Siedziba władzy

[Sasame]

~ 1/15 ~

~ Nagareboshi ~

~ Klanowa Misja rangi D ~

~ Może to niewiele ale to uczciwa praca ~

Siedziba władzy przy pierwszej wizycie potrafiła przytłoczyć, jednak młody Nagareboshi stanął w holu wejściowym, prawdopodobnie nieco zmęczony po wejściu po wysokich schodach. Kręciło się tutaj niemalże mrowie ludzi, każdy szedł w sobie tylko znanym kierunku, zdecydowanym krokiem, nie zwracając większej uwagi na wszystko co się działo dookoła. Pomiędzy przemykającymi szybko ludźmi, chłopakowi mignęło stanowisko, przy którym siedziała młoda dziewczyna o opalonej skórze i długich, czarnych włosach. Przed chwilą rozmawiała z mężczyzną mniej więcej w wieku trzydziestu lat, jednak ten wydawał się spłoszony i po kilku kolejnych słowach od dziewczyny skłonił się parę razy i niemalże z przepraszającą miną wycofał się a następnie szybkim krokiem czmychnął w kierunku przeciwnym od biurka za którym siedziała. Po załatwieniu sprawy z mężczyzną, dziewczyna przełożyła kilka dokumentów z jednej sterty na drugą a następnie odchyliła się wygodnie na krześle. Nie wyglądało jednak aby którykolwiek z innych urzędników miał w najbliższym czasie być wolny, więc to właśnie ta dziewczyna musiała być najszybszą furtką Nagareboshiego do zdobycia swojego pierwszego zlecenia...

[Nagareboshi]

Długo czekał na ten moment - dzień w który dostanie jakieś poważne zadanie do wykonania, coś czym będzie mógł się pochwalić w pełni wyprostowaną piersią i podbródkiem zadartym wysoko ponad swoje czoło. Dziś miał przestać być postrzegany jako dzieciak, no przynajmniej w swoich własnych oczach. Bowiem jego dorobek i doświadczenie nie stawiało go za wysoko w hierarchii klanu. Ba on nawet nie dotarł nawet do jej podstawy, ale to właśnie miało się zmienić.
W tym celu pokonywał pierwsze stopnie przeskakując je susłem po kilka stopni, aby jak najszybciej stanąć na ich samym końcu, lecz pomimo młodzieńczej werwy uznał to za zbędne marnotrawienie siły, postanowił więc resztę schodów pokonać na spokojnie, ot z godnością, jakby to wchodził tam po raz... Któryś z kolei, ot znowu kazali mu coś wykonać, więc jakże to uciążliwe zadanie. Nawet starał się nadać temu odpowiednio naburmuszoną minię.
Niestety w jego przypadku było to wręcz niemożliwe, uśmiech od ucha do ucha znów wkradł się na jego śliczne, okrągłe lico, a w oczach pojawiły się tajemnicze iskierki kiedy to spojrzał na gmach na szczycie schodów.
Wszedł do środka z nieco przyśpieszonym oddechem, drżącymi rękoma otwierając drzwi, wmaszerował do środka pewnie, czując jak rozsadza go energia.
Gdzie misja dla mnie!? - Wrzasnął już po przekroczeniu progu, na całe szczęście zrobił to tylko w swojej głowie, bowiem natrafił na końcówkę jakiegoś łajania mężczyzny przez kobietę siedzącą za biurkiem. Przekrzywił nieco głowę na bok niczym nic nie rozumiejący zwierzaczek, że właśnie sam pcha się w szpony być może przyszłego oprawcy podszedł do jej stanowiska.
- Witam! Nagareboshi Kaguya, przyszedłem po zadanie, ale tym razem chcę coś poważnego! - Wypalił stając z metr od biurka i poprawiając swoje, kolorowe kimono zadarł wysoko głowę aby to jego błękitne oczy skrzyżowały się z oczami młodej dziewczyny.
Jakby na potwierdzenie swoich słów, a może bardziej z nawyku i chęci poprawienia włosów opadających nieco na oczy - przeczesał swoją grzywkę odgarniając ją do tyłu ukazując tym samym dwa czerwone symbole klanu.

