Yōgan-ryū (Wioska Terumi, szczep Yōgan)

[Kazuki]

"Bękart"
Misja rangi D dla Gona [11/15]

---

Klienci baru za zdziwieniem obserwowali niecodzienny widok, jakim był Gon, ni stąd ni zowąd opatrujący swoją ranę. W końcu rzadko widzi się shinobi, który wchodzi do baru, wylewa sake na płaszcz, przy okazji chlapiąc nieco podłogę, po czym owija materiał wokół ramienia, ne? No ale jeśli coś wygląda głupio, a działa, to wcale nie jest głupie i jako tymczasowy opatrunek w miarę się sprawdziło. Na tyle tymczasowy, że brunet bez kolejnych utrudnień mógł wreszcie zamówić ramen, którego "uzdrawiająca" siła niemalże od razu zaczęła stawiać go na nogi. Gorący wywar w połączeniu z nieźle przygotowanymi składnikami przyjemnie rozlały się po ciele, rozgrzewając go zarówno fizycznie, jak i psychicznie. Nie dane było mu jednak dłużej się nacieszyć spokojem.
Charakterystyczny dla knajpki gwar został brutalnie przerwany przez wysoki krzyk kobiety gdzieś niedaleko, z którego jedyne, co dało się wyłapać, to rozpaczliwe "POMOCY". Dochodził prawdopodobnie z którejś z bocznych alejek, których pełno nieopodal. Sekundy mijały, a wybawca dalej się nie znalazł, nikt nie ruszył nieznajomej na pomoc - znieczulica w czystej postaci, chciałoby się rzec. Najwidoczniej nikt nie chciał się mieszać w nie swoje sprawy.

[Gon]

[12/15] -Cholera, cholera, cholera. Nie chce mi się. Nie chcę mi się. Nie chce mi się. Kurwa. Kurwa. Kurwa -Powtarzał na okrągło pod nosem czekając na to aż ktoś w końcu ruszy, aby pomóc nieznajomej osobie. Jednak nie. Nikt nie ruszył swoich czterech liter, no bo w końcu to nie ich problem. Bo w końcu nic z tego nie będą mieli. Co za utrapienie. Co za powaleni ludzie. Co za beznadziejny szczep. Co za beznadziejna gałąź. Wszyscy powinni zdechnąć tak jak siedzą w najgorszy, w najbardziej bolesny i w najokrutniejszy możliwy sposób.
Gon stanął uderzając dłonią w stolik. -A żebyście zgnili kiedyś w jakiejś uliczce -Odrzekł głośno do wszystkich i wyciągnął zdrową ręką tanto i wyszedł na zewnątrz budynku, a następnie na tyle szybko na ile pozwolił mu jego stan zakradł się do alejki z którego dochodziła prośba o pomoc. Rozejrzał się najpierw aby ocenić sytuacje i dopiero stwierdzić jak powinien się zachować.

[Kazuki]

"Bękart"
Misja rangi D dla Gona [13/15]

---

Nie doczekał się. Społeczeństwo jak każde inne - tak zepsute, że nikt nie raczył ruszyć swojego szanownego dupska, by pomóc bliźniemu w potrzebie. Nawet sam Gon wahał się, ale gdy dostrzegł brak reakcji ze strony innych ludzi ruszył, tym razem niczym bohater z prawdziwego zdarzenia, w stronę, z której dobiegał krzyk. Co zastał? Kilku gapiów, tępa masa, która przez strach i panikę potrafiła się jedynie przyglądać. Przyglądać czemu, a raczej komu? Kobiecie, rzecz jasna, klęczącej przy chłopcu. Chłopcu, który wcześniej rozciął Gonowi ramię kamieniem, a teraz sam leżał z raną ciętą biegnącą od prawego oka aż do klatki piersiowej. Powód? Nieznany, ale wyglądało na jakieś ostre narzędzie. Najwidoczniej do losu dołączyła karma, by rozpocząć swą grę. No ale nieciekawie to wyglądało. Prawdopodobnie matka, co można by było wywnioskować z podobnych rys twarzy, próbowała jakoś pomóc swojemu dziecku, ale bezskutecznie - nie miała pod ręką niczego, by go opatrzyć, a poza tym sama słaniała się, jej twarz była blada i przerażona. Nikt nawet nie raczył zaproponować zaniesienia młodzika do szpitala, wszyscy obserwatorzy jedynie "naradzali" się, panikując równie mocno jak sama rodzicielka.

