Gdzieś w mieście

[Khusara Hatakame]

Sklep starca nie wyglądał już tak samo jak kiedyś, zniszczony i zrujnowany przez postronnych złodziei próbujących dorobić się na szkodzie innych ale czy aby na pewno ? Poszlak było nie wiele ale niektóre z nich pozwalały na dowiedzenie się czegoś więcej lecz czy warte to zachodu i czasu ? Zadawałem sobie w myślach pytanie. Czy nie lepiej porzucić pogoń dla zemsty i zostać by wesprzeć Satsumę oraz odbudować jego dobytek ? Gdy strażnicy uspokajali rozżalonego staruszka podeszła do mnie wysoka kobieta w zbroi wręczając worek z pieniędzmi za mój wysiłek. Na początku przechodząca mnie myśl czy na nie tak na prawdę zasłużyłem nie pozwalała mi przyjąć sakiewki jednak wieloletnia praca i znajomość staruszka Satsumy przypomniała że jako iż jest uparty jak osioł nie pozwoliłby mi nie przyjąć wynagrodzenia, upartość ta nie jeden raz pozwalała mu efektywnie handlować wieloma towarami utrzymują biznes na nogach. Szczerze to nigdy tak na prawdę nie widziałem Satsumy tak lamentującego jednak wszystkie moje wcześniejsze przekonania sprawiały że podnosiłem się lekko na duchu pamiętając o mało spotykanej determinacji i zaradności jaką posiadł staruszek Satsuma. Wysoka kobieta powiedziała żebym odwiedził starca po kilku dniach, gdyż potrzebuje czasu by dojść do siebie. Jest to jak najbardziej normalne gdyż każdy po takiej utracie potrzebuje czasu na przemyślenie sprawy i przespanie się z tym aby z rozsądkiem przemyśleć jaką decyzję podjąć następnie.

Podczas tych 2 dni niewiele tak na prawdę się działo, chodziłem z znalezionymi wcześniej śladami po wiosce wypytując się osób które moim zdaniem mogłyby coś wiedzieć jednak od nikogo nie usłyszałem satysfakcjonującej odpowiedzi a raczej westchnięcia i gdybania co do tych przedmiotów. Późnym wieczorem następującym przed dniem gdy miałem odwiedzić staruszka siedziałem na wzgórzu oparty o drzewo patrząc na półkulistą tarczę słońca zanikającego za horyzontem domów i połaci oddalonego terenu.

Rankiem kolejnego dnia wstałem i ubierając me czarne kimono oraz bambusowy kapelusz gdyż tego dnia słońce świeciło dotkliwie udałem się do sklepu staruszka gdzie miałem go tego dnia odwiedzić. Po pewnym nie długim czasie marszu ziarna piasku pod naporem sandałów mąciły moje skupione myśli a ja sam zastanawiając się nad decyzją Satsumy nie zauważyłem jak po chwili znalazłem się na miejscu, wchodząc do sklepu nie zastanawiając się zbytnio z podniesionym głosem oznajmiłem
-To ja, przyszedłem cię odwiedzić- Oczekując na odpowiedź Staruszka Satsumy

z/t->Rzeka (Staruszek nie zauważył jak wyszedłem :p)

[Yasuo]

Kurusu
Misja rangi C
23/30 Kurusu postanowił zaatakować bezpośrednio swojego "kontrahenta". Czyżby uznał, że jest jakimś zagrożeniem? Czyżby uznał, że jest tak dużym zagrożeniem, żeby zignorować biegnącego w jego stronę "wybawiciela"? Wszak ten drugi miał miecz i ten miecz prawdopodobnie był na tyle ostry, by móc bez problemu odciąć komuś głowę. A tym kimś mógł być Kurusu... Niemniej jednak miał trochę szczęścia. Chłopak, który przyszedł z odsieczą nie zauważył bombki chili i dostał nią niemalże centralnie w twarz. To go rzeczywiście na chwilę wyeliminowało z tej jakże przedziwnej gry. Gry, w której stawka była najcenniejsza z cennych. A przynajmniej tak uważało wiele osób. Wszak chodziło o ludzkie życia. Życie dziewczyny, jej brata, Kurusu, a nawet... handlarza. Któż mógł wiedzieć jak to wszystko się potoczy? A czas miał wkrótce to ukazać...
Kurusu po oślepieniu tamtej dwójki przystąpił do ataku na swojego "partnera w interesach". Chciał go pozbawić życia. Ten jednak tylko klasnął w dłonie. Przywołał tym samym dość potężny wiatr, który obalił Kurusu, uniemożliwiając atak. Dodatkowo też obalił znajdującego się za nim chłopaka. Więc wychodziło na to, że ten handlarz też jest shinobi. Może słabym, ale jednak shinobi. Należało to wziąć pod rozwagę.
Jednak czasem warto było żyć w słodkiej niewiedzy. Dlaczego akurat o tym wspominam? Otóż podmuch wiatru zwiał także leżący na ziemi dywan. Pod dywanem natomiast znajdowało się narysowany czerwoną farbą (tzn. to chyba była czerwona farba, go głowy dać nie można) symbol. Odwrócony trójkąt wpisany w koło. Kurusu mógł się zastanawiać co on oznacza. Wtedy takie "zastanawianie się" byłoby pewnie równoznaczne ze śmiercią naszego bohatera. Mógł też wiedzieć (o ile wiedział) co ten symbol oznacza. Wtedy desperacko by walczył o życie, zamiast po prostu oddać się rozkoszy umierania w niewiedzy... Ciekawe co było gorsze? Inni ludzie pewnie nie chcieliby wiedzieć co ów symbol oznacza... Jedno było pewne. Facet stał niebezpiecznie blisko tego znaku, z kunaiem w ustach. A na kunaiu była krew... Kurusu oczywiście.
Informacje:

Użyta Technika:

Nazwa

Fūton: Reppūshō

Pieczęci

Klaśnięcie

Zasięg Max.

