Cesarskie Więzienie Fuyuhany

[Boyos]

---

Fabuła Więzienna

Arii

---

Opowiedziałeś się jednoznacznie za faktem, że nie jesteś ani za Cesarzem, ani za Mikoto, ale jednak z ich dwójki to chyba lepsza Mikoto. Co prawda, to wszystko i tak zależy gdy stoły się odwrócą, ale jednak rozwiązania siłowe każdego problemu nie są kluczem do sukcesu. Na Twoje słowa Shoken pokiwał głową i ruszył w kierunku jednej z alejek, wyrzucając najpierw ostatniego kiepa przez okno. Podszedł do regału i wyciągnął jedną z książek, po czym podszezdł do Ciebie i ją wręczył.
- Dualizm polityczny według Nozuki Kaneya. Wiedziałeś, że Pani Wychowawczyni kiedyś zajmowała się też polityką? - powiedział, wykrzywiając jedną wargę w dziwny uśmiech. - Poczytaj sobie, bo to ciekawa lektura, a jeszcze ciekawsza osoba. To, że jebiemy cesarskich, nie oznacza, że nie możemy znać przeciwnika. A w jej przypadku...cóż, to akurat jeszcze bardziej interesujące. - dodał.

Książka nie była aż tak zakurzona, a na okładce była ilustracja kobiety, która przypominała wychowawczynię, którą znasz. Wyglądała ona zdecydowanie młodziej, niż obecnie, a i teraz nie wygląda na starą. W jakim wieku musiała wydać książkę? 16 lat? Tym bardziej zdawała się być intrygującą postacią, skoro w takim wieku podejmowała takie tematy.
- W tej książce opisuje, że gdy dwóch politycznych oponentów ściera się ze sobą, dzielą najczęściej społeczeństwo, co sprawia, że jedni i drudzy są przy władzy. Na zmianę. To bardzo stary system sprawowania rządów. Co prawda, czasem zdarzy się, że kogoś się poświęci, ale...czy zmienia to obraz ogółu? - sam Shoken był również postacią bardzo ciekawą. Ile musiał odsiedzieć i w jakim wieku, a przede wszystkim za co? Chłopak był oczytany, ale potrafił zachować równowagę w grypsowaniu i byciu "ulicznikiem". Czy z tego wynikał jego szacunek wśród innych osadzonych?
- A co papierka ze zrezygnowania z grypsowania no to cóż...pokazała Ci Twoje miejsce w szeregu. I tak zrobiła to dość subtelnie, bo mogła Cię ostrzej wkręcić, za co można być uznanym za najgorszy sort. Najważniejsza zasada - nigdy nie możesz dotknąć żadnego klucza. A przede wszystkim od celi. Nigdy. - chłopak wypowiadając to, był śmiertelnie poważny.
- Nie da się jednoznacznie powiedzieć Ci, co zrobi. Ta kobieta jest bardzo inteligentna, mądra, oczytana, zna zasady, ma kontakty, czyli generalnie przebija Cię we wszystkim. Najbezpieczniej nie będzie sobie z niej robić przeciwnika. W norze pająka nie wygrasz z pająkiem, czy jakoś tak. I nie, nikt tu nie zagląda. Żaden awanturnik nie przyjdzie do biblioteki, a też Ci sprytniejsi nie robią kłopotów.

Po tych słowach otworzyły się drzwi i strażnik machnął ręką, by kończyć wizytację. Mogłeś zdecydować czy zabrać książkę, czy ją zostawić.
---

Oddziałowy Mizan
Ametsu Haranibu - klik
Kuziwa Atsudashi - klik
Doruno Hironoru - klik
Moken Mareboru - klik
Minda Hoshisu - klik
Nozuki Kaneya - klik
Shoken Yune - klik

[Arii]

Fabuła Więzienna

394 rok, Fuyuhana

---

Cała rozmowa wyglądała całkowicie inaczej, niż można by się było spodziewać. Shoken, mimo że twardą ręką trzymał się zasad więzienia, w którym przyszło mu żyć nie wydawał się zwykłym bandytą, ale kimś oczytanym i rozumiejącym całkowicie politykę Cesarstwa i stron, które próbowały kontrolować dwie wyspy. Arii mógł wiele wyciągnąć z tej rozmowy i dużo mu to rozjaśniło, ale dało również powód, żeby ponownie spotkać się z Nozuki. Nie czuł się zadowolony z tego powodu, ale jakoś musiał zarobić na przyszłe przesyłki i wiadomości, które planował przekazywać. Odetchnął, gdy dostał do rąk książkę. -Ciekawe…- nie wydawała się mu, aż tak… rozgarniętą. Kto by sądził, że psychiczna pani opiekun, kierownik może pisać takie rzeczy. Mógł zostawić tą książkę w bibliotece, ale musiał poznać wroga i jego sposób myślenia a co może być od tego lepsze niż lektura spisana przez taką osobę? Nic.

-Całkiem sporo mi wyjaśniłeś. Dzięki za to… Będę chciał z tobą jeszcze pogadać o jednej osobie, ale to może innym razem… jak znajdzie się czas.- uśmiechnął się do niego. Możliwe, że się domyślił o kogo mu chodzi. Mieli problem z tą samą osobą, tak się mogło wydawać po pierwszej interakcji w celi. Teraz będzie trzeba czekać na to co się wydarzy z tą sznytą… jak to będzie wyglądać? Prawdopodobnie zrówna się w hierarchii z Kuziwą i Mokenem, ale sprawa sądowa mogła go podnieść do rangi Shokena… -Nie pozostaje mi nic innego jak ambulatorium, co nie?- zażartował sobie do łysego. Skoro kobieta go chciała ustawić to mógł udawać, że tak jest. Możliwe, że była inteligentna, ale póki to Arii kontrolował ciało i umysł, nie był gorszy od niej w tej kwestii. Dodatkowo poczuł ekscytację na myśl, że mógłby tutaj leczyć i pomagać. Chciał znowu poczuć jak to jest… nie ranić a ratować kogoś. O ile były tutaj takie przypadki. Chociaż możliwe, że to też przemyślana akcja tej szurniętej kobiety, aby siedział ze strażnikami, których Rzeźnik skopał na dachu…

Nie pozostało zbyt dużo czasu, dlatego pochyli głowę przed Shokenem i następną minutę poświęcił na podejście do grupki jaraczy, którzy siedzieli z Mokenem. -Chcieliście mnie chyba poznać. Więc witam się z wami i…- i cholerny strażnik mu przeszkadza. Uśmiechnął się i nie zamierzał za długo czekać i gdy tylko inni ruszyli zrobił to samo. Chciał właśnie zacząć budować lekko swoją sławę w więzieniu, aby ją utrzymać z plotek, które mogły powstać, ale los chciał inaczej. Podszedł do wyjścia podrzucając książkę z dłoni do dłoni. -Biorę.- oznajmił i nie wiedział czy dostanie zgodę, ale raczej nie byłoby z tym problemu. Miał taką nadzieję, książka nie miała być tylko lekturą…

---

  Ukryty tekst

[Boyos]

---

Fabuła Więzienna

Arii

---

Rozmyślania na temat Nozuki dużo Ci powiedziały, ale najwięcej chyba rozmowa z samym Shokenem, który wręczył Ci książkę, która zaciekawiła Cię od samego początku. Powiedziałeś, że chcesz o kimś jeszcze, na co chłopak tylko skinął głową. Jednak co do ambulatorium, to uniósł brew, jednak momentalnie ją potem opuścił.
- To jest tak, że leczysz tylko naszych, więc jak przyjdzie jakiś cesarski to odmawiasz mu pomocy. Tylko pod takim warunkiem możesz tam pracować. - doprecyzował.

