Daishi - Mikunigaoka

[Kaito Ishikawa]

Mikunigaoka (三国ヶ丘) – „Wzgórze Trzech Krain”

Zazieleniony pagórek znajduję się w miejscu gdzie graniczą ze sobą trzy krainy regionu karmazynowych szczytów: Kyuzo, Soso, Daishi. Z reguły spokojne miejsce, które na co dzień jest ulubionym obszarem przez różnej maści przemytników i szmuglerów. Przez brak dobrych dróg i ciężkiego, górzystego obszaru dookoła, przemarsz wojsk jest właściwie niemożliwa. Dlatego podczas wojny pomiędzy klanami Hyūga i Yamanaka, żadna ze stron nie pokusiła się o próbę przejścia tą częścią karmazynowych szczytów. Teren dookoła wzgórza jest pokryty dokładnie taką samą zieloną trawą jak sam pagórek, z którego szczytu można objąć spojrzeniem cały sąsiadujący las od strony Soso, kilka drzew wyrośniętych po stronie Kyuzo oraz kilkanaście głazów na ziemiach Daishi.

[Yukari]

-Dajże spokój, nie możesz się mylić? - zapytała. Słysząc z kim się założył, niemalże przystanęła. Bardziej stawiałaby na Tsubasę, on mógłby być zdolny do czegoś takiego, ale Akira? Tego się raczej nie spodziewała, a jej przypuszczenia i tak okazały się prawdą, bo słysząc kwotę chłopak już zachęcał towarzysza do kolejnych zakładów, o większą stawkę.- Brak snu źle na was działa, nie będzie więcej żadnych zakładów o to na którym zakręcie padnę, czy padnę, a może potknę się o własne nogi. Nie pozwalam. Znajdzie sobie kogoś innego do waszych zabaw-skoro już wiedziała, na pewno będzie uważniejsza. A niechże się tylko dowie, że coś obstawiali, sama zdecyduje kto wygra podkładając się.

-Już sama nie wiem, ale to fakt, dobrze, że żyję i jestem za to wdzięczna. -teraz mogła jedynie stwierdzić że to była dobra lekcja, brutalna, ale dobra. Nie było strat w ludziach, a ona spróbowała polegać tylko na sobie i wiedziała, że teraz będzie ćwiczyć jeszcze ciężej, by za każdym razem być lepszą osobą. Nie może zostawać w tyle.- I tak ich wybił.- i to dosłownie, wystarczyła chwila by zmiótł z powierzchni ziemi całą czwórkę.

Spojrzała na nosze gdy usłyszała ten głos. Włoski zjeżyły jej się na karku. To był znak że musieli nieco bardziej się pilnować. Akira wracał do formy. A jak tak dalej pójdzie komuś w końcu się oberwie. Spojrzała na chłopaków, kręcąc głową. Dla załagodzenia sytuacji spojrzała na Kenta-- Ile będziemy jeszcze szli, i nie musisz podawać czasu co do minuty.

[Kaito Ishikawa]

Kampania 8/..

Zima 395 roku Yukari Zlecenie Specjalne D - Ostatnie Wsparcie

Tsubasa pokiwał głową
- Mają szczęście, że Akira-sama jest trochę leniwy i nie chce mu się ganiać za nimi. Jednak powoli stają się coraz bardziej upierdliwi, w pewnym momencie zrobią coś nieodwracalnego i gorzko tego pożałują. Sama widziałaś, gniew naszego seinina potrafi pochłonąć wszystko co stoi mu na drodze.

Zrobiliście sobie krótki, półgodzinny przystanek na zregenerowanie swoich sił przed ostatnim etapem podróży. Gdy zagadałeś Kentę za ile dotrzecie ten akurat coś jadł.
- Nie policzę co do minuty bo nie wiem ile będziesz ociągała się z ponownym wyruszeniem, ale coś około dwóch godzin do głównego obozu. - odgryzł się Kenta.
Podczas przerwy Tsubasa zastępując Akire przeszedł się po pozostałych ludziach, Kenta zaś w tym samym czasie poszedł na "stronę".
- Słyszałem co mówiłaś. Własnie po to z nami jesteś. Masz się uczyć, nie planowałem wystawiać cię na takie niebezpieczeństwo, ale dobrze sobie z nim poradziłaś. Choć do dziwne usłyszeć po tym jak skróciło się kogoś o życie, ale wiedz, że jestem z ciebie dumny.
Powiedział Akira, który wciąż miał odwróconą lekko głowę na bok.

