Ogłoszenia fabularne - Wieści ze świata

[Ario]

Siedziba Władzy, Raigeki, Antai
Lato, Rok 395

---

Przy stole Shirei-kana siedziała Chino, która opierała się ręką o brodę i trzymając kunai wydrapywała w nim jakieś wzorki. Dookoła niej były porozrzucane wióry, które zdążyła już zeskrobać. Naprzeciwko niej siedział starszy mężczyzna w wyjściowej szacie.
- Chino-dono, nasi informatorzy nie mogą się mylić. Jeżeli Klan Kujaku planuje odwet za zajęte przez naszą ekspansję ziemię, to Pani Kagada i jej zespół są w śmiertelnym niebezpieczeństwie. Nalegam, aby wezwać drugiego seinina i wysłać tam oddział wsparc....

Wywód mężczyzny przerwało potężne uderzenie pięścią w stół. Chino siedziała teraz wyprostowana, patrząc na niego ewidentnie zła.
- Kurwa! - krzyknęła. - Żaden seinin. Ja pójdę. Wezmę kilkunastu ninja i rozwalimy w drobny pył przeciwnika. Tylko, problem jest taki, że jakiś baran w kolorowej szacie nie pozwala mi ruszyć na jebane pole bitwy do mojej przyjaciółki, tak gdzie moje cholerne miejsce! - tak, przytyk był ewidentnie w kierunku siedzącego z nią w pokoju mężczyzny. - Na co komu shirei-kan, który ma siedzieć za biurkiem jak jakaś ciota, co!?

Jej rozmówca cicho westchnęła.
- Chino-dono, technicznie owszem, jesteś shirei-kanem i głową rodu, ale istnieje masa powiązań...nazwijmy to delikatnie politycznych, ale też i wizerunkowych, przez które Twoje udanie się na pole bitwy sprawi, że może nastąpić atak ze strony Ryuzaku...chociaż tego nie podejrzewamy, to musimy być czujni. Poza tym, nie możemy sobie pozwolić na Twoją stratę. Ze względu na Twoją...formę...musisz jeszcze dojść do siebie.
- Już dawno doszłam do siebie! Człowieku, czy Ty rozumiesz, że jak Kagada sama podbije te wschodnie wybrzeże, to potem nie da mi spokoju przez następne pięć czy dziesięć lat?
- Owszem, Chino-dono, rozumiem, jednak musisz być powściągliwa. Jesteś najmłodszą shirei-kan na kontynencie i Twoją największą słabościa jest brak doświadczenia. Każdy przeciwnik zdaje sobie sprawę, że odniosłaś ciężkie rany po ostatniej bitwie i będą starali się Ciebie wywabić. Poza tym, Twój temperament żyje w pełnej zgodzie z naszymi klanowymi wartościami. Jesteś w pełni Kaminari i to oznacza, nie mniej, nie więcej, że będziesz chciała być na wojnie. Nasi przeciwnicy to wykorzystają.

Chino złapała się za twarz i pociągnęła dłońmi, tworząc dość śmieszną minę.
- Jaaasny chujuu...na co mi było to wszystko. - cicho westchnęła. - Po co zostawałam tą shirei-kan, myślałam, że będę mogła wszystko.
- Istotnie, Pani. Możesz wszystko, tylko nie wszystko jest zalecane.

Dziewczyna ponownie złapała kunai i zaczęła nim wyskrobywać jakieś wzroki na biurku. Westchnęła i oparła głowę na dłoni.
- Dobra, to co mogę zrobić.
Na te słowa mężczyzna poprawił się na krześle.
- Cieszę się, że Chino-dono zajmuje tak dojrzałą postawę i możemy przejść do...

Chino jedynie spojrzała na niego pełna złości przestając na chwilę skrobać, a facet momentalnie przyłożył pięść do ust i odchrząknął.
- Wysłałbym 100 zbrojnych. Wystarczy by utrzymać miasto. Pani Kagada jest ostatnią żyjącą spadkobierczynią Sumo Kaminari. Mówi się, że jest równie utalentowana co on. Mój ojciec był jego podwładnym, gdy tamten był jeszcze w randze seinina. Mówił mi, że był tak silny, że mógł zmieniać krajobraz wedle uznania. Miał cios o sile bijuudamy.

