Wioska Nagano

[Takashi]

Nagano jest niewielką, acz malowniczą osadą ukrytą w łagodnych pagórkach środkowo-wschodniej części Ryuzaku no Taki. Drewniane chaty kryte strzechą stoją w równych szeregach, rozdzielonych wąskimi uliczkami wysypanymi ubitym żwirem. Po bokach dróg rozlewają się zielone łany ryżu, nad którymi wiatr szepta swoje opowieści - czasami o obfitych plonach, a czasami o nękających pola bandytach.[/akap]
W centrum wioski stoi stary dąb, wokół którego mieszkańcy często gromadzą się na poranne modlitwy o bezpieczeństwo i urodzaj. Tuż obok dębu wyrasta niewielka kaplica, jej bielone ściany zarośnięte są jemiołą i pnączami jaśminu, a przed progiem suszą się wióry leczniczych ziół. Na południowym skraju Nagano mieści się drewniany magazyn - wspólny spichlerz, w którym przechowywane jest zboże chronione przed wilgocią i dzikimi zwierzętami. Nad strzechą suszą się czerwone papryczki, a u wejścia stoją gliniane dzbany z wodą, chłodne niczym oddech poranka.
Mimo spokojnego wyglądu widać tutaj ślady niepokoju - niektóre okna mają zabite deskami szpary, a przy skraju lasu od braku liści biją puste szczapy - świadectwo niedawnego ogniska bandytów. Kobiety przetykają warkocze pól różnobarwnymi wstążkami, próbując osłodzić codzienny trud, a dzieci biegają po korytarzach między domami, niosąc wiadra z wodą ze źródła porośniętego mchami.
Nagano tętni życiem wbrew ciągłej niepewności. Karczma „Pod Trzema Liśćmi” kusi wonią słodkiego sake i ryżu gotowanego na mleku z miodem, a kowal w kuźni przy bramie wioski wykuwa nowe narzędzia - dla rolników i ludności tej zielonej ostoi. Tu, gdzie pola łączą się z lasem, każdy mieszkaniec zdaję sobie sprawę, że ich dom to nie tylko domostwo, lecz bastion nadziei, za którym kryje się przyszłość wszystkich, którzy potrafią zasiąść przy wspólnym stole.