Na sam koniec powitałeś i pożegnałeś jednocześnie ekipę i tym samym wizyta w bibliotece dobiegła końca. Bez większych przygód wróciliście na celę. Ametsu wraz z Kuziwa akurat rozgrywali partyjkę w kości i niezbyt przejęli sie Waszym powrotem. Miałeś więc chwilę czasu na przeczytanie kilkunastu stron spisanych przez Nozuki.

Rozdział 1 – Wprowadzenie: Czym Jest Dualizm Polityczny?
Dualizm polityczny – tradycja czy konieczność?
Autor: Nozuki Kaneya, 16 lat

Polityka shinobi od wieków opiera się na skomplikowanym systemie władzy, który łączy dwie dominujące siły: Shirei-kanów, czyli liderów wiosek ninja, oraz Daimyo, władców niezależnych. Mówi się, że ten system zapewnia równowagę, że jest niezbędny, by zapobiec tyranii jednej ze stron. Ale czy naprawdę? Czy rzeczywiście potrzebujemy dwóch oddzielnych ośrodków władzy, aby nasze społeczeństwa działały sprawiedliwie i sprawnie?

Osobiście, uważam, że taki system, choć stary i zakorzeniony w naszej historii, jest jedynie wynikiem przestarzałej potrzeby kontrolowania sił, które dawno temu straciły swoje prawdziwe znaczenie. W mojej książce chcę przyjrzeć się, dlaczego dualizm polityczny jest tak silnie związany z naszą rzeczywistością i jakie konsekwencje – zarówno te jawne, jak i ukryte – niesie za sobą dla zwykłych ludzi, a zwłaszcza dla nas, shinobi.

Kiedy mówię o dualizmie politycznym, nie mam na myśli tylko formalnych podziałów władzy. Mówię o dwoistości, która przenika każdy aspekt naszego świata. Z jednej strony mamy wioski ninja, które służą społeczeństwu, zapewniając ochronę i siłę. Z drugiej, mamy Daimyo – często oderwanych od codziennych realiów władców, którzy mimo wszystko mają kluczowe znaczenie dla funkcjonowania wiosek. Czy to naprawdę musi tak wyglądać? Czy nie ma innej drogi?

Rozdział 2 – Historia Dualizmu: Jak Do Tego Doszło?
Aby zrozumieć, skąd wziął się dualizm polityczny, musimy spojrzeć na historię. W dawnych czasach, jeszcze przed powstaniem zorganizowanych wiosek ninja, Daimyo mieli niemal absolutną władzę nad swoimi terytoriami. Byli monarchami, którzy kontrolowali wszystko – ziemię, ludzi, zasoby. W pewnym momencie pojawiła się jednak potrzeba siły militarnej, która mogłaby zapewnić ochronę i przynieść stabilność. Tak powstały pierwsze grupy ninja, a później wioski ninja. Kage stali się liderami tych nowych wspólnot, organizując ich życie, kształcąc wojowników i odpowiadając za bezpieczeństwo.

Od tego momentu władza została podzielona. Daimyo kontrolowali polityczne decyzje, ale to Shirei-kanowie dysponowali realną siłą – ninja, którzy mogli bronić lub atakować. Wydawałoby się, że to naturalna ewolucja społeczeństwa, że potrzebujemy zarówno władzy politycznej, jak i militarnej, które nawzajem się kontrolują. Jednak czy to naprawdę ewolucja, czy raczej kompromis wynikający z braku lepszych rozwiązań?

Czy to, że taki system funkcjonował przez tyle lat, oznacza, że jest właściwy? Wielu historyków broni dualizmu politycznego, twierdząc, że zapobiegał on wojnom domowym i stabilizował regiony. Ale czy nie jest tak, że ten system również generował konflikty? Wielokrotnie widzieliśmy, jak interesy Daimyo kolidowały z potrzebami wiosek ninja, co prowadziło do napięć i wojen.

Dlatego moim zdaniem, patrząc na historię, widzimy więcej przykładów, kiedy ten dualizm zawiódł, niż kiedy rzeczywiście działał sprawnie. Może nadszedł czas, abyśmy przemyśleli ten model na nowo.

Rozdział 3 – Analiza Współczesnej Rzeczywistości
Dziś, w czasach względnego pokoju, dualizm polityczny staje się jeszcze bardziej skomplikowany. Z jednej strony, mamy system Shirei-kanów, który działa coraz sprawniej – wioski są samowystarczalne, rozwijają technologie, edukują nowych shinobi. Z drugiej strony, Daimyo wciąż pozostają kluczowymi postaciami politycznymi, których władza wydaje się być raczej symboliczna, choć nadal kontrolują oni wiele aspektów życia społecznego, jak podatki czy administracja.

Jednakże, im bardziej przyglądam się temu systemowi, tym bardziej dostrzegam jego wady. Shirei-kanowie mają realną władzę nad swoimi ninja, ale jednocześnie muszą podlegać decyzjom Daimyo, które nie zawsze mają na uwadze dobro wioski. Wielokrotnie widzieliśmy, jak wrogie interesy polityczne pomiędzy Daimyo prowadziły do zniszczenia jedności shinobi, którzy w gruncie rzeczy powinni współpracować dla dobra ogółu.

Czy to naprawdę fair, że władcy, którzy często nie rozumieją specyfiki życia ninja, decydują o wojnach, sojuszach czy innych kluczowych sprawach? Moim zdaniem, dualizm polityczny coraz bardziej przypomina przestarzały model, który hamuje rozwój naszego społeczeństwa. W świecie, który dynamicznie się zmienia, potrzebujemy systemu, który będzie elastyczny, a nie opartego na starych, sztywnych strukturach.

Rozdział 4 – Krytyka Dualizmu: Czy Jest Inne Rozwiązanie?
Kiedy zastanawiam się nad dualizmem politycznym, nie mogę pozbyć się myśli, że jest to system zaprojektowany bardziej z myślą o podtrzymywaniu istniejących przywilejów niż o prawdziwej równowadze władzy. Dlaczego władza musi być podzielona? Czy naprawdę nie możemy oprzeć naszego społeczeństwa na bardziej spójnych i logicznych zasadach, gdzie decyzje podejmowane są w sposób, który lepiej odpowiada na realne potrzeby?

Wydaje mi się, że wprowadzenie większej autonomii wiosek ninja mogłoby przynieść lepsze efekty. Zamiast podlegać decyzjom politycznych elit, Shirei-kanowie powinni mieć swobodę działania, opierając swoje decyzje na rzeczywistych potrzebach ludzi. Zrozumienie tego, co się dzieje na poziomie lokalnym, jest kluczowe, a Daimyo wydają się zbyt daleko od codziennych problemów, by podejmować odpowiedzialne decyzje.

Oczywiście, nie sugeruję, że pozbycie się Daimyo rozwiąże wszystkie problemy. To bardziej skomplikowane. Jednak wydaje mi się, że system oparty na współpracy i prawdziwej odpowiedzialności mógłby działać lepiej niż dualizm, który zamiast równoważyć siły, często prowadzi do chaosu i braku klarowności.

