PORT

[Uno]

Dobra, koniec! W końcu mogę wyruszyć w drogę. Ta misja była dość dziwna i specyficzna, mam nadzieje, że w następnych będzie mniej zabaw, a teraz może udam się powrotem do prastarego lasu. Musze się nad czymś zastanowić i tam raczej nikt mi nie będzie przeszkadzał w treningach, a co do tego miejsca za dużo tu ludzi, zbyt głośno i za dużo tłumów
Uno powoli opuszczał port ze swoją nagroda za dobrze wykonaną misje.
Skrzydlaty przyjacielu teraz możesz spoczywać w spokoju.
Przed ciemnowłosym widniała długa droga, ale tym razem miał określone miejsce, do, którego chciał się udać.
z/t
^^^^^
Też Ci bardzo dziękuje za fajna misje :P mam nadzieje, że uda się następne.

[Yujiro]

Gorou - więc tak jeden z nich miał na imię, było dobrze chociaż kojarzyć do kogo się potem zwrócić, toteż sam Takeshi zanotował sobie w swoim małym umysłowym notatniczku, że była taka osoba. Kiwnął sobie głową, chciał wetknąć palec do nosa, ale szybko się obejrzał że jest w towarzystwie i nie może się tak karygodnie zachowywać. Popatrzył w lewo, potem szybko zwrócił wzrok w prawo na dziewczynę i westchnął głęboko.
-No to pięknie że na morzu! Człek znowu wróci na stare śmieci. Chociaż nie wyobrażam sobie za bardzo jak walka pomaga na morzu, prędzej jakiś łuk, albo co cholera wie. Można by rzucać w kogoś ładunkiem jak ktoś lubi tracić, ale nie ważne. Co do naszej zdolności do pływania to się nie bójcie, płuca mamy jak ryba! No przynajmniej ja, ta tutaj też coś tam potrafi, ale mnie nie dorównuje. Co do walki hmmm... - wzruszył ramionami i mlasnął sobie kilka razy ustami, wsunął do nich palec, wystawił na powietrze badając czy w dzielnicy w której się znajdowali wiał wietrzyk, czy raczej jego wpływu nie musiał uwzględniać. Potaknął raz, drugi, trzeci, potem się uśmiechnął.
-Z tym tez chyba sobie damy radę! - uśmiechnął się wesoło i złożył usta w dzióbek, by zaraz wypuścić w stronę człowieka-który-nie-był-Gorou kilka igiełek wprost z jego pięknej jamki ustnej. Konkretniej celował w jego nogi, co by nie zabić gościa chcącego dać im jakieś zlecenie. Byłoby szkoda tak szybko to zakończyć.

Nazwa

Suiton: Tenkyū

Zasięg Max.

10 metrów

Koszt

E: 25% | D: 20% | C: 10% | B: 7% | A: 5% | S: 3% | S+: 3%

Dodatkowe

Brak dodatkowych wymagań

Opis Bardzo ciekawa technika, stosowana w przypadku gdy shinobi chce zaskoczyć oponenta atakiem znienacka. Poprzez przesłanie chakry Suitonu do ust, jest on w stanie wytworzyć ze swojej śliny kilka senbonów. Następnie wystrzeliwuje je z zadowalającą prędkością w kierunku wybranym przez siebie. Co prawda nie mają one zbyt dużej penetracji, lecz mają przewagę elementu zaskoczenia.

[Hisui]

