Leśny trakt

[Arii]

Handlarz i Zwój [C]

19/28

Kiedy klon ruszył w miejsce gdzie wcześniej Sao z kimś ewidentnie rozmawiał. Na miejscu, przy drzewie, na które spoglądał podczas rozmowy, nic nie było. Tylko pozostawione ślady sandałów handlarza i kół jego pojazdu, wraz z kopytami koni. Po kilku minutach przeszukiwań śladów czyjejś obecności mógł wrócić do pozostałej trójki. A ta miała co robić w tym czasie.
Po zapadnięciu zmroku, kiedy Sao poszedł się prawdopodobnie odlać, jeden z nich przemienił się w strażnika granicznego i ruszył do powozu. Kiedy wszedł do jego środka zajęło mu trochę przyzwyczajenie się do panującej ciemności. Jego oczom pokazały się dzbany, wazy, półki zapełnione zwojami. I to nie małymi, ale dość sporymi. Naliczył ich, aż czternaście. Co mogło być w nich zapisane? Albo co mogło się w nich znajdować?
W powietrzu czuł znajomy zapach. Zapach, który po ostatnich wydarzeniach w Sogen jeszcze bardziej zapadł mu w pamięć. Krew. Dopiero teraz zobaczył pod nogami zaschniętą stróżkę krwi, która szła od jednego dzbana do półki ze zwojami. Po bliższym przyjrzeniu się torowi krwi zauważył, że jeden ze zwojów ma ślady brunatnej, bardziej nawet brązowej, zaschniętej krwi.
Pozostałe wersje i oryginał Baji’ego nie widzieli, nikogo zbliżającego się do powozu ani wracającego Sao. Czyżby zgubił się gdzieś w lesie podczas siusiu?

Dialogi:
Katagiri Sao
Kobieta
Inni
Katsuyuki(?)/Drzewo(!)

[Baji]

Klon numer trzy mający wręcz swoją własną, nieco mniej powiązaną z resztą misję po sprawdzeniu drzewa jak i okolicy pod kątem pozostawienia śladów niestety nie znalazł nic co mogło by okazać się przydatne. Dlatego mógł przystąpić do kolejnego etapu swojej misji. Skierował się on ponownie w stronę posterunku granicznego z dwóch powodów. Pierwszym było sprawdzenie czy młody chłopiec z wcześniej jest cały, drugi powód to było pokazanie się ludziom aby mieć alibi gdyby coś poszło nie tak oryginałowi i dwóm pozostałym klonom. W końcu jeśli straż jest przekupiona przez mafię to ciężej im będzie powiązać łowce Bana ze szpiegowaniem ich człowieka jeśli Ban będzie w okolicy posterunku prawda? Trzecim z kolei powodem jest obserwacja owych strażników i mały rekonesans samego punktu jednak nic co mogło by być ryzykowne.
Wracając natomiast do detektywa Bajiego i partnerów tam sprawa zaczynała robić się ciekawsza. Klon numer dwa wciąż bacznie obserwował czy koleżka zaraz nie postanowi wrócić z wizyty w krzakach z kolei klon numer jeden dokonywał dość makabrycznego odkrycia. Krew. To nigdy nie jest dobry znak, tym razem także na pewno nie było inaczej. Niestety nawet mając tą świadomość wiedziałem że musiałem to sprawdzić.
W pierwszej kolejności postanowiłem sprawdzić podejrzanie zabrudzony zwój starając się tak go zabrać by nie zostawić śladów i zapamiętać przy tym jak był ułożony. Nie chciałem go kraść a jedynie dowiedzieć się co zawiera, a po odłożeniu dobrze by było nie wzbudzać podejrzeń jego właściciela.
Tym czasem klon numer dwa przesłał mi dość prostą wiadomość że pan Sato jakoś długo nie wraca. Z jednej strony było to mi na rękę z drugiej nie mogłem pozwolić by coś ważnego mi umknęło dlatego moje oryginalne ciało zachowując oczywiście bezpieczną odległość oraz czujność przekładając nad szybkość udało się aby spróbować dowiedzieć się czy przypadkiem jakieś niedźwiedzie nie rozszarpały faceta.

  Ukryty tekst

[Arii]

Handlarz i Zwój [C]

21/28

Chłopak myślał szybko i logicznie. Musiał wykorzystać do ostatniej kropli okazje wolnego wozu. Właściciel nie pokazywał się od dłuższej chwili i to było na korzyść „przebierańca”, który zamierzał dowiedzieć się, co jest w zwoju. Jednakże usłyszał nagle jakieś głosy.
Tak samo pozostała dwójka Bajich na zewnątrz. Ktoś zmierzał w kierunku wozu od strony Klona 2.