[Sasame]

~ 3/15 ~

~ Nagareboshi ~

~ Klanowa Misja rangi D ~

~ Może to niewiele ale to uczciwa praca ~

Młody Kaguya sprawnym i pewnym siebie krokiem przedarł się prosto do biurka, które niektórym mogłoby wydawać się rozwartą na oścież paszczą lwa, czekającą tylko na ofiarę wystarczająco nierozsądną aby wejść w zasięg kłapnięcia szczęk. Kiedy chłopiec niemal wykrzyczał gotowość do wykonania zadania, dziewczyna opuściła wzrok, który miała przez moment utkwiony w suficie i wbiła spojrzenie w Nagareboshiego, wychylając się do przodu w swoim krześle aby móc się lepiej przyjrzeć nowoprzybyłemu.
- Hęę? Taki mały bąbel a już się rwiesz do działania? No ja nie wiem czy znajdę coś odpowiedniego dla ciebie... - powiedziała, zaskakująco miłym tonem, po czym zaczęła wertować kartki leżące przed nią, co jakiś czas zatrzymując się przy jednej z nich, unosząc wzrok na białowłosego, jednak po chwili kręciła głową i wertowała dalej. Po niespełna minucie oczekiwania, dziewczyna musiała trafić na coś pasującego, bo jej twarz rozświetliło zadowolenie i odłożyła na bok resztę dokumentów, zostawiając jedną kartkę przed sobą po czym pochyliła się do przodu.
- Mam tutaj dla ciebie odpowiednie zadanie, ale jest to bardzo poważna sprawa, muszę mieć pewność że sobie poradzisz i nie będzie z tego żadnych problemów... - powiedziała i spojrzała wyczekująco na Nagareboshiego, aby potwierdził że na pewno jest on gotowy na podjęcie się takiego wymagającego zadania.
- No dobrze, w takim razie weź ten list i musisz go zanieść do sklepu z wyposażeniem i dać go sprzedawcy a potem przynieść tutaj z powrotem to co dostaniesz od niego. - powiedziała i uniosła w dłoni list, który następnie podała Nagareboshiemu - No dobra, leź już, nie ma czasu do stracenia. - powiedziała i skinęła głową odprawiając białowłosego młodzieńca.

[z/t]

[Nagareboshi]

Widać było, że wziął sobie słowa sklepikarza do serca i jak wychodził to przytakiwał głową lekko na to zdanie. Ciężko było się z tym nie zgodzić. I jak zawsze wszystko zależało od tego co to było za zadanie. A za paczkę ważności D to tym bardziej byłoby głupio stracić życie.
W sumie zdziwił się nieco tym jaką to postać przybrał, myślał bowiem o innym osobniku, ale najwidoczniej ten zrobił na nim takie wrażenie i nie mógł zapomnieć o tych czarnych oczach, że jednak wspomnienia odnośnie jego osoby były o wiele silniejsze niż tego w siedzibie, przez co przybrał jego postać.
Wszystko to było bardzo dziwne dla niego, całe to uczucie jakie mu towarzyszyło podczas tego spaceru wręcz go upajało. Pragnął zyskać taką renomę jak ten mężczyzna, siłę która sprawiała, że wszyscy schodzili mu z drogi, rozstepywali się niczym woda której to drogę zagrodził głaz. I tak jak ludzie obawiali się go, tak w tym momencie on sam obawiał się spotkania Ijime. Przecież ten by go zabił na miejscu za to, że się podszywa pod niego. I tak oto młody Kaguya poległ by na swojej pierwszej misji.
W sumie wolał nie ryzykować dłużej przez co dezaktywował swoje techniki. Spoglądając na świat znów z dołu, zarówno w hierarchii jak i pod względem wzrostu. Miał nadzieję że urośnie jeszcze przez tę kilka lat i nie będzie już takim mikrusem.
Spojrzał się ponownie na schody i aż przez chwilę żałował że już wyłączył przemianę. Ale istniała bardzo duża szansa na to że tamten mało miły pan mógłby tam być.
Trzymając paczkę w taki sposób aby przy pokonywaniu schodów nią nie trząść wszedł na szczyt, a następnie do środka. Lokalizując wzrokiem od razu dziewczynę która to zleciła mu zadanie.
Ruszył w jej stronę jeśli nie był przez nikogo zaczepiany.
- Już wróciłem i mam paczkę - podszedł do biurka kiedy to te na powrót zrobiło się wolne i nikogo przy nim nie było. Nie licząc zleceniodawczyni, oczywiście.
Już taka sytuacja w ciągu jednego dnia mu wystarczyła i głupio byłoby popełniać ten sam błąd w przeciągu godziny.