Dziewczyna uważnie słuchała opisu początku ich nowej przygody i niemal nie parsknęła śmiechem słysząc, że odbędzie się na morzu. Takeshi zapewne będzie zachwycony, będzie miał szanse się popisywać swoimi wodnymi umiejętnościami do woli. Co do niej, to umiała pływać.. No dobra, nie do końca tak. Umiała utrzymywać się na powierzchni wody, wystarczająco długo by ktoś ją z niej wyciągnął i jeśli było spokojnie, to powoli poruszać się w wybranym kierunku, ale do tego się ograniczały jej umiejętności. Cóż, nie powinna zatonąć jak kamień po tym jak wypadnie do morza, to musiało wystarczyć, bo nie zamierzała się do tego przyznawać, a jak przyjdzie co do czego to będzie i tak za późno. Nie zamierzała wpadać do wody czy tak czy siak.
Co do drugiego warunku, spełniała jego wymogi w większym stopniu niż pierwszy. Uśmiechnęła się, a raczej obnażyła zęby na jego propozycję małego springu. Nigdy nie odmawiała nikomu, kto chciał się z nią zmierzyć i tym razem również tak było. Oczywiście, nie na wiele liczyła, ale skoro miało to być zaprezentowanie umiejętności..
Nabrzmiały żyły wokół jej oczu, a przed nią pojawiła się dziura w ziemi, w którą wskoczyła. Mogła się poruszać gdziekolwiek i zaatakować kogokolwiek, ale to Gorou zaproponował, by spróbować go zaatakować. Mogłaby go wciągnąć pod ziemię, ale to byłoby nudne, za szybkie. Zamiast tego wyskoczyła z ziemi za nim, by uderzyć go jednym ciosem. W sumie to nawet go nie uderzyła, jej ręka zbliżyła się do niego, a uderzył w niego podmuch sprężonego powietrza, który odrzucił go od niej. Uważała, by nie uderzyć we wrażliwe miejsce, nie chciała go przecież poturbować.. No, nie za bardzo w każdym razie. Nie dezaktywowała od razu byakugana, pozwoliła go im zobaczyć, wciąż uśmiechając się szeroko.

[Ichirou]

Misja rangi C
10/45

---

Przechwałki, przechwałkami, ale zleceniodawcy oczekiwali konkretów. Zbrojny jedynie nieznacznie skinął głową na wzmiankę o dobrej sprawności we wodzie, bo to przecież miało być bardzo istotne. A co do umiejętności, to wolał ocenić po praktycznej części autoprezentacji. I się doczekał, na sam początek dostrzegając salwę wodnych senbonów wystrzelonych przez młodzieńca. Jako, że te pędziły wprost na starszego z dwójki mężczyzn, to Gorou musiał go w jakiś sposób go uratować przed otrzymaniem ran. Wykonał to w najprostszy, najbardziej domyślny sposób, ciągnąc go zawczasu za kołnierz w swoją stronę. Dzięki energicznemu szarpnięciu zdołał na czas zmienić pozycję karłowatego zleceniodawcy, przez co igły z suitonu nie dosięgły celu, a jedynie wbiły się w podłoże tuż przed nim. Hisui postawiła natomiast na bardziej złożone zagranie, zapadając się pod ziemią przed planowanym atakiem. Zbrojny sięgnął po bronie do złożenia ewentualnego bloku i wytężył swoje zmysły, oczekując wyłonienia się dziewczyny. Ta wyskoczyła za jego plecami, co zapewniło otwartą drogę do wyprowadzenia ciosu. Osobnik dzierżący specjalne sztylety nie pozostawał jednak bezbronny. Dzięki całkiem przyzwoitemu refleksowi jak i ogólnej orientacji zdołał przynajmniej częściowo zareagować. Nie zdążył niestety obrócić się całkowicie, przez co przyjął nadchodzący cios w prawy bok osłaniany przez zgięte ramię. Być może na standardowy atak to by wystarczyło, ale w grę wchodziło uderzenie strumienia skupionego powietrza, które zdołało odepchnąć czarnowłosego do tyłu, wytrącić go z równowagi i sprawić, że ten z wyraźnym grymasem na twarzy wylądował na kolanach. Sprawnie jednak wrócił do pionu, a w tym czasie przyglądający się temu staruszek klasnął w dłonie.
- No, całkiem niezły pomysł! - skomentował z lekkim entuzjazmem.
- Tyle, że nie do wykonania na morzu - dodał Gorou, chowając sztylety za pasek. - Ale niech będzie, tyle wystarczy.
- No, takich nam kobiet trzeba w dzisiejszych czasach. Co nie mówią za dużo, ale potrafią wykazać się pomysłem i umiejętnościami, nie gorzej niż niejeden mężczyzna - dodał staruszek, przerzucając pod koniec spojrzenie na Takeshiego.
- W takim razie ruszajmy, podobno zależało ci na czasie - odrzekł Gorou, który chyba wciąż czuł pewien niesmak z racji, że dziewczyna niemal obaliła go na łopatki.
- Ach, no tak. Chodźcie więc - machnął dłonią do zebranych, a potem wskazał palcem właściwy kierunek marszu. Prowadził ich w stronę doków.
- Zapomniałbym. Jaka jest wasza godność? - zapytał w pewnym momencie siwy brodacz, nie przerywając chodu. - Co prawda mój kompan nie jest duszą towarzystwa, ale musicie się jakoś porozumiewać, skoro macie współpracować.