[Gon]

[14/15] -A więc to ten dzieciak. -Powolnym krokiem podszedł do matki z dzieckiem i stanął nad nimi z uśmiechem sadysty.
-Za tę ranę dzieciaku powinienem cię tu zajebać na miejscu. Powinieneś gdzieś szczęznąć w błocie i gównie i wszyscy powinni o tobie zapomnieć. Masz cholernie wielkie szczęście że akurat trafiłeś na mnie. Cholernie wielkie szczęście. -Odwiązał swój płaszcz z ramienia i przedarł go na pół.
-Rachunek przyślę później kobieto. -Odrzekł jakby od niechcenia i czystą część płaszcza przyłożył do rany chłopaka, a następnie mocno ścisnął linką.
-A jak mi tu umrzesz to dodatkowo wezmę od twojej matki pieniądze za marnowanie czasu. -Wziął go następnie na ręce i spojrzał na kobietę.
-Idę z nim do lekarza. -Następnie spojrzał na tłum przed alejką.
-A jeden z was chuje powinien jej pomóc także się tam dostać. Jak zaraz się ktoś tym nie zajmie to za dziesięć sekund nic z was nie zostanie. -Pozwolił kropli lawy spłynąć kącika ust, a następnie ją zlizał.
-Migiem kurwa. -Odrzekł chłodno i najszybszym możliwym krokiem udał się do szpitala.

[Kazuki]

"Bękart"
Misja rangi D dla Gona [15/15]

---

Kobieta z przerażeniem wpatrywała się w Gona - nie dość, że z jego ust ulatywały niezbyt pochlebne słowa, to jeszcze on sam nie wyglądał jak ktoś skory do pomocy. Jednakże pozory mylą, poniekąd. Choć wciąż wściekły na dzieciaka, opatrzył go, po drodze wylewając z siebie kolejną wiązankę wulgaryzmów. Cóż, trudno mu się dziwić, w końcu sprawił mu on dość sporo kłopotów. Ostatecznie jednak wszystko poszło w miarę gładko, a zrozpaczona kobieta resztką sił wcisnęła kilkanaście monet w dłoń młodzieńca, jak mantrę powtarzając "Dziękuję, dziękuję, dziękuję", aż wreszcie padła na ziemię przez utratę przytomności. Gnojek zaniesiony do szpitala, a w drodze powrotnej shinobi mógł także ujrzeć wcześniejszych gapiów prowadzących kobietę w tym samym kierunku, którzy na jego widok niemalże od razu odwrócili wzrok. Ach, karma wraca.
Misja zakończona powodzeniem! Wynagrodzenie standardowe.

[Gon]

Po zaniesieniu dzieciaka do szpitala zdecydował się w końcu wrócić do mieszkania i posprzątać tam. Niestety tuż przed wyjściem z szpitala zagadał go jakiś lekarz wskazując na prowizoryczny opatrunek ramienia, a już po chwili Gon był w jednym z gabinetów i lekarz nakładał mu profesjonalny opatrunek. Gdy już mógł opuścić szpital zauważył że mężczyźni prowadzą kobietę w kierunku punktu medycznego odwracając od niego wzrok. Uśmiechnął się pod nosem na tę reakcje i wrócił czym prędzej do mieszkania gdzie planował posprzątać, niestety zmęczenie było silniejsze więc poszedł spać.

Rano pierwsze co zrobił to zakupy i zjedzenie śniadania, a następnie posprzątał kamienie i sprawdził co uległo zniszczeniu. Jak będzie miał czas to planował przynajmniej wymienić szybę, ale póki co czas na przerwę. Usiadł więc w salonie i zaczął popijać herbatę.

[Masaru]

Misja D 1/15 ,,Sake,ryż i pieniądze"

Bohater wykonał swoje zadanie całkiem niedawno, dlatego musiał wypocząć. Tak też się stało, po wypoczynku musiał się napić napoju w salonie. Co prawda pewnie nie planował na dziś żadnych większych wydarzeń, może nawet chciał cały dzień bezproduktywnie spędzić w domu? To wiedział tylko on sam, faktem jednak było to że prawdopodobnie zaczynała się własnie szykować dla niego jakaś przygoda. Po czym można to stwierdzić? A no po tym że na dworze dało się słychać pewne hałasy typowe dla jakiś knajp w wieczory kiedy goście sobie popiją. Dokładniej uszu shinobiego dochodziły dźwięki typu, łamanie jakiś desek, krzyki ludzi, rozbijane butelki, ogólnie tak jak by w jakiejś spelunie nawalali się pijacy. W powietrzu po chwili unosił się mocny zapach .... znany chłopakowi jaki alkohol. Tak jechało napojami procentowymi strasznie jak by ktoś wziął ich kilka beczek i wylał na ziemię. Ciekawe czy domownik zainteresuje się wydarzeniem czy go oleje i będzie dalej popijał herbatę.

