Kuroshi

[Kuroshi]

---

DANE PERSONALNE

---

IMIĘ: Kuroshi
NAZWISKO: Hyūga
KLAN: Hyūga
WIEK [DATA URODZENIA]: 09.06.365 (19 lat)
PŁEĆ: Shinobi
WZROST | WAGA: 192cm | 87kg
RANGA: Dōkō

---

APARYCJA

---

WYGLĄD: Kuroshi jest wysokim, lecz szczupłym młodzieńcem o czarnych jak krucze pióra włosach o średniej długości z przedziałkiem na środku. Ze względu na swoją karnację, przypomina on ni to człowieka, ni zjawę, gdyż jest ona tak blada, że wręcz przezroczysta, przez skórę w niektórych miejscach widać dokładnie żyły i tętnice, usta zaś ma lekko poróżowiałe przez co cały jego wygląd potrafił przywołać dreszcze dla drugiej osoby. Jego skóra także jest niemal idealnie gładka, często porównywana do ciała niemowlęcia. Nazywali go też ceramiczną lalką, przez wgląd na idealne rysy.
Reprezentatywną cechą, którą posiadał każdy członek jego rodu są także jego białe oczy bez źrenic, po których każdy rozpozna w nim członka klanu Hyūga, u niego zaś wchodzące w delikatny fiolet u krawędzi.
Jest szczupłej postury, lecz ciało ma umięśnione i widać wyraźnie zarys mięśni (choć większość po prostu uważa, że to przez jego nikły procent tkanki tłuszczowej), jest ono jednak jeszcze bardziej blade i nieznoszące promieni słonecznych niż reszta ciała - Kuroshi woli je zakrywać niżby odsłaniać.
Przez wzgląd na jego dość duży wzrost, przez pierwsze lata treningów miał problem z zaakceptowaniem i przyzwyczajeniem się do własnego ciała. Było mu trudniej, gdyż niższe osoby z łatwością mogły się cofnąć i uniknąć ciosu, zaś on miał z tym problemy. Dopiero potem zaczął wykorzystywać swoje długie ręce i nogi (które nie cechowały się nieproporcjonalnością w stosunku do reszty ciała) do atakowania na dłuższy zasięg i na uniki, również jako przewagę w skokach czy biegach. Na czas ćwiczeń, misji czy innych sytuacji, w których było prawdopodobieństwo aktywności fizycznej, wiązał włosy opaską, zakrywając czoło. Podsumowując, wygląda on tak

UBIÓR:
Ciemne barwy zdecydowanie dominują w jego ubiorze, kontrastują one mocno z jego karnacją i też uważa je za najprzyjemniejsze, uniwersalne i są łatwym kamuflażem. Wie jednak, że nie zawsze może ubierać się w to co chce i wtedy stawia na tradycjonalizm, ubierając się w typowe dla klanu Hyūga barwy i kimona, w które zwykle nigdy by nie wszedł.
Zaś w dniach, w których góruje swoboda, ubiera się zwykle w długie, czarne "płaszcze" z podniesionym kołnierzem, zakrywającym szyję. Zaś pod nimi ubiera się w granatowe kimona bądź luźne szaty, które niczym się nie różnią od tych, które ubierają zwykli ludzie spotkani na ulicy.
Czasami nosi też błękitne kolczyki w kształcie kulki, zdarzało się to jednak rzadko i tylko na jakieś bardzo ważne świętości.

ZNAKI SZCZEGÓLNE:
Kuroshi charakteryzuje się przede wszystkim cechą wspólną i genetyczną, czyli białe oczy (w jego przypadku widać w nich pewien zalążek delikatnego różu połączonego z fioletem) klanu Hyūga. Co jeszcze rzuca się w oczy w jego aparycji i zachowaniu? Na pewno ponadprzeciętnie jasna karnacja, unikanie światła, ale także pewna doza spokoju, którą się charakteryzuje.

