Kokkyō no taki

[Sashimasu]

Przyglądałem się przybyszom, których osobiście zawołem. Na pierwszy rzut oka przypominali mi mnie w towarzystwie zwierząt. Do tego z tego co zauważyłem wszyscy byli prawdopodobnie w moim wieku. Było to właściwie całkiem sympatyczna gromadka, która mimo mojej niechęci do ludzi i częściowo dzięki poznanym już wcześniej ludziom miałem o nich już na starcie nawet dobre wrażenie. Szczególnie o tym beztroskim chłopcu imieniem Kahi.
Obdarzylem wszystkich zebranych najserdeczniejszym uśmiechem jaki miałem i wyciągnąłem dłoń w kierunku chłopaka w wodzie.
- Miło Cię poznać Kahi-chan. Jestem Sashimasu. - jeśli chłopak odwzajemnia gest podaje dłoń pozostałym osobom, a mój wzrok przykuwa najmocniej jedyna dziewczynka widoczna w towarzystwie.
Co prawda przy kelnerce z karczmy wypadało słabo to jednak wzbudziła we mnie swego rodzaju fascynację. Jednak nie mogą sobie pozwolić na zbyt długie wpatrywanie się w nią rzuciłem do ogółu.
- Co tutaj porabiacie? - zapytałem zaciekawiony celem przybycia tutaj tych ludzi i licząc że dowiem się przy okazji o co jest ta sprzeczka między chłopakami.

[Motoko]

To wszystko sprowadza się do grzybków... #5 Zdawać by się mogło, że oprócz dwójki braci i ich matki, Sashimasu ostatnio bardzo często spotykał się z bardzo pozytywnymi i przyjemnymi osobami, które nie dawały mu od razu łatek, więc jak to w życiu bywa, coś musiało w końcu pójść nie tak. Pytani tylko kiedy?
Wraz z upływającym czasem przy rozentuzjazmowanej grupce, a raczej śmiejącej się dziewczynie, figlarnym, jasnowłosym chłopaku oraz bardziej opanowanym, drugim młodzieńcu, Sashimasu mógł wyczuć pewnego rodzaju normalność, która mu niestety nie została dana we własnej wiosce. Wydawać by się mogło, że przy bardziej rozwiniętym, a raczej komunikatywnym z całym światem shinobi terenie, młodzieniec mógł spotkać się z różnymi personami, nie to co w rodzinnej prowincji.
Chłopak podał mu dłoń w wodzie, bezwstydnie przy tym ochlapując pozostałą dwójkę, która zbliżyła się do Sashimasu, kiedy wyciągnął ku nim rękę. Już nie tak sucha dziewczyna i chłopak, zbulwersowali się niesamowicie, choć nastolatka znów dostała napadu śmiechu, jakby miała jakąś chorobę. Kahi słysząc swoje imię ze zdrobniałym przyrostkiem damskim w ustach nieznajomego niemalże zadławił się wodą, w której co chwila się zanurzał. Sashimasu z pewnością dopiero po jakimś czasie zrozumiał, co tak naprawdę powiedział do nieznajomego sobie gościa, a raczej jak go zatytułował!
- Generalnie to podrywam jakiegoś zielonowłosego typa, a Ty? - mrugnął do Ciebie oczkiem, robiąc przy tym jeszcze tańczący ruch brwiami, jakby oczekiwał jakiejś płomiennej reakcji ze strony nagiego nastolatka. Sashimasu mógł zauważyć, że dziewczyna i chłopak na lądzie widocznie bardzo dobrze się bawili i jakimś dziwnym trafem, jeszcze nie znajdowali się w wodzie!

