Budka Ramen

[Masaru Yoshida]

Misja rangi D 15/15

Dziewczyna zorganizowała warzywa które potrzebowała jej koleżanka, obdarowała uśmiechem człowieka który bez żadnych specjalnych utrudnień jej je dał, i poszła do baru. Spacerkiem zajęło jej to chwilę, gdy tylko zamknęła drzwi sklepu mogła jeszcze dosłyszeć jak jakiś klient powiedział coś do sprzedawcy o jej smukłych nogach i więcej już do jej uszu nie dotarło. Ogólnie rzecz ujmując misja wykonana. Gdy wkroczyła do baru, a raczej dopiero chciała to zrobić to musiała się cofnąć krok do tyłu zobaczyła jeszcze jak przez drzwi wypada wcześniej poznany oblech ze łzami na twarzy. Chyba przyszedł zaczepiać, albo się zemścić za to jak go kelnerka potraktowała. I oczywiście mu nie wyszło. Już bez problemów wkroczyłaś i umieściłaś warzywa na wolnym miejscu meldując wykonanie zadania. Puna z radością skoczyła na nią i ja przytuliła. Dziękuję straszeni, za przyniesienie leków i za te warzywa. Proszę to za fatygę, a ja lecę pracować, paaa! Wręczyła ci pieniądze i uciekła obsługiwać kolejnego klienta. Nawiasem uścisk w którym byłaś przed chwilą, był nad wyraz mocny...

Koniec!

[Motoko]

Powiedzieć, że znów zaskoczyła się na widok oblecha, którego minęła po drodze, a który przez łzy nie jej nie dojrzał, to zbyt wiele. Dziewczyna zwyczajnie ominęła go, nie myśląc o tym, czy mężczyzna będzie miał tyle tupetu, żeby w jakiś sposób móc ją znów zaczepić. Przy sobie, jak zwykle miała tachi i jakoś przestawała mieć opory przed wyciąganiem jej w stronę napastliwych mężczyzn, którzy lubowali się w przeszkadzaniu nastolatkom. Po wejściu, została praktycznie od razu napastowana przez drugą dziewczynę, która zabrała warzywa, wręczając jej za to pieniądze i kwitując wszystko zapierającym dech uściskiem. Z dezorientacją patrzyła, jak ta się oddala i znów dziwiła się jej przyjaznym i serdecznym zachowaniem, widać jakaś rodzinna skaza, że wszyscy są tacy mili. Niepewnie odmachała jej dłonią i schowała mieszek z pieniędzmi do kabury. Odwróciła się i zwyczajnie wyszła na ulicę. Tym razem jej plan był dosyć prosty, a ze względu na to, że miała teraz trochę wolnego czasu, postanowiła trochę się pouczyć, dlatego skierowała się w stronę przydrożnej polany, którą mijała, kiedy szła w stronę osady, tam nikt nie będzie jej przeszkadzał!

//zt.

[Yoshito]

Yoshito po po swojej ciężkiej pracy postanowił kontynułować poszukiwania Tetstu zaczął poszukiwania od powrotu do brmy mista postanowił troche popytać tu i tam może ktoś coś o nim wie i o jego bracie . Postanowił sobie że jeśli znajdzie tylko Tetsu i jego brata musi troche poćwiczyć i zazleść swojego wybawce który uratował go kiedyś w czrnym lesie oczywoście podziękował kucharzowi za dosyć wykończającą ale dosyć przyjemną prace i udał się do bram miata gdzie postanowił zapytać się o to przypadkaowych przechodziów na początku zaczął poszukiwania od samej bramy gdzie popytał się tu i uwdze kilku strażników czy wiedzą co i jak i gdzie ewentułalnie mógłby znależć chłopaka .Niestety jego starania poszły na marne ale ostatni raz postanowił się zapytać strażnika którego kiedyś już widział po powrocie do mista i postanowił się go zapytać.
- Dzień dobry czy znasz może chłopaka który nazywa się tetstu i mieszka tutaj ma psa i brata ?
z/t

[Yujiro]