[Sasame]

~ 9/15 ~

~ Nagareboshi ~

~ Klanowa Misja rangi D ~

~ Może to niewiele ale to uczciwa praca ~

Nagareboshi w przyśpieszonym tempie przeprawił się przez dzielnicę i niebawem na powrót stanął przed długimi schodami prowadzącymi wprost do samej siedziby władzy. Wiedziony roztropnością, porzucił już swoje "przebranie", jednak wtedy dotarło do niego że będzie musiał o własnych nogach jeszcze wygrać walkę z całą armią stopni, które dzieliły go od wykonania zadania.
Nie czekając zabrał się więc do mozolnej wspinaczki i jakiś czas później znalazł się już w pomieszczeniu gdzie były zlecane zadania do wykonania. Od razu odszukał również wzrokiem kobietę, która powierzyła mu odebranie paczki ze sklepu z wyposażeniem i po upewnieniu się że nie zajmowała się obecnie sprawami jakiegoś innego petenta, podszedł pod samo jej biurko i z dumą w głosie poinformował o pomyślnie wykonanym zadaniu.
- Hmm? - kobieta wyrwała się z rozmyślań i obrzuciła spojrzeniem niziutkiego Kaguyę i trzymaną przez niego przesyłkę. - Ahh, to ty Bąblu! - powiedziała a jej twarz się nieco rozpromieniła - Już? Tak szybko? Pokaż no mi tą przesyłkę. - powiedziała wyciągając ręce po pakunek - Nie miałeś żadnych przygód po drodze? - zagaiła również kobieta.

[Nagareboshi]

- Jestem Nagareboshi, a nie żaden bąbel - obruszył się ewidentnie na to określenie, nadymając policzki i patrząc gniewnie na kobietę. Z początku mogła tak mówić bo nie miał wykonanej poważnej misji w swoim dorobku. Jednak teraz to już inna sprawa! Wykonał zadanie, a w dodatku - jego zdaniem poszło mu to bardzo dobrze.
- Szedłem z nią bardzo ostrożnie bowiem takie dostałem wytyczne od sklepikarza - odpowiedział kładąc skrzyneczkę naprzeciwko niej również bardzo delikatnie, jakby z czcią i namaszczeniem to robił.
- W sumie nic szczególnego... Jedynie małe zapoznanie ze starszym... O wiele starszym - Mruknął bardziej do siebie niż kobiety. - Kolegą z klanu. Niejaki Ijime, z pewnością go Pani kojarzy. Z tego co mówił sklepikarz to ktoś bardzo ważny. - rozglądał się na dobre białowłosy, czując iż ciężar zadania które miał do wykonania nie spoczywa już w jego rękach i mógł pozwolić sobie na lekkie rozluźnienie.

