Dzielnica portowa

[Uchiha Masako]

Masako stłumiła syk bólu, kiedy kolce o nią zahaczyły, haratając skórę w paru miejscach. Dobrze, że miała na sobie kamizelkę, to mogło ją częściowo ochronić przed tym atakiem. Niemniej, miała już dość dziwnego shinobi z klanu Senju, który bezczelnie wparował do jej rodzinnej wioski i ewidentnie coś kręcił. Dlatego nie tracąc czasu, czym prędzej odskoczyła, starając się umknąć kolcom nadal po suficie i utrzymując dystans od oponenta. Jednocześnie złożyła pieczęcie do kolejnego genjutsu - tym razem prostego, dwupieczęciowego Kyakubu Satsu. Miało to na celu sprowokowanie przeciwnika do zerknięcia pod nogi, gdzie prócz piasku dostrzec miał zaraz kunai z wybuchową notką przyczepioną do jego rączki - który to kunai posłała między nogi przeciwnika zaraz po zastosowanym genjutsu. Jeżeli jej się to udało, to krzyknęła, przygotowując się do złożenia pieczęci Węża:
- DRGNIJ TYLKO, a zdetonuję tę notkę, Susanoo mi świadkiem! Ręce prosto i gadaj, co tutaj robisz! -

Jeżeli shinobi jej nie posłuchał, i zauważyła jakikolwiek ruch z jego strony, zdetonowała notkę, klnąc w myślach na czym świat stoi.

  Ukryty tekst

[Harisham]

Uchiha Masako Misja D/C
29/?
Walka z w gruncie rzeczy nieznajomym ci shinobim eskalowała coraz mocniej. Nie miałaś pojęcia kim jest, jak się nazywa, ani nawet dlaczego walczycie. Sama w końcu zaatakowałaś go jedynie na podstawie poszlak i nie wiedziałaś niczego na pewno. W trakcie walki jedynie doszłaś do wniosku, że musi należeć do klanu Senju. W końcu to oni, odwieczni rywale Uchiha są w stanie kontrolować drewno. To jednak niewiele wyjaśniało. Czego Senju chcieli od niewodnika? Czy byli jakoś zamieszani w całą aferę z nieodpowiednimi sieciami? Nie zastanawiałaś się nad tym zbyt mocno. Byłaś zajęta walką, która przebiegała dla ciebie dosyć pomyślnie. Użyłaś bowiem kolejnej techniki iluzji, unieruchamiając przeciwnika i w momencie gdy ten zorientował się co się dzieje, pod jego nogami już znajdowała się notka wybuchowa. Życie twojego przeciwnika zależało teraz od ciebie, a ty będąc kilka metrów od niego byłaś kompletnie bezpieczna.
- Możesz mnie nawet zabić krwiooka suko. Właśnie w tym jesteście najlepsi. Manipulujecie ludźmi, wykorzystujecie ich i żadni krwi zabijacie. Wszyscy Uchiha są tacy sami. Kochacie śmierć, dlatego właśnie nienawidzicie nas, Senju, bo my tworzymy życie. - pomimo jednak jego słów i wściekłego tonu, wciąż trzymał ręce prosto w górze i nie ruszał się.

  Ukryty tekst

[Uchiha Masako]

Gdyby ktoś jej rano powiedział, jak przebiegać będzie jej popołudnie, to z pewnością by go wyśmiała. Nie tak je sobie wyobrażała. Na pewno nie walcząc w jakiejś parodii odwiecznego konfliktu między Uchiha a Senju. W której co prawda na ten moment była zwycięska, ale z drugiej strony - to zwycięstwo nie dawało jej póki co żadnej satysfakcji. Może nie powinna była tak gwałtownie reagować? Może jej oponent miał rację i faktycznie to jakaś klątwa jej rodziny, która każe im agresją odpowiadać nawet na zbrodnie, które są tylko w ich głowach? Niestety, nawet jeśli tak było - to musiała spróbować dobrnąć do sedna sprawy.
- Twoje kolce jakoś zaskakująco też nie służyły do tworzenia życia. A gdybym chciała cię zabić, nie rozmawialibyśmy teraz. - warknęła zimnym tonem, nie chcąc dać mu przewagi. - Masz trzy sekundy na to, żeby się przedstawić i zacząć mi wyjaśniać, co za interes masz w tym warsztacie i czemu był on na tyle istotny, że sięgnąłeś po broń. Potem się przymkniesz, a swoją wersję mi opowie właściciel tego przybytku. Mam nadzieję, że WSZYSCY się rozumiemy. Nie chciałabym, żeby powstał tu pożar. -

