Ryusaki Tsuya

[Tsuya]

---

DANE PERSONALNE

---

IMIĘ: Tsuya
NAZWISKO: Ryusaki
KLAN: -
WIEK [DATA URODZENIA]: 17 lat [367r]
PŁEĆ: Kobieta
WZROST | WAGA: 165/47
RANGA: Samuraj

---

APARYCJA

---

WYGLĄD:
Spoglądając na Tsuyę z daleka, nie da się zauważyć niczego specjalnego. Wydawałoby się, że to zwyczajna, młoda kobieta. Może troszeczkę niższa od rówieśniczek. Dopiero, kiedy ktoś przyjrzy jej się bliżej, zauważy nadzwyczajne, czerwone oczy, których barwę odziedziczyła po matce. Zazwyczaj przymrużone, z ciekawością wpatrujące się w otaczający ją świat. Ale i innych emocji w nich nie brakuje - smutku, radości czy choćby wściekłości. Jeśli chodzi o jej włosy, to są koloru ciemnego brązu. Sięgają jej one do talii. Najczęściej powiewające dumnie na wietrze, lecz na szczególne okazję można zaobserwować je spięte. Grzywką zasłania wysokie - w jej mniemaniu - czoło. Za to szczupła sylwetka przynosi jej powód do dumy. To typ obżartucha, który dużo je, ale w ogóle tego po nim nie widać. Zdecydowanie nie jest też umięśniona - to drobna dziewczyna, która może sprawiać mylne wrażenie niewinnej. Ma sporą, przechodzącą przez plecy bliznę, która jest dla niej największą hańbą.
UBIÓR:

Tsuya już od wczesnego dzieciństwa uwielbiała przeróżne kimona. Chodziła w nich prawie cały czas - a miała ich mnóstwo. Wizytowe, na spacery, na co dzień... Jedne wygodniejsze, drugie nieco mniej. Ale każde miało swój własny, unikatowy wygląd. Obecnie, dziewczynę opuścił już entuzjazm. Wszystkie wyglądają dla niej tak samo. Ważne, żeby było ciepłe i wygodne. I pasujące do wykonywania zleceń. Ale od czasu do czasu nadal lubi bawić się w wybór stroju. Często zastanawia się czy wybrać szare, czy może różowe. Czy z wzorkami, czy może bez. Jej ulubionym jest mimo wszystko białe, z bujnymi, kwiecistymi wzorami, zajmującymi prawie cały materiał. Długie, sięgające do kostek. Z szerokimi rękawami. Szerszymi od jej rąk, ale nie wystarczająco, by sięgnąć posadzki. Stworzone specjalnie do walki, aby nie blokowało ruchów właścicielki. W zimniejsze dni towarzyszy jej ciemne haori. Przy pasie znajduje się jej miecz. Dodatkowo, zawsze ma na sobie elegancki, czerwony szal, mający dla niej znaczenie sentymentalnie. Nieważne, czy pasuje do kompletu, czy wygląda z nim wręcz komicznie, zawsze musi mieć go na sobie. Jedynie na zleceniach czy treningach zdejmuje go, nie chcąc go przypadkowo zniszczyć.
ZNAKI SZCZEGÓLNE: Czerwone oczy

