Obóz Yuki Mikoto

[Osamu]

Osamu ponownie pojawił się pod namiotem, w którym to zapadały wszystkie decyzje, które miały jakikolwiek wpływ na obóz. Był tutaj żeby odpowiedzieć na wezwanie i żeby zebrać jak najwięcej informacji dla Nariko-sama. Miał nadzieje, że uda mu się zdobyć zaufanie kogoś z dowodzących Yukimi, a ten pokażę mu nieco to jaki plan mają Uchiha na dalszą wojnę z dzikimi, a może przy okazji dowię się czegoś więcej o sytuacji w jakiej znalazło się Cesarstwo. Jego pobyt tutaj tak naprawdę nie miał słabych stron dla jego klanu.
Shins wyrwał go z zamyślenia na tematy związane z jego prawdziwą misją tutaj. Wydawał się być zmęczony ciągłym byciem petentem w kolejce, a zarazem ciekawy tego jak podobało się Uesugiemu poza pustynią. -Raczej wolę żyć na pustynii ale może to dlatego, że jest nieco spokojniej niż tutaj. Jestem już drugi raz w tych rejonach i cały czas tutaj trwają jakieś wojny. Westchnął głęboko jakby był nieco zmęczony konfliktami shinobich, które najbardziej odbijały się na zwykłych ludziach. Nie irytowało go bo doskonale wiedział, że liczyli się tylko silni ale nawet Ci najsilniejsi potrzebowali tych maluczkich do wykonywania prostych prac.
Akio przerwała rozmowę z otyłym shinobim i poprosiła ich o wejście do środka. Osamu zgodnie ze swoim zamierzeniem ukłonił się nisko i uśmiechnął się tak przyjaźnie jak tylko potrafił. Miał nadzieje, że udało się wszystkim zebranym porządnie wypocząć. -Hoshi-san. Ukłonił ponownie głowę tym razem całkowicie poważną miną. -Jeśli stworzyłem problem swoim gestem to najmocniej przepraszam. Podniósł się teraz i poprawił swoje białe proste włosy. -Nie stworzenie problemu było moim zamiarem. Chciałem w tym geście ująć szacunek dla wszystkich tutaj towarzyszy broni. Wspólna sprawa zasługuje na wspólny wysiłek, nawet jeśli przybierze on nietypową formę tak jak wczoraj. Zakończył i miał nadzieje, że zostanie mu wybaczona ta mała przewina.
Generał zarządzająca zaczęła opowiadać o celu ich misji. Bubaigara był całkowicie anonimowym typem dla Osamu. Nie był on chyba aż tak wyjątkowy żeby ściągnąć Grupę Szturmową w celu ujarzmienia jego siły. Chociaż fakt, że wytrzymał walkę z Ario Kunisaku był interesujący albowiem w Sabishi można usłyszeć, że to nie jest żaden przypadkowy ułomek. Fakt, że był chory dalej niczego nie zmieniał. Każdy obywatel Pustyni był warty przynajmniej kilku Kogo z innego kraju. Jego oczy błyskawicznie przeniosły się na rekinka, który właśnie obraził jeden z klanów Unii. No cóż chyba jednak nie każdy był tutaj wychowany i stworzony do dyplomatycznej rozmowy. Zwykły prostak, z którym Uesugi nie chciałby zamienić nawet słowa.
Hoshi-san przedstawiła również kilka opcji na to jak mogą zacząć swoją przygodę z tropieniem tego całego generała. Uesugi przeanalizował opcje, które Generał przedstawiła i wydawało mu się, że ustalenie priorytetów na zebranie informacji powinno być priorytetem. Bezpośredni atak oczywiście miał sens ale pod warunkiem, że będą znać liczebność garnizonu oraz jego możliwości. Nie było miejsca na błąd. Yorokobi Arii miał dowodzić i to na Nim uwaga samego Osamu się skupiła. Ten przedstawił się plan, z którym Białowłosy się zgadzał i aprobował. Nie zamierzał stwarzać mu żadnych problemów i imponowało mu to, że myślą podobnie. -Osamu Uesugi. Zebranie informacji zawsze jest kluczowe. Przed otwartym atakiem musimy przynajmniej wiedzieć jaki garnizon atakujemy oraz w jakim stopniu wróg będzie okopany w swoim obozie. Pokiwał głową kiedy Shins powiedział, że nie powinni mieć żadnych informacji na temat ruchu wojsk bo w przypadku złapania to Dzicy wyciągną to z Nich nawet jeśli mieliby to zrobić z martwych ciał.
Póki co nie przedstawiał się jakimi umiejętnościami dysponował. Nikt nie pytał, a nie zamierzał też opowiadać o sobie przy wszystkich. Drużynie, w której był członkiem, to było całkowicie wystarczająco dużo obcych, którzy poznają jego sposób walki oraz umiejętności wykraczające poza chakre. Miał tylko nadzieje, że nie będzie musiał sięgać po moc, której jeszcze nie zdążył dobrze poznać. Teraz miał nadzieje, że Hoshi mu wybaczy, a nikt inny nie będzie miał pretensji o wczorajszą imprezę, którą urządzili sobie żołdacy za jego pieniądze.

