Siedziba straży

[Arino]

Misja D
15/15
~Wdrążenie do obowiązków~
Wiosna 393, Poranek

---

Imię oraz nazwisko zgadzało się z tym, które widniało w D.T.P. Więc mówił prawdę, na potwierdzenie słów kiwnął głową i wpatrzył się z uwagą w niego. Niecodzienną bowiem było sytuacją by starszy kolega odesłał nowego podczas patrolu. Tym od D.T.P. nie przydzielano trudniejszych zadań, lecz też starano się ich nie odsyłać, bo w siedzibie nikt ich nie znał, więc mogło to powodować różnego rodzaju problemy.
Słysząc raport nowego podwładnego, kiwał głową. Zgadzało się, wszystko zgodnie z rutyną. Kapral znał się na rzeczy i widać iż starał się trzymać zasad i robić te nudną robotę, by nie narażać młodzika. Spotkanie ze złodziejem było niefortunne dla tego typu wprowadzenia do pracy, jednak nie mogli mieć na to żadnego wpływu. Młody jednak wykazał się nie małą inicjatywą i miał możliwość z korzystania z chakry, a to wróżyło awanse w innych działach, gdy tylko zostanie do nich skierowany. Nie mało dzięki temu wkrótce będzie zarabiał.
- Tak, niestety mamy tutaj zorganizowaną przestępczość, a próba złapania kolejnego przedstawiciela tej grupy, z pewnością ułatwi prowadzenie śledztwa. Oczywiście natychmiastowo otrzyma on też wsparcie - powiedział wstając ze swojego krzesła i skierował się do wyjścia, gdzie zawołał ponownie sierżanta - Natychmiastowo zbierz dziesięciu ludzi i poślij ich do portu - krzyknął, opisując mu następnie szybko sytuację. On sam popatrzył jeszcze na młodego szeregowego, przed zamknięciem ponownie drzwi. Wrócił do biurka i zaczął pisać coś, aż w końcu ponownie podniósł wzrok.
- Dobra robota, na ten moment idź do koszar odpocząć, wykonałeś dobrą robotę jak na pierwszy dzień służby w straży. Wręcz wzorową, jeżeli Kapral potwierdzi twój raport będziesz mógł przejść na stałe do straży miejskiej. Mamy dziesięć wakatów, które jak wiesz wy tylko tymczasowo zajmujecie - mówił spokojnym i miarowym głosem - Zgłoś się do dyżurnego, by wypłacił Ci też za złapanego złodzieja - dodał, podając mu niewielki liścik, w którym potwierdzano iż okazicielowi ma zostać wypłacona nagroda za złapanie złodzieja.

---

Misja zakończona Sukcesem
Daj posta opuszczającego lokalizację i jesteś wolny

Ważni NPC:
Harigusa Tamubei - Kapral Straży Miejskiej

[Yuichi]

- Tak jest! - Zasalutował raz jeszcze, po czym przejął listek od chorążego. Cieszył się z uznania, jakie otrzymał od osoby tak wysokiego stopnia, lecz miał co do tego mieszane uczucia.
Nie chciał zostać przywiązany do Hyuo, jak kulą u nogi. Jego ambicje sięgały daleko poza tą prowincję, zapewne także poza same Morskie Klify. Wychodząc z gabinetu, przeczesał mimowolnie włosy, całkowicie tego nie kontrolując. Tak to już jest, jak się rozmyśla o czymś, o czym w tej chwili nie powinno. Miał tylko nadzieję, że nie zostanie to odebrane jako brak szacunku, toteż przed zamknięciem za sobą drzwi ukłonił się jeszcze raz.
Szarpnął za kołnierz. Nie na tyle mocno, aby go uszkodzić. Był na siebie zły, że nie pozwolono mu wyruszyć na poszukiwania. Był też zły na siebie, że rozpatrywano go do stałej posady tutaj, w straży miejskiej. Obie te sprawy dało się łatwo wytłumaczyć i obrócić na swoją korzyść, natomiast w tej chwili nie myślał zbyt trzeźwo.
Skierował się wprost do dyżurnego, któremu przekazał list od przełożonego. Pochwycił pakunek zwrotny i ruszył wprost na południe osady. Do koszar.
z/t

