Gdzieś w mieście

[Tsuyochi]

Tsuyochiego przeszedł dreszcz, gdy nieznajomy zdradził jak dużo wie na jego temat. Gdyby stali w miejscu, a wokół panowała absolutna cisza, pomocnik biznesmena usłyszałby zgrzytanie zębów. Patrząc się w jego stronę dostrzegłby zaciśnięte pięści. Nie zdążyłby zareagować na śmiertelny cios w plecy. Tsuyochi znał wystarczająco dużo śmiertelnych technik, które w obecnej sytuacji rozwiązałyby problem w ułamku sekundy.
Opanuj się.
Głos rozsądku przemówił. Skoro on znał jego tożsamość, pochodzenie i umiejętności, to na pewno informacje te znało więcej osób należących do jego grupy, bandy, firmy lub czegokolwiek, czego właścicielem był ów biznesmen o imieniu na literę "Y", którego czarnowłosy shinobi nie mógł sobie przypomnieć.
Strażnicy pilnujący drewnianych wrót nie przypominali shinobi. Najpewniej zwykłe chłopki roztropki uzbrojone w włócznie, ubrane pancerz i poinstruowane, by wyglądać groźnie. Prowadzący go chłopiec na posyłki również zachowywał się, jakby NinJutsu nie robiło na nim wrażenia. Pewność siebie to jedna z najważniejszych cech charakteru i Tsuyochi zastanawiał się, w jakim stopniu jest ona poparta faktycznymi umiejętnościami, a na ile jest to ignorancja i zwyczajna głupota.
- Skoro ta szopka z ukrywaniem własnej tożsamości ma najwyraźniej dla ciebie tak duże znaczenie, a ja nie wiem jak się do ciebie zwracać, nadaję ci imię Aho. - rzuciłem idąc kamienną drogą, prowadzącą zapewne do siedziby owianego tajemnicą biznesmena.

[Uchiha Izanagi]

Kij... i więcej kija?
Misja rangi D [9/15] Seifu Twoje przypuszczenie, iż drogą dyplomacji raczej niewiele tutaj wskórasz, okazało się być ze wszech miar słuszne. Kiedy zerknąłeś bowiem dookoła, dostrzegłeś jeszcze dwóch młodych osiłków za sobą oraz dwóch kolejnych wynurzających się z domostwa, które najwyraźniej w ostatnim czasie gang obrał sobie za siedzibę. Teraz nie tylko bowiem Satsumo ruszył w twoją stronę, ale i tamci, z ewidentnie nieprzyjemnymi zamiarami. Normalna osoba byłaby teraz w sporych tarapatach.

Całe szczęście, że nie byłeś kimś takim.

Czym prędzej złożyłeś dłonie w pieczęć Tygrysa, przelotnie mając wrażenie, iż w jakiejś alternatywnej rzeczywistości musiałbyś wykonać o wiele więcej z nich, aby uzyskać pożądany efekt. W tej jednak nie musisz tracić wiele czasu i nim twoi adwersarze się zbliżą, wszędzie wokół powstaje mleczna, wywołana chakrą Suitonu mgła. Jest tak gęsta, że nie widać w niej dalej, jak metr dalej - co jest przeszkodą tak dla przeciwników, jak i dla ciebie samego. W przeciwieństwie do nich, ty jednak wiedziałeś, co się dzieje i nie byłeś zaskoczony nagłym brakiem widoczności.

Twojemu szeptowi towarzyszyło tylko ciche: "Ja-jasne. Będę cicho!" ze strony chłopaka na twoich plecach (wydane zaraz po głośnym wciągnięciu powietrza towarzyszącym zaskoczeniu jego samego). Zbliżający się ku tobie młodociani obwiesie wydali z siebie okrzyki zdziwienia, ułatwiając ci tylko zlokalizowanie ich w gęstym mleku oraz zagłuszając wasz krótki dialog. Czym prędzej przemieściłeś się ku ścianie kasyna (niemal na nią wpadając), po czym korzystając z prostej techniki Kinobori no Waza ruszyłeś w górę, po paru krokach przebijając się przez stworzoną własnoręcznie mgłę.