---

OSOBOWOŚĆ

---

CHARAKTER:
Już na samym początku znajomości, można zauważyć, że kobieta jest osobą, której wszędzie pełno. Na jej ustach często widać szeroki uśmiech, którym obdarza nieznajomych bez konkretnego powodu. Może żeby podzielić się radością, która momentami wręcz wylewa się z młodej Ryuzaki. Cokolwiek złego by się nie stało, stara się kroczyć przez życie wiecznie uśmiechnięta. Momentami jest to trudne, w końcu każdy ma swoje chwilę słabości, ale brązowowłosa robi co może, by mieć ich jak najmniej. Jako, że ludzie znają ją tylko od radosnej strony, kiedy coś ją dołuje, woli wtedy czas spędzić w samotności i w ciszy się wypłakać. Nikt nigdy prawdziwie jej nie pocieszył - zawsze sama wznosiła się po jakimś czasie.
To pokazuje, że nie jest typem osoby, polegającym na innych. Do wszystkiego woli dążyć samodzielnie. Jest indywidualistką i nienawidzi przyjmowania pomocnych dłoni. Czuje się wtedy, jakby splamiła swój honor. Ona sama pomaga innym, po prostu nie chce, by ktoś robił to samo z nią. Jest odpowiedzialna za młodszą siostrę, co nauczyło ją też niezależności - sprzątanie domu czy gotowanie nie stanowi dla niej żadnego problemu.
Cechuje ją też niezwykła upartość. Z jednej strony to dobrze - nigdy się nie podda i będzie dążyć do zamierzonego celu, nawet kosztem własnego zdrowia. A z drugiej, kiedy coś postanowi, trudno będzie z nią o tym dyskutować, bo będzie przekonana o swojej racji, nawet, gdy jej tok myślenia będzie błędny. Przez to bardzo trudno przyznać jej do porażki.
Walczy, zawsze dając z siebie wszystko. Uważa, że litowanie się nad przeciwnikiem nie jest honorowe. Nigdy nie daje komuś forów, które są dla niej totalnym lekceważeniem wroga. W pojedynkach jest bardzo spokojna. Mało mówi, chce, aby to czyny pokazałaby, jakim jest typem wojownika. Nie daje się ponieść emocjom i powoli dąży do zlikwidowania wrogich jednostek.
Z kolei kompletnie inaczej jest, kiedy znajduje się w otoczeniu bliskich jej osób. Cały czas zaraża pozytywną energią. Śmieje się i rzadko kiedy kiedy buzia jej się zamyka, bo zwyczajnie zawsze ma o czym rozmawiać. Nieważne, czy to czyichś ślub, zwykły spacer, czy obiad w budce. Kiedy jest w towarzystwie kogoś, kogo lubi, zawsze jest "tą" gadatliwą dziewczyną.
Brzydzi się kłamstwem , a jednocześnie rozumie, że jest nieodłączną częścią życia człowieka. Czasami zdarza jej się skłamać, choć najczęściej dla dobra innych. Przynajmniej tak to sobie najczęściej tłumaczy. Ma nadzieję, że kiedyś nadejdą takie czasy, w której ludzie będą mówić tylko prawdę i to, co naprawdę sądzą. Ona nigdy nie ukrywała się ze swoimi poglądami i bardzo współczuje osobą, które są do tego zmuszane.
Bardzo ciężko zdobyć jej zaufanie. Co prawda, dla każdego mieszkańca prowincji jest miła i uprzejma, każdemu pomogłaby w potrzebie, ale posiadanie jej za przyjaciółki jest bardzo trudne. Komuś może się wydawać, że ma dobre relacje z Tsuyą, kiedy ta będzie się zastanawiać, jakie zamiary nim kierują. Nie wierzy w to, że ktoś chciałby ją poznać bez większego powodu. We wszystkim widzi spisek. Boi się, że jeśli nie będzie dobierać tak towarzyszy, kiedyś któryś ją zdradzi i wbije nóż w plecy. Zdrada za bardzo by ją bolała. Dlatego mogą minąć długie miesiące, czy nawet lata, zanim dziewczyna zdecyduje się komuś zaufać.
NAWYKI: Zagryzanie wargi, poprawianie włosów
NINDO: "Dopóki walczysz, jesteś zwycięzcą"
