Osada Portowa Shinkai

[Gōsui]

Czułem w kościach, że zostaniemy zaatakowani choć co prawda nie do końca tego się spodziewałem. Po pierwsze to myślałem, a może trafniej ujmując, liczyłem że atak ów nastąpi już na terenie dzikich. Dodatkowo sądziłem, że agresorem będą właśnie dzicy. Trzecia kwestia była taka, że spodziewałem się ataku od tyłu czyli na moją pozycję przez co rozmieszczony z tyłu klon zachowując odległość pilnował moich pleców skryty w cieniach koron drzew.
Nie spełniło się nic z tego co założyłem poza samym atakiem. Co zabawniejsze drogę zaszły nam trzy pchły z miasteczka z którego wyruszyliśmy. Te same robaki którymi zająć się mieli moi kamraci ale ewidentnie byli dla nich zbyt dobroduszni. Niestety tym razem mieli też okazję stanąć na przeciwko mojej drogi, a tego nie miałem zamiaru im wybaczyć.
Czy zadziałałem w momencie wywołania mnie do tablicy przez szefa, czy może nawet szybciej - bo od razu po ich pojawieniu się złożyłem pieczęć Węża -moje priorytety w działaniu były następujące. Najpierw z ziemi przed Ariim i obraną za cel częścią karawany wyrasta gruby drewniany mur stworzony za zasługą zdolności rodowych mojej matki. Ma powstać tak by zatrzymać wrogie techniki. Następnie z racji swojego ustawienia powinienem mieć dogodną pozycję do obserwacji moich wrogów którym zza pleców wyrasta drewniany kolec mający wbić się w ciało wrogów, a następnie już w ich ciele rozdzielić się na klika dodatkowych odnóg zmieniając truchła w makabryczne łańcuchy świąteczne trzewi i krwi. Tak rozszarpane od środka zwłoki powinny być praktycznie niemożliwe do zidentyfikowania w przypadku odnalezienia co również było częścią planu, a dodatkowo małą demonstracją siły dla naszego klienta oraz moich kompanów.
W końcu jeśli mieliśmy nauczyć się współpracować musieliśmy zobaczyć wzajemnie na co kogo stać. Stąd też bez użycia słów chciałem pokazać drużynie, że nie zawaham się dokonać czynów możliwe że nie do końca moralnie do przełknięcia dla każdego.
Klon z kolei cały czas trzyma się za karawaną na uboczu i obserwuje co się dzieje za naszymi plecami. W razie pojawienia się problemu przesyła mi informację na ten temat.

  Ukryty tekst

[Osamu]

Osamu przysłuchiwał się troszkę rozmowię między Ariim, a tym całym właścicielem tego taboru ale szczerze powiedziawszy ta rozmowa miała dla Niego drugorzędne znaczenie. Skupiał się on na tym żeby nikt go nie zaskoczył z lewej bo wiedział, że najprawdopodobniej będzie musiał opiekować się nie dość, że karawanami ale też Shinsem, który jak słusznie narracja Ariiego zauważyła znał tylko podstawy. Do tego mógł okazać się zdradziecką żmiją więc Uesugi był podwójnie zagrożony.
Ich spokojna nad wyraz podróż została zmącona przez trójkę aferzystów, którzy wcześniej odpuścili walkę trzech na trzech, a teraz jakby chcieli szukać rewanżu. Rzeźnik opuścił siebie, karawany i zleceniodawcę o kilka pięter. Przywódca oddziału podjął również decyzję o tym, że to Osamu i Gosei mają zlikwidować to dość zabawne zagrożenie. Białowłosy się uśmiechnął kiedy został wytypowany żeby podjąć rękawice. Złożył więc kilka pieczęci w typowym dla siebie błyskawicznym tempie, a z jego ciała buchnęła chakra, która wstrząsnęła podłożem. Kilka sekund później zaczął pluć kamieniami w kierunku oponentów. Podwójna salwa miała ich przyszpilić i zdekoncentrować na tyle żeby zaprzestali ataku w kierunku sojuszników, a dodatkowo wystawiła ich na atak Goseia, który pewnie nie przepuści okazji do pokazania, że faktycznie jest kimś więcej niż zidiociałym gadułą.
Zachowa czujność i w razie kontraataku od razu zastosuje manewr uniku tak żeby czasami nie dać się trafić jakimś podrzędnym atakiem.