- Jaaa cięęęę! Zarąbisteee! - wydał z siebie nagle zduszony okrzyk zachwytu kościsty pasażer na twoich plecach, ewidentnie pod wrażeniem twojego wyczynu. - Widziałeś ich miny?! Gdzie się tego nauczyłeś?! - pyta cię, przejęty, pakunek trzymając jednak ciasno w palcach dłoni, kiedy wbiegłeś na dach kasyna. Stąd wiedziałeś już mniej więcej, gdzie iść - raptem kilka dachów dalej, na poziomie ulicy zaczynało się targowisko, o czym świadczyły kolorowe dachy straganów mieniące się w promieniach słońca.

[Uchiha Izanagi]

Ścigając ogień
Misja rangi C [9/30] Tsuyochi - Aho... proszę bardzo, możesz się tak do mnie zwracać. Jak już pobędziesz trochę w Shigashi, zaczniesz doceniać wartość tego rodzaju "szopki". - rzucił w twoim kierunku przewodnik, kiedy zbliżaliście się podjazdem do rezydencji, na obrzeżach której krążyły kolejne patrole strażników. Jeden z nich minął was dość blisko - rozpoznawszy jednak ubranego na biało Aho, zignorowali was, kontynuując obchód rezydencji.

Sama posiadłość przedstawiała się jako bardzo typowy przykład sukiya-zukuri - wyrafinowanego stylu architektonicznego, który upodobała sobie też część twojej własnej rodziny. Duży, główny budynek połączony jest z dwoma, nieco mniejszymi skrzydłami, które - co widzisz, gdy mijacie fronton rezydencji - nieco rozciągają się, tworząc coś kształt podkowy. Całość wykonano z drewna, teraz przyprószonego śniegiem.

Zostajesz zaprowadzony na tył rezydencji, obok zamarzniętego stawu na środku którego znajduje się wysepka - na niej zaś niewielka altana, połączona prostym, kamiennym mostkiem ze stałym lądem. Na dziedzińcu, który tworzą skrzydła budynku przebywały obecnie cztery osoby - ładna, nieco przy kości kobieta w wieku około czterdziestu lat ubrana w ciepłe i kolorowe kimono, dwójka chłopców w wieku pięciu-sześciu lat (będących ewidentnie braćmi) oraz łysy mężczyzna, którego wiek ciężko ci było określić na pierwszy rzut oka, a którego podobiznę kojarzyłeś... naturalnie ze swego "dzieła" w parku. Bawił się właśnie z dziećmi, rzucając się z nimi śnieżkami, podczas gdy ich matka obserwowała to wszystko ze schodów prowadzących do wnętrza domu.

- Yakimichi-sama. Przyprowadziłem ci gościa, młodzieńca z klanu Kōseki. - odezwał się twój przewodnik, przystając w rozsądnej odległości i skłaniając się swemu pracodawcy.

[Tsuyochi]

Tsuyochi zastanawiał się, czy mężczyzna bawiąc się z dwoma chłopczykami chciał zapewnić sobie bezpieczeństwo czy po prostu uśpić jego czujność. Nigdy nie popisywał się wysoką empatią, ale jak na przyzwoitego człowieka przystało poczuł wstyd na myśl o tym, co odstawił w parku.
- Tsuyochi Kōseki, miło mi. - przedstawił się, choć była to w tym momencie tylko formalność - a może to poczucie winy wywołało tą uprzejmość? Cholera.
Zanurzył oba wielkie kunai w śniegu. Sytuacja działa także na jego korzyść. Nawet najgorszy złoczyńca nie pokaże swojej najgorszej strony w postaci małych... synów? Wnuków? Jeśli Yakimichi to zaplanował, to nie był przeciętnym człowiekiem. Idealne warunki do rozmowy z shinobi, który w każdej normalnej sytuacji mógł zakończyć jego życie w przeciągu paru sekund.
Uśmiechnął się w aprobacie. Przykucnął i zagarnął nieco śniegu. Zimno wywołało falę dreszczu na jego chudych palcach i dłoniach poprzecieranych w czasie treningów. Wyprostował rękę celując daleko przed siebie. Polizał wargi skupiając się na nieistniejącym celu. Oka z oczywistych powodów nie musiał przymykać. Wyrzucił twardą śnieżkę wysoko i daleko. Ciekawe w kogo trafi?
Tego się nie dowie, ale może odkryć powód swojej obecności w tymże miejscu.
- Piękna pogoda. Uwielbiam zimę. Aż przykro jest przechodzić do rzeczy, aczkolwiek nie chcę przerywać panującej tu sielanki. Pana... Współpracownik mówi, że pragnie się pan ze mną widzieć.

