Trybuna południowa

[Harisham]

Jak widać tym razem ta cała Masako zdecydowała się posługiwać elementem ognia, a nie technikami iluzji i jak widać dobrze jej to wychodzi. Chociaż nie wiadomo do końca, czy takiego efektu nie osiągnęła właśnie dzięki genjutsu. Tymczasem jednak ktoś zwrócił uwagę Rekinka i wyjątkowo nie są to walki na arenie. Mężczyzna, na którego wskazuje wydaje się jednak być znajomy. Czy to nie końcówkę jego walki widziałem, gdy Tamaki i Yosuke dowlekli mnie tutaj ze szpitala? Czyli to musi być Yasuo, który ponoć sprzedał swoją walkę. No cóż... W takim razie reakcja Rekinka jest zrozumiała. Takie grzeszenie przeciwko honorowi i Hachimanowi mnie też zdecydowanie się nie podoba. Z drugiej jednak strony Rekinek nie ma żadnych dowodów poza swoimi antypatiami.
- Yosuke, zachowuj się. Wiem kto to jest, nie musisz wrzeszczeć.

[Yosuke]

Turniej - Dzień 2

-No ale przecież koleś nie może tak po prostu, po tym wszystkim przychodzić i udawać, że o niczym nie wie!- Rzekł zdenerwowany chłopiec. Co prawda Hozuki mógł mieć rację, bezpośrednich dowodów nie było. Nikt tutaj nikogo za rękę nie złapał. Problem w tym, że świat przez młodszych był postrzegany nieco inaczej, zdecydowanie prościej. To dawało pewne podstawy oraz przyzwolenie na zachowanie młodego Yosuke.

Walki jednak zdawały się nabierać tempa. Zbierające się chmury wreszcie pokazały swoją prawdziwą moc. Potężne uderzenie pioruna spadło na przeciwniczkę Yoake. Podobne emocje był przy oglądaniu pozostałych walk. Piaskowy wojownik oślepił swoją przeciwniczkę, na chwilę zyskując przewagę. Tymczasem Masako kontynuowała swój plan wyeliminowania osobnika z klanu Kami. To wszystko tak szybko się działo, że Rekinek prawie zapomniał o oglądaniu walki Tamaki. Jej ruchy były iście imponujące, ale przeciwnik nadal był w stanie nadążać za nią i nawet wykonać trafiony atak. Co prawda przy takiej ilości wyrzucanego sprzętu to nie było niczym nadzwyczajnym. Mógłby Ekko wreszcie pokazać coś rzeczywiście imponującego.

[Harisham]

Ciekawy jestem, czy to mój wpływ, czy ta głęboko zakorzeniona uczciwość była w Rekinku od początku. Oczywiście, chłopak musi nauczyć sie jeszcze trochę kontrolować, tak aby nie obrażać kogo tylko popadnie idąc ulicą. W ten sposób długo nie pożyje i owszem dużo będzie walczył, ale raczej niezgodnie z wolą Hachimana. Samo poczucie sprawiedliwości i uczciwości warto jednak docenić. Mało kto tak mocno przejmowałby się cudzą walką.
- Uspokój się. Jesteś w miejscu publicznym i nie każdy chce słyszeć to co masz do powiedzenia. Tym bardziej, że w kraju samurajów oskarżasz samuraja o sprzedanie walki. Ponadto z tego co zrozumiałem, nie masz żadnych dowodów.

[Yosuke]

Turniej - Dzień 2

Nieuczciwość w turnieju nie sprawiła, że ktoś umarł albo doznał poważnego uszczerbku. Jednak dawanie przyzwolenia na kłamstwa i oszustwa w sprawach błahych może doprowadzić o szerzenia się niegodziwości i nieuczciwości w dużo ważniejszych sprawach. Tym bardziej, gdy mowa o tak honorowych osobnikach za jakich uchodzą samurajowie.

-Nie mam dowodów? Tamta walka była jednym wielkim dowodem. Koleś powinien go jednym cięciem bez żadnych problemów rozpłatać na dwa, jakby chciał- Odpowiedział, bardzo zdziwiony, że zarzucone mu zostało nie posiadanie dowodów. Dla Yosuke sprawa była oczywista i sądził, że na poparcie swoich słów znajdzie wielu obserwatorów tamtej walki.

-No i jeszcze to samookaleczenie po walce. Typ rozwalił sobie dłoń własnym mieczem- Dodał po chwili. Hoshigaki słyszał o tym jak samurajowie, którzy splamili honor swój, bądź swojej rodziny, w ramach kary sami sobie zadają ból. W skrajnych przypadkach była mowa o śmierci. W przypadku Yasuo nie była konieczna taka skrajność. Może jednak czegoś został nauczony, a może też ten przejaw autoagresji był jedynie szopką.