W końcu dotarł do miasta, osada jak każda inna, nie za bardzo się wyróżniała na tle innych. Takeshi nie wiedząc za bardzo czy dotarł we właściwe miejsce postanowił skorzystać z chwili. Zostawił konia w przydrożnej stajni, w której to jeszcze uiścił zapłatę za wierzchowca, a później wyruszył na szukanie najważniejszej rzeczy na świecie - czyli jedzenia. A tego nie mogło być tutaj miło, w końcu to osada, samo jej centrum, więc po kilku już chwilach chłopak z szyją owiniętą bandażem wszedł do małej budki, od której zapach unosił się na sporą odległość. Ramen - zupa i drugie danie w jednym, czyli przyjemne z pożytecznym. Wszedł do środka, ukłonił się właścicielowi i usiadł na jednym z krzesełek.
-Panie, poratuj czymś ciepłym. I w sumie... to gdzie ja jestem? Bo to chyba nie jest Yusetsu. Z początku myślałem, że to inni się zgubili i dotarli do shigashi... to prawda? - zapytał się właściciela podając kilka monet na stół, a zaraz potem odebrał swoją parującą zupkę i zaczął konsumować.

[Katsuko]

Gorąca sprawa

---

Hoshigaki dotarł do Shigashi no Kibu. Prowincja jak prowincja, co z tego, że leżała na drugim końcu znanego mu świata i wszystko tutaj było inne. Takeshi nie przybył tutaj zgłębiać tajemnic przyrody, poznawać historię czy chociażby zadawać się z rozmaitymi lokalnymi artystami. Nie. Młodzieniec zjawił się tutaj prawdopodobnie bez większego celu, a nie robił sobie niczego z tej wielkiej i pięknej osady, jaką było serce Shigashi no Kibu. Miasto kupieckie, które kwitło niczym prawdziwy kwiat. Sezonowo. I na nowo.
Sprzedawca, który podał młodemu ninjy miskę z jedzeniem, oczywiście na jego prośbę, obrzucił go zdziwionym spojrzeniem. Prosił o coś ciepłego do jedzenia, ale na przestrzeni ostatnich dni, szczególnie tutaj, w centrum, nikt nie wypowiadał głośno słów takich jak "ogień", "gorąco" czy chociażby "ciepło". Kramarz nie był jednak idiotą i założył, że ma do czynienia z przybyszem. Chcąc udzielić mu dobrej rady, odezwał się, nieco szorstko, ale w dobrej wierze.
- To Shigashi no Kibu, tak. - mruknął, kiedy podawał mu miskę. Następnie dotknął młodzieńca w przedramię, a kiedy ten przeniósł na niego wzrok, przemówił ponownie. - Nie mów tutaj o czymś ciepłym. W ogóle najlepiej by było, gdybyś nie wspominał nic o ogniu w centrum. Oszczędzi ci to kłopotów.

---

• Zaczynamy cykl misji, zgodnie ze zleceniem. Życzę powodzenia. Dziękuję za zgłoszenie.

[Yujiro]

//trochę przestoju, bo wróciłem do domu od dziś może damy radę po 1 poście dziennie ja i ty? pierwsze posty będą krótkie ode mnie.

Odebrał miskę z jedzeniem jakby dosłownie głodował przez tydzień. Od razu złapał się za łyżkę i w sumie nawet nie patrzył jak ktoś na niego patrzył. Nie przeszkadzało mu to, widział już wiele krzywych spojrzeń, bo był mieszańcem, ale w jego krwi wrzała krew ryboludów i to było dla niego ważne. Nie każde dziecko przecież miało skrzela na szyi... Zaczął więc chłonąć jak głupi i to było dla niego najważniejsze. Nie miał nawet pojęcia o tym, że było kilka słów hmmm "zakazanych. Bo niby skąd? Przybywał z drugiej strony świata przecież.
-Fiesiałem she to nje tu! - zakrzyknął z łyżką w dłoni wynosząc ją ku górze, ku wyższemu złu, które pokierowało go w tą stronę. No ale trudno. Mógł w sumie wrócić do Yusetsu, które zaoferował mu Hikari - głownie ze względu na trunki, bo nikogo tam nie znał bliżej lub dalej. W każdym razie mógł zwiedzić to miejsce, jak już tu zawędrował.
-Tak? A czemu to? Ja to bardziej taki z wody niż z em... no wiesz, tego zakazanego słowa. Ale w sumie o co chodzi? Wybacz, jestem nietutejszy.. - spoglądał na człowieka, który go w końcu nakarmił. Był jak Bóg, jak wcielenie niebios, które objawiło się ciepłym wywarem. Gorącym nawet! Z dodatkowym mięskiem i czymś jeszcze, by wzbogacić smak. Dziamdział więc zupkę i patrzył się na właściciela zastanawiając się o co chodzi. Może ktoś jak właśnie jego poprzedni towarzysz podróży. który posługiwał się ogniem? Oby nie, ogień rozprzestrzeniał się jak świnka w przedszkolu.