[Sasame]

~ 11/15 ~

~ Nagareboshi ~

~ Klanowa Misja rangi D ~

~ Może to niewiele ale to uczciwa praca ~

Młody Kaguya pokrzepiony pomyślnie wykonanym zadaniem dla prawdziwego shinobi, zdecydował się postawić jasną granicę co do tego jak można się do niego zwracać.
- Ohoho, bardzo przepraszam szanownego Doko, nie chciałam sprawić panu przykrości. - powiedziała kobieta żartobliwym tonem i zachichotała pod nosem. Kiedy otworzyła przesyłkę, przewertowała kilka dokumentów w środku a następnie podniosła jakiś podłużny, metalowy przedmiot, jednak ze swojej perspektywy chłopiec nie miał możliwości rozszyfrować co to takiego było, ponieważ widział ledwie urywki.
- Wpadłeś na Ijime? Ugh, nie trawię tego buca. Może i jest Kogō Kaguya, ale jest strasznie zadufany w sobie, w ogóle nie szanuje nikogo kto jest poniżej jego rangi, chyba że jakoś utrzesz mu nosa w walce czy inny tego typu sposób. Najlepiej jakbyś unikał go jak ognia, mógłby cię zabić jednym ruchem palca. - powiedziała kobieta już poważniejszym tonem, robiąc chwilę przerwy w swojej inspekcji dostarczonego przez Nagareboshiego towaru.

[Nagareboshi]

Długo czekał na ten moment aby wkroczyć w ten świat shinobich, brutalny, a jednak tak pociągający i wzywający młodego chłopaka. W dodatku to co widział z perspektywy wielkiego Kaguyi nieco go upajało. To było zupełnie nowe uczucie i w jego oczach tamten facet był trochę jak ten idol.
Stanął na palcach aby to zajrzeć do pudełka i zobaczyć co takiego wartościowego przyniósł. Czy to faktycznie jego misja miała znaczenie, czy przyniósł jedynie pranie, albo mało istotne zakupy.
- Więc to raczej nie szanuje nikogo? Jednak czy to może być ten przywilej posiadając taką siłę? Może to właśnie ma zmotywować wszystkich do tego aby starali się wzmacniać swoje umiejętności? - powiedział zastanawiając się nad tym dlaczego to ten właśnie tak się zachowuje. I czy jeśli on będzie silniejszy się robił to, czy tak samo zacznie się zmieniać?
Ta myśl sprawiła że pojawił się na jego twarzy zniesmaczony grymas.
- Ja jednak nie zostanę nigdy takim Bucem. Może znalazłem swoją drogę Nindō. Aby to zdobywając kolejne rangi uśmiech nie schodził z mojej twarzy i aby nie zostać takim gburem! - Tak to jest zdecydowanie dobra ścieżka ninja którą warto jest podążać, kiwał z uznaniem sam sobie głową. Na to, że to idealny sposób na to aby być dobrym shinobi.

[Sasame]

~ 13/15 ~

~ Nagareboshi ~

~ Klanowa Misja rangi D ~

~ Może to niewiele ale to uczciwa praca ~

Zaciekawiony zawartością przyniesionej przesyłki, Nagareboshi zapuścił żurawia stając na palcach aby mieć lepszy widok, na co Urzędniczka zareagowała cichym chichotem po czym odwróciła paczkę przodem do niego, ujawniając zawartość w pełnej okazałości.

Oczom chłopaka ukazało się kilka, wyglądających na eksperymentalne wersje broni, podobnych do tych, które były mu dobrze znane i kilka ktakich, które były już bardziej odmienne, choć w dalszym ciągu nie wyglądały jak coś czym chciałoby się zostać trafionym.
- Co uważasz? To kilka prototypów broni wykonanych przez tamtego handlarza, próbujemy rozszerzyć arsenał naszych shinobich o dodatkowe, specjalistyczne narzędzia. - powiedziała do chłopaka dziewczyna, ciekawa jego reakcji na zaprezentowane przedmioty.

- Zgadza się, trzeba się mocno nagimnastykować aby zdobyć uznanie Ijime. Nie wiem czy na pewno to jest powód dla którego taki jest, jednak był taki odkąd pamiętam i odkąd pracuję tutaj, więc ciężko mi stwierdzić kiedy się taki stał, ale mam nadzieję że uda ci się osiągnąć twój celi i nie staniesz się kolejnym ponurakiem, takich mamy już pod dostatkiem. - powiedziała Urzędniczka i uśmiechnęła się ciepło na koniec.