[Gōsui]

Generał Zarządzająca, twe słowa i uznanie same w sobie są dla mnie zaszczytem. Pokornie dziękuję za tą szansę tym samym obiecuje dołożyć wszelkich starań by godnie reprezentować nadany mi tytuł shinobi naszego obozu. Odparłem dość oficjalnie przekazując swój medalion shinobi by otrzymać awans. Z jednej strony było to na prawdę satysfakcjonujące gdy w końcu zauważono moją siłę choć do tej pory nie używałem całego swojego potencjału. Z drugiej natomiast trochę czułem smutek iż musiałem zrzec się nieoficjalnego tytułu Najsilniejszego Dōkō Cesarstwa ale cóż być może faktycznie nadeszła pora by iść naprzód.
Kolejnym punktem naszego spotkania był Arii, nasza "ikona rewolucji" i gość który wywołał dzień wcześniej sporo zamieszania. Jego obecność w tym miejscu kolejnego dnia świadczyła jednak o tym, że cokolwiek się tu odbyło mężczyzna ów posiadał dostatecznie dużo zaufania od głównodowodzących. Wniosek ten potwierdził mi również fakt Jego awansu na który zareagowałem lekkim ugięciem karku w wyrazie gratulacji i szacunku. Ruch ten był na tyle wyraźny by mógł zostać zauważony tak przez Hoshi-sama jak i Kodari-sama, który między czasie wszedł do środka wprowadzając drugą gwiazdę wczorajszego zamieszania, a na tyle dyskretny by nie wprowadzić jakiegoś chaosu w panującej atmosferze.
Dalsza rozmowa między Hoshigaki-sama, a Hoshi-sama oraz część zwrócona konkretnie do nas dość jasno określiła rolę. Arii-san został postawiony jako przywódca grupy, Minoru-san miał być nie tylko członkiem oddziału ale również obserwatorem, a ze względu na doświadczenie vice dowódcą zaś ja zostałem poproszony by bezstronnie rozstrzygać potencjalne spory. Nie skomentowałem tego w inny sposób jak lekkim uśmiechem i ukłonem choć w mojej głowie pojawiła się ocena relacji jaka mogła łączyć tą dwójkę mężczyzn.
Nie miałem jednak zbyt dużo czasu by rozmyślać nad potencjalnymi konsekwencjami tego, że dwie najważniejsze osoby w drużynie mogą nie być w najlepszych relacjach ponieważ zasiano kolejną wątpliwość co do "Ikony rewolucji" przekazując Minoru-san zwoje z pieczęciami do powstrzymywania Ariiego. Nie kryłem zaskoczenia na twarzy licząc może na jakieś wyjaśnienia. Niestety nic z tych rzeczy. Zamiast tego dano mi do zrozumienia, że osoba której dają dowodzenie nad jakąś istotną misją nie cieszy się wcale takim zaufaniem jak zdawać by się mogło powinien dowódca grupy mającej ważne zadanie. Póki co jednak szkoda było mi oddawać awansu więc postanowiłem się krytykować tej decyzji. Przynajmniej nie w tej chwili.