Klon 2
Po wysłaniu sygnału do oryginału wrócił do obserwacji wozu. Ale jego uwagę przykuły dźwięki, które zaczęły zmierzać w jego stronę. Dwójka ludzi. Na szczęście nie odkryli jego kryjówki. Przeszli niczego nieświadomi kilka kroków od krzaka, w którym się chował. Teraz widział wyraźnie. Dwóch mężczyzn, około trzydziestki. Uzbrojonych w katany. Nie wyglądali na zagrożenie dla Baji’ego. Ale czego tutaj szukali? Ewidentnie szli w kierunku wozu!
-Miejmy nadzieję, że reszta już się z nim rozprawiła. Czas zgrabić jego wóz. Długo go śledziliśmy, żeby to zrobić. Skubaniec, wiedział jak poruszać się po bezpiecznych drogach.
-Racja! Niech wącha kwiatki od spodu a my wyżyjemy za jego produkty. Kto by się spodziewał, że zatrzyma się na takim zadupiu i sobie pójdzie.

Klon 1 w tym samym czasie Klon używający Henge no Jutsu wiedział już na sto procent, że ktoś idzie w jego kierunku. Jego uszy się nie myliły. Już nie ma jak uciec. Dodatkowo jeszcze nie zrobił nic ze zwojem, który dopiero teraz odkrył. Co zrobi? Ucieknie i się narazi? Kroki były już przy wozie. Jeżeli wyskoczy skupi całą uwagę na sobie i czy wtedy plan nie zostanie spalony?
Co postanowi Baji 1?!

Baji OG
Tutaj sprawa miała się jeszcze ciekawiej. Kiedy otrzymał informacje od klona ruszył w poszukiwanie Sao, który gdzieś zniknął. Okrążając już, któryś raz z rzędu pobliski teren w końcu natknął się na ślady krwi. Znowu? Zapach krwi wisiał w powietrzu i kiedy się zaostrzył Baji przystanął na gałęzi w ukryciu. Sao stał w kałuży krwi. A przed nim leżały cztery ciała. O ile tak można było je nazwać. Kończyny tych biedaków były wszędzie, flaki były rozsiane na trawie robiły piękną mozaikę, jakby ktoś właśnie ogromnym pędzlem zrobił tam czerwonego kleksa.
On nie stał tylko we krwi. On był nią cały umazany. Jego oczy świeciły się na czerwono niczym lampki, uśmiech na twarzy sprawiał wrażenie, jakby stał tam w jakieś ekstazie. Białowłosy spadkobierca Kekkei Genkai Senju czuł na plecach, jak włosy mu się jeżą. To nie ta liga. Oczy handlarza straciły swój blask. Odetchnął.
-Cóż. Trochę mi tu zeszło. Mogę się spodziewać, że ktoś z nich jest już przy wozie. To mówiąc ruszył biegiem w kierunku powozu.

Klon 3
Jego zadanie było proste. Powrócić do Posterunku Granicznego i przyjrzeć się całej sytuacji jeszcze raz. Droga była daleka, więc szybkim biegiem się tam poruszył. Jednak coś go zatrzymało. Zauważył czyjeś ślady stóp na bocznej ścieżce lasu. Ewidentnie ludzkie. Było ich siedem. Czy miało to dla niego znaczenie? Tego nie mógł wiedzieć.

Dialogi:
Katagiri Sao
Kobieta
Inni
Katsuyuki(?)/Drzewo(!)

[Baji]

Mówi się, że nieszczęścia chodzą parami dlatego to jak wszystko zaczynało się momentalnie komplikować z jednej strony nie robiło na mnie wrażenia, a z drugiej z kolei wręcz przeciwnie. Zadanie które od początku wydawało mi się nie koniecznie dla mnie przez jego naturę musiało w końcu postawić mnie przed trudnymi wyborami. W końcu moja wrodzona ciekawość świata bardzo chciała sprawdzić wszystko, każdy jeden trop. Zapewne też tak właśnie bym uczynił gdyby nie jeden drobny szkopuł, a mianowicie znaczenie tej misji. Miałem się pokazać w rodzie i udowodnić, że zasługuję na wyższą rangę. Pierwszy krok do spełnienia mojego celu.
To właśnie dlatego gdy tylko pojawili się kolejni aktorzy na planie tego spektaklu zdecydowałem się bez chwili zwłoki na zadbanie o bezpieczeństwo śledztwa, a w tym celu klon przy zwoju zwyczajnie zniknął sekundę wcześniej przesyłając wszystkie informację od oryginału. W końcu to też zakładał plan w razie komplikacji.
Z kolei klon numer dwa przez fakt jak niebezpiecznie blisko się znalazł miał zaczekać na bezpieczny moment by dyskretnie oddalić się na bezpieczniejszą pozycję. Tak by w razie czego wciąż móc obserwować ale zminimalizować ryzyko wykrycia nawet kosztem niesłyszenia dalszych rozmów.
Trzeci z sobowtórów znajdujący się na nieco dalszym planie miał co prawda zadanie dostać się do posterunku jednak przypadkowe odkrycie okazało się dość interesujące. W końcu kto urządza sobie nocne spacerki po lasach? Na wycieczkę szkolną to nie wyglądało... Chyba powinienem to sprawdzić Rzekł w myślach sam do siebie pochylając się nad śladami aby postarać się określić czy należą one do kobiet czy co bardziej prawdopodobne, do mężczyzn. To akurat nie było aż tak trudne bo szło się domyślić po rozmiarze. Następnie wskoczył na pobliskie drzewa i spokojnym tempem ruszył za śladami starając się odnaleźć ich właścicieli przy okazji informując prawdziwego mnie o zmianie planów i tym odkryciu.
Z kolei będą już przy moim oryginalnym ciele to moje odkrycie sprawiło, że mimo późniejszej pory oczy otworzyły mi się szeroko. Rzeź... Pomyślałem widząc wręcz makabryczną scenę z udziałem Sato. Szczególną uwagę przykuły mnie również jego oczy. U normalnych ludzi one raczej nie świecą. Dlaczego więc jego świeciły? Co prawda mogło to mi się przywidzieć jednak ten widok, cały ten obrazek dość mocno wrył mi się w pamięć.
Z początku chciałem od razu się wycofać i wrócić na wcześniejszą, bezpieczniejszą pozycję ale na szczęście zapaliła mi się mała lampeczka w głowie. Koleś właśnie został napadnięty przez czworo zbójów których zmasakrował, przez co zapewne był w stanie większego skupienia. Idąc tym torem dalej, gdybym się poruszył mógłby to zauważyć dlatego zdecydowałem się pozostać w kryjówce jakiś czas by pozwolić mu wrócić do wozu, który i tak obserwował mój klon zaś ja sam nie narażałem się bez potrzeby. Zresztą miałem unikać walki i teraz dokładnie to chciałem zrobić. Także dopiero jak Katogiri zniknie mi z widoku okrężną drogą ruszam zająć pozycję za plecami klona numer dwa. Czy to Ci ludzie których ślady znalazł mój klon?