[Kizuna]

Misja C - Kamiyo Ori - 9/28 Goniec prowadził higienistę przez zaśnieżone uliczki miasta, idąc pół kroku przed nim. Kamiyo nosił teraz fałszywą tożsamość mieszkańca Fuyuhany. Nie mógł więc dać po sobie poznać, że nie do końca zna jeszcze okolicę. Byłoby to co najmniej dziwne w oczach straży, a przy obecnych wydarzeniach i wzmożonej aktywności rebeliantów, każde podejrzenie może mieć katastroficzne skutki. By lepiej rozeznać się w sytuacji, postanowił nawiązać do wspomnianej wcześniej w rozmowie kwestii o sprzęcie.
- No więc tak, po pierwsze, doktor Kiyaya w czasie zbiorów wybiera się do Shiroyamy. Nie wiem, czy kiedyś cię tam zaniosło, ale to ponad tydzień drogi w jedną stronę w tych warunkach, no i trochę mniej w drugą, bo schodzisz. Do takiej wyprawy konieczne jest odpowiednie ubranie. Poza tym sprzęt do ewentualnej wspinaczki, no i oczywiście zapasy prowiantu i wody. W tym śniegu już i tak ciężko się ruszać, a co dopiero z tym wszystkim, więc pieczętujemy to w zwojach. W ten sposób przez obniżenie obciążenia można sobie odjąć nawet kilka dni podróży. Jest też ryzyko lokalnej dzikiej zwierzyny, więc zawsze zaopatrujemy każdego w broń - Goniec kontynuował swój monolog, a na horyzoncie powoli zaczynała się rysować siedziba straży Fuyuhany. Wielkie struktury obronne otaczające wioskę były obecnie rezydencją lokalnych rozjemców - Oczywiście nie poślemy Cię tam samego, tylko z kimś od nas, żeby w razie czego mógł ci uratować tyłek, albo ty jemu. Naszą rolą jest doprowadzić cię bezpiecznie do pani doktor, a twoją przyprowadzenie jej bezpiecznie do wioski.
Docierając do gmachu budynku, który niegdyś służył za jedną z bram miasta, widać było z daleka wartujących strażników, zarówno na ziemi, jak i na flankach muru. Dwóch z nich strzegło wejścia do środka, noszących na swoich kurtkach lekkie zbroje, a w dłoniach dzierżących drewniane włócznie ze stalowymi zakończeniami.
- Młodszy kapitan Hirokara - Wyciągnął z tylnej kieszeni dokument poświadczający, że jest członkiem straży, chociaż pewnie dobrze się znali - Ten tutaj został oddelegowany przez szpital, nazywa się... - No właśnie, nie mieli okazji się sobie przedstawić. Hirokara spojrzał pytająco na Kamiyo, by ten się jakkolwiek wylegitymował.

[Kamiyo Ori]

- … Kamiyo Ori. – Dopowiedział na słowa Hirokary, który był tutaj kapitanem strażników. Co prawda młodszy stopniem, ale Szalony Higienista nie drążył. Wcześniejsze informacje, jakie mu podał, głównie przyjmował kiwnięciem głowy i zapamiętywaniem ważnych fragmentów. Operacja, w jakiej miał brać udział, była skierowana do shinobich, którzy potrafili sobie poradzić z taką użyteczną zdolnością jak pieczętowanie przedmiotów w zwojach. On też miał jakieś pojęcie na ten temat i nawet jakieś doświadczenie. Trudno było mówić, że przychodził zupełnie z niczym, ale on nie zamierzał się chwalić, jeśli oczywiście go nie spytają bezpośrednio. – Znam nieco Iryojutsu, więc mogę wspomagać nawet w warunkach polowych. – Skwitował krótko. W szczegóły nie było co wchodzić. Nosił ze sobą tyle sprzętu, że oni wszyscy mieliby problem z noszeniem go po odpieczętowaniu. Same najpotrzebniejsze rzeczy dla kogoś w profesji medycznej i parę niespodzianek. – Czy macie jakieś podejrzenia, dlaczego wezwano prośbę o pomoc? – To było najbardziej zastanawiające. Czy chodziło o jakieś dzikie zwierzę, czy też raczej jakieś nieprzyjazne siły? W głębi serca liczył jednak, że nie będzie musiał stać naprzeciwko czegokolwiek rozumnego. Nie tylko ludzi miał na myśli oczywiście, w końcu ten świat był pełen różnych dziwów, jak na przykład gadające psy.