15 metrów

Koszt

E: 24% | D: 18% | C: 15% | B: 12% | A: 9% | S: 6% | S+: 3%

Dodatkowe

Brak dodatkowych wymagań

Opis Prosta technika, pozwalająca użytkownikowi na wytworzenie silnego podmuchu zza jego pleców. Użytkownik gromadzi chakrę wiatru w swoim ciele, po czym wykonuje klaśnięcie dłońmi. Efektem tego jest silny podmuch zza pleców shinobi, omijający jednak samego użytkownika. Uderzenie tą techniką jest w stanie obalić na ziemię nawet rosłego oponenta, a dodatkowo przyspiesza rzucone z naszej strony shurikeny. Niestety, inna broń rzucona przez nas po kontakcie z tą techniką zostaje wytrącona z lotu.

Chakra:

  Ukryty tekst

[Hayami Akodo]

TRYB MG - MISJA DLA KHUSARY HATAKAME
RANGA D
"Natsu yo koi"
16/15


O dream, shallow dream; I'm right here
I walk alone,
as I think of you
Like a flowing rain,
rippling petals


Satsuma wzdycha ciężko. Jest smutny i przygnębiony. Po raz pierwszy w życiu widzisz na jego twarzy prawdziwe znamiona wieku. Naprawdę wygląda na złamanego tym wszystkim starca; kradzież tych ważnych paczek musiała źle na niego wpłynąć. Jeżeli było tam coś nader ważnego, wówczas rozpacz staruszka jest uzasadniona. Można byłoby pomyśleć, że należało się tego spodziewać: w mieście, w którym wciąż trwają ciche rozgrywki między wysoko postawionymi rodzinami, okryte woalem przyzwoitości i banalnych uśmiechów, płaskich dzień dobry podobnych tanim dekoracjom z kiepskiego teatru gdzieś na prowincji, albo jeszcze gorzej: nagie, otwarte gry w karty gróźb, gdzie wygrywa ten, kto szybciej zbierze fulla...
Tak, w takim mieście jak Shigashi no Kibu nie ma miejsca na praworządność. Ale szkoda, że ofiarą jej braku padł właśnie ten uczciwy, siwy staruszek, prawda?
Biedny Satsuma.

- Och, to ty, Khusara - jego głos jest zgaszony i pełen smutku. Wyraźnie bardzo cierpi, nie potrafi się z czymś pogodzić. Nie potrafi...zrozumieć. - Witaj, wejdź...

Wskazuje ci krzesło, sam staje za ladą. Przesuwa zmęczonym, drżącym ruchem dłonią po spoconej, przerażonej twarzy. Kimono wygląda na zaniedbane, jakby w tym wszystkim zapomniał o tak trywialnej rzeczy jak higiena czy dbanie o siebie. Bardziej przypomina teraz zapyziałego, zaniedbanego staruszka, który nie do końca pogodził się jeszcze z morderczą działalnością procentów, niż dawnego pana Satsumę. Chyba wciąż tkwi w nim żal - ale nie do ciebie, tylko do przestępcy...

- W tych paczkach było sporo kosztowności - zwierza się ze łzami w oczach. - Biżuteria po mojej żonie i córkach, cenna katana ze stali z Yinzin i drogi naszyjnik z onyksami. Miałem go dostarczyć adresatkom, ubogim wdowom po moich przyjaciołach. A dzisiaj dowiaduję się o czym? Że jedna z nich zmarła z głodu we własnym domu!

Ukrywa twarz w dłoniach. Wyraźnie ta przerażająca wieść sprawiła, że przestał w siebie wierzyć. Że w tym świecie, w którym wieczne są życie, śmierć, kwitnienie i opad kwiatów wiśni, wschody i zachody słońca, nawet on nie może nie paść ofiarą, nie może uniknąć takiego losu. I nie ma na świecie takich śmierci, które mogłyby kogoś wstrząsnąć, poza sercem czystym i sprawiedliwym...
Takim jak Satsuma.

- Odejdź już. Nie możesz mi pomóc - mówi łamiącym się głosem. - Pani Hyuuga napisała do mnie list. Pozdrawia cię. Dziękuję ci, Khusara. Za wszystko.

A kiedy wychodzisz na zewnątrz, pożegnawszy się ze starcem, wciąż niepewny - na mieście wypytałeś już chyba wszystkich; gdzie teraz szukać wskazówek? - staruszek osuwa się za ladę, chwytając się za serce. W jego oczach widnieje przerażenie i rozpacz.

Don't you know how it will always be?

______________________________________________________________________________________________________
No, tu jest ostateczny koniec misji. Dziękuję i do zobaczenia!

