Shiroyama 城山

[Kamiyo Ori]

Silne emocje targały młodym medykiem. Nie tak łatwo było szybko przejść do porządku dziennego nad tragedią, jaka miała miejsce. Niby powinien się już przyzwyczaić, ale wrodzona tendencja do brania winy na siebie brała górę. Gdyby w końcu mógł lepiej przewidzieć, mieć przygotowane odtrutki na najpopularniejsze trucizny, może wyperswadować mu, zanim targnął się na własne życie. Po prostu – mógł być lepszym. Niestety teraz była to już tylko pieśń przeszłości. Tym razem wygrała, zaciskając swoje kościste dłonie na jego pacjencie. Śmierć jak zawsze wyznaczała nieprzekraczalną granicę, dla iryoninów. Nie ważne było w końcu, jak wiele chakry przeleją do innego człeka, jeśli pewien punkt zostaje osiągnięty, to nic nie jest w stanie przywrócić ludzi zza bariery.

Zapieczętowany w zwoju mężczyzna wylądował w torbie medyka. Nie był sam, bo miał tam towarzystwo w postaci innego nieszczęśnika. Tamtego jednak nie był nawet w stanie próbować ratować. Wściekłość dawnych kompanów nie dała Szalonemu Higieniście żadnych szans, na próbę ratowania mu życia. Nadeszła gwałtownie, więc przynajmniej nie cierpiał. Niestety o Hirokarze nie mógł powiedzieć tego samego. Swoimi nieudolnymi próbami przedłużał jedynie agonie mężczyzny. Kolejne ziarno do całej pustyni grzechów szarookiego. – Szczerze mówiąc, to nie wiem. – Fałszywy uśmiech lekko zadrgał. Miał jednak nadzieje, że kobieta nie będzie drążyć tematu, co było olbrzymim optymizmem z jego strony. – Pragnę się dowiedzieć, co dokładnie było przyczyną jego śmierci. – Bo to, że była to trucizna, to już wiedział. Musiał jednak poznać swojego wroga, aby sporządzić stosowną odtrutkę. Ciało w zwoju miało zatrzymane procesy gnilne, więc było możliwe pracowanie nad nim w późniejszym czasie. Teraz miał jednak zadanie do wykonania, a lekarka stanowczo potrzebowała pomocy, po tych wszystkich zajściach, jakie tu miały miejsce. Jak w końcu zostanie sam, to będzie miał chwilę dla siebie. Kolejną z wielu chwil słabości.

Zabieg dość standardowy okazał się zbawienny dla kobiety. Zdolności chakrowe okazały się nieocenione, a dzięki temu, że nie było otwartej rany, to nie pozostawiał blizny na tkance, przez przyspieszanie metabolizmu. Słowa zielarki przyjął z wdzięcznością. Jej przypadek był jak promień światła w ciemności, że jego działania cokolwiek zmieniają na lepsze. Było ono jednak ledwo widoczne w smolistej ciemności, w jakiej teraz się znajdowali. – Chętnie pomogę ze zbiorami. – Odpowiedział Anie. Tak jak wcześniej zakładał, znajomości zielarskie były bardzo użyteczne dla kogoś o jego profesji. Gdyby tylko wcześniej je posiadł, to przebieg tego dnia mógłby być zupełnie inny. Jedyne co mógł zrobić, to przygotować się najlepiej, jak potrafił na kolejne starcie z shinigamim. Nierówna walka nie dobiegła jeszcze końca. Zanim jednak ponury żniwiarz wyciągnie swoje ręce po młodego Kamiyo, to ten wykradnie z jego rąk tylu, ile tylko zdoła. Niewielu rzeczy był tak pewien, jak właśnie tego.