[Kizuna]

Misja C - Kamiyo Ori - 11/28 Strażnicy przy bramie skinęli tylko głowami i usunęli się na bok, a jeden z nich otworzył dwójce bramę. Hirokara wykonał ręką gest sugerujący, by Kamiyo szedł przodem. W środku budynek wyglądał podobnie jak na zewnątrz. Kamienne ściany nie były niczym udekorowane, ani izolowane. Wewnątrz było równie zimno, co na śniegu. Przez wysoko położone okna wpadało niewiele światła, więc potrzebne były pochodnie na ścianach. Podłoga była wyłożona deskami, które miejscami puchły od wilgoci. Strażnikom nie przelewało się w ich miejscu pracy.
- Świetnie, w takim razie pewnie potrafisz też odpieczętowywać rzeczy ze zwojów? Zwykle od tego jest ktoś od nas, lekarze rzadko potrafią używać chakry - Odpowiedział młodszy kapitan, prowadząc higienistę do innego pomieszczenia, oddzielonego ciężkimi, drewnianymi drzwiam - Tak, wiemy dokładnie co się stało. Doktor Kiyaya miała ze sobą kruka, który przyniósł nam wiadomość od niej. Według przyniesionego listu śnieg się pod nią osunął i skręciła sobie kostkę. Jej życie nie jest raczej zagrożone, natomiast nie dokończy sama zbiorów i nie wróci do wioski, zanim skończą się jej zapasy. Dochodzi też okoliczna fauna, ale ona wie, że powinna znaleźć sobie bezpieczne miejsce.
Pokój, do którego weszli, okazał się być czyimś gabinetem. Za biurkiem siedział starszy, siwy mężczyzna, któremu opaska zasłaniała jedno oko, a zarost połowę twarzy. Na dźwięk otwieranych drzwi nie uniósł nawet oczu znad dokumentów, które wypełniał.
- Melduję wykonanie zadania kapitanie. Ten mężczyzna to Kamiyo Ori, oddelegowany przez naszego szpitalnego łącznika - Powiedział do przełożonego salutując.
- Spocznij. Usiądźcie sobie panowie - Wskazał dwójce krzesła stojące pod ścianą. Hirokara przestawił je przed biurko i zajął jedno z miejsc. Kapitan wyjął spod stołu zwiniętą w ogromny rulon mapę i rozwinął ją, po czym zagadnął do higienisty - Jak dużo już wiesz o misji?

[Kamiyo Ori]

Zimne, surowe ściany przypomniały mu tylko o więzieniu i jego czasie, który tam spędził. Przez chwilę patrzył się w nie tępo, nawet zatrzymując, ale dosłownie otrząsnął się i odpowiedział na pytanie swojego tymczasowego towarzysza. – To zależy od skomplikowania pieczęci. – Tylko prawda płynęła z jego ust. Tak było prościej i bezpieczniej. W kraju tak przesycony fałszem i zakulisowymi zagrywkami on musiał pozostawać jak najbardziej prawdziwy. Inaczej przepadłby już na samym początku. Zgubiłby się w sieci kłamstw, jakie by mógł rozpuścić.

Sytuacja z panią doktor, która skręciła sobie kostkę, powiedziała mu więcej o samym wydarzeniu, niż proste zadawanie pytań. Gdyby była shinobi, to skręcenie kostki nie byłoby żadnym problemem. Była więc cywilem, ale o dość wyspecjalizowanej wiedzy. Czasu mieli stosunkowo niewiele, bo całość miała zająć im ponad tydzień. Powrotu nie liczył, bo tutaj już nie było żadnego zagrożenia związanego z jego nieobecnością. – Jakieś warte uwagi drapieżniki występują na Shiroyamie? – Pozwolił sobie na precyzyjne pytanie. Nie był stąd, ale również jego persona nie musiała posiadać wiedzy z zakresu popularnej fauny w górskim klimacie. Medycy raczej mieli tę wąską specjalizację i ich wiedza na inne tematy mogła być ograniczona. Było więc bezpiecznie zadać takie pytanie.

