Niewielki plac treningowy

[Yami]

5/7

[D] Nocowanie pod gwiazdami Rida

Młoda Kunoichi wraz z senseiem zbliżali się w kierunku nienaturalnie ruszającego się krzaku. Wiadome było, że coś się tam znajdowało, wiadomo było, że coś się tam czaiło, jednak ani Rida ani Masahiro nie mogli mieć 100% pewności. Czymże jednak jeden dziki pies bądź wilk dla wzrastającej gwiazdy Senju oraz doświadczonego Shinobi? Ot zwykła błahostka, którą nie trzeba się martwić. Postanowili jednak być czujni, oboje.
Ustawiliście się w wyznaczonym przez mentora Ridy miejscu. Jedyne czego potrzebowała uczennica to wyraźnego sygnału, który nie nadszedł. Ruch w krzaku nabrał na sile. Szum trących o siebie liści wypełnił uszy Ridy, oraz skupił całą jej uwagę na sobie aby w końcu spomiędzy liści w ciemności szara sierść wyskoczyła z zarośli. Gwałtowny ruch w mroku, czyżby stworzenie czując zagrożenie postanowiło zaatakować dziewczynę? Czy wyczuło silniej bijące serce za sprawą niepewności i oczekiwaniu na sygnał? W tym wszystkim pozostawało pytanie, czy wilki były tak niewielkie? Dwoje podłużnych uszu na głowie niemal tych samych co głowa rozmiarów? Czy wilk mógł być... zającem?
Rida mogła odetchnąć, niestety tylko na chwilę. Do jej uszu dotarł przeraźliwy krzyk mentora, mentora, którego nie mogłaś teraz dostrzec. Był tak blisko, jakim cudem zniknął ci z oczu? Czyżby chwilowa uwaga skupiona na wyskakującym z zarośli stworzeniu skupiła na tyle Twoją uwagę? I co tak właściwie stało się z tym miłym staruszkiem, który mierzwił włosy przy każdym spotkaniu? Na odpowiedzi nie trzeba było długo czekać.
Spomiędzy zarośli, w miejscu gdzie powinien był stać Twój nauczyciel wychyliła się głowa znacznie większego stworzenia. Wilk, którego ślipia odbijały blask księżyca. Szczerzył zęby zaś w jego pysku coś się znajdowało, kawałek mięsa. Stworzenie zaczęło obchodzić ciebie obserwując każdy Twój ruch. Zwykły wilk dopadł doświadczonego nauczyciela? Jeśli tak... jaki los będzie czekał w mrokach osamotnioną dziewczynę.

Dialogi:
Senju Masahiro

[Rida]

Napięcie sięgnęło zenitu, gdy pobliski krzak zaczął się trząść coraz gwałtowniej. W końcu wypadła z niego iście przerażająca bestia, jaką był...zając. Widząc spłoszonego futrzaka, Rida odetchnęła z ulgą, ale w żadnym razie nie dano jej było rozluźnić spiętych mięśni, bo oto usłyszała krzyk swojego Senseia, który zdążył przez ten czas zniknąć jej z oczu. Szybko się rozejrzała, ale nie dostrzegła żadnych śladów, dlatego miała zamiar ruszyć w kierunku, z którego dobiegał ostatni dźwięk jej mentora. Nim jednak wykonała pierwszy krok, krzak ponownie zaszeleścił i tym razem pokazała się kolejna bestia. I tym razem był to wilk. Młoda kunoichi zmarszczyła brwi, nie mogąc uwierzyć własnym oczom, że takie dzikie zwierze było w stanie jakoś dostać się do miasta, pomimo cholernego muru i straży przy bramach. Przecież to było nie możliwe. Szybko błysnęła jej myśl, że to sam Masahiro zrobił Henge no Jutsu w wilka, aby ją przetestować i sprawdzić, bo przecież gdzie doświadczony Senju dałby się pokonać zwykłemu wilczysku. No ale całkowitej pewności co do tego nie miała, więc w mgnieniu oka postanowiła odpowiednio zareagować.
Skupiła chakrę Suitonu w ustach, by następnie wypluć w miarę silny strumień prosto w bestię. Oczywiście nie spodziewała się powalenia, czy zranienia, ale na pewno był to dobry element zaskoczenia. Taki strumień wody mógł podziałać dezorietująco, lub odstraszająco, ale przede wszystkim był dla wilka formą ostrzeżenia: ''Nie podchodź, bo będzie gorzej''. Oj tak. Następna technika, jakiej Rida planowała użyć, były kolce z Dotonu, które już na pewno zrobią krzywdę, ale jeśli to Senesei w wilczej skórze, to wolała go nie kaleczyć tak od razu, dlatego najpierw zdecydowała się na Suiton. Jeśli bestia nie da za wygraną i rzuci się na nią, wtedy nie będzie miała już wyboru i kloce pójdą w ruch, a dla bezpieczeństwa zrobi też odpowiedni unik, jeśli zajdzie taka potrzeba, czy to odskakując gdzieś w bok, czy do tyłu.