[Gon]

[02/15] Gon na spokojnie popijał sobie herbatkę, kiedy to do jego uszu zaczęły dochodzić dziwne dźwięki łamanego drewna. Początkowo starał się to ignorować, ale dźwięki tylko nasilały się, a na dodatek w powietrzu zaczął unosić się zapach alkoholu.
-Nie mówcie że znowu jacyś prześladowcy. Jeśli tak to chyba ich zabije, ignorując to że potem rafię pewnie do więzienia, albo od razu wykonają na mnie karę śmierci. -Odrzekł zrezygnowany Gon i odstawił filiżankę na stolik. Następnie podszedł do okna wychodzącego na drogę i odsuwając lekko zasłonkę spojrzał na wydarzenia pod jego drzwiami. Druga jego dłoń jakby automatycznie znalazła się na rękojeści tanto i co chwilę wyjmowała ostrze i puszczała je aby się schowało. Chyba się to stało jego nawykiem kiedy na coś czeka, albo stresuje się. Jak tak teraz o nawykach to dzisiaj jeszcze nie palił. Wczoraj nie miał na to sił, ale dzisiaj by się zdało w końcu coś zajarać. Wyjął wtedy paczkę papierosów i przy pomocy katonu zapalił koniec fajki i zaciągnął się dymem i jeszcze raz spojrzał na wydarzenia pod oknem.

[Masaru]

Misja D 3/15 ,,Sake,ryż i pieniądze"

Gon nie zbyt szczęśliwy że możliwe że to jacyś prześladowcy, i że będzie musiał się nimi zająć. Gdy wyjrzał przez okno po wcześniejszym zapaleniu sobie papierosa i pobawieniem się swoją bronią wychylił głowę na dwór. Ta ujrzał widok bardzo komiczny, dokładniej go na środku drogi stal wóz z rozwalonym kołem. Załadowane było na niego kilka beczek których połowa co tu dużo mówić wylądowała na ziemi rozstraszkując się. Był w nich alkohol sądząc po zapachu. Teraz najciekawsze, woźnica stal i darł się na jakiś dwóch gości na ulicy, którzy stali przed jego wozem. Za to z tyłu była istna burda rodem z knajpy, jakiś 7 ludzi biło się koło beczek, widać było że są lekko wstawieni. Po dogłębnej analizie wnikliwy umysł mógł sądzić że leja się oni o możliwości podbiegniecia do jedej beczki która stała tylko u góry rozstrazkana. Co śmieszne to skoro nie było tylko górnej połowy to cała dolna która stała była pełna alkoholu. Co chwila podbiegła jakiś osobnik z tej 7 żeby wsadzić tam swój łeb, a zaraz inni go odciagali. I zaraz kolejny które pokonał swoich ,, wrogów" dobiegał i pił niczym zwierzę przy wodopoju. Ale zaraz inni go przewracają biją i sami próbują się napić. Spory tłum ludzi stal wokół tego zjawiska i tylko się śmiał. W pewnym momencie jeden z bijących się dostał w brzuch i zwymiotował na innego. Wtedy dzieci z okolicy z okrzykiem fuuu zaczęły uciekać. Ktoś z widowni kto to zobaczył też puścił pawia. Ogólnie całkiem ciekawe wydarzenie można powiedzieć.

[Gon]

[04/15] Gon już miał dość. Nie dość że dzień wcześniej został trafiony super zabójczym kamieniem rzuconym przez dwunastolatka i ma teraz opatrunek na ramieniu to pod domem rozbił się wóz z alkoholem, a on jak na złość nie może aktualnie pić przez ranę. Westchnął zmęczony hałasami na zewnątrz, po czym wyszedł z mieszkania zaciągając się ponownie papierosem. Rozejrzał się jeszcze raz po okolicy, a następnie podszedł do woźnicy i spojrzał na koło.
-Pomóc panu z kołem i ludźmi? Powinienem być w stanie coś na to zdziałać. -Do wystarczenia ludzi zapewne wystarczyłoby wypluć trochę lawy i zaraz połowa by się obsrała, a co do wozu, to jakby zmienić strukturę ziemistych kolców, aby nie był ostre na czubkach to powinny z łatwością podnieść wóz, co umożliwiłoby łatwe wymienienie zniszczonego koła.

