PORT

[Papyrus]

Interwencja Fabularna

Ludzie wokoło z wyraźnym zainteresowaniem obserwowali widowisko. Dodatkowo do wszystkich dziwnych rzeczy w tej sytuacji należało dodać, że był to 14-letni chłopak. W tym wieku myśli się o sporcie, dobrej zabawie, zaczyna terminowanie... Ale strażnicy chyba pierwszy raz widzieli takie dziwo. Słowa chłopca zostały praktycznie przemilczane.
- Każdy kto chce sprzedawać w tym mieście musi mieć pozwolenie. A i nie wszędzie można handlować. Skoro jesteś miejscowy... ale w sumie młody. Skąd właściwie masz to wszystko? I gdzie są twoi rodzice, co? - mężczyzna wyglądał na bardzo zdziwionego. I nic dziwnego, cała sytuacja była mocno abstrakcyjna. Jego towarzysz ujął w dłoń protezę i zaczął ją badać w dłoniach. Pukał, bawił się stawami, obracał w dłoniach z wyrazem totalnej pustki na twarzy. Ale po kilku chwilach doznał jakby olśnienia.
- Ty patrz, znam to coś. Kiedyś złapałem takiego jednego złodziejaszka i próbował do mnie ogniem z niej strzelać. Cholernie niebezpieczna zabawka. Więc mówisz że skąd ją masz? - drugi ze strażników miał o dziwo rację, najwidoczniej nie byli tak upośledzeni w tajnikach profesji Shinobi. Musieli mieć już jakieś doświadczenia. Jego kompan pokiwał głową w zadumie i rozglądnął się w tłumie. Jego wzrok padł na Masaru i trzymaną przez niego marionetkę. Świeżo kupioną, a nawet i to nie.
- Ej ty! Z bandażami na facjacie! Ten złom to twój czy ze straganu?

[Rakan]

Rakana wkurzało to jak jest traktowany, ale nie zamierzał okazywać tego na zewnątrz. Wręcz przeciwnie, przecież mógł to wykorzystać. Teoretycznie mógł by zgodnie z prawdą powiedzieć że mieszka tu tylko z łaski wielkiego Jashina, ale przecież jego opiekun radził mu by zbytnio się tym nie chwalić, szczególnie tu, w "domu".
- Przepraszam, nie wiedziałem że trzeba mieć pozwolenie, a wszystko to znalazłem porzucone na plaży... Jestem sierotą, ale mój ojciec podobno był wielkim handlarzem, więc chciałem być taki jak on - powiedział lekko łamiącym się głosem i jego mina zrzedła - Jeszcze raz przepraszam i postaram się zdobyć to pozwolenie jak tylko na poważnie zajmę się interesem.
Miał nadzieję że zagranie niewiniątka zadziała, oraz że wiedział jak to się robi.

[Masaru Yoshida]

Masaru przyglądał się sytuacji która rozgrywała się przed nim. Miał ochotę urwać głowy tym dupką którzy mu tu się wtrącili. Bądź co bądź popierał twarde prawo, ale dlaczego to prawo egzekwują akurat jak dokonywał zakupu? Zapłacił i trzymał w rekach kukiełkę, a ci wpadają z jakimś tekstem że brak pozwolenia. A ten 14 letni gówniak który prawdopodobnie zabił kogoś z jego klanu patrząc po ilości piasku w nogach kukły i tym że ma on na plecach piach właśnie udawał niewiniątko, bawiące się w handlowca. Stał jak kołek nie bardzo wiedząc co robić, do momentu jak zainteresowano się jego osobą. Mógł skłamać że jego, ale po pierwsze już zapłacił za wszystko i szkoda by było wziąć z tego tylko 1 rzecz, a po 2 bał się że ten tłum wokół niego zaprzeczy jak skłamie. Tak więc popatrzył na strażnika i powiedział: Pierw może się przedstawię, jestem Masaru Yoshida z rodu Ayatsuri, nie ta kukła nie jest moja właśnie ją zakupiłem od tego człowieka za 800Ryo razem z resztą tego straganu, jeśli można tak powiedzieć. Właśnie do wręczyłem pieniądze co dowolna osoba z tłumu może potwierdzić, więc wydaje mi się że można by było odpuścić ten występek temu młodemu człowiekowi i zakończyć sprawę na tym że będzie on zobowiązany zdobyć pozwolenie. Ponieważ właśnie dostał dosyć pokaźna kwotę z zakupem takowego nie powinno być chyba problemów. Ten zacny chłopak rzekł iż znalazł te towary, a to ewidentnie jest ekwipunek jakiegoś członka mojego klanu. Dlatego chciałem go zakupić żeby się nie marnował. A to co pański kolega właśnie ogląda to prawdopodobnie jest miotacz żywiołów montowany przez nasz klan w kukłach. Był ciekawy jak sprawa się potoczy.