Kiedy skończyła, dalej obserwowała uważnie mężczyznę, choć ustawiła się tak, by mieć również w zasięgu wzroku niewodnika. Nawet jeśli shinobi zacznie kręcić, to tamten powinien jej powiedzieć pełną wersję zdarzeń... a taką przynajmniej miała nadzieję. Dalej była gotowa detonować notkę, jeśli tylko oponent będzie wykonywać podejrzane ruchy.

  Ukryty tekst

[Harisham]

Uchiha Masako Misja D/C
31/?
W obliczu oskarżeń o agresję i sprowokowania tej, jakże zwycięskiej dla ciebie walki, zaczęłaś szukać błędów i niekonsekwencji w rozumowaniu twojego przeciwnika. W swojej głowie najwidoczniej zignorowałaś fakt, że ktoś mógł się poczuć zagrożonym w obliczu twoich technik iluzji i w związku z tym chcieć się bronić przed takim atakiem. Zanim shinobi ci odpowiedział, splunął ci pod nogi, a następnie drzwi do warsztatu gwałtownie się otworzyły i do środka wbiegli strażnicy wraz z mężczyzną w średnim wieku w kamizelce shinobi i mieczem na plecach. Dzięki swojemu sharinganowi dostrzegłaś, że ów mężczyzna również miał aktywowanego sharignana i to sharingana z trzema łezkami. Swoimi oczami szybko dostrzegł wszelkie detale i z miejsca rozeznał się w sytuacji.
- Wygląda na to, że się spóźniliśmy. Akate Senju, zostajesz aresztowany za podburzanie ludności Kotei oraz próby sabotażu infrastruktury miejskiej. Wiedz, że twoje działania nie wpłyną znacząco na relacje pomiędzy Uchiha i Senju. Wiemy, że jesteś renegatem i twoje działania nie mają poparcia Senju Mukuro. Swoimi działaniami nie zaszkodziłeś w żaden znaczący sposób klanowi Uchiha, ani nie wywołałeś żadnej wojny. Zostaniesz więc osądzony i najprawdopodobniej zginiesz jako zwykły nieudacznik - powiedział do twojego przeciwnika użytkownik sharingana po czym skinął strażnikom, aby go skrępowali i zwrócił się do ciebie sięgając po swoją sakiewkę i podając ci ją - Jestem Kazeshino Uchiha. Byłem na tropie tego gnoja już od kilku dni, odkąd tylko zauważyłem, że ktoś próbuje podburzać cywili i zachwiać naszą gospodarką wspierając radykalne ruchy i przekupując rzemieślników. Widzę jednak, że ty dogoniłaś go szybciej. Dziękuję ci za to. Wiedz też, że moja wdzięczność ma swoje przełożenie w realnych rzeczach, oto twoja zapłata, za wyręczenie mnie.

Misja C zakończona sukcesem

[Uchiha Masako]

Rejestrując poruszenie nagłe od strony wejścia, Masako drgnęła, gotowa już odpowiedzieć na nowe zagrożenie, kiedy dotarło do niej szybko, iż w istocie jest to swego rodzaju odsiecz. Wyglądało na to, że w istocie udało jej się upolować jakiegoś podejrzanego oszołoma, choć w retrospekcji nie była pewna, czy nie działała zbyt nadpobudliwie. Co jeśli na początku sięgałby tylko po - na przykład - jakiś glejt, albo cokolwiek innego, co miałoby tylko wyjaśnić sprawę? Wtedy jej atak stałby się nagle zupełnie niepotrzebny i tylko potwierdzający stereotyp o szalonych i agresywnych Uchiha. Naprawdę... naprawdę nie chciała być jak Yoshimitsu. Kto wie, czy on na początku nie myślał podobnie, a potem dopiero zaczął popadać w jakąś psychozę?