[Hisui]

Hisui radośnie suszyła ząbki, chłonąc z zadowoleniem komplementy i upajając się widokiem przeciwnika na kolanach. W sumie nie wiedziała co było lepsze - uznanie jej wyższości nad facetami (bo przecież obu pokonała w jakiś stopniu) czy złość Gorou podbudowana urażoną dumą. Chyba to drugie, bo chyba nie było lepszej rozrywki jak oglądanie faceta kiedy próbuje zachowywać się godnie po porażce. Takeshi to umiał, chociaż ich walka była dużo bardziej zacięta, wyrównana i pozostawiła ich oboje rannych oraz wyczerpanych. Gorou najwidoczniej nie potrafił przyznać że się mylił nawet na kolanach, dlatego był zabawny w tych swoich fochach. "Spróbować zaatakować mnie", ha! Za wysokie miał o sobie mniemanie by to mu wyszło na dobre. Skłoniła się lekko w stronę zleceniodawcy przyjmując wdzięcznie komplementy, po czym ironicznie zainscenizowała zdjęcie czapki z głowy i przyłożenie do piersi, po czym ponowne założenie jej i niedbałe zasalutowanie, wszystko w kierunku jej "przeciwnika", uśmiechając się nieco drwiąco, jakby w podziękowaniu za walkę
W dziwny sposób była też zadowolona z tego, że nadal uważają ją za małomówną. Miała dziwne wrażenie, że bycie niemą mogło być okolicznością dyskwalifikującą, a przecież chciała iść. Rzuciła wodnemu chłopakowi ostrzegające spojrzenie kiedy wspomniał o tym, że nie mówi za wiele. Sam z siebie pewnie i tak to wiedział, ale i tak wolała mu przypomnieć. Powinien chyba się domyśleć o co chodzi, prawda?
Przeciągnęła się mocno wyciągając ręce do góry, krzywiąc usta kiedy strupy na plecach się naciągnęły. W sumie ciekawe było to, że nawet nie zauważyli (albo dyskretnie przemilczeli) stan w jakim się znajdowała. Całe szczęście nie była pokryta krwią, ale krwawe pręgi na twarzy i plechach i porozcinane ubranie mogły budzić ciekawość.
Zerknęła na Takeshiego jeszcze raz kiedy ten kazał się im przedstawić i szturchnęła go w bok, by się odezwał i za nią. Jak do tej pory jej gadatliwe karteczki bezpiecznie spoczywały w kieszeni, więc to na niego musiał spadać ciężar prowadzenia rozmowy ze zleceniodawcą. Skinęła tylko uprzejmie głową kiedy padnie jej imię.

[Yujiro]

Hisui chyba znowu zaczęła te swoje zagrywki z chowaniem się pod grunt, bo zaraz zniknęła mu z oczu i już wiedział co zamierza zrobić za dosłownie chwilę. Piękne piruety obu panów, którzy unikali swoich ciosów były całkiem ciekawe do obserwacji. Dosłownie jakby sam chłopak manipulował nimi niczym kukiełkami i od razu stwierdził sobie, że to świetny pomysł na biznes i musi go rozkręcić w najbliższym czasie. W każdym razie obaj panowie byli zadowoleni i mogli w sumie zostać zatrudnieni. Skinął do swojej towarzyszki, że w sumie wypadałoby za nimi ruszyć i tak o to ruszyli w stronę pięknych, śmierdzących śledziem i rybą... albo to jego zapaszek. Nagłe szturchnięcie od dziewczyny przywróciło go do teraźniejszości przerywając snucie planów o biznesie życia.
-Tak tak, nasza godność mhm... - przerwał na chwilę bo właśnie docierało do niego jakie padło pytanie - Moje imię Takeshi, tak po prostu, możecie mi tak mówić, nie gryzę, a przynajmniej nie tak mocno. A ta oto wdzięczna dama o smukłych nóżkach i twardej pięści nazywa się Hisuiparolaka Maramoro Tatakai Roshi Zhenou. Trochę przydługie, wiem, dlatego pozwalam sobie w skrócie mówić na nią Hisui. Tutaj już wasza wola, ale uwierzcie mi, lepiej mówić tym skrótem, bo innych nie lubi. Ewentualnie pełnym tytułem! Prawda? - tutaj zerknął na dziewczynę i z lekkim uśmieszkiem na ustach poklepał ją po plecach wystawiając delikatnie do przodu, jeżeli znajdowała się obok niego. Od razu rozglądał się po dokach szukając no cóż - statku do którego mogliby iść, bo innego celu ich podróży za bardzo nie widział. Mieli przecież wypłynąć na pełne morze, a w jakiejś łupinie to nie będzie zbyt rozsądne.