Gdy wkroczyli do gabinetu, zrobił dokładnie tak, jak Hirotaka. Stał, kiedy on i tak samo siadał, gdy pozwolili mu spocząć. – Pani doktor Kiyotaka miała wypadek podczas zbiorów. Wysłała prośbę o wsparcie, a ja… - Popatrzył na towarzysza. – My mielibyśmy go jej udzielić. Tydzień drogi na Shiroyamę. Sprzęt podróżny mamy pobrać stąd. Czy coś pominąłem? –Wymienił wszystko, czego się dowiedział podczas tej krótkiej przechadzki. To chyba wystarczyło, ale może uzyska jeszcze więcej informacji związanych z tym zadaniem.

[Kizuna]

Misja C - Kamiyo Ori - 13/28 Higienista nie wspominał dobrze czasu w uwięzieniu. Dobrze wspominają go tylko Ci, którzy gorsze życie wiedli na wolności, a on nie należał przecież do tego grona osób. Cztery kamienne, surowe ściany, trochę słomy na ziemi, a przy dobrych wiatrach posiłek dziennie i odrobina dziennego światła. Godziny, które ciągną się jak lata, kiedy jedynym zajęciem jest zajmowanie się własnymi myślami, lub spanie, by zapomnieć o głodzie. Wspomnienie tego czasu nie było jednak dość nieprzyjemne, by Kamiyo nie ryzykował utratą wolności ponownie. Chociaż gdyby złapali go tym razem, prawdopodobnie nie skończyłoby się za kratkami. Rebelianci i osoby z nimi związane były raczej wykorzystywane jako przestroga dla innych. Widok wisielca na rynku skutecznie obniża temperament partyzantów. Chęć niesienia pomocy była jednak silniejsza, niż jakakolwiek groźba utraty zdrowia. Jako medyka, jego świętym obowiązkiem było leczyć i chronić. Gdyby nie zdecydował się dziś interweniować i ruszyć na ratunek, kto wie ile osób w osadzie straciłoby życie w konsekwencji
- Doktor Kiyaya, tak. Wszystko się zgadza - Kapitan strzepnął ręką kurz z mapy. Przedstawiała ona topologię okolicznych gór, a na jej środku widniała Shiroyama. Kwadratowa mapa była podzielona na sześćdziesiąt cztery kwadraty. Kolumny były oznaczone literami od a do h, a linie cyframi od 1 do 8. Przypominało to szachownicę, w rogu której mieściła się kropka oznaczająca Fuyuhanę. Mężczyzna wskazał pole na samym jej środku. - Doktor Kiyaya znajduje się gdzieś tutaj. Polecono jej znaleźć bezpieczne miejsce, w którym będzie mogła na was poczekać. Jej ptak będzie was wypatrywał, więc musicie tylko znaleźć się w okolicy. Na jeden taki kwadrat powinno wam zejść około pół dnia, maksymalnie dzień.
- Jeśli chodzi o dziką zwierzynę, to raczej nic nadzwyczajnego. Wilki i niedźwiedzie to najgroźniejsze z nich, przy czym lepiej trafić na niedźwiedzia, bo nie podróżują w watahach - Opowiedział na pytanie higienisty
- Kiedy możecie wyruszyć panowie? Sprzęt jest już gotowy do wyprawy.
- Ja jestem gotowy w każdej chwili!