W końcu udało wam się dotrzeć na miejsce. Główny obóz był bardzo duży, można powiedzieć, że był miniaturką tego co zostało zbudowane w Seiyamie. Stojąc przed główną bramą mogłaś zerknąć w lewo i ujrzeć wzgórze trzech krain

Kōseki Akira - KLIK
Tsubasa
Kenta

Archiwum Głosów

Senrankai

Słowniczek

Mikunigaoka (三国ヶ丘) – „Wzgórze Trzech Krain”

GRATULACJE ! MISJA ZAKOŃCZONA SUKCESEM !

[Yukari]

- Widziałam, są coraz bardziej zuchwali i mam wrażenie, że atakują dla kaprysu każdego kto nawinie im się na drodze -przed oczyma stanęły jej znaki malujące się na twarzy Akiry. Przez nie wydawał się być całkiem inną osobą. Podczas ich pierwszej misji w trakcie potyczki był bardziej opanowany, a wczorajsza jego wersja była przepełniona gniewem i choć stanął w jej obronie, to sama odczuwała strach. - Ja tylko idę, więc tylko dasz sygnał a będę gotowa- uśmiechnęła się po czym znalazła sobie miejsce, by przycupnąć. Tym razem jednak zgarnęła śnieg, by było jej wygodniej.

Tsubasa przejął obowiązki dowódcy i poszedł sprawdzić co działo się u reszty, a Kenta, jak nie jadł to ulotnił się bardzo szybko. W końcu miała chwilę by porozmawiać z seininem, ale nim cokolwiek zdążyła powiedzieć, on odezwał się pierwszy. Milczała przez chwilę i nim zaczęła mówić rozejrzała się, by nikt nie mógł usłyszeć tych słów. - Wiem, ale nie wszystko możesz przewidzieć. Nie zawsze będziesz obok i wiedz, że gdybyś poprzednio nie zmusił mnie to walki, to tym razem popełniłabym te błędy bez nadzoru. Nie miałabym jakiejkolwiek szansy na ucieczkę.-obserwowała go przez chwilę nim zdecydowała się kontynuować.- Będę więcej ćwiczyć, ale proszę Cię, jeżeli kiedyś miałoby dojść do podobnej sytuacji, zrób wszystko byleby nie być tarczą. To wczoraj złamało mnie bardziej, niż śmierć tamtego człowieka, a ja nawet nie miałam tyle odwagi by przyjść i zapytać się jak się czujesz. By w ogóle Ci podziękować za to że żyję. Jestem wdzięczna Akira, naprawdę wdzięczna- ostatnie słowa powiedziała niemalże szeptem. Potrzebowała z nim porozmawiać, by zamknąć ten rozdział i ruszyć dalej.

Choć wiedziała, że jeszcze wiele rzeczy może ją zaskoczyć, to w końcu poczuła spokój. Oczyściła swój umysł z chaosu i powoli przyswajała fakt, że jej życie uległo zmianie i wcale nie czuła że przez to stała się gorszym człowiekiem. Dwie godziny minęły szybko, a przed nimi zaczęła pojawiać się brama. Yukari odkrywając nowe zakątki zaczęła się rozglądać. Wzgórze było malownicze i czarnowłosa zaczęła żałować, że straciła tyle czasu na ganianiu kotów.

[Kaito Ishikawa]

Kampania 1/..

Zima 395 roku Yukari Zlecenie Specjalne D - Yokai

W tym samym momencie kiedy skończyłaś mówić... *BAM* dostałaś, kryształowym kijem po głowie na tyle mocno, że aż oczy zaszły ci łzami. Odwróciłaś się, Akira patrzył na ciebie nieprzejednanym, groźnym spojrzeniem, a gdy przemówił brzmiał jak stal
- Zapominasz się. To ja jestem seininem, to ja jestem mężczyzną, to ja jestem nie tylko mieczem, ale i tarczą tego rodu i to wreszcie ja się mam martwić o ciebie, a nie ty o mnie. Możesz co najwyżej zrobić smutną minę i krzyczeć: "Akira-sama ! Ratunku ! Potrzebuję pomocy !". Jesteś ze mną to jestem obok i to ja decyduję kiedy będziesz mogła stawić czoła samodzielnie wyzwaniu. To moim zadaniem jest cię przygotować, żebyś była gotowa na nieoczekiwane. A czuję się dobrze, podziękowania przyjęte, a jak się czujesz źle to w ramach rekompesaty możesz mnie nakarmić bo trochę zgłodniałem. Najbardziej lubię kulki ryżowe. No ! Hop ! Hop !
Seinin wygonił cię abyś przyniosła trochę jedzenia dla niego