[Uchiha Izanagi]

Ścigając ogień
Misja rangi C [11/30] Tsuyochi Wypuszczona przez ciebie śnieżka poszybowała gdzieś daleko, niemal natychmiast ginąc w zadymce śnieżnej, nadal szalejącej dookoła. Gospodarz, słysząc wpierw swego przybocznego, a następnie twój, odesłał dzieci do matki, mówiąc im coś ściszonym głosem. Następnie podszedł do ciebie i twojego przewodnika, stając parę kroków przed tobą.

- W istocie, zima to jeden z piękniejszych okresów. W słoneczne dni pięknie widać stąd panoramę miasta i wieże każdej świątyni. - skomentował całkiem spokojnym i dość niskim głosem*, również przystając, aby popatrzeć na opadające z nieba płatki śniegu. Następnie spojrzał na ciebie. Aho tymczasem usunął się nieco na bok, wiedziałeś jednak, że jest to pozycja pozwalająca mu w razie czego doskoczyć do was i spróbować obronić Yakimichiego, gdybyś go miał jednak zamiar zaatakować. - Tsuyochi-san, zażyczyłem się z tobą najpierw spotkać, nim podejmę dalsze działania związane z wyczynami twoimi oraz Satoichiego z ostatniej nocy. Uznałem, że dam ci pewien... kredyt zaufania, jako że sam kiedyś byłem młody i robiłem sporo głupot. Przymknę zatem oko na twoje wyczyny i nie wyciągnę z nich dalszych konsekwencji - więcej nawet, zapłacę ci przyzwoitą sumę - jeżeli odnajdziesz swego towarzysza nocnego pijaństwa, a mojego niesubordynowanego podwładnego i sprowadzisz go do mnie. -


* - głos Erwina z Shingeki no Kyojin

[Tsuyochi]

Wysłuchał słów mężczyzny nie pozwalając, by choć na sekundę okazać wstyd i zażenowanie swoim nocnym wyczynem. Wydawało się to tak głupie, a jednak... na swój chamski sposób zabawne. Co by powiedziała matka, gdyby zobaczyła na co stać jej kulturalnego i honorowego syna?
Wolał sobie tego nie wyobrażać.
Inną kwestią było wydanie swojego... znajomego. Znał jego imię, wiedział, że dobrze się bawili pijąc bez umiaru i śpiąc z miejscowym panienkami. Był także odpowiedzialny za zniknięcie moich rzeczy oraz wpakowanie go w tę sytuację. Na domiar złego, w umówionym miejscu zamiast Satoichiego, spotkał tego przyjemniaczki w bieli. Czy to zbieg okoliczności czy po prostu kolega go wydał przestało mieć znaczenie. Był shinobi, najemnikiem, zaoferowano mu pieniądze za wykonanie misji. Oczywiście, że zamierzał się jej podjąć.
- W biznesie nie ma sentymentów. Wpakował mnie w to szam... - ugryzł się w język.
Trochę kultury człowieku.
- Kto może mieć jakieś informacje na jego temat? Ulubione miejsca? Dom? Znajomi? Rodzina?

[Uchiha Izanagi]

Ścigając ogień
Misja rangi C [13/30] Tsuyochi - Rad jestem, iż jesteś światłym młodzieńcem. Powinieneś sobie poradzić w naszym mieście. - odpowiada ci Yakimichi z lekkim uśmieszkiem na twarzy. Następnie skinąwszy na ciebie, prowadzi cię w stronę altany, którą widziałeś wcześniej. Jest ona dość dobrze chroniona przed zamiecią i stanowi ewidentnie doskonały punkt widokowy na okolicę. Ukryły się w niej dwie niewielkie, wykonane z prostotą i solidnością drewniane ławeczki, które z pewnością stoją tu już szmat czasu, jednak nadają pewien ryt przytulności poza tym dość eleganckiej konstrukcji. Yakimichi przysiadł na jednej z nich, gestem zapraszając cię do tego, byś spoczął na drugiej, ustawionej naprzeciwko.

