało, że walka się już dłużej nie będzie toczyła. Sierotka tylko ciężko westchnął, gdy zobaczył, w jakim stanie jest dziewczyna. Będzie z nią trochę roboty, na szczęście tutejsi medycy byli wyposażeni w maści łagodzące oparzenia. A takie na całym ciele pewnie bolały jak diabli. – Ta walka chyba już się rozstrzygnęła. Możliwe, że będę musiał iść udzielić jej pomocy. – Podrapał się po potylicy i rozejrzał się tym razem po arenie w poszukiwaniu wejścia do części, w której mieścili się medycy. Takie strategiczne umieszczenie lazaretu było jak najbardziej potrzebne, gdy ktoś chciał stosować jakiś nadmiernie morderczych technik, które wymagałyby natychmiastowej interwencji.

---

Wątek: Anzou, Kamiyo Ori

[Anzou]

Praca medyka miała zapewne swoje plusy i minusy. Z jednej strony posiadanie odpowiedniej ilości wiedzy na temat ludzkiego organizmu może uratować komuś życie czy też w szybki i precyzyjny sposób zakończyć walkę. Z drugiej jednak strony - medycy zazwyczaj dużo czasu musieli poświęcać na edukację i chociażby w trakcie turnieju - może ominąć ich oglądanie walk. Nastolatek uważał jednak, że są oni bardzo istotną częścią otaczającego go świata. Bez nich zdecydowanie więcej ludzi ginęłoby od tych szalonych potyczek pomiędzy klanami. Anzou delikatnie się zamyślił nadal patrząc na lwy, które mogły niedługo zakończyć pojedynek.
- Jak wygląda taki regularny zabieg ze strony medyka? Co najgorszego widziałeś jako medyk?
Nastolatek chciałby już walczyć. Chce mieć to już za sobą. Pewnie kilka pierwszych sekund to będzie szok, obserwowanie przez takie wielkie grono ludzi może być peszące. Patrząc na to z innego punktu widzenia - czym to się różni od walki na misji? W zasadzie powinno to być prostsze, ze względu na to, że tutaj życie raczej nie jest zagrożone. Chyba, że wszystkie klany za chwilę rzucą się sobie do gardeł, albo stanie się coś dziwnego... Tak jak ten latający robal w trakcie akcji na Murze... Co to było?

[Kamiyo Ori]

Anzou jeszcze wtedy nie wiedział. Oj biedaczek nie wiedział. Ori był ogólnie bardzo małomównym typem. Słowo klucz: ogólnie. Było kilka tematów, które uwalniały z niego gadatliwą bestię, jaką był szarooki medyk. Jedną z tych rzeczy były właśnie tematy okołomedyczne. Władca Piorunów dosłownie sobie przerąbał. – Jeśli chodzi o standardową procedurę, to wpierw jest wykonywana obdukcja, która pomaga ustalić, z rodzaju obrażeniami mamy do czynienia. W przypadku ran ciętych możemy używać prostych opatrunków, przy bardziej rozległych często zaszywamy rany, aby przyspieszyć proces gojenia. Istotna jest dezynfekcja, bo możliwe komplikacje wynikające z zakażenia mogą być gorsze niż sama rana. Drugim rodzajem obrażeń są rany szarpane. Tutaj często zaczynamy od używania leczniczych technik, bo tkanka traci ciągłość w nieregularny sposób i bardzo słabo się goi. Poza tym właściwie tak samo, jak w normalnych cięciach opatrunki i szycia. Złamania dzielimy na kilka kategorii. Wpierw zewnętrzne i wewnętrzne oraz czyste i z pokruszeniem kości. Najłatwiej radzić sobie z czystymi złamaniami wewnętrznymi, gdzie wystarcza tylko odpowiednie unieruchomienie kończyny. Najgorsze są zewnętrzne z pokruszeniem kości. W takich przypadkach potrzebna jest już operacja, należy usunąć wszystkie odłamki kości i tutaj zazwyczaj też stosujemy medyczne techniki, aby pobudzić tkanki do regeneracji. Po zabiegu standardowo unieruchomienie i hospitalizacja. Do tego dochodzi do różnych problemów z narządami wewnętrznymi, na każdy jest inna terapia w zależności od tego, z jakim schorzeniem mamy problemy. Staramy się nie wykonywać operacji, kiedy nie jest to absolutnie niezbędne dla poprawnej terapii, dlatego często po prostu stosujemy terapię farmakologiczną. Swoją drogą jest jakieś błędne pojęcie, że Iryonini wszystko, co robią, to tylko odpalają jedną technikę chakrową, dotykają tam, gdzie boli i powodują, że przestaje. Oczywiście też to potrafią, ale tego typu zabiegi są celowo stosowane głównie w boju i sytuacjach zagrożenia życia, które wymieniłem wcześniej. – Słowotok, który się wytoczył z ust milczącego koleżki z trybunów, zakończył się właśnie tymi słowami, ale Kamiyo dodał jeszcze jedno proste pytanie. – Masz jeszcze jakieś pytania? – Popatrzył na swojego kolegę, odrywając wzrok od właśnie prowadzonych walk. Zielonowłosa bomba zdawała się znajdować w tarapatach. Czy się z tego jakoś szybko wykaraska? Tego nie wiedział. Inuzuka jednak przypłacił tę możliwość utratą jednego ze swoich towarzyszy. Czy była to dobra wymiana dla całego pojedynku? Osobiście miał tylko nadzieje, że jej nie pogryzą do krwi. Rany szarpane były w końcu okropne do leczenia.