[Nagareboshi]

Zawsze się zastanawiał czy coś w jego osobie jest takiego co sprawia, że ludzie tak pozytywnie do niego podchodzą. Bowiem kobieta znów się uśmiechała, śmiała może trochę z młodziutkiego shinobi, jednak jej nastawienie względem niego a tamtego mężczyzny wcześniej, czy choćby Ijime był tak różny.
A może to wynikało tylko z tego faktu iż jeszcze jej się nie naraził rządna rzeczą. I też dzięki temu mógł zerknąć na paczkę z prototypami broni. Zdziwił się bardzo że to właśnie u nich takową produkowali rzemieślnicy, Kaguya preferowali własne wyroby - jeśli można tak powiedzieć o ich kościanych elementach uzbrojenia.
- Oooo, ale fajne! Chociaż mam wrażenie, że dużo z tego bardziej pokłuje oponenta aniżeli go zrani. I choć wyglądają przerażająco to w rzeczywistości nie mają większego zastosowania. Ale myślę że lalkarze zdecydowanie coś z tego wybiorą aby dorzucić do swojego śmiertelnego zestawu zabawek. - powiedział po tym jak obejrzał dokładnie wszystkie narzędzia.
Na dalsze słowa kobiety lekko przekręcił głowę na bok jakby to chciał spojrzeć z innej perspektywy na nią.
- Kiedy to wygląda Pani strasznie młodo, w sumie może trochę starzej ode mnie. A zabrzmiało to trochę tak jakbyście się znali z tamtym Kogo przez kilkanaście lat. - powiedział i w sumie to tym razem on zaczął lekko chichotać.
- No ale dobrze, będę o tym pamiętał i odbiorę sobie to za swoją drogę nindo! - dodał odwzajemniając uśmiech samemu szeroko się szczerząc, jakby to miał tym czynem podkreślić powagę obranej ścieżki, którą to miał już kroczyć przez cały czas.

[Sasame]

~ 15/15 ~

~ Nagareboshi ~

~ Klanowa Misja rangi D ~

~ Może to niewiele ale to uczciwa praca ~

Kobieta zaczekała aż Młody Kaguya przeanalizuje wyroby a następnie wysłuchała jego przemyśleń na ten temat. Słysząc to pokiwała z uznaniem głową po czym wyciągnęła ze skrzynki ten najbardziej kłująco wyglądający przedmiot i delikatnie trzymając wskazała mu ukryty zbiorniczek w rękojeści.
- Słusznie zauważyłeś, nie wygląda to aż tak groźnie jakby można było się spodziewać ale tutaj jest ukryty zbiorniczek z trucizną i do każdej igły doprowadzony jest maleńki kanalik, który sprawia że w momencie kontaktu z ciałem, zaczyna wydzielać spore ilości trucizny. Dlatego też posiada tyle igieł, żeby zmaksymalizować szansę na wbicie się w tkankę, która będzie najbardziej podatna na działanie trucizny. - wytłumaczyła kobieta po czym odłożyła bron na bok.
- Bardzo ci dziękuję i uznam to za komplement, ale myślę że jestem trochę starsza niż mógłbyś się spodziewać. - powiedziała z zadziornym błyskiem w oku po czym sięgnęła do jednej z szafek za biurkiem i wręczyła Nagareboshiemu mieszek z pobrzękującą zawartością.
- Będę śledzić twoją karierę z zainteresowaniem, Nagareboshi-kun. Powodzenia i obyś trzymał się swoich postanowień. - powiedziała i skinęła do chłopca głową, dając mu do zrozumienia że wszystkie formalności zostały już załatwione.

Misja zakończona sukcesem!

[Kujaku Haruka]

Zlecenie specjalne - "Duma Pustyni" - Ranga C - "Złoto i kość"
1/14
Nagareboshi

[/color]Sprawnie poradziłeś sobie z pierwszym zadaniem, jakie otrzymałeś - nawet, jeśli po drodze miałeś nieprzyjemność poznać może i potężnego, ale zadufanego w sobie pobratymca oraz znosić bycie nazywanym "bąblem". Cóż, niestety takie życie początkującego oraz dość młodego shinobi... zapewne paru twoich znajomych w podobnym wieku spotykało się z identycznymi problemami. Jak im zaradzić? Zapewne biorąc kolejne zadania i udowadniając swoją użyteczność dla klanu oraz szerokie kompetencje. Czyny, nie słowa.