[Yasuo]

Oglądałem walki z rosnącym zaciekawieniem. Ale też z pełnym podziwem, lekkim przerażeniem i dużą dozą irytacji. Co tutaj się na wszystkich istniejących lub nieistniejących bogów odkurwiało? Pierwsza walka - ogień, wybuch, klony. Mogłem to jeszcze przeboleć. Druga walka... wydawało mi się, że czarne chmury zwiastują deszcz. Super, nie dość, że przegrałem, wyszedłem niedawno ze szpitala, miałem obok siebie rodziców, którzy trochę mnie irytowali, to jeszcze będę cały mokry. No i nagle takie jebud! Z tej chmury pierdolnął jakiś piorun, trafiając jedną z walczących... Ta jednak zdołała się ochronić jakimś czarnym badziewiem, które zdawało się jej słuchać... tak jak te pioruny słuchały jej przeciwnika. Inna walka. Jakiś koleś kontrolował piasek. Co... tworzył jakieś kolumny czy zapory. Ewidentnie piasek go słuchał. No i w pewnym momencie wydawało mi się, że widzę błysk. Oczywiście przypomniał mi się Tsukune i ta jego oślepiająca technika. Jego przeciwniczka musiała miała kłopoty, ale mimo tego potrafiła podpalić swój miecz i wywołać ogień. Kolejny raz w życiu widziałem tą technikę. A może to była inna? One wszystkie były bardzo podobne. I bardzo... wkurzające. Westchnąłem tylko, ponownie zresztą.
- I powiedz mi, Otōsan, jak ja miałbym się mierzyć z taką mocą? To jest po prostu nieludzkie... wbrew naturze.
Oczywiście miałem świadomość istnienia chakry. Sam kiedyś używałem pewnej techniki. Niemniej jednak... to co można było zrobić z duchową energią przechodziło najśmielsze moje oczekiwania. Szkoda tylko, że to wszystko stało w cholernej sprzeczności z "drogą miecza". Na chuj przez lata uczyć się władać mieczem... skoro można pierdolnąć kogoś z pioruna i to w tył głowy, z martwego punktu, z zaskoczenia... Albo lepiej... wepchnąć mu piasek w dupę i rozsadzić odbyt od środka. Tego na pewno nie będzie się spodziewał. Ble... aż mi się niedobrze zrobiło na samą myśl. A mój ojciec zamiast mi odpowiedzieć, to jeszcze zaczął gadać o jakimś żarciu. Czy on rzeczywiście chce, żebym się tutaj porzygał? Ale o tym opowiem zaraz. Najpierw jednak wspomnę, że do tej pory myślałem, że ninja po prostu nie walczą uczciwie, ale da się ich jakoś pokonać, jeśli wyminie się wszystkie pułapki, które zastawili. Teraz jednak widziałem, że... nawet jeśli walczyliby uczciwie, to i tak jedyne co mogłem zrobić, to patrzyć na patrzyć na to jak umieram. Byłoby to trochę trudne, bo żeby patrzyć na siebie trzeba... "wyjść z siebie", ale o to chyba nie byłoby takie trudne.
"Nosz cholera! Po prostu wyjdę z siebie i stanę obok!" - pomyślałem.
A teraz przejdźmy do mojego ojca i powiedzmy o tym co ten koleś zaczął wyczyniać. Odwrócił głowę w innym kierunku (jego spojrzenie padło na Yosuke). Tak sobie po prostu nagle zgłodniał i krzyknął "ni z gruchy, ni z pietruchy":
- Głodny jestem! Idę po sushi! Chcecie też?! - Matka tylko walnęła się w głowę otwartą pięścią, prawdopodobnie z zażenowania. Przecież codziennie przygotowywała mu jakieś jedzenie. Tego dnia też go nakarmiła. A ten wrzeszczy jakby nie jadł od co najmniej tygodnia. Ja po prostu nie miałem siły tego komentować. Saigo był doświadczonym samurajem, ale czasem włączała mu się głupawka. W tym wypadku jednak były ku temu pewne powody. Tylko on je znał, bowiem tylko on zdołał to usłyszeć. Usłyszeć to, że ktoś prawdopodobnie obgaduje jego syna (dowodów bezpośrednich jednak nie miał)... No i pewnie pewne osoby także mogły usłyszeć to, że "Saigo chce zjeść sushi". Tatko ewidentnie kierował się w stronę Yosuke i Harishama. Ja miałem inne plany. Oglądać walki. W końcu po to tutaj przybyłem.

  Ukryty tekst

Dotyczy: Ja, Saigo (ojciec), Hinata (matka), Harisham(???), Yosuke(???)