[Kurusu]

Zaskoczenie Kurusu było ciężkie do opisania, zatracił się w swojej arogancji i przez to nie uznał kontrahenta za jakiekolwiek zagrożenie... A tu okazało się, że ten posługuje się Fuutonem, na tyle silnym, że najemnik został przewrócony na ziemię. Jednak nie to go martwiło najbardziej... Martwiła go dziwna pieczęć namalowana czerwoną farbę, Zamaskowany posiadał jakąś wiedzę na temat pieczętowania, ale ta konkretna nic mu nie mówiła... Nie zmienia to jednak faktu, że zapaliła mu się kontrolka w głowie. Cokolwiek to było, aktywacja była wysoce niepożądana.
- Przydaj się do czegoś! - rzucił w kierunku wyśmianego jeszcze niedawno chłopaka, samemu gwałtownie sięgając po zwoje z zamiarem odpieczętowania ich. Nie miał nawet zamiaru tracić czasu na wstawanie... Zresztą nie było potrzeby, kukły same dotrą do nowego, groźniejszego przeciwnika... I będzie to także doskonały test jego najnowszej kukły. A gdy tylko dwie sylwetki ujawniły się w chmurze dymu, Kuglarz bez chwili namysłu podłączył nici Chakry do nich i wydał za ich pośrednictwem komendę do ataku...
Plan był prosty, jedna kukła szarżowała od przodu a druga starała się od boku... Mimo wszystko ten wiatr może je odepchnąć, a tak najłatwiej tego uniknąć... A gdy dojdzie do spotkania I stopnia, to dwa konstrukty postarają się całą swoją masą uderzyć w handlarza, by wypchnąć go z podejrzanej pieczęci... I przy tym Ichitsu za pomocą swej 5-metrowej liny, postara się w jakikolwiek sposób zetrzeć to... W obecnej chwili Kurusu zakładał, że to jakaś technika pieczętująca żywioł wymagająca dotyku używającego, stąd te środki ostrożności...

Techniki, Staty i Kukły:

Nazwa

Chakura no Ito

Pieczęci

Brak

Zasięg

100 metrów

Koszt

E: 1,4% | D: 1,2% | C: 1% | B: 0,8% | A: 0,6% | S: 0,4% | S+: 0,2% (za jedną nić)

Dodatkowe

Płacimy tylko za wytworzenie nici.

Opis Podstawowa technika kuglarzy. Za jej pomocą wytwarzamy na czubkach palców cienkie nitki chakry, które następnie można podłączyć do marionetki. Dzięki odpowiednim ruchom rąk i palców jesteśmy w stanie wywołać pożądane ruchy u kukły, np.: przemieszczenie się czy też aktywowanie danego mechanizmu. Początkujący kuglarze muszą podłączyć aż dziesięć nici do jednej marionetki aby funkcjonowała poprawnie. Z czasem liczba ta ulega zmianie i możliwe jest sterowanie większą ilością lalek za pomocą mniejszej ilości nitek. Same nici chakry są niesamowicie wytrzymałe, a przeciąć je można jedynie ostrzem pokrytym chakrą, bądź całkowicie z niej stworzonym. Zniszczyć może je także wystarczająco duża siła (od przeciętnej wzwyż). Od rangi klanowej B istnieje możliwość sprawienia, że nici stają się niewidoczne, przez co shinobi bez specjalnych zdolności nie będzie mógł ich dostrzec.

SIŁA 42
WYTRZYMAŁOŚĆ 25
SZYBKOŚĆ 30
PERCEPCJA 42
PSYCHIKA 36
KONSEKWENCJA 1
Chakra = 88 - 14 = 74

Nazwa Kukły

Ichitsu

Ranga

C

Klasa

Lekka

Cena

1675 Ryo

Materiały

Drewno - Główny materiał, Metal - Zęby

Wygląd Ogólne:
Wzrost lalki wynosi 190 centymetrów, szerokość to 56cm w postawie zasadniczej. Wszystkie elementy łączą stawy. Większość ciała Ichitsu jest zasłonięta przez czarny płaszcz wyposażony w wysoki kołnierz, który odsłania jedynie głowę.
Głowa:
Wzorowana na ludzkiej, jej wielkość jest proporcjonalna w stosunku do reszty ciała marionetki. Najbardziej rzucające się w oczy elementy to bursztynowe oczy, niebieski materiał imitujący włosy oraz zęby w kształcie trójkątów. Można także zauważyć zarys nosa, jednak nie jest on wyszczególniony i łatwo go nie zauważyć. Ciekawym elementem jest żuchwa, która składa się z dwóch mechanizmów: Jeden odpowiedzialny za jej boczne segmenty, a drugi za środkowy.
Korpus:
Solidny kawał drewna, którego kształt jest zbliżony do ludzkiego jednak jest całkowicie pozbawiony szczegółów. Dwa elementy rzucają się w oczy, swego rodzaju wybrzuszenie wyglądające jak plecak po tylnej stronie korpusu oraz “drzwiczki” z jego przodu.
Ręce:
Jedna para rąk, których długość wynosi 95 centymetrów, czyli tyle co połowa wysokości Ichitsu. Prawa ręka jest podzielona na trzy segmenty: Ramię, przedramię i dłoń. Lewa za to składa się jedynie z dwóch: Ramienia oraz cylindropodobnego kikuta z którego wychodzi rura kierująca się na tyły korpusu..
Nogi i biodra:
Jedna para nóg, mierzą one 100 centymetrów, więc są niewiele dłuższe od rąk. I tak jak one są podzielone na trzy segmenty, w ten sam sposób. Są one wzorowane na ludzkich, jednak przystosowane głównie do utrzymania stabilności lalki na ziemi. Wspomniana para nóg wychodzi z trójkątnych bioder, które nie charakteryzują się żadnym elementem. Po prostu są.

Mechanizmy Ukryty tekst.