[Hikari]

Podróż mijała dosyć spokojnie, spodziewał się możliwych bandytów po bitwie grasujących na podróżujących szlakiem transportowych, ale dzięki odrobinie szczęścia udało się ich prawdopodobnie unikać. Nie to, że ich się bał, po prostu szkoda było tracić czas akurat teraz. Ma wiele do zrobienia, a to nie jest jego zmartwienie, chociaż nie narzekałby. Znając życie byliby to ci, którzy uciekli z pola bitwy wcześniej. Należała im się śmierć, ale tym to już samodzielnie zajmą się Sabaku. Czeka ich dalej sporo roboty, a zdobycie nowego miejsca do mieszkania to dopiero początek. Krajobraz powoli się zmieniał, początkowo gdzieniegdzie pojawiały się krzaczki, aż wreszcie można było iść wydeptaną ścieżką wśród trochę większej ilości odradzającej się po zimie natury. Nie był przyzwyczajony do życia na piaskach i jakoś nie chciałby tam zamieszkać. Podświadomie brakowało mu tej roślinności nawet mimo takiej krótkiej "wycieczki integracyjnej" w Atsui. Po prostu przyzwyczajenie, które z czasem na pewno by się zmieniło. Większość drogi spędził myślami pochłoniętymi przez przyszłość. Wyobrażanie sobie jego przyjęcia w wiosce przez rodaków, lidera. Czy ktoś będzie nim gardził bardziej, a może zyska szacunku trochę? Chyba wszystkie możliwe opcje się wyczerpały po drodze aż wreszcie dotarł do początku pól ryżowych nie mogąc się doczekać co przyniesie mu przyszłość.

[Rokuramen Sennin]

Sory że się wbijamy.

Hikari wędrował spokojnie do miejscowości, którą przez ostatnie lata zwykł nazywać domem, bogatszy w doświadczenia z wojny i świadomość swoich umiejętności. Chociaż wydawało się, że na wyruszył tak dawno, tak naprawdę nawet nie minęło kilka miesięcy. Po drodze widział kilku innych Yougan, walczących w Atsui po obu stronach konfliktu, lecz nie starali się nawiązywać żadnego kontaktu. Cóż, trudno się dziwić. Jeszcze do niedawna byli wrogami, i mogli otrzymać rozkaz zabicia tych drugich. Takie sytuacje nie bardzo pomagały do powrotu do poprzedniego stanu rzeczy...
To, co mogło wstępnie go zaskoczyć, to były ślady dymu, wychodzące z osady. Cóż, a że dym był symbolem ognia, mogło to oznaczać że w osadzie działo się coś nieprzyjemnego...
Chwilę później okazało się, co.
Zewnętrze granice osady były uszkodzone, niektóre domki nosiły symbol walk. Dookoła krzątali się ludzie, starając się uprzątnąć ten bałagan, a w oddali paliły się różnego rodzaju kawałki drewna, które niegdyś mogły być elementami zabudowań, a teraz były już po prostu bezużyteczne.
Pośród tego wszystkiego stało też kilku shinobi Yougan, pomagający ludziom, i Jouichirou, wyglądający tak jakby miał zamiar zaraz komuś przypierdolić. Musiało się stać coś nieprzyjemnego...

[Masaru]

Misja D 5/15 ,,Sake,ryż i pieniądze"

Gon podjął decyzję że zaoferuje swoją pomoc człowiekowi któremu najwyraźniej nie sprzyjało szczęście dzisiejszego dnia. Rozejrzał się i zbliżył się do trójki kłócących się gości, przemówił do niego mając z tyłu głowy pomysł jak się zająć wszystkimi problemami. Gdy otworzył usta cała trójka czyli woźnica i 2 stojących na ulicy popatrzyli na niego. Ten z wozu już chciał przemówić, ale tamci się wcieli do rozmowy. Zaskrzeczał jeden z nich. Spadaj kmiocie, nie widzisz że rozmawiamy. Ten debil rozwalił wóz i mało nas nie przejechał! Aby nie pozostać dłużny oskarżony zaczął się również krzykliwie bronić. Co miałem zrobić jak koło pękło, mogliście uważać bardziej, macie szczęście że was nie przejechało. Tym razem trzeci który jeszcze nic nie mówił wrzasnął. COOO to nasza wina?! Zaraz ci natłukę I rzucił się w kierunku woźnicy. Jego kolega po chwili namysłu również za nim pobiegł. Pijaki dalej biły się na tyłach teraz zaczęły wywracać kolejne beczki i je rozwalać wylewając 3/4 napoju tylko po ot żeby móc zamoczyć głowę w beczce i się napić. Burda tatalna, jak w taniej knajpie.