---

OSOBOWOŚĆ

---

CHARAKTER: Charakter Kuroshiego jest złożony i skomplikowany, można wyróżnić wśród nim cztery wartości, które kształtują fundamenty tego, jakim jest człowiekiem: spokój | rozwój | towarzystwo | sprawiedliwość. Wszystkie mają wobec siebie pewną zależność, tworząc z nich jedną wielką całość.
Zacząwszy od spokoju, już po kilku minutach można wywnioskować, że jest to człowiek, który nie jest cholerykiem, najbliżej mu do melancholika. W harmonicznym stoicyzmie odpowiada, rozmawia, bardzo rzadko zdarza mu się krzyczeć. Woli panować nad własnym ciałem, a także nad własnym umysłem, który jest najważniejszą częścią organizmu, ponieważ to on kieruje resztą. Jest królem w całej hierarchii i podporządkowuje każdy inny element ciała wobec własnej woli, chyba że sytuacje, które się nadarzyły uniemożliwiają mu to. A jak wiadomo, każdy kto może, sięga po tak wielką władzę. I to jest jednak rzecz, której on w całej tej hipokryzji nienawidzi – jako osoba nie urodzona w głównej linii rodu Hyūga, mimo że podziału tak naprawdę nie było, sam zaś czuł się wyrzutkiem i nawet jeśli otwarcie nikt tego nie wyjawiał, widział w spojrzeniu innej osoby z klanu pewną wyższość nad nim, choć tak naprawdę nie było czegoś takiego. To była jego własna choroba, schorzenie psychiczne, które sam sobie wbijał do głowy. Zawsze marzył o sprawiedliwości jako takiej, która każdego traktuje tak samo i wraz z urodzeniem, każde niemowlę ma czystą kartę. Śnił o świecie, w którym to nie pochodzenie i z jak bardzo szlachetnego łona wyszedłeś będzie świadczyło o twej sile i pozycji na świecie, a czyny i rozwój. Nawet jeśli Kuroshi nie jest koszmarnie traktowany, to jego własna podświadomość, poczucie braku równości i sprawiedliwości wyolbrzymia cały problem, który działa jak trucizna, powoli, z każdym rokiem zatruwa jego umysł coraz bardziej, czyniąc go coraz bardziej nienawistnym do większości osób z klanu. Bo nie do każdej osoby, która jest główną linią, ma żal i pretensje – jego starsza o sześć lat kuzynka, Ayame zawsze była dla niego dobra i nie widziała różnicy między nimi, tak jakby nawet nie była świadoma, że jakaś istnieje. Za to ją kocha jak własną, starszą siostrę i też jako pomniejszego nauczyciela, gdyż to właśnie ona pomagała mu w pierwszych krokach edukacji. Nie zmieniło to jednak jego światopoglądu, jednostka nie przeważała nad większością. Pomogła mu się uśmiechać i też dzięki niej i wielu innym czynnikom, na które natrafił w dzieciństwie, nie zamknął się w sobie wraz z własną wendettą. Z nim było różnie. Jednego dnia nie potrafił znieść towarzystwa i unikał jego, chcąc spędzić wietrzne dni w samotności, zaś już drugiego potrzebował tej drugiej osoby, która doda do jego życia pewnego smaku. Z ludźmi często jest uśmiechnięty, lecz też nie przesadza z byciem wesołym. Wszystko chce mieć wyśrodkowane, uniwersalne – ani w tą, ani w tamtą. Czy można zyskać jego zaufanie? Zależy co się definiuje przez to słowo. Na pewno nie odrzuca nowych osób z automatu, tylko dlatego, że ich nie zna, lecz też nie wyjawia im swoich sekretów już po dziesięciu minutach wspólnej rozmowy. Podchodzi do ludzi neutralnie, wie bowiem, że nie każdy człowiek jest stworzony do wszystkiego, tak też nie z każdym czuje się w każdej sytuacji swobodnie.
Oprócz właśnie tych wymienionych wartości, Kuroshi spędza naprawdę dużo czasu na własnym kształtowaniu własnego rozwoju i ciała – treningi są dla niego bardzo ważną, o ile nie elementarną częścią dnia. Bowiem, nie lubi stosować siły, Byakugan w oczach i samo kekkei genkai zapewniało mu możliwość stylu walki, które jest dla niego skuteczniejsze i przyjemniejsze. Jūken, technika, w której to precyzja i szybkość jest ważna, a nie silne uderzenie. Jak to kiedyś mu powiedział pewien mędrzec, to właśnie precyzja wyróżnia chirurga od rzeźnika. Dzięki tej podstawowej technice jego klanu, potrafi on atakować organy wewnętrzne i przepływ chakry, unieszkodliwiając przeciwnika od środka. Rozwija się w sztuce walki właśnie nią i chce być w niej jak najlepszy. Co nie znaczy, żeby zaniedbał naukę innych sztuk, w których wykorzystuje czy to shurikeny, czy inne style. Zawsze miał dobre oko, udawało mu się skutecznie trafiać w punkty z dużych odległości, nie marnując za dużo czasu do tego.
Lecz to wszystko nie mogłoby być pełne, bez wspomnienia o jego pragnieniach, marzeniach. Jego wymarzonym życiem jest wędrowanie, podróżowanie. Bo to właśnie dla niego jest najciekawsze – na świecie nie ma możliwości poznania go na wskroś pozostając tylko w jednym miejscu zamieszkania. Dlatego też marzył zawsze o poznaniu innych klanów, szczepów i miejsca, które tylko się śniło zwykłym ludziom.

