Hyūga Hiroshi

[Hyūga Hiroshi]

---

DANE PERSONALNE

---

IMIĘ: Hiroshi
NAZWISKO: Hyūga
KLAN: Hyūga
WIEK [DATA URODZENIA]: 17 [367]
PŁEĆ: Mężczyzna
WZROST | WAGA: 175cm | 70kg
RANGA: Dōkō

---

APARYCJA

---

WYGLĄD: Hiroshi jak na swój wiek jest przeciętnego wzrostu, jedynie jego uwidaczniające się mięśnie są niestandardową cechą normalnej wagi nastolatka, które ukształtowały się podczas treningów jego klanowego stylu walki – mimo tego nie jest zbyt silny, gdyż w dużej mierze polega na swojej szybkości i zręczności.
Młody Hyuga ma długie, zadbane, gęste, ciemnobrązowe włosy sięgające mu prawie do pasa. Zazwyczaj luźno opadają mu na plecy, lecz czasem je sobie związuje przy końcu, aby trzymały się razem, bądź upina je tworząc swojego rodzaju uniesiona kitę. Włosy z grzywki zwisają mu po bokach twarzy, sięgając prawie do piersi.
Chłopak posiada duże, białe oczy, których źrenice pojawiają się dopiero, gdy ten aktywuje swoje doujutsu – byakugana. W tym czasie żyły po bokach oczu zostają mocno uwidocznione, marszczą się brwi, a jego wzrok przypomina wtenczas gniewne spojrzenie, choć na co dzień zwykle jest łagodne.
Na jego twarzy nie ma widocznego zarostu, a nawet gdyby był, zostałby szybko usunięty, gdyż za nim nie przepada i zamiast usianych tu i ówdzie włosków woli mieć gładką skórę.
UBIÓR: Hiroshi na co dzień zakłada ciemnoszare Haori, którego krawędzie są jeszcze ciemniejsze, a tego samego koloru jest obi przewiązany na jego pasie. Ma długie rękawy. Jest bardzo wygodne, miękkie i miłe w dotyku, świetnie sprawuje się podczas walki. Pod płaszczem nosi czarne, plisowane i dość szerokie spodnie. Hakama nie krępują ruchów, dzięki czemu idealnie komponują się z Haori i są równie wygodne. Na dłoniach nosi ciemnoszare rękawiczki z blaszkami. Na stopach ma czarne Tabi, a na nogach ma założone tradycyjne, czarne, drewniane sandały, które spód mają obity gumą, dzięki czemu świetnie osłaniają jego stopy od niezbyt przyjemnych nawierzchni. Wszystko to przykrywa czarny płaszcz z kapturem.
ZNAKI SZCZEGÓLNE: Białe oczy bez źrenic

---

OSOBOWOŚĆ

---

CHARAKTER: Hiroshi jest spokojnym, na co dzień miłym młodzieńcem. W stosunku do obcych mu osób jest jednak bardzo nieufny. Nie lubi opowiadać o swoich problemach, przez co niektórzy mogą go uważać za skrytego i zamkniętego w sobie – nie znaczy to jednak, że jest małomówny. Podobnie jak inni z jego klanu nie rzuca słów na wiatr, jednak wie, że w niektórych sytuacjach warto skłamać. Zazwyczaj stara się trzymać nerwy na wodzy, niż rzucać się bezmyślnie na przeciwnika. Mimo, że łatwo się nie poddaje, to jest też leniwy, a czasem trochę zrzędliwy. Gdy jest zdenerwowany, bądź po prostu z nudów lubi zagrać na swoim flecie, a czasem też sięga po papierosa. Jest ciekawy świata – chciałby podróżować lub odkrywać nieznane, jednak nie przepada za mroźnymi klimatami – lato to jego ulubiona pora roku. Rozgniewany może też zacząć przeklinać, a zirytowany drwiąco się uśmiechać.
NAWYKI: Gra na flecie, palenie papierosów
NINDO: Potężna wichura, łamiąc duże drzewa, trzciną zaledwie tylko kołysze.
HISTORIA:

–Hiroshi! – usłyszał swoje imię, krzyczane przez znajomy, chłopięcy głos odbijający się echem od otaczających go skał. Rozejrzał się nerwowo dookoła i omal nie wpadł w przepaść rozciągającą się tuż pod jego stopami. Stał na krawędzi jakiejś stromej, górskiej ścieżki. Miał uczucie jakby już tu kiedyś był, ale tak naprawdę nie miał pojęcia gdzie się znajduje. Dookoła mógł dostrzec jedynie mgłę kryjącą niższe półki skalne i wyrastające z niej tu i ówdzie większe szczyty. –Hiroooshii! – znów dobiegł do niego ten sam głos, lecz teraz nieco bardziej wyrazisty, jednak zdecydowanie przypominał wołanie o pomoc. Dwunastoletni Hyuga ruszył w kierunku z jakiego mu się wydawało ten głos dobiegał, przeskakując odważnie po stromej, kamienistej ścieżce.