---

Wątek: Anzou, Kamiyo Ori

[Anzou]

Decyzja, a w zasadzie pytanie, które zadał Władca Piorunów wyraźnie wpasowało się w ramy i gusta Czarnowłosego. To pytanie było jak klucz, który otworzył zamek. Ori w trakcie jednej wypowiedzi udzielił więcej informacji niż przez cały dzień. Czy to była zła wiadomość dla Anzou? Zdecydowanie nie. Młody Kaminari nie wiedział praktycznie nic, jego wiedza medyczna nie wykraczała powyżej przeciętnej u Shinobi. Wiedział jak użyć bandażu, znał pigułki i wiedział, że cios Reberu w głowę równoznaczny jest z pozbawieniem wroga życia. To wiedział.
- Ori, to było bardzo wyczerpujące. Wpaść w Twoje ręce w razie ewentualnych komplikacji przy starciu to będzie zaszczyt. Postaram się zapamiętać jak najwięcej, nawet jeśli to nie jest kierunek, w którym chcę się specjalizować. Fachowej wiedzy nigdy mało.
Złamania zewnętrzne i wewnętrzne, różne rany i nowe słowo... obdukcja. Ori zafundował właśnie Białowłosemu porządną dawkę wiedzy. Pomimo wykładu starał się obserwować poczynania Azumy i Hany. Te dwie walki przykuwały jego największą uwagę. Hana w bardzo sprytny sposób wykorzystała możliwości, które daje Arena i ukryła się w wodzie. Kuleczka niczego się chyba nie spodziewała i nacierała na dwie imitacje pięknej Kunoichi.
- Jak myślisz, czy kulka uderzy w ścianę?

[Kamiyo Ori]

Wychodziło na to, że dyskusje o medycynie przychodziły szarookiemu stanowczo najłatwiej. To z czym sobie średni radził był tak zwany small talk, czyli gadanie o niczym. Rozumiał, że trzeba było to robić, bo tak był wychowany, ale kwestia tego, po co pozostawała nierozstrzygnięta. On też się przyglądał walkom podczas monologu, właściwie go nawet nie planował, po prostu słowa układały się mu naturalnie, bez żadnego wysiłku. Hana faktycznie mogła skorzystać z tego, że przeciwnik miał bardzo słabą zwrotność, jednak szybkość jego szarży wydawała się stanowczo przewyższać tempo dziewczyny. Wykonany przez nią fortel wykorzystywał to, że trudno było się przyglądać polu walki z tej perspektywy. – Pewnie uderzy, tylko czy to mu coś zrobi? – Kula w końcu zostawiała bruzdę na ziemi za sobą, czyli można było śmiało założyć, że jest dość wytrzymała na zderzenia. Sam obrót był formą defensywy, bo rozbijał siłę potencjalnego uderzenia zgodnie ze swoim ruchem – Myślę, że ja bym celował w oś obrotu. – Powiedział po chwili zastanowienia. W końcu w tym miejscu cios miałby najmniejsze rozproszenie. Problemem oczywiście byłoby w ten mały punkt trafić, a zabawa z rozpędzonym Akamichi w torreadora mogłaby się skończyć przegraną corridą.

Następnie przeniósł swój wzrok na walkę dwóch dziewczyn, która miała się ku końcowi. Czerwonowłosa po otrzymaniu solidnej dawki poparzeń ostatkiem sił rzuciła się w kierunku przeciwniczki, transformując swoje ciało w formę zmutowanej bestii. W sumie taką samą stylówą posługiwała się druga czerwonowłosa wojowniczka. Okazało się, że instynkt Anzou co do tych dwóch mówił prawdę. – Chyba faktycznie są podobne. Zobacz, jak się teraz zmieniła. – Było to interesujące, ale wolał nie czyścić zwęglonego naskórka przed aplikacjami środków. Dużo zdrowiej by było dla dziewczyny po prostu się poddać i darować to starcie. W końcu to nie była walka na śmierć i życie, czyż nie?