[Papyrus]

Interwencja Fabularna

- No to teraz wiesz. W tej osadzie prawo jest identyczne dla wszystkich. Rozumiem twoją sytuację, ale i tak musimy coś zrobić. - wyraźne zakłopotanie mężczyzny widoczne było dla ludu. Obydwoje przenieśli swoją uwagę na Masaru, który okazał się kuglarzem i wyjaśnił sytuację nieco lepiej, zresztą sam był o to poproszony.
- A, miotacz żywiołów. Dobrze wiedzieć. Czyli może wypuszczać coś innego niż ogień? Super sprawa, nawet Shinobim być nie trzeba. - zainteresowanie strażnika było nie mniejsze niż wcześniej, nawet chciał dokładniejszych informacji o miotaczu żywiołów. Lekko się rozkojarzył, w przeciwieństwie do swojego towarzysza. Jego zmarszczone brwi świadczyły o wzmożonych procesach myślowych które miały miejsce w jego głowie.
- Teoretycznie towar sprzedawany bez zezwolenia powinien zostać konfiskowany, a już na pewno ten niebezpieczny. Niby znalazłeś na plaży więc należy to do ciebie. Ale że to twoja pierwsza taka pomyłka... Kompromis. Kukłę ci zostawimy, resztę zabieramy. Skoro masz już kupca, to zarobisz sobie na tym przynajmniej. Przykro mi, młody. Następnym razem popytaj kogoś wcześniej czy coś. - mężczyzna wyciągnął z kieszeni płócienny worek, do którego szybko zaczął zgarniać kolejne przedmioty. Jego kompan pomógł mu w tym nadzwyczaj sprawnie, szybko składając Fuuma Shurikeny, wrzucając zwój, a także protezę z miotaczem żywiołów. W kilka chwil wszystko było w worku, który jeden ze strażników zawiązał sprawnie i odwrócił się na pięcie.
- Koniec widowiska ludzie, rozejść się w diabły! - po tych słowach i machnięciu ręką, ludzie wokoło zaczęli odchodzić we wszystkich kierunkach. Podobnie jak sami strażnicy, którzy odeszli z workiem skonfiskowanego dobra. Pozostawiając piaskowy stragan pusty, wraz z Masaru i Rakanem.

[Masaru Yoshida]

Masaru wyjaśnił strażnikowi o tak ciekawej rzeczy jaką był miotacz żywiołów. Widać że zaciekawiło go to bardzo, w sumie nowa rzecz, chwaliło mu się że chciał się dowiedzieć więcej o świecie. Obeszło się bez większych burd, ponieważ jego kolega postanowił rozwiązać problem łagodnie, i zabrał cały towar, nawet łaskawie pozostawiając w rekach kuglarza kukłę. Co prawda wykazali zrozumienie i ogólnie zachowali się tak jak wypada i zdobyli dzięki temu szacunek u Yoshidy, ale jednak zapłacił za to pewną kwotę. Sporą, zwłaszcza że miała ona obejmować cały asortyment, a nie tylko to. To nie było nawet 25% wartości całego towaru. Sam łańcuch z protezy 10m kosztował 1500, czyli więcej niż ta kukła, przynajmniej szacując na oko, o reszcie nie mówiąc. Tak więc po incydencie obrócił się do sprzedawcy. To nie była jego wina, ale mógł postąpić mądrzej i rozważniej wybierając stanowisko sprzedaży. Wyciągnął w jego stronę dłoń mówiąc. Zdaje sobie sprawę iż nie ponosisz za to odpowiedzialności, aczkolwiek zapłaciłem za cały asortyment i byłbym ci wdzięczny gdybyś zwrócił mi 300Ryo z tej kwoty. Uznajmy że 500Ryo to cena dobra jak na tą kukiełkę, z jej obecnym stanem oraz bez amunicji, oraz bez jej części na górne ręce.