Nerwowo rozglądał się dookoła w nadziei, że zaraz znajdzie źródło dźwięku. Im dalej biegł, tym mniej widział – mgła, nad którą był wcześniej teraz zaczęła go okrążać i powoli zasłaniać mu widoczność, a do jego uszu zaczął docierać płacz chłopca. –Gdzie jesteś?! Hiroshi, pomóż! – dobiegały do niego kolejne błagania o pomoc. Tym razem już dobrze wiedział czyj to głos – jego młodszego o 3 lata brata Horiuchiego. Wystraszony Brązowowłosy jeszcze bardziej przyspieszył, rozglądał się co chwila na boki w nadziei, że zaraz go znajdzie. –Horiuchi! Gdzie jesteś?! – wykrzyczał, a jego oczom ukazało się niewielkie wejście do jaskini, oświetlone jedną pochodnią gdzieś w głębi, stamtąd też dobiegały do niego coraz to głośniejsze dźwięki płaczu. Śliskie od wilgoci kamienie nie pomagały w zachowaniu równowagi, zwłaszcza, że Hiroshi nie myślał teraz racjonalnie, przez co poślizgnął się i sturlał się w dół ścieżki.


Zamierzał biec dalej, ale poczuł, że coś uniemożliwia mu ruch. Otumaniony po uderzeniu w kamienną ścieżkę starał się ruszyć i odzyskać wzrok mrugając kilka razy. Mimowolnie jednak został uniesiony ku górze, a obok siebie usłyszał gruby męski śmiech. Wzrok w końcu mu się wyostrzył, a on zobaczył przed sobą związanego Horiuchiego. Już nie płakał. Obok niego stał jakiś mężczyzna o fioletowych oczach i czerwonych włosach, w ręku trzymał nóż i szeroko się szczerzył. Dwóch osiłków, którzy trzymali Hiroshiego ustawiło go do pionu i trzymając za brodę kazali mu patrzeć. –Hiroshi… Dlaczego? Dlaczego mi nie pomogłeś? – powiedział jego brat, a z jego białych oczu znów popłynęły łzy. W tym samym czasie Czerwonowłosy szybkim ruchem wbił trzy palce w oczodół Horiuchiego i wyrwał z niego oko dziewięciolatka. Rozległ się przeraźliwy krzyk chłopca, zaś jego brat wytrzeszczył oczy i zamurowany nie mógł nic zrobić. Czuł się bezsilny, nie mógł nawet drgnąć, poruszyć najmniejszym paluszkiem. Mógł się tylko patrzeć, jak z miejsca, gdzie jeszcze przed chwilą znajdował się byakugan jego brata wypływa struga krwi. –Bo jesteś zbyt słaby. – powiedział młodszy Hyuga i aktywował swoje drugie oko, którym wpatrywał się wprost w oczy Hiroshiego. Czerwonowłosy wtedy zanurzył swoje zabrudzone od krwi palce w drugie oko jego brata, znów wyciągając je z oczodołu. –Nieeeeeee!!! – wykrzyczał Brązowowłosy i starał się wyrwać z rąk osiłków. –Ty wolałeś grać, na tym swoim flecie… – odezwał się ponownie Horiuchi, jego głos był pełen nienawiści, a po jego twarzy spływały wielkie strugi krwi, która teraz kapała na kamienną posadzkę. Czerwonowłosy uniósł swój nóż i wbił go w brzuch młodego chłopca. –Hooriuchiii!!! – wykrzyczał żałośnie jego brat, któremu właśnie zarysowały się żyły w okolicy oczu, a on sam ujrzał obraz znikającego widma czakry z ciała swojego braciszka. Do jaskini ktoś wpadł, ale już nie był w stanie go zobaczyć… Otoczyła go ciemność.

I nagle zerwał się z łóżka oblany potem. Znów był w swoim pokoju – to był tylko sen. Wziął głęboki oddech i otarł pot z czoła. Powoli zsunął nogi, założył kapcie i wstał. Niewyspany, z silnie bijącym sercem ruszył jak zwykle rano do toalety, tym razem jednak oparł się o umywalkę i przetarł twarz zimną wodą. –Hirooshi! – dobiegł do niego krzyk, wbił wzrok w lustro i zamiast swojego odbicia ujrzał brata krwawiącymi oczodołami, którego ręka sięgała ku jego oku.