[Sashimasu]

Przez chwilę nie bardzo zrozumiałem dopiero po upływie kilkunastu sekund dotarło do mnie co ja właściwie powiedziałem. Robiąc zmieszaną minę spojrzałem na niego i odpowiedziałem.
- Nawet nieźle Ci to idzie. - zaśmiałem się lekko. Ehhh nigdy nie byłem dobry w rozmowach jednak nie spodziewałem się że kiedyś popełnię gałę aż takiego stopnia. Jednak skoro już się stało to musiałem jakoś z tego wybrnąć a skoro i tak wszyscy odebrali to jako żart to czemu by tak tego nie kontynuować.
Dopiero po tym spojrzałem na wszystkich do okoła i już z poważniejszą minął zapytałem.
- No ale tak właściwie co tutaj robicie? - ponowiłem pytanie które właściwie już raz zostało pominięte. Aczkolwiek bardzo mnie to zastanawiało co skłoniło tych ludzi do zajścia w te miejsce. W końcu jakiś powód mieć musieli prawda? Bo gdyby go nie mieli to siedzieli by w domu, bo w końcu gdzie jak gdzie ale tam najlepiej spędza się wolny czas.

[Motoko]

To wszystko sprowadza się do grzybków... #7 Na szczęście rówieśnicy chłopaka byli bardzo odprężeni, wręcz nienaturalnie śmiali się ze wszystkiego. Kto by pomyślał, że młodzi ludzie mogą być tak entuzjastycznie nastawieni i otwarci, coś zdawałoby się być nie tak. Jednakże młodzieniec, który nie miał zbyt dużego pojęcia o kontaktach międzyludzkich raczej nie mógł również domyślić się, że coś było nie tak. Wszyscy się cieszyli, a przecież to uczucie było tak ulotne i nieznane nastolatkowi, który jedynie potrafił integrować się z naturą.
Z ust pływającego chłopaka wydobyła się jakaś niezidentyfikowana plątanina wyrazów, których nie zrozumiał chyba nikt, a przecież równie dobrze mógł się topić! Dwójka dzieciaków na lądzie zdawała się być coraz to bardziej rozbawiona, ciesząc się dosłownie z niczego, a może z topiącego się kolegi śmieszka? Sytuacja z minuty na minutę stawała się coraz bardziej dziwaczna, szczególnie wtedy, kiedy jego pytanie zostało olane, a przecież jeszcze sekundę temu rozmawiali, jakby nigdy nic! Widocznie oba lądowe szczury nie zauważyły, że ich towarzysz łyka coraz więcej wody, a sam Sashimasu zamieszany może tylko się przyglądać, choć kto wie, może zareaguje? Przecież nie był zdeprawowanym chłopcem, on tylko nie lubił ludzi, czy może wcześniejsze spotkania nauczyły go, że nie każdego warto mierzyć tą samą miarą?

[Sashimasu]

W sumie nie bardzo wiedziałem jak zareagować w momencie gdy, młody komik zaczął się topić, choć może tylko udawał. Mimo to nie chciałem aby chłopak się utopił. Szybko postanowiłem zbliżyć się do niego i bez cackania się wyciągnąć go na brzeg. Mam nadzieję że to nie jest jakiś głupi żart, ale przecież jeszcze chwilę temu wszystko było okej, a jako przyjaciele nic nie robią? Może nie potrafią pływać? przez głowę przebiegło mi prawdziwe stado myśli jednak nie zwracałe większej uwagi na nie.
Jeśli to nie był głupi żart to wyciągam go na brzeg i sprawdzam co dokładnie mu jest. Ehhh...a człowiek chciał się tylko nieco odprężyć w malowniczym miejscu ale nie, zawsze coś się wydarzy żeby to nie było takie przyjemne i proste.
- Co z wami jest nie tak? Wasz przyjaciel prawie się utopił, a wy nawet nie drgnęliście! - rzuciłem o ile faktycznie śmieszek się topił.

[Motoko]

