Bar "Izarantu"

[Teien]

Bar "Izarantu" Bar "Izarantu" - miejsce, gdzie ludzie o czystym sumieniu nie bywają. Budynek nie wyglądał jak rudera, wręcz przeciwnie. Był stworzony raczej w starym stylu, nietypowe długie okna, zrobione z kolorowego szkła. Sam lokal wykonany ze swego rodzaju połączenia jakiegoś kamienia z drewnem, bowiem to właśnie niektóre miejsca były podparte dorobionymi palami, czy też samo obramowanie okien i inne mniej ważne elementy. Zza drzwi nie było nic słychać, najwidoczniej architektura tego budynku miała lub nie pewien cel. Bowiem dźwięk rozchodził się na zewnątrz w postaci szmeru czy cichego podmuchu wiatru, jedynie człek o zmysłach, a zwłaszcza jednym - słuchu, rozwiniętym do granic zwierzęcych - dałby radę usłyszeć co też się tam wyrabia. Tak czy inaczej, mogło to wywołać wrażenie lub też nie, a któż tam wie czy wykonawca tej sztuki miał taki cel.
Drzwi wejściowe były grube i ciężkie, wyglądało to jak drzwi do jakiejś katedry czy świątyni. Rozsunięte w sposób mozolny i powolny, ukazały bijący zza nich huk. Śmiech, śpiewanie, jakieś rozmowy. Bowiem własnie taki odgłos zatrzymywany był przez te cztery ściany. Jak się okazało elementy drewna miały swoją podporę. Bowiem całe wnętrze tego miejsca wykonane było z drewna. A przynajmniej ściany i meble. Bowiem tam gdzie stawiasz swą stopę, widniał swego rodzaju idealnie wygładzony kamień, położony wzdłuż. W lewym górnym rogu baru znajdowało się miejsce dla barmana. Z wieloma trunkami, które zawieszone na ścianie, tuż za nim, podświetlone, prezentowały się iście bajecznie. Kilka taboretów postawionych naokoło. Reszta, czyli stoły i krzesła, czy też pozostałe trzy kąty lokalu posiadały swego rodzaju sofy. Wygodniejsze lekko miejsce. Porozrzucane tak by kolejny stół nie przeszkadzał drugiemu.
Prawie w każdym miejscu gdzie można było usiąść, a także tam gdzie nie ma miejsca, znajdowali się jacyś ludzie. Rzucając wzrokiem tu i tam, można było dostrzec wyglądających nawet zwyczajnie, jednak było też i takich, gdzie na twarzy liczyli ilość blizn przy użyciu dwucyfrowych liczb. Najwidoczniej miejsce to było azylem lejącego się alkoholu dla całej zgrai. Naprzeciw wejścia, na samym końcu sali, gdzie znajdować się powinna ściana, są schody. Prowadzące do góry i w dół.

55/67+
Misja Rangi B Doszliście do wniosku, że lepiej będzie już się oddalić, bo przecież nic tu po Was. Przegoniona ekipa raczej się tutaj prędko nie pojawi, co dawało wam swego rodzaju poczucie wytchnienia, lecz w każdym łbie tliła się myśl, co będzie z tym starszym małżeństwem. Przed wyjściem z przytulnego miejsca widzieliście jak mężczyzna bierze swoją miłość życia na ręce i zanosi do jednego z pokoi, znikając zza progiem drzwi. Odprawił Was ówcześnie uśmiechem i podziękowaniem w postaci uścisku ręki.
Wyszliście przed budynek, mając za cel obrany kolejny, noszący nazwę "Izarantu". Słowami opisanymi przez Akane, to miejsce miało być swego rodzaju miejscem gdzie ludzie o czystym sumieniu nie bywają, może jednak okaże się nie być tam tak strasznie jak to zostało nakreślone. Jednak z drugiej strony, właśnie do takiego miejsca musicie się udać... Niepewni gdzie też dokładnie znajduje się ów lokal, po drodze pytaliście się przechodniów. Każdy z nich okazał się być życzliwy, lecz ze zdziwieniem, które malowało się wraz z wypowiedzeniem nazwy baru się malowało, było zapewne zwykłą reakcją, iż po prostu ktoś chce wejść do takowego miejsca. Postawiliście na drodze niezłą liczbę kroków, jednak wreszcie dotarliście!
Budynek nie wyglądał jak rudera, wręcz przeciwnie. Był stworzony raczej w starym stylu, nietypowe długie okna, zrobione z kolorowego szkła. Sam lokal wykonany ze swego rodzaju połączenia jakiegoś kamienia z drewnem, bowiem to właśnie niektóre miejsca były podparte dorobionymi palami, czy też samo obramowanie okien i inne mniej ważne elementy. Zza drzwi nie było nic słychać, najwidoczniej architektura tego budynku miała lub nie pewien cel. Bowiem dźwięk rozchodził się na zewnątrz w postaci szmeru czy cichego podmuchu wiatru, jedynie człek o zmysłach, a zwłaszcza jednym. Słuchu. Rozwiniętym do granic zwierzęcych, dałby radę usłyszeć co też się tam wyrabia. Tak czy inaczej, mogło to wywołać wrażenie lub też nie, a któż tam wie czy wykonawca tej sztuki miał taki cel.
Stanęliście przed wejściem, Natsume był tym pierwszym. Bowiem Shigeru trzymał się tuż za jego plecami, jakby był cieniem człeka z rodu Yuki. Genin złapał za klamkę, ciągnąc w dół. Dość sporej wielkości, bo ze dwa razy takie jak zwyczajny człek, wykonane z masywnego drewna, którego ciężar mógł odczuć Natsu. Zaraz drzwi zostały rozwarte, a ciężar w większej skali wziął się z grubości, bowiem wyglądało to jak drzwi do jakiejś katedry czy świątyni. Rozsunięte w sposób mozolny i powolny, ukazały bijący zza nich huk. Śmiech, śpiewanie, jakieś rozmowy. Wszystko to nagle uderzyło w was i mogło wywołać nie lada szok. Bowiem własnie taki odgłos zatrzymywany był przez te cztery ściany. Jak się okazało elementy drewna miały swoją podporę. Bowiem całe wnętrze tego miejsca wykonane było z drewna. A przynajmniej ściany i meble. Bowiem tam gdzie stawiasz swą stopę, widniał swego rodzaju idealnie wygładzony kamień, położony wzdłuż. W lewym górnym rogu baru znajdowało się miejsce dla barmana. Z wieloma trunkami, które zawieszone na ścianie, tuż za nim, podświetlone, prezentowały się iście bajecznie. Kilka taboretów postawionych naokoło. Reszta, czyli stoły i krzesła, czy też pozostałe trzy kąty lokalu posiadały swego rodzaju sofy. Wygodniejsze lekko miejsce. Porozrzucane tak by kolejny stół nie przeszkadzał drugiemu.
Prawie w każdym miejscu gdzie można było usiąść, a także tam gdzie nie ma miejsca, znajdowali się jacyś ludzie. Rzucając wzrokiem tu i tam, można było dostrzec wyglądających nawet zwyczajnie, jednak było też i takich, gdzie na twarzy liczyli ilość blizn przy użyciu dwucyfrowych liczb. Najwidoczniej miejsce to było azylem lejącego się alkoholu dla całej zgrai. Naprzeciw wejścia, na samym końcu sali, gdzie znajdować się powinna ściana, są schody. Prowadzące do góry i w dół. Natsume dostrzegł na jednym z udających się w dół wymalowany tatuaż z tyłu głowy. Przypominał on znak, jaki widzieli w poprzednim barze. Jednak nie mogłeś się przyjrzeć zbytnio bowiem człek zniknął wraz z otaczającymi go ludźmi schodząc w dół. Shigeru natomiast zauważył barmanów. Ubrani oni bowiem byli w sposób zwyczajny dla tego typu zawodów. Dłuższe czarne spodnie, biała koszula, czarna kamizelka. Barmanów w tym poziomie było trzech. Dwóch facetów i jedna kobieta. Byli ustawieni tak by człek Senju mógł dostrzec ich wszystkich.
Kobieta stała za barem, mieszając jakieś trunki, zaczepiali ją siedzący przed ladą mężczyźni. Wyglądała na dziewczynę, która niespecjalnie się denerwuje. Spokój wymalowany na twarzy, długie czarne włosy, sięgające po piersi, koloru oczu niestety nie zobaczyłeś z takiej odległości. Również nie słyszałeś między tym harmidrem co mówi, a jednak ruszała ustami. Zaraz zauważyłeś, że jeden z oponentów przeskoczył przez ladę. Skupiłeś się teraz tylko na niej. Doglądając co też się tam wyrabia. Kątem oka jednak patrzyłeś na jedną część sali, zastanawiając się czy też tylko Ty widzisz to co się może zaraz stać czy reszta to po prostu ignoruje. Mężczyzna o postaci podobnej do Twojej, z niebieskimi włosami, stał tuż obok barmanki, coś tam mówił. Natomiast dziewczyna nie reagowała zbytnio. Ten zaczął się śmiać, wreszcie usta kobiety otworzyły się. Mimo, że nie mogłeś usłyszeć słów, to jednak ruch warg dobrze znałeś... Bo kto na tym świecie nie rozpozna w tłumie -Zabiję Cię... - Niebieskowłosy dalej się śmiał, zaraz wyciągnął dłoń i położył na... średniej wielkości piersi tejże kobiety... Poruszył nią jakby macał, lecz zaraz niczym spetryfikowany się zatrzymał. Truchło upadło na ziemię. Nikt nie zareagował. A Ty nie wiedziałeś czy umknął Ci moment ataku Czarnowłosej czy to coś innego...
Pozostała dwójka barmanów, mężczyźni. Byli to bliźniacy. A przynajmniej na takich wyglądali. Podobna fryzura, równe i te same rysy twarzy. Byli czy też nie, zajmowali się gośćmi na sali. Dostarczali drinki i inne trunki. Ale dalej nikt nie dostrzegł tego co się stało. Natsume również, bowiem skupiony myślami był na zjawisku tego tatuażu. Przekroczyliście próg, minęła chwila, a tutaj takie rzeczy... Pora zamknąć za sobą oddzielające od świata drzwi...