Z lektury wyrwał Cię apel wieczorny, gdzie jak zawsze odbyło się liczenie i tym samym można uznać, że dzień został zakończony. No, prawie zakończony. Stół na środku celi został posprzątany, światła pogaszone i zostaliście tylko przy samych świeczkach. Shoken zaprosił Cię gestem na krzesło, a sam wyjął coś w rodzaju pióra. Dopiero przy bliższym przyjrzeniu się, zrozumiałeś, że to jakaś maszynka do tatuażu.
- Ja, Shoken Yune nadaję Ci pierwszą sznytę i witam w rodzinie grypsujących. - powiedział wyniośle, a następnie chciał Twoją rękę, by móc wydziarać na niej kreskę w poprzek ręki. Dość grubą kreskę.
- To chyba jedna z najszybszych inicjacji, jaką widziałem. - powiedział Ametsu, stojąc wraz z Kuziwą i majstrując coś przy kubkach i garnkach. Parzyli wodę i co chwilę coś dosypywali.
- Kurde jak Cię pierwszy raz zobaczyłem to myślałem, że nie dasz rady, a tutaj proszę. Szkoda ze Doruno nie dożył tego widoku.
- On akurat miał to wszystko w dupie, dla niego liczył się tylko ten jego wulkan i notatki. - mruknął Kuziwa.
- To co, gotowy? Chwilę będzie boleć.
---

Oddziałowy Mizan
Ametsu Haranibu - klik
Kuziwa Atsudashi - klik
Doruno Hironoru - klik
Moken Mareboru - klik
Minda Hoshisu - klik
Nozuki Kaneya - klik
Shoken Yune - klik

[Arii]

Fabuła Więzienna

394 rok, Fuyuhana

---

Oczywiście, że były zasady dotyczące tego, jak ma pracować w danych częściach więzienia. Nie zdziwiły go, miał z tyłu głowy, że tak będzie to wyglądać i nawet mu to pasowało. Wrócili do celi i miał chwilę dla siebie. Zaczął intensywnie zgłębiać lekturę, którą zabrał ze sobą. Uniósł brew po pierwszym rozdziale i z każdym kolejnym zdaniem się jeszcze bardziej dziwił. Miała wtedy 16 lat... Było to dla niego dziwne, że tak młoda osoba miała już takie przemyślenia i udowadniała swoje racje. Jeszcze bardziej go zaintrygowała... Była znakiem zapytania, którego nie potrafił rozgryźć. Z całej zadumy wyrwał go mały apel, liczenie i zamknięcie celi. Kolejny straszny dzień się skończył. Sytuacja na dachu, śmierć Doruno wydawały się już jakimiś odległymi sytuacjami a przecież to się dopiero co wydarzyło. Czy tak wyglądała codzienność więzienia? Wszystko tak szybko przemijało? Usiadł na wskazanym krześle, zdziwił się, że "pasowanie" go na gita trwało kilka sekund i nagle w ręce Shokena pojawiło się dziwne pióro a z tyłu inni mieszali, jakieś dziwne rzeczy w gorącej wodzie. Uniósł wyżej brew... Próbował rozpoznać składniki, aby móc stwierdzić, co przygotowują, ale musiał odpowiedzieć. -Rób.- zwięźle przyjrzał się swojej ręce i temu, co właśnie miało się na niej pojawić. Właśnie zrobił pierwszy krok, aby już nigdy nie wrócić do tego kim był. Teraz miała zacząć się prawdziwe życie więźnia Fuyuhany.

---

  Ukryty tekst

[Boyos]

---

Fabuła Więzienna

Arii

---

Lektura dała Ci rzut na to, kim mogła w przeszłości być wychowawczyni. Jakie procesy zaszły, że odkręciło się to i stała się kim się stała? A może to wszystko gra, w której ma swoją własną szachownicę i próbuje coś zdziałać? Tylko co? Na to pytanie narazie nic nie podsuwało Ci odpowiedzi, więc nie miałeś innej opcji jak czekać.

Podczas Twojej inicjacji zaintrygował Cię wywar. Co więcej, wiedziałeś doskonale co robią, bo nie była to żadna tajemnica. Parzyli coś w rodzaju wywaru z kawy i herbaty, ale taki bardzo gęsty.
- Zobaczysz jak to klepie, hehe. - powiedział Ametsu, wyraźnie zadowolony.

Ciekawe było to, że Kuziwa wydawać się mogło, że zmienił nastawienie do Ciebie. Nie prowokował Cię w żaden sposób, ani nawet nie patrzył. Chyba dobrze bawił się z Ametsu robiąc wywar. Moken zaś leżał na łóżku i podrzucał sobie piłeczkę, łapiac ją co chwilę i ponownie podrzucając.

Ty zaś siedząc patrzyłeś, jak Shoken kazał podwinąć Ci rękaw i tym samym dziwnym urządzeniem zamoczył igłę w jakiejś czarnej cieczy. Trochę wyglądała jak smoła, ale była ciut rzadsza. Nachylił się i powolnym ruchem wbijał igłę i Twoja skóra zaczynała mieć widoczną czarną sznytę. Co prawda to prawda - bolało, ale też bez przesady. Wytrzymałeś to bez problemu.

Po całym procederze wszyscy zerwali się i zobaczyli, że rzeczywiście jesteś już jednym z nich. Moken uścinął Ci dłoń, Ametsu poklepał po barku, nawet Kuziwa delikatnie skinął głowa. Shoken schował wszystko i wyjął kości z kartami, po czym Ametsu przyniósł gar zaparzonego roztworu, który jeszcze parował.
- Dajcie spokój, młody rano będzie rzygał jak kot, hehe. - skomentował Moken, rozdając wszystkim szklanki.
- Jak widzsiz, nie mamy możliwości mieć Sake, ale możemy robić zacier. Tylko, że to na deser, narazie pijemy w starym stylu, gdzie wyparzało się bardzo mocną herbatę z kawą i to piło. Inny rodzaj najebania, więc możesz się poczuć, jakby Ci miało serce wyskoczyć. W każdym razie, witamy w rodzinie. - na te słowa, wszyscy rozlali sobie szklanki i zaczęli pić.
- Znasz zasady Cesarskiego Walca? - zapytał Kuziwa.

Była to odmiana gry w karty połączonej z kośćmi, ale nigdy nie zdarzyło Ci się w to grać. Kojarzyłeś jedynie, że grają w to w największych melinach i podobno ma to jakieś specyficzne zasady, jednak koniec końców była to gra dotycząca ciężkiego hazardu. Ludzie przegrywali w to dobytek.
---

Oddziałowy Mizan
Ametsu Haranibu - klik
Kuziwa Atsudashi - klik
Doruno Hironoru - klik
Moken Mareboru - klik
Minda Hoshisu - klik
Nozuki Kaneya - klik
Shoken Yune - klik

[Arii]

Fabuła Więzienna

394 rok, Fuyuhana

---

Gdy poczuł, jak igła wbiła mu się w skórę trochę się skrzywił. Ale nie był to ból nie do zniesienia. Na pewno dostanie z buta od strażnika z jego glanów było boleśniejsze. Pierw powstał delikatny zarys a później całą reszta. Chłopaki nadal coś tam majstrowali w kociołku a skupiony Shoken dziergał. Gdy skończył wszyscy złożyli mu w jakiś sposób gratulacje. Gdzieś w środku Rzeźnik zrobił coś podobnego na swój dziwny mentalny sposób. Ariiemu zrobiło się dziwnie na sercu. Jeszcze rok temu siedział w gabinecie Nishinoyi składając jego skata i ucząc się praktycznych umiejętności… przechadzał się z Yoko po słodowym Parku… to była jego prawdziwa rodzina, bo jego biologiczna całkowicie nią nie mogła być. Ale kiedy i stracił przez rewolucję tą dwójkę… był sam. A teraz tym jednym tatuażem w Cesarskim Więzieniu dołączył do kolejnej familii, może patologicznej, ale nic innego nie miał i musiał to zaakceptować. Musiał nauczyć się nowego funkcjonowania, bo już niedługo mógł pożegnać się ze swoją głową a zawsze mieć kogoś kto przez chwilę o tobie pomyśli.