Czując, że będzie miała dużo do myślenia, wybąkała coś w rodzaju "Oczywiście, cieszę się, że spełniłam swój obowiązek." i wzięła pieniądze. Następnie zostawiła szybko mężczyznę w rękach bardziej kompetentnego shinobi od niej, nie zapominając o zabraniu swojej broni, po czym opuściła lokal. Wieczorem zrobiła kolację, a następnych kilka dni spędziła odpoczywając, trenując i zastanawiając się nad serią dziwnych wydarzeń z tego dnia. W międzyczasie usłyszała, że na Yinzin ma odbyć się turniej shinobi. Czując, że będzie to dobra okazja do dalszego treningu, jak i do porównania własnych umiejętności z innymi... ruszyła do portu, pakując swoje manatki i ponownie żegnając się z ojcem.

[z/t]

[Sayona Kidori]

---

Misja C
29/30
[/size][/center]

---

Hei był spokojny i uśmiechnięty, nie wydawał się być zły za jego zniknięcie. To jednak musiał budzić jego niepokój, skoro zaczął go szukać, jakby nie patrzeć utrata człowieka na otwartym morzu nie mogła się dla niego skończyć inaczej niż tragicznie, dla tego człowieka oczywiście, nie dla samego kapitana. Jednakże zdawał się rozumieć dokładnie o czym mówi chłopak, po pokiwał głową wyrozumiale.
- To normalne. Morze potrafi wyciągnąć z człowieka siły - powiedział z dużą dozą pewności - Zwłaszcza, gdy ktoś nie jest przyzwyczajony do takiej podróży. Żebyś ty wiedział ile razy widziałam żółtodziobów pół podróży spędzających w kabinie, a pół wywieszeni przez burtę.. To i tak dobrze, że ciebie to nie spotkało - zaśmiał sie tubalnie po tej wypowiedzi, dając chłopakowi spokojnie zjeść posiłek, pierwszy zresztą od dłuższego czasu ponieważ zasnął tak szybko, że ominęła go zarówno kolacja, jak i śniadanie. Siłą rzeczy musiał być głodny i lepiej było po prostu nie zakłócać mu posiłku i dać moment na opanowanie choć pierwszego głodu. Do tego jeszcze wczorajsze zmęczenie, ubytek czakry, wszystko to się nakładało na siebie. Na szczęście kapitan postanowił nie ciągnąć dalej tematu wczorajszych poczynań chłopaka. Bo i o czym było tu mówić, koniec końców połów był udany, więc i żadnego żalu nie trzeba było mieć. Młody, to i miał prawo i do błędów i do próbowania nowych rzeczy, nikt od niego nie oczekiwał, że w jeden dzień stanie się wielorybnikiem.
Jednak nawet mimo tego mogło trochę zaboleć, gdy Hei parsknął na jego słowa.
- I mi się tak zdaje, że się na morze nie nadajesz - odpowiedział z brutalną szczerością - Ale pomyślunek masz, to sobie na lądzie poradzisz - dodał, łagodząc swoją pierwszą, dość niemiłą reakcją. Lądu nie było na razie widać, za to na pokładzie pojawił się pierwszy oficer, z grubym kuflem czegoś gorącego i parującego w chłodnym powietrzu. Pachnący cytrusami, słodki i gorący grog nie palił w gardło, ale błyskawicznie rozgrzewał i na długo zostawał uczucie ciepła. Nim chłopak zdążył do końca go opróżnić, można było zauważyć w końcu pierwszy zarys lądu. Trochę jednak czasu minęło nim wpłynęli do portu i zadokowali. Dopiero potem opuścili pomost. Załoga statku zaczęła znosić na ląd wyładowane skrzynie, chcąc zapewne sprzedać ich zawartość tutaj nim ruszą w drogę powrotną.
Na pożegnanie Kapitan dał Uzuru sakwiewkę, zawierająca całkiem niezłą sumkę, biorąc pod uwagę, że przy okazji miał transport do Sogen i mógł odejść w swoją stronę.

---

Moja rola się tutaj kończy. Napisz proszę ostatni post w tym temacie nim wyjdziesz. Mam nadzieję, że misja ci się podobała!