Tutaj macie bar lv1

[Shigeru]

Czułem pewną niezręczność opuszczając karczmę "Irajgo". Martwiłem się o to, jak poradzą sobie Ci ludzie z szajką tamtych awanturników. Bo o ile teraz ich przegoniliśmy, to tak na prawdę nie wiadomo było co też oni uczynią w odwecie. Czy wystraszeni odpuszczą, czy też przepuszczą kolejny atak- tylko tym razem większymi siłami. Ciepły uścisk mężczyzny, pełen wdzięczności tylko uczynił, że pokręciłem lekko głową.
- Opuście na razie to miejsce, dopóki dopóty się tutaj nie uspokoi. Nie ryzykuj... życia żony. Dzisiaj na prawdę nie wiele brakowało, a silniejsi od nich nie zawsze będą w pobliżu
Powiedziałem w kierunku mężczyzny, gdy ten wziął żone na ręce. Przez chwilę patrzyłem na to, chcąc zapamiętać ten obraz jako ostatni z tego miejsca, po czym lekko skinąłem głową na pożegnanie i opuściłem karczmę wychodząc tuż za Natsume.
Droga do kolejnego naszego punktu wypadowego nie była tak prosta jak do "Irajgo". Zmuszeni byliśmy wielokrotnie pytać mijających nas podróżnych o dalszy kierunek w którym powinniśmy się kierować, ale na szczęscie Ci, przyjaźnie do nas nastawieni, udzielali nam chętnie odpowiedzi, będąc jednak zaskoczeni celem naszej podróży. Jedna kobieta, nie co już w podeszłym wieku, ostrzegła nas nawet przed tym miejscem, mówiąc że tacy dobrzy i ułożeni młodzieńcy nie powinni chodzić w takie miejsce. Skinąłem głową, mimowolnie uśmiechając się serdecznie, bo takie słowa oznaczały, że wraz z Natsume wciąz uchodziliśmy za podrostków, niegroźnych dla innych.
W końcu, po jakimś czasie, naszym oczom ukazał się cel naszej wędrówki Trafiliśmy do karczmy, zgodnej z opisem, która swoim stanem faktycznym, rzeczywiście nie zachęcała do odwiedzin. Natsume skierował pierwszy sw kroki do gospody, a ja chcąc nie chcąc ruszyłem za nim, robiąc mu przy okazji za obstawę. Na zewnątrz nie dochodziły żadne odgłosy ze środka karczmy, co spowodowało, że pomyślałem nawet o tym, że miejsce jest nieczynne. Gdy jednak tylko Natsume uporał się z klamką i otworzył drzwi, musiałem zmienić zdanie, bo miejsce aż nadto tętniło życiem. Co więcej, po wejściu musiałem przyznać, że wygląd tej karczmy o wiele lepiej prezentuje się od środka, niż na zewnątrz. Może to był umyślny zabieg?
Pomimo jednak, że wygląd karczmy w środku był zachęcający do odwiedzin, to już ludzie tutaj siedzący nieszczególnie. Jak na mój gust, było za dużo ludzi, zbyt ciasno, nie było gdzie siedzieć, a ponadto niektórzy klienci wypili zbyt dużo. Oznaką tego byli choćby adoratorzy kelnerki, która siedziała przy stole. Naprzykrzający się męzczyźni, z czego jeden w szczególności okazały o niebieskich włosach - pozwalał sobie na zbyt dużo. Wydawać by się mogło, że ludzie boją się zareagować, ale nie widziałem nigdzie nerwowej atmosfery, ani też obawy kelnerki. Reagowała bardzo spokojnie. Aż ze zdziwieniem przyglądałem się tej scenie. W pewnym momencie, wyczytałem z jej ust jak mówi, że zabiję jednego z mężczyzn, a gdy ten dotknął jej piersi, a następnie padł trupem, wymsknęło mi się jedno siarczyste przekleństwo.
- Kurwa
Rozejrzałem się szybko w koło, ale chyba nikt tego nie zauważył... albo to była zwyczajna norma tutaj. Co więcej, mężczyźni siedzący przy blacie również jakoś szczególnie na to nie zareagowali.
- Jesteśmy w mordowni - mruknąłem bardziej do siebie, niż do Natsume, po czym skupiłem uwagę na nim, żeby przypadkiem go nie zgubić w tym tłumie. Pozostało jeszcze ustalić, co teraz robimy. Kątek oka rozejrzałem się po poszczególnych stolikach, zawiesiłem przez chwilę wzrok na schodach prowadzących do góry jak i dołu karczmy, aż w końcu niechętnie spytałem Natsume co dalej.
- Tylko nie mów mi, że mam rozmawiać z barmanką - powiedziałem jeszcze do towarzysza, mimowolnie się wzdrygając jak przeszło mi przez myśl, co mnie może czekać po samej rozmowie, jeśli by nie poszła po mojej, albo raczej po jej myśli.