[Katsuko]

Gorąca sprawa

---

Młodzieniec jadł jakby miał być to jego ostatni posiłek w życiu. Zapał z jakim się do tego zabrał zainteresował pozostałych ludzi w budce. Spojrzeli na Takeshiego ze zdziwieniem, może i obrzydzeniem, po czym wrócili do swoich spraw. Z pozoru. Jeśli ryboludź zwrócił na to uwagę, czyli zamiast słuchać sprzedawcy skupiłby się na okolicznych, od momentu wypowiedzenia słowa "ciepłego" ludzie patrzyli na niego spode łba. Cóż, działo się tutaj coś dziwnego, jednak młodzian nie do końca zdawał sobie z tego sprawę. W końcu jego atencja ograniczała się do miski i kucharza, który dał mu całkiem dobrą radę.
- Nietutejszy? To by sporo tłumaczyło. Skąd jesteś? - spytał mężczyzna. W kwiecie wieku, z ciemnymi włosami, wąsami jak u suma i nadnaturalnie owłosionym ciałem. Kępki włosów wystawały z jego koszuli, którą rozpiął nieco na klacie, a także porośnięte trzciną przedramiona nie wyglądały zbyt pięknie. Facet jednak zdawał sobie z tego sprawę i mył ręce dość często. No i, co najdziwniejsze w tym wszystkim, twarz miał ogoloną co do milimetra i nie dało się zauważyć na jego licu nic, prócz tego długiego i opadającego wąsa. - Niedawno temu w centrum, niedaleko stąd zresztą, miał miejsce wypadek. Pewien chłopak spopielił jedną z największych restauracji w Shigashi no Kibu. Zadarł z Yakuzą, czyli naszymi dobrymi przełożonymi. I od tamtej pory nikt w okolicy nie unika słów określających... sam wiesz co, jak... no wiadomo jak co.

---

• Zależy od dnia. 1 post dziennie to minimum, chyba, że mam 12 w pracy [jak wczoraj i jutro], która w połączeniu z dojazdami zmienia się w jakieś 14-15h poza domem. Za to w dni wolne od pracy mogę walić i po 10 postów.

[Yujiro]

O co chodziło im z tym całym ciepłem? Słoneczko świeciło, grzało przyjemnie, czego chcieć więcej! No może prócz ciepłego posiłku, ale i o to pewnie okoliczni byliby źli z im wiadomego tylko powodu. Czy go to zaintrygowało? Może, aczkolwiek jedzenie było w tym momencie ważniejsze i to jemu poświęcał najwięcej swojej uwagi. Z tego pięknego stanu, gdy mógł swobodnie jeść wyrwał go jakiś starszy facet. Odwrócił się do niego z ustami do połowa wypchanymi przez ciepły wywar, a pozostałe pół wypchane poprzez soczyste mięsko.
-Raczej nie jest się ciężko tego domyślić... ale wybaczam! - popatrzył na sumiastego wąsa i resztę owłosienia tego pseudo-Janusza z wąsem, co próbuje być Alfonsem. Wzruszył tylko ramionami spoglądając na jego sylwetkę i docenił, że chociaż umiał używać brzytwy na jednym miejscu, bo na pozostałych to trochę się pozarastał.
-Skąd? Druga strona świata prawie! Nawet stąd nie można dopłynąć od najbliższej przystani... nie wiem jak wy tu możecie żyć. W każdym razie, jestem z Kantai daleeeko stąd. Miałem trafić do Yusetsu, ale jakoś zabłądziłem po drodze... - wciągnął jeszcze kilka łyżek zupy słuchając opowieści o niedawnym incydencie. Jeden chłopak i tyle zrobił? Miał nadzieję, że to nie był ten, którego ostatnio spotkał. W sumie to posługiwał się ogniem, ale miał zostać trochę w Ryuzaku. Oby tam został, bo zajeździ te kobyłkę na śmierć, jeżeli nie da jej trochę wytchnienia i spokoju.
-No to chłopak sobie ładnie pograł... ale to w sumie był wypadek czy on to tak specjalnie? To rozumiem, że chłopaczek już wącha kwiatki od dołu? - w jego głowie powstało wiele pytań, najbardziej interesowało go to, czemu ten chłopak jeszcze chodził po tym świecie... o ile jeszcze chodził i nikt mu nie poprzekręcał nóg.