NAWYKI:
• codzienne treningi, z reguły dwa, lecz czasem nawet i trzy
• kiedy już przychodzą te dni, w których woli pozostać samotny, spędza je na pisaniu różnych poematów, utworów, bądź też po prostu siedzi bezgłośnie na dachu wpatrując się w zachód słońca
• często w chwilach intensywnego myślenia zdarza mu się pstrykać w rytmie melodii, która aktualnie gra mu w głowie
NINDO:
Kuroshi nie pamiętał dokładnych słów, lecz szło to mniej więcej tak:
"Wiele lat temu tymi ziemiami władał kochany i szlachetny władca. Wszyscy go kochali i uważali go za wzór władcy i dowódcy wojsk. Pewnego razu, najeźdźcy z Zachodu wypowiedzieli mu wojnę. Kochany i szanowany władca walczył dzielnie, władca walczył szlachetnie, władca walczył honorowo. I władca zginął."
HISTORIA: Kuroshi urodził się w wyniku miłości jego rodziców, która została skonsumowana w 364, a urodził się jako chudy, choć przerośnięty niemowlak już w 365. Nie wyróżniał się wśród innych dzieci z klanu Hyūga, pomijając wspomniany już wzrost. Jedyne czym się przestraszyli to jego kolorem skóry, na której można było się uczyć anatomii. Początkowo zdiagnozowano to jako chorobę, lecz po paru tygodniach unormowało się to, nie było widać innych problemów z tym związanych. Kuroshi jest synem drugiej siostry Kazumy, przywódcy głównej linii klanu Hyūga. Nie był to straszny los, lecz dla chłopaka w późniejszych latach było to utrapieniem. Wychowywany był przez ojca i matkę w bardzo dobrych warunkach, tak jak przystało na rodzinę starego i szanowanego klanu. Jego rodzice cenili sobie bardziej wartości takie jakie powinny być w każdej szczęśliwej rodzinie, nie zaś bogactwo, które zeszło na dalszy plan. Chcieli dać jak najwięcej Kuroshiemu, lecz nie pieniędzy, a doświadczenia, szczęścia i możliwości własnego rozwoju. Tak powoli dorastał, choć w głowie młodzieńca częściej każdą radę wyznającą pogląd epikureizmu, zaćmiewał fakt niesprawiedliwości i nierówności społecznej, klanowej i nie tylko. Po ukończeniu pięciu lat, zaczynał oswajać się z myślą o byciu jednym z ninja, jedyne co mu przeszkadzało to wpajane wartości o obowiązku chronienia głównej linii rodu, choć samo to zrozumienie tego obowiązku było błędne, ponieważ on to źle interpretował - chodziło o bronieniu całego klanu, a nie jedynie jednej jego części. Przez to, na pierwszych treningach nie przykładał się odpowiednio, lecz z czasem w jego głowie zaczęła się rozwijać myśl, że tak czy siak to on będzie decydować o tym co zrobi. I w każdej chwili będzie mógł odejść.
Z początkiem nauki, miał ewidentne problemy z nadrobieniem zręczności, szybkości, czy nawet dobrym chodzeniem, które również było bardzo ważne w jakiejkolwiek walce. Z biegiem lat to właśnie z tych umiejętności przewyższał większość rówieśników, a wszystko to stało się dzięki Ayame, jego kuzynce, która chętnie pomogła mu w nauce przy zwykłej sztuce walki Taijutsu, jak i też Ninjutsu, czyli kontrolowanie chakry, umiejętności ukrywania się, kamuflażu i innych podstaw nad podstawami potrzebnych do bycia w przyszłości jednym z ninja. Także pomogła mu indywidualnie lepiej wykorzystywać dar, jaki otrzymał, czyli używanie Byakugana, kekkei genkai, które z czasem było jego priorytetem do wyuczenia się, bycia mistrzem w wykorzystywaniu technik związanym właśnie z tym darem. Jednakże, wszyscy jego sensei, jacy go uczyli, zauważyli, że Kuroshi nigdy nie miał skłonności do używania siły, co tylko umocniło ich w przekonaniu, że nadaje się na znakomitego wojownika, którego głównym