Kopiuj

[color=#FF4040]- Mowa ojca (Saigo - Otōsan)[/color]

Kopiuj

[color=#FFBF00]- Mowa matki (Hinaty - Okāsan)[/color]

[Yosuke]

-Po prostu sądzę, że te wszystkie opowieści o honorze samurajów są mocno przesadzone. Yasuo tylko to potwierdził- Powiedział, zaznaczając z przekąsem, że wygrał w tej dyskusji. Hoshigaki nie mógł pojąć dlaczego Hozukji nie chciał z nim się zgodzić, wszystko było klarowne i oczywiste. Nawet jeśli byli w miejscu publicznym, to jednak takie rzeczy wymagały mocnych osądów.

Trzeba było jednak wrócić do oglądania walk, a tam się działo sporo. Masako przyspieszyła swój atak, próbując wykonać decydujący atak na przeciwniku. Wszystko działo się tak szybko, już miało dość do wielkiego finału. I... koniec. Walka została przerwana w kluczowym momencie z okrzykiem prezentując wygranego tego turnieju. Yosuke wystrzelił na wyprostowane nogi z rękami w górze, chcąc wznieść aplauz. Kiedy dotarło do niego, że to Kami został zwycięzcą. Niemożliwe. Cała radość uszła z Rekinka jak powietrze z przebitego balona. Nie dość, że osoba której kibicował przegrała, to oznaczało to również, że Yosuke przegrał w pierwszej rundzie z kimś, kto przegrał także w drugiej. Zdecydowanie dużo mocniejsi przeciwnicy stawili się na tym turnieju.

[Harisham]

Hachimanie ześlij na mnie swoją mądrość, bo odnoszę wrażenie, że chyba niekoniecznie rozumiem, co się dzieje dookoła mnie. Pomijając nawet fakt, że Masako przegrała swoją walkę, mimo iż była w niej zdecydowaną faworytką, to bardziej mam na myśli to, co dzieje się wokół mnie na trybunach. Rekinek owszem zachowywał się bardzo niekulturalnie i Yasuo prawdopodobnie go usłyszał. Dlaczego jednak w związku z tym mężczyzna, z którym najwidoczniej przyszedł ten samuraj, proponuje nam jedzenie? Ponadto, dlaczego zawołał to akurat w momencie, gdy faktycznie zgłodniałem? Cóż robić, cóż robić?
- Możesz sądzić co chcesz, ale jak będziesz wygłaszał takie myśli tak głośno, to prędzej czy później ktoś ci spuści manto. - odpowiadam półgłosem Yosuke, po czym mówię głośniej do mężczyzny oferującego sushi - Niech Hachiman opromienia twoją drogę! Chętnie skorzystam z oferty, dziękuję bardzo.

[Shins]

Część walk na arenie zakończyła się - Sagisa niemal się utopiła co w zasadzie sprezentowało wygraną Shenzenowi, a Masako i Yuu byli równie blisko zabicia siebie nawzajem, jednak to ten drugi - w ocenie sędziny - byłby odrobinę szybszy, więc wygrał swój pojedynek. Tak więc już połowę uczestników półfinałów widownia poznała, teraz z jeszcze większymi emocjami można było obserwować pozostałe dwa pojedynki. A działo się w nich dosyć ciekawie - Youmu skryta w żelaznej klatce chroniła się przed serią piorunów uderzających w nią, a Han Gug - jak się okazuje posiadacz genów Juugo - uruchomił pierwszy poziom swojego przeobrażenia. Shins widział już coś podobnego u Gundana, swojego partnera w poprzedniej misji i mniej więcej wiedział czego się spodziewać. Teraz chłopak zacznie atakować z furią swoją przeciwniczkę korzystając z dosyć elastycznego ciała, jakie w tej formie posiadał.

Tak się złożyło, że dwaj chłopcy siedzący na widowni trzymali się z Tamaki, tak więc Shins postanowił wykorzystać pretekst, jakim była przemiana Han Guga, by nawiązać rozmowę. Podszedł do rozmawiającej trójki i zagaił rozmowę - "Wy zdaje się znacie z tą całą Tamaki. Teraz to może mieć kłopoty. Jeśli szybko nie pokona swojego przeciwnika i zmusi go do kolejnej transformacji, to możemy być świadkami niezłego widowiska. Takiego, w którym chłopak zacznie atakować wszystkich wokoło, razem z sędziami" - powiedział uśmiechając się krzywo - "Myślicie, że Tamaki będzie w stanie go teraz pokonać? Bo ja trzymam kciuki za przeciągnięcie tej walki i zobaczenie, na co stać tego chłopaka" - podzielił się z rozmówcami swoimi nadziejami na rozwój dalszej walki.