- Satoichi... cóż, o ile nie wykonywał dla mnie zleceń, czas spędzał głównie w burdelach i pubach, zazwyczaj nawiązując podobne znajomości, jaką nawiązał z tobą. Ma swoje ulubione kasyno w mieście - Kurobara*, znam też parę burdeli, które regularnie odwiedza. Podobno ma gdzieś jeszcze siostrę, pracującą w jednym z takowych miejsc, ale nie jest to potwierdzona informacja. Będziesz musiał się nieco wysilić. - kontynuuje, czekając na twoją reakcję.

Tymczasem zadymka nieco ustała i teraz spomiędzy płatków zaczyna na światło dzienne wydobywać się nieśmiało piękny krajobraz tętniącego życiem, wielkiego miasta.


* Czarna Róża

[Yami]

Misja Rangi D - Shin
15/15 Sprzedawca sklepu z wyposażeniem "Trafiony Ekwipunek" stał wryty wpatrując się w twoją osobę. W postać niewielkiego młodzieńca, który właśnie opuścił z przestrogą jego przybytek. Cóż nic dziwnego iż pełen podziwu wpatrywał się w ów scenę, młodzian niemal rok siedział z kartką z zagadką w jego sklepie i nic nie było w stanie go ruszyć, aż w końcu zostawił go samego sobie a teraz, ten gwałtownie się podniósł. Czyżby w końcu rozwiązał zagadkę opisaną w liściku? Kto wie, ważne, że w końcu opuścił lokal. Sprzedawca westchnął i uśmiechnął się pod nosem nie mówiąc nic.
Shin kroczył uliczkami spokojnej mieściny. Wozy przewożące towar wesoło podskakiwały na nierównościach dróg zaś mieszkańcy rozmawiali ze sobą kierując się swoimi ścieżkami. Nikt nawet nie raczył zwrócić uwagi na młodziana pogrążonego w myślach, myślach związanych z próbą rozwiązanie zagadki tajemniczego rzezimieszka. Tok rozumowy wydawał się być sensowny. Każdy element zdawał się łączyć i prowadzić do celu. Problem jednak był taki iż chłopak nie znał miasta na tyle dobrze aby znaleźć taki magazyn. Dodatkowo samo Shigashi nie było miastem portowym, gdyż nie posiadało dostępu do morza jednak przepływała przez nią rzeka, przy której z pewnością znajdowały się magazyny i spływy transportów towarów.
Kierował się więc młodzian częściowo słuchem jak i również topologią otoczenia. Może nie znał dobrze miasta lecz widział rzekę nim wkroczył do miasta dlatego mógł mniej więcej określić gdzie ta część miejska może się znajdować jednak określenie dokładnego miejsca zapomnianego magazynu może okazać się znaczącym problemem. Może jednak uda mu się zaciągnąć języka pośród miejscowych pracowników części magazynowej.

[Shin]

[16 / 15]
Chłopak szedł powoli przez Shigashi, mijając kolejne, charakterystyczne dla tutejszej architektury budynki. Jedyne, co dawało mu jakieś nadzieje, to znalezienie rzeczki i miejsca, gdzie łowi się na niej ryby. Rzeka w Shigashi nie mogła być niewielka, skoro poławiano w niej ryby, więc pytając lokalnycho jej umiejscowienie dojście do niej nie powinno stanowić wielkiego problemu.
Rzeczywiście na efekty swojej eksploracji chłopak nie musiał długo czekać: budynki w okolicy zmieniały swój wygląd, będąc pozbawionymi ozdób i budowanymi w czysto pragmatyczny sposób, ale im dalej od centrum Shin się udawał tym bardziej wydawało mu się, że ta dzielnica Shigashi czasy świetności ma już za sobą. Jeśli jego zadaniem będzie wyszukanie tu opuszczonego magazynu, to może trzeba życzyć sobie powodzenia...
- Przepraszam, czy jest tu jakiś opuszczony magazyn niedaleko rzeczki? - spytał chłopak jednego z siedzących nieopodal budynku tublców, uznając po namyśle, że to będzie najlepsze wyjście i ściskając leko klucz znajdujący się w wewnętrznej kieszeni. Kierując się ich słowami nie powinien mieć zbyt wielu problemów z trafieniem do odpowiedniego miejsca.