-Hiroshi! – znów zerwał się z łóżka. –Hiroshi wstawaj, śniadanie czeka. – rozejrzał się dookoła i ujrzał przez otwarte drzwi do jego pokoju wchodzącą po schodach jego mamę. Siedemnastolatek opadł na łóżko, schował twarz w dłoniach i znów przetarł pot. –Znowu miałeś ten koszmar? – zapytała zmartwiona, kiedy podeszła do swojego syna. –Dziecko… – przytuliła go. –Nie możesz się tak zamartwiać, zejdź na dół, przygotowałam Twoje ulubione Ikanago. – powiedziała i poszła po coś do innego pokoju. Młody Hyuga zaś zebrał się w końcu z łóżka, przebrał i zaraz po toalecie zszedł na dół, by zjeść swoje ulubione danie.
Nastolatkowi co jakiś czas śniły się właśnie takie koszmary – w dzieciństwie porwano jego brata dla okupu. Niestety oddział poszukujący nie mógł znaleźć żadnych śladów. Rodzice obu chłopaków postanowili zapłacić bandziorowi, ale ten nie zjawił się w wyznaczonym miejscu. Jak się później okazało Horiuchi został znaleziony przez zwiadowców bez oczu, w jednej z jaskiń znajdujących się gdzieś na terenach głębokich odnóg. Najwidoczniej jeden z tamtejszych zbirów zorientował się, że taka zdobycz nie jest warta pieniędzy i wolał zyskać byakugana.
Dwunastoletni wtedy Hiroshi bardzo przeżył śmierć brata. Podsłuchał jak rodzicie rozmawiali o jego śmierci, a opowiadania o głębokich odnogach wykreowały u niego pojawiające się codziennie koszmary. Bardzo kochał Horiuchiego i zawsze miał z nim bardzo dobry kontakt. Jego ojciec niestety faworyzował młodszego z braci, któremu wcześniej udało się uaktywnić byakugana i był zdolniejszy niż brązowowłosy. Krytykował go za jego pociąg do muzyki, uważał, że powinien skupić się na treningu, a nie na jakiś pierdołach – Hiroshi od dziecka lubił słuchać muzyki, a kiedy był nieco starszy zaczął grać na flecie – lubił ten instrument, a jego dźwięk go uspokajał. Dlatego po jego śmierci białooki się załamał. Większość dnia spędzał w pokoju, a jego ulubiony instrument leżał gdzieś głęboko w szafie.
Dopiero po prawie dwóch latach od śmierci brata udało mu się jakoś pozbierać. Wrócił do treningów, wyciągnął flet z szafy, zaczął wychodzić ze swojej rodzimej prowincji. Czyżby miał na niego wpływ jakiś przyjaciel? Dziewczyna? A może chęć zemsty? Zdecydowanie to ostatnie, ale wiedział o tym tylko on sam. Rodzice cieszyli się, że ich syn wyszedł z depresji, zaś sam Hiroshi cieszył się, że jego koszmary pojawiały się coraz rzadziej, a on sam był coraz w lepszej formie.