---

Wątek: Anzou, Kamiyo Ori

[Anzou]

Analizując wszystkie walki jednocześnie Anzou miał już kilka wysuniętych wniosków na temat uczestników. Zdobył też podstawową wiedzę na temat technik, transformacje ciała, wypluwanie z siebie ogromnych ilości wody, zmiana w mięsną kulkę… było tego bardzo dużo. Młody Kaminari nawet zdobył pierwsze medyczne informacje. Czy można wymagać więcej? Zawsze można! Ba, nawet trzeba!
- Szczerze, to nie chciałbym walczyć z taką bestią. Wygląda jak dzikie zwierzę, które nie panuje nad sobą. Okropne. Jednak jej szybkość pomimo obrażeń robi wrażenie.
Nastolatek wypunktował to co uważa. Dalej swój wzrok skierował na Arenę. Obserwował Azumę i Hanę. Na nich skupiał najwięcej uwagi i chciał aby ta dwójka wygrała swoje potyczki.

[Kamiyo Ori]

Walka z użytkownikami klątwy była na pewno ciekawym przeżyciem. W tym momencie jednak oboje z przeciwników zdawali się górować nad swoimi oponentami. Czarnowłosy co prawda przeszedł w defensywę, teraz używając jakiejś ciekawej techniki tworzącej igły z czarnej substancji. Czy to był atrament, czy coś podobnego? – Kluczowe chyba jest utrzymanie ich na dystans, tak jak to robią w tych walkach. – Stwierdził dość trzeźwo. One miały pecha trafić na przeciwników, którzy walczyli w najbardziej kłopotliwy dla nich sposób.

Jednak to nie członkinie klanu Jugo przyciągały większość spojrzeń widzów w tej transzy starć. Tutaj laur pierwszeństwa stanowiła walka Azumy. Jak jego przeciwniczka dosłownie zalała całą arenę, zmieniając reguły gry, to w tym starciu praktycznie cały czas się coś działo. Młody Uchiha jednak miał kłopoty bowiem dziewczyna wraz ze zmianą terenu, uzyskała dodatkową mobilność i ochronę przed ognistymi technikami. W takiej sytuacji potrzebny był nowy plan, aby się jej pozbyć.

Ori starał się obserwować jak najwięcej walk, aby ocenić, gdzie jego pomoc okaże się najpotrzebniejsza w pierwszej kolejności. Na razie wiedział, że będą mu potrzebne duże ilości maści na oparzenia dla jednej zawodniczki i być może trzeba będzie szyć rany koleżki o błotnistym odcieniu skóry. Ten jednak znowu się jednak zawiesił i nie wyglądało na to, że w tym starciu nastąpi już jakiś zwrot akcji.

---

Wątek: Anzou, Kamiyo Ori

[Anzou]

Anzou wierzył w spryt swojego znajomego Azumy. Wykonywał z nim kilka zadań, gdzie Uchiha był podstępny i często uciekał się do różnych sztuczek. Bomba świetlna to idealny przykład. Młody Kaminari miał ochotę krzyknąć, dodać otuchy Azumie, ale nie chciał się narażać u swojego Shirei-kana, który zapewne znajduje się i żywo jak na niego przystało wszystko komentuje. Ciekawe czy jakiś stół lub cokolwiek innego już ucierpiało. Anzou patrzył również na Hanę, za którą trzymał kciuki. Zależało mu na tym, by wygrała i pokazała do czego jest zdolna. Podobnie jak Azuma - chwilowo sprytnie rozgrywała swoje starcie.
- Tak, trzymanie ich na dystans to dobry pomysł. Zwłaszcza, że pobierają sporą ilość Chakry. Jeden z moich przeciwników latał na takim czarnym ptaku, a gdy skończyła mu się energia… zwyczajnie spadł na ziemię i się połamał.
Żeby tylko się połamał. Anzou postanowił oszczędzić dodatkowe szczegóły swojemu rozmówcy. Nie chciał wyjść w jego oczach na osobę, która morduje wszystko co się rusza.