[Kazuki]

Dzień piękny i spokojny, tak bardzo kontrastujący z dzikim, rozkrzyczanym społeczeństwem. Nienawidził. Kazuki nienawidził hałasu, choć jako shinobi powinien się do niego przyzwyczaić. Rozmowy, wrzaski, śmiechy, płacze, plotki, w tym jedna powtarzana dość często. Ale co by go obchodziło Hyuo? Wojna to wojna, wojny były, są i będą, nieodłączna część gatunku ludzkiego, tak desperacko dążącego do władzy. Co nie zmienia faktu, że wszystko to nie pozwalało mu cieszyć się nadchodzącą wiosną. Hmm... jakby to ładnie ująć? Ogół rozkwitał, jednakże jego dusza wciąż pozostawała martwa. O, brzmi w miarę ponuro, więc chyba się udało. Wróćmy do tematu. Godzina męczarni, dopóki nogi nie zaprowadziły młodzieńca do sklepu z wyposażeniem, gdzie los postanowił, że obarczy go kolejną przygodą, tym razem znacznie większą niż poprzednie.
Wydawałoby się, że po prostu zakupi to, czego potrzebował i wyjdzie, by udać się do domu, potrenować, zjeść coś, cokolwiek, jednak nie. Nie ma tak łatwo. Nadszedł. On. Parszywy Uchiha, który skalał go swoim dotykiem, na dodatek wytrącając wyposażenie z rąk. Nagłe, bolesne wspomnienia zalały jego umysł, gdy w pierwszym odruchu zbierał broń z podłogi. Przebłyski twarzy rodziców, zamordowanych przez członków klanu, którego tak bardzo nienawidził. Może i generalizował, ale miał swoje powody. Gdy tylko udało mu się odpędzić od tych myśli, nadeszła kolejna fala. Wściekłość. Przesiąkająca go aż do szpiku kości wściekłość uderzyła bezlitośnie, wymazując racjonalne myślenie i chłodną kalkulację. Schował wszystko pospiesznie do kabury i po prostu ruszył sprintem za kierującym się w stronę portu brunetem. Mimo wszystko zdawał sobie sprawę, że nie może gnoja zajebać tu i teraz. Zbyt wielu świadków, pewnie nie wyszedłby z tego cało. Z trudem trzymając nerwy na wodzy tymczasowo ograniczył się do śledzenia osobnika mimo, że tak bardzo pragnął po prostu wbić mu kunai w gardło. Cóż, to mogło jednak chwilę poczekać, prawda?

[Ichirou]