Następnie wprowadzono naszych przybyszów jako ewidentnie dopełnienie naszej drużyny. Pięciu... całkiem spora z nas drużyna. Pomyślałem zerkając po wszystkich zebranych twarzach, no prawie wszystkich bo Shins-san ewidentnie nie poszedł za moją radą i nie sprawił sobie mniej rzucających się w oczy ubrań. Następnie wysłuchałem bardzo uważnie całego wyprowadzenia i objaśnienia celu misji do jakiej zostaliśmy przydzieleni. Na samą myśl lekko uniósł się kącik moich ust. Był to tylko krótki moment który łatwo można było przegapić ale na mojej twarzy pojawiło się zadowolenie. W końcu właśnie ma coś tego pokroju czekałem. Oczywiście wolałbym by sprawa dotyczyła odzyskania Cesarstwa z pod tyrani Waneko jednak to mogła być dobra rozgrzewka przed wojną z tym despotą.
Na wtrącenie Ariiego, który zadawał się podchodzić jak na razie dość starannie do swojej roli, o współpracy odparłem wyraźnym, uprzejmym uśmiechem by oznajmić, że liczę na niego. Następnie każdy postanowił zabrać głos w kwestii przedstawionego planu, z którym.jak zauważyłem nie tylko ja się zgadzałem. Co prawda Shins-san miał pewne uwagi, z którymi również się zgadzałem lecz z zupełnie innego powodu.
Za pozwoleniem. Zacząłem by zwrócić bardziej uwagę na swoją osobę aniżeli czekać na faktyczne pozwolenie Wybaczcie wtrącenie, Generał Zarządzająca skąd posiadamy wiedzę o "Białej Wstędze". Zgodnie z tym co zrozumiałem lokalizacja tego miejsca oraz z racji jego przeznaczenia czynią je bardzo trudnym do sprawdzenia. Jednak komuś się to udało w jakiś sposób by przekazać nam te informacje czy bazujemy na niepewnym źródle? Wydaje mi się również że plan jaki przedstawił nam Arii-san jest całkiem sensowny zakładając, że infiltracja tego obozu po naszej stronie nie przeciągnie się zbyt długo. Bo nawet jeśli dywersja pod postacią zniszczenia wieży uda się Uchiha musimy mieć na uwadze, że nieprzyjaciel możliwie najszybciej będzie starał się ją odbudować. Chciałbym też zapytać czy dysponujemy rysopisem naszego celu oraz jakąś wiedzą, jakimiś plotkami na jego temat które mogły by nam powiedzieć o innych cechach celu niż o tym, że jest zdolnym dowódcą odwiedzającym jeden zamtuz?

[Arii]

Tak jak mógł się spodziewać wywiąże się odpowiednia dyskusja w drużynie. Dobrze, zależało im tak samo jak jemu. Ukłonił się każdemu, kto poparł jego plan... Niestety najemnik Shinsu wypowiedział bardzo ważne zdanie w swoim osądzie. Arii delikatnie się uśmiechnął w jego stronę. -Shinsu-san, bardzo dobra uwaga dotycząca przechwycenia, któregoś z nas.- pochwalił mężczyznę za spostrzegawczość. Widać, że każdy posiadał jakieś doświadczenie w podobnych misjach, dlatego każda opinia będzie tutaj pomocna. -Nie znamy się i poznamy dopiero w podróży, nie chciałbym, abyście teraz wszystko zdradzali na swój temat, ponieważ zaufanie trzeba zbudować od podstaw. Ale mogę zapewnić, że żaden z nas nie zdradzi nic na temat tej operacji, ponieważ zapieczętuje w każdym takową możliwość. Żadne tortury ani próby zdjęcia nic na to nie poradzą. Sądzę, że będzie to odpowiednie zabezpieczenie na taką ewentualność, chociaż jej nie przewiduję.- spojrzał się po wszystkich -Zadaniem jest ściągnięcie do Północnego Ryuzaku Generała a nie poważniejsza walka na froncie, dlatego jeżeli będzie taka możliwość zrobimy to po cichu i tylko w ostateczności będziemy się bronić.- chciał, żeby wyczuli powagę jego słów. -Wracając do naszych pytań, dajmy Kodariemu-san i Hoshi-san na wypowiedzenie się. Im szybciej ruszymy tym lepiej dla całej sprawy.- odwrócił się do generał głównodowodzącej i ukłonił jej się, dając jej głos. Gosui zadał kolejne ważne pytania, dlatego mogli przejść dalej, aby uzyskać wszystko co najważniejsze dla ich sprawy.