HISTORIA: Wszystko zaczęło się 24 kwietnia 367r. W wyniku romansu Ryusaki'ego Osamu z Hayakawą Hanako, narodziły się bliźniaki - Tsuya i Takuji. Dzieci były niezapowiedzianą i niechcianą wpadką, ale rodzice podjęli się odpowiedzialności za swoje czyny i wychowali bobasy. Po kilku miesiącach, połączyło ich głębsze uczucie i wzięli ślub. Oczywiście, nie mogłoby obyć się bez słów krytyki. Jak to zawsze, winna była kobieta. Sąsiedzi plotkowali. Najczęściej powtarzającą się wersją zdarzeń brzmiała tak, że uboga matka naciągnęła na dzieciaki bogatego dziedzica Ryusakich, żeby powiększyć swój majątek. A warto tu wiedzieć, że kobieta nie była osobą, która nie przejmowałaby się opinią innych. Zagroziła, że odejdzie, jeśli nie przeniosą się w inne miejsce. Mężczyzna, który pokochał zarówno ją jak i swoich potomków, zgodził się. Dla ukochanej wyrzekł się swojej prowincji, rodziny i wszystkich znajomych.
Rodzina długo szukała domu dla siebie. Wędrowali od miejsca do miejsca, co z dwójką szkrabów nie było łatwe. Rodzicielce jednak zawsze coś się nie podobało i kazała szukać dalej. Zatrzymywali się na kilka dni, po czym szli dalej. Wszystko na koszt zakochanego, który nie potrafił odmawiać. Niestety, nie przewidział tego, że oszczędności szybko mu się kończyły i z czasem nie stać ich było już na kupno nawet najmniejszego domu. Kiedy Hanako o tym usłyszała, rzuciła obrączką w mężczyznę i odeszła. Pozostał sam, z dwójką dzieci do wyżywienia. Sytuacja wydawała się nie do odratowania. Początkowo szukał ukochanej, ale bezskutecznie, jakby rozpłynęła się w powietrzu.
Kiedy zrozumiał, że został sam, wynajął najtańszy pokój w karczmie na tydzień. Warunki były tragiczne, ale najważniejsze, że było łóżko, na którym mogły spać jego kilkumiesięczne dzieci. Zostawił trochę pieniędzy na wyżywienie, ale nie miał pojęcia, co zrobić, kiedy dach nad głową mu zniknie, a on zostanie bez grosza przy duszy. Zostawił bliźniakina godzinę same i poszedł szukać pracy. Cały czas martwił się o bezpieczeństwo maluchów, do tego żaden zleceniodawca nie chciał dać mu zadania. Wrócił z niczym. Już przy wejściu, spotkał właścicielka karczmy, który zagroził, że jeśli jeszcze raz usłyszy taki hałas, zabierze im pokój. Kiedy zapytał o co chodzi, dowiedział się, że Tsuya strasznie płakała pod jego nieobecność. Tak bardzo, że było to słychać piętro niżej, co zniesmaczało klientów. Osamu miał wielki, wielki problem. Przeprosił i uspokoił córkę.
Niestety, jak mógł się spodziewać, pracy nie mógł znaleźć nigdzie. Raz, że miejscowi wyraźnie mu nie ufali, to jeszcze dzieci były niespokojne, a karczmarz w końcu wyrzucił ich z budynku. Ich życie nie malowało się w jasnych barwach. Przypomniał sobie o rodzinie, którą porzucił dla zachcianki Hanako. Jedyne, co mógł teraz zrobić, to wrócić do nich, błagać o przebaczenie.
W drodze do rodzinnej prowincji Ryusaki'ch, spotkał ubogiego mężczyznę, siedzącego smętnie na trawie. W okolicy nie było nikogo, tylko on. Osamu od zawsze znany był jako człowiek o wielkim sercu, toteż zapytał, jak mógłby mu pomóc. Potrzebujący wyjąkał, że potrzebował gotówki. Sporej gotówki. Z jego historii, wynikało, że został sam z długami, a żona i dzieci go opuściły. Coś w Ryusaki'm pękło, ponieważ kogoś mu przypominał. Oddał mu ostatnie oszczędności i poszedł dalej. To był jeden z największych błędów w jego życiu, bowiem tamten szybko okazał się oszustem, uciekającym z całym jego dobytkiem. Jeśli jego błędy nie zostaną wybaczone, trójka umrze na mrozie.