[Natsume Yuki]

No, jakkolwiek by nie spojrzeć, to miejsce zupełnie nie przypominało "Irajgo", w którym wszystko zdawało się być takie... pokojowe, bezproblemowe. Od samego wejścia dało się zauważyć, że w tym miejscu najprostszym, co można otrzymać, był nóż między żebra. No, ale cóż... Kyoru i Akasemis wspominali, że Eindo zazwyczaj przebywa właśnie w takich miejscach, więc chcąc nie chcąc będą musieli tutaj się rozejrzeć. Nawet pomimo tego, że preferowałby znaleźć się gdzie indziej. Najlepiej gdzieś daleko, poza wpływami ludzi. No, ale nie można oczywiście mieć wszystkiego... Na wszelki wypadek wyciągnął z kieszeni jeden ze swoich karambitów i wsunął go do rękawa, by móc go dobyć w każdej chwili. Nie wiadomo, kiedy się przyda.
I wtedy kątem oka zauważył schodzącego po schodach osobnika, mającego tatuaż podobny do znaku, który mieli bandyci w "Irajgo". Szlag. Jeżeli to faktycznie oni, to może tu być gorąco - o ile Shigeru nie rozpoznają, bo był ukryty w pokoju (a gdy poszedł w pogoń, przeciwników dawno już nie było), o tyle Natsu przecież na chwilę się odsłonił, kiedy wykonywał technikę. Pozostaje tylko mieć nadzieję, że go nie rozpoznają.
Spojrzał na Shigeru i westchnął lekko, zamykając podwoje. Faktycznie, trafili do chędożonej mordowni.
-Na razie musimy zachowywać się naturalnie - szepnął. - Tylko musimy być ostrożni... zdawało mi się, że na dół schodził jeden z tych, którzy zaatakowali "Irajgo", lub należą do tegoż gangu. Na razie może lepiej się nie rozdzielajmy, podejdźmy do baru i porozmawiajmy... może w końcu uda nam się gdzieś znaleźć Eindo. I pamiętaj, "Czarny Lód". Na razie może po prostu coś zamówmy. Tylko nie przesadzajmy. - po chwili zaś dodał: - Na szczęście powietrze tu jest wilgotne, a sporo otoczenia jest drewnianego. Powinniśmy dać radę.
Jeżeli Shigeru się zgodził, podeszli spokojnym krokiem do szynku, rozglądając się tylko raz na jakiś czas, żeby żaden gość nagle się do nich nie przykolegował. Następnie Natsu oparł się jednym łokciem o blat i kiwnął lekko głową na powitanie. Może wyglądał młodo, ale bycie uzbrojonym po zęby raczej powinno dać wyobrażenie gościa, który wie jak walczyć i nie jest zwykłym młokosem.
-Trochę piwa, poproszę - powiedział do barmanki beznamiętnie.

[Teien]

58/67+
Misja Rangi B Po chwile namysłu, Natsume zdecydował by zrobić pierwszy krok. Kierunkiem docelowym była kelnerka i zamówienie jakiegoś trunku. Pierwsze wrażenie jakie zostało przed wami ukazane było jakże zaskakujące czyż nie? Bowiem pewnie co jakiś czas, a nie daj boże co dzień, dochodzi tutaj do jakiegoś mordu, jednak władze nie reagują zbytnio na to wszystko. Boją się? Bo kto nie czułby respektu, który wywołany strachem przed siłą choćby pierwszego barmana płci pięknej. Pewnie, jeden i drugi kroczek został zrobiony, nic się nie działo. Nie słyszeliście bowiem między tym hałasem nawet własnego oddechu, lecz zaraz przechodząc między kolejnymi stołami, mimo nieprzerwanej zabawy, wzrok otaczających was osób. Czyżby wykryli, iż ktoś nowy pojawił się między nimi? Świeża płynąca w żywym ciele, nie skażona złą sławą krew! Cienkie mięso, które mimo tego trzeba dobrze stłuc przed wrzuceniem na rozgrzaną patelnię. Kolorowo nie mogło przecież być...
Natsu był tym prowadzącym, to właśnie on znajdował się kilka kroków przed swym kompanem z rodu Senju. To właśnie on szedł swoją ścieżką do baru, między ludźmi i krzesłami, na których również siedzieli ludzie. To właśnie on przypadkowo potknął się? Nie... To raczej nie było możliwe. Bowiem prosta droga, a właściwie kamienie i oddalony kilka metrów bar. Co mogło by pójść nie tak. Brązowowłosy leciał już twarzą skierowaną w ziemię. Kątem oka dostrzegł, że ktoś podstawił mu nogę. Ta właśnie chowała się między tłumem innych. Twarz Genina nie wylądowała na bijącej chłodem podłodze, jednak na mężczyźnie, który odwrócony był do niego plecami. To sprawiło, iż oponent stracił równowagę. Yuki poprzez chwilę zderzenia z niechcianą przeszkodą zdążył zareagować u wystawić ręce tak by nie pocałować kamienia. Przypadkowo potrącony jednak nie miał tyle szczęścia i wylądował na glebie, a jego trunek został ciśnięty w znajdującego się obok oponenta.
Shigeru, widział jak jego towarzysz potyka się, widział całe zajście, jednak zaraz zostałeś od tego odciągnięty. Bowiem ktoś po prostu zapukał Ci w plecy. Nim się odwróciłeś, Twój cień został pochłonięty przez nieznajomego zza pleców. Co wymalowało w Twych myślach przypadkową posturę. Wiedziałeś już, że człek jest od Ciebie minimum głowę wyższy, a przy tym ciało bardziej masywniejsze. To jednak co poza wyglądem sobie wyobrażałeś i pisałeś w głowie, to już Twoja broszka. Odwróciłeś się machinalnie. Okazało się najgorsze lub też nie, bowiem zależy od tego, co sądzisz o mięśniaku mierzącym na oko 215 centymetrów, bicepsie o obwodzie Twego uda... Wyglądał niczym wyjęty z lasu bandyta, co przesadził z siłownią. Jednak nie tylko to rzuciło Ci w ślepia. Malowany wzrostem i budową ciała. Delikatnie odchyliłeś łeb do tyłu, by spojrzeć na twarz oponenta. Łysy łeb, brązowe oczy, wąs pod nosem. Posiadał bliznę, która wyglądała imponująco. Bowiem pół twarzy było zabliźnioną raną po wybuchu lub oparzeniach. Również najdziwniejszym było, to iż większość żył, które u człeka zwykłego są mniej lub troszkę więcej widoczne, u niego wychodziły prawie jak na wierzch. Ubrany... Po prostu miał na sobie tylko czarne, poszarpane spodnie. Spoglądaliście na siebie, aż wreszcie mięśniak zabrał głos.
-Ty, mały. Do swojej stodoły też nie zamykasz drzwi? -wyglądał na lekko zirytowanego, lecz to raczej był po prostu pretekst by dać komu po przysłowiowej mordzie. Natsume znajdował się 6 kroków za Tobą i miał własny problem... Więc, Ty musisz uporać się ze swoim. -Zadałem proste pytanie.
Genin właśnie zbierał się z podłogi, kiedy poczuł objęcia na rękach. Zaraz postawiony dosłownie do pionu, bowiem dwójka mężczyzn podniosła go jakby nigdy nic. Trzymali Cię mocno w okolicach łokcia. Z lewej i prawej strony. Kątem oka widziałeś jednego i drugiego. Nie wyglądali na silnych. Po prawej oponent o wzroście równym Twemu, dłuższych czarnych chaotycznie rozrzuconych włosach. O zwykłym ubraniu, jak ludzie chodzący za dnia po ulicach tego miast. Czyli jakieś swego rodzaju kimono czy tego typu szata. Po drugiej stronie był oponent z irokezem. Zielone, chyba farbowane włosy, bowiem kilka czarnych kłaków mogłeś się doliczyć. Przy pasie, tuż obok Twojego, zaczepiony miał miecz. Katana, z dość ładną rękojeścią. Ale... Naprzeciw Ciebie stał chyba ich lider lub po prostu kolega, którego potrąciłeś.
-Powiedz Ty mi kurwa, życie Ci nie miłe czy może lubisz jak ktoś Cie czasem obije?-był niższy od Ciebie, o kilka centymetrów. Włosy krótki, postawione na "jeża", o kolorze kasztanowym. Miał rozciętą wargę, jakby niedawno z kimś się bił. Krew nawet nie zdążyła dobrze skrzepnąć i zasklepić rany. Czarny szal zawiązany pod szyją. Na wpół kimono, jak oponent trzymający Ciebie. Bowiem sięgał tylko do pasa. Niebieskiego koloru, z jakimiś wzorkami. Również i długie białe spodnie. Zaraz to niespodziewanie po prostu dostałeś pięścią w brzuch. Poczułeś to, miał raczej silniejsze uderzenie od Ciebie. Machinalnie organizm próbował się skulić. Mimo ciosu, coś takiego nie może Cie raczej powalić, a przynajmniej nie po jednym uderzeniu. Stał z uśmiechem na twarzy naprzeciw Ciebie, dosłownie. Bowiem miałeś do niego krok. Czekał chyba na Twą odpowiedź.