To wszystko sprowadza się do grzybków... #9 Ewidentnie coś było nie tak, jednakże Sashimasu zareagował niemalże z automatu, wyciągając z pewnym trudem chłopaka, który będąc na brzegu wdychał powietrze, na przemian kaszląc i wypluwając wodę. Nie odzywał się, jednakże wszystko wskazywało, że nie był to maksymalny stan zagrożenia, choć patrząc na jego szeroko otwarte oczy, patrzące się prosto w Sashimasu, można było dojść do wniosku, że jest jakby nieświadomy tego co się działo.
- Tttt-ttam jest rrr-rr-rekin! - zapowietrzył się na chwilę, albo raczej zachłysnął wodą, cały czas na klęczkach, bo przecież wiadomo, że zielonowłosy chłopaczyna wyciągnął go z wody i tamten upadł bezwładnie na trawę. O dziwo dwójka jego towarzyszy w żaden sposób nie reagowała, praktycznie cały czas śmiała się, oboje zgięci w pół. Zdawać by się mogło, że sucha zgraja, a raczej duet nie zauważył nawet, że cokolwiek się dzieje, a tym bardziej, że Sashimasu do nich mówi. Nic dziwnego, że zielonowłosego złapałoby jakieś ogromne zniesmaczenie, jeśli nawet nie złość na rówieśników, jednakże zdążył on zarejestrować jakiś ruch w oddali. Była to łudząco podobna kobieta, do tej, która chciała go poczęstować w Daishi grzybami, tylko jakim sposobem ona mogłaby się przedostać aż tutaj? W prawdzie chłopak stracił trochę czasu w szpitalu i przy samym dojściu do świątyni, jednakże co to oznaczało? Czy wiedziała, że tam jest? Jak to było w ogóle możliwe i przede wszystkim, czy to była właśnie ona?
Majaczący chłopak cały czas klęczał, rozglądając się wzrokiem jakby niewidomym, a dwójka jego towarzyszy śmiała się bez umiaru. Znajoma, pulchna postura, a raczej niska kobieta zbliżała się powolutku w ich kierunku, a Sashimasu miał o tyle szczęścia, że znajdował się jakby przed klęczącym chłopakiem. Bardzo prawdopodobne, że kobiecina by nie zauważyła, jak zielonowłosy znika, pytanie tylko, czy taki był jego plan? Może to był czas na konfrontację, tylko czy miał jakiekolwiek podstawy, żeby ją uznawać za zagrożenie? Do jego uszu dotarły jakieś słowa z jej strony, jakby nawoływanie swoich ptaszyn, ale czy to przypadkiem nie były jakieś przesłuchy?

[Sashimasu]

Czasem ludzie chcą tak wiele, usilnie idą w stronę celu i jednak go osiągają. Ja natomiast chciałem tylko chwilę odpocząć, zrelaksować się i zapomnieć o tym co do tej pory mi się przydarzyło. Jednak świat nie chciał mi na to pozwolić. Nawet pomijając kwestie tego co mówił niedoszły topielec, choć pomysł że w jeziorze jest rekin bym dosyć śmieszny, to jak na złość w moją stronę zaczęła przybliżać się postać pewnej starej kobiety.
Poczułem jak narasta we mnie złość, a mięśnie wręcz odruchowo się napinają.
W głowie od razu zrodziła się myśl, że muszę być czujny bo może to staruszka ale już próbowała mnie zabić stara purchawa. Dyskretnie zacząłem obserwować okolice żeby znów jakiś synalek wnuczek czy inny członek tej chorej rodziny nie wbił mi znienacka kunaia w plecy.
- Ty! Czego tu szukasz!? - wrzasnąłem w jej stronę tonem pełnym szczerej nienawiści i pogardy. Co do niej nie miałem żadnych wątpliwości, jak będzie trzeba zrobię wszystko by ją zabić nawet gdy to oznaczało, że będę musiał przy tym zabić kogoś niewinnego.

[Motoko]