[Uzuru Haguro]

Na całe szczęście kapitan nie żywił urazu do niedoświadczonego w żegludze chłopaka. Można było doskonale odczuć, że jest to kapitan z prawdziwego zdarzenia. Rozumiał, doceniał, ale i potrafił skarcić niczym przykładowy ojciec, po prostu wzór do naśladowania. Zaplusował sobie u fioletowookiego swoją otwartością i szczerością, przez co na pewno będzie dobrze go wspominał, a i jak przyjdzie mu się wypowiedzieć o jego osobie, będą to na pewno same pozytywy. Jako, że do lądu zostało jeszcze trochę, Uzuru postanowił spędzić ostatnie chwile na statku przy jednej z burt ciesząc się pięknym widokiem. Gdy w końcu zacumowali w Sogen, odebrał mieszek z pieniędzmi, podziękował i pożegnał się z całą załogą odchodząc samotnie gdzieś w głąb mieszczańskiego tłumu. Zakończyła się jego przygoda, z której wyciągnął kolejne wnioski jako shinobi, dając mu pogląd na to, co potrafi, a jak wiele musi się jeszcze nauczyć

[Kyohei]

MISJA 1/?
Uzuru Haguro:

---

Dzielnica portowa zwykle o tej godzinie bywała pełna i głośna, nawet mimo panującej obecnie zimy. Pracy nie brakowało, mimo wstrzymanych połowów, mniejszej ilości podróży zamorskich i zmniejszenia handlu. Uzuru wrócił właśnie z morza z wypchanym mieszkiem. Nie oznaczało to jednak, że nie może napchać go bardziej. A do tego potrzeba było jedynie trochę się rozejrzeć. Schodząc z pokładu dostrzegł już dosyć ciekawą sytuację. Grupa ludzi stała w kółku i krzyczeli euforycznie. Wyglądało to na bójkę, ale był jeszcze zbyt daleko aby powiedzieć dokładnie co tam się dzieje. Atmosfera która tam panowała zdawała się być wesoła, więc raczej nie jest to walka na śmierć i życie. Po chwili Uzuru był w stanie już przeanalizować krzyki tłumu, które naprzemiennie brzmiały

- No dalej! Dowal mu!
- Walczysz Oisak! Nie poddawaj się!
- Nie przegraj mojej kasy!

Więc panowie robili też zakłady co do wygranego wojownika. Czyli obecnie w dzielnicy portowej toczyła się niejako walka gladiatorów. Ciekawe.

[Uzuru Haguro]

Wstyd się przyznać, że mimo tak dostępnego szlaku morskiego najmłodszy z rodziny Haguro nigdy wcześniej nie odwiedził Sogen. Jego pierwsze wędrówki poprowadziły go na daleki wschód od Teiz i dopiero po czterech latach wrócił do rodzimej prowincji, gdzie podjął się kolejnych zleceń. One natomiast zakończyły się pojawieniem w największej z prowincji Wietrznych Ròwnin, a dokładniej w jej dzielnicy portowej. Wystarczyło kilka chwil i znalazł tu kolejny punkt zaczepienia, który mógł przynieść mu sporo rozrywki, a może nawet i jakiś zysk. Skierował się więc w stronę rozjuszonego tłumu, by pooglądać bòjkę i zabić trochę wolnego czasu. Kto wie, jeśli któryś z pięściarzy rzuci mu się w oczy, może postanowi zaryzykować i postawić na niego trochę świeżo zarobionych monet.

[Kyohei]

MISJA 3/?
Uzuru Haguro: Portowa Arena

---

Uzuru rozepchał delikatnie łokciami tłum, aby lepiej widzieć walczących gladiatorów. Jeden z nich był czarnoskóry, zdaje się, że ten o którym krzyczeli Oisak. Drugi pochodził zaś z Hoshigakich, widać to było po szarym odcieniu jego skóry i widocznymi detalami upodobniającymi go do ryby czy rekina. Obecnie panowie wymieniali ciosy w stójce, lekko badając teren. Przybycie Uzuru zwróciło jednak uwagę jednego z mężczyzn, który od razu zwrócił się do niego.

- Walczysz czy obstawiasz? Wyglądasz mi na takiego, co umie zaskoczyć.

No cóż. Wyglądało na to, że im mniej gapiów - tym dla biznesu lepiej. Przyjmujący zakłady mężczyzna najwyraźniej uważał, że czas to pieniądz, nie dając Haguro za dużo czasu na przypatrzenie się wymianie ciosów.