[Yami]

Misja Rangi D - Shin
17/15 Podróż przeszła sprawnie. Dotarł chłopiec z kartek zbudowany do strefy "portowej" kupieckiego miasta Shigashi. Miasto, którym rządził pieniądz, odkrywało przed sobą kolejne, niewielkie elementy obrazu na jaki się składało. Jak już młodzian zdążył zauważyć tłok i kupiecka gwara zaczynały cichnąć i ustępować miejscu mniej schludnej części miejskiej. Brak zdobień na domostwach, brak czystego odzienia i przyklejający się wzrok miejscowych na swoich plecach. Shin przybył tutaj w pogoni za człowiekiem zagadką, drobnym rzezimieszkiem, który zostawiał za sobą poszlaki lecz widocznie wiedzieć nie mógł iż osoba, która zajmie się sprawą znać miasta nie będzie.
W tym przypadku postanowił młody wojak zaciągnąć języka wśród miejscowej ludności. Zbliżył się wtedy do jednego z mężów, który siedział na niewielkim ganku swego domostwa. Była to leciwa osoba. Szerokie zmarszczki i zmęczone pracą dłonie pozwalały określić jego wiek na półwiecze. Trzymając w prawej dłoni długi nóż a w lewej jedną z ryb zajmował się patroszeniem połowu. Nieprzyjemny zapach rybich trzewi nieprzyjemnie wdarł się do twoich nozdrzy. Nie powstrzymało to ciebie przed zadaniem ów prostego pytania.
Mężczyzna uniósł głowę kiedy twój cień padł na wiadro rybich trzewi a słowa zawędrowały do małżowin. Widząc nieznajomą twarz przerwał pracę. Oparł łokcie o kolana zaś dłonią, którą trzymał nóż, zakręcił dwukrotnie w nadgarstku wskazując na ciebie.
- A kimżeś ty tak właściwie chłoptasiu jest? Po cholerę ci to wiedzieć? Już nic tam nie znajdziesz. - ton głosu jego niski i szorstki. Mówił powoli i wyraźnie. Spojrzał wtedy na wiadro i ponownie ku Tobie - Choć w sumie jeśli dasz mi 10 Ryo to mogę ci co nieco powiedzieć chłopcze. Miałbym wtedy jak zwilżyć gardło na wieczór.
Chrząknął dwukrotnie i wbił w ciebie swój wzrok oczekując odpowiedzi. Nie jest to chyba wygórowana kwota za informację, która zaoszczędzi tobie znaczną ilość czasu.

[Shin]

18/15
Patroszący ryby staruch cuchnął połowem, ale nie pieniędzmi, co było widać na jego zmęczonym obliczu, ubiorze, braku hiegieny i fakcie, że zajmował się niezbyt przyjemnym zajęciem. W normalnych warunkach chłopak nie podszedłby do takiej osoby, ale sam fakt, że zaoszczędzi mu to masę czasu był wystarczającą motywacją, żeby zasięgnąć motywacji do nawiązania rozmowy. W końcu co miał do stracenia? Jak się miało wkrótce okazać, było to 10 ryo...
- Maluję obrazy, szukam opuszczonych przez człowieka miejsc... niby co miałbym tam znaleźć? - spytał, śmiejąc się lekko - Spokojnie, byłbym głupcem nie wiedząc, że świat stoi na pieniądzu - powiedział, wręczając mężczyźnie 5 ryo. Co prawda ludzie ceniący pieniądze nie są zazwyczaj przebiegli w tego typu interesach, ale wypadałoby zachować minimum ostrożności - drugie tyle dostaniesz, jeśli to, co powiesz okaże się pomocne - zapewnił Shin, i jeśli mężczyzna poda mu lokalizcję, to chłopak zgodnie z obietnicą da mu pozostałe 5 ryo i odejdzie w stronę magazynu, a w innym wypadku zacznie szukać samodzielnie, pytając przechodniów, którzy nie są tacy... wymagający pod względem finansowym.