Link do tematu

Klik!

Nazwa Kukły

Nitsu

Ranga

C

Klasa

Lekka

Cena

1800 Ryo

Materiały

Drewno - Główny materiał, Metal - Zęby

Wygląd Ogólne:
Kukła mierzy równe dwa metry wzrostu, szerokość wynosi 65 centymetrów w postawie zasadniczej. Większość elementów ciała jest domontowana do korpusu za pomocą stawów, jednak są od tego wyjątki, a właściwie wyjątek - Głowa, jest wmontowana bezpośrednio w tors... Sama twarz ozdobiona jest białym drewnem wyciętym na podobieństwo czaszki pozbawionej żuchwy. Trzeba wspomnieć, że wszystko oprócz głowy i butów zasłonięte jest czarnym, podartym płaszczem

Sam korpus jest najmasywniejszą częścią kukły, szeroki i wysoki, charakteryzuje się podzieleniem na dwa segmenty... Biodra i całą resztę. Wartym wspomnienia jest fakt, że wewnątrz całej kukły znajduje się "szkielet" stworzony z metalu, by wzmocnić odporność kukły na uszkodzenia mechaniczne.

Ręce mierzą 1,2 metra i są podzielone na trzy segmenty: Ramię, przedramię i dłoń. Spoiwami są stawy obrotowe w liczbie trzech. Na lewej ręce znajduje się dodatkowo dwa Wielkie Kunaie, umieszczone w bryle drewna, by się nie wysunęły i były trudne do zlikwidowania.

Nogi za to... Mierzą 1,1 metra i znajduje się na na nich odzież oraz są podzielone na trzy segmenty. To właściwie wszystko co można o nich powiedzieć.

Link do tematu

Klik!

[Yasuo]

Kurusu
Misja rangi C
25/30 Kurusu miał pecha. Niestety cała jego akcja nie wyszła do końca tak jak chciał. Leżąc na ziemi, ciężko mu było odpowiednio sterować kukłami i nakierować je na właściwy cel. Po prostu niewyraźnie widział z tej pozycji. No, a fakt, że jego akcja trwała dłużej niż to co zamierzał zrobić jego wróg, to już pomijam.
- Giń! - wrzasnął "handlarz". Kurusu mógł się spodziewać najgorszego. Zaraz jakaś potężna technika go zmiecie z powietrzni ziemi. Czy to nie była ironia? Myślał, że ta "misja" będzie taka łatwa, a tutaj okazało się, że osoba, z którą handluje, to tak naprawdę potężny shinobi, który pozbawi chłopaka życia.
No, ale Kurusu miał szczęście. Nic bowiem się nie stało. Jakimś cudem udało mu się wypchnąć wroga z podejrzanego kręgu. Coś jednak było nie tak. Ten koleś zwyczajnie sobie stał z kunaiem wbitym w... płuco. Taki atak na pewno by uśmiercił człowieka. Niemniej jednak ten dalej stał i... nic mu nie było.
- Kurwa! Dlaczego to nie działa?!
Wyciągnął kunaia z rany i rzucił go w Kurusu. Rana po chwili zregenerowała się.
Chłopak natomiast widząc, że wróg nie umiera... zrobił tylko przerażone oczy. Nawet chciał pomóc Kurusu jak tylko ten go o to poprosił, ale ten widok po prostu spowodował zastygnięcie w bezruchu i dopiero jego siostra, która zachowała resztki zdrowego rozsądku i wstała, postanowiła go poklepać po plecach. Wtedy się ocknął i także był gotów do walki.

Odległość Kurusu + Chłopak od "Handlarza" to jakieś 5 metrów. Lalki są w odległości 0,5 metra.
PS: Miałem zamiar użyć na Kurusu jedynej techniki Jashinistów, ale popełniłem błąd i dałem mu zbyt małą kontrolę chakry. Tak więc... zdarzył się cud.

[Kurusu]

- Hę? - mruknął niewiele rozumiejący Kurusu, spodziewał się właśnie, że zostanie w najlepszym wypadku spopielony lub zdezintegrowany a zamiast tego... Nie wydarzyło się nic, absolutnie nic. Jedynie kontrahent miał kunai wbity w płuco... Choć wartym zaznaczenia był fakt, że nic nie robił sobie z kawałka żelastwa w tym witalnym narządzie. Co więcej, rana od razu się zasklepiła, gdy wyciągnął broń i rzucił nią w najemnika. Ten jednak nie widział w tym żadnego zagrożenia, ale mimo to postarał się za pomocą siły wybić się nieco w bok w tej samej pozycji, by w razie czego nie pożałować swojej decyzji.
- A teraz zginiesz. - mruknął ruszając palcami, by wprawić kukły w ruch. Od razu ujawniła się piła tarczowa należąca do Ichitsu oraz dwa Wielkie Kunaie stanowiące wyposażenie Nitsu. Dwie kukły miały rozpocząć atak, który w zamierzeniu nie miał konkretnego celu do trafienia. Bronie po prostu miały pociąć go jak się da, choć głównie celując w ręce, z racji możliwości użycia wiatru... A tego Kurusu nie chciał.
- Nie obchodzi mnie jak, ale pomóż ubić tego gnoja. - rzucił do chłopaka, licząc, że okaże się użytecznym w jakikolwiek sposób.