Walka wyglądała wyrównanie. Hoshigaki miał mniej pary w rękach, ale był w stanie unikać ciosów swojego przeciwnika. Ten co prawda przyjmował ciosy na szczękę i tors, jednak nie ważyły one na tyle by wybić go z równowagi. O końcu pojedynku mógł zadecydować jeden celny cios czarnoskórego mężczyzny. Cepy które wyprowadzał na prawo i lewo rzadko trafiały czysto w ciało Rekina. Nietechniczne sierpy zadane na żebra były jednak odczuwalne, gdyż bo kolejnym takowym Hoshigaki odskoczył na metr, łapiąc oddech. Jego przeciwnik nie podbiegł do niego natychmiast, co było błędem. Też jednak potrzebował złapać trochę tlenu. Wojownicy stali teraz naprzeciw siebie i zbierali siły na kontynuowanie walki, cierpliwie oczekując ruchu swojego przeciwnika.

[Uzuru Haguro]

Wystarczyło kilka chwil, by znaleźć się w pierwszym rzędzie areny i dostrzec ścierających się aktualnie mężczyzn. Osiemnastolatek przystanął z rękoma ukrytymi w kieszeniach od spodni i rozpoczął seans uważnie przygladając się technice, z której korzystał czarnoskóry. Niestety nie było mu dane obserwować walki w spokoju, bo zaraz ktoś go zaczepił. Fioletowooki przeniósł wzrok na przedmówcę i uniósł brwi ku górze nie ukrywając swojego zaskoczenia. Nie do końca widział tam siebie, bo mało ma to wspólnego z bycia shinobim. Zero chakry, żadnych technik, broni, podstępów... Czyli wszystkiego czym można bezproblemowo zabić. Tutaj natomiast chodzi o sprawiedliwą walkę na gołe pięści, w której Uzuru nie był pionierem.
-Mogę spróbować, jak na mnie postawisz. - odpowiedział krótko, uśmiechając się przy tym swoim cwaniackim uśmieszkiem. Skąd ta decyzja? To proste, mógł zarobić i to w dodatku szybko, a biorąc brzemię walki w swoje ręce miał przynajmniej pewność, że całe te zbiorowisko nie jest uknute przez tutejszych wyłudzaczy pieniędzy.

[Kyohei]

MISJA 5/?
Uzuru Haguro: Portowa Arena

---

- Postawić na Ciebie? Na niewiadome nie stawiam.

Powiedział mężczyzna odpowiedzialny za zakłady. Wtem, na nogi Uzuru wylądowało około 90kg żywej wagi. Było to ciało Hoshigakiego, powalone potężnym podbródkowym. Widać było, że człowiek-rekin nie wstanie już po takim ciosie. Szybko rozmówca Uzuru stracił zainteresowanie, aby wyjść na środek i ogłosić zwycięzce pojedynku.

- Wygrywa Oisak! Wszystkich z jego kuponem zapraszam do mnie na bok!

A następnie ustawiła się do niego kolejka ludzi, którzy chcieli odebrać swoje pieniądze. Uzuru pomógł Hoshigakiemu się podnieść, bo ten wadził mu leżąc na stopach. Triumfator zbierał teraz pochwały i oklaski od tłumu. Podszedł także do mężczyzny od zakładów, aby dostać swoją wypłatę. Wszem i wobec oznajmił wśród wszystkich ludzi.

- W tym tygodniu masz mi dać prawdziwego mistrza, jakiegoś olbrzyma. Nie obchodzi mnie skąd takiego weźmiesz, daj mi najsilniejszego wojownika jakiego na oczy widziałeś! Oisak jest niezwyciężonym królem latającej pięści!

Mężczyzna od zakładów, Kaisen, bo tak miał na imię, zatrwożył się. Widać było, że z najlepszym zawodnikiem był problem. Wypłacił mu swoją dolę mówiąc do niego nieco zciszonym głosem.

- Najszybciej za miesiąc. Znam jednego godnego przeciwnika dla Ciebie. Niestety jest w Shigashi no Kibu, zanim poślę posłańca, dostanie wiadomość, wróci. Kupa czasu, do tego momentu mogę Ci zaproponować jedynie małej sławy wojowników.