  Ukryty tekst

[Arii]

Handlarz i Zwój [C]

23/28

Klon 2
Cóż za stresująca sytuacja! Misja zaczęła przeradzać się w niezwykle straszną historię a Baji był jej aktorem! Klon, kiedy tylko miał okazje wycofał się do tyłu, nadal obserwując wóz, ale zmieniając pozycje i ukrywając się lepiej, niż wcześniej. Nie wiedział czego mógł się spodziewać po przybyłych gościach, dlatego lepiej nie dawać im powodu do zainteresowania się obserwatorem, którego ominęli. Widział, jak mężczyźni wchodzą do wozu i szepczą coś do siebie, ale jedynie pomruki dochodziły do jego uszu. Gdzieś zaśpiewał jakiś ptak, który zapomniał, że to już jego pora. Konik polny zagrał. I nagle cisza. Mężczyźni wyszli z zapakowanymi torbami na ramionach. Spakowali, jakieś mniejsze zwoje, wazy. Pod pachom obydwoje mieli po jednym ogromnym zwoju. Jeden to był ewidentnie ten, który klon Bajiego chciał stamtąd zabrać.
-Zbierajmy się stąd. Zabraliśmy co chcieliśmy. Na granicy nam już nic nie będzie grozić a i się ustawimy, dzięki temu towarowi! Jeżeli wierzyć w to, co mówili o tych jego skarbach w zwojach…
-Mam nadzieję! Inaczej niepotrzebnie traciliśmy pięć dni podróży za nim. Już zrobili krok. Już prawie chcieli stąd odejść. Bajiemu jedna postura zasłoniła podgląd na złodziejów. Po przyjrzeniu się… To był Sao! W końcu wrócił… Ale… Z jakimś innym nastawieniem niż to skupienie. Oj tak, to skupienie było inne. Wszystkie instynkty Senju podpowiadały, że to drapieżca.
-Odłóżcie to co zabraliście, inaczej dołączycie do swoich ziomków. Nie okażę litości. Jego słowa zrobiły na nich wrażenie. Zrobili trzy kroki w tył. I nagle bez niczego pobiegli w dwie inne strony. Jeden w kierunku, w którym zniknął Sao. Drugi pobiegł w drugą stronę. I ten wybrał lepiej. Sao, mimo kuśtykania, dogonił w mgnieniu oka pierwszą ofiarę. To było śmignięcie, jak błyskawica. Ręka, która trzymała ogromny zwój pofrunęła ku niebu i spadła na trawę. Konie zarżały widząc ten widok. Wóz zatrząsał się. Było słychać, jak rozbijają się dzbany i wazy.
Krzyk pierwszej ofiary, kiedy była rozrywana gołymi rękoma, był straszny, przeszywający duszę. Druga ofiara, nagle skręciła i wbiegła w las. Sao odwrócił tylko głowę i podniósł zwój wraz z torbą.
-Mam nadzieję, że podobało Ci się przedstawienie, Panie Łowco. kobiecy głos za klonem… Już go gdzieś słyszał, nie on a OG Baji. Tylko gdzie? I czy był, aż tak skupiony na masakrze kolejnego człowieka, że nie usłyszał jej kroków? -Teraz, mów kim jesteś i czego chcesz od Sao-dono? Śledzisz go od granicy. I żadnych krzywych ruchów, bo zabiję.
Baji OG
Oryginał dobrze wiedział, jak zachowują się ludzie podczas skupienia w bitwie. Ich wszystkie zmysły były na zupełnie innym poziomie. Zastygnięcie i przerwanie oddechu pozwoliło uchronić się przed wykryciem. Ewidentnie Sao nie był jednostrzałowcem i nie był jakimś oprychem z tawerny. Białowłosy musiał trzymać się na baczności. Kiedy poczuł się na tyle bezpiecznie, ze mógł ruszyć, zrobił to. Trzymał odpowiednią odległość, żeby nie zostać wykrytym. Na miejsce przystanku handlarza „chuj wie czym” dotarł w momencie, kiedy Sao stanął naprzeciwko następnych ofiar. Kiedy chciał dotrzeć do pleców klona zauważył czyjś ruch między drzewami. Dodatkowo mógł przyjrzeć się scenie na polanie. Widział, jak kolejny mężczyzna jest masakrowany. Jego oczy zostały sprawnym ruchem dłoni, wręcz samych palców, wyszarpnięte z oczodołów. Kończyny lądowały w koronach drzew, na gałęziach, pobliskich krzakach. W końcu ofiara w agonii przestała już wrzeszczeć.
Ale co z tym drugim? Widział, jak wbiega do lasu, w kierunku, w którym przemieszczał się jego kolejny klon. Patrząc się na wszystkie aktualne wydarzenia musiał odpowiednio dobrać kolejne cele. Ważniejsze było śledzenie Sao, który był w morderczym transie czy może przechwycić zwój od bandyty i dowiedzieć się, co w nim jest? Dodatkowo, widział, jak za plecami jego klona pojawia się kobieca postać, którą skądś kojarzył…
Klon 3
Po obserwacji śladów stóp widział, że sześć z nich to stopy męskie, ale jedne odciski… Wskazywały na kobietę. To dawało już jakiś znak. Czyżby byli śledzeni przez kogoś? Ktoś miał im zakłócić misje? A może to właśnie TA osoba, która miała być plecami Sao? Bez zastanowienia klon ruszył śladami do przodu. Widział, jak te damskie kierują się wraz z dwoma innymi parami śladów w lewy bok lasu i znikają między krzakami. To mogło oznaczać, że albo była z nimi lub ich śledziła. Kolejne części zagadki! Czy ta misja nie ma za dużo danych?! Czy tak wygląda życie Akoraito?