Gdy skończyli tatuaż mogli przejść do dalszej części czyli małego przyjęcia z grami. Cesarski Walec - kojarzył to z karczmy, w której przesiadywał ze zwojami, kiedy nie chcieli przedłużyć mu dyżurów w szpitalu, ale nie znał konkretnych zasad i na czym miało to polegać. -Kojarzę z nazwy, ale nigdy nie miałem okazji poznać zasad i zagrać partyjki.- szczerze. Nie zamierzał udawać, że umie w to grać tym bardziej, że będzie trzeba coś postawić, żeby grać.

---

  Ukryty tekst

[Boyos]

---

Fabuła Więzienna

Arii

---

Twoja inicjacja w nowej grupie przebiegała bez większych przeszkód. Pierwszy raz mogłeś na spokojnie opuścić gardę i zacząć integrować się w towarzystwie. Co prawda Kuziwa wyjaśnił Ci zasady, trochę się pośmialiście ale to wszystko co pamiętasz.

Obudziłeś się na swojej pryczy. Pierwsze co poczułeś to potworny ból głowy. Chciało Ci się wymiotować, a w całej celi śmierdziało od papierosów. Nie masz pojęcia, co się stało. Czy ten wywar był taki mocny? Piłeś go ze wszystkimi, a potem...jak tylko starałeś się sobie przypomnieć, to głowa robiła Ci istne piekło.

Rozejrzałeś się po celi i zobaczyłeś, że panuje w niej niesamowity rozgardiasz. Powywracane stoły, krzesła, coś rozlane, zaschnięte. Teraz coś Ci świtało dopiero. Jak graliśćie w Cesarskiego Walca, Shoken później wyjął jakiś garnuszek z wywarem, który smakował chyba gorzej niż mogłoby smakować łajno wymieszane z mocno dojrzewającą na słońcu rybą, ale miało moc prawdziwego alkoholu.

Nagle usłyszałeś dźwięk z łazienki i wiedziałeś, że nie obudziłeś się sam z siebie. Ktoś rzygał i to tak głośno, że wszystko odbijało się echem. Nagle ktoś spuścił wodę i zobaczyłeś wychodzącego Ametsu. Wyglądał pewnie podobnie do Ciebie - koszulka miała zaschnięty krawat z bełta, był w samych majtkach. Co ciekawe, jego pięść była rozwalona i jakoś zabandażowana w dość improwizowany sposób. Jednakże chyba to Ty mu ją bandażowałeś, bo coś miałeś prześwit...ale z jakiego powodu?
- Ja pierdole...nie wiem czy to przeżyje. - powiedział, patrząc na Ciebie zmęczonym wzrokiem i oparł się na ścianie.
- Dawno tak się nie nachlałem. - usłyszałeś głos na dole, pod sobą.
- Ale żeście odjebali wczoraj Arii, ale Kuziwa chyba ma gorzej. - dodał i rzeczywiście, poczułeś jakieś dziwne swędzenie na ręku. Spojrzałeś i miałeś na przedramieniu rozdrapaną ranę, w miejscu gdzie przebiegała sznyta. Była to płytka rana, ale nie była w żaden sposób opatrzona dokładniej, stąd miałeś całą rękę w zaschniętej krwi.

Dźwięk kroków zbliżył się do celi i ta otworzyła się. W drzwiach stał najpierw Shoken, a za nim oddziałowy Mizan. Shoken wyglądał...prawie idealnie. Był ogolony, czysty i w stroju więziennym, który wydawał się być nietknięty wczorajszą zabawą.
- Arii, do wychowawczyni. Ogarnij się, bo potem jedziesz odrazu na rozprawę. Zmienili termin. - to powiedziawszy, zatrzasnął drzwi.

No to masz przejebane.
---

Oddziałowy Mizan
Ametsu Haranibu - klik
Kuziwa Atsudashi - klik
Doruno Hironoru - klik
Moken Mareboru - klik
Minda Hoshisu - klik
Nozuki Kaneya - klik
Shoken Yune - klik

[Arii]

Fabuła Więzienna

394 rok, Fuyuhana

---

Arii obudził się z ogromnym bólem głowy. Czuł, że nie da rady ruszyć się, aby nawet się podnieść. Westchnął i gdy poczuł, jak zionie alkoholem lub czymkolwiek co pili zakrył usta… czuł, że zaraz zwymiotuje. Takie odgłosy słyszał z kibla i jeszcze bardziej zachciało mu się dołączyć do tej pięknej kakofonii. Nawet nie wiedział, kiedy odpłynął… nigdy w życiu nie pił alkoholu, nie wiedział jak to jest doświadczyć urwanej sesji ze znajomymi. Nic nie pamiętał… miał jakieś przebłyski wspólnej zabawy, ale całkowicie nie mógł sobie przypomnieć co się wydarzyło, gdy zaczęli grać. Spojrzał się na swoją rękę… na rękę Ametsu… na brak Kuziwy i Shokena… ruszył z koi wychylony. Gdy dotknął zimnej posadzki zachwiał się. Celą wyglądała jak pobojowisko. W myślach nawet nie wyczuwał obecności Rzeźnika. Ciężko było mu się na czymkolwiek skupić, aż w końcu otworzyła się cela. I doszły bardzo złe informacje. Tego się całkowicie nie spodziewał, ale jak je tylko przyjął, przeszedł obok Ametsu przeciskając się w przejściu i rzygnął. Poczuł swędzenie spowodowane dziwną raną na sznycie. Dopiero teraz zrozumiał, że coś się wydarzyło między Nim a Kuziwą. Było źle. Dodatkowo gdzie był śluzowa, dlaczego Zamerski miał rozjebaną rękę? Dlaczego Shoken wyglądał, jakby nic się nie wydarzyło? Pędziły mu myśli w głowie, ale na nic się to zdało. Przemył gębę wodą zamoczył dłoń w niej i przemył ranę. Oparł dłoń o ścianę. Nigdy nie czuł się tak parszywie… -Co się kurwa tutaj wydarzyło?- nie miał za dużo czasu do namysłu, dlatego ogarnął się do końca. Zaczesał włosy do tyłu i wyszedł z kibla ledwie żyjąc. -No to zaczynajmy ten cyrk w prześwicie myśli…- poczuł jakby zrobił coś złego i miałoby się to obrócić przeciwko niemu… ale czy na pewnie robił coś złego. Spojrzał się na chłopaków. Moknie i Ametsu nie wyglądali na zgorszonych… czyli nie było tak źle. Ale dlaczego Shoken… kolejne atuty posiadania lepszych warunków? Czemu czuł, że coś z nim teraz nie grało i trzeba było uważać? A może to zbytnia gonitwa myśli i wszystko skupiło się na Kuziwie? A co jeżeli ten wywarł uwolnił Rzeźnika, tego prawdziwego i nie mógł się powstrzymać od wykonania samosądu? Wyciągnął ręce w stronę Mizana. Już z spóźni. Gówno z garnka się wylało i trzeba było iść dalej. Ciągle czuł, że zaraz zwymiotuje, ale starał się powstrzymać, żeby nie zrobić przed nikim kolejnej sceny. Chociaż może ta by trochę oddaliła sąd? Skąd w ogóle tak szybki termin? W głowie pojawił mu się obraz ptaka, który przesłał wiadomość… Nie, to nie mogło być to… Prawda? Spojrzał się na łysego… i zdał sobie sprawę, że ktoś go właśnie ogrywał…