To wszystko sprowadza się do grzybków... #11 Z daleka już było widać, że kobieta nie zauważyła, albo zauważyć nie chciała Sashimasu. Jugo mógł zwyczajnie odejść i chyba nawet nie zrobiłoby to zbyt dużego wrażenia, tak samo, jak skierowane w jej stronę słowa. Bez żadnego przestoju podeszła bliżej, a sytuacja zaczęła nabierać naprawdę bardzo dziwnego obrotu, ponieważ dwójka chichoczących nastolatków zauważyła kobietę nazywającą ich ptaszynami. Na twarzach rówieśników zielonowłosego zagościły błogie uśmiechy, jakby ją już dobrze znali. Jednakże o dziwo, pierwszy zerwał się chłopak, wrzeszczący wcześniej o rekinie, tym razem schemat słów wypowiedzianych jego drżącym i nie do końca odzyskanym głosem się powielał. Kasłał i biegł na złamanie karku do kobiety, jak posłuszny piesek, czyżby w jakiś sposób ich zaczarowała?
Sashimasu mógł czuć się wręcz dotknięty faktem takiej zdrady, o ile o czymś takowym można w ogóle mówić, bo przecież to nie wina jego rówieśników, prawda? Pytanie tylko co coraz bardziej denerwujący się młodzieniec mógł zrobić, żeby coś zdziałać, o ile w ogóle miał ochotę cokolwiek zrobić. Przecież co by nie było, żadne z tej trójki nie było mu bliskie, ale czy przypadkiem ta staruszka nie chciała doprowadzić go do sytuacji, w której jedyną pamiątką jaką pozostanie jego imię i nazwisko będzie to na nagrobku, o ile oczywiście takowe by miał? Chyba każdy w tej sytuacji miałby prawo się zdenerwować, tym bardziej, że z początku zdawała się być dosyć nieszkodliwą personą, która nawet mu proponowała specjalne grzybki! Kto wie, czy przypadkiem również ta trójka nie została nimi obdarowana, pytanie tylko, jaki w tym miała cel?
Nie robiąc sobie nic z obecności Sashimasu, zaczęła słuchać opowieści wcześniejszego topielca z należytą uwagą, chichocząc pod nosem i obleśnie uśmiechając się w stronę trójki nastolatków, którzy już do niej podeszli. Zdawać by się mogło, że była dla nich w istocie wyjątkowa, jakby naprawdę czymś ich nafaszerowała, wpajając swoją niesamowitość, a może to była kwestia tego, że to kolejna rodzinka?

[Sashimasu]

Miałem dość tej baby, dosłownie po dziurki w nosie. Nie obchodziło mnie już czy będzie biedną bezbronną babcią chowającą się za trójką dzieci czy też będzie stawiać mi opór. Chciałem już tylko jednego, aby odesłać ją z powrotem do piekła z którego najpewniej wypełzła.
Zabij! Zabij! Zabij! Wszystkich, wszystkich zabij! ZABIJ WSZYYYYSTKICH! Głos w mojej głowie był dość przekonujący muszę przyznać. Zresztą nie miałem ochoty z nim nawet walczyć. To była ta chwilą by dać upust całej morderczej chcicy która we mnie się zdarzyła ostatnio nagromadzić.
Zmiana nastąpiła dosyć szybko, oczy momentalnie stały się szalonymi płomieniami żądzy krwi, usta wykrzywiły się w niezbyt zdrowy uśmiech odsłaniając rząd białych zębów.
- IGNORUJESZ MNIEEE? DOBRZE! JUŻ JA CIE NAUCZE DOBRYCH MANIER HAHAHAHAHAHAHAHAHA! - w tonie mojego głosu dominowało podniecenie i radość przez co nie trudno było domyśleć się że mi z lekka odbiło.

Moje nagie mokre ciało pokryło się momentalnie wzorem przeklętej pieczęci. Natomiast prawa ręka zmieniła się w całkiem sporej wielkości topór. Nie czekałem na oklaski moje ciało robiło co uznało za słuszne. Pędziło więc ile sił z celem przecięcia wszystkiego w pół co stanie mi na drodze. Gdyby coś we mnie leciało to w celu obrony zasłaniam się ostrzem mojej ręki lub uskakuje w bok.

* Podłączenie chakry dam w next poście

Nazwa

Akkusu Ken o Hakai Suru

Pieczęci

Brak

Zasięg

Przedramię użytkownika

Koszt

E: 24% | D: 18% | C: 15% | B: 12% | A: 9% | S: 6% | S+: 3%

Dodatkowe Wymaga dziedziny klanowej na randze C. Na czas trwania techniki dostajemy 15 siły do aktywnej ręki.

Opis Następna już z rzędu możliwa transformacja przedramienia członka klanu Jūgo. Tym razem chakra natury pobrana poprzez Senninka dostaje się do ręki, wzmacniając mięśnie i powiększając kończynę. Brzmi podobnie jak Jigoku Burō, co? Tyle że tutaj mamy jedną, za to znaczącą różnicę - większość chakry trafia do jednego segmentu skóry, tworząc na ręce narośl w kształcie topora. Poczekajcie - to nie jest zwykła narośl, a prawdziwy, naturalny topór! Uderzenie taką bronią jest w stanie rozkruszyć kamienne płyty lub ściąć dość grube drzewa, a także sama struktura jest na tyle silna, by umożliwić zablokowanie ciosu bronią sieczną, nie odnosząc obrażeń. Dodatkowo na reszcie ręki pojawiają się kolce, będące bonusową ochroną ręki, lecz nie są one tak wytrzymałe jak sam topór.