[Katsuko]

Gorąca sprawa

---

Młodzieniec w końcu poznał sekret okolicznych ludzi. Nie wyglądał na specjalnie przejętego, a czymś, co go najbardziej zaskoczyło, było to, że ostatnio też spotkał chłopaka władającego ogniem. Cóż, jeśli obaj posługiwali się Ninpou, to zdecydowanie był to Katon. czy tamten miał jakieś szanse na dostanie się do Shigashi prędzej niż Takeshi i zrobienie tutaj takiego bajzlu? Raczej nie, chociaż jak wiadomo, niektórzy lubią dobre wejście.
Karczmarz ze zgrozą obserwował, że jego klient ma coraz więcej pytań. Kiedy ten spytał wprost o to czy sprawca zamieszania żyje, wąsacz pokręcił głową, po czym przybrał zastraszony wyraz twarzy. Najwidoczniej ta rozmowa mu nie służyła. W końcu sam był właścicielem baru i więcej niż pewne, że sam płacił Yakuzie za utrzymanie jego placówki i oczyszczenie jej z niewygodnych gości. A nowy przybysz miał zdecydowanie zbyt wiele pytań.
- Na boga, mówiłem już, że nie rozmawiamy tutaj na jego temat. Wyjdź, albo się uspokój! - powiedział, po czym wyszedł na zaplecze.
Takeshi poczuł, jak ktoś uszczypnął go delikatnie w łokieć. Odwrócił się i ujrzał chłopaka niewiele starszego od niego, który uśmiechem pokazywał, że może mu opowiedzieć nieco więcej na ten temat.

[Yujiro]

Taki facet i jeszcze zaczyna się bać? Zaczynało się robić ciekawie. Nie codziennie człowiek o takiej posturze bał się czegokolwiek, a co dopiero jakiegoś chłopaczka posługującego się ogniem. On po jednej, a chłopaczek po drugiej stornie muru. Jeden z ogniem, drugi z wodą. Razem mogliby stworzyć całkiem niezły basen podgrzewany prawie naturalnie przez chakrę! To był genialny pomysł na biznes. Ale najpierw musiał go znaleźć, a to nie mogło być proste głównie z tego powodu, że raczej nie był lubiany w tych okolicach. Spalić jeden z biznesów Yakuzy było jak zadrzeć z samym bogiem. A bóg nie raz upadał i może tym razem tak miało się stać? Oburzył się jednak właściciel i zaraz opuścił lokal wychodząc na jego tyły.
-Łoooo widzę, że... - nie zdążył dokończyć, bo ktoś go uszczypnął. Odwrócił się na pięcie i zobaczył chłopaka. Ile miał na karku? Ciężko stwierdzić. Pokazał mu jednak palcem, że musi dokończyć jedzenie - wiadomo, priorytety - i zaraza do niego wróci. Wziął więc łyżkę by dokończyć zupę do ostatnich jej kropli, nie wspominając już o mięsie, a potem był w sumie wolny.
-Dziękuję za posiłek miłościwy panie! - rzucił do właściciela ewentualnie uiszczając zapłatę za posiłek, bo nie wiedział, czy już tego nie zrobił? Zapłacił na wejściu? A może nie? A może to był posiłek dla zmęczonego podróżnego? A cholera go tam wie, najwyżej właściciel się upomni. Zaraz potem wyszedł do chłopaczka, który to zwrócił na siebie uwagę.
-Czego dusza pragnie?