[Shigeru]

/Wybacz Yoshi, że tak długo kazaliśmy Ci czekać.

Zdziwiony wysłuchałem Natsume, próbując wzrokiem odszukać towarzystwo o którym mówił. Miłe jednak przywitanie w postaci pierwszego trupa, potem spojrzenia ludzi tu siedzących, będących stałymi bywalcami spowodowało, że nie byłem w stanie dłużej nie obserwować najbliższego otoczenia. Dość szybko zapragnąłem się znaleźć w każdym innym miejscu. Może nawet z powrotem w barze "Irajgo" pomimo tego co się tam wydarzyło? Końcem końców jednak nie zawróciłem i nie wybiegłem przez drzwi, a jedynie posłusznie maszerowałem za Natsume. Przynajmniej do czasu, gdy ten nie wywinął orła. Kątek oka dostrzegłem jeszcze jedynie, jak ktoś ktoś zniknął szybko pomiędzy tłumem i stolikami - najpewniej osoba, która podstawiła nogę - a biedny Natsume wylądował na jakimś gościu. Skrzywiłem się lekko bo można się było domyślić tego co się właśnie stanie, ale nim w jakikolwiek sposób zareagowałem, poczułem tknięcie w plecy. Z wolna zacząłem się odwracać i jedyne co przyszło mi do głowy to w tej chwili, jedno siarczyste przekleństwo. Nogi jak prawie mój tułów, wysoki jak dąb, potężny basior wisiał nade mną jak widmo nas swoją nieszczęsną ofiarą. Zmuszony nie co odchylić głowę, aby ujrzeć go w całej okazałości, przyznałem smutno, że jego twarz wcale nie wyglądała lepiej od reszty.
Z ledwo skrywanym grymasem pomyślałem o tym, że na prawdę nie mam szczęścia. Tylko ja mogłem trafić na kogoś takiego. W obcym miejscu. Praktycznie jeszcze nikomu się nie naprzykrzając. Kątem oka spojrzałem na Natsume chcąc mu zakomunikować, że jednak przoduje w byciu pechowcem, gdy ujrzałem jak on klęczy nad podłogą, a nad nim wisi trójka mężczyzn z których dwójka się do niego zbliżyła i podniosła za łokcie, stawiając do pionu, by następnie go w tej pozycji unieruchomić. O mało nie wyrwał mi się wisielczy śmiech, gdy to zauważyłem, bo jednak jego pech, przewyższał mój.
A niech Ci to, to się nazywa trafić w towarzysza - zdążyło mi jeszcze przemknąc przez myśl, nim ponownie skupiłem się na moim oponencie i na tym co powiedział. Krótkie spojrzenie na drzwi i wyraz mojej konsternacji, z pewnością mógł wywołać u niego przeświadczenie, że już wiem czego się mogę spodziewać. Niemniej jednak postanowiłem odwołać się... do szacunku. Oczywiście nie prawdziwym, ale jednak poświadczającym o tym, że uważam go za silniejszego i oddaje mu wobec tego.. cześć.
- Wybacz Panie, pozwól mi to naprawić... - odparłem z wolna się kłaniając w geście udawanego szacunku. Domyślałem się, że w tym momencie nie jestem w stanie uniknąć ciosu, dlatego też postanowiłem zaryzykować i odpowiednio zareagować. Cały czas obserwowałem zachowanie osoby stojącej przede mną, wyczekując ciosu, który zamierza zadać dłonią. WIedziałem, że właściwie ułożenie głowy, a wręcz pozwolenie na uderzenie się, może wyelminować mojego przeciwnika z walki. Wystarczyło jedynie, żeby nieodpowiednio mnie uderzył. Choćby w czoło. Kość czołowa była w końcu jedną z najgrubszych w naszym ciele, a odpowiednie ułożenie głowy, impet kontruderzenia z mojej strony, powinien spowodować, że mój przeciwnik nie zdąży odpowiednio sformułować ciosu. Ryzykowne, ale z pewnością zaskakujące. Gdyby mężczyzna zamierzał faktycznie mnie tak zaatakować w momencie skłaniania, oddaje cios głową, a następnie dokładam cios z półobrotu. Gdyby się jednak zdarzyło, że przeciwnik wcale nie zamierzał mnie zaatakować pięscią, a nogą, wtedy... cóż. Staram się zablokować dłońmi zbliżający się cios. Nie powinno to być specjalnie trudne, biorąc pod uwagę swoją szybkość, a także wytrzymałość. Liczne treningi zrobiły swoje z moim ciałem.

SIŁA 60
WYTRZYMAŁOŚĆ 70
SZYBKOŚĆ 50 | 60
PERCEPCJA 50 | 60

[Natsume Yuki]