[Motoko]

To wszystko sprowadza się do grzybków... #13 Mordercza natura zielonowłosego widocznie nie mogła już dłużej powstrzymywać się od wtrącenia swoich pięciu groszy, tym bardziej, kiedy jego osoba była tak perfidnie zlewana. Z tych wszystkich reakcji, ta zdawała się być najbardziej odpowiednia, a przynajmniej tak mogli pomyśleć niektórzy, w końcu atakując kobietę, Sashimasu narażał się na agresję ze strony nastolatków. Tak oczywiście być by mogło, gdyby w ogóle ktoś zarejestrował poczynania zielonowłosego. Jedyną osobą świadomą zdawała się być starsza kobieta, której rozszerzone źrenice świadczyły o paraliżującym ją strachu.
Młodzieniec zdawał się być potworem, potworem łaknącym jej krwi i łez, które niestety się nie pojawiły, w przeciwieństwie do tego pierwszego. Bez żadnych skrupułów chłopak przeciął kobietę wpół, zahaczając przy tym o chłopaka, którego wcześniej wyciągnął z wody. Staruszka miała wzdłuż linii klatki piersiowej zakrzywioną linię, która kończyła się na ramieniu zapatrzonego w nią, mokrego młodzieńca, z kolei dwójka notorycznie śmiejących się, suchych nastolatków stała obok, obserwując wszystko zamglonym wzrokiem. Widocznie ich zmysł wzroku nie do końca pojmował, co właśnie się stało.
Pulchna kobieta upadła na kolana przed Sashimasu i z szeroko otwartymi oczami wpatrywała się w zielonowłosego. Zdawać by się mogło, że śmierć wcale nie przyszła po nią tak szybko, bo przecież draśnięcie nie było tak głębokie, jak się mogło wydawać. Wcześniejszy topielec z kolei wrzasnął okrutnie i przetoczył się na ziemię, z ręką zasłaniającą ranę. Jego równie przyćmione zmysły, co suchych przyjaciół widocznie rozumiały sytuację z troszkę innym obrazkiem, bowiem zaczął stękać, że rekin wyskoczył za nim z wody i ugryzł go w rękę. Turlając się po ziemi i przyciskając dłoń do nacięcia, nie zwracał uwagi na Sashimasu. Jedyną świadomą osobą zdawała się być właśnie przecięta, wpatrująca się w zielonowłosego chłopaka kobieta.
- Jak....Ty...tutaj.... - nie skończyła, bowiem całe jej pulchne ciało upadło na podłogę.

[Sashimasu]

Fakt, że trafiłem niewinnego chłopca swoim atakiem przyprawiło mnie wręcz o dreszcz podniecenia. Krew, to było to czego łaknąłem.
O dziwo nikt poza kobietą się mną nie przejął, kolejne osoby postanowiły mnie zignorować. Nie było to zbyt rozsądne ze względu, że co raz bardziej mi się podobał obecny stan rzeczy.
Na widok zakrwawionej kobiety moje oczy prawie wyszły z orbit w podnieceniu.
- Piekło się o ciebie upomina starucho HAHAHAHAHAHAHA! ZDYCHAJ! - wrzasnąłem unosząc ostrze ku niebu posyłając je parę razy z całej siły w plecy staruszki, aż ta przestanie się ruszać. Następnie jeśli wszystko poszło zgodnie z planem obracam się do najbliżych rówieśników.
- I co WY też chcecie mnie ignorować!? Ty! Kogo mam zabić teraz?- krzyknąłem w stronę dziewczyny -NO KOGO?! ON CZY ON? JAK NIE ZDECYDUJESZ ZABIJE WAS WSZYSTKICH HAHAHAHAHAHAHA! ZABIJE, ZABIJE, POZABIJAM WAS!