-----------------------------

W samym obozie życie toczyło się spokojnie, choć jak już zdążyłaś się zorientować przykładało się większą uwagę do rangi jaką się mało. Wysoki blond włosy, dowódca Ichi o randze Kogo, gdy zobaczył Akire od razu zaczął kłaniać mu się w pas, chcąc aby ten przejął dowództwo brunet odpowiedział:
- Odmawiam, dobrze ci idzie - szybko wtrącił seinin
- Ale, ale jak to... - zdziwił się Ichi
- A zwyczajnie, miałem dowodzić wojskiem wsparcia, wsparcie dotarło, nie jest już wsparciem, a ja nie jestem dowódcą. - mogłaś zobaczyć dumnego z siebie Akire, który chełpił się tym, że udało mu się znaleźć lukę w rozkazie otrzymaną od Kazuo-sama
- To w takim razie jaką funkcję będzie pan pełnił ? - zapytał zdezorientowany wysoki blondyn
- Będę, będę, będę... - zaczął kluczyć Akira
- Nadzorował - wszedł mu w słowo Tsubasa
- Tak jest ! Zgadza się, będę nadzorował i w razie nie prawidłowości będę sugerował korekty. Także możesz śmiało wrócić do swoich obowiązków. Nie przeszkadzam. - zakończył rozmowę Akira
A gdy tylko Ichi odszedł, ten dorzucił do was:
- Wakacje czas zacząć, w końcu Kazuo przestanie mnie się czepiać- rzekł ucieszony dowódca wsparcia
- A Kazuo-sama nie mówił cza... - próbował skorygować seinina, grubasek
- Daj spokój Kenta, nie ma co się martwić - uspokoił podwładnego zrelaksowany brunet

W pamięci mogła ci zapaść też inna sytuacja. Mianowicie podczas posiłków, shinobi siadali względem rangi, jednak nie wszyscy zamierzali się temu podporządkować. Tsubasa sentoki, Kenta akoraito i Akira seinin, "trzymali" dla ciebie miejsce, ale gdy już miałaś usiąść, Ichi jak poparzony naskoczył na ciebie
- Doko ! Chyba się zapomi...
Jedno spojrzenie Akiry i Ichi nie tylko umilkł, ale tak jak błyskawicznie pojawił się tak szybko zniknął.

Spojrzenie Akiry

- A ty co tak stoisz ? Chcesz mi plecy wymasować ? Siadaj. - szorstko rzucił do ciebie Akira, odsuwając ci specjalnie krzesło, po czym wrócił do jedzenia

Przyszła pora spania i tutaj już rangi nie obowiązywały, dziewczyny spały z dziewczynami, a chłopcy z chłopcami. Co prawda Ichi proponował Akirze specjalne miejsce honorowe, ale ten tylko machnął ręką i powiedział, że da sobie radę. Po całym dniu mogłaś stwierdzić, że dowódca twojej czteroosobowej drużyny jest już w formie.

Następnego poranka zjedliście wspólnie śniadanie już bez żadnych przeszkód
- Jak zjemy to idzemy na patrol, nie zdzierże tego gościa. Już mi buty chciał pastować... Ech... Szkoda gadać. - rzekł Akira
- Yukari jak nowe koleżanki ? Jakieś ładne ? Poznałaś kogoś ? Jakieś znajome twarze ? - zagadał do ciebie Tsubasa
- Nie, żadnych znajomych twarzy, przeanalizowałem wszystkie dziewczyny i Yukari nie miała z żadną do czynienia - odpowiedział za ciebie Kenta
Odpowiedź blondyna, który dalej spokojnie jadł posiłek, zamurowała pozostałych mężczyzn. Jak było widać, nawet dla nich to było za dużo ze strony Kenty.


Kōseki Akira - KLIK
Tsubasa
Kenta
Ichi