[Yami]

Misja Rangi D - Shin
19/15 Użytkownik tajemniczego stylu Ninja postanowił iż najrozsądniejszą opcją będzie niewszczynanie zbędnych burd. Nie tego pragnął. Uszczuplenie swej sakwy było widocznie jedynym sposobem aby dotrwać do końca tej historii. Czyż przypadkiem nie klucz otworzy zamknięte wrota tej zagadki? Shin podjął wówczas decyzję w której spróbuje trochę zaoszczędzić. Opowiedział odrobinę o sobie mężczyźnie. Jego mina jednak tylko skrzywiła się z niesmakiem.
- Zwykłe babranie się w farbie, zabawa to nie robota. Wziąłbyś się do prawdziwej roboty. - skwitował wstęp twej wypowiedzi - A co do tych pieniędzy. Jaką mam gwarancję, że wrócisz, hę? Choć w sumie to zawsze parę grosza już jest. Niech Ci tam będzie.
Mężczyzna odrzucił rybę do wiadra zaś nóż wbił w deski podłogi tuż przy swojej prawej nodze. W miejscu gdzie teraz wystawała broń mogłeś dostrzec kolejne dziurki, które mogły świadczyć, że to nie pierwszy raz gdy tak właśnie uczynił.
- Słuchaj młody. Bo nie będę powtarzał. W tej dzielnicy znajdują się dwa takie miejsca. Pierwszym, tym bliżej jest magazyn "Smoczego Łba". Jeśli pójdziesz tą trasą - tutaj wskazał kciukiem kierunek - dojdziesz do rzeki. Obij wówczas w prawo. Na ścianie magazynu znajduje się malunek głowy smoka, więc nie sposób ominąć. Drugie miejsce, już bez swej nazwy, chyba, że mowa tutaj o miejscu spotkań mętów znajduje się w przeciwną stronę. Trochę ciężej tam trafić. Musiałbyś iść trochę na południe. Minąć z trzy chaty i skręcić w prawo. Mijasz kolejne dwie chaty i za beczką skręcasz w lewo. Potem prosto. Nie pamiętam dokładnie ale to gdzieś te okolice. Budynek dość mocno zniszczony. To tyle.
Mężczyzna wstał i sięgnął ręką po brudny ręcznik, którym wytarł sobie ręce. Widocznie miał na dziś dość roboty. Musiał pozbyć się jeno rybich trzewi, a może do czegoś je wykorzysta? Kto wie ludzie z biedniejszych regionów zawsze znajdują sposób aby wykorzystać wszystko co wpadnie im w ręce.

[Shin]

20/15 Kiedy chłopak myślał, że dostanie odpowiedź, ale mężczyzna musiał dodać swoje trzy grosze o tym, co sądzi o malowaniu i jakie jest jego spojrzenie na świat sztuki co obchodziło Shina tyle, co zeszłoroczny śnieg. Mimo wszystko charakter młodego ninjy nie pozwalał mu na zwykłe "zamknij się" i ze spokojem musiał on wysłuchać kilku niepochlebnych słów pod adresem swojego domniemanego zawodu.
Rozmowa i łapówka przyniosły swoje rezultaty, bo shinobi dostał informacje na temat dwóch opuszczonych magazynów. No nic, trzeba będzie sprawdzić obydwa miejsca pasujące do opisu. Co prawda tłumaczenie było krótkie i wypełnione szczegółami, a tubylec najwidoczniej nie miał najmniejszej ochoty umilać ani uprzyjemniać misji Shinowi. No nic, chłopak zapisał sobie jego wskazówki na karteczce i postanowił poczłapać w miejsca wskazanego przez człowieka, który z produkcją mydła miał na pewno tyle wspólnego, co kamień z wychodkiem.
Shin potaknął, podziękował i ruszył do pierwszego z miejsc, do magazynu obok "Smoczego Łba" na krótki rekonesans. Przede wszystkim będzie szukał tam ekwipunku do połowów, bo to pozwoli mu stwierdzić, czy ten magazyn mógł mieć jakąkolwiek szansę na bycie miejscem, o którym była mowa w zagadkach, a jeśli uzna, że to miejsce nie jest godne uwagi, to skieruje się do bardziej odległego magazynu, najpierw sprawdzając, czy w budynkach nie znajdują się nieproszeni goście.