[Katsuko]

Gorąca sprawa

---

Takeshi oczywiście nie bał się młodzieńca władającego ogniem, bo przecież go nie spotkał. Nie zdawał sobie również sprawy z tego, że spalenie największego baru w mieście musiało sprowadzić się do techniki wysokiego kalibru. Dodatkowo nie wiedział, że jutsu chłopaka spaliło wszystko, wraz z gośćmi, którzy akurat znajdowali się w środku. Być może dlatego podchodził do obecnej sytuacji tak zwyczajnie i tylko cieszył się na myśl, że mógłby spotkać tamtego shinobiego. No ale nic, los miał w tej sprawie inne stanowisko.
Wąsaty właściciel się schował, ryboludź natomiast stwierdził, że nie ma co dłużej tutaj siedzieć. Kiedy chciał opuścić lokal, został jednak uszczypnięty przez jakiegoś młodego faceta, który wyglądał na zadowolonego obecnym obrotem sytuacji. W karczmie ludzie zaczęli między sobą szeptać, jednak zaczepiający gostek nie czuł się speszony, bowiem wpatrywał się tylko i wyłącznie w Takeshiego. Hoshigaki ujrzał przed sobą młodego, barczystego chłopa, który był mocno opalony. Na głowie miał bujną czuprynę w kolorze blond, zarostu nie posiadał, a ubrany był w ciemne kimono, które miał otwarte dość szeroko na swojej piersi. Widok umięśnionej klatki piersiowej mógł wywołać w bohaterze kompleksy, no ale nie było to ważne.
Chcesz dowiedzieć się czegoś o Emanuelu? Chodź, opowiem ci jak to było z tym barem. - rzucił, po czym wyszedł z knajpy. Takeshi miał parę sekund na zdecydowanie czy idzie za kolejną personą, czy może jednak temat przestaje go interesować i nie zaprząta sobie nim głowy.

[Yujiro]

Goście? A kto by się nimi przejmował? To nie było ważne. To detal. Nic nie znacząca ciekawostka, która Takeshiego omijała z daleka jak wczorajsze wiadomości. Czy to było ważne? Czy to był priorytet? Nigdy w życiu. Ważny był on, jego uczucia, jego przekonania i jego własne odczucia całego wszechświata. Nie znał "gorącego chłopaszka", a pewnie każdy w mieście był na niego uważny. Interesowało go to, że nie poznał jeszcze żadnego listu gończego za nim. Może po prostu już nie żył? Jego towarzysz rozmowy był jednak mocno opalony, może przychodził z pustyni, gdzie ogień to chleb powszedni? Ciężko było powiedzieć, ale przynajmniej on był skory do rozmowy.
-Emanuel? A kto go tak skrzywdził i komu tak się odwdzięczył za takie imię... - rybolud wypalił od razu w stronę chłopaczka nawet nie wiedząc jak ten się zowie. Po prostu wyszedł za nim chcąc czegokolwiek się dowiedzieć i tyle. Nie miał w tym jakiejś sprawy, po prostu kierowała nim ciekawość, jakaś żądza wiedzy, która pokierowała go z budki z ramenem na zewnątrz gdzie czekał... no właśnie. Ktoś. Osoba, którą widział po raz pierwszy, lecz nikt go nie przestrzegł przed nim - o tyle dobrze. Czy miał jednak brać jego informacje z lekkim dystansem? Tego musiał się przekonać na własnej skórze.

[Katsuko]