atutem będzie podstawowy styl walki klanu Hyūga – Jūken, czyli atak na organy wewnętrzne i przepływ chakry. Właśnie w tym chłopak rozwijał się w największym stopniu i dawało mu to wielką radość.Poza treningami, spotykał się też z przyjaciółmi. Czy to na zwykłych wybrykach, czy też organizowali własne zawody w byciu najlepszym ninja i Kuroshiemu udało się wygrać dopiero w wieku dziesięciu lat, kiedy to już całkiem dobrze opanował techniki ninjutsu, połączone z Jūken (oczywiście z tak wyśrodkowaną siłą, by nie zrobić nikomu krzywdy) i Taijutsu.
Poza wszelkimi treningami i tym podobnymi, jego życie nie wyróżniało się wielkimi punktami kulminacyjnymi, całkowicie zmieniając jego światopogląd i życie. Nikt nie umarł, zamordowany przez innego członka rodziny, który chciał sprawdzić własną siłę, ani nic. A przynajmniej było tak do osiemnastego roku życia.
Jego motorkiem, który go napędzał było wciąż wyimaginowane poczucie nierówności i chciał w ten sposób pokazać, że to, gdzie się urodził nie znaczyło tak naprawdę nic. Że potrafił dorównać, a nawet przewyższyć głównej linii klanu. Zarazem, wybiegał myślami ponad chmury, zastanawiając się czy w ogóle ta jego osobista konkurencja ma jakikolwiek sens. Czy nie lepsze było nagłe zniknięcie z życia każdej innej osoby.
W ciągu swego nastoletniego życia, nie znalazł sobie żadnej miłości, nikogo. Wciąż liczyli się tylko przyjaciele, najbliższa rodzina z paroma osobami, w tym Ayame i rozwój swych własnych umiejętności. Kiedy był już zdolny, przyjmował każdą misję, jaką mógł, chcąc zdobyć potrzebne mu doświadczenie i też z takiej ciekawości świata, który chciał poznawać, a także i ludzi, którzy mieszkali w różnych zakątkach świata, niedostępnych dla niego, gdyby siedział tylko w własnej osadzie i nie wysuwał nosa spoza niej. Kiedyś jego matka powiedziała mu, że podróżowanie i ciekawość świata jest ryzykowna, a z szczególną ostrożnością powinien uważać na własne nogi, bo nie wiadomo, dokąd by go poniosły. On uważał, że czasem warto podjąć ryzyko. A nawet często.
Wiele się zmieniło, kiedy jego rodzice wyruszyli na swoją jedną z ostatnich misji, jak to powiedzieli i chcieli ją spędzić w swoim towarzystwie. Kuroshi nie dowiedział się wielu szczegółów, lecz jednym z nich był fakt, że misja udała się, lecz jego rodzice ponieśli olbrzymi koszt za ukończenie jej – oboje umarli, w swoich objęciach, pokonani przez niezidentyfikowanych wrogów. Kuroshi przez długi czas nie mógł się oswoić z myślą, że jest już sam, lecz w porównaniu do innych ludzi, którzy tracili własnych rodziców, on wykazał się w dużej mierze brakiem empatii. A przynajmniej tak to wyglądało, gdyż po tygodniu prawdziwej żałoby, on nie wyglądał jakby w jego życiu coś się zmieniło – mówił równie spokojnym głosem co wcześniej, jedynie rzadziej się odzywał, ale wśród przyjaciół wciąż pozwalał sobie na szczery uśmiech. Jego cele nie tyle co się obróciły o sto osiemdziesiąt stopni, bo tak nie było, a o jakieś trzydzieści. Wciąż chciał wyruszyć w podróż poznając nowe kultury i miejsca, lecz teraz z takim szczegółem, że chciał pomścić własnych rodzicieli. Dlatego też trenował coraz częściej i intensywniej, wykorzystując bardzo dużą ilość chakry i gdyby nie jego przyjaciele, którzy ostudzili jego zapał, pewnie sam by siebie wykończył. Każdego wieczora spoglądał w stronę horyzontu tęsknym wzrokiem, widząc w oddali zjawy swych rodziców i też coś niezidentyfikowanego, tajemniczego. Pewna tajemnica, która aż się prosiła o odkrycie.