[Rakan]

Rakan odetchnął w duchu kiedy tak potoczyła się sytuacja, pieniądze miał już w kieszeni więc stratny był tylko ten podejrzany typek który wyglądał mu na jakiegoś psychola. Jednak czy jego problemem było to że tamten jest stratny? Nie.
- Przykro mi, dobiliśmy interesu. To nie jest zbiórka charytatywna tylko handel, więc nie zwrócę ci pieniędzy. - Powiedział chłodno chłopak, już ledwo przypominający tego rozklejającego się z przed chwili. Popatrzył wyzywająco w oczy facetowi mając jednak nadzieję, że nie będzie musiał go tutaj zabić tylko z powodu paru groszy więcej które zapłacić. Poza tym było by głupio kiedy obok są strażnicy i jeszcze tyle ludzi, więc miał nadzieję że oboje odejdą. Każdy w swoją stronę.

[Masaru Yoshida]

Kuglarz mało szczęśliwy po całym tym zajściu podszedł do sprzedawcy prosząc o zwrot części zapłaconej ceny. Okazało się że dupek, bo tak trzeba go nazwać miał gdzieś czystą ludzką uczciwość i nie zamierzał rozwiązać tej sprawy jakoś. Po prostu wziął pieniądze i uznał że to że zaczął sprzedawać w takim miejscu bez zgody i z tego tytułu kupujący poniósł stratę nie było wcale jego winą. Masaru pozbawiony ekwipunku nie zmienił wyrazu twarz, ponieważ miał ją obandażowaną. Zrobił 3 kroki do przodu stając przy prawym barku młodzieńca, na równej wysokości z nim. Patrząc do przodu powiedział- Wyjaw mi swoje imię, twarz już zapamiętałem. Kiedyś cię odnajdę i pokonam. Ale nie zabije od razu, będę patrzył jak cierpisz, będę zadawał ci ból za każde Ryo które dziś przez ciebie straciłem. Po otrzymaniu odwpowiedzi nie oglądając się nawet na niego ruszył prosto przed siebie opuszczając port.
z/t

[Kuro]

Misja rangi D (Rakan)
1/15

---

Gdy straż opuściła miejsce niewielkiej zbrodni, jaką był handel bez zezwolenia, Rakan mógł wreszcie ruszyć dalej. Tylko dokąd? To mógł wiedzieć jedynie on sam. Ledwo usłyszał słowa Masaru, a już zauważył nadciągającego ku niemu mężczyznę. Był to człowiek starszy wiekiem - obcięte nierówno włosy i długo zapuszczane wąsy pokrywała siwizna, a twarz pełna była zmarszczek. Ten facet mógł być kiedyś, lub nadal, wędkarzem. Tylko skąd mógł o tym wiedzieć młody shinobi. Może to zapach ryb unoszący się wokół nieznajomego? Przecież byli w porcie, mógł to być każdy. Może w takim razie zielony kapelusz z niewielkim rondem, taki, jaki zazwyczaj noszą wędkarze. Może było to widoczne skrzywienie kręgosłupa, które świadczyło o częstym przebywaniu w pochylonej pozycji. A może był to koszyk z rybami, który ów mężczyzna niósł? W ostateczności, ale to w najmniejszym stopniu, mogła o tym świadczyć niesiona przez niego wędka, a nawet dwie, identyczne wędki. Gdy tylko zbliżył się do Rakana obejrzał go od stóp do głów, by po chwili, bez słowa wyjaśnienia wypalić z takim oto pytaniem.
- Ryby to Ty umiesz łowić chłopcze?
Zacmokał i spojrzał na chłopaka wzrokiem starszej osoby, nie dowierzającej z jakiegoś powodu, że młodzież potrafi wykonać choćby najprostsze powierzone jej zadanie.