Na szczęście ta historia okazała się zakończyć szczęśliwie, bowiem rodzina przyjęła syna marnotrawnego. Niestety znajomych stracił, ale przynajmniej miał wsparcie i nauczył się, że bliscy są dla niego najważniejsi i potrafiłby poświęcić życie w ich obronie. Matkę znalazł kilka lat później, przechodząc spokojnie po ulicach. Przy boku jakiegoś nadzianego faceta. Uśmiechnął się krzywo i poszedł dalej. Ten rozdział w jego życiu był już dawno zakończony. Przez pierwsze siedem lat swojego życie, dorastała w domu dziadków. Nie miała zbyt dobrych relacji z bratem, cały czas się kłócili, jak to rodzeństwo. W niczym się nie zgadzali. Czasami można było mieć wrażenie, że specjalnie wybierali inaczej, aby zrobić drugiemu na złość. Osamu pracował, by tamtym niczego nie brakowało. Najczęściej znalazł posadę, choć wymagającą sporej siły i niezbyt płatną. Wystarczyło na podstawowe wydatki. Rodzinka miała też wsparcie dziadków, którzy sami byli całkiem nadziani. Wnukom niczego nie brakowało. Brat dziewczyny zaczynał być przez to lekko rozpieszczony - co chwilę wołał o nowe zabawki, których to ukochany dziadek mu nie skąpił. Tsuya, jako jego naturalne przeciwieństwo, podlizywała się staruszkom i mówiła, że nie potrzebuje nowych rzeczy i to, co ma, w zupełności jej wystarczy.
Ojciec zaczął myśleć o przeprowadzce. Nie dlatego, że miał dość rodziców, chciał poczuć się niezależny. Miał już wystarczająco dużo oszczędności, by zapewnić im godną przyszłość. Wybrał nawet miejsce, oddalone o zaledwie kilometr drogi. Niestety dzieciom ten pomysł nie bardzo przypadł do gustu. Przeprowadzka znaczyła dla nich nową szkołę i stratę znajomych (co oczywiście było nieprawdą, zważywszy na niewielką różnice odległości). To był pierwszy raz od dawna, kiedy ta dwójka naprawdę się zgadzała. Wspólnie zadecydowali, że jeżeli opiekun ich zmusi, uciekną gdzieś, gdzie nikt ich nie znajdzie. Najlepiej do lasu. Jako dzieci nie zdawali sobie sprawy z konsekwencji takiego wyboru. Na szczęście, ostatecznie do niego nie doszło, bo Osamu zrezygnował z tego pomysłu tak szybko, jak tylko im go zaproponował. To wydarzenie trochę ich do siebie zbliżyło, ale tylko troszeczkę. Wojna między nimi zakończyła się tymczasowym zawieszeniem broni.
I tak sielanka trwała, aż nastał dzień, w którym cała rodzina była w domu. Beztrosko jedli obiad, kiedy niespodziewanie usłyszeli pukanie. Staruszka poszła otworzyć, co okazało się dla niej zgubne... Za drzwiami stało dwóch zamaskowanych mężczyzn, którzy ogłuszyli biedną starowinkę i wkroczyli do środka. Dziadek poszedł zobaczyć, co to za hałas, ale i on szybko został pokonany. Ojciec zrozumiał sytuację i kazał ukryć się rodzeństwu w szafie. Sam poszedł ratować dom. Trudno opisać emocję, jakie czuło rodzeństwo. Byli... przerażeni. To było trochę za mało powiedziane. Byli cali spoceni. Zrobili to, co im kazano. Brat starał się jakoś uspokoić siostrę, ale ze słabym rezultatem - on sam był roztrzęsiony. Para miała dopiero siedem lat, nie można było spodziewać się po nich stoickiego spokoju. Cały czas słyszeli niepokojące krzyki, hałasy, wybijane szyby. Ale jeden drugiego powstrzymywał od wyjrzenia. Jednak kiedy poczuli ogromne gorąco, a coś zaczęło ich jakby dusić w piersi, wyskoczyli. To, co zastali... To przedobrzyło ich wyobrażenia. Wszędzie krew. Dwa ciała przy ścianie, tak zmasakrowane, że nie dało się poznać, które z nich należało do kobiety, a które do mężczyzny. Na środku