SIŁA 42
WYTRZYMAŁOŚĆ 25
SZYBKOŚĆ 30
PERCEPCJA 42
PSYCHIKA 36
KONSEKWENCJA 1
Chakra = 88 - 14 = 74

Nazwa Kukły

Ichitsu

Ranga

C

Klasa

Lekka

Cena

1675 Ryo

Materiały

Drewno - Główny materiał, Metal - Zęby

Wygląd Ogólne:
Wzrost lalki wynosi 190 centymetrów, szerokość to 56cm w postawie zasadniczej. Wszystkie elementy łączą stawy. Większość ciała Ichitsu jest zasłonięta przez czarny płaszcz wyposażony w wysoki kołnierz, który odsłania jedynie głowę.
Głowa:
Wzorowana na ludzkiej, jej wielkość jest proporcjonalna w stosunku do reszty ciała marionetki. Najbardziej rzucające się w oczy elementy to bursztynowe oczy, niebieski materiał imitujący włosy oraz zęby w kształcie trójkątów. Można także zauważyć zarys nosa, jednak nie jest on wyszczególniony i łatwo go nie zauważyć. Ciekawym elementem jest żuchwa, która składa się z dwóch mechanizmów: Jeden odpowiedzialny za jej boczne segmenty, a drugi za środkowy.
Korpus:
Solidny kawał drewna, którego kształt jest zbliżony do ludzkiego jednak jest całkowicie pozbawiony szczegółów. Dwa elementy rzucają się w oczy, swego rodzaju wybrzuszenie wyglądające jak plecak po tylnej stronie korpusu oraz “drzwiczki” z jego przodu.
Ręce:
Jedna para rąk, których długość wynosi 95 centymetrów, czyli tyle co połowa wysokości Ichitsu. Prawa ręka jest podzielona na trzy segmenty: Ramię, przedramię i dłoń. Lewa za to składa się jedynie z dwóch: Ramienia oraz cylindropodobnego kikuta z którego wychodzi rura kierująca się na tyły korpusu..
Nogi i biodra:
Jedna para nóg, mierzą one 100 centymetrów, więc są niewiele dłuższe od rąk. I tak jak one są podzielone na trzy segmenty, w ten sam sposób. Są one wzorowane na ludzkich, jednak przystosowane głównie do utrzymania stabilności lalki na ziemi. Wspomniana para nóg wychodzi z trójkątnych bioder, które nie charakteryzują się żadnym elementem. Po prostu są.

Mechanizmy Ukryty tekst.

Link do tematu

Klik!

Nazwa Kukły

Nitsu

Ranga

C

Klasa

Lekka

Cena

1800 Ryo

Materiały

Drewno - Główny materiał, Metal - Zęby

Wygląd Ogólne:
Kukła mierzy równe dwa metry wzrostu, szerokość wynosi 65 centymetrów w postawie zasadniczej. Większość elementów ciała jest domontowana do korpusu za pomocą stawów, jednak są od tego wyjątki, a właściwie wyjątek - Głowa, jest wmontowana bezpośrednio w tors... Sama twarz ozdobiona jest białym drewnem wyciętym na podobieństwo czaszki pozbawionej żuchwy. Trzeba wspomnieć, że wszystko oprócz głowy i butów zasłonięte jest czarnym, podartym płaszczem

Sam korpus jest najmasywniejszą częścią kukły, szeroki i wysoki, charakteryzuje się podzieleniem na dwa segmenty... Biodra i całą resztę. Wartym wspomnienia jest fakt, że wewnątrz całej kukły znajduje się "szkielet" stworzony z metalu, by wzmocnić odporność kukły na uszkodzenia mechaniczne.

Ręce mierzą 1,2 metra i są podzielone na trzy segmenty: Ramię, przedramię i dłoń. Spoiwami są stawy obrotowe w liczbie trzech. Na lewej ręce znajduje się dodatkowo dwa Wielkie Kunaie, umieszczone w bryle drewna, by się nie wysunęły i były trudne do zlikwidowania.

Nogi za to... Mierzą 1,1 metra i znajduje się na na nich odzież oraz są podzielone na trzy segmenty. To właściwie wszystko co można o nich powiedzieć.

Link do tematu

Klik!

[Yami]

Misja Rangi D - Shin
5/15 Posiłek przygotowany zapewne przez żonę właściciela przybytku był niesamowity. Dwa kawałki panierowanej w mące ryby były umiejscowione razem z ryżem w ceramicznej miseczce. Pomimo prostoty danie był smaczne, choć po tym jak ryba puściła soki w ustach Shina można by wątpić w tak słabą ocenę śniadania. Panierka była idealnie wysmażona, chrupka i miła dla podniebienia. Rybę charakteryzowała soczystość i niewielki dodatek ziół, który nie zabijał smaku ryby a uwydatniał go, co było niesamowicie trudnym czynem. Ryż nie był biały lecz miał barwę zbliżoną do żółci. Pomimo początkowej niechęci Shin również i go zasmakował. Gotowany prawdopodobnie w bulionie przesiąkł aromatem co nadało mu specyficzny jednak bardzo przyjemny posmak. Wszystko komponowało się naprawdę dobrze. Być może Yami, który polecił mu to miejsce wiedział, gdzie kieruje nowo poznanego druha. Czyste pokoje, miła obsługa i nieziemskie posiłki. Wszystko to budowało renomę tak lubianej przez miejscowych i przyjezdnych Karczmy "Irajgo". Po posiłku jednak nadszedł czas na opuszczenie przybytku aby skierować się do jego misjodawcy, którym był niejaki Gangan.