[Gon]

Patrzył zszokowany na rozmowę pomiędzy trójką mężczyzn, a woźnicą. Nie rozumiał jak ludzie mogą być aż tak głupi. Przecież to był zwykły wypadek i powinni się cieszyć że nic im nie jest. Westchnął więc zrezygnowany, schował tanto i złożył pieczęć ptaka i wypluł sporą ilość gumy, którą następnie planował ukształtować w sferę wokół trójki mężczyzn. Dzięki temu nie powinni już sprawiać problemów a Gon na spokojnie porozmawia z woźnicą, jednakże odwrócił się jeszcze do reszty mężczyzn i wyciągnął ostrze w ich kierunku.
-No dobra ludzie. Każdy kto teraz napije się z beczki zostanie potraktowany płynną lawą. -Splunął im pod nogi lawą, aby wiedzieli że nie żartuje.

Chakra: 102% - 10% = 92%

Nazwa

Yōton: Gomudama

Pieczęci

Ptak

Zasięg Max.

20 metrów

Koszt

E: 12% | D: 10% | C: 6% | B: 3% | A: 2% | S: 2% | S+: 2%

Dodatkowe

Brak dodatkowych wymagań

Opis Prosta technika użytkowników Youtonu, używana głównie w defensywie. W wypadku tej techniki, jak i bliźniaczej Gomunawa, shinobi nie wykorzystuje jednak lawy jako takiej - tym razem zmienia nieco jej strukturę, by natychmiast po jej wydzieleniu ostygła i zmieniła się w gumowaty, bardzo wytrzymały materiał. Dzięki temu użytkownik wytwarza sporą piłkę z gumy, za pomocą której może obronić nawet grupę ludzi przed obrażeniami - a pozwala ona ochronić przed większością Taijutsu, a nawet przed ostrą bronią i obrażeniami po upadku! Niestety, cios bronią z siłą powyżej 40 jest w stanie przebić kulę.

[Hikari]

W trakcie samotnej drogi w myślach musiał uważać, mijał się z paroma członkami Yogan, którzy do niedawna byli jego wrogami. Na szczęście skończyło się na minięciu w ciszy, żadna z stron nie chciała już kontynuować walki. Może wcześniejszy pokaz umiejętności ich trochę odstraszył, w pewien sposób uznał to za zdobycie szacunku pod względem umiejętności. Jako jeden z nielicznych pozostał prawie nienaruszony, a jedynie ciuchy obsypane piaskiem. Przecież wracał z pustyni, to normalne. Dochodząc coraz bliżej dostrzegał niepokojące znaki dymu. Co tam się stało? Nie mógł w takiej sytuacji czekać, musiał przyśpieszyć kroku. Bardzo go ten widok niepokoił i od razu tworzył w głowie różne historie z pożarem jakimś. Po dotarciu na miejsce jak najszybciej tylko mógł doznał sporego szoku mając taki widok przed oczami. Pobojowisko niczym po starciu, ale z kim i dlaczego? Serce ukuło chłopaka, bo zapewne gdyby nie jego osobiste plany z wojną by do tego nie doszło. Zawiódł się na sobie, żył sobie w zupełnej nieświadomości ociągając się z powrotem tutaj. Gdyby nie pobyt u Shinjiego to mógłby zdążyć na czas, kiedy to się jeszcze dalej działo. Kolejny powód do obciążania sumienia w podświadomości i przypominania o błędach, a także o wszystkim co uważa za złe w sobie. Mimo to samoczynnie ciało reagowało.
Z wszystkim Hikari starał się uwinąć możliwie najszybciej, ale tutaj akurat ciężko idealnie powiedzieć wszelaką decyzję. Myślał czy nie pomóc z pożarem, który dział się w oddali i o ile byłby w tym jakiś sens zrobiłby to. W radzeniu sobie z ogniem idealnie nadałyby się jego techniki z żywiołu wody. Problemem była odległość, zanim by tam przybył to już problem mógłby zostać rozwiązany, a on ten czas by zmarnował. W takim wypadku udałby się bezpośrednio do lidera po drodze pomagając jeżeli nadarzy się taka potrzeba podnosząc kogoś gdzieś, jakieś gruzy aby jakaś dusza miała sposobność się wydostać czy cokolwiek innego do czego by się nadał. Gdy znalazł się przy Jouichirou czekał na jakiekolwiek rozkazy czy reakcję nie zapominając o samemu szukaniu sposobności do zrobienia czegoś. Rozmowa może poczekać aż wszystko się skończy prawda? Dodatkowo przeszkadzając teraz Shirei-kanowi chłopak zdecydowanie spotkałby się z gniewem, a to byłoby złe.

  Ukryty tekst