Noż do jasnej cholery. Naprawdę? Czy już żaden człowiek nie może na spokojnie wejść do baru, tylko od razu musi zostać posłany na ziemię, a następnie obity? O byle co? Gdy tylko poczuł, że ktoś mu podstawił nogę, młodzieniec zdołał tylko warknąć z irytacji. Z irytacji, która u niego nie była czymś normalnym. Na co dzień był on przecież osobnikiem flegmatycznym, który woli spędzać całe dnie, po prostu przesiadując na łonie natury. A tutaj wystarczy kilka dziwnych zajść w trakcie misji i już człowieka szlag trafia. No, ale tutaj właśnie ujawnia się coś w rodzaju drugiego charakteru Natsumego - gdy podejmował się jakiegoś zadania na poważnie, zmieniał się o niemal 180 stopni. Stawał się zimny, bardzo skory do niecierpliwości i metodyczny w działaniach, byle tylko misję wykonać z powodzeniem. Do swoich zamierzeń dostawania w mordę raczej nie wpisywał, ale jeśli da to mu szansę na postawienie kroku naprzód... to dobrze. A jeśli nie... no cóż, szkoda.
Chwilę później młodzieniec już był podtrzymywany przez dwóch dziwacznie odzianych ludzi, przed następnym - jeszcze specyficzniejszym. Ech, wyglądało na to że "Izarantu" jest pełne prawdziwych ewenementów pod względem mody w Shigashi no Kibu. Po chwili zaś usłyszał pytanie ze strony mężczyzny. Ha, czy życie jest miłe Natsumemu? Oczywiście. Miał ochotę odpowiedzieć pytaniem "A tobie?", ale jakoś nie miał ochoty później zbierać się ponownie z podłogi, tym razem z odciętymi kończynami. Dlatego na razie postara się wypytać. Pamiętał słowa Akasemisa i Kyora - hasło "Czarny Lód", odpowiedź ma być odwrotnością jego zdania. Spróbować nie zaszkodzi, a jeśli nie przejdą testu, można będzie spróbować się wykaraskać bez większych problemów związanych z sumieniem.
Wtedy nadszedł cios. Trzeba było przyznać, był on w stanie nieco wypompować powietrze z Yukiego, lecz na nokaut to niestety trochę za mało. Młodzieniec lekko się skulił, lecz bardziej z powodu odruchów ciała niż z siły ciosu. Spodziewał się, że będzie gorzej. Miła niespodzianka.
-Przypuszczam, że wytłumaczenie "zostałem potrącony" raczej cię nie usatysfakcjonuje. Na Czarny Lód, niezwykle ciężko tu o uprzejmość.
Spojrzał teraz szybko na reakcję lidera, przygotowując się też na odpowiedź ze strony oponenta. Jak? Natsume spodziewał się, że to nie będzie zapewne Eindo (chociaż gdyby się pomylił, wcale nie byłby niezadowolony z tego powodu), dlatego zawczasu wykorzystał swoją rodową technikę, by na powierzchni swojego tułowia wytworzyć solidną płytę z lodu, na którą przyjąłby następne uderzenie - gdyby to, oczywiście, nadeszło. Teraz zaś wszystko zależy od lidera. Jeżeli okaże się, że jest to Eindo, młody Yuki próbuje nawiązać rozmowę i wyperswadować, by siepacze mężczyzny byli uprzejmi go puścić, a następnie podejmuje temat misji. Gdyby jednak przeciwnik wyprowadził atak (i, przypuszczalnie, rąbnął w płytę), młodzieniec tylko lekko się uśmiecha i zaczyna drugi ruch - tą samą, podstawową techniką, zaczyna generować lód wokół rąk trzymających go, by zmusić ich do puszczenia go z uścisku. Wtedy jedną ręką silnym podbródkowym stara się posłać wroga na łopatki, a z rękawa drugiej ręki wysuwa wcześniej schowany tam karambit, by od razu szybkim ruchem ręki rozciąć drugiemu szyję (niekoniecznie celując w tętnicę, na razie raczej nie potrzeba im trupów). Jeżeli to się zaś uda, wysuwa z pochwy katanę i staje w pozycji bojowej, starając się mieć oponentów na oku - i być w stanie skontrować ich uderzenie, bądź uniknąć ich ataków.

  Ukryty tekst

[Teien]

61/67+
Misja Rangi B Wszystko zaczynało się lekko kompilować. Najpierw przejdźmy jednak do tego co się dzieje. Shigeru, stojący naprzeciw ponadprzeciętnie umięśnionego człeka, który najwidoczniej chce mu dać po mordzie. Młody Senju przygotowany na ewentualną konfrontację z ułożony planem w łbie czeka... Natomiast Natsu również miał problem. Nawet chyba troszkę większy niż Shigeru. Skrępowane ruchy, gdyż dwójka mężczyzn trzymała go dość mocno, a także stojący naprzeciw agresor. Jednak dwójka świetnie wyszkolonych Shinobi była na tyle rozgarnięta, by nawet w takiej sytuacji wymyślić dość ciekawe wyjścia z sytuacji.
Genin stwierdził, że najlepszym wyjściem będzie wypowiedzenie słowa, słów kluczowych dla ich zadania. Miał chyba rację. Kiedy tylko padły te dwa słowa, stojący naprzeciw przeciwnik uśmiechnął się pod nosem i zaraz usta rozwarły się ze śmiechu. Ucichły równie szybko. -Wiesz co... Nie wiem co za Czarny Lód, jednak -w tym momencie przerwał przemowę, sięgnął bowiem za plecy. I wyciągnął nóż. Wyglądał na zwykły, taki jak używają myśliwi. - ... nauczę Cię uważać jak prawidłowo chodzić. -wziął zamach, dłoń wraz z nożem znalazła się nad jego łbem. Zaraz jednak z wściekłością pomknęła w Twoją stronę.
Tym samym mięśniak z którym Shigeru miał zatarg równie zareagował. Jednak tutaj wszystko było przewidziane. Użytkownik sztuki drewna przemyślał warianty i gotowy był na cios, który właśnie w jego stronę zmierzał. Wróć... kątem oka dostrzegłeś jak mięśnie u nóg napinają się. Cios pięścią, która została napięta niczym cięciwa łuku była jedynie zmyłką. Zaraz potężna stopa uniosła się i została skierowana w twą głowę od lewej strony. Sprawnym ruchem postawiłeś w tym miejscu gardę, jakby nigdy nic przyjmując solidne uderzenie. Mimo dobrej postawy i przygotowania, odczułeś. Będzie ślad... Między myślami pojawiały się przewidywania co by było, gdybyś nie zdążył i przyjął uderzenie na twarz. Nokaut? Możliwy.
Tym samym nóż, który rozcinał syczące z bólu powietrze, mknęło w ramię Natsume. Było blisko. Ale! No właśnie, zaraz coś zatrzymało nadlatującą broń. Oponent zatrzymał swój ruch, ślepia zadrżały, a po chwili się zamknęły. Ciało upadło bezwładnie na ziemię, a Tobie ukazała się znajoma postać kobiety. Była to Akane. Dwójka stojących obok Ciebie mężczyzn zamarła ze strachu. Poczułeś zwalniający się uścisk. A także stojąca naprzeciw przemówiła.
-Biały Lód. -uśmiechnęła się szeroko jakby nigdy nic...
Shigeru i mięśniak, cóż. Ty byłeś skupiony na nim, więc nie mogłeś dostrzec tego co dzieje się za Tobą, jednak słyszałeś jak ktoś upada. Jak ciało uderza o ziemię. Mięśniak zaraz zaczął dziwnie drzeć. Czułeś to bowiem jego noga stykała się z Twoją gardą, jednak nawet bez tego mogłeś dostrzec dygające wielkie cielsko. A zaraz do Twych uszu dotarł znajomy głos mówiący właśnie te dwa słowa.
Jeśli się odwrócisz zobaczysz Akane i zaistniała z tyłu sytuację. No ale co teraz zrobicie młodzi wojownicy?

[Shigeru]

Pomimo tego, że miałem w głowie ułożony plan co do sposobu obrony to łudziłem się, że myliło mnie uczucie i przeciwnik nie przepuści zdradzieckiego ciosu. Pochylając się przed nim z dużą ostrożnością obserwowałem jego poczynania, uważając na to, czy nie padnie nagle z jego strony zdradziecki cios.
Ten ostatecznie padł, ale z innej strony niż się spodziewałem.
Zdawać by się mogło, że osiłek będzie chciał zadać najsilniejszy, od razu nokautujący cios. Umięśniona ręka, która uniosła się do góry i z rozpędem pędziła w moją stronę, była tak na prawdę jedynie wabikiem, który miał mnie zmylić. Prawdziwy cios, padł z innej strony, od dołu. Mężczyzna zamierzał zadać mi cios z kolana, ale na szczęście nie postawiłem wszystkiego na jedną kartę. Na wszelki wypadek, otwarty na zewnętrzne sugestie płynące z postawy mojego przeciwnika, w porę zareagowałem, przyjmując gardę. Cios, który z pewnością by mnie zdzielił i odrzucił, powstrzymałem, przyjmując uderzenie na blok. Pomimo tego, że szczyciłem się swoją wytrzymałością, odczułem uderzenie zdając sobie sprawę z tego, że mój przeciwnik jest na prawdę silny i to nie są żarty. A przynajmniej nie powinienem tak traktować mojego przeciwnika.
W tym też czasie działo się wiele więcej. Poświęciwszy jednak całą uwagę swojemu oponentowi, niezbyt skupiony byłem na otoczeniu. Doszły mnie jakieś słowa padające zza moich pleców, a następnie jakieś sapnięcie po którym nastąpił upadek. Blokując uderzenie, zaniepokojony, kątem oka spojrzałem na Natsume, ale zauważyłem, że ten nadal stoi na nogach. W tym samym momencie poczułem jakby mój przeciwnik osłabł, a ja nie czekając na to, co nastąpi dalej, przystąpiłem do kontrataku, postanawiając zwalić przeciwnika z nóg. Nogę, którą na szczęscie miałem wolną, szybko wprawiłem w ruch, zamierzając wykorzystać impet uderzenia do wyeliminowania przeciwnika z walki.