W wątku: Harisham, Yosuke, Yasuo

SPRZĘT WIDOCZNY - bo nie każdy czyta KP

• Czarny płaszcz
• Rękawiczki na dłoniach
• Torba na glinę (Przy prawym boku na pasie)
• 2 torby zaczepiona z tyłu u pasa
• Kościany miecz - przepasany do pleców
• Maska filtrująca zakrywająca twarz
  

  Ukryty tekst

[Yosuke]

Turniej - Dzień 2

Połowa z walk została już zakończona, w obu porażkę musiały przełknąć przedstawicielki rodu Uchiha, tym samym cała trójka tego podobno wielkiego klanu całkowicie już odpadła. Zapewne część ludzi spodziewała się po nich czegoś więcej, tak się jednak nie stało. Choć Masako była bardzo blisko swojej wygranej, gdyby tylko nie te wszechobecne i szybkie kartki.

-Znasz tego całego Ekko? Sporo o nim wiesz- Yosuke zapytał tego dziwnego nieznajomego, który postanowił do nich podejść. Podzielił się ciekawymi przemyśleniami, które jasno wskazywały na to, że doskonale wiedział jakiego rodzaju umiejętności prezentuje przeciwnik Hyuugi. Może to jakiś jego dobry znajomy? Może współpracują i ten w masce pomaga Ekko wygrywać kolejne walki? Z całą pewnością należało zachować czujność, ale pod przykrywką rozemocjonowania przez toczące się pojedynki.

[Yasuo]