Nazwa

Suiton: Teppōuo

Ranga

D

Pieczęci

Brak

Zasięg

10 metrów

Koszt

E: 14% | D: 12% | C: 10% | B: 8% | A: 6% | S: 4% | S+: 2%

Dodatkowe

Brak dodatkowych wymagań

Zasoby

Tworzy małe zasoby wody

opis Jedna z najprostszych technik z zakresu Suiton. Po zebraniu chakry w ustach wypluwamy prosty strumień wody. Nie wyrządzi on krzywdy przeciwnikowi, ale z pewnością ugasi nieduży ogień lub porządnie zmoczy oponenta.

[Yami]

6/7

[D] Nocowanie pod gwiazdami Rida

Różne myśli zaczęły kłębić się po głowie młodej dziewczyny. Tyle ile istniało możliwości tyle było ziaren piasku pod jej stopami. Niektóre z opcji wskazywały na brak potrzeby walki, inne oznaczały, że wilk mógł nie być dzikim zwierzęciem a jeszcze inne... tworzyć mowę pożegnalną. Niezależnie od sytuacji dziewczyna postanowiła zadbać o swoje bezpieczeństwo. Strumień wody, pomknął w kierunku wilka, który zwinnym susem uskoczył na bok upuszczając kawałek mięsa z pyska. Mięsa, które z za sprawą wodnego strumienia odpłynęło w kierunku krzaków. Krzaków znad których wyrastała się postać Twojego senseia. Przy pomocy Mokutonu, stworzył laskę, która pomagała mu się podnieść na obie nogi. Zarośla nie pozwalały ocenić miejsca rany. Nie pozwolił na to również i wilk, który rzucił się w stronę Ridy.
Kunoichi miała już w planach sposób na walkę w postaci techniki Dotonu. Kolce z ziemi zaczęły wyłaniać się z zamiarem dźgnięcia bestii. Zwinność i czujność wilka pozwoliła odskakiwać przed wyrastającymi kolcami z ziemi. Czyżby przez łapy wyczuwała drżenia ziemi i odpowiednio reagowała na nie? Intuicja czy tresura, nie znałaś odpowiedzi na to pytanie. Jedyne co wiedziałaś, że Twój sensei podniósł się z ziemi i spoglądał jak radzisz sobie z kudłatym stworzeniem, które oderwało się od ziemi i leciało w Twoją stronę. Otworzony pysk oraz ostre zębiska zalśniły. Nim jednak dopadnie dziewczyny, ta wciąż mogła ratować się ucieczką bądź próbując się bronić pytanie czy skoro bestia dopadła nauczyciela to czy taka mało doświadczona osoba sobie poradzi?

Dialogi:
Senju Masahiro

[Rida]