[Kamiyo Ori]

Zamknięcie dla kogoś, kto tak bardzo źle znosił ograniczenia, jak czarnowłosy medyk, nigdy nie było pozytywnym odczuciem. Zresztą kto mógł się czuć komfortowo w czterech ścianach, będąc otoczony ze wszystkich stron przez czujnych strażników? Szalony Higienista najpewniej nabawiłby się paranoi, gdyby nie to, że już od dłuższego czasu cierpiał na tę przypadłość. Była to jednak tylko wisienka na torcie jego złożonej psyche. Informacje dotyczące warunków panujących w górach przyjął w milczeniu. Nie było sensu zadawać dodatkowych, pomocniczych pytań, bowiem nie było pewności, że przy zadawaniu jakiegoś z nich nie powinie mu się noga i nie wyjdzie na jaw, że kultura Cesarstwa jest mu w dużej mierze nie do końca znana. Jedynie to, co wypracował sobie z rebeliantami, ale niespecjalnie chcieli mu się dzielić z ich zwyczajów i zachowań. Jego praca była stanowczo zbyt ważna, aby mógł ją sobie przerywać na frywolne pogawędki o niebieskich migdałach. Tak przynajmniej tłumaczył swój pracoholizm. Sam przed sobą, oczywiście. – Ja również mogę ruszać. – Przytaknął młodszemu kapitanowi, który odpowiadał temu wyższemu stopniem. Zadanie wydawało się dość proste, ale diabeł tkwił w szczegółach. Szukanie jednej lekarki pośród nieprzyjaznych gór mogło potrwać nawet tyle, co cała ich podróż w to opuszczone miejsce. Mieli w końcu do przejrzenia aż 64 kwadraty z topologicznej mapy, jaką posługiwał się zleceniodawca. W głowie Kamiyo jednak kiełkował już pomysł, w jaki sposób mógł nieco przyspieszyć takie poszukiwania. Tutaj chodziło tak naprawdę nie o jedno życie, ale o wszystkie żywoty, jakie działania pani doktor mogły uratować. Niemniej jednak nie mieli pewności, że w ogóle jeszcze była pośród żywych. Tak czy inaczej, siedząc tutaj i zastanawiając się nad tym, nie było szans na to, że będzie w stanie jej pomóc.

[Kizuna]

Misja C - Kamiyo Ori - 15/28 - Świetnie, w takim razie nie marnujmy ani chwili. Zapraszam po odbiór wyposażenia do pokoju obok. Kapitan Hirokara pana poprowadzi - Zlecił przełożony, przytakując w kierunku swojego podopiecznego. Ten wstał w krzesła, stanął na baczność, zasalutował i skierował się w stronę drzwi. Zaprowadził higienistę na drugi koniec wielkiej, kamiennej hali, do korytarza, na końcu którego znajdował się magazyn. Chociaż na stojakach znajdowało się nieco broni białej, głównie drzewcowej jaką posługiwali się zwykli strażnicy, to większość pomieszczenia wypełniały zwoje wszelkich wielkości i kolorów. Ułożone na półkach w szklanych gablotach, do każdego dostępu chroniła kłódka, która miała pewnie chronić je przed nieautoryzowanym użytkowaniem. Młodszy kapitan podszedł do jednej z nich oznaczonej tabliczką głoszącą "racje żywnościowe" i otworzył ją. Wyciągnął sześć małych zwojów i trzy z nich podał Kamiyo.
- W jednym takim znajdują się racje żywnościowe na tydzień, po jednym treściwym posiłku dziennie. Jak będziesz miał ochotę na więcej, będzie trzeba coś upolować. Potrzeba trochę obycia, żeby je odpieczętować, ale od tego masz mnie - Uśmiechnął się do medyka, wskazując na siebie kciukiem, jakby chciał zaimponować młodszemu bratu. Z gabloty z bronią wyciągnął jeszcze jeden zwój, który schował w swojej torbie. Następnie wskazał kolejne pomieszczenie, w którym znajdowała się odzież na wyprawy - Wybierz sobie kurtkę, spodnie i dwie pary butów w swoim rozmiarze. Do tego kilka par skarpet. Mokre skarpety to gwarantowane odmrożenie, dlatego trzeba je zmieniać regularnie. Potem każdy wypożyczony przedmiot trzeba odnotować w księdze przy wejściu - Mężczyzna również zabrał się do wybierania swojego ekwipunku. Z jednego z wieszaków zdjął strój, który pewnie już niejednokrotnie miał na sobie i sprawnie go ubrał. Jedna para butów znalazła się na jego nogach, a kolejna w jego plecaku, razem z kilkoma zestawami skarpet. Tak jak sam wcześniej polecił, odnotował wszystkie rzeczy w spisie. Kiedy obaj ratownicy byli już w pełni wyposażeni, nic nie stało na przeszkodzie, żeby wreszcie ruszać w drogę. Przeprawa nie będzie prosta, ale w ich rękach leżał los osady. Obyty w terenie kapitan poprowadził duet w kierunku Shiroyamy.