115%-15%=100%

[Motoko]

To wszystko sprowadza się do grzybków... #15 Truchło zmarłej, po bestialskim traktowaniu chłopaka, cały czas bezwładnie leżało przed zielonowłosym. Zapach krwi wyczuwany przez wyostrzone zmysły Sashimasu dawał mu jeszcze większego kopa do agresji, którą już przejawiał od przemiany. Kontrola, którą winien się szczycić Jugo przepadła gdzieś w odmęty zapomnienia, tyczyło się to również tego ludzkiego pierwiastka w chłopaku, który zaraz po wyciosaniu czerwonych linii w ciele staruchy zwrócił się w stronę rówieśników. Obserwująca dwójka zdawała się jakby oprzytomnieć, przynajmniej częściowo, bo dziewczyna przestraszona, zrobiła krok do tyłu, łapiąc przy tym głęboki wdech przerażenia. Natomiast chłopak niespodziewanie rzucił coś w kierunku drącego się zielonowłosego, który niespodziewanie nagle nie mógł się poruszyć. Nawet nie miał szansy obejrzeć się do tyłu i zorientować się, co się stało. Na jego oczach dwójka młodych shinobi podbiegła do rannego kompana i biorąc go pod pachy, szybko skierowali się w stronę miasta. Nie potrzeba było zbyt wiele słów, ba! Zdawało się, że wcześniej śmiejący się duet dogadywał się bez słów, co również było widoczne przy ich ucieczce, a raczej transporcie swojego druha do szpitala.
Sashimasu nie mógł być pewien, czy tamci wciąż byli otumanieni, czy też zwyczajnie bardzo litościwi, zostawiając go zablokowanego w jednej pozycji, do czasu. Na dobrą sprawę wystarczył tylko jeden ruch bronią, a nawet zwyczajną techniką, żeby móc zakończyć jego życie. Czyżby gdzieś tam na świecie tliły się jakieś dobre serducha? Może to brak wystarczająco zimnej krwi spowodowała ich ucieczkę, a nie dokończenie spraw po myśli Sashimasu? Pytań było wiele, a odpowiedzi jeszcze więcej, kwestia tylko którą wybierze sam shinobi.

Nazwa

Kagemane Shuriken no Jutsu

Pieczęci

Brak

Zasięg

Rzutu

Koszt

E: 24% | D: 18% | C: 15% | B: 12% | A: 9% | S: 6% | S+: 3% (od broni)

Dodatkowe

Należy posiadać broń przewodzącą chakrę

Opis Technika do wykonania wymaga połączenia ze sobą dwóch przedmiotów - broń przewodząca chakrę i specjalnie wykonana notka, która musi być do tej broni doczepiona za pomocą żyłki. Mając tak gotowy sprzęt można już użyć jutsu. Wystarczy przelać chakrę na broń i wbić ją w cień przeciwnika, przykładowo poprzez rzut. Kontakt fizyczny z bronią jest wymagany wyłącznie podczas przelewania chakry, co stanowi dużą zaletę techniki, podobnie jak zwiększone możliwości taktyczne w walce. Jedyną wadą jest to, że paraliż wywołany tą techniką jest o turę krótszy niż ten wywołany Kagemane no jutsu. Technika staje się bardziej użyteczna kiedy użytkownik jest wyszkolony w walce bronią miotaną.

---

• Proszę napisać pod spodem post podsumowujący, z resztą wiesz co, gdzie i jak. Misja zakończona.

[Sashimasu]