Dialogi:
Katagiri Sao
Kobieta
Inni
Katsuyuki(?)/Drzewo(!)

[Baji]

Sprawy przybrały niekorzystny obrót, a wszystko to działo się bardzo szybko. Prawdę mówiąc za szybko ale jak to mawiają, nieszczęścia chodzą parami. I jak zazwyczaj uważam tego typu porzekadła za brednie tak kurwa te były aż nazbyt prawdziwe. Wszystko by mi się udało gdyby nie ten Sato i paskudna baba. No ale niestety alea iacta est, kości zostały rzucone.
Kluczowa w tym momencie była wymiana informacji. Doskonale zdawałem... zdawaliśmy sobie z tego sprawę dlatego praktycznie w jednej chwili zostały one wymienione między mną, a klonami dzięki czemu mieliśmy nieco szerszy pogląd na całą sprawę jednocześnie wiedząc jakie są nasze pozycje a tym samym pozycje przeciwników. To było dość kluczowe w rozegraniu planu jaki właśnie zrodził nam się w głowie.
Klon numer dwa gdy jakimś cudem został zaskoczony przez "oczy" Sato musiał skupić uwagę kobiety na sobie, podczas gdy oryginał już w drodze przygotowywał się do zadania zdejmując łuk i sięgając po dwie strzały. Miałem unikać walki z Sato ale o tej drugiej nie było mowy, a gdybym zdołał się pozbyć tej osoby miałbym ułatwioną dalszą część działania [obserwację].
- Śledzę? O nie, to nieporozumienie moja droga w końcu sam ostrzegałem pana Sato przed rabusiami. Jestem tutaj po to by nie stracić potencjalnego partnera biznesowego. Jakby zginął musiałbym szukać innego kupca, czyż nie?- to mówiąc klon starał się wykonywać powolne ruchy aby się obrócić co miało bardziej skupić uwagę kobiety na nim jednocześnie nie sprawiając by musiała podjąć jakiś środków zaradczych - Przecież gdybym miał złe zamiary to bym zrobił jakiś ruch w tym kierunku do tej pory, nie sądzisz?
Kontynuowanie zabawiania tajemniczej kobiety nie powinno dalej potrzebne, ponieważ oryginał powinien być w stanie wycelować jej w plecy będąc na tyle blisko, że unik był praktycznie niemożliwy. Nie znałem się co prawda jakoś bardzo na anatomii człowieka, nie znałem dokładnego położenia punktów witalnych ale gdzie mieściły się płuca byłe świadom. Tak samo tego, że ciężko jest krzyczeć mając je przebite strzałami. Cięciwa zaśpiewała tango. Strzały wyleciały. Alea iacta est.
Gdyby jednak kobieta próbowała uniku wtedy klon dwa ma zerwać się w przeciwnym kierunku dobywając swojego łuku by również posłać w nią kilka pocisków. Jeśli tak też się stanie oryginał wycofuję się jak najdalej od całej tej szopki, bo spektakl zakończył się wraz z chwilą gdy kobieta wykryła mojego sobowtóra.
Klon numer trzy miał skryć się po przeciwnej stronie lasu i starać się zostać niewykrytym przez Sato by go obserwować. Jasne. Przejęcie zwoju mogło by być dość pomocne jednak ryzykownym przedsięwzięciem. Dlatego jego zadaniem było w razie gdyby Sato dorwał kolejnego i chciał się zawrócić skupienie jego uwagi na sobie. Miał udawać jednego ze zbójów uciekając dalej, a tym samym wyciągając go dalej od potencjalnego chowania zwłok kobiety, bądź uciekającego oryginału.