Misja rangi C
13/45

---

Co prawda dziewczynie udało się za pomocą zmyślnej sztuczki zaskoczyć posępnego osobnika i nawet wytrącić go z równowagi, ale w tym wszystkim przecież o to chodziło, czyż nie? By udowodnić swoją wartość bojową i to im się udało. Fakt, Gorou nie był do końca zadowolony z faktu, że dał się obalić kobiecie, ale z drugiej strony lepsze takie wyjście od innej ewentualności, w której dwójka shinobi okazałaby się po prostu słaba. Z posępną, bo posępną miną ruszył razem ze staruszkiem i duetem świeżo najętych wojowników, celem rychłego wyruszenia w morską podróż.
Maszerując przez port, mogli spotkać się z dość sporym przemiałem ludzi i towarów. Morskie szlaki handlowe miały bardzo istotny wpływ na lokalną gospodarkę, czego dowodem były zakotwiczone przy brzegu statki kupieckie w dość dużej liczebności. Do uszu bohaterów docierał typowy, uliczny hałas, a do ich nozdrzy trafiał zapach morskiej soli i ryb. Niski brodacz w średnim wieku lekko pospiesznym krokiem zaprowadził pozostałych bardziej na obrzeża doków, cechujące się mniejszym natężeniem ogólnego ruchu.
- No, to na pokład! - oznajmił, wskazując nieduży statek, który raczej cechował się dobrą mobilnością aniżeli ładownością. Niczego mu co prawda nie brakowało, no ale skala była trochę inna niż ta w przypadku największych kupieckich łodzi. Na pokładzie krzątało się już dwóch mężczyzn. Byli chudzi, jeśli nie powiedzieć żylaści i nie prezentowali zbyt zachęconej aparycji. Jeden z nich miał pozostałości po młodzieńczym trądziku, drugi zaś podłużną bliznę na lewym policzku. Zajmowali się przygotowaniami statku do wyruszenia w rejs.
- Coś młodzi ci najemnicy - skomentował jeden z nich, odkotwiczając łódź.
- Ale za to shinobi - odpowiedział staruszek, ruszając za stery. Wkrótce wszystko było już gotowe i statek wreszcie wyrwał się w bezruchu. Bardzo powolutku zaczął oddalać się od brzegów, a dwójka marynarzy w tym czasie zajmowała się rozciąganiem kolejnych żagli. Gorou, który już wcześniej nie zaprezentował się jako dusza towarzystwa, stanął na dziobie pojazdu i wsparł się rękami o burtę. Spoglądał w bezkresne morze, zachowując milczenie.
Dwójka bohaterów była natomiast bez większych obowiązków. Przynajmniej póki co. Jako bierni pasażerowie tej żeglugi mogli wykorzystać czas w dowolny sposób.

[Vulpie]

Chęć zemsty prowadziła kolejnymi krokami młodego członka szczepu Kami. Pozbierał swoje rzeczy i wyszedł na dwór rozglądając się za swoim celem, a wypatrzeć go nie było ciężko. Tłumu tak wiele nie było, a tak ubrany człowiek łatwo rzucał się w oczy nawet z daleka. Wiele osób miało jakieś urazy do przedstawicieli tego rodu toteż czasem patrzyli wrogo. Przeszłości tak łatwo czas nie naprawia. Po prostu się nie da. Tak samo czuł w sercu Kazuki i ta część sprawiła, że go śledził i czekał na okazję. Zmierzali w kierunku portu, aż tutaj wreszcie dotarli. Wiosenna morska bryza, która od razu unosiła się w powietrzu, była czymś odświeżającym. Natura zaczyna odżywać wraz z ludźmi, ale to dopiero początku. Swoją drogą wiecie, że to z mórz i oceanów posiadamy większość naszego tlenu, a nie z drzew jak to się uczy w szkole? Rośliny bardzo często nawet więcej go potrafią pobierać niż dają. Obecnie nie widziałeś nigdzie okazji aby uśmiercić tego Uchihę, aż doszedł do pewnego statku z trzema żaglami. Wielki, pewnie pasażerski wraz z ochroną w środku jak i przy wejściu. Stał przy jednym molo, których wiele tutaj. Ryuzaku to jedno z trzech największych osad znanego nam świata. Oczywiście wspomnimy też o najważniejszym widoku, niebieskiej otchłani bez końca. To właśnie tam miał wyruszyć ten statek w nieznane. Nieznajomy przy wejściu dał mieszek z pewną dozą gotówki, a ci go wpuścili. Gdzie płynął? Co tam robił? To wszystko było jak największą dla ciebie niewiadomą, ale niedługo z pewnością się dowiesz o ile zechcesz, a na okręcie okazji do morderstwa może być wiele. Gorzej tylko jak się wpadnie. Czy warto ryzykować? Można też poczekać aż dopłynął i tam to załatwić. Wyglądało jakby gość miał sporo kasy tylko jak wejść na pokład nie mając niczego?

#Gomene za wbicie do tematu, ale musiałem z tą fabułą, a piszę co mogę ile mogę.