Kobieta westchnęła.
- No przecież ja to wiem. Poza tym ja nie po to chciałam iść na front, nooo....dobra, wyślijmy tych 100 zbrojnych.

Mężczyzna poprawił się.
- A po co w takim razie? Myślałem, że Chino-dono szuka walki.
Chino wbiła kunai biurko.
- To też...ale nie tylko po to. - kobieta położyła łokcie na stole i wsadziła głowę w ręce tak, że nie widać było jej twarzy, po czym dodała dużo ciszej. - Chciałam tam iść, gdyby ktoś ją musiał powstrzymać po tym, jak wpadnie w szał bitewny.

Hikagemono - Głębiny, Kinoko no Rakuen, Atarashi
Lato, Rok 395

---

Nad jednym ze statywów alchemicznych stał ubrany w futra i maskę mężczyzna. Jirou Kujaku, lider klanu Pawia spędzał więcej czasu w głębinach, niż w siedzibie władzy. Dostęp do niego miało tylko kilku zaufanych ludzi, tak samo jak możliwość wejścia do tego pomieszczenia. Gdy drzwi otworzyły się, Jirou właśnie wrzucił coś do fiolki, która wypełniona była różowym płynem. Nagle coś zabulgotało, a ciecz zmieniła kolor na zielony i zaczęła wytwarzać się gesta piana, która wystrzeliła w powietrze. Jirou odskoczył i odruchowo zasłonił się rękoma, jednak nie nastąpił żaden wybuch. Wyprostował się nie zwracając uwagi na to, że ktoś wszedł do środka pomieszczenia. Kimkolwiek jegomość był, również nosił na twarzy maskę, więc trudno było rozpoznać jego wiek. Wiadome było po budowie ciała, że to raczej mężczyzna.
- Fascynujące...naprawdę, fascynujące! - po czym odwrócił się w kierunku nowoprzybyłego. Ten trzymał w ręku zwój. - Coś się stało? Jestem w trakcie eksperymentu.
- Jirou-sama, Lider Soma oczekuje raportu z działań wojennych na półwyspie Atarashi. - ukłonił się, po czym podszedł wręczając zwój. Jirou wziął go i zaczął czytać. Ze względu na jego maskę, nie wiadomo było jaką przybiera minę. Nagle zwinął zwój i oddał go przybyszowi.
- Oczekiwać to sobie może od swoich podwładnych. My, a tym bardziej ja, nie odpowiadamy przed nimi. - odparł po czym odwrócił się do stołu.
- Istotnie, masz rację, ale...klan Kaminari od pewnego czasu prowadzi działania ekspansyjne. Zdążyli już odbić jedną osadę i miasteczko portowe. Póki co ich działania się zatrzymały, ale...to wszystko podobno sprawka seinin i jej drużyny. Chodzą w czterech ninja i odbijają osada po osadzie.

To dużo bardziej zaintrygowało Jirou, bo mężczyzna odwrócił się do mężczyzny.
- Wysłali Seinina? Kaminari Chino poważnie podeszła w takim razie do działań wojennych. Przecież te tereny i tak im się nie przydadzą. Nie da się odwrócić skutków meteorytu.
- Niby tak, tylko...oni chyba o tym nie wiedzą. Na ten moment nie spotkali nikogo silniejszego od nas. Jedynie Kujaku Kiroku umarł w służbie na statku. Według raportu świadków, seinin Kagada Kaminari przebiła mu klatkę piersiową na wylot i wyrwała serce. Tylko, że Kiroku był w randze Kogo...
- Rozumiem... - lider odwrócił się na chwilę i spojrzał na statyw alchemiczny. - Nie chciałem prowadzić wojny z Kaminari, ale nie mogę pozwolić na to, by poszli dalej. Musimy zatrzymać ich tam, gdzie są. Dalej znajdują się już bardziej strategiczne osady.
- Ym...jeszcze jedno. Oddziały Musana na południowym odcinku łapali Kaminari i...bebeszyli ich. Zakładam, że zaczęli działania wojenne po tym jak zobaczyli...to co Musan im zostawił.