  Ukryty tekst

[Arii]

Handlarz i Zwój [C]

25/28

Klon 2 & Baji OG Akcja tej przygody nabierała, coraz szybszego tempa a to co się ciągle przydarzało bohaterowi tej powieści przyprawiało o gęsią skórkę! Zdziwiony klon znał konkretnie charakter swój a właściwie swojego oryginału. Nie było możliwości do wycofania się w takiej sytuacji, trzeba było działać i kuć żelazo póki ciepłe.
Oryginał dobrze zdawał sobie sprawę, że w końcu miał szansę pozbycia się „czatów” samego Sato, z którym raczej chłopak nie chciał się teraz mierzyć. To nie była jego misja. Cóż za dojrzałość! Jak Ci młodzi szybko dorośleją w tych czasach, prawda?
Chłopak również znał dobrze znaczenie bycia ninją. Szybkie i ciche zabójstwo – to najlepsza metoda.
-Przestań gadać bzdury! Bezczelny gówniarzu, nie masz prawa psuć planów naszych Wybawicieli! Ostatnie słowo podkreśliła, jakby składała komuś pokłon. Kiedy chciała jeszcze coś dopowiedzieć otrzymała dwoma strzałami w pierś. Wytrzeszczyła oczy ze zdziwienia. Chłopak znał się na swojej robocie.
Klon 3 Temu się nie nudziło. Szybko musiał przedzierać się przez gąszcz lasu, żeby dotrzeć do wcześniejszej pozycji. Ustawiwszy się po drugiej stronie lasu, z dala od oryginału i drugiego sobowtóra, obserwował, jak Sao zaczyna rozglądać się po polanie. Beznamiętnie zabrał zwój z ziemi i ruszył do powozu. Kiedy to nagle stanął i odwrócił się w stronę klona z czerwonymi, świecącymi oczami. Bunshin mógł czuć, jak wzrok Sao przeszywa go wskroś.
Co teraz?
Sao zamarł w miejscu. Czyżby czekał na pierwszy ruch?
Klon 2 & Baji OG Kiedy ciało kobiety padło na ziemię, rozbiło się o nią jako kamień. Kolejny plot twist! Nie tylko Baji znał technikę klonowania…
-Nieładnie tak kłamać… Tak mówiła mama. Zza jednego drzewa wyszedł chłopiec, który wcześniej poczęstował go jabłkiem przy granicy. Co tu się do cholery działo?!

Legenda:
Bałwan - Sao
Misie - Baji
Zbroja - chłopczyk
1 kwadrat - 15m

  Ukryty tekst

Dialogi:
Katagiri Sao
Kobieta
Inni
Katsuyuki(?)/Drzewo(!)

[Baji]