---

WIEDZA

---

INFORMACJE:
KLANY, RODZINY SHINOBI, WIĘZY KRWI: Wiedza o Yamanaka -członkowie klanu Yamanaka często posiadają długie, blond włosy i oczy pozbawione źrenic, słyną z bycia świetnymi mediatorami i politykami, potrafią wniknąć w myśli przeciwnika
Wiedza o Dōhito – charakteryzują się otworami gębowymi na dłoniach, korzystają z gliny, która ma właściwości wybuchowe, co też jest ich znakiem rozpoznawczym, spotkać ich można na terenach Tsurai
Wiedza o Haretsu – porywa ich wir walki, ale nie posiadają charakterystycznych cech wyglądu, panują i manipulują wybuchem, lubią walkę bezpośrednią, zamieszkują tereny Tsurai
Wiedza o Hyūga – ich charakterystyczną cechą się niemal białe oczy bez źrenic, przeważnie posiadają ciemne, długie włosy, honorowi i oddani swojemu klanowi, specjalizują się w walce bezpośredniej, w której często wykorzystują moc swoich oczu, podczas ich aktywacji pojawiają się na skroniach wyraźne żyły, zamieszkują tereny Kyuzo
Wiedza o Inuzuka - często charakterystyczny tatuaż na policzkach, jakby na kształt kłów, towarzyszą im, jak i walczą z nimi psy, preferują walkę bezpośrednią, wyszkoleni w taijutsu, zamieszkują tereny Yusetsu
Wiedza o Jashin – wyjątkowi na swój sposób, mają zdecydowanie dziwny styl walki, ranią siebie, jednocześnie raniąc przeciwnika, sprawiają wrażenie nieśmiertelnych, specjalizują się w walce dużymi ostrzami, niekoniecznie katanami, ich siedzibą jest Ryuzaku no Taki
Wiedza o Jūgo - zamieszkują tereny Daishi, powiadają, że zamieniają się w potwory, modyfikują swoje ciało, kiedy wpadną w szał, co kłóci się nieco z opiniami, że wyjątkowo współgrają z naturą
Wiedza o Kōseki – nie mają cech charakterystycznych z wyglądu, jednak w walce nie jest trudno ich poznać, ponieważ władają i manipulują kryształem, oddani swojemu klanowi, specjalizują się w ninjutsu, zamieszkują tereny Daishi
Wiedza o Terumi - żywiołowy, jeden z bardziej rozbudowanych i znanych szczepów, podzielony na dwie części, niezaprzeczalnie skłócone, pomieszkują na terenach Yusetsu
POSTACIE:

---

ZDOLNOŚCI

---

KEKKEI GENKAI: Byakugan
NATURA CHAKRY: Doton
STYLE WALKI: Jūken
UMIEJĘTNOŚCI:

• Wrodzona -
• Nabyta -

PAKT:
ATRYBUTY PODSTAWOWE:

• SIŁA 1
  WYTRZYMAŁOŚĆ 21
  SZYBKOŚĆ 41
  PERCEPCJA 19
  PSYCHIKA 65
  KONSEKWENCJA 3

SUMA ATRYBUTÓW FIZYCZNYCH: 82
KONTROLA CHAKRYC
MAKSYMALNE POKŁADY CHAKRY: 102%
MNOŻNIKI:
[Byakugan]: +10 [Percepcja]
POZIOM ROZWOJU DZIEDZIN NINPŌ:

• NINJUTSU E
  GENJUTSU B
  STYLE WALKI
  • Juken D
  • ---
  • ---
  IRYōJUTSU E
  FūINJUTSU E
  ELEMENTARNE
  • KATON E
    SUITON E
    FUUTON E
    DOTON D
    RAITON E
  KLANOWE D

JUTSU:

Ninjutsu:

Bunshin no Jutsu, E
Henge no Jutsu, E
Kai, E
Kawarimi no Jutsu, E
Kinobori no Waza, E
Suimen Hoko no Waza, E
Nawanuke no Jutsu, E

Klanowe:
Shōtei, D
Rirīsu, D
Mizu Hari, D
Hakke Jūroku Shō, D

Genjutsu:

Nehan Shōja no Jutsu, B
Raigen Raikochu, B
Kurama Himo Baindo, B
Kuroichi, B
Magen: Nijū Kokoni Arazu no Jutsu, B
Hana Kahen Tonsou, C
Kyakubu Satsu, C
Kori Shinchu no Jutsu, C
Suzu no Oto, D
Magen: Narakumi no Jutsu, D
Kasumi Jusha no Jutsu, D

Doton:
Doton no Jutsu, D
Doton: Shinjū Zanshu no Jutsu, D
Doton: Doryūsō, D
Doton: Doro Kawarimi no Jutsu, D

---

EKWIPUNEK

---

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE): Czarny płaszcz, rękawiczki z blaszkami

PRZEDMIOTY SCHOWANE (NIEWIDOCZNE):Torba z tyłu na pasie, dwie kabury po jednej na każdym udzie (widać je pod płaszczem?)
Zawartość torby: Bandaż 10m, 2 kunai, notka wybuchowa, notka świetlna, makibishi x10, shuriken, bojowa pigułka żywnościowa, bombka świetlna
Zawartość kabur: 4 shurikeny, 3 kunai, 2x bombka dymna

---

ROZLICZENIA

---

PIENIĄDZE: Bank
PH: Punkty historii
MISJE:

• D -
  C -
  B -
  A -
  S -

PREZENT OD ADMINISTRACJI: Transfer

[Papyrus]

  Ukryty tekst

[Hyūga Hiroshi]

Poprawione

[Papyrus]

No jak dla mnie wporzo, akcept. Miłej gry.

  Ukryty tekst