[Yami]

Misja Rangi D - Shin
21/15 Młodzieniec, który ciałem złożony był z kartek albo to kartki jego ciało stanowiło skierował się we wskazanym przez mężczyznę kierunku. Przemieszczał się między budynkami o wątpliwym wyglądzie. Okoliczni mieszkańcy spoglądali w jego stronę z zaciekawieniem choć często wyczuwałeś ostre spojrzenia, które wbijały się Tobie w plecy. Nie musiałeś jednak męczyć się w tym stanie zbyt długo. Dotarłeś nad rzekę. Ta, szeroka na bodaj 10m, przecinała miasto. Momentalnie uderzył ciebie podmuch wiatru, który naciągnął od prawej strony. Efekt powstałego klina, który powodował dość silne "przeciągi".
Shin obrócił się i podążył wzdłuż linii brzegowej. Po drodze mijał malutkie przystanie, przy których cumowały niewielkie łódki. Znajdowały się na niej głównie liny i czasem sieci. Rzeka, która dzieli swój nurt na mniejsze, wpada następnie do kilku jezior dlatego widok sieci aż tak nie dziwił. Również przy nabrzeżu znajdowały się inne podstawowe narzędzia rybołówcze.
Dotarłeś w końcu do magazynu, który zdawał się mieć swoje dobre lata za sobą. Tutaj miejscem brakowało deski, czasem dostrzegłeś dziurę lub kilka brakujących gwoździ. Miejscami drewno było przeżarte przez korniki. Przetarty malunek głowy smoka, który widniał tuż nad drzwiami magazynu. Jako, że wspomniany magazyn miał być stosunkowo opustoszały to chłopak przekroczył nadwątlone zębem czasu odrzwia i wkroczył do środka.
Panował tutaj półmrok. Smugi światła wpadały przez niewielkie dziury, które powstały na wskutek upływających lat. Ta największa, która znajdowała się w dachu budynku pozwalała wpaść promieniom słońca do środka i oświetlić centrum magazynu. Właśnie w tym miejscu znajdował się niewielki stolik z posrebrzanym puzderkiem. Znajdowała się w nim niewielka dziurka. Dziurka od klucza.

[Shin]

22/15+
Droga do magazynu nie była zbyt przyjemna. Shin nie był pewien, co było gorsze: pogoda i klimat Shigashi, otaczające go, zaniedbane budynki, czy nieprzyjazne spojrzenia ludzi których higiena osobista i maniery pozostawiały wiele do życzenia, a ich wzrok kierował się do pasa shinobiego, oczekując wypchanej ryo sakiewki. Mimo, że wędrówka nie trwała zbyt długo, to chłopakowi dłużyła się w nieskończoność, ale czuł coraz większą ulgę wiedząc, że znajduje się coraz bliżej celu.
Barak, który zastał w najmniejszym stopniu nie przypominał magazynu i chłopak wiedział doskonale, czemu nie pełnił swojej roli. Całą konstrukcja była przeżarta, a chłopak najzwyczajniej na świecie widział, że musiała taka być jeszcze przed jego opuszczeniem, inaczej pierwsze z wewnętrznych, odpadających warstw drewna nie nosiłyby śladów intensywnego mycia jakimś drucianym narzędziem. Mimo to chłopak zaglądnął do środka i ujrzał cel swojej podróży. Posrebrzane puzderko leżało na stoliku, skąpane w blasku zachodzącego słońca. Chłopak nie umiał już się doczekać, żeby zobaczyć co się w nim znajduje i zabierając je uprzednio na zewnątrz znalezionym w sklepie kluczykiem otworzył wieczko w poszukiwaniu ukrytego w nim skarbu. A skrzyneczkę chłopak zachowa... może będzie coś warta w lombardzie albo sklepie, z którego tu trafił.