[Kamiyo Ori]

Cóż, Jugoski były zatem kolejnym rodzajem przeciwnika, z którym medyk miałby pod górkę. Z jednej strony co prawda preferował bliskie starcia, ale nie powodowało, że zawsze mógł z niego wychodzić zwycięsko. Czerwonowłose były znacznie bardziej przystosowane do takich starć. Na tym właśnie polegała przewaga kekkai genkai nad zwykłymi ludźmi, nawet tymi, którzy korzystali z chakry. Im dłużej Ori oglądał wszystkie walki, to dochodził do wniosku, że stanowczo powinien się rozwinąć w jakichś dystansowych technikach, które mogłyby uratować mu skórę w sytuacjach, kiedy podejście do wroga jest równoznaczne ze śmiercią. Chociażby takich jak zielonowłosa bombka, która akurat teraz dostawała wciry.

Komentarz Anzou odnośnie do właściwego dysponowania własną energią zaleciał lekkim truizmem. Bardzo łatwo w końcu się przeszacować i uznać, że ma się jej więcej, niż przypuszczało. Kamiyo jednak znał się na tyle dobrze, że wiedział, gdzie jest wyraźna granica, do której mógł sobie pozwolić na frywolne czerpanie energii. – Niby można próbować to przeczekać, ale w jaki sposób utrzymasz dystans wobec kogoś tak szybkiego? – Najlepsze by były jakieś latające platformy albo bilet na gliniane linie lotnicze klanu Douhito. Obie metody były jednak poza jego zasięgiem. Im bardziej obserwował te walki, tym mocniej rozumiał potrzebę różnorodnego treningu umiejętności, a nie tylko skupianiu się na kilku rzeczach.

---

Wątek: Anzou, Kamiyo Ori

[Anzou]

Anzou spojrzał na Oriego, gdy usłyszał pytanie w jaki sposób można zatrzymać coś takiego. Bardzo celna uwaga, niezwykle ważne spostrzeżenie. Młodzieniec na chwilę się zawiesił poszukując właściwej odpowiedzi na zadane mu pytanie. Ciężko na nie jednoznacznie odpowiedzieć, ponieważ każdy dysponuje innymi umiejętnościami, innymi predyspozycjami. Niektórzy zapewne nawet nie mają takiego narzędzia aby uniknąć takiego ataku. Anzou chyba takowe posiadał, ciekawe czy byłyby skuteczne w momencie starcia.
- Myślę, że techniki, które są w stanie paraliżować... albo coś z Dotonu, co zniekształci na tyle teren, aby uniemożliwić skrócenie dystansu?
Anzou i mówił i pytał jednocześnie. Nadal obserował toczące się pojedynki i nie zamierzał odpuszczać. Arena była istną skarbnicą wiedzy. Ciekawe swoją drogą co dzieje się na innych trybunach. Czy ludzie również tak aktywnie i żywiołowo dyskutują na tematy walk? Czy może po prostu oddają się emocjom?

[Kamiyo Ori]

Władca Piorunów miał dość dobre pomysły i nie wahał się ich przedstawiać. To była bardzo dobra cecha dla rozmówców Oriego, który głośno wypluwał jakieś dziesięć procent swoich przemyśleń, jak nie mniej. Zmiana pola walki była bardzo potężną umiejętnością, jak można było zobaczyć na przykładzie starcia Azumy. Nie tylko mógł trzymać wroga na dystans, ale też obronić się przed jego atakami. W międzyczasie zdążyły się skończyć już dwa starcia. Pierwszym było nikogo nie zaskakująca walka Shina z Shizaki, drugą natomiast widowiskowe starcie Hideakiego z Sumizato. Młody medyk miał jednak swoje obowiązki i nie mógł całego swojego czasu poświęcić na omawianie kolejnych walk z piorunującym koleżką. – Tam się skończyło, więc będę się zabierał do pracy. – Uprzedził wcześniej o swojej przyszłej niedyspozycji, więc nie czuł się specjalnie źle, że opuszcza nowego kolegę. Zdążyli już w sumie przegadać tyle tematów, że ten mógł pewnie czuć lekkie znużenie obecnością szarookiego, który bywał nieco absorbujący.

Kamiyo wstał z miejsca, otrzepał swoje ubranie, usuwając nieistniejący kurz i jednocześnie wygładził materiał. Rozejrzał się krótko w celu szybszego namierzenia miejsca zbiórki dla lekarzy. – No to do zobaczenia, Władco Piorunów! – Zawołał jeszcze zanim się oddalił. Tak jak zawsze w jego głosie nie można było czuć ani krzty sarkazmu, czy kpiny. Tylko i wyłącznie szczerość.

---

Wątek: Anzou, Kamiyo Ori z/t do -> viewtopic.php?p=193879#p193879