jedno - należącego do zbója. Potrzaskane naczynia, bałagan... Ale nie to było najgorsze. Otaczał ich ogień, który musiał rozpalić wróg, po wyniesieniu wszystkich łupów. Mieli odciętą drogę ucieczki. Patrzyli, jak ich najbliższe osoby tracą życie. Krzyczeli, błagali o pomoc, którą w końcu dostali. Z drugiego piętra zbiegł ojciec i za pomocą Suitonu stworzył im drogę, krzycząc, żeby uciekali. W tym samym czasie był zajęty walką z kolejnym napastnikiem. Tsuya nie chciała się ruszyć, czuła, że musiała pomóc ojcu, ale brat zrozumiał, że ich życia są w tej chwili najważniejsze i skorzystał z pomocy Osamu. Wyprowadził siebie i siostrę poza budynek. Zaczęli biec w stronę lasu. Musieli znaleźć jakąś pomoc! Ogień rozszerzał się w coraz większym tempie... Biegli, aż obraz im się zamazał. Oboje poczuli okropny ból na plecach, po czym padli na posadzkę. Ostatnim, co widzieli były przerażone twarze drugiego z rodzeństwa. A potem ta okropna ciemność. I cisza. Obudzili się w nieznanym pomieszczeniu. Mniej więcej w tym samym czasie. Wszystko ich bolało, ale z niewiadomego powodu. Niewiele pamiętali z tamtego dnia. Wchodząca do pomieszczenia kobieta, powiedziała im, że znajdują się około pięć kilometrów od miejsca, w którym zostali znalezieni. I opowiedziała wszystko, a oni słuchali w roztrzęsieniu. Dwójka rabusi napadła na ich dom - jeden zginął, drugi został złapany. Zamordowali ich dziadków, a ojciec walczył o to, by ich pojmać. Jeden wzniecił ogień i wtedy rodzeństwo uciekło. Niestety nie przewidziało, że bandzior pobiegnie za nimi i zada kończący cios. Zemdleli, ale na szczęście żyli. W tym czasie Osamu pozbył się bandziora i pobiegł z nimi do szpitala. A teraz obudzili się tutaj.
Tsuya i jej brat płakali za ich dziadkami. Wiązali z nich tyle wspomnień... Nie potrafi przyjąć do wiadomości, że to wszystko się zdarzyło. Ale właśnie taka była rzeczywistość. Nie zawsze sprawiedliwa. Oczywiście i dom został splądrowany i zniszczony. Mało rzeczy udało się ocalić. Na szczęście dostali trochę pieniędzy, a i nie wszystkie się spaliły. Ale zaczęło być ciężko. Oczywiście, wyprawili pogrzeb rodzicom Osamu. Tego samego dnia jego syn oprzysiągł, że stanie się silniejszy. Tak silny, że obroni wszystkich przed takim losem. Za namową rodzica, poszedł do najbliższej szkoły, Kame, by rozwijać swoje zdolności bojowe. Dziewczynka chciała zrobić to samo, ale na to ojciec nie chciał już się zgodzić. I w dzieciństwie była jednak strasznie uparta - Ryusaki w końcu uległ jej prośbom.
Kiedy oni całymi dniami pochłonięci byli treningami, on zaczął układać sobie życie od nowa i znalazł nową kobietę. Owocem tej miłości była kolejna córka - Akemi. Powoli wszystko wracało do normy, choć nadal był w żałobie. Trudno mu się było dziwić - niecodziennie traciło się ukochanych rodziców i to w tak bestialski sposób. Mijały lata. Rodzeństwo było coraz bliżej ukończenia szkoły. Treningi fascynowały ich. Początkowo chodziło tylko o siłę, ale z czasem zapragnęli robić coś więcej w tym kierunku. Ochraniać ludzkie życia. Zostać samurajami. Jak postanowili, tak zrobili. Mieli siedemnaście lat, kiedy ukończyli szkołę. Mieszkali w domku w lesie z siostrzyczką, dziewczyną ojca i samym ojcem. Ich relacje były już coraz lepsze. Stali się sobie naprawdę bliscy. Powstała między nimi więź, której nikt inny nie mógł zrozumieć, z wyjątkiem ich. Ale ich historia dopiero się rozpoczynała i najlepsze nadal było przed nimi.