Starałem się skakać wzrokiem z jednej ćwiartki areny na kolejną. Tak, żeby zanotować możliwie jak najwięcej umiejętności i technik, które były dla mnie niezrozumiałe. Walka rudowłosej dziewczyny zakończyła się... w idiotyczny sposób. Czy jednak ja byłem lepszy i przegrałem w sposób mniej idiotyczny? Ja spudłowałem swoją techniką i oberwałem atakiem przeciwnika. Ona została oślepiona i... wpadła do wody. Chyba nie potrafiła pływać. Zaczęła tonąć. Przeciwnik jednak ją ocalił, za pomocą piasku wyciągając przeciwniczkę z wody. I wtedy sędzia przerwał pojedynek. To co się działo później było trochę dziwne... Oczywiście to, że sędzia okrył zziębniętą wojowniczkę, to jeszcze było w miarę normalne. Sędziowie mieli dbać o to, by nikomu nic się nie stało, a chłodna kąpiel i mróz nie szły w parze. Ale to co zrobił ten drugi... Użył swoich dziwnych umiejętności, żeby zrobić coś na wzór "tronu"? Albo innego rodzaju nosidła, którym pomógł swojej oponentce opuścić arenę? Z jednej strony... miły gest. Z drugiej jednak - upokarzający. Sam nie wiedziałem co o tym sądzić. Wzruszyłem tylko ramionami, a następnie spojrzałem na inną walkę.
Tam inna dziewczyna walczyła... z innym chłopakiem. On... to było dziwne, naprawdę dziwne... wyglądało to tak jakby rozpadł się na jakieś... kartki? Z tej odległości trudno było dokładnie to zauważyć. Jednak jego plan nie powiódł się do końca i dostał atakiem. Sam sterował jakimiś pociskami, a przynajmniej tak to wyglądało. Pociski te leciały na dziewczynę, więc raczej nie była to jej technika, zakładając, że nie miała popędów masochistycznych i nie postanowiła zaatakować samą siebie. Dokończyła swoją technikę... Znowu ogień.
- Matko...
- Co? - zapytała, uśmiechając się. I teraz wymyśl tu człowieku jakąś wymówkę, żeby nie wyszło, że mówisz do siebie, bo mózg ci się wypalił od oglądania walk, których nie rozumiesz.
- Nie nic...
Wzruszyła tylko ramionami i powróciła do oglądania walk. Była tylko zwykłą kobietą, a ja... wojownikiem. Mogłem jednak bez najmniejszego błędu stwierdzić, że jestem równie zaskoczony tym co widzę, co ona. Ogień mknął w kierunku chłopaka. Pociski tego drugiego - w kierunku dziewczyny. Wydawało mi się jednak, że dziewczyna oberwie jako pierwsza. Może to było mylne wrażenie? W każdym bądź razie, nikt nie kwapił się do wykonania uniku. Czyli, że co? Liczyli na to, że ich atak dojdzie celu jako pierwszy, a sędzia ocali wszystkich i ogłosi zwycięzcę? Przecież to było głupie... Ale tak się stało.
- Czy to było Issen? - zapytałem sam siebie, cicho, tak, żeby Hinata nie słyszała. W końcu chyba tą techniką sędzia uratował dziewczynę, niszcząc pociski chłopaka... Jednocześnie praktycznie w tej samej chwili uratowała (bo sędzia była kobietą) także i chłopaka. Uratowała wszystkich i ogłosiła zwycięstwo chłopaka. Czy to jednak było Issen? Przecież ja znałem tą technikę... Czemu o niej zapomniałem? Dlaczego nie użyłem jej w swojej walce? Mogłem wygrać. Ale z drugiej strony... zbyt ryzykowne. To był potężny atak, który bez problemu zabiłby tego chłopaka. Chyba...
- Cholera...
To jednak nie był jeszcze koniec. Dziewczyna musiała być naprawdę zdenerwowana, a może nie? W każdym bądź razie, wystrzeliła w powietrze kulę ognia. Na sam koniec walki. Ostatni ryk smoka?
Przeniosłem wzrok na kolejną walkę. No tak, póki co trochę ją pominąłem. Mój przeciwnik, z którym przegrałem właśnie walczył z jakąś dziewczyną. W tej rundzie chyba tak się walki ułożyły, że każda walka toczona była pomiędzy dziewczyną i chłopakiem. W dwóch... dziewczyny przegrały. A jak będzie w dwóch kolejnych? Postanowiłem przyjrzeć się tej walce dokładniej. Ot, z czystej ciekawości. Może coś mnie zaskoczy. Na pewno zaskoczył mnie lekki deszczyk... E? Jednak nie. Ale to co się działo podczas tej walki... To już było bardzo ciekawe. Przeciwnik się zmienił. Pokrył się jakimś dziadostwem. Czymś na wzór cierni? Co to było. Cholera! Z tej odległości strasznie trudno coś dostrzec! Jego szybkość jakby wzrosła? A może od początku taka była. Dziwna powiększona dłoń pierdolnęła dziewczynę w głowę. A więc potrafił nie tylko walczyć na dystans, ale także w zwarciu.
- Okāsan? - zapytałem. - Myślisz, że wiedział, że w walce wręcz mam przewagę? I dlatego postanowił wykończyć mnie z dystansu?
Ta myśl była lekko pocieszająca. Taka dziwna moc, idealna wręcz do walki wręcz, jednak nie została wykorzystana. Jej użytkownik uznał, że jest niewystarczająca i woli użyć innej taktyki. Gdybym zmusił go do walki w zwarciu, to mógłbym wygrać. Naprawdę pocieszające. Ale nie zmusiłem i w tym cały problem.
- Albo chciał ukryć te umiejętności - odparła. Fakt. Ona też mogła mieć rację. Może uznał, że nie jestem wystarczająco godnym przeciwnikiem, żeby od razu "odsłaniać wszystkie karty". Niemniej jednak ciekawiła mnie umiejętność tego chłopaka. Ciekawiło mnie to czy mógłbym go pokonać, gdyby zdecydował się na walkę w zwarciu... Bardzo. Może zgodziłby się na rewanż? No i trochę współczułem jego przeciwniczce. Zdaje się, że też planowała walczyć w zwarciu, ale... dostała. Nie mogłem tego zdzierżyć. Jeszcze się okaże, że ten chłopak przejdzie przez dwie rundy bez najmniejszego zadrapania...
--- Dotyczy: Ja, Hinata (matka) ---

Saigo w tym czasie kierował swe kroki w kierunku dwóch chłopców. Nie miał zamiaru robić im krzywdy. Po prostu trochę przemówić im do rozumu, zaapelować do zdrowego rozsądku... Albo po prostu przekonać ich, żeby mu nie przeszkadzali. Podszedł więc do Harishama, który ewidentnie nie zrozumiał żartu na temat jedzenia sushi. Póki co zignorował tego drugiego. Stanął może jakiś metr od niego i powiedział:
- Zauważyłeś, chłopcze, że Twój znajomy wygląda trochę jak ryba? Jeśli chcesz zjeść sushi, to mogę go trochę pokroić, przyprawić, hehehehe - Zażartował, kładąc dłoń na rękojeści swojej katany. Patrzył na miny tych chłopców. Przerażenie? Zdziwienie? Szok? A może brak emocji? Nie było to istotne. Szybko bowiem dodał: - Spokojnie, żartowałem. Postawię Wam sushi, jeśli powiecie mi co to za samuraj, który oszukiwał. Jestem po prostu ciekawy. Może powinienem z nim pogadać? Tak, wiecie, "po męsku".
Bo w końcu oszukiwanie nie przystawało samurajom. Ten oszukujący samuraj złamał kodeks samurajski. Należało mu więc wymierzyć stosowną karę. A może po prostu to olać? Oczekiwał odpowiedzi.
W międzyczasie do rozmawiających dołączyła kolejna osoba, która zaczęła gadać o jednej z walk. Tamaki przeciwko Ekko. Saigo nie znał ani Tamaki, ani Ekko, ale przeniósł wzrok na tą walkę, wysłuchując słów nowego przybysza. Komentarz dorosłego samuraja był prosty:
- Jeśli zaatakuje sędziów, to dyskwalifikacja będzie jego najmniejszym problemem. Najpewniej straci głowę. I to dosłownie.
Jednak zastanawiała go ta cała "transformacja". Nie wiedział dokładnie o co chodzi, ale ze słów Shinsa mógł wyciągnąć dwa wnioski. Pierwszy, że przeciwnik mógł się transformować. Drugi, że nie potrafi panować nad własną przemianą.
- Może nam wyjaśnisz?
--- Dotyczy: Saigo (ojciec), Harisham, Yosuke, Shins ---