Zapadła cisza. Jirou zacisnął pięść.
- To dureń...sprowokował ich? - zapytał, na co mężczyzna jedynie pokiwał głową. - Czyli tego seinina nie mogę wysłać przeciwko...jak ona była? Kagada Kaminari? - dopytał.
- Zgadza się.
- A więc jeżeli nie Musan to...
- Zgadza się, Jirou-sama.

Jirou cicho westchnął, dając wydźwięk świstu przez maskę.
- Ehh...nie chciałem ich ponownie używać ale widzę, że nie mam wyjścia. Wysłanie tam Musana tylko zaogni konflikt. Dobrze, niech będzie, zawezwij do mnie Shirę.
- Ona już tu jest.
- Gdzie?
Mężczyzna pokazał palcem na wejście.
- Za drzwiami.

Drzwi do środka otworzyły się, a do środka weszła blond kobieta z dwoma kucami, w mini kimonie, z dłuższymi zakolanówkami dochodzącymi nawet do ud.
- Cześć szefie, wzywałeś! - powiedziała, zadowolona machając do niego ręką. - A więc jestem.
Jirou patrzył jak kobieta pociesznie zbliża się do niego.
- Masz chodzić w masce jak tu chodzisz, to kwestie bezpieczeństwa.
- Jeny, przecież i tak mi nic nie będzie. - odparła, jednak widząc posturę Jirou, który nie poruszył się nawet milimetr, pokiwała głową i sięgnęła po jedną z nich ze stołu, po czym założyła na głowę. - Zadowolony?
- Tak. Teraz przejdźmy do konkretów. Dużo podsłuchiwałaś?
- Wszystko.
- To czemu nie weszłaś odrazu?
- Bo chciałam, żeby pomysł by przeprowadzić mobilizację wyszedł od Ciebie. Gdybyś mnie zobaczył, zwietrzyłbyś podstęp odrazu.

Jirou patrzył na nią, po czym pokiwał przecząco głową.
- Ty też jesteś w to zamieszany?
- Nigdy w życiu, to Pani Shira wyszła z propozycją. Ja tylko pokornie się do niej zastosowałem.

Nagle zza biurka wyszedł kot. To znaczy, prawie kot, bo miał dwa ogony i 6 nóg. Shira jak tylko go zobaczyła, ruszyła w jego kierunku, zrzucając maskę na bok i ukazując twarz. Doskoczyła do kota i w radości zaczęła go głaskać, na co kot zaczął się do niej łasić.
- Pan Smaczek! Jak tam kochanieńki, pańcia wróciła! Jak się bawisz? Dobrze co? U Jirou-sama jest dobrze, prawda? Karmi Cię? O taak, pokaż brzuszek. - kobieta ewidentnie cieszyła się na widok kota, bo przekazywała mu dużo czułości, a on sam wydawał się odwzajemniać uczucia.

Jirou machnął ręką.
- Dobra, dość. Mam Was już dość. Macie moją zgodę.
Shira jeszcze przez chwilę głaskała kota, po czym wstała i dumnie wyprostowała się. Odwróciła się i zaczęła iść w kierunku wyjścia. Na jej kimonie z tyłu miała wycięcie na plecy, a na nich wytatuowane dwa skrzydła, które wchodziły na jej barki i ramiona.
- Powiedz to. - powiedziała, jakby czekała.

Lider pawiów odwrócił się i podszedł do stołu, po czym się o niego oparł.
- Możesz zwołać Siostry Nocy.

Shira uniosła do góry rękę z zaciśniętą pięścią.
- Siostry znowu zawalczą razem. - odwróciła głowę w jego stronę. - Będziesz z nas dumny.

Jirou odwrócił się do kobiety.
- Zawsze jestem. Dlatego wykorzystuję Was tylko w kluczowych momentach. Pokaż im Shiro, siłę seinin Kujaku i jej oddziału. Jednak nie prowokuj bardziej niż musisz.

Shira mrugnęła do niego okiem, po czym wyszła z pokoju

---

Chino Kaminari - klik
Jirou Kujaku - klik
Shira Kujaku - klik