Sytuacja była dość irytująca, chcesz spokojnie kogoś zabić gdy raptem ktoś Ci to uniemożliwia. Początkowo szarpałem się niczym dzikie zwierzę, a raczej próbowałem by móc się poruszyć jednak było to bezskuteczne. Niedoszłe ofiary zdarzyły po prostu uciec, a we mnie siłą rzeczy emocje pomału opadały. Całą chęć mordu wraz z nietypowym wyglądem zwyczajnie się cofnęło. Gdy w końcu mogłem się poruszyć mój umysł wrócił do stanu trzeźwości o ile można to tak określić. Choć cała sytuacja miejsce miała dosłownie parę chwil temu to wspomnienia były jak za mgłą...
Jednak największe zdziwienie mnie złapało czemu tamci mnie zostawili? Czyżby brakowało im odwagi by zabić człowieka? Tylko czy ja jestem człowiekiem? Czym ja właściwie jestem? Ukradkiem spojrzałem na zwłoki kobiety, miałem mieszane uczucia. Z jednej strony bardzo się cieszyłem że ta wiedźma nie żyje z drugiej byłem załamany sobą. To był chyba pierwszy taki raz jak naprawdę straciłem kontrolę nad sobą, lecz to samo w sobie nie było taką tragedią. Problem był w tym że pamiętałem radość która towarzyszyła mi w zabijaniu.
Rozejrzałem się wokół, było całkiem pusto ani zwierząt ani ludzi. To był znak by opuścić te miejsce, tak więc zebrałam co moje po drodze przeszukując zawartość kieszeni staruchy i porostu ruszyłem w dalszą drogę.
Z/t

[Saburō Hokusai]

Uciekając od rzeczywistości, która jeszcze niedawno otaczała chłopaka, dotarł aż w to miejsce. Ładne i przede wszystkim panowały tu pustki. Skaliste góry zasłonięte mgłą i ozdobione dosyć starymi już drzewami nadawały świetnego klimatu temu miejscu. Przepływała tutaj rzeka, która formowała się w niewielki wodospad spadający do jeziora. Można było z oddali zobaczyć tu mostek oraz niewielką kapliczkę na uboczu. To wszystko sprawiało, że gdy młody wyznawca to zobaczył, od razu poczuł się jakby doświadczył czegoś nowego. Jeszcze nigdy w sumie nie widział takich widoków, a było tutaj naprawdę pięknie. Chłopak postanowił tutaj przez chwilkę odpocząć, dlatego oparł się o drzewo i obserwował widoki, z których czerpał niemałą satysfakcję.

[Tensa]

"Keep you free from sin
Till the sandman he comes" 1/15 Spokojny dzień w urokliwym miejscu. Jak wielu innych szukał ciszy w oddalonym od serca osady miejscu. A może przyciągnęła go tu dawno opuszczona świątynia? Czy wierny wyznawca krwawego Boga mordu chciał sprofanować to zapomniane przez Bogów miejsce, zakładając kolejny przyczółek dla swojej sekty? No cóż powody które miał znane były tylko jemu. Jak to zwykle w życiu jednak bywa, rozkoszowanie się wiosennym spokojem musiało zostać przerwane... no niby nie musiało, ale co to za czasy gdzie faceta z kijem nikt nie zaczepia? Przecież tak widoczna broń to ewidentne zaproszenie! Ewentualnie niema groźba... jednak i to było bez znaczenia, w żaden sposób nie wpływało na to co miało się stać.
Lecz co wpłynąć miało na zmianę sytuacji? Może bezszelestny chód? Nie, jego nasz bohater ni jak nie mógłby zarejestrować. Był to głuchy dźwięk pleców uderzających o gruby konar... co dziwne tego samego drzewa o które to nasz bohater postanowił się oprzeć.
-Nie wiem kim jesteś, ale zachód słońca powinien zwiastować twoje rychłe odejście z tego miejsca. - powiedział głęboki głos. Rzeczywiście słońce zaczęło chować się za horyzontem krwawą łuną odbijając się na nieboskłonie. Mężczyzna, jak się okazało przemieszczał się dość szybko, przynajmniej na tyle, aby przesłonić drogę chłopaka. Mierzył on około 180 centymetrów i był dość dobrze zbudowany, nie licząc fragmentu twarzy całe jego ciało pokryte było bandażem, czarnym niczym jego włosy...
-Zanim jednak odejdziesz zmuszony jestem zadać Ci dwa pytania, nie spiesz się z odpowiedzią, wiele może od niej zależeć. Mianowicie, co tutaj robisz? I co widziałeś? - spod bandaży dało się usłyszeć sarkastyczny chichot. -Pewnie zabrzmiało jakby zaraz miała się tu odbyć jakaś rzeź, a ty byłbyś jedynym potencjalnym świadkiem? Na twoje szczęście nie o to chodzi. - jego twarz stężała. -Wtedy byś już nie żył. - dodał całkowicie poważnie, lustrując Cię od stóp do głów.