  Ukryty tekst

Kopiuj

[color=#FF4040]- Mowa ojca (Saigo - Otōsan)[/color]

Kopiuj

[color=#FFBF00]- Mowa matki (Hinaty - Okāsan)[/color]

[Harisham]

Jeszcze kilka chwil temu wydawało mi się, że trybuny są kompletnie puste, a tu proszę. Chwila rozmowy i nagle tylu ludzi interesuje się mną i Rekinkiem. Cóż, nie da się ukryć, takie zawody sportowe najprzyjemniej ogląda się w większej grupie, więc im więcej tym lepiej. Jakkolwiek ten mężczyzna mówiący o sushi wygląda niezbyt zachęcająco. Ten drugi, który zaczął rozmowę o walce Tamaki i Ekko natomiast wydaje mi się, że brał udział w walkach w pierwszej turze. Najwidoczniej przegrał podobnie jak ja.
- Owszem ta zmiana wyglądu Ekko jest dziwna. Wiesz coś o niej więcej? Chętnie się dowiem czegoś większej ilości szczegółów, bo to co mówisz brzmi niepokojąco. - odpowiadam chłopakowi, po czym zwracam się do mężczyźny od żartów o sushi - Hachiman mi świadkiem, że nie szukamy tutaj zwady. Radziłbym jednak powstrzymać się od żartów komentujących cudzą fizjonomię. Tym bardziej, gdy celuje sie w członków potężnego szczepu Hoshigaki.

[Shins]

W przeciwieństwie do potencjalnych rozmówców pod koniec rundy pierwszej, Ci tutaj zdawali się być znacznie bardziej skorzy do rozmowy. Ich zainteresowanie nowinkami na temat niejakiego Ekko, przeciwnika ich znajomej było dobrym zaczepieniem rozmowy, którą postanowił pociągnąć dalej - "Tego całego Ekko nie znam, ale widziałem już podobne techniki, gdy wykonywałem jedną ze swoich misji. Mój partner posługiwał się takimi technikami. Bardzo w porządku facet, ale pod koniec misji - na szczęście bez wpływu na jej przebieg - rzucił się na jednego z naszych. Całości zdarzenia nie widziałem, ale widziałem, ale ze słów mężczyzny, który go obezwładnił wynikało, że rzucił się na niego bez powodu. Podejrzewam, że może mieć to coś wspólnego z ich zdolnościami, bo póki ich nie używał był całkiem spokojny, a po utracie przytomności cała przemiana, jaką przeszedł cofnęła się. W każdym razie będzie ciekawie." - wytłumaczył rozmówcom skąd jego podejrzenia co do możliwego przebiegu wydarzeń w czasie pojedynku między Juugo a Hyuugą.

Trochę uwagi poświęcił także drugiej walce, gdyż ciekaw był jej przebiegu - tutaj również walczący mogli zaskoczyć obserwatorów. I oto - choć dla osoby wychowanej na Pustyni nie było to wielkim odkryciem - bronie w zaczarowany sposób pomknęły bezpośrednio w kierunku przeciwnika mimo tego, że Youmu go nie widziała schowana za żelazną kopułą - "O! Patrzcie, jak celnie lecą. Ciekaw jestem jak sobie ten Yoek z tym poradzi" - powiedział wskazując na piorunującego chłopaka - "Fajnie, jakby dał w kość tej dziewczynie. Strasznie wredota z niej. Nie polecam kontaktów z nią. Mocne 2 na 10" - zażartował zdradzając swojego faworyta w tej walce.