Obecnie w siedzibie władzy nadal wrzało. Wiedziałeś, że zbliżają sie wybory nowego Koteia, a przy okazji nowego Shirei-kana klanu Sabaku. Najwyraźniej miał nim zostać legendarny Ichirou, osoba znana dobrze chyba na całym świecie i zasłużona dla swojego klanu oraz Unii jak mało kto. W związku z tym, nie tylko w stolicy Unii, ale także w osadach każdego z pustynnych klanów trwały przygotowania do uroczystości z tej okazji. Rzuciło Ci się gdzieś, że jednym z elementów ma być procesja przez miasto z wykorzystaniem kilku spektakularnych marionetek Ayatsurich, sterowanych przez kilkoro członków tego klanu naraz. Nie byłeś pewny, co dokładnie przygotowuje twój klan... ale dzisiaj miało się to zmienić.

Odchodziłeś już od lady ze swoim wynagrodzeniem za ostatnią misję, kiedy ujrzałeś jakiegoś mężczyznę koło trzydziestki, o krótkiej, zadbanej brodzie i w jasnym stroju wyższego urzędnika, podchodzącego i rozmawiającego z kobietą, która dopiero co wypłaciła ci wynagrodzenie. Wyraz jego twarzy sugerował pośpiech i podenerwowanie - na tyle, że cię zaciekawiło i zatrzymałeś się parę kroków dalej. Dotarły do ciebie strzępki prowadzonej przyciszonym, ale napiętym tonem rozmowy.

- ...skąd mam wie... -
- ...teraz, to może być istot... -
- ...zdałam, większość pilnuje... -
- ...zleć doko, jeśli trze... -

Dostrzegłeś, że urzędniczka rozgląda się nieco bezradanie po sali, szukając kogoś wzrokiem... po czym zauważyła ciebie. Z wyraźnym wahaniem na twarzy, ale w końcu rezygnacją, odchrząknęła i pomachała w twoim kierunku.

- Nagareboshi-kun! Czy możesz jeszcze proszę podejść na chwilę? Chyba mam jeszcze jedno zadanie dla Ciebie. Ale jeśli nie masz siły, to oczywiście nie jest obowiązkowe!- powiedziała nieco głośniej, tak, żebyś usłyszał. Mężczyzna obok niej wydawał się teraz nieco uspokojony, chociaż dostrzegłeś, że kobieta zerknęła na niego wściekle kątem oka.

---

Urzędniczka
Urzędnik

[Nagareboshi]