Chakra:

  Ukryty tekst

Jutsu:

Nazwa

Doton: Iwadeppō

Ranga

B

Pieczęci

Szczur → Wąż → Tygrys → Świnia → Małpa

Zasięg

30 m, kamień osiąga pełną wielkość po 5 metrach.

Koszt

E: 36% | D: 28% | C: 20% | B: 16% | A: 12% | S: 8% | S+: 4% za 2 kamienie

Statystyki

Siła

120 + 40 za dodatkowe pociski

Szybkość

120

Wytrzymałość

---

Dodatkowe Kamienie przed zwiększeniem rozmiarów mają te same statystyki, co powiększone

Opis Po złożeniu pieczęci użytkownik wypuszcza ze swoich ust kamienne pociski mknące przed siebie z dużą prędkością. Największym atutem jutsu jest zdolność pocisków do gwałtownego zwiększenia rozmiaru. Przy wystrzale wielkością przypominają kamyki do puszczania kaczek, ale po 5 metrach rosną do kształtu sporego arbuza. Oberwanie więc choćby jednym pociskiem dla przeciwnika o małej wytrzymałości może skończyć się mocnym pogruchotaniem, utratą przytomności, czy nawet śmiercią.

Zdolności:

  Ukryty tekst

Ekwipunek:

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE):

ZNISZCZONA

, Ochraniacz na czoło z symbolem "Zjednoczonych sił Sogen".

  Ukryty tekst

[Minoru]

Karawana ruszyła, a Minoru zajął zaszczytne mu miejsce na środku karawany. Miał robić za czujkę i informować pozostałych gdyby wykrył jakiś problem. Szkoda tylko, że nikt nie brał pod uwagę tego, że Rakurai nie mógł pozwolić sobie na ciągłe używanie swojego dodatkowego zmysłu. Czego jednak mógł oczekiwać po kimś kto nie posiadał podobnych umiejętności co on. Dlatego starał się omiatać okolicę swoim sensorem, na tyle na ile się odważył. A nie odważał się na to zbyt często. I jak niestety miało się okazać, zemściło się to na nich po wielokroć.
Minoru nie był pierwszym który zauważył zagrożenie. Ze swojej pozycji, nie widział dokładnie co działo się z przodu. Lecz gdy tylko wozy zatrzymały się, natychmiast nabrał podejrzeń. Zmrużył wzrok i wychylił się ze swego miejsca, a jego sensor ponownie zaczął działać. Wyczuł trzy źródła chakry znajdujące się przed pierwszym wozem i miejscem gdzie znajdował się Arii.
– Kurwa. - zaklął wyczuwając fale chakry kierujące się od trzech osobników w kierunku karawany. Zostali zaatakowani, lecz nie było sensu informować o tym innych. Wydawało się, że zdawali sobie z tego sprawę. Arii, Osamu i Gosui ruszyli do walki niemalże natychmiast, korzystając ze swojego repertuaru technik. Minoru pozostało jedynie stać i obserwować jak sobie radzą. On walczył raczej na bliską odległość, więc zanim by dobiegł na miejsce, zapewne byłoby już po sprawie.
Wtem wokół niego samego rozległ się wyraźny głos jednego z jego towarzyszy. Rakurai rozejrzał się niemalże odruchowo, lecz nigdzie nie mógł dostrzec Shinsa. Czego jednak nie mógł dostrzec, mógł wyczuć i już po chwili namierzył swojego towarzysza. Shins jednak chciał by Minoru w końcu zaczął robić robotę, do której został wyznaczony. Dlatego też zgodnie z jego poleceniem zaczął przeszukiwać pobliski las po obu ich stronach, a następnie tereny za wozem ostatnim wozem, za pomocą sensora. Gdy skończył przeszukiwania, natychmiast podzielił się wynikami swoich „obserwacji” z pozostałymi, tylko po to by przeskanować jeszcze jeden wóz, wskazany przez Shinsa.

  Ukryty tekst