---

  Ukryty tekst

[Boyos]

---

Fabuła Więzienna

Arii

---

Wiele Twoich myśli było urwanych, ponieważ ból głowy nie pozwalał Ci się za bardzo skupić. Gdy cela zatrzasnęła się, Shoken popatrzył na Ciebie i Ametsu, stojąc cały czas w miejscu. Analogicznie, Ty i Ametsu patrzyliście na Shokena z niedowierzaniem. Czy była jakaś metoda w tym, że przeżył wieczór bez problemu? Łysy cicho westchnął.
- Wczoraj wieczorem doszło do incydentu. Pokłóciliście się i Kuziwa rzucił się na Ariiego z improwizowanym nożem. W ostatniej chwili zdążyłeś uniknąć ciosu, ale zablokowałeś to przedramieniem, a Ametsu oprawił go tak, że miał prawie zmiażdzoną twarz. Wywieźli go na szpital cywilny, muszą go poskładać shinobi. - zaczął dość normalnym tonem Shoken. Wydawać się mogło, że nie jest zaskoczony tym co się stało, ale patrzył na Was jakoś tak...z obrzydzeniem? Nie byłeś do końca świadomy.
- Jako starszy celi, byłem teraz u Nozuki omówić warunki incydentu i jak to załagodzić. Jak to zawsze bywa, musiałem coś dać w zamian za to, by Ametsu nie dostał zarzutów, a nas żeby nie rozdzielili.

To powiedziawszy ruszył przed siebie i podszedł do stolika. Po drodze postawił jedno z przewróconych krzeseł. Gdy dotarł do swoich rzeczy, wyjął jakiś pojemniczek i wsypał zawartość - biały proszek - do kubka. Zalał go wodą i zaczął energicznie mieszać. Następnie podszedł i Ci go podał.
- Woda z cukrem. Będziesz chciał się zrzygać, ale nie możesz. Pomoże Ci. - wyjaśnił. - Wyjątkowo, nie policzę Ci za cukier, ale następnym razem pamiętaj, że to towar luksusowy.

Miałeś jeszcze kilka minut by się przygotować nie tylko na wizytę do Pani Wychowawczyni, ale i odrazu na rozprawę.

Drzwi celi otworzyły się i pojawił się w nich oddziałowy, który w standardowej procedurze zaczął eksortować Cię do znajomego miejsca - pokoju wychowawczyni. Tym razem jednak nie miałeś obstawy z czarnych shinobi. Wszedłeś do pokoju i drzwi się za Tobą zatrzasnęły. Ponownie - nie byłeś w żadnym stopniu zabezpieczony. Ani kajdankami, ani żadnymi innymi pasami.

Jednak to co zobaczyłeś w środku, poważnie Cię zaskoczyło. W tym samym momencie uznałeś, że nie zapytałeś o jedno Shokena. Co dokładnie "przehandlował" z Nozuki. Ale gdy tylko na nią spojrzałeś, znałeś już odpowiedź.

Nozuki siedziała na krześle odchylona chyba na maksymalny zasięg jej krzesła, trzymając nogi na biurku. Było to zupełne przeciwnieństwo tego, co zastałeś ostatnio. Ostatnio dziewczyna, a raczej już kobieta była ubrana dość oficjalnie, wręcz biurowo. Teraz była ubrana w oczojebne czerwone kimono, tradycyjne z różnymi wzorcami w kolorze niebieskim. Jej postać wyróżniała się tak bardzo, że aż prawie musiałeś przymróżyć oczy, by wyłapać wszystkie elementy w jej stroju. Na nogach miała tradycyjne drewniaki i bawiła się butem, robiąc ruch stopą, co sprawiało, że drewniak uderzał w jej stopę robiąc dźwięk. Na głowie miała upięty kok i wbite dwie szpilki, a na twarzy jasny biały makijaż. Nawet nie tyle makijaż, co po prostu miała białą twarz i pomalowane oczy, poliki i usta.

W rękach zaś trzymała nic innego jak...notatnik profesora Doruno. Gdy Cię zobaczyła, jej usta wykrzywiły się w chyba najbardziej...bezczelnym uśmiechu, na jaki mogła się zdać.
- Ooo, osadzony Yorokobi, dawno się nie widzieliśmy. Siadaj siadaj, mamy do pogadania. - powiedziała, a jej ton i zarówno sposób, w jaki się do Ciebie zwracała był zdecydowanie bardziej...bezpośredni? Jakbyś gadał z osadzoną, a nie z kierowniczką penitencjarną. - A, no i jak widzisz - oferta nieaktualna. - pomachała dziennikiem, który trzymała.
---

Oddziałowy Mizan
Ametsu Haranibu - klik
Kuziwa Atsudashi - klik
Doruno Hironoru - klik
Moken Mareboru - klik
Minda Hoshisu - klik
Nozuki Kaneya - klik
Shoken Yune - klik

[Arii]

Fabuła Więzienna

394 rok, Fuyuhana

---

Młody stał i nie mógł uwierzyć w to co widzi i słyszy. Shoken w perfekcyjnym stanie stał i bez niczego odpowiadał mu na pytanie. Ba, Arii miał dobre przeczucie do tego, że coś za coś. Spojrzał się na Ametsu. Dzwoneczki zadzwoniły w jego zakacowanej głowie. Przyjął wodę z cukrem. Wiedział, że jakoś to pomoże, ale z niesmakiem spojrzał się przed siebie. -To dlatego masz przywileje.- Arii doskonale zrozumiał co się tutaj działo. Pytanie czy Wychowawczyni tego przybytku korzystała ze swoich sztuczek czy Shoken był naprawdę tak głupi. Gdy łyknął niesmaczny płyn, zatrzęsło nim i od razu chciał zwymiotować, ale wiedział, że to będzie musiał odstawić na później. Gdy tylko drzwi się przekluczyły i stanął w nich Mizan ruszył razem z nim do przodu. Od razu zauważył brak swoich zamaskowanych ochroniarzy, którzy mieli pilnować, aby nic nie odpierdolił w trakcie. Czuł się jak gówno, gdy wchodził do gabinetu, gdzie zobaczył roznegliżowaną kobietę, zadowoloną z siebie, trzymająca jego własność. Westchnął wchodząc i poczekał, aż zamknęły się zanim drzwi. -Chce pani porozmawiać o puszczalstwie i zabawach swoimi więźniami? Nadużywanie władzy, słyszała pani?- siadł na krześle. Shoken… niby starszy celi, ale tak naprawdę z dupy został tam wysłany przez nią… od samego początku to planowała. -W sumie niedługo rozprawa. Niedługo skończy się pani partia szachów, ale raczej nie będzie się pani tutaj nudzić. Chłopców do swoich umysłowych gierek i manipulacji pod dostatkiem… Jak rozumiem Shoken od samego początku był jednym z wyjść?- myśli mimo bólu głowy i chęci wymiotów zaczęły gonić i analizować każdą sytuację. Czy cholerna wiadomość, którą przekazał przez Shokena też wypłynęła? Cholera… Gnojek od samego początku planował schlać ich dziwnym narkotykiem lub alkoholem, aby znaleźć dziennik. Ciężko było stwierdzić czy dziennik trafi teraz do Cesarza czy kogoś innego, ale nie był w stanie sam go przeczytać jeszcze… ta cholerna hipoteza o podziale władzy… ta książka… też była przytykiem łysego do tej dziwnej współpracy…

---

  Ukryty tekst

[Boyos]

---

Fabuła Więzienna

Arii

---

Gdy wszedłeś do wychowawczyni, ta zaskoczyła Cię swoim wyglądem i zachowaniem, lecz Ty nie zamierzałeś być jej dłużny. Trzymała w rękach coś, co teoretycznie należało do Ciebie, chociaż ostatnio tak naprawdę trzymał to jeden z Twoich współosadzonych. Nie miało to jednak większego znaczenia, bo teraz swoim zwycięstwem delektowała się nie kto inny, jak Nozuki.