Z wielką uwagą i lekko rozdziawioną buzią oglądał przedstawiane przez urzędniczkę bronie. W sumie warto zapamiętać wygląd i działanie takowych przedmiotów. Nigdy nie wiadomo czy taka wiedza nie okaże się zbawienna dla chłopaka i może uratować mu życie? Kiedy omawiała kanaliki przez które płynie trucizna sam zastanawiał się czy w jego kostnej bronili dało by się coś takiego zrobić, tak aby zamiast szpiku był takowy otwór aby wypełnić go trucizną. Tylko gdzie trzymać truciznę? Wtedy teoretycznie musiałby ją mieć już w swoim ciele i jakoś przy odbywaniu broni lub wyciąganiu kości z ciała pokrywałby nią swój oręż.
Jednak on w ogóle nie znał się na truciznach, nigdy jakoś nie potrzebował ich stosować, a i jego wiedza ograniczała się do tańcu i bezpośredniej walki, aniżeli skrytobójstwa.
- Mam taką nadzieję, no i że miłej będziesz mnie wspominała niż tamtego Kogō. - Uśmiechnął się od ucha do ucha i widząc mieszek z zapłatą za wykonane zlecenie uśmiechnął się jeszcze bardziej, co zdawało się być niemożliwe do wykonania, a jednak cieszył się całym sobą odbierając swoją pierwszą tak wielką nagrodę. - Do następnego razu Kakka - sama - powiedział do kobiety, po czym rozejrzał się po pomieszczeniu, panował tutaj wyjątkowy chaos i zaczął się zastanawiać czy tutaj zawsze tak wyglada.
Przypomniał sobie że zbliżały się dwie spore uroczystości, więc to mogło być powodem tego całego zamieszania. Nie zdążył się oddalić nawet kiedy to podszedł do nich jakiś urzędnik i zaczął rozmawiać z kobietą.
Ciężko mu było podsłuchać całą rozmowę i wyłapał jedynie jakieś urywki, które mu nic nie dały. Po tym spojrzenie urzędniczki znów na nim spoczęło i zawołała go po imieniu. W sumie miał jeszcze bardzo dużo energii i czuł lekki niedosyt wykonując wcześniejszą misję. Chciał się sprawdzić, czy już ma jakieś szanse aby wkroczyć do tego brutalnego świata, czy dalej będzie musiał uchodzić za tego bąbelka.
Ruszył pospiesznie do biurka i stanął spoglądając to na kobietę to na mężczyznę.
- Oczywiście że mam jeszcze sporo siły i co mam zrobić? - odpowiedział na pytanie o nastawił się bardziej aby wysłuchać dokładniejszego opisu nowego zadania.

[Kujaku Haruka]

Zlecenie specjalne - "Duma Pustyni" - Ranga C - "Złoto i kość"
2/14
Nagareboshi

Wróciłeś do lady, stając ponownie naprzeciw - teraz już dwójki - urzędników. Kobieta spojrzala jeszcze raz niepewnie na Ciebie, po czym wzięła głębszy oddech i wypuściła powietrze, uspokajając się nieco.

- Świetnie. Zatem... dostaliśmy coś trochę bardziej skomplikowanego, co trzeba sprawdzić. Jeden z członków trupy akrobatów - kluczowy wręcz jej członek, podobno niezbędny do udanego pokazu podczas obchodów - zaginął, nie widziano go od dwóch dni. Trzeba będzie przeprowadzić małe dochodzenie i odnaleźć go, zanim zaczną się obchody. Wystawię ci jeszcze oficjalny dokument z pieczęcią, potwierdzający, że zajmujesz się to sprawą, gdyby komuś nie wystarczyła twoja ranga. Jest podej... -

- Zapewnie zapił gdzieś w którymś ryokanie, świętując jeszcze przed obchodami. Ci pseudo-shinobi, co nie służą klanowi to zawsze takie lekkoduchy i łajzy. - prychnął jej towarzysz, na co kobieta przewróciła oczami.

- ...jest podejrzenie, wystosowane przez jednego z członków trupy, niejaką Sanada Orohime, że ktoś mógł go porwać, albo zabić. Jesteś pewny, że chcesz się podjąć tego zadania? Mogę znaleźć coś prostszego, jest dużo pra... -

- Och, nie rób z niego takiego dziecka, ile on ma? Czternaście lat? - urzędnik otaksował Cię wzrokiem. - Poradzi sobie z tym bez problemu, najwyżej będzie musiał wstąpić do jakiejś Yuukaku... nic mu się nie stanie. -

- No dobrze, w każdym razie... co myślisz? Podejmujesz się, czy poszukać czegoś innego? -

Było dość jasne, że urzędniczka nie wierzyła w twoje siły i chciała cię odwieść od zlecenia, w przeciwieństwie do jej towarzysza, który najwyraźniej dość mocno był przekonany zarówno o prostocie misji, jak i twoich kompetencjach.