Gorąca sprawa

---

Hoshigaki opuścił lokal, w którym notabene nie zostawił pieniędzy, ale nieobecny karczmarz nie mógł nawet przecież zwrócić mu uwagi. Ninja postanowił udać się za blondynem, który niczym rasowy łobuz zaczepił go, a następnie sobie poszedł. Takeshi nie był w ciemię bity i wykorzystując nieobecność właściciela budki ramen, wyszedł, a następnie dogonił młodzieńca, który jeszcze przed chwilą go uszczypnął. Gostek nie robił sobie niczego z przybycia ryboczłowieka, jakby doskonale wiedział, że ten wyruszy za nim. Szedł sobie spokojnie, bo nagle postanowił zwolnić, przy czym rozglądał się po okolicy.
Emanuel Dorago. To ten od spalonego baru. - powiedział wesoły blondas, po czym zatrzymał się i przeciągnął. Młodzieniec jęknął z rokoszy, spojrzał na kroczącego obok niego Takeshiego, a następnie posłał mu uśmiech. Znowu bez powodu ruszył przed siebie, utrzymując stałe, zwyczajne ludzkie tempo. - Co właściwie chcesz o nim wiedzieć?
Można powiedzieć, że historia sama się rysowała. Blondyn, który zachowywał się wobec Hoshigakiego niczym stary druh, chciał wtajemniczyć ninję w tajniki niedawnego wydarzenia. Tylko z jakiej przyczyny? Może poszukiwał tego rozniecacza ognia? Albo wręcz przeciwnie, po prostu go znał i chciał chronić? Dziwne to wszystko i jakieś takie niepoukładane. Nienormalne.

[Yujiro]

Mały człowieczek chyba nie chciał rozmawiać w miejscu, gdzie normalni podróżni zaglądali co jakiś czas. Bo jakie było lepsze jedzenie dla podróżnego, niżeli zwykły, prosty posiłek dwudaniowy i to jeszcze w jednym naczyniu? Nie było to zbyt mądre, by iść za nim zbyt daleko, dlatego też Takeshi obserwował okolicę w jakiej mieli się znaleźć. Mroczne alejki omijał z daleka, nie chciał narobić sobie kłopotów od razu po przybyciu na miejsce. W końcu nie wyglądał przyjaźnie - dwa metry wzrostu, zęby niczym piła do metalu i niepoukładana czupryna. Jeszcze ktoś go pomyli, albo weźmie za tego podpalacza?
-Oryginalnie, nie ma co... - powiedział zakładając przy tym ręce na piersi, gdy znaleźli się już sam na sam. Ten gość, o którym opowiadał był zupełnie jak połączenie meksykańca z japońcem, to zaowocowałoby miłośnikiem tequili o słabej głowie... Ciekawa rzecz. Szedł kawałek za nim, spoglądając na jego ruchy, czy przypadkiem nie planuje czegoś dziwnego. Postronni pewnie by poznali, że jest to ów Emanuel, więc tym się nie przejmował.
-Zadajesz głupsze pytania, niż dwulatek tonący w jeziorze. Wszystko. Nie wiem nawet jak ma na imię, więc czy wyglądam na takiego, co wie coś więcej? - prychnął, to było tak proste, a tak oczywiste. Miał nadzieję, że może znajdzie się jakieś zlecenie dla niego, a ten cały Emanuel wyglądał ciekawie. Raczej stawiłby się po tej stronie barykady, którą kontroluje Yakuza - dobre układy z nimi to zawsze jakieś plusy.

[Katsuko]

Gorąca sprawa

---

Takeshi nie był najlepszym rozmówcą, o czym świadczyło jego nikłe zainteresowanie rozmową. Mylił proste fakty, skupiał się bardziej na otoczeniu niż na mężczyźnie, który go zaczepił, a do tego prychał do blondasa, który zagaił rozmowę. Zachowania te jednak nie przejęły wcale młodzieńca, który parę minut temu uszczypnął Hoshigakiego. Ba, ten tylko wyszczerzył zęby, ni to do Takeshiego, ni to do siebie, i szedł tylko wolniej, rozglądając się po okolicy. Wbrew obawom ryboludzia, dwójka znajdowała się na zwyczajnej ulicy w Shigashi no Kibu, a jego przewodnik nie skręcał w żadne odnogi czy też nieprzyjazne gościom uliczki. Kierował się głównym traktem.
Głuchy jesteś czy co? Powiedziałem ci, że podpalacz to Emanuel Dorago. Nie pytam też ciebie czy wiesz coś więcej na jego temat, tylko czego chciałbyś się dowiedzieć o postrachu okolicznych barów. Zaprawdę, powiadam ci, kawał z ciebie buraka, przyjacielu. - mruknął wesoło facet, po czym przystanął i podparł się w bokach, jak basza, a następnie oparł o ścianę najbliższego budynku. Chciał mieć dobry widok na swojego rozmówcę, którego w końcu obraził.