Ani jedna, ani druga technika Ridy nie dosięgła wilczyska, które w tej chwili mknęło w jej kierunku i złożyło się do skoku. Młodej kunoichi nie pozostało nic innego, jak uskoczyć w bok i przeturlać się po ziemi, aby uniknąć zębisk, które właśnie planowały się w nią wbić. Na wszelki wypadek szybko też wyciągnęła jeden z kunaiów, aby dźgnąć bestię, gdy ta znów za bardzo się zbliży. Nie miała do dyspozycji innych, przydatnych technik poza tymi, których już użyła. Jeśli będzie musiała, zadźga wilczysko, mimo że Sensei chciał wziąć zwierzaka żywcem. Cóż, nie popisał się zbytnio, jak na użytkownika Mokutonu i naraził ją na niebezpieczeństwo. To z kolei nie spodoba się jej rodzicom, zwłaszcza ojcu, który do tego będzie musiał przeprowadzić wnikliwe śledztwo, którędy wilk mógł się przedostać przez mury miejskie.
Wracając do dynamicznej sytuacji, sama Rida była w kropce. Techniki zużywały sporo jej pokładów chakry, a do tego były nieskuteczne, więc głupio byłoby ponownie próbować. Pozostały jej uniki i ewentualne dźgnięcie bestii bronią, ale to z kolei narażało ją na ewentualne ugryzienia. Co powinna zrobić? Nie miała pojęcia.
- Sensei! - Krzyknęła.
Ten zdążył się podnieść zza krzaków, najwyraźniej ranny, ale zamiast coś zrobić, przyglądał się teraz, jak dziewczynka sobie radzi. Może jej krzyk go otrzeźwi, bo jak tak dalej pójdzie, to ona także padnie ofiarą wilka. Jeśli będzie trzeba, zrobi kolejne uniki przed zębiskami i spróbuje ostatecznie dźgnąć wilka w bok szyi. Trudno. Nie wezmą go żywcem. Tak agresywna bestia stanowiła zbyt duże zagrożenie dla mieszkańców, dlatego należało ją wyeliminować.

[Yami]

7/7

[D] Nocowanie pod gwiazdami Rida

Wszystkie możliwe opcje zdawały się być pożerane przez wilczysko i jego nieskończony apetyt. Nie działały techniki, nie działała próba odgonienia. Stworzenie musiało być wytrenowane jak inaczej tłumaczyć coś takiego?
Rida uskoczyła na bok w ostatniej chwili. Sensei, jednak nie chciał jej pomóc, dobyła broń w momencie, kiedy stwór ponownie odbił się od ziemi skacząc ku niej. Tym razem sus był szybszy od poprzedniego. Sensei powinien pomóc. Wezwanie o pomoc. Cień starca jednak nie poruszył się tylko zastygł. Bestia obaliła Kunoichi zaś ona sama wykonała sztych aby ubić stworzenie.
Zamiast gęstej sierści natrafiła na skórę. Dłoń trzymała rękę z kunai'em której czubek kilka centymetrów, nie nawet bliżej, znajdowały się od szyi dobrze Tobie znanego staruszka, który teraz się uśmiechał w Twoją stronę.
- Wzywałaś?
Starzec puścił dłoń i podniósł się z ziemi a następnie sięgnął dłoń w kierunku dziewczyny aby pomóc jej wstać.
- Wybacz ale musiałem być wiarygodny.
Wyprostował się, poprawił barki, jeden z nich dość mocno zagruchotał, wziął głęboki wdech i zwrócił się do mojej uczennicy.
- To teraz pora na lekcję, mówi się, że porażka uczy 1000 rzeczy, zaś zwycięstwo jednego. Nie jestem tyranem abyś znalazła wszystkie 1000 aczkolwiek ucieszyłabyś staruszka dostrzegając chociaż kilka.
Mówiąc to staruszek zaśmiał się radośnie.

Dialogi:
Senju Masahiro

[Rida]