Nie czekając więc, zaatakowałeś ją nawiązując do puszczalstwa i zabawach więźniami. Ta wertowała kartki, a gdy usłyszała Twój zarzut uniosła nieznacznie jedną brew, lecz nie podniosła wzroku na Ciebie. Nie odpowiedziała jednak odrazu, lecz czekała aż wyrzucisz wszystko co miałeś do powiedzenia, przynajmniej w tej chwili. Dopiero wtedy dotarła do końca zeszytu i zaczęła go oglądać z każdej strony. Cicho westchnęła i ruszyła się do przodu. Zrobiła to w taki sposób, że myślałeś w pierwszej chwili, że będzie chciała Cię uderzyć czy coś w tym stylu, jednak ona zdjęła nogi z biurka i usiadła normalnie, przysuwając się z krzesłem.
- Ty chyba nie rozumiesz tego co się dzieje za bardzo. - powiedziała, trochę jakby z wyrzutem. - Wczoraj na celi spożywaliście napoje alkoholowe, które są niedozwolone. Potem odbyliście inicjację dołączenia do grypsujących i wytatuowałeś sobie sznytę, która również jest niedozwolona. A na koniec wraz ze współosadzonym Ametsu doprowadziliście do trwałego uszczerbku na zdrowiu drugiego współosadzonego. - tym razem na jej twarzy pojawiła się stara mina, ta którą znałeś kiedyś. - Przecież za to tracisz wszystkie możliwe przywileje, a co więcej - prawa. Jakbym tylko chciała, jakbym tylko kurwa chciała, to mogę trzymać Cię w izolatce bez dostępu do okien do Twojej egzekucji. Mogę utrudnić Ci tak życie, że sam się powiesisz, podetniesz sobie żyły, lub połkniesz coś czego nie powinieneś. Jakbym. Tylko. Kurwa. Chciała. - ostatnie słowa niemalże wysyczała. Tej kreacji pani wychowawczyni jeszcze nie widziałeś. Owszem, była inteligentna, była wyzywająca, dla niektórych może i pociągająca, ale nigdy nie była wulgarna, aż do teraz. Popatrzyła Ci jeszcze w oczy, po czym ponownie zamachnęła się i ponownie jej nogi wylądowały na biurku i odchyliła się na krześle. Trzymała zeszyt w ręku i uniosła wzrok do góry, jakby nad czymś się zastanawiała.
- Grypsujący zawsze mnie fascynowali, bo to z jednej strony przynależność, a z drugiej obowiązki. Czystość i te sprawy...ale wiesz co jest najciekawsze. Obostrzenia, które sami sobie nadali. Wiesz, że nie mogą dotknąć klucza do celi? Kiedyś, za dawnych czasów, chociaż to było bardziej na kontynencie...jak strażnik wchodził na celę, to podłoga była skażona, więc wszyscy wskakiwali na krzesła, albo na łóżka. Albo nie mogli leżeć w innej godzinie jak podczas spania, bo się "siedziało", a nie "leżało". - tym razem opowiadała to w dużo spokojniejszy sposób, niż jej poprzednie oblicza, które poznałeś w tym dniu. Ta jej część chyba naprawdę "lubiła" te wszystkie gierki i eksperymenty, które jej zarzuciłeś. - A najlepsze jest to, że nie mogą uciec. No i teraz wyobraź sobie taką sytuację. Powiedzmy, że organizujesz ucieczkę, bo jednak Ty zapewne umrzesz, ale gdybyś otworzył celę, przebił się na wylot, czy nawet zrobił cokolwiek innego...myślisz, że Twoi współosadzeni by uciekli z Tobą? Pod groźbą zostania frajerem więziennym? Czy odpuściliby? Jak zachowałby się człowiek w takiej sytuacji?

Ponownie chwilę popatrzyła na sufit, po czym zdjęła nogi, wstała i podeszła do stolika. Nalała kawy do filiżanki i podała Ci na stół. Sobie też nalała.
- Shoken Yune, siedzi od dzieciaka...no, prawie od dzieciaka. On nawet nie pamięta jak wygląda świat zewnętrzny, a mimo to, jest od Was wszystkich sprytniejszy. Czy to oznacza, że spryt to cecha zdobywana poprzez przebywanie trudnych warnukach? Czy potrzeba dostosowania się wytwarza cechy sprytu? Czy sprytu można się nauczyć? - zadała kilka pytań, po czym wzięła swoją filiżankę i napiła się.
- Ametsu Haranibu, Kuziwa Atsudashi, Moken Moreboru, Arii Yorokobi i Shoken Yune. Wszyscy dostaliście odemnie propozycję układu w zamian za dostarczenie mi zeszytu profesora Doruno. A oni pewnie powiedzieli Ci, że nikt nic nie wie. - zaśmiała się cicho. - Jedyny Shoken, który ma jakieś zwoje mózgowe w głowie wiedział, że prędzej czy później któryś z Was pęknie, to postanowił, że sam przekaże mi zeszyt, w zamian za to, bym Wam nic za tą akcję nie zrobiła. To się nazywa poświęcenie. No i co, sprzedasz kolegę na celi i pozbawisz go honorów, na które pracował 10 lat? - zapytała siorbiąc głośno kawę, która swoją drogą - pachniała wyśmienicie. Wyglądała jak dawka narkotyku gdy jesteś na głodzie.
- Ale, żeby nie było, że robię to bezinteresownie - dziś jadę z Tobą na rozprawę. Będziesz moją trampoliną do kariery. Stąd to całe zainteresowanie.

Po tych słowach położyła zeszyt Doruno na stole, odwróciła go w Twoją stronę i pchnęła w Twoim kierunku.
- Myślałam, że jest tam coś ciekawszego, a to zwykły bełkot obłąkanego dziada. Nie chce tego już, możesz sobie to wziąć.
---

Oddziałowy Mizan
Ametsu Haranibu - klik
Kuziwa Atsudashi - klik
Doruno Hironoru - klik
Moken Mareboru - klik
Minda Hoshisu - klik
Nozuki Kaneya - klik
Shoken Yune - klik

[Arii]

Fabuła Więzienna

394 rok, Fuyuhana

---

Był zaskoczony i zniesmaczony. Wszystko się ze sobą mieszało teraz w jednej wielkiej niepewności do tego w co pogrywała sobie wychowawczyni tego przybytku, która jak się okazało chciała zabłysnąć jeszcze w polityce tego kraju. Westchnął słuchając tego co ma do powiedzenia na temat Shokena. Dał się złapać teraz automatycznie mógł pożałować, że skorzystał z przesłania wiadomości. Arii chwycił po dziennik, którego już pozbyła się ze swoich barków. Podrzucił go w dłoniach. -Z chęcią się wczytam. Będę miał czas przed ścięciem. Może zobaczę, jak pieprzysz się z Cesarzem w trakcie na rozprawie? Rozgrzana już jesteś.- czuł, że jego drugie ja chciałoby się wtrącić, ale nie zamierzał dawać jej satysfakcji. Dosłownie zaczął zdawać sobie sprawę, że ta kobieta była niebezpieczna i jedyne co mu pozostało to przyglądanie się temu, co ma być dalej. Ostatecznie dziennik odzyskał, miał czas do rozprawy, żeby przemyśleć swoje następne kroki. Westchnął jeszcze głośniej. -Ruszamy? Mam jeszcze plany po powrocie.