Konoha Gōriki Senpū - Użytkownik obraca swoje nogi w niezwykle szybkim tempie. Jest to bardzo silne jutsu. Aby je wykonać trzeba być niesamowicie szybkim i mieć sprawne nogi, które potrafią zadać ból. Sama technika jest niezwykle trudna do odparcia, a i bezpośredni cios potrafi wykluczyć przeciwnika z walki.

SIŁA 60
WYTRZYMAŁOŚĆ 70
SZYBKOŚĆ 50 | 60
PERCEPCJA 50 | 60

[Natsume Yuki]

Tak jak się spodziewał. Osobnik, z którym miał wątpliwą przyjemność stoczyć rozmowę, okazał się typowym człowiekiem, o którym mówili mędrcy tego świata. "Są na tym świecie ludzie, którzy pożądają śmierci. Kłócą się w grach hazardowych; wyskakują z powozu z wściekłością gdy ktoś tylko go zadrapie. Ci ludzie wędrują po ulicach, zdając się krzyczeć "Zabijcie mnie, zabijcie mnie"". Tacy osobnicy zazwyczaj byli najbrutalniejsi, najniebezpieczniejsi, lecz zarazem bardzo prości w obyciu. Wystarczyło wiedzieć, jak wykonać unik i zmusić go do uległości. Niestety, Natsu wiedział tylko ten pierwszy segment, z tym drugim byłoby gorzej. Nie spodziewał się, że ten od razu sięgnie po nóż. I spodziewał się, że bandyci zazwyczaj atakują kilkukrotnie w to samo miejsce, by zadać jak najwięcej bólu - w końcu to im sprawia przyjemność. Ten tutaj był w znacznie gorętszej wodzie kąpany. To źle.
Młody Yuki zaczął powoli przygotowywać się na wytworzenie kolejnej osłony z lodu (na którą miał niestety mało czasu, skoro atak już nadchodził), lecz wiedział że to tylko spowolni rękę. A nóż dużej szybkości nie potrzebuje. Przymknął na moment oczy...
... i gdy je uchylił, oponent leciał już na ziemię, martwy. Ujrzał też kobietę, którą poznali wcześniej na ulicy. Akane. Która wypowiedziała słowa... "Biały Lód?"
"Odwrotność twoich słów".
-Przybyłaś w samą porę... Eindo.
Poczuł, że uścisk mężczyzn powoli osłabł. Na tyle, by umożliwić mu wyrwanie rąk z ich chwytu. To mu wystarczyło. Szybko wykonał ten ruch, korzystając z przerażenia wrogów, i uderzył ich pięściami w szczęki. Wzmacniając uprzednio dłonie kastetami z lodu. Powinno to umożliwić mu złamanie im szczęk i obalenie, bez konieczności zabicia. Gdyby to się nie udało, sięga po przysłane uprzednio od rodu karambity i stara się za ich pomocą bronić. A w przypadku powodzenia, jak przeciwnicy będą już leżeć na ziemi, staje obok Akane i wysyła lodowe jaskółki w kierunku mięśniaka, który stoi na drodze Shigeru. Stara się odwrócić jego uwagę i pokaleczyć, nie krzywdząc przy tym towarzysza i umożliwiając mu znokautowanie wroga. Po tym zwraca się do Akane.
-Mogłaś odpowiedzieć wtedy, przy bramie. Oszczędziłoby to nam wszystkim kłopotów - powiedział z uśmiechem.

[Teien]

63/67+
Misja Rangi B Zacznijmy od Shigeru, który nie miał zamiaru pozostawić mięśniaka na równych i zdrowych nogach. Wyczuł moment zawahania, moment strachu... Czym prędzej przechodząc do kontrataku. Wyćwiczony chyba w każdym aspekcie walki młody Senju wykonał silną technikę Taijutsu, która to perfekcyjny trafiła w cel. Można by powiedzieć, że wyrwała mięśniaka z ziemi, gdyż wzbił się w powietrze przelatując po samą ścianę. Uderzył z impetem, ciało opadło na podłogę. Jakby martwe lub nieprzytomne. A również może być opcja, iż udaje. Bowiem nie chce stracić życia w walce ze zdolnym użytkownikiem Mokutonu.
Również i Natsu nie miał zamiaru pozostawić swych ofiar bez jednego siniaka czy złamanej kości. Lód pokrył jego dłoń, a następnie wyprowadził odpowiedni cios. Przy jednym odczuł, a także usłyszał jak kości w miejscu uderzenia się załamują. Cóż, to na pewno nie pozostawia wątpliwości któż jest zwycięzcą tego nierównego starcia. Przechodząc dalej... Shigeru odwrócił się w stronę Natsume i kobiety. Dopiero teraz słyszane między uszami znajome głosy, zostały potwierdzone przez ślepia. No właśnie uszy... Lekko zajęci walką lub raczej małą konfrontacją nie spostrzegliście, iż głosy na około was lekko ucichły. Natomiast wzrok skierowany był na was, a także Akane. Wtem kobieta zabrała głos.
-Przybyli! -krzyknęła stanowczym głosem. Mogliście odczuć przytłaczający otoczenie ton, a także... Teraz już wszyscy słuchali i patrzyli na was. Byliście w centrum zainteresowania, a może jednak to obecność znajomej skierowała w tę stronę tyle głów.
-To oni! Moi ludzie! Ci mężczyźni będą reprezentować moją osobę! - wyciągnęła dłoń w kierunku Natsu i Shigeru. Skinęła nią dwa, trzy razy, zachęcając was byście poszli za nią, zaraz potwierdzając to słowami.
-Chodźcie za mną dzielni mężowie. -odwróciła się i zaczęła iść prosto w kierunku schodów. A dokładniej kierując się w stronę tych prowadzących w dół... Tłumy obecnych ludzi na około zaczęły krzyczeć i wiwatować. To chyba na waszą cześć. Bowiem wszystkie kufle wzniosły się w powietrze, upuszczając kilka kropel trunku. Brzdęki uderzających o siebie, a także inne potwierdzające radość i wygórowane emocje... Co teraz? Pójdziecie za nią? Toż to jest wasz cel. Jeśli ruszycie, możecie spokojnie pytać ją o wszystko.