[Gyo]

Misja C
6 na 15 Można było spekulować, iż Senshizu jest spóźniony na miejsce zdarzenia, i to znacząco. Pominąwszy fakt, z którego wynikało, że było to dobrych kilka dni temu, to na dodatek woda podczas przypływu sięgała do miejsca zdarzenia całkowicie zacierając pozostawione ślady. O dziwo poszczęściło się rogaczowi, bowiem woda tamtego wieczoru była na maksymalnej granicy odpływu, co poskutkowało tym, iż plaża miała znacznie więcej suchego piasku niż dotychczas. Ściemniło się... Pierwsze gwiazdy zaczęły pojawiać się na horyzoncie. W okolicy nie było nikogo. W okół jedynie monotonne dźwięki charakterystycznego morza, a raczej tafli znajdujących się w nim. Pozostawiam wolne pole do popisu.

sorka, ale ja tu byłem pierwszy : <

[Senshizu]

7/15

Zacząłem prosto. Postanowiłem przetestować swoje nowo nauczone umiejętności klanowe aby rozejrzeć się za wszelakimi pozostałościami. Rozłożyłem ręce i używając chakry zacząłem sprawdzać otaczający mnie piasek powoli krążąc w okolicy miejsca zdarzenia aby przeskanować jak największą ilość terenu. Oby się udało. Fajni by było szybko załatwić tą sprawę. Nie mają na mnie żadnych dowodów więc bardzo będzie mnie ciekawić jak mają zamiar wsadzić mnie do więzienia czy stracić... W zasadzie mogą to zrobić bez większego problemu. Nie oszukujmy się.. Kim jestem by móc podważać decyzje straży ? Na tym świecie samosądy są podstawą egzystencji każdego rodu...

Nazwa

Jiton: Reberu Shi

Drugi Poziom jest znacznym wzmocnieniem naszych magnetycznych umiejętności - gwałtownie rośnie dystans na jakim możemy kontrolować namagnesowaną broń, zarówno podczas skupienia, jak i bez niego. Zasięg tworzonego pola magnetycznego jest teraz dwukrotnie większy. Wraz z zasięgiem idzie w parze moc, przez co kontrolowane bronie są w stanie lecieć szybciej i z większą precyzją. Zwiększając kontrolę nad naszymi umiejętnościami wychodzimy z etapu dowolnej kontroli broni miotanej i wchodzimy na następny schodek. Ogromne shurikeny, mniejsze rozmiarowo bronie białe, łańcuchy - wszystko to i podobne wielkościowe obiekty (<40 Waga Fūin) jeszcze bardziej zwiększają nasz potencjał bojowy. Nasza kontrola nad metalowymi przedmiotami wzrasta, teraz możemy przemieszczać metale na nieco większe dystanse. W przypadku lecących metalowych pocisków możemy zmienić ich trajektorię by nas samych nie trafiły, musimy jednak widzieć moment ich wyrzucenia.

Szybkość Broni

Mierna

Zasięg

[tdial=50,Brak Skupienia]10 metrów[/tdial]
[tdial=50,Pełne Skupienie]20 metrów[/tdial]

Koszt Chakry KC E - 20%, KC D - 15%, KC C - 8%, KC B - 5%, KC A - 3%, KC S - 2%, KC S+ - 1% (na turę)

* Sorry zakopali mnie. Postaram się szybko zniknąć z lokacji.

[Gyo]

Misja rangi D
8 na 15 Umiejętności Senshizu pomogły mu wyjść z opresji. Mimo iż z początku znalazł jedynie parę kapsli od piwa, to po chwili zaczął dokopywać się coraz to większych skarbów. Znalazł parę drobniaków, a po przeliczeniu okazało się, iż ich łączna wartość wynosi 15 ryo. Do tego po chwili poszukiwań, dokopał się do stalowej skrzyni. Wyglądała na solidną jednak ząb czasu zrobił swoje przeżerając ją korozją. Podczas wyciągania jej spod piasku, rozpadła się, a z nią zawartość w postaci przegniłych ksiąg. Były na tyle zgniłe, że stanowiły już jedną scaloną papkę, a atrament już dawno stał się częścią ogarniającego wszystkiego grzyba. Poza tym odkryciem udało się odnaleźć mężczyźnie jeszcze jeden przedmiot, a był nim kunai. Nie był on pokryty rdzą i wydawał się być dość płytko pod piaskiem. O dziwo nie zwykły, a zdobiony. Na jego ostrzu widniały dziwne pieczęci, a linka otaczająca rękojeść była o szkarłatnym zabarwieniu.