Rida od początku czuła, że coś jest nie tak. Już sam fakt, że Sensei tak łatwo dał się ugryźć wilkowi, było sprawą mocno podejrzaną. Władał Mokutonem i skrępowanie bestii powinno być dla niego tak łatwe, jak oddychanie. Nie spodziewała się jednak, że posunie się na tyle daleko, żeby jeszcze stworzyć swoją kopię, dla jeszcze większego wpuszczenia ją w maliny. I to był błąd. Powinna przewidywać takie sytuacje, a tymczasem dała się zrobić jak dziecko.
Gdy więc ''wilk'' ją dopadł, a ona już miała zamiar wbić mu ostrze w szyję, bestia zmieniła się w Masahiro, to z kolei spowodowało, że napięte nerwy u młodej kunoichi puściły, wywołując łzy w oczach. Była przerażona i zła jednocześnie, a to przekładało się na coraz większe roztrzęsienie. Tak, ta sytuacja wywarła na niej wrażenie i to zdecydowanie negatywne.
- Nie byłeś wiarygodny. - Zaszlochała. - Ani jako wilk, ani jako opiekun!
Jako wilk, był stanowczo zbyt dobry. Zwykłe zwierzę na pewno nie było w stanie tak zgrabnie uniknąć wszystkich jej ataków. Miałaby zdecydowanie większe szanse niż tutaj. Z kolei jako Sensei, nie udzielił jej żadnego wsparcia, mimo że mieli współpracować, a on przede wszystkim miał ją chronić. To mocno podkopało zaufanie kunoichi do Masahiro. Całość niepowodzenia i oszustwa mocno zabolały Ridę, która postanowiła zostać jeszcze na ziemi. Nogi do tej pory jej się trzęsły i bała się, że jeśli spróbuje wstać, to się przewróci.
- Mówiłam Ci, że mam braki w technikach i pokładach chakry. Jestem świadoma swoich słabych stron. Pracuję nad nimi. - Odpowiedziała obrażonym tonem, ocierając łzy. - Podejrzewałam, że Ty jesteś wilkiem, ale nie przewidziałam, że posuniesz się dalej, żeby stworzyć dodatkowo swoją kopię...
Masahiro był w wyjątkowo dobrym humorze, jednak Rida nie podzielała jego entuzjazmu. Była przerażona i rozżalona tym, że tak ją zawiódł. Jak miała mu ufać? Na każdym kroku będzie teraz miała co do niego wątpliwości, co zdecydowanie popsuje relacje, które tak dobrze się zapowiadały. Rozumiała, co chciał jej przekazać, ale stanowczo przesadził w tej kwestii i źle rozegrał sprawę. Osiągnął odwrotny skutek do zamierzonego, co negatywnie wpłynęło na Ridę. Czy dziewczyna sobie z tym poradzi? Na pewno czekało ją trochę nieprzespanych nocy, jednak jak potoczy się ich dalsza współpraca? To była wielka niewiadoma.

[Yami]

8/7

[D] Nocowanie pod gwiazdami Rida

Starszy Masahiro podrapał się z tyłu głowy, a uśmiech zniknął z jego twarzy widząc stan w jakim znalazła się Rida. Nie spodziewał się, że ta gra, która miała zmusić dziewczynę do myślenia może odnieść taki skutek. Wnioskując wiek dziewczyny, spodziewał, że się może zdenerwować ale niekoniecznie, że ta może zaszlochać. Z drugiej jednak strony, czy właśnie wywołanie tak silnej reakcji nie będzie idealnym wzrostem dla dziewczyny? Życie shinobi jest zawsze pełne niebezpieczeństw, sytuacji, gdzie plany mogą zostać brutalnie rozerwane przez inne czynniki, które nie zostały uwzględnione, bądź gdy ich pozyskanie nie było możliwe. Element niepewności istniał zawsze i każdy Shinobi musiał go uwzględniać. Teraz negatywne emocje i żal wobec starszej osoby mogą być goryczą w gardle dziewczyny, jednak za kilka lat, kiedy będzie patrzeć w przeszłość zrozumie ile uda jej się wyciągnąć z tej historii.
- Wybacz kruszyno.
Staruszek postanowił usiąść aby zrównać się z nią wzrokiem. Aby ich spojrzenie było na tym samym poziomie. Jeśli wciąż stałby nad swoją uczennicą przekazując swoją wiedzę wówczas rzeczywiście wyglądałby jak oprawca, który gnębi niewinną duszyczkę.
- Życie Shinobi jest ciężkie. Często tracimy w bojach tych których kochamy. Często znajdujemy się w sytuacjach, gdzie ryzykujemy własnym życiem. Strach paraliżuje a my powinniśmy nauczyć się go zwalczać. Lecz jeśli nigdy go nie poczujemy... jak mamy go poznać?
Ręka starca powędrowała na główkę Ridy gładząc jej długie włosy. Ręka staruszka była ciepła i miła w dotyku. Nie byłaś w stanie zrozumieć jak ale czułaś, że zapewnia Tobie spokój i bezpieczeństwo.
- Ta lekcja, jaka by nieprzyjemna nie była, miała pokazać czym jest strach. Jednym dodaje skrzydeł choć częściej im je obcina. Powiedziałaś, że podejrzewałaś, że jestem wilkiem, wspominałaś, że Ojciec nie dopuściłby do takiego incydentu w obszarach miasta i miałaś rację. Jednak czy nie zwątpiłaś, kiedy dostrzegłaś mnie w roli wilka? Bardzo ciężko ufać naszej intuicji kiedy czujemy strach. Doskonale to rozumiem i sam przez to przechodziłem ale wiem - zatrzymał się na chwilę - że dzięki temu staniesz się silniejsza.
Delikatny uśmiech pojawił się na jego twarzy. Postanowił w tym momencie przytulić dziewczynę, która nie była pewna co tak w zasadzie powinna myśleć.