W wątku: Harisham, Yosuke, Yasuo

SPRZĘT WIDOCZNY - bo nie każdy czyta KP

• Czarny płaszcz
• Rękawiczki na dłoniach
• Torba na glinę (Przy prawym boku na pasie)
• 2 torby zaczepiona z tyłu u pasa
• Kościany miecz - przepasany do pleców
• Maska filtrująca zakrywająca twarz
  

  Ukryty tekst

[Yosuke]

Turniej - Dzień 2

Ciekawa rozmowa z tym Douhito mogła się naprawdę fajnie rozwinąć. Podzielił się on kilkoma cennymi informacjami na temat walczącego Ekko. Modyfikacje ciała, wpadanie w szał i ten dziwny cień na skórze. To przecież Jugo! Dokładnie o tego typu wojownikach opowiadała mu Tamaki. To bardzo dobry znak, bowiem zdaje ona sobie sprawę z umiejętności przeciwnika, co zdecydowanie może jej uprościć podjęcie odpowiedniej decyzji. Tylko czy w tej szamotaninie, w tak bliskim dystansie ma na to wystarczająco czasu? To było dobre pytanie. Rekinek był za nią całym sercem. Liczył na jej wygraną.

Ktoś jednak postanowił tę miłą rozmowę przerwać. Yosuke kompletnie zignorował uwagę odnośnie swojego wyglądu. Do tej pory zdążył przyzwyczaić się do złośliwych uwag oraz żartów. Zwykle były to jednak młodsze dzieci albo jego rówieśnicy. Nie spodziewał się tego typu humoru od starszego, na dodatku, sądząc po ubiorze, samuraja. Na twarzy Yosuke momentalnie zniknął uśmiech na twarzy i pojawiła się podejrzliwość. Niestety lepiej dla niego byłoby, gdyby ukrył tak oczywiste intencje. Z całą pewnością będzie musiał nad tym popracować.

-Kim Pan jest?- Zapytał, nadal pogłębiając swoją paranoję odnośnie zachowań samurajów. Hoshigaki zdecydowanie przestał za nimi przepadać. Wszystkie wielkie opowieści zaczynały okazywać się kłamstwem. Ich honor to fikcja, a duma oraz prawość szybko okazały się wydmuszką, a w głębi po prostu lubili grozić mniejszym od siebie. Wielcy wojownicy. Mężczyzna próbował to jeszcze ratować żartem, ale chłopiec nie dał się zwieść. Otrzymanie takiej groźby wymagało czujności.

[Yasuo]

Oglądałem dalej walki, ale niezbyt mogłem się na nich skupić. Za dużo się działo, a do tego matka nie wyglądała na szczęśliwą. Bardziej na zirytowaną. Spojrzałem więc na nią z pytającą miną, całkowicie na chwilę odwracając wzrok od toczonych walk. Prawdopodobnie coś mi umknęło w tym czasie, ale to trudno. Rodzina jest najważniejsza, nie? Ciekawiła mnie jedynie walka mojego poprzedniego przeciwnika. W tej drugiej... oczywiście, były pioruny i inne "efekty specjalne". Niemniej jednak tego było za dużo jak na moją głowę. Pewnie jeszcze tam spojrzę, ale czy zauważę coś konkretnego? Ninja za zwyczaj nie grali w otwarte karty. Mogli chociażby używać tego wybuchowego dymu. Wybuchał, to prawda. No, ale zanim nie wybuchł, to skutecznie utrudniał widzenie. Nie miałem pewności, ale po tym co zobaczyłem, mogłem przypuszczać, że są też techniki, których nie do końca widać. Idealne dla takich "wojowników". W tym momencie matka się odezwała:
- Idź poszukać ojca, bo coś długo nie wraca.
Długo? Nie było go raptem minuty... No może dwóch. Niemniej jednak to ją trapiło jakoś dziwnie, więc wzruszyłem tylko ramionami i poszedłem szukać swojego taty. Na odchodne dodałem:
- Dobra, dobra, idę. - Tak, żeby się nie martwiła.
--- Dotyczy: Ja, Hinata (matka) ---