[Rakan]

Rakan upewnił się że nikt nie usłyszy i kiedy to się stało wyjawił swojemu konsumentowi imię którego ten tak pragnął
- Śmierć. - szepnął po czym ruszył w swoją stronę. Tylko gdzie była jego strona? Rozważył przede wszystkim powrót na plażę i być może jakiś trening, lecz przerwał mu jakiś facet ewidentnie idący w jego stronę. Nic niezwykłego, jakiś starzec, najpewniej lokalny wędkarz. Nie było by w tej sytuacji nic dziwnego, ale chłopak trochę się speszył widząc go idącego w swoją stronę, a tym bardziej kiedy wreszcie coś powiedział
- Nnn..nie, nie bardzo, nigdy tego nie robiłem... Czy my się znamy? - Spytał chłopak zakłopotany tak nagłym pytaniem od nieznajomego. Spodziewał się prędzej jakiegoś pytania o tym co przed chwilą zaszło, ale wyglądało na to że to jakiś bezbronny starzec... Lub też na odwrót i tylko sprawiał takie wrażenie. Rakan postanowił pozostać czujnym mimo początkowego wytrącenia z równowagi

[Kuro]

Misja rangi D (Rakan)
3/15

---

Starzec spojrzał krytycznie na niezdecydowanie chłopaka, po czym westchnął kręcąc przy tym głową, a na jego twarzy pojawił się wyraz swego rodzaju współczucia. Podniósł głowę i spojrzał jeszcze raz na Rakana w całości, cmoknął kilkukrotnie i wypalił.
- No nic, będziesz musiał wystarczyć i tak już dawno powinienem kogoś znaleźć.
W jego głosie słychać było nutę rezygnacji, ale tylko delikatną, ledwie słyszalną. Najwidoczniej staruszek liczył na to, że w porcie uda mu się znaleźć kogoś kto ma choć trochę pojęcie o łowieniu ryb. Ciężko było mu wyobrazić sobie, jak człowiek może nie posiadać tak fundamentalnej umiejętności, jak zdobywanie pożywienia z wody. Nie czekając na żadną odpowiedź wręczył chłopakowi jedną wędkę i obrócił się na pięcie by ruszyć przed siebie krokiem sprawniejszym niż wydawałoby się, pozwala mu na to wiek.
- Powiedz mi no szczawiu, wiesz chociaż, jak to działa w teorii? - spytał - Nie powiesz mi chyba, że nigdy nawet nie widziałeś osoby łowiącej ryby?
Pytając obrócił lekko głowę w stronę czternastolatka.

[Rakan]

Rakan postanowił się jeszcze raz przyjrzeć starszemu mężczyźnie, ale jedyne co widział to starca zaprawionego w swoim fachu. Doceniał każdą osobę która poświęcała serce danej czynności. Albo kogoś zaprawionego w fachu kamuflażu. Teoretycznie klan Sabaku mógł by kogoś po niego przysłać, ale co do tej opcji chłopak nie był przekonany. Może chodziło o tego kogo zabił? Też raczej nie, ale przecież dopóki tego nie sprawdzi to się nie dowie. Tak więc postanowił ruszyć z rybakiem lub kimś kto zamierzał poprowadzić go w pułapkę.
- Właściwie to nigdy nie korzystałem z wędki, ale wydaje mi się że znam teorię. – odpowiedział dalej trochę niepewnie
Poza tym gdzieś w środku dalej wydawało mu się iż to jedynie poczciwy starzec.