---

Urzędniczka
Urzędnik

[Nagareboshi]

Już pierwsze słowa wypowiedziane przez kobietę sprawiły, że na jego twarzy odmalowało się żywe zainteresowanie, a w oczach buchnął żar nadziei. Nadziei na to, że w końcu będzie mógł sprawdzić swoje umiejętności. Następne słowa nieco zbiły go z tropu. Śledczy Nagareboshi?! Tego jeszcze w teatrze lalek w Sabishi nie grali... Co w ogóle potrzebne jest aby być śledczym? Nie wspominając już kompletnie o tym, jakie to cechy powinien posiadać dobry śledczy.
Z pewnością musi wiedzieć kogo tak w ogóle ma szukać. A imię i zawód wykonywany to może być za mało.
- Mamy jakiś jego rysopis, albo obraz tego jak wygląda ten mężczyzna, to by bardzo pomogło mi w poszukiwaniach. - powiedział chłopak wbijając wzrok to w jedno to w drugie.
Po krótkiej wymianie zdań między kobietą i młodziutkim shinobi, a także przerwaniem przez mężczyznę - chłopak przekręcił głowę lekko na bok i może nie tyle złością w oczach, a raczej pewnym rozbawieniem rzucił do niego:
- A więc do tej pory to ja też byłem lekkoduchem i ŁAJZĄ, bo nie wykonywałem misji dla klanu? - Po tym mimo wszystko uśmiechnął się szeroko, jakby chciał pokazać, że wcale się nie obraził na te określenia, bo wiedział, że to chodziło o trochę inny typ ludzi. Jednakże na różny sposób można było interpretować jego słowa, co postanowił nieco wykorzystać młody Kaguya.
Nie to, że z pierwszym określeniem względem siebie się nawet i trochę zgadzał, nawet więcej, do tej pory uważał się za lekkoducha, jednak ciężko winić za to trzynastolatka i mieć o to do niego pretensje. Nie ważne w jakich by to przyszło mu żyć czasach.
Dostrzegł fakt iż tamten wchodził jej w słowa za każdym razem kiedy to chciała jakoś go zniechęcić do tej misji, a jego zapewnienie, że nawet on, taki amator się nawet do tego nadaje uświadomiła go w fakcie o dwóch rzeczach. Po pierwsze naprawdę potrzebowali jego pomocy, bo wszyscy bardziej doświadczeni nawet doko byli czymś zajęci i niestety nie mieli w kim wybierać, a po drugie, że musiało im bardzo zależeć na znalezieniu tego mężczyzny. Więc nie mógł zawieść klanu już pierwszego dnia odmawiając choćby próby odnalezienia go. Co w sumie sprawiło iż w głowie pojawiła się kolejna myśl i pytanie, choć tak poniekąd miał ich co najmniej tuzin.
- Misja będzie zakończona sukcesem tylko wtedy jeśli go odnajdę żywego, czy niezależnie od jego... stanu? Bo było wspomniane, że ktoś mógł go zabić. Więc na to nie mam jakby wpływu. Wiadomo, że postaram się jak najszybciej go znaleźć... No ale wiadomo... Nie wiem co znajdę. - zapytał się Nagareboshi robiąc minę jakby włożył do ust całą cytrynę i teraz po przegryzieniu jej miał to nagle połknąć za jednym razem.
- No i kolejne pytanie, kim jest dla celu poszukiwań ta kobieta? No i dokładniej kim ona jest, jak wygląda, czym się zajmuje w tej trupie akrobatycznej? - Jednego białowłosy Kagujka nie mógł sobie nigdy zarzucić, że był ślepym i nieanalizującym szybko otoczenie i sytuację w której się znalazł osobnikiem. Więc może jest jakaś szansa na to, że rodzaj misji padł na odpowiednią osobę i istnieje choćby cień szansy na to, że zadanie może się mu udać wykonać z pełnym sukcesem?
Tym bardziej, że właśnie takiemu dzieciakowi, no i już miał pewien pomysł jak największą słabość przekuć w swój największy atut.
- Tak, podejmuję się tego zadania, no ale przydałby mi się jakiś dokument potwierdzający w tym przypadku moje kompetencje w sprawie poszukiwań i zadawania niewygodnych pytań w przypadku tego śledztwa. - Przytaknął potwierdzająco głową na koniec, że chce tego zadania.