Nie ważne jak bardzo człowiek poprawi swoje zdolności zawsze znajdzie się coś co sprawi mu nie lada problem. Oj tak. W końcu przyjmując zadanie nie mogłem wiedzieć, że sprawy aż tak się skomplikują, że aż tak wszystko diabli wezmą. Dlaczego się tak działo? Kiedy popełniłem błąd który doprowadził do tej sytuacji?
Były to pytania na które bardzo chciałem poznać odpowiedź jednak sytuacja w której się znalazłem nie dawała mi takiego luksusu jak czas na przemyślenia i analizowanie tego co było. Niestety. Choć był cień szansy, że jeśli uda mi się z tego wyjść będzie na to czas po powrocie do wioski. Musiałem się tylko jakoś wygrzebać z tego bagna chociaż z każdą chwilą bliżej było temu do szamba. Paskudnego, śmierdzącego szamba w którym zagrzebałem się po pachy i jak się okazało wyjście z niego wcale nie miało być takie proste.
Gdy zwalniałem cięciwę wypuszczając chwilę później nabrane powietrzę z płuc skojarzyłem kobietę z matką chłopca z posterunku. Shinobi? Rozbrzmiało w mojej głowie niczym bicie w gong jednocześnie pozbawiając mnie ponownie spokoju jaki ogarnął mnie na krótki moment gdy jeszcze myślałem, że przynajmniej część moich problemów się skończyła. O nie. Te problemy zdawały się dopiero zaczynać.
Czy to z powodu chwilowego skupienia na sensie słów jakie wypowiedziała kobieta przed swoją śmiercią, a raczej śmiercią jej klona czy może prócz niej jej synek również znał sztuczki ninja na naprawdę wysokim poziomie sprawiło, że zdołał się zakraść na moje plecy...Cokolwiek mu to umożliwiło gdy usłyszałem jego głos przeżyłem lekki wstrząs. W końcu jak mogło do tego dojść, że ktoś tak młody został wplątany w to wszystko. Jak matka mogła wciągnąć syna w coś takiego?! Chyba, że... To nie była jego matka.
Niestety nie było to teraz ważne. Ważniejsze było to co należało zrobić. No właśnie, tylko co należało? Z jednej strony skoro wdałem się w konflikt wypadało by dokończyć to starcie i pozbyć się świadków. Z kolei, z drugiej strony walka mogła się niekorzystnie dla mnie przedłużyć, a to by mogło doprowadzić do wciągnięcia w tą sytuację Sato. A tego chciałem uniknąć. Więc pytanie brzmiało: Walczyć czy uciekać, a jeśli uciekać czy bym zdołał uciec?
Plusem było to, że klon numer dwa był już wolny i także mógł dobyć łuku ale minus taki, że jeśli miałem nie zostać skojarzony z klanem Senju nie mogłem używać technik rodowych. Zostawała mi Takeda. Na szczęście byłem w niej całkiem dobry.
- A jednak oszukaliście mnie przy posterunku gdy nadstawiałem za ciebie karku przed strażnikami. - odpowiedział klon numer dwa cofając się do oryginału z dobytą bronią jak i dwoma strzałami w dłoni. Oryginał wykorzystując chwilę jaką chłopak musiał poświęcić by zerknąć na nadciągającego klona przemieścił się parę metrów na południowy wschód zapewniając sobie bardziej cofniętą pozycję i wpuszczając klona dwa na swoją. Obaj z łukami. Obaj śmiertelnie niebezpieczni na przeciw chłopca o nieznanych zdolnościach i matki która gdzieś się kryła.
Klon trzy również dobył broni ora dwóch strzał powoli namierzając Sato. Ryzyko było zbyt wielkie. Katogiri nie mógł zawrócić w tym momencie dla dobra mojej misji. Walka nie mogła odbyć się teraz. Szczególnie, że mieli niewielką lecz istotną przewagę na tym terenie. Dwa pociski pofrunęły z koron drzew w kierunku mojego celu zdradzając pozycję skrytego klona. Ten miał zaczekać aż Sato sprowokowany ruszy za nim by wiedząc jak szybki być potrafi odciągnąć go najdalej jak to było możliwe. Ważne jednak było to by nim zdoła dopaść do klona klon się odwołał, a gdyby pierwsze dwie strzały nie wystarczyły i próbował się cofnąć to posyłane były kolejne z zamiarem trafienia w i tak niezbyt sprawną nogę bądź brzuch. Przed odesłaniem się klon trzy przekazuję też szczegółowy raport ze wszystkimi zebranymi danymi oraz swoją pozycją, stanem celu i przewidywanym czasem jaki zajmie mu dotarcie do wozu.
- Kobieto, wiem że gdzieś tu jesteś. Kryć się w cieniu wystawiając własne dziecko? Nie wiem przed kim uratować mają cię ci twoi cali wybawcy ale to przed takimi jak ty należy ratować świat. - wycedziłem przez zęby rozglądając się wokół za miejscem gdzie mogła się skryć by widzieć mojego klona. W końcu tylko moje klony miały świadomość, a reszcie należało wydawać polecenia.
W tym czasie klon numer dwa bez chwili zawahania posłał dwie strzały, jedna za drugą w kierunku malca ruszając przy tym w jego kierunku. Jest to niespotykana technika wśród łuczników dążących raczej do zwiększania dystansu jednak klon wiedząc, że jest klonem nie musiał aż tak się obawiać o obrażenia a tym sposobem zmniejszałem dystans jaki ma pokonać strzała przez co strzał być celniejszy, a przeciwnik tracił czas na reakcje obronną w wyniku zaskoczenia. Tak było w Sogen podczas turnieju i tak też liczyłem że wydarzy się również teraz.
Jednocześnie powinno to, o ile to faktycznie matka chłopca, wyciągnąć kobietę z ukrycia by ta spróbowała go ochronić. Nie bardzo chciałem wierzyć by i ten znał technikę klonowania, a klon z ninjutsu być to nie mógł skoro mówił. Jeśli matka się zdradzi to wówczas atakuje oryginał podobnym sposobem skracając do niej dystans i posyłając kolejne dwie strzały.
Gdyby jednak między czasie miał się zjawić Sato o czym klon 3 daje cynk to oryginał pod eskortą klona dwa dają drapaka w tył najszybciej jak się da.

  Ukryty tekst

[Arii]

Handlarz i Zwój [C]