Wychodząc z przybytku oślepiły ciebie promienie słońca, które wysoko wisiało nad głowami mieszkańców Shigashi no Kibu. Pogoda dopisała. Błękitne niebo przyozdabiały tylko miejscami białe plamy chmur. Ulice przyozdobione były natomiast wymyślnymi kramami, umiejscowionymi wzdłuż głównej alei miasta. Przyprawy, ubrania, broń, futra, owoce, pieczywo, błyskotki. Przemierzając brukowaną ulicę Shin mógł znaleźć niemal wszystko o czym tylko sobie mógł życzyć. Czasem intensywny zapach perfum zaświerzbił mu w nosie lecz na szczęście te nigdy nie trwały długo. Dopełniając wszystkiego intensywne rozmowy dobiegały ciebie ze wszystkich stron.
- Dam nie więcej jak 30Ryo! - gestykulował mężczyzna spoglądając na jakiś ostry nóż kuchenny.
- Opuść z ceny. Przecież nie zejdzie to tak szybko a sam biorę dziesięć! - wołał mężczyzna kupujący wilcze futra.
- Hmm nie wiem czy to mi pasuje - wątpiła kobieta przymierzająca błyskotki.
Każdy miał swoje sposoby negocjacji czego chłopak mógł doświadczyć samemu jeszcze parę chwil temu w karczmie. Miasto było żywe. Prawdopodobnie jedyne takie w prowincji czy nawet i kraju. Kupcy zawsze przynosili żwawy tryb życia, a takie kupieckie miasto wręcz nim tętniło.

Z wykorzystaniem narysowanej przez karczmarza mapy dotarłeś do celu swej podróży. W jednej z bocznych alejek dostrzegłeś piętrowy budynek. Biorąc pod uwagę ustawione tuż przy ścianie schody można było domyślić się, iż budynek stanowił dwa osobne mieszkania. Odpowiedź na pytanie, które z nich należało do nieszczęsnego mężczyzny, padły ze strony prowizorycznie zaklejonego papierem okna. Widocznie powtarzające się przypadki ze strony miejscowej młodzieży doprowadziły do braku chęci pełnej naprawy.

[Tamaki Hyūga]

Wyszłam z restauracji i rozejrzałam się po ulicy szukając czegoś co by w jakiś sposób przykuło moją uwagę. Nie wiedząc co z sobą począć ruszyłam uliczkami osady, aby trochę lepiej poznać Shigashi no Kibu. Na ulicach panował typowy dla osady kupieckiej zgiełk. Ludzie się wszędzie śpieszyli, gdzieniegdzie ktoś się targował, jeszcze gdzieś indziej dwóch sprzedawców się kłóciło, który był pierwszy na swoim stanowisku a który przyszedł później żeby zabrać drugiemu klientów. Idąc wzdłuż budynków i straganów szukałam wzrokiem co ciekawszych miejsc takich jak gorące źródła czy sklepy lub stragany z wyposażeniem. Starałam się też zwracać uwagę na bardziej wyróżniających się z tłumu ludzi.

[Uchiha Izanami]

Hyuugowe przygody
część I
Shigashi no Kibu
Misja rangi D [1/15]
Hyuuga Tamaki Pogoda była śliczna. Popołudniowe słońce lekko przygrzewało, więc pomimo lekkiego, chłodnego wiatry było całkiem przyjemnie. Ludzie nadal kręcili się po ulicach, chociaż powoli zamykano sklepiki czy zbierano stragany. Ostatnie przekupy plotkowały na środku dróg, żeby wrócić za chwilę wrócić do domu, przygotować mężom i dzieciom kolację, a następnie iść na wieczorne plotki pod drzwiami i oknami. Gdzieniegdzie starsi ludzie - i kobiety i mężczyźni siedzieli przed swoimi domami lub w oknach i obserwowali przechodzących ludzi. Bosonogie dzieciaki biegały po ulicy i dokazywały.

W takim właśnie miejscu znalazła się Tamaki, która chciała pozwiedzać osadę. To, co mogła wyczuć to nerwowość i pospieszność ludzi, a także pewnego rodzaju podekscytowanie, zapewnie z podowu festynu, który miał mieć miescje za jakiś czas.

Idąc dalej przez miasteczko, Tamaki mogła zauważyć, że oczy ludzi są dość często na nią skierowane. Zwykle patrzyli na nią mężczyźni w różnym wieku w niewyróżniających się strojach. Nikt jednak jej nie zaczepiał, przynajmniej przez jakiś czas.

W końcu dziewczyna dotarła do alejki, która prowadziła do parku, a dalej poza wioskę. Było tu mniej sklepów, a więcej zwykłych domów z drewnianymi lekko spadzistymi dachami i rozsuwanymi drzwiami. Było tu już o wiele spokojniej. Jednak ciągle ktoś na nią patrzył, tym razem jednak postanowił dziewczynę zaczepić.

Był to mężczyzna około pięćdziesiątki, trochę wychudzony i łysiejący, w prostym stroju o neutralnych kolorach. Wyglądał dość poczciwie i niegroźnie, z uśmiechem machał w stronę Tamaki.

- Dziewczynko! Kunoichi! Pomożesz staruszkowi? - wołał stojąc na ganku swojego domu.