[Senshizu]

9/15

Wpierw spoglądając na skrzynie i wysypujące się z niej zepsute książki trochę się zasmuciłem. Kto wie co ktoś chciał schować i jak stare były. Takie tajemnice często niosą za sobą przygody albo przynajmniej wiele pieniędzy... Eh no chyba nic z tego. Pare ryo? Zawsze spoko, wsadziłem do kieszeni płaszcza. Dobrze, że się ściemnia. Może i trudniej będzie coś znaleźć, ale przynajmniej nie jest tak ciepło... Ok... Czuje coś jeszcze. Kunai? Hymm. Powoli zacząłem wyciągać go z pisaku po czym wytarłem go w materiał spodni. Wygląda na świeży. Jest szansa, że to moja przepustka. Pieczęci? Wole nie badać tego na własnym ciele. To wszystko co jestem w stanie znaleźć. Poszedł bym na dobrą saune więc zamiast marnować swój czas wrócę w poprzednie miejsce i zacznę się rozglądać za tym policyjnym kolesiem... Tak to dobra myśl. Ruszyłem ponownie w stronę miejsca gdzie wydarzyło się nasze poprzednie spotkanie.

[Gyo]

Misja rangi D
10 na 15 Latarnie raz kolejny zaczęły żarzyć się jasno pomarańczowym światłem nadając otoczeniu podobną kolorystykę. Tutejszy klimat był wyjątkowy i charakterystyczny. Oświetlenie było niemalże niepowtarzalne, a odgłosy otoczenia dopełniały tą jakże unikalną atmosferę. Droga do miejsca, gdzie wcześniej nastąpiło spotkanie, nie była nazbyt skomplikowana, jednakże Senshizu nie zastał tam nikogo, poza grupką cywili uczęszczających do czerwonych latarni - inaczej tutejszych form przyjemnych igraszek. Na miejscu nie było ani śladu po wcześniej napotkanym mężczyźnie. Nawet gdyby rozejrzeć się bardziej po lokalach, to i tak nasz bohater nie zdołałby odnaleźć jegomościa. Nikt nawet z postury nie przypominał tamtego tajemniczego osobnika. Protagoniście jedyne co pozostało, to czekanie na cud. Lepszego wyjścia nie było, choć nie ograniczam i pozostawiam wolne pole do popisu, może bohater wykoncypuje coś zaskakującego.

[Hisui]

Z zainteresowaniem rozglądała się po porcie, chłonąc całe otoczenie. Ciekawiło ją wszystko, od towarów przez ludzi, dźwięki.. Zwłaszcza te ostatnie, szczególnie po tym jak zobaczyła jak ktoś gwiżdże na palcach. Aż się jej oczy zaświeciły. Od razu postanowiła, ze to będzie następna rzecz jakiej się nauczy, bo mogło być coś bardziej przydatnego dla niemej dziewczyny? W jej głowie od razu pojawiło się mnóstwo pomysłów na to jak taką umiejętność można wykorzystać, od zwracania na siebie uwagi po dawanie sygnałów...
Niedługo później dotarli na miejsce. Ich statek nie należał do największych, ale Hisui nie znała się na żegludze, więc nie wiedziała czy to dobrze czy źle. Przekrzywiła głowę i przyjrzała się osobom które miały się zająć obsługą tego dzieła. Jeden wyrostek i drugi z blizną, żaden nie wyglądał jakby przedstawiał sobą jakąkolwiek siłę bojową, więc obu zignorowała. Wskoczyła zgrabnie na łódź i szybko przeskalowała wzrokiem i zwiedziła pokład, jakby chciała na pamięć wyryć jego rozkład, gdzie co stoi, gdzie są jakieś skrzynie, liny i inne rzeczy których mogła nie znać. Kiedy jednak ruszyli, po chwili potrzebniej na zdobycie orientacji w nowej lokacji, postanowiła że nie będzie się przecież nudzić na dole i postanowiła wspiąć się na masz. Bo dlaczego nie? Stamtąd mogła mieć lepszy widok, a jak uruchomi byakugan to w ogóle będzie miała o wiele lepszą widoczność od nich. W sumie to i tak się jej nie przyda, bo nie wiedziała czego szuka, ale co tam, nie przejmowała się na razie. To do nich należy znalezienie statku który ich okradł, nie? Swoją drogą to ca cała opowieść o tym jak to chcą odbić skradziony towar wydawała się jej lekko naciągana. Bardziej wyglądało jej tak jakby to oni chcieli kogoś okraść, ale nawet jeśli tak, to jej to nie przeszkadzało. W końcu, ona oficjalnie o niczym nie wie, prawda? Niech sobie robią co chcą.