27/28

Klon 2 & Baji OG Chłopiec patrzył się na chłopaka, który mierzył do niego z łuku. Smutnym wzrokiem. Jakby ktoś wbił mu nóż w serce. Może był wdzięczny za poprzednią sytuację, pod granicą? Może. A może udawał wtedy, żeby złapać go w jakąś zasadzkę? Może.
Czy kobieta była jego prawdziwą matką, Baji nie miał czasu nad tym się rozwodzić, ale właśnie doświadczał okrutności tego świata. Chłopak nie miał więcej niż dwunastu lat a stał już w pełni uzbrojony przed białowłosym. I raczej nie zdawał się nie wiedzieć, co robi się z tymi rzeczami. Raczej już kiedyś zabił. W jego oczach wypatrzyć się dało żal, smutek...
-Nie okłamaliśmy Pana. Dałem panu jabłko ze szczerych pobudek... Ale nie sądziłem, że będzie pan złym człowiekiem... chłopakowi spłynęła łza po oczach. Co by nie powiedzieć, to nadal dziecko. Ktoś wykorzystujący młodych do takich zadań był okrutny i nie wiedział co to dobro. Chłopak zdecydowanie miał namieszane w głowie, ktoś zrobił mu pranie mózgu! -Mam nadzieję, że światłość Wybawicieli zbawi Pana w następnym życiu... I wtem w jego stronę pomknęły strzały. Które opadły połamane tuż przed nim. A raczej przed mężczyzną z czerwonymi oczami, który ocierał sobie skórę. Sao.
Klon 3 Dywersja. Odwrócenie uwagi. Tak, to dobry plan. Tak powinno przynajmniej być. Tak powinno się wszystko ułożyć, żeby to się udało. Ale jednego wiedzieć nie mógł. Oczy jego przeciwnika widziały więcej niż mógłby się spodziewać. Grymas niezadowolenia, kiedy zauważył wycelowane w siebie strzały. Nie podobało mu się, że ktoś czyhał na jego życie. Za dużo osób zaczęło się interesować, jego poczynaniami. Za dużo osób go zauważyło. Gdzieś popełnił błąd. Tylko gdzie?
Nie było to ważne. Ważne było, żeby zakończyć tę farsę. Wieczór zamienił się w horror i musiał się trochę napracować. Nie tak miało to wyglądać. Wystrzelone w swoją stronę pociski przechwycił. Nie był to dla niego problem ani ten klon, który się przed nim znajdował. Nie było to jego zmartwienie. Dlatego odwrócił się i ruszył w miejsce, gdzie znajdował się oryginał. I to z niebywałą szybkością...
Klon 2 & Baji OG ... tak szybką, że było to kilkadziesiąt sekund. Jakby się teleportował. Ale to wystarczyło, żeby Baji wykorzystał swój plan C. Szybkie wycofanie się, jak najdalej od Sao, który uwolnił w tej samej chwili aurę swojej złowrogiej chakry, która przebiła się przez gąszcz drzew, krzewów. Tak, ta aura mogła wbić się w pamięć i nigdy nie zniknąć. Mimo, że nie było to tak silne uczucie, jak w Sogen... To był to ktoś na innym poziomie. Ktoś, kto planował coś złego i to na dużą skalę. Ktoś kto stworzył, jakiś kult Wybawicieli.
O tym wszystkim mógł myśleć podczas ucieczki ze swoimi klonami. Nie zauważył, żeby był śledzony. Czyżby udało mu się wydostać z tej pułapki? A może kobieta, która użyła kamiennego klona, gdzieś na niego czekała? Może za nim ruszył chłopak? Nie. Nie czuł żadnej obecności wokoło siebie.
Uniknął starcia.
Ale co dalej?

Legenda:
Bałwan - Sao
Misie - Baji
Zbroja - chłopczyk
1 kwadrat - 15m

  Ukryty tekst

Dialogi:
Katagiri Sao
Kobieta
Inni
Katsuyuki(?)/Drzewo(!)

[Baji]

Gdybym powiedział, że sprawa się zjebała tak bardzo jak tylko mogła to by było zdecydowane niedopowiedzenie bo ona się nie zjebała. Zjebać to się może koło wozu na drodze ale wtedy jakoś idzie jeszcze uratować sytuację. Tutaj z kolei wyglądało to tak jak gdyby wszystko było zmyślnie zaplanowane. Prawdziwy festiwal brodzenia po uszy w gównie i pewnie gdybym należał do fanów teorii spiskowych to zapewne stwierdziłbym, że to góra chciała się mnie pozbyć. W końcu jak inaczej wytłumaczyć to co się stało?
Sato jakby doskonale wiedział o mnie, o mojej pozycji, a przecież nie zobaczył mnie. Byłem tego pewien. Nie zobaczył mnie w żaden normalny sposób. Jednak jego oczy zdecydowanie nie były normalne. Tego byłem już pewien o ile wcześniej mogłem mieć wątpliwości to zdecydowanie teraz wiedziałem że to jakieś doujutsu które pozwalało mu widzieć to co się dzieje za jego plecami wśród koron drzew, w ukryciu.
Skurwysyn. Zakląłem szpetnie w myślach salwując się ucieczką w eskorcie klona numer dwa z wciąż dobytym łukiem który obserwował co chwilę przez ramię co się dzieje za nami i z lewej strony ja zaś sam obserwowałem sytuację na przeciwko i po prawej. Gdzieś czaić się mogła jeszcze jedna bladź.
Klon numer trzy po wysłaniu informacji o powrocie Sato mógł po prostu zniknąć. I pewnie by to zrobił gdyby nie był klonem mnie. Katogiri zdecydowanie wydawał się mieć gdzieś jego osobę dlatego klon uznał, że przynajmniej spróbuję dotrzeć do wozu i przeczytać choć fragment znajdujących się zwojów by nim dopadnie go mafiosa przesłać informację do oryginału.
Takie działanie miało też potwierdzić teorię o doujutsu widzącym dookoła i przez przeszkody. W końcu inaczej nie będzie się dało już wytłumaczyć jego zainteresowanie wozem gdy znajdzie się tam klon. Dodatkowo odciągnie to choć na chwilę jego uwagę od uciekającego oryginału, a potencjalnie dostarczy parę nowych informacji. Także to było ostatnie zadanie klona numer trzy.
Dla utrudnienia pościgu, przynajmniej dwójce z posterunku granicznego złożyłem uciekając pieczęć tygrysa aby pokryć teren mgłą oczywiście nie przestając uciekać. Kierowałem się w stronę posterunku. Nie mogłem ryzykować zdradzenia przynależności do Senju. Choć tyle musiałem pozostawić w tajemnicy by moja misja przyniosła jakikolwiek efekt. Dlatego też nie mogłem pozwolić sobie na kolejne klony czy jakiekolwiek techniki klanowe. Mgłę z dziedziny suitonu mógł odebrać jako technikę kogoś w służbie swoich rodzinnych stron bądź randomowego zbira posługującego się chakrą. Bo tego już nie miałem jak kryć. W końcu sama siła strzał przekraczała zwyczajnych rabusiów.
Jeśli uda mi się dotrzeć z powrotem do posterunku tam pozostając w ukryciu wśród drzew pod warta klona staram się spędzić noc, a następnie skryć się w specjalnym niewykrywalnym domku na kolejny dzień by następnie skierować się do wioski. W celu zdania raportu z misji która została przerwana. Podróżuję poza głównymi drogami w celu uniknięcia potencjalnego wykrycia, po drodze tworząc kolejne domki. Te z kolei po opuszczeniu anuluje aby nie zostawiać po sobie śladów.