[Kamiyo Ori]

Jak już wszystkie kwestie zostały ustalone, to Ori postąpił dokładnie tak, jak jego nowy przewodnik górskich wycieczek. Skinął głową na słowa przełożonego Hirokary i udał się z nim w kierunku szafek na sprzęt. W magazynie miał okazję zobaczyć, w jaki to sposób można było przechowywać wyposażenie, aby jednocześnie było to zgrabne i bezpieczne. No, może nie do końca to drugie, bo szkło można było łatwo zbić, ale przecież nikt przy zdrowych zmysłach nie okradałby posterunku straży. Kamiyo przyjął z wdzięcznością żywność na drogę, bo doskonale wiedział, że gówno wie o lokalnej florze i faunie, więc wydobycie czegoś z zalesionych terenów mogłoby być lekko problematyczne na dłuższą metę. Miał co prawda jakieś doświadczenie życia na dziko, bo niemal trzecią część swojego żywota tak spędził. Klimat Sogen jednak był znacznie bardziej łaskawy dla początkujących survivalistów. Miał teraz jednak ogromną przewagę nad dawnym sobą – potrafił korzystać z dobrodziejstwa chakry, a polowanie nie wymaga od niego tworzenia skomplikowanych pułapek. Nie było jednak sensu się specjalnie chwalić swoją zaradnością, bowiem budziłoby to kolejne pytania, a tych najchętniej by uniknął. – W takim razie liczę na was. – Lekko się ukłonił przed kapitanem, który chyba usiłował zaimponować Szalonemu Higieniście, albo tez pokazać swoją wyższość. Nigdy nie był właściwie pewien, o którą z tych rzeczy mogło chodzić, bo zachowania ludzi nadal pojmował w dość mglisty sposób. Potrafił jednak dość dobrze obserwować i kopiować zachowania, przez co miał szansę uniknąć socjalnych wpadek i innego faux-pas.

Po pobraniu żywności, przeszli do kolejnej z komnat, gdzie mieli otrzymać ocieplaną odzież. Kamiyo dość szybko przywykł do tego, że zawsze było zimno, ale klimat wyspiarski był na tyle surowy, że nawet on odczuwał różnicę temperatur. Dodatkowe warstwy materiału mogły dać mu komfort tego, że przynajmniej będzie mu ciepło, jeśli śmierć się po niego upomni. Nie uprzedzajmy jednak faktów. Oglądając z ukosa, co tam wyprawia jego towarzysz, starał się dopasować dokładnie taką samą ilość sztuk ubioru. Cześć rzeczy wpakował do torby, ale pozostałe, takie jak dodatkowe obuwie przewiązał sobie rzemieniem i przerzucił przez jej pasek, aby mogły sobie swobodnie dyndać.

Ostatni przystanek w siedzibie służb porządkowych Fuyuhany to była oczywiście stacja biurokratyczna. Nie było w tym nic dziwnego, że chcieli prowadzić ewidencję każdego wyniesionego przedmiotu. Pracując w szpitalach, prowadzono podobne, równie dokładne dokumentacje. W niektórych miejscach nawet znacznie skrupulatniejsze, bo niektóre substancje mogły być niebezpieczne lub silnie uzależniające. Dla umysłu młodego medyka jednak było nie do pomyślenia, aby ktoś z własnej woli chciałby sobie otępić zmysły jakimiś ziołowymi substancjami. Zagrożenie przecież mogło czyhać z każdej strony i żadne przygotowanie na mniej niż 110% nie było wystarczająco dobre dla samego spokoju jego ducha. – Ruszajmy. – Powiedział głośno już po opuszczeniu surowych ścian budynku. Zrobiło mu się trochę mniej duszno, więc mógł sobie pozwolić na tego typu frywolność. Że niby on mógłby coś komuś kazać. Nie do pomyślenia!

[Kizuna]

z/t