Dialogi:
Senju Masahiro

[Rida]

Rida spuściła głowę wyraźnie strapiona, jednak kiwnęła nią, gdy Masahiro poprosił o wybaczenie tego niecnego postępu. Gdy usiadł obok niej na ziemi, spojrzała na Senseia niepewnie. Miał dla niej cenne rady i chciał, żeby w tej sytuacji poznała, co to strach. Patrząc po tym, że nie uciekła i walczyła zaciekle do końca z wilkiem, którego już miała przebić ostrzem, to chyba całkiem nieźle panowała nad swoim lękiem, a to że rozkleiła się tuż po, to cóż. Musiała jakoś odreagować cały ten stres i poszło z łzami. Zapewne dlatego, że była rozżalona z powodu takiego podstępu.
- Cóż...nie sparaliżowało mnie. - Westchnęła, chcąc się uspokoić. - Starałam się panować nad sobą cały czas i analizować sytuację, żeby odpowiednio reagować...
Każdy kolejny ruch miała przemyślany i działała tak, jak czuła. Nie bez powodu zaczęła od wodnego strumienia, gdy zaczęła podejrzewać, że to Masahiro jest wilkiem. Potem dopiero sięgnęła po ziemne kolce, jednak nie miała szans z takim przeciwnikiem i zamiast dalej tracić chakrę na nie dające efektu techniki, postanowiła skorzystać z ostrza. Ostatecznie dorwałaby bestię, jednak mogłoby to ją sporo kosztować. Poziom trudności i tak był znacznie wyższy. Podejrzewała, że zwykły wilk zapewne wyłożyłby się już na kolcach, co by go osłabiło.
- Zwątpiłam, gdy zrobiłeś swoją kopię. - Wyjaśniła. - Moja pierwsza technika Suitonu była ostrzeżeniem, bo podejrzewałam, że zmieniłeś się w wilka. Druga była już próbą zatrzymania zagrożenia. Wtedy pojawiła się Twoja kopia za krzakami, udająca rannego, a ja nie mogłam uwierzyć, że doświadczony użytkownik Mokutonu mógłby tak łatwo dać się dzikiemu zwierzęciu. Nie pasowało mi to. Nie miałam jednak czasu dalej tego analizować. Musiałam skupić się na zagrożeniu...
Zarówno dłoń Masahiro na jej włosach, jak i ramiona, które następnie ją otoczyły, sprawiły że Rida powoli zaczęła się uspokajać. Jeszcze przez chwilę Sensei mógł poczuć, jak dziewczyna lekko drży, ale z czasem to powoli mijało.
- Nie zdałam tego testu, prawda? - Zapytała wyraźnie niepocieszona.

[Yami]