[Shigeru]

Przeciwnik faktycznie jakby osłabł, w żaden sposób nie blokując nadchodzącego z mojej strony ciosu. Ostatecznie przez to, dosięgnąłem w ten sposób cel i posłałem mężczyznę mocnym uderzeniem na najbliższe stoliki, wprost pod samą ściane. Uderzenie z pewnością nie było śmiertelne, ale mogło być na tyle odczuwalne, że pozbawić mogło przytomności. Przeciwnik który leżał pod ścianą, nie podnosił się, a sam nie zamierzałem sprawdzać tego czy faktycznie nie wyrządziłem mu krzywdy ostatecznej. Nikt w koło nie reagował, nikt nic nie powiedział. Cisza jaka mnie omiotła, spowodowała, że obróciłem się do tyłu, dostrzegajac Natsume z osuwającymi się przeciwnikami, oraz Akane, kobietę która nas wprowadziła do miasta i która nam napomknęła o tych karczmach. Jej widok na tyle mnie zaskoczył, że na chwilę zamilkłem, przenosząc spojrzenie to z niej, to na Natsume. Następne słowa jakie padły z jej ust, wywołały u mnie jeszcze większą zagwostkę, a wiwtaj dobiegający z sali był tego dopełnieniem.
- Co tu się właściwie dzieje? - spytałem gniewnie przez zaciśnięte zęby, starając się by postronne osoby tego nie słyszały, chociaż w takim hałasie było to co najmniej wątpliwe.
Akane zaczęła w ten czas mówić, że jesteśmy jej ludźmi i będzie teraz przemawiać w jej imieniu. Prawdę mówiąc, w pierwszym momencie gdy ją spotkałem, wyrażenia strażników spowodowały, że wziąłem ją najzwyczajniej za zwykłą prostytutkę. To co jednak działo się w koło, temu przeczyło i sam teraz nie wiedziałem co mam o tym myśleć. Dlatego też gdy tylko kobieta ruszyła w stronę dolnych schodów, po chwili do niej dołączyłem, nie zamierzając tym razem milczeć.
- O co tutaj chodziło? - syknąlem, ale w końcu przyszło opamiętanie, bo rzeczą właściwa było to, że nie była to moja misja, a Natsume. I to w jego intersie leżało wyjaśnić wszystko i wiedzieć co następne powinniśmy czynić. Chwila ciszy jaka przyszła po tym spowodowała, że opamiętałem się i teraz nie co zwolniłem, czekając aż dogoni mnie Natsume i minie, tak by stanąć na końcu tego orszaku.

[Natsume Yuki]

Na twarz młodego Yukiego powoli wypłynął uśmiech, gdy zobaczył że Shigeru bez jego pomocy doskonale sobie poradził. Coś czuł, że nie chciałby stanąć z nim w tej chwili w szranki, bo najpewniej źle by się to dla niego skończyło... Senju musiał być naprawdę silny, skoro był w stanie posłać taką górę mięsa bez większego wysiłku taki kawał do tyłu. No, to może być dobry biznesplan na przyszłość - nie wkurzać tego gościa. Tym bardziej, że miał już okazję uświadczyć tego, że cierpliwość jego silną stroną za bardzo nie była.
Spore okruchy lodu, które przed chwilą formowały solidny lodowy kastet na jego dłoni, powoli zaczęły opadać na podłogę, gdzie rozpadały się na małe kropelki wody. Przed chwilą wszystkie mięśnie młodzieńca były napięte, lecz gdy po słowach Akane ludzie zaczęli nagle wiwatować, lekko się rozluźnił, nawet pomimo zaskoczenia. Najwidoczniej tutaj też mieli do czynienia ze sporą zagadką... kto by pomyślał, że kobieta, która zdawała się mieć dość luźne obyczaje, miała aż taki posłuch pośród typów spod tych ciemniejszych gwiazd? I skąd to nagłe zaufanie? "Będą reprezentować moją osobę"? Eindo, o co ci chodzi? W co Ród go wpakował?
Wysunął karambit z rękawa i włożył go do kabury, po czym przygotował katanę do wysunięcia (w końcu widział, że na dół schodzili członkowie tego dziwnego gangu, który zaatakował "Irajgo") i ruszył razem z Akane. Przechodząc obok Shigeru złapał go za ramię, pokazując że mają iść obok siebie, nie chce by wyglądało to tak, jakby Shigeru był tylko pomocnikiem. W końcu po części utknęli w tym bagnie wspólnie.
-Oto i znaleźliśmy. Okazuje się, że Akane to Eindo. W sensie, ta osoba którą miałem znaleźć - powiedział po cichu, tak by usłyszał go tylko jego kompan. - Ale przyznaję, ja też nie mam pojęcia o co chodzi w tej szopce.
Następnie zwrócił się do Akane, wyraźnie zaintrygowany:
-To ty jesteś Eindo, prawda? Dlaczego się nie ujawniłaś wtedy, gdy rozmawialiśmy przy bramie? I o co do cholery chodzi z tym wszystkim, co się tu wydarzyło?
Stara się utrzymać w gotowości, nie chcąc być zaskoczonym przez cokolwiek. Ale, jak to będzie, to nikt nie wie... trzeba będzie poczekać po prostu na rozwój akcji.

[Teien]

66/67+
Misja Rangi B Ruszyliście niepewnym krokiem przed siebie, za kobietą, którą spotkaliście przed bramą, w myślach malowały wam się wcześniej domysły czymże zajmowała się ta mająca imię Akane. Kolejny klient... Bo tak brzmiały słowa strażnika. Można było brać dosyć pewnie do siebie, bowiem któż mógłby pomyśleć, iż taka osoba czymś kieruje? Lub robi coś no takiego... A właściwie to Shigeru zadał dobre pytanie. Do samego końca, nim wasze sylwetki nie zniknęły za zasłoną stopni prowadzących w dół, czuliście wzrok większości ludzi. Wiwaty i hałasy towarzyszyły wam jednak cały czas.
Jak się zaraz okazało ciemne zejście nie było, aż takie ciemne, gdyż co kilka schodów pojawiała się przyczepiona na ścianie pochodnia oświetlająca drogę do następnej identycznej. Po chwili Akane chrząknęła. Delikatnie odwróciła głowę za plecy, lecz cały czas schodziła w dół prowadząc was za sobą.
-Natsu pytałeś, czemu nie odpowiedziałam pod bramą. Cóż... umówionym miejscem był bar. A kto wie, mogły być to przypadkowe słowa z Twoich ust. A wtedy całą moją infiltrację szlag by trafił. -przerwała na chwilę by nabrać powietrza. -Powiem wam teraz część, można powiedzieć połowę. A drugą po prostu musicie zobaczyć sami. Więc zacznijmy od hmm... Od kilku miesięcy staram się wejść dokładnie w ten cały budynek. Widzieliście co się dzieje na górze czyż nie? Większość to jakieś bandziory, wyjęte spod prawa szumowiny, zdolne postawić w zakładzie swoją matkę, a siostrę wrzucić do burdelu by zarabiała na ich zachcianki. Zamordowali by kobietę starszą i młodszą, dziecko nastoletnie czy niemowlę... Tylko dlatego, że tak mówi zlecenie. Widzieliście barmanów czyż nie? Ta trójka mająca teraz zmianę, są poziomu Chuunina lub Jounina. Nie mogę dokładniej stwierdzić. Mają pilnować tutaj jakiegoś pseudo porządku, jednak nie o to tutaj chodzi. Między zwykłymi zbirami u góry, znajdowali się jeszcze tacy silniejsi podchodzący pod Chuunina. Znając Twoje umiejętności Natsu dałbyś sobie rade przez jakiś czas, dłużej wliczając Twojego przyjaciela Shigeru, o którego umiejętnościach nie mam pojęcia. To też jednak nie ma znaczenia. Bowiem wtedy zleciała by się reszta tego gówna. Pod nami znajduje się arena, w której to dzisiaj zacznie się turniej dwuosobowy. Mający na celu zdobyć kontakty, a także jakąś specjalną nagrodę, niestety nie wiem jaka ona jest. Dwie osoby w drużynie dobrze powiedziałam... Walczące przeciw innym. Ja weszłam do tego można by powiedzieć świata podziemnego, tylko dlatego że szukam informacji na temat pewnego człowieka, to was nie dotyczy. Jesteście tutaj by mi pomóc to osiągnąć. Udało mi się właśnie po pewnym czasie zdobyć szacunek i strach w oczach innych. Musiałam zrobić kilka rzeczy, a także kombinować. -przerwała na moment. A Wy straciliście dosłownie z uszu dudniąca nad wami zabawę, a spod was zaczęły dochodzić inne okrzyki. Jakby rozwścieczony tłum wiwatował. Z kolejnymi krokami słyszeliście coraz to bardziej wyraźnie. "Zabij!" dotarło między uszy.
-Już prawie jesteśmy na miejscu... -po kilkunastu minutach dostrzegliście wreszcie światło, takie jakby to nazwać mocniejsze, bardziej nasycone. Stąpając z ostatniego stopnia, weszliście na balkon. Tak to dobre słowo. Balkon, który rozciągał się po całym tym wielkim pomieszczeniu. Ogrom znajdującej się areny pod powierzchnią ziemi mógł zawrócić w głowie, bowiem to prawie jak jedno mniejsze miasteczko... Naprzeciw stopniowo coraz bardziej zwężające się balkony, a na samym środku arena. Pokryta ubitym piachem lub czym takim. Na niej znajdowało się dwóch oponentów. Jeden stojący... wróć. Latający na kupce piasku, a drugi pokryty warstwą tego. Wystawała mu tylko połowa ciała. Sama arena miała 100m szerokości i długości.
Na każdym piętrze balkonu była spora ilość gapiów czy też uczestników. Raczej nie można było ich odróżnić. Bowiem każdy był uzbrojony. Wtem Akane znów zabrała głos, który przebijał się do waszych uszu mimo aktualnych okrzyków.
-Widzicie... To jest niepojęte. Jeden czy dwa złączone ze sobą rody nie dadzą rady powstrzymać tego co się tutaj wyrabia, a to nie jest jeszcze wszystko. Choć kluczem który otwiera ten syf, jest właśnie mężczyzna o którym muszę się dowiedzieć. Wasze zadanie! Wygrać turniej! -wtem okrzyk "Zabij!" zniknął. A Wy doglądając na arenę, zobaczyliście rozlaną krew i wylatującego z areny jednego z uczestników, tego który kontroluje piasek... No i co teraz powiecie Panowie dzielni wojownicy.