---

WIEDZA

---

INFORMACJE: Najbardziej znane legendy i opowieści, lecz także różne sztuki pisane przez różnych pisarzy, sam zaś w wolnych chwilach zajmował się pisaniem.
KLANY, RODZINY SHINOBI, WIĘZY KRWI:
♣ Wiedza o Dōhito
♣ Wiedza o Haretsu
♣ Wiedza o Jashin
♣ Wiedza o Jūgo
♣ Wiedza o Kōseki
♣ Wiedza o Yamanaka
♣ Wiedza o Uchicha (słyszał o nich wiele opowieści, te dobre i złe)
POSTACIE:Ayame

---

ZDOLNOŚCI

---

KEKKEI GENKAI: Byakugan
NATURA CHAKRY: Suiton
STYLE WALKI: Jūken
UMIEJĘTNOŚCI:

• Nabyta -

PAKT:
ATRYBUTY PODSTAWOWE:

• SIŁA 1
  WYTRZYMAŁOŚĆ 33
  SZYBKOŚĆ 65
  PERCEPCJA 25
  PSYCHIKA 1
  KONSEKWENCJA 1

SUMA ATRYBUTÓW FIZYCZNYCH: 124
KONTROLA CHAKRY E
MAKSYMALNE POKŁADY CHAKRY: 103%
MNOŻNIKI: Byakugan +5Percepcja
POZIOM ROZWOJU DZIEDZIN NINPŌ:

• NINJUTSU E
  GENJUTSU
  STYLE WALKI 1
  • Jūken (dziedzina C)
  • ---
  • ---
  IRYōJUTSU
  FūINJUTSU
  ELEMENTARNE
  • KATON
    SUITON
    FUUTON
    DOTON
    RAITON
  KLANOWED

JUTSU:Rirīsu - D (klanowa)
Shōtei - D (klanowa)
Mizu Hari - D (klanowa)
Daburu Dainamikku Entorī - C (Taijutsu uniwersalne)
Hayabusa Otoshi - C (Taijutsu uniwersalne)
Dainamikku Entorī - D (Taijutsu uniwersalne)
Dainamikku Akushyon - D (Taijutsu uniwersalne)
Aian Kurōī - D (Taijutsu uniwersalne)
Bunshin no Jutsu - E (Ninjutsu)
Henge no Jutsu - E (Ninjutsu)
Kai - E (Ninjutsu)
Kawarimi no Jutsu - E (Ninjutsu)
Kinobori no Waza - E (Ninjutsu)
Suimen Hoko no Waza - E (Ninjutsu)
Nawanuke no Jutsu - E (Ninjutsu)

---

EKWIPUNEK

---

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE):czarna kabura, czarny płaszcz

PRZEDMIOTY SCHOWANE (NIEWIDOCZNE):5 kunai i 5 shurikenów w kaburze

---

ROZLICZENIA

---

PIENIĄDZE: http://shinobiwar.pl/viewtopic.php?f=1 ... 639#p72639
PH: http://shinobiwar.pl/viewtopic.php?f=34&t=4866
MISJE:

• D -
  C -
  B -
  A -
  S -

PREZENT OD ADMINISTRACJI:

[Papyrus]

  Ukryty tekst

[Kuroshi]

Wstawiłem link, co do reszty wysłałem na pw czy może zostać z wyjaśnieniem ^^

[Papyrus]

Wyimaginowane poczucie podziałów w klanie? No niech będzie, akcept masz. Witamy na pokładzie.

  Ukryty tekst