9/7

[D] Nocowanie pod gwiazdami Rida

Masahiro uważnie słuchał dziewczyny, która mówiła o swoich wątpliwościach i procesie przejścia przez zagrożenie w jakim się znalazła. Nie odpowiadał od razu, spokojnie pozwolił dokończyć jej punkt widzenia. Delikatny uśmiech nie schodził z jego twarzy. Tak, dziewczyna gdy tylko się uspokoiła zaczęła analizować co się zdarzyło, zaczęła wątpić i szukać luk. To jest cecha dobrego Shinobi, cecha o którą czasami tak ciężko. Właśnie to przyświecało Masahiro, gdy mówił o nauce 1000 rzeczy przy porażce. Jeśli wygrałaś, czy potrzebna była zmiana? Jeśli jednak zatriumfował przeciwnik trzeba było doszukać się powodu, a kiedy to robisz znajdujesz wiele możliwości. Przytaknął kiedy dziewczyna zapytała o wynik "testu".
- Zdałaś - odparł krótko - Widzisz, czasem przeciwnik będzie korzystał ze sztuczek, z którymi nigdy się nie spotkałaś. Co jeśli stałabyś się ofiarą Genjutsu? Co jeśli oponent będzie udawał słabszego aby zaatakować z pełną siłą kiedy nabierzesz pewności siebie. Natrafisz również i na tych, którzy pozwolą się pokonać aby wrócić odbierając Tobie nadzieję. Jeśli jednak będziesz korzystać ze swojej głowy dasz sobie radę.
Starzec zdjął ramiona z Ridy i podniósł się z ziemi. Z dłoni zaczęła wyłaniać się drewniana laska stworzona z Mokutonu, która pozwoliła mu lepiej utrzymać pion.
- Ale tym martwić będziemy się innym razem. Mamy jeszcze całą noc przed sobą i kilka opowieści staruszka, które pewnikiem nie pozwolą Tobie zasnąć z ekscytacji.
Zaśmiał się radośnie. Wszak byliście na campingu, czyż nie?

Dialogi:
Senju Masahiro

Misja Zakończona Powodzeniem

[Rida]

Rida spojrzała ze zdumieniem na Masahiro, gdy ten oznajmił, że zaliczyła ten test. Co jak co, sama nie wiedziała, co powinna o tym myśleć, ale ostatecznie chyba aż tak nie zawaliła sprawy, skoro była bliska pokonania wilka i przy tym nie zwiała ze strachu. Jeśli o to chodziło, żeby trzymać emocje na wodzy i dobrze analizować sytuację, to może rzeczywiście poszło jej całkiem nieźle. Uśmiechnęła się więc z mieszaniną radości i ulgi, po czym kiwnęła głową, na słowa Senseia o tym, jakie przeciwności losu mogą na nią czyhać. Miała tylko nadzieję, że kolejny raz Masahiro nie wystawi ją tak jak teraz. Owszem, powinna umieć panować nad sobą, ale dobrze by było, jakby nauczyła się też współpracować z innym shinobi i nie wchodzić sobie nawzajem w drogę.
- Zapamiętam, Sensei. - Odpowiedziała. - Dziękuję za tą lekcję.
Gdy Masahiro wypuścił ją z objęcia i podniósł się do pionu, Rida poszła za jego przykładem i ostrożnie stanęła na nogi, chowając przy tym kunai, którego użyła do brony przed wilczyskiem. Mężczyzna miał rację, mieli przed sobą całą noc na biwaku, a skoro lekcja dobiegła końca, mogli usiąść przy ognisku i porozmawiać. Co jak co, ale Masahiro zapewne znał sporo ciekawych historii, więc młoda kunoichi usadowiła się przy ognisku i polała im po czarce wody z manierki. Zajadając suchy prowiant, słuchała z zapartym tchem coraz to ciekawszych opowieści Senseia, aż w końcu dobrze po północy, zmógł ją sen i czas było położyć się spać. Nad ranem obudził ją koszmarny sen, jednak uspokajające słowa Masahiro pozwoliły jej przespać jeszcze kilka kolejnych godzin. Potem pozostało już tylko zwinąć obóz i wrócić do domu na śniadanie. Pożegnała się z Senseiem przed swoim domem i dołączyła do rodziców przy posiłku, opowiadając im o tym, co się wydarzyło w nocy. Katsuro zaśmiał się i poklepał córkę po ramieniu, gdy ta wspomniała o swojej pewności, co do szczelnych murów i wątpliwości co do dzikiego zwierzęcia w ich obrębie. Zapewnił ją, że mury miasta regularnie są patrolowane w poszukiwaniu ''dziur'', a przez bramę wilk na pewno by sobie nie przeszedł. No ale tak czy inaczej, zarówno on, jak i matka, byli dumni z tego, jak dziewczynka poradziła sobie z ''dobrze wyszkolonym wilkiem''. Co przyniosą kolejne dni? Wszystko będzie zależeć od kreatywności Senju Msahiro.

[zt]

[Masashi]

  Ukryty tekst

[Masashi]

  Ukryty tekst