[Uzuru Haguro]

Osiemnastolatek chciał się już odezwać, jednak coś, a raczej ktoś skutecznie mu to uniemożliwiło. Człowiek ryba padł mu pod nogi jak jakaś szmaciana lalka i nie wyglądał tak jakby miał się samemu podnieść. Właśnie dlatego Uzuru postanowił, że mu pomoże i tak też zrobił nie zwlekając zbyt długo. Dał mu kilka chwil na otrząśnięcie się po ciosie i upadku, po czym wyciągnął w jego kierunku dłoń i mocnym szarpnięciem podniósł z powrotem na nogi. W międzyczasie słyszał victoriańską przemowę czarnoskórego i to, co odpowiedział mu facet od zakładów.
- Shigashi no Kibu powiadasz? Tak się składa, że to kolejny cel mojej podróży. Za niewielką opłatą mogę odnaleźć tego wielkiego woja i przekazać mu wiadomość, że w Sogen czeka na niego champion. - wtrącił się w najlepszym do tego momencie, spoglądając to raz na bukmachera, a raz na pięściarza. Ten drugi wyraźnie oczekiwał wyzwania i nie wydawało się fioletowookiemu żeby chciało mu się czekać cały miesiąc. Poza tym, ludzie wykładali tu całkiem niezłe pieniądze, a miesiąc przestoju mógłby skutecznie zniszczyć całe show. W końcu ile można oglądać jednostronne spotkania zakończone nokautem...

[Kyohei]

MISJA 7/?
Uzuru Haguro: Portowa Arena

---

Kaisen poczuł się jakby mu Uzuru spadł z nieba. Szanse na pojawienie się podróżnika, który akurat płynie do Shigaku no Kibo były znikome. Mężczyzna od zakładów aż podskoczył z radości. Czempion klepnął Haguro po plecach, wyrażając swoją aprobatę. Wyglądało na to, że sprawa była praktycznie klepnięta. Wystarczyła już tylko zgoda Kaisena.

- Nie znam Cie chłopcze. Nie wiem czy mogę Ci ufać. Obiecaj mi na swój honor, że wiadomość przekażesz, a nie uciekniesz z pieniędzmi! Przeciwnik nazywa się Atwok, ma około 185 cm wzrostu i zazwyczaj nosi ochraniacz na czole. Co by tu jeszcze... może siedzieć w areszcie, jest łysy. Aaaa no tak! I ma białe oczy. Mam nadzieję, że to Ci wystarczy.

Honor w Kotei był sprawą ważną. Zabezpieczenie się tym przed kradzieżą było mądrym posunięciem. Mężczyzna przeliczał już odpowiednią ilość Ryo, aby starczyło na podróż i zostawić Uzuru coś za fatygę. Jednocześnie już marzył o tłumie jaki uda mu się zgromadzić na taką walkę oraz pieniądzach jakie z niej wygra.

[Uzuru Haguro]

Skoro już mowa o honorze, to bezapelacyjnie mieszkańcy Lazurowego Wybrzeża brali sobie to za największy priorytet. Z resztą nie ma w tym nic dziwnego, biorąc pod uwagę, że to właśnie stamtąd pochodzą praktycznie wszyscy samurajowie. Niestety zleceniodawca nie znał stron pochodzenia Uzuru, więc naturalnym były jego obawy przed kantem. Miał jednak w tym wszystkim sporą szansę na zarobek, więc postanowił zaryzykować. Koniec końców młodemu Haguro dobrze patrzy się z oczu, co może miało na tą decyzję jakiś wpływ.
- Świat jest za mały żeby łgać prosto w oczy, nie musisz się martwić. Z moim tempem najpóźniej za dwa dni będę w Shigashi i znajdę Twojego woja. - powiedział ze szczerym uśmiechem na twarzy i wyciągnął jedną z dłoni w kierunku przedmówcy. Najpierw uścisnął jego rękę na porozumienie, następnie przyjął zapłatę i czym prędzej ruszył w kierunku Sakai. Jak widać za siedzenie na dupie i podziwianie nie płacą, a szkoda, bo i tym razem chłopakowi nie będzie dane pozwiedzać Sogen... [z/t]