---

  Ukryty tekst

[Boyos]

---

Fabuła Więzienna

Arii

---

Po całej przemowie Nozuki, postanowiłeś skomentować to kolejnym przycięciem jej na temat prawdopodobnej rozległości seksualnej wychowawczyni, tym razem z Cesarzem. Na te słowa spojrzała na Ciebie w taki sposób jak zawsze, ale przez chwilę miałeś poczucie...jakby smutku? Może pożałowania? Trudno powiedzieć, bo kobieta wstała i nie wiedząc kiedy, do pokoju wszedł strażnik w eskorcie. W tym samym moencie, wychowawczyni wyszła z pokoju i słyszałeś jak skierowała się gdzieś do końca korytarza.
- No, cukiereczku, ruszamy. Powóz już czeka. Powiem Ci, że aż Ci zazdroszczę. Widziałem przez okno, masz taką obstawę, że hej. Poważnie podchodzą do tematu. - oddziałowy jak to chłop, który po prostu pracuje by przeżyć, był jedną z bardziej normalnych osób, które zdążyłeś już poznać. Zapiął Ci kajdanki na ręce i nogi, które były ze sobą zespolone, a następnie pomógł wstać. Pozwolił Ci też zabrać dziennik, który leżał na środku stołu i wsadziłeś sobie go do wewnętrznej kieszeni mundurku.

Wyszliście na oddział, a przed samą kratą, która blokowała wyjście na klatkę schodową. Przed nią czekało 4 zamaskowanych shinobi, którzy wraz z asystą wychowawczyni, która przy Was wyglądała jak jakaś świąteczna ozdoba, zeszliście na dół do korytarza, którym przychodziłeś do więzienia. Za dużo tu się nie zmieniło - nadal słabo oświetlone przejście, nadal te same drzwi. Dopiero gdy w pewnym momencie droga przeradzała się w literę T, skręciliście w lewo i zaczęliście iść jakby wzniesieniem. Gdy na końcu pojawiły się podwójne masywne drzwi, wyszliście na główny hol wejścia administracyjnego. Tu przeżyłeś największe zdziwienie.

Oczekiwał Cię cały oddział, może nawet pluton i kilkanaście powozów, w tym uzbrojona obstawa cesarska na koniach. Powozy zostały nawet częściowo wprowadzone do więzienia, a cały inwentarz holu, taki jak jakieś drewniane siedziska zostały wyniesione. Całe te pomieszczenie wydawało się przeogromne, gdy nie było w nim interesantów, a jedynie straż i shinobi.

Nozuki szła pierwsza, z wypiętą piersią prowadziła pochód niczym zdobywczyni jakiegoś trofeum, lecz gdy doszliście do powozu drogę zagrodziła Wam nikt inny jak...Minda. Była ubrana tak samo oficjalnie jak ostatnio, a gdy stanęła przed wejściem do powozu, Nozuki podeszła maksymalnie blisko, niemalże dotykając klatką piersiową Mindę. Śmiesznie to wyglądało, ponieważ Minda była z 10 centrymetrów niższa, albo i więcej.
- A Pani to? - powiedziała tak wyniośle, jak chyba się tylko dało.
- Minda Hoshisu, obrończyni z urzędu. Mój klient będzie podróżował jedynie ze mną, zgodnie z zapisami prawnymi.
- O, doprawdy. Jest jednak odstępstwo od tej zasady, gdy osadzony posiada coś co jest własnością więzienia.
Na te słowa Minda zmrużyła oczy, a Ty stałeś niemalże obok nich.
- Ubiór więzienny się nie liczy.
- Ah...rzeczywiście... - kobieta zrobiła dramatyczną minę, po czym jednym ruchem - nie wiadomo kiedy, sięgnęła w Twoim kierunku i włożyła Ci rękę za kombinezon. Wyciągnęła zeszyt Doruno i pomachała nim przed oczami Mindy.
- Ale zeszyt już wchodzi w tą zasadę, prawda? Będziemy miały fantastyczną przejażdżkę. - powiedziała, po czym oddała Ci zeszyt.

Zgodnie z procedurą weszliście do powozu w czwórkę: Ty, Minda, Nozuki i jeden strażnik, dość sporych gabarytów w ubraniu Ninja.



---

Oddziałowy Mizan
Ametsu Haranibu - klik
Kuziwa Atsudashi - klik
Doruno Hironoru - klik
Moken Mareboru - klik
Minda Hoshisu - klik
Nozuki Kaneya - klik
Shoken Yune - klik

[Arii]

Fabuła Więzienna

394 rok, Fuyuhana

---

Wszystko toczyło się sekundę po sekundzie, szybko. Cięta riposta za ciętą ripostą. Obydwoje świetnie się w tym sprawdzali. I możliwe, że sam Arii był na straconej pozycji w porównaniu do Nozuki, ale czy był to powód, aby jej ustąpić w tym tańcu. Kobieta ciągle wykazywała się następnymi sztuczkami, reakcjami... Potrafiła dobrze manipulować, co wyjdzie oczywiście przy najbliższej okazji. Arii uśmiechnął się do oddziałowego. -Przynajmniej ty się dobrze bawisz. Bo powiem, że paniusia to wprowadza trupią atmosferę. A tej mi już za dużo.- puścił oczko do niego idąc przed nim stale obserwując korytarze i wyjścia.

W końcu dotarli na uprzątnięty dziedziniec, gdzie znajdowała się cała kawaleria mająca odwieźć go na rozprawę. Uśmiechnął się pod nosem. -Czuję się zaszczycony, że tak dbacie o swoich gości w tym przybytku. Cesarz najwidoczniej lubi wydawać pieniądze na niepotrzebne rozprawy i imprezy okolicznościowe. Kto by się spodziewał, że jest taki rozrzutny?- powiedział wszystko na głos w końcu dostrzegają swoją obrończynię. Czyli rzeczywiście się tutaj pojawiła. I od razu miała starcie z odwaloną panią wychowawczynią. I znowu zagrała w shogi. Uniosły mu się kąciki ust do góry, kiedy wyciągnęła zza jego pasa zeszyt Doruno. -No, no... Kolejne świetne zagranie, Pani Rżnąca się z więźniami. 1:0 dla więzienia. Biłbym brawa, ale mnie spięli... Tak też możemy się zabawić jeżeli by była chęć?- puścił bez zastanowienia z ust pokazując swoje ząbki w szerokim uśmiechu. Kiwnął na przywitanie swojej "obrończyni" i wszedł do powozu. -No to, co tam dziewczyny? Gotowe na przedstawienie? Bo jedna jest gotowa, aby wskoczyć na linę, która ją zaciągnie na wyżyny kariery.- wystawił język, kiedy to mówił i z przekąsem zaśmiał się do Nozuki. Sam nie wiedział, co się działo w jego głowie, ale powoli przepalały się chyba jego szare komórki.

---

  Ukryty tekst

[Boyos]

---

Fabuła Więzienna

Arii

---

I chociaż wielu mogłoby stwierdzić, że świat shinobi jest brutalny, tak świat politycznych zagrywek był jeszcze gorszy. W czystej walce wygrywały przygotowanie, trening, siła. Tutaj zaś, Arii mógł przekonać się o tym, że przebiegłość, nieczyste zagrywki, niepisane zasady i układy były tymi czynnikami, które sprawiały, że albo ktoś był na samej górze i mógł decydować o wszystkim, albo był na samym dole i musiał poddać się woli zwierzchnikom. Arii posiadając status niemalże legendy opozycji, nie wiedział jak ważną figurą był w tej całej układance. Cała ta szopka była warta wszystkich pieniędzy, choć z jego perspektywy mogło wydawać się inaczej.

