Dom uciech "Rōzugōrudo"

[Arii]

11/17

Zrozumieć siebie
Wyprawa B - Ayumu

---

Handlarz patrzył się na niego i oceniał jego ofertę. Ayumu starał się wyprowadzić go w małe bambuko, niby coś oferując, ale nic nie dając od razu. -Od razu mogę ci powiedzieć, że takie coś nie przejdzie. Ale mam dla ciebie świetną ofertę.- uśmiechnął się odpychająco pokazując żółte zęby. -Dostaniesz ten materiał, wojowniku. Ale jeżeli dasz sobie zaimpvlikować coś... co dopiero co stworzyłem. Nie będę oszukiwać, że jest to dość specyficzny środek... który do przeżycia potrzebuje silnego ciała... Poprzednie przypadki nie wytrwały, bo były za wątłe. Ty wydajesz się lepszym obiektem do... badań nad tym specyfikiem.- przyjrzał się mu i machnął na jednego ze swoich karków, który sięgnął po coś na jednej z półek i położył na ladzie. -Taki kawałek powinien wystarczyć do tego co planujesz. Odpowiednio przetopiony będzie nadawał się nawet do wykonania dużego zapasu broni. Więc jak? Odważysz się dostać to za cenę... małego eksperymentu?

  Ukryty tekst

[Ayumu]

Wieloklud zmierzył wzrokiem mafiozę. Wstrzyknięcie nieznanej substancji w ciało... To brzmi absurdalnie, ale z drugiej strony, poddawał już swoje ciało niezwykłemu treningowi fizycznemu zwiększającemu jego odporność. Jego ciało było już zniszczone, nienaturalne... I tak na dobrą sprawę poza pomaganiem innym i gniewem, który ciągle w nim siedział, nic nie motywowało go do życia. Nie było jakiegoś piękna czy szczęścia, a raczej poczucie przydatności.



- Dobra, czemu nie? Przeżyłem już jadowite węże dzikich, jak i kwas na skóze. - Prosta sprawa. Życzenie śmierci zmieszane jeszcze z ciężkimi przeżyciami i mamy człowieka, który jest w stanie zaryzykować nawet coś takiego. - Są jakieś skutki uboczne poza ewentualnym zgonem? Nie wyrośnie mi jakaś trzecia ręka? Ma to w ogóle jakiś cel? Nie oślepnę? - Ileś pytań, bo w sumie od niektórych przypadłości pewnie wolałby zgon, ale biorąc pod uwagę z jakim ciałem żył od ponad dziesięciu lat, to w sumie, czy miało to jakiekolwiek znaczenie?

[Arii]

12/17

Zrozumieć siebie
Wyprawa B - Ayumu

---

Ayumu krótko myślał o tym, co zrobić. Wiedział od razu, że to ma mieć jakiś wpływ na jego ciało, ale nie zależało mu, aż tak na życiu, żeby odmówić. A mógł wykonać swoje zlecenie od starca, ktory wyczekiwał na ten specjalny materiał. Co pozostało mu innego. -Coś jeszcze? Hm... No cóż tego właśnie nie wiemy. Jest to bardzo specyficzna mieszanka... I powinieneś zyskać dzięki temu siłę. Ale jak będzie? Nie wiem.- oczy zabłyszczały mu, jakby ryzyko było świetne. Jeden z karków wyciągnął strzykawkę, byli na to gotowi. Ile takich jak on tutaj było wcześniej. -Wystarczy, że ci to wstrzykniemy i możesz zabierać kamień ze sobą.- i kiedy ten się zgodził ostatnio aż igła wbiła się w jego skórę wlewając w niego dziwny specyfik. Nic nie poczuł a kamień przybliżył się do niego. -No nic... pozostaje mi życzyć ci wszystkiego dobrego po tym. Obym zobaczył ciebie następnym razem żywego.- uśmiech nie wyglądał na szczery, ale złowieszczy. Mógł zabrać ze sobą kamień i wyruszyć. Czuł też, że jego czas tutaj powoli się kończy. A jak dobrze pamiętał musiał wyjść z pokoju kobiety u góry o równej godzinie.

  Ukryty tekst

[Ayumu]

To, jak dużą głupotę zrobił w tym momencie Ayumu, ciężko było ocenić. Ale gdyby mieli go od tak zabić, to by po prostu zabili, prawda? Jest więc szansa, że po prostu przejdzie przez niego substancja, wydali ją i tak dalej. Poza tym, dochodzi jeszcze fakt, że dawka mogła być zabójcza, ale dla ludzi mniejszych. Dobranie zabójczej dawki pod człowieka 60 kg mogło być złagodzone na człowieka powyżej 100. Dodatkowo był też dużo wyższy i cała jego anatomia nie przypominała zwykłej przeciętnego człowieka. Może dlatego też przeżył te dotkliwe poparzenia i zatrucie jadem. Był optymistycznie nastawiony, żeby efekt placebo pomógł mu w zwalczeniu tego świństwa, no i wiadomo. Co cię nie zabije, to cię wzmocni. Nie trzeba jednak ukrywać, że jednym z powodów do zgody było przyspieszenie negocjacji albo ewentualnej walki, by jak najszybciej opuścić przybytek i oszczędzić cztery tysiące.

- Też mam nadzieję, że będziemy mieli okazję się jeszcze spotkać. - Odrzekł wielkolud, odchodząc ze skałą. Nie chciał spotykać tego człowieka, ale chciał przeżyć. A jak przeżyje, to może kiedyś spuści mu łomot i spali ten przybytek.

Gdy tylko mógł, Ayumu udał się korytarzami do wyjścia, dziękując przyjmującej dziewczynie i opuścić przybytek, zanim zostanie policzony. Chciał jak najszybciej dostarczyć materiał do zleceniodawcy, bo nie wiedział, co się z nim za chwilę stanie. Czy może straci przytomność, zasłabnie, czy po prostu nie dożyje, żeby tam dotrzeć...

[Arii]

13/17

Zrozumieć siebie
Wyprawa B - Ayumu

---

Wielkolud pozwolił zrobić to co zrobili. Dopiero później zrozumiał, że dosłownie mógł zginąć. Ale im prędzej wyruszy do swojego zleceniodawcy tym wykona zadanie, jak na shinobiego przystało. Przeszedł przez Dzikiego wielkoluda, wrócił do drabiny, wyszedł do dziewczyny, pożegnał się z nią i wyszedł na korytarz. Przeszedł do samego wyjścia. Nikt się na niego nie patrzył i nie oceniał. Narazie nic nie czuł, dlatego postanowił skierować się od razu do chaty staruszka, który na niego oczekiwał. W samym środku Gaju przechodząc przez wąską, zabłoconą ścieżkę poczuł się obserwowany. Z każdej strony czuł niepokój, jakby ktoś chciał go przestraszyć albo zaatakować z zaskoczenia. Nie rozumiał tego uczucia, nie wiedział jak je opisać. Obraz delikatnie mu się zamazywał i raz słyszał szelest liści, jakby ktoś huczał mu do ucha albo całkowicie nie słyszał tego. Czyżby specyfik działał? Westchnął, kiedy mu się poprawiło a na środku drogi pojawił się wytatuowany grubas z dziwnego przejścia pod przybytkiem. -Słyszałem, że mówiłeś coś o Dzikich podczas Bitwy, skurwielu.- mężczyzna patrzył się na niego wrogo i gotowy do ataku. Ayumu czuł, jak zawroty głowy się zwiększają. Nie mógł ustać na nogach a teraz jeszcze Dzikus stał naprzeciw niego., który chyba rzucał mu wyzwanie.

  Ukryty tekst

Z/T