Ojciec w tym czasie prowadził rozmowę z trzema młodymi ludźmi. Jeden był w mniej więcej moim wieku, dwóch z pewnością młodszych. Niemniej jednak, dla ojca, oni wszyscy wydawali się młodzi. Saigo był już co najmniej po czterdziestce. Stary dureń, można by rzec. Bo jak inaczej wytłumaczyć fakt, że szlachetny, doświadczony samuraj obraża kogoś kto śmiało mógłby być jego synem? Nawet w żartach. No, ale Saigo tak tego nie widział. Dla niego to była kwestia honoru wbrew pozorom. Chciał po prostu dać nauczkę tym chłopakom, a przynajmniej jednemu z nich. Nie mógł zażądać pojedynku "o honor" i niezbyt nawet by tego chciał, gdyby nawet Yosuke był dużo starszy. To były trochę barbarzyńskie metody, a przynajmniej tak sądził Saigo. Odpowiedział najpierw Harishamowi:
- Wierz mi, chłopcze, ja także nie szukam zwady. Nie zamierzam być wrogiem potężnych Hoshigakich.
W sumie niezbyt wiele wiedział o tym szczepie, a może klanie... niemniej jednak skoro byli potężni, to byli potężni. Uwierzył chłopakowi na słowo. Później skupił swoją uwagę na chłopaku, który opowiadał o walkach:
- Zupełnie jak moja żona. Ona też jak się na mnie wkurzy, to bierze miotłę i próbuje mnie trafić. Zupełnie nie patrzy na to, że atakuje niewinne stołki, meble, naczynia, a to przecież ja jestem jej wrogiem. Przeurocza kobieta... - Saigo widocznie się rozmarzył na myśl o swojej żonie, którą tak mocno kochał. Po chwili jednak powrócił do stanu, który pozwoliłby mu kontynuować rozmowę. - Jeśli mówisz o gniewie, to mogę Ci powiedzieć, że gniew jest straszliwym doradcą. Nie ufałbym mu zbytnio. A jeśli chodzi o te shurikeny, to wybacz, ale nie widzę nic nadzwyczajnego.
No i przyszła pora, by także Yosuke doczekał się swojej odpowiedzi. Tym razem to nie była odpowiedź taka prosta jak w przypadku dwóch poprzednich. To znaczy, odpowiedź była prosta. Niemniej jednak sposób w jaki jej Saigo udzielił prosty już nie był. Zaczął od pytania, a właściwie trzech:
- Kim jestem? A bo ja wiem? Może Ty mi powiesz?
Gdyby Yosuke rzeczywiście mu odpowiedział, to co by to było? Na pewno nie coś miłego. W końcu "obraz samuraja" został w umyśle młodego Hoshigakiego zburzony. Najpierw przeze mnie, a teraz przez Saigo. Ten jednak miał to gdzieś co tak na prawdę Yosuke o nim myśli. Nie dał mu dojść do słowa. Po prostu przedstawił jedynie dwie możliwości, zmuszając młodego do wyboru jednej z nich. Innych opcji nie było:
- Powiedz mi czy jestem starym durniem, który zaczepia takie dzieci jak Wy, dla własnej przyjemności i by podbudować swoje ego? A może jestem ojcem jedynego samuraja, który brał udział w turnieju, a którego Wy oczerniacie, nazywając oszustem, przez co nie pozwalacie mi w spokoju oglądać walk?
Każdy normalny ojciec nie lubi jak ktoś obraża, krytykuje, poniża jego dziecko. Każdy kochający ojciec stanie w obronie swojego syna albo córki, bez względu na to z czym przyjdzie mu się mierzyć i ile syn albo córka ma lat. Po chwili za jego plecami odezwał się głos:
- Tu jesteś. Matka Cię szuka. - To byłem ja.
--- Dotyczy: Ja, Saigo (ojciec), Harisham, Yosuke, Shins ---

  Ukryty tekst

Kopiuj

[color=#FF4040]- Mowa ojca (Saigo - Otōsan)[/color]

Kopiuj

[color=#FFBF00]- Mowa matki (Hinaty - Okāsan)[/color]

[Harisham]

To co mówi ów nijaki chłopak o zdolnościach Ekko jest zastanawiające. Wynika z tego, że oddają oni swoją świadomość i jakikolwiek honor w imię czystej brutalnej siły, którą w dodatku kierują gdziekolwiek popadnie, gdzie tylko się da. Zdecydowanie nie jest to droga Hachimana. Bóg Ośmiu Chorągwi chce, aby walczyć śmiało i honorowo, patrząc w twarz przeciwnika w uczciwej rywalizacji. Wpadanie w niekontrolowany szał jest wypaczeniem czystej walki na rzecz zwykłej żądzy krwi i śmierci. Zaiste ci, którzy urodzili się z takimi zdolnościami muszą być przeklęci przez bogów.
- To straszne... Znaczy, jasne to daje jakieś szanse na wygraną Tamaki, ale... Współczuję Ekko. Urodził się przeklęty przez bogów, przez co jest tylko zwykłym bezwolnym narzędziem do zabijania. To smutne. - odpowiadam, po czym zwracam się do mężczyzny od sushi - Jest pan więc człowiekiem, który uwielbia zadawać pytania, nie chcąc słyszeć odpowiedzi na nie... Cóż, Skoro pan tak woli, pana sprawa. Myślę jednak, że lepiej, aby skierował pan swoją uwagę na swoją żonę, aby nie musiała pana bić miotłą, niż zaczepiać obcych ludzi, którzy zwyczajnie chcą pooglądać jak w turnieju radzą sobie ich znajomi.