Gdy weszliście do powozu, Ty siedziałeś plecami do kierunku jazdy, zaś Nozuki z Minda naprzeciwko siebie. Zamaskowany ninja zaś siedział naprzeciwko Ciebie, na specjalnym krześle. W momencie gdy ten ruszył, wszyscy zaczęli eskortować Was do wyjścia z więzienia. Jechaliście dość wolno, a kobiety patrzyły na siebie od samego początku i nie wydawało się, że się nie znają. Nozuki prezentowała ten sam styl co z Tobą w pokoju - siedziała z założonymi rękoma i odbijała w charakterystyczny sposób drewniaka na stopie, zaś Minda siedziała wyprostowana z ułożonymi dłońmi na kolanach.

Jechaliście tak dość krótko, bo nagle powóz podskoczył, a Ty ledwo bo ledwo, ale zauważyłeś minimalny ruch ze strony Nozuki. Był tak szybki i precyzyjny, że dopiero w momencie gdy strażnik przechylił się na bok i chyba - usnął, albo umarł, w pozycji siedzącej naprzeciwko Ciebie. Dotarło do Ciebie, że Nozuki czymś w niego rzuciła, ale czym to nie wiedziałeś. Zrobiła to w taki sposób, że nadal siedziała i wydawała ten sam klepiący dźwięk.
- Znowu Cię ograłam kochana. - powiedziała jako pierwsza i ponownie - zobaczyłeś szeroki uśmiech na jej ustach.
- Po co uśpiłaś strażnika? Nie będę z Tobą rozmawiać. - odparła w swoim stylu Twoja obrończyni.
- Aj tam, nie dąsaj się już. Przecież doskonale wiem po co tu jesteś i z jakiego powodu.
- Niby z jakiego? - odparła pytająco.

Wtedy kobiety zrobiły przerwę i patrzyły na siebie chwilę.
- Co, Mikoto chce odbić swoją maskotkę? Dziewczyno, ja z takich rzeczy książkę napisałam. Tylko ja nie wiem czy on za Wami pójdzie, wydaje mi się, że Was wystawi. Przemyślałyście to dobrze? - kiwnęła wymownie w Twoją stronę.
- A co Cię to interesuje w ogóle? Poza tym nikt nikogo nie będzie odbijać. Jestem tutaj jako obrońca, bo w porównaniu do Ciebie, ja praktykuje mój zawód.
Nozuki zrobiła krótką przerwę i spojrzała na nią, na chwilę przerywając zabawę butem. Tak jakby powiedziała coś, co ją uraziło, ale starała się to dobrze ukryć.
- Też praktykuję mój zawód, tylko nie jestem akurat adwokatem. Poza tym, nigdy nie umiałaś kłamać. Ale napewno wyjaśniłaś swojemu klientowi skąd się znamy, prawda? - i chociaż nie zrobiła miny, jak Padme w kultowej scene, to odwróciła się w Twoim kierunku. - Byłyśmy przyjaciółkami na uczelni, dopóki jej chłopak nie wybrał mnie.
- Nie wybrał Ciebie z powodów osobistych, tylko ja nie zamierzałam wspierać tego tyrana, jakim jest cesarz.
Nozuki machnęła ręką.
- Stare dzieje, w walce też byłam lepsza. W sumie to...we wszystkim byłam i jestem od Ciebie lepsza. W karierze, w facetach, w nauce. Jestem sprytniejsza, ładniejsza i mądrzejsza, siostrzyczko.
Minda zrobiła się momentalnie niemalże czerwona.
- Nie nazywaj mnie tak. Nie jesteśmy i nigdy nie będziemy spokrewnione.
- Aj tam, już dobrze. Powiedz mi kochana, jaki macie plan, bo tego jeszcze nie rozgryzłam. Co, wpadniecie na rozprawę czy będziecie próbować przechwycić transport?
- Nie wiem o czym mówisz.
- No powiedz...przecież w walce też nie masz ze mną szans. Co...uważasz, że dacie radę we dwójkę? Z nim?
- Tego nie wiesz. Nie tylko Ty ćwiczyłaś.
- Uhuhu.... widzę, że nauczyli Cię coś tam odszczekiwać. A powiedz mi...Mikoto przyjdzie osobiście, prawda?

Po tych słowach aura Mindy się zmieniła. Nie była taka...spokojna jak zawsze, ale nadal bardzo się pilnowała.
- Przestań insynuować w stronę mojego klienta jakiekolwiek powiązania z Mikoto, albo zgłoszę do protokołu, że próbujesz wymuszać na nim zeznania lub jakiekolwiek stronnictwo. Masz również przestać po pierwsze napastować mojego klienta, a po drugie zwracać się do niego w jakikolwiek sposób.

Nozuki popatrzyła się i wybuchnęła śmiechem.
- Przecież ten człowiek jest bardziej mój jak Twój, to jaki Twój klient? Ty jesteś tutaj tylko statystyką, kochana. Nieważne co powiesz, nieważne co zrobisz to wszyst...
- Jesteśmy poza więzieniem, to nie jest teraz Twój podopieczny, tylko mój. W mojej obecności masz zachowywać się tak jak stanowi litera prawa.
- Ale jesteśmy chyba w pojeździe należącym do więzienia, więc prawda jest moja.

Minda przez chwilę się wahała. Wkońcu jednak cicho westchnęła i coś wymamrotała pod nosem, po czym odparła.
- W ostatniej nowelizacji, pojazd więzienny przestał być traktowany jako teren więzienia, ze względu na zwiększoną infrastrukturę były istniejące problemy z rozliczalnością kolizji na drodze. Tym samym oczywiście masz rację, że w statucie więzienia pojazd jest traktowany jako teren więzienia, ale na terytorium więzienia... - zrobiła krótką przerwę. - ...a poza terytorium więzienia traktuje się przepis nowszy, a ten pochodzi nie ze statutu więzienia... - ponownie zrobiła wymowną przerwe. - ... tylko z przepisów o pojazdach i poruszaniu się, kochana.

Nozuki zamarła w miejscu i tym razem ona zrobiła się czerwona, jakby ktoś jej wypłacił solidną listwę na twarz. Nawet nie tyle czerwona, co prawie, że purpurowa.
- Nie traktuj mnie jak kiedyś, bo się zdziwisz..siostrzyczko. A teraz pozwól, że przejdziemy do rzeczy istotnych. - Minda spojrzała w Twoim kierunku. - Czy mój klient chce zgłosić jakieś zapotrzebowanie przed sprawiedliwym i praworządnym procesem, który mu przysługuje? Do takich potrzeb może należeć na przykład spożycie posiłku - gdyby więzienie chciało głodzić go przed procesem, albo skorzystanie z ubikacji - gdyby więzienie nie spełniało podstawowych warunków izolacyjnych.

Czyżby rolę się odwróciły? Jeżeli na chwilę, to i tak powinna być to miła odskocznia od ciągłej dominacji pani wychowawczyni. Teraz jednak musiałeś się dobrze zastanowić. Czy to był jakiś znak, czy po prostu troska obrończyni?

---

Oddziałowy Mizan
Ametsu Haranibu - klik
Kuziwa Atsudashi - klik
Doruno Hironoru - klik
Moken Mareboru - klik
Minda Hoshisu - klik
Nozuki Kaneya - klik
Shoken Yune - klik