/mogę wam dokładniej opisać w następnym poście jak to bardziej wygląda lub narysować mapkę a paincie. Decyzje podejmijcie i niech jeden napisze w poście ^^''

[Shigeru]

Natsume zatrzymał mnie gestem ręki, więc ostatecznie zatrzymałem się przy nim i teraz szliśmy wspólnie za Akane, która zgrabnie kroczyła przed nami. Kobieta nie kazała nam na szczęscie długo czekać na wytłumaczenie zaistniałem sytuacji i już po chwili z jej ust popłynął potok słów, który zbudował przed nami dokładną wizję tego co tutaj się działo. Co więcej, podczas przemowy padła również wzmianka o mnie samym. Okazało się na szczęście, że kobieta jednak nie znała moich umiejętności. To oznaczało, że moja strategia była skuteczna. Mogłem efektownie działać, nie wykorzystując umiejętności klanowych na lew o i na prawo. Niestety, dalsza część informacji, stopniowo rozwiewała moją pewność tego, że uda mi się zakończyć to wszystko bez pełni moich zdolności.
- Zadziwiająca jest ta cała samowolka, która dzieje się w tym mieście. W poprzedniej karczmie zastaliśmy zgraję mężćzyzn, która dręczyła staruszków. I to od dłuższego czasu. Zastanawiało mnie, jak przez taki długi okres czasu, władze wioski mogły się tym nie zainteresować. Ale to co właśnie nam opowiedziałaś... - pokręciłem głową, szukając właściwych słów, ale niestety, jak na złość, nic odpowiedniego nie chciało przyjść - bije tamte wydarzenia na głowę. Wybacz, że się tak uniosłem, ale przynajmniej faktycznie wyszedłem prawdziwie - mruknąłem bardziej do siebie, niż do nich. Po raz kolejny puściły mi nerwy, choć miałem przecież zachowywać spokój. Czy jednak mogło dziwić to, że tak żywiołowo reagowałem gdy chodziło o życie mojej rodziny lub moje własne? W tym momencie nawet Natsume nie był mi obojętny.
Gdy dotarliśmy na dół, nie wiem jak Natsume, ale ja osobiście oniemiałem. Okazało się, że w podziemiach baru funkcjonowało małe miasteczka wraz z areną, na której toczyły się walki. Przed sobą mieliśmy właśnie przedsmak jednej z nich. Gdy to ujrzałem, a następnie wysłuchałem, pokręciłem lekko głową, bo wcale mi się nie podobała ta myśl.
- Musi być jakiś inny sposób na dotarcie do niego.. - podzieliłem się swoimi wątpliwościami z Akane oraz Natsume, ciekaw będąc co ten drugi odpowie na to.

[Natsume Yuki]

// Podrzuć, przyda się :p

Natsu pokiwał tylko lekko głową, słuchając wywodu ze strony Akane. Czyli wychodziło na to, że cała sytuacja w tej okolicy jest dokładnie taka, jaką dało się ujrzeć od razu po wejściu do "Izarantu" - speluna była pełna bandytów, bezdusznych cweli, których zaatakowanie można by było nazwać po prostu niesieniem sprawiedliwości, bez żadnych wyrzutów sumienia. A Akane - czy może powinien był powiedzieć, Eindo? - po prostu poszukuje jakiegoś człowieka. A by go odnaleźć, musiała sama wkomponować się w ten dość nieprzyjazny światek... no, trzeba przyznać, że nie wyglądała ona na człowieka, który mógłby być szpiegiem. A przynajmniej nie wyglądała na takiego na pierwszy rzut oka. A utrzymanie tego baru w ryzach miało znaczenie takie, że był on wejściem na podziemną arenę?
-No nieźle, przyznaję. Szczerze, nawet mi przez myśl nie przeszło, że to ty możesz być tym, do kogo przysłał mnie Ród.
Natsu, mistrz prawienia komplementów.
Usłyszał wtedy jakże subtelne słowa. "Zabij". Czyli zbliżali się do areny.
A gdy na nią wkroczyli, poczuł że traci słowa. To, co tu było, było naprawdę niesamowicie imponujące. Olbrzymia arena wypełniona piaskiem, dziesiątki ludzi obserwujących pojedynki... i jeden facet, latający sobie na piaskowej chmurce. Chmurka Kinto, czy jak? Czyli, sądząc z komentarza Akane, trzeba będzie zwyciężyć w walce. Także przeciwko temu tutaj. Wyglądało na to, że ten shinobi też nie miał skrupułów, bo zabicie oponenta nie wywołało u niego nawet drgnięcia powieki... No, to nie ma co się rozdrabniać. Zdjął z pleców wachlarz i uśmiechnął się.
-Zaraz coś wymyślimy. Gość kontroluje piasek, czyli trzeba uważać na podłoże, i może latać. No, to co? Zaczynamy pojedynek z tego miejsca, bez zapowiedzi, czy mamy wejść na arenę i się ukłonić?
Jeżeli dostanie możliwość po prostu zaatakowania, Natsu wykonuje silne trzy zamachy wachlarzem, posyłając powietrzne cięcia w kierunku przeciwnika. A jeśli nie... no cóż, po prostu czeka i grzecznie zmierza w kierunku areny.

  Ukryty tekst