[Tamaki Hyūga]

Idąc przez miasto napawałam się piękną pogodą i pozwoliłam żeby nogi same mnie gdzieś poniosły. Było już popołudniu więc ruch w osadzie zdecydowanie już zmalał, większość ludzi już pewnie zmęczona po wielu godzinach pracy. Kiedy szłam ulicami czułam na sobie wzrok różnych ludzi jednak nie zwracałam na to większej uwagi, może mieszkańcy nie widywali aż tak często członków Klanu Hyūga, wbrew temu, że Shigashi No Kibu sąsiadowało z Kyuzo. Kto wie. Kiedy w końcu zatrzymałam się na chwilę żeby się rozejrzeć po okolicy zauważyłam że musiałam dotrzeć do terenów mieszkalnych osady, ponieważ nie było tutaj aż tak dużo sklepów i straganów, a naokoło stały głównie zwykłe domki o drewnianych lekko spadzistych dachach z rozsuwanymi drzwiami. Teraz już dość intensywnie czułam na sobie czyiś wzrok. Nagle usłyszałam jak ktoś woła i po rozejrzeniu się stwierdziłam że musi wołać właśnie mnie. Wołającym okazał się jakiś mężczyzna podchodzący pod pięćdziesiątkę. Dość chudy, trochę wyłysiały a jego ubiór nie wyróżniał się niczym. Z uśmiechem na twarzy, który nadawał mu poczciwego wyrazu machał w moją stronę.

- Tak? Pan mnie woła? - pytam się podchodząc kilka kroków w stronę domu pod którym stoi mężczyzna - Pomóc panu? Nie widzę problemu. Co się stało?

[Uchiha Izanami]

Hyuugowe przygody
część I
Shigashi no Kibu
Misja rangi D [3/15]
Hyuuga Tamaki Mężczyzna uśmiechnął się miło, a kiedy Tamaki podchodziła, mogła spostrzec, że ten nie ma górnej trójki. Jednak wydawał się normalnym mieszkańcem i nie podowodował szczególnego niepokoju - nie wydawał się to mężczyzna, przed którymi matki ostrzegały swoje córki.

- Panienka Hyuuga, tak? Z Kyzuo? Czasami widujemy tutaj młode osoby z panienki rodu, poznawających świat i poszukujących przygód przed powrotem do rodzinnych stron. Tak, tak… - powiedział mężczyzna siadając na ganku. Jego stopy - bez butów - były brudne i okurzone, wydawały się również twarde. Jego dłonie z bliska, a także opalony kark i lekko zgarbione plecy pokazywały, że mężczyzna musiał pracować fizycznie przez całe swoje życie. - Jeżeli to nie przeszkadza panience, może pomogłaby dostarczyć paczuszkę do pana Hijitou? Łapserdak jeden, co prosiłem o pomoc, się nie zjawił. A widzi panienka, i córka w odwiedziny przybyła z zięciem, zakałą, a i żona prawie przygotowała obiad. A i trochę niebezpiecznie tam po drodze, żebym ja sam chodził, bo ja się na jutsach nie wyznaję. Zapłacę. Dobrze zapłacę.

[Tamaki Hyūga]

Obserwowałam mężczyznę z ciekawością jak i dozą rezerwy, jak dobrze mi wiadome, pozory mogą mylić i każdy mógłby się okazać kimś zupełnie innym niż by się zakładało na pierwszy rzut oka. Mimo to mężczyzna nie wzbudzał we mnie żadnych instynktów obronnych co uznałam za swego rodzaju znak że mogę się trochę wyluzować.

- Zgadza się, pochodzę z Kyuzo, jednak nie mam zamiaru tam wracać. - odpowiedziałam na komentarz mężczyzny po czym, już z mniejszej odległości, mogłam wyraźnie zobaczyć znaki wskazujące na ciężką pracę siedzącej przede mną osoby. - Oczywiście, nie byłoby to najmniejszym problemem i tak właśnie zwiedzałam osadę, tylko musiałby mi Pan powiedzieć gdzie to dokładnie jest. - odpowiadam z uśmiechem na pytanie faceta.

[Shin]

Chłopaka od razu urzekła rónorodność relacji, jakie zobaczył po wyjściu z karczmy. Kilka sposobów negocjacji było tak wyszukanych, a równocześnie tak prostych i oczywistych, że chłopak przez chwilę przestał wierzyć w swoją własną inteligencję.
Pierwszy męczyzna targował się sposobem, który Shin nazwał "twardym". Stawiał on na swoim i groził, że nie dobiją targu, a więc, że handlarz straci swój zarobek. Drugi mężczyzna chciał kupić więcej sztuk, więc użył tego argumentu jako "zachęcania" do sprzedaży ich po niższej cenie podając jeszcze racjonalny argument, że jeśli teraz towaru nie sprzeda, to może on jeszcze jakiś czas zalegać i generować koszty. Kobieta wybrała zgoła inną technikę, którą Shin roboczo nazwał "brakiem zainteresowania". Widocznie pokazywała, że nie jest przekonana co do zakupu jakiejś błyskotki, chcąc wymusić od sprzedawcy jakiś upust lub gratis, tutaj chłopak mógł się jedynie domyślać.
Droga minęa mu nadspodziewanie szybko, co mogło być owocem jego zamyślenia nad wcześniejszymi sytuacjami. Rzeczywiście każda z metod mogła wywrzeć pożdany wpływ na sprzedawcę, ale żadna nie gwarantowała sukcesu... chłopak otrząsnął się z rozważań dopiero wtedy, gdy zobaczył pozaklejane papierem okna domostwa. Nie skierował się od razu do domostwa, ale chciał obejść cały dom i porozglądać się czy gdzieś nie ma śladów włamania i jak wygląda okolica, to jest czy nadaje się do ucieczki i gdzie można uciec niezauważonym biegnąc od rozbitego okna w jakąkolwiek ze stron. Po takim wywiadzie środowiskowym chłopak idzie prosto do mieszkania, w którym wybito okna.
- Przepraszam, czy to pan dał ogłoszenie w karczmie Irjago? - pyta grzecznie, starając się sprawdzić jak wygląda i zachowuje męczyzna, a także sprawdzić czy ma porządek w domu i czy całe to zamieszanie nie jest jakimś dziwnie uknutym planem o niewiadomym dla postronnego zjadacza chleba celu.