---

WIEDZA

---

INFORMACJE:
KLANY, RODZINY SHINOBI, WIĘZY KRWI:
Yinzin zamieszkiwane jest w dużej części przez Samurajów
Mieszkańcy Yinzin i Teiz niebędący samurajami, wiedzą iż ci są niezwykle zasadniczy i honorowi, władają przeróżnymi rodzajami mieczy - w czym są mistrzami, a ponadto są niesamowicie twardzi, zahartowani i będą bronić zaciekle w to, co wierzą
Wiedza o Inuzuka - często charakterystyczny tatuaż na policzkach, jakby na kształt kłów, towarzyszą im, jak i walczą z nimi psy, preferują walkę bezpośrednią, wyszkoleni w taijutsu, zamieszkują tereny Yustsu
Wiedza o Kaminari – członkowie tego klanu w większości przypadków charakteryzują się ciemniejszą karnacją, z natury spokojni, specjalizują się w manipulacji raitonem, wytwarzając go w innej, znanej sobie wersji, stawiają na ninjutsu, zamieszkują tereny Antai
Wiedza o Uchiha – w większości przypadków ciemnowłosy przedstawiciele tego klanu, posiadają wyjątkowe oczy, które przy aktywacji stają się czerwone, zazwyczaj posługują się katonem, specjalizują w genjutsu i ninjutsu, zamieszkują tereny Sogen
Wiedza o Yamanaka – członkowie klanu często posiadają długie, blond włosy i oczy pozbawione źrenic, słyną z bycia świetnymi mediatorami i politykami, potrafią wniknąć w myśli przeciwnika
POSTACIE:

---

ZDOLNOŚCI

---

KEKKEI GENKAI: -
NATURA CHAKRY: Raiton
STYLE WALKI: Battodo - Chanbara
UMIEJĘTNOŚCI:

• Wrodzona -
• Nabyta -

PAKT:
ATRYBUTY PODSTAWOWE:

• SIŁA 20
  WYTRZYMAŁOŚĆ 49
  SZYBKOŚĆ 19
  PERCEPCJA 30
  PSYCHIKA 1
  KONSEKWENCJA 20

SUMA ATRYBUTÓW FIZYCZNYCH: 131
KONTROLA CHAKRY D
MAKSYMALNE POKŁADY CHAKRY: 100%
MNOŻNIKI:
Nauka w Szkole Kame + 20% wytrzymałości
POZIOM ROZWOJU DZIEDZIN NINPŌ:

• NINJUTSU
  GENJUTSU
  STYLE WALKI
  • 1 - Battodo - Chanbara (dziedzina C)
  IRYōJUTSU
  FūINJUTSU
  ELEMENTARNE
  • KATON
    SUITON
    FUUTON
    DOTON
    RAITON D
  KLANOWE

JUTSU:
Raiton:
[D] Raiton: Dendō Hando
[D] Raiton: Hiraishin
Battodo - Chanbara:
[D]Yōdō
[D] Mikazukigiri
[C] Omotegiri
[C] Ikioi

---

EKWIPUNEK

---

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE):
Torba przy pasie
Pokrowiec na miecz

PRZEDMIOTY SCHOWANE (NIEWIDOCZNE):
[w torbie]
5xkunai
5xshuriken
4X Wybuchowa Bombka
2xNotka Świetlna
10xSenbon
[W pokrowcu]
Miecz Obosieczny

---

ROZLICZENIA

---

PIENIĄDZE: http://shinobiwar.pl/viewtopic.php?f=1 ... 775#p68775
PH: http://shinobiwar.pl/viewtopic.php?f=3 ... 778#p68778
MISJE:

• D -
  C -
  B -
  A -
  S -

PREZENT OD ADMINISTRACJI:

[Papyrus]

  Ukryty tekst

[Tsuya]

Karta poprawiona, przepraszam, że trochę długo. Klan zmieniony, właściwie to cała KP jest zmodyfikowana. Mam nadzieję, że to nie problem i zapraszam do ponownej analizy :>

[Papyrus]

Miło i fajnie, polecam. Akcept i witamy serdecznie na pokładzie.

  Ukryty tekst