  Ukryty tekst

[Arii]

Handlarz i Zwój [C]

29/28

Klon 2 & Baji OG Tak, ta misja zamieniła się w istny koszmar. Baji nawet ze swoim doświadczeniem i przeżyciami wiedział, że Katagiri to nie przeciwnik, któremu może teraz rzucić wyzwanie. Jego strzały stały się dla niego tylko patykami, oczy były jak noktowizory, które wiedziały, gdzie jest ze swoimi klonami. Jakby żaden ruch nie był mu straszny. Dlatego najlepszym sposobem była ucieczka. Chłopak wiedział, że jego misja zakończyła się w momencie, kiedy ten ruszył w jego stronę. Adrenalina, która przez to zaczęła krążyć we krwi Senju utrzymała go na nogach do posterunku. Zbliżał się poranek. Misja trwała zaledwie kilkadziesiąt godzin a już był w drodze powrotnej… Pytanie – czy zdobył to co miał zdobyć? Czy informacje, które posiadał przydadzą się Masahiro? Czy Ród zadowoli to, co zdobył?
Klon 3 Klon ruszył od razu do wozu. Nie mógł marnować czasu, musiał dowiedzieć się czegoś na temat tego, co skrywały zakrwawione zwoje. I tak też zrobił, podczas gdy handlarz stanął naprzeciw Baji’ego i drugiego klona, trzeci rozwijał zwój. Nic z tego nie rozumiał. Były rozrysowane tylko w środku różne symbole, prawdopodobnie pieczęci pieczętujące, ale nie był w stanie rozszyfrować tego, co dokładnie się tam znajdowało. Ale to też wystarczyło. Klon nie zamierzał ryzykować spotkania z przeciwnikiem, więc zakończył swoją indywidualną część zadania i zniknął.
Klon 2 & Baji OG Wszelkie informacje, które klon zdobył ze zwojów otrzymał oryginał, który właśnie dotarł do posterunku granicznego, skrywając się przed wszystkimi ludźmi. Wiedział, że gdzieś mogła czaić się kobieta ze swoim synem. Dlatego mimo snu, który był mu potrzebny po ciągłym używaniu chakry, poruszaniu się i stresie, który wywołały jego odkrycia, miał włączoną czerwoną lampkę i czuwał. Spadek adrenaliny, jeszcze bardziej go znużył. Pierwszy raz spotkał się z czymś takim? Nie, ale pierwszy raz mógł brać czynny udział na pierwszej linii w tym co widział. To tylko mogło mu wskazać, gdzie powinny pójść jego starania.
Z takim nastawieniem mógł wstać rano i wyruszyć w swoją podróż powrotną. Która trochę mu zajmie, niestety nigdzie nie widział swojego konia, którego otrzymał od asystentna Masahiro. Nie mógł teraz tracić czasu na to, co się z nim stało. Odpowiedź mogła też być wiadoma. Albo go zabrała tamta dwójka, albo go zabili. Podróż do Siedziby będzie na nogach długa i żmudna… Ale taki był los shinobich.
Po całych dwóch dniach podróży w końcu dotarł do siedziby, gdzie widział okularnika, który wręczał mu konia. Czas złożyć raport, który musiał być treściwy i szczegółowy, a tych drugich nie brakowało.

Dialogi:
Katagiri Sao
Kobieta
Inni
Katsuyuki(?)/Drzewo(!)

Z/T