[Uchiha Izanami]

Hyuugowe przygody
część I
Shigashi no Kibu
Misja rangi D [5/15]
Hyuuga Tamaki Mężczyzna się rozpromienił i widocznie odetchnął z ulgą.
- Panienka weźmie i zaczeka, ja zaraz tutaj przyjdę z paczuszką dla panienki - powiedział mężczyzna i zniknął w swoim domu. Nie wychodził przez kilka minut. Jednak potem wrócił z papierową torbą, podając ją Tamaki. - Tam jest to, co trzeba dostarczyć do pana Hijitou. Za dobrze wykonaną robotę zapłacę 250 ryou. Mam nadzieję, że taka zapłata wystarczy za przysługę, tak panienko?

Jednak zanim Tamaki zdążyła odpowiedzieć, zauważyła i usłyszała, że ktoś biegnie w tę stronę. Po lekkim odwróceniu wzroku można było zobaczyć średniego wzrostu, białowłosą dziewczynę. Te jej włosy były wysoko spięte szpilkami z motywem kwiatowym, nosiła obcisły, ciemnozielony golf na dole sięgający połowy zgrabnych ud i brązową kurtkę zapinaną na zatrzaski. Nosiła również szare leginsy do połowy łydki i typowe buty z odkrytymi palcami. Na udzie miała kaburę na kunaie.

- Dziadek! Dziadek! Już jestem! - zawołała i zatrzymała się przed Tamaki i starszym mężczyzną. Dziewczę oddychało głęboko, pochylając się lekko do przodu i opierając dłonie najpierw na kolanach, a potem przyciskając je do boku. Była zgrabna i foremna, w późnym wieku nastu lat. Jej skóra była blada, na nosie miała wyprysk, ale jej oczy - duże i o pięknym, błękitnym kolorze - miały w sobie wesołe iskierki. - K-kolka. Haha… o rany. Przepraszam za spóźnienie. Ale już jestem. Jestem. Mogę zanieść paczkę.

- Shiro-chan, łapserdaku jeden - zaczął mężczyzna, kręcąc głową na widok dziewczyny. - Znów się spóźniłaś. A ja tu panienkę Hyugę o przysługę poprosiłem. Obiecałem pieniądze. I teraz co? Przecież nie złamię tej obietnicy, bo stracę w oczach panienki.

- Ale dziadek, ja muszę tam iść. Ja muszę…

- Było przyjść na czas. Panienko, w tamtą stronę, o… - wskazał mężczyzna na dróżkę prowadzącą przez park, na północ. - Tam panienka znajdzie opuszczone domy. Takie osiedle, rozpada się, ale pan Hijitou tam będzie i on czeka na tą oto paczuszkę, co panience dałem. I widzi panienka, mówi mu, że to od starego Ridou i że nowy skład może panienka też powiedzieć. I on panience da pokwitowanie. I z tym pokwitowaniem panienka przyjdzie, a ja zapłacę. Panienka pozna, że to ten dom po ogniu. Takim namalowanym. Przeoczyć się nie da, obiecuję panience.

- Ale dziadek…! - zaprotestowała białowłosa, wyglądając na dość zdesperowaną.

[Tamaki Hyūga]

Widząc że mężczyźnie widocznie zależy ucieszyłam się zauważając ulgę która rozpromieniła jego oblicze.
- Dobrze proszę pana. - mówię i czekając aż mój zleceniodawca przyniesie paczkę wierciłam nogą w ziemi. Kiedy po kilku minutach wrócił niosąc papierową torbę chętnie wzięłam ją od niego i słuchałam jego instrukcji. "Nie ma najmniejszego problemu, wystarczy aż nadto.'' miałam właśnie powiedzieć kiedy usłyszałam za sobą odgłos szybkich kroków a nawet biegu. Kiedy się odwróciłam w stronę z której dochodziły kroki, to moim oczom ukazała się piękna dziewczyna, wyglądająca mniej więcej w moim wieku. Miała długie, śnieżnobiałe włosy spięte wysoko kwiecistymi szpilkami. Była ubrana dość minimalistycznie. Golf w kolorze ciemnej zieleni na to brązowa kurtka i do tego szare leginsy. Widząc kaburę na kunaie na jej udzie zorientowałam się że ona także musi być kunoichi a przynajmniej aspiruje na takową. Kiedy w końcu się zatrzymała przy ganku była cała zziajana i próbowała coś z siebie wydusić. Jak się okazało, ona była owym łapserdakiem, który miał zanieść paczkę zanim się zjawiłam.

Widząc desperację dziewczyny stwierdziłam że można pójść na kompromis.
- Z-znaczy nie ma problemu jeżeli chodzi o mnie... Shiro-ch... Znaczy sie Shiro może pójść ze mną. Wtedy się też napewno
nie zgubię. - powiedziałam i czułam jak moje policzki troszeczkę muszą się czerwienić... Ale Shiro była taka piękna...