[Ero Sennin]

Informacja dla Misjodawcy, Kuro:

  Ukryty tekst

[Kuro]

Misja rangi D (Rakan)
5/15

---

Wędkarz zatrzymał się i złapał za głowę, jakby nie mógł dowierzyć w to co właśnie usłyszał. Obrócił powoli głowę w kierunku młodzieńca i ponownie spojrzał na niego z dezaprobatą. Stł tak w bezruchu, co przez chwilę wyglądało jakby właśnie w tym momencie uszły z niego ostatnie siły życiowe. Po chwili, ze znanym już Rakanowi zwyczajem, cmoknął i zaczął grzebać w przewieszonej przez lewe ramię torbie. Wyciągnął z niej niewielką książeczkę, składała się ona zaledwie z czterech stron i ręcznie wykonanej okładki, najprawdopodobniej robota wręczającego ją starca.
- Masz, tu są wszelkie podstawy jakich potrzebujesz. Zanim dotrzemy masz posiadać całą zawartą w tym wiedzę, jasne? - spytał i łypnął niby-groźnie na młodego shinobi.
Wystawił przy tym palec, jak gdyby chciał grozić Rakanowi karą, za niespełnienie jego wymagań. Stał tak przez chwilę wpatrując się w chłopaka po czym jego twarz znów przybrała zrzędliwy wyraz.
- Jeśli się dobrze sprawisz, to może pozwolę Ci zatrzymać wędkę. - dodał już spokojniej.
Zdawałoby się, że postawa staruszka, to tylko maska, za która kryje się całkiem miły człowiek, lubiący udawać niezadowolonego i opryskliwego zrzędę. Odwrócił się i ruszył ponownie. Dwaj wędkarze kierowali się na odległy koniec portu, gdzie najwidoczniej staruszek planował swój połów.

ZAWARTOŚĆ KSIĄŻECZKI

[Rakan]

Rakan widząc chwilową zmianę starca pomyślał że to może być jakaś zapaść lub inna starcza choroba, bądź może jakiś podstęp ale na szczęście bardzo szybko się to odmieniło i powrócił do swojego archetypicznego stylu bycia starucha wędkarza. Kiedy zobaczył książkę był tym bardziej nieufny, ale po kilku chwilach faktycznie wziął ją do ręki i przekartkował.
- Mówiłem przecież że znam podstawy, ale niech już panu będzie... - Nawet nie zauważył że jakoś tak sam z siebie dodał tam "panu", ale to chyba odpowiednia forma, przecież nie będzie z tym rybakiem na "ty". Nie zareagował na kolejne słowa starca, ale zastanawiał się przez chwilę po co miała by mu być wędka... Z resztą może się przyda. Nie marnując więcej czasu przeglądał książkę i podążał za starcem

[Kuro]

Misja rangi D (Rakan)
7/15

---

Resztę drogi rybak milczał, albo silnie nad czymś kontemplując, albo zwyczajnie nie mając nic do powiedzenia. Interpretacja owego milczenia pozostała w interesie Rakana. Owe milczenie wydawało się podejrzane, ale z drugiej strony, kto nie będąc starym zrozumie poczynania starego. Po kilkunastu minutach, wspaniały duet starca i młodzieńca dotarł nad brzeg morza, oddalony kilkaset metrów od portu. Na piachu stała przycumowana łódka. Była to niewielka drewniana łódka, której można byłoby wiele zarzucić. Jak się okazało, była to łódź zleceniodawcy Rakana. Zatrzymał się on przy niej i spojrzał wyczekująco na młodzieńca.
- Na co czekasz? Łódź sama się nie wepchnie do wody - powiedział krzyżując ręce na piersi.
Najwidoczniej nie miał najmniejszego zamiaru pomóc chłopakowi w wykonaniu tej czynności. Zastanawiający mógłby być jedynie fakt, czy starzec nie jest w stanie tego dokonać, czy zwyczajnie mając kogoś, kto może to zrobić za niego, uznał, że nie warto tracić siły.