Szlak transportowy

[Ryukuro]

Techniki zostały wykonane. Ryukuro dał radę zabić wrogiego użytkownika czakry w kilka sekund. Absolutna supremacja. Był od niego silniejszy więc go zabił. Bo mógł. Bo chciał. Bez większych problemów. Kiedyś w więzieniu spętano go łańcuchami więc dzisiaj za pomocą łańcuchów odebrał życie jakiemuś kryminaliście. Przynajmniej umarł pięknie. Technika Chēn o Setsudani była idealna. Ostre jak brzytwy łańcuchy jednym ruchem zamienił czerwonookiego w kupkę niepołączonych ze sobą kawałków mięśni, kości i wnętrzności. Nie rozciął go po prostu na pół jak szermierz. Dosłownie przerobił go na mielone.
Przez chwilę w milczeniu podziwiał swoje dzieło a potem powoli wciągnął łańcuchy do rękawic. Teraz trzeba było dokończyć robotę. Z rosnącą irytacją wysłuchał oficera. Takie gówno. Takie nic. A takie pyskate. Ten człowiek chyba nie rozumiał swojej sytuacji. Nie był podmiotem w tej relacji a przedmiotem. I smok zrobi z nim wszystko na co będzie miał ochotę. Nawet go zje jeśli będzie trzeba.
- Dla kaprysu tej, która dzierży moje łańcuchy mogę się poświęcić z uśmiechem na ustach. Dobrze przyjacielu. Milo, że wspomniałeś o jedzeniu. Skoro nie dasz mi tego czego potrzebuje to przynajmniej zafundujesz mi obiad. Pokaże ci jak wygląda łańcuch pokarmowy i dlaczego smoki są na jego szczycie.
Mówiąc to przyklęknął na jego plecach dogniatając przeciwnika do ziemi. Wróć. Nie przeciwnika. Ludzkie gówno, które nie chciało współpracować. Było wiele różnych tortur, które stosowali cyngle mafii i specjaliści od przesłuchań. Tylko, że białowłosy nie miał na to czasu. Trzeba było zebrać wszystkie potrzebne informacje i zgłosić mafii, że zapewne dzisiaj nadejdą ataki.
Klęcząc na oficerze wbił pazury w jego barki. A następnie zrobił coś co zapewne nie było normą nawet w tak posranym mieście jak to. Odsłonił swoje długie ostre zębiska i wgryzł się w plecy ofiary. Wyrwał kawałek mięsa i powoli je przeżuł. Gdy wyssał z dania zadawalającą ilość krwi przerzutom resztę wypluł na ziemię. Prosto przed twarz leżącego na ziemi pyskatego oficera. A potem ponowie się nachylił i wyrwał kolejny kawał. I powtórzył proces. I potem znowu i znowu.
Nie gryzł tak by zabić. Odrywał kawałki mięsiwa bardzo płytko uważając żeby nie uszkodzić ważnych wnętrzności. Dopiero z czasem przebijając się przez zwały mięśni docierał do kręgosłupa i żeber. Wtedy delikatnie niczym kotka niosąca swoje dzieci łapał ząbkami wysunięte żeberko i leciutko je podgryzał. Chciał dostać od niego informacje. Nie wierzył, że zjedzenie żywcem to nie jest na tyle przekonujący argument żeby ten jednak nie mógł nagiąć swojego kodeksu moralnego. Liczył, że wraz z wzrostem przeżutej kupy mięsa i spadkiem masy ciała tygrysa ten będzie chętniej współpracował.
Zamierzał w ten sposób go wykończyć. Gdy z nim skończy celem było przeszukać jego zwłoki i shinobiego w poszukiwaniu jakiś dokumentów czy innych wskazówek. A następnie udać się do piwnicy w poszukiwaniu zdobionej koperty prawdopodobnie zawierającej ważne informacje i przyjrzenia się stołowi. Chciał ocenić czy na stole mogły być na tyle wartościowe wskazówki żeby był sens ściągnąć tutaj smoki żeby się z nimi zapoznały. Albo chociaż czy on sam może coś z tego wyciągnąć.
Po drodze sprawdzi czy wszystkie tygrysy w gnieździe na pewno nie żyją. Z oczywistym wyjątkiem tego jednego gagatka porzuconego na schodach i pozostawionego na później. Jego chciał tam na razie zostawić. To co z nim zrobi będzie zależało od tego czego uda mu się dowiedzieć. Miał dwa pomysły. Jeden ciekawszy i bardziej zabawowy a drugi nudny, ale bardziej regulaminowy jeśli można tak powiedzieć.
Ryukuro korzystając jeszcze z użytej wcześniej techniki, która wzmocniła jego siłę postanowił się podpisać. W tym momencie jego siła oscylowała prawdopodobnie gdzieś koło mocy technik rangi A i znacznie powyżej tego co było potrzebne do cięcia żelaza. Trzeba to wykorzystać. Podchodząc do zejścia do piwnicy wbił metalowe pazury w kamienną ścianę. A potem zszedł na dół cały czas utrzymując wciśnięte w nią ostrza. Chciał przyozdobić kamień głębokimi na kilka centymetrów wgłębieniami ciągnącymi się kilka metrów. Tak by każdy kto tutaj wejdzie zdawał sobie sprawę, że nie zrobiło tego zwierzę czy nieprecyzyjne techniki. To miał być podpis mówiący, że był tutaj smok zdolny nawet nie drapać kamień a po prostu go przecinać. Jeśli chodzi o zwłoki tygrysich pionków to za pomocą pazurków z rękawic łańcuchowych każdemu z nich otworzył brzuch i wyciągnął na zewnątrz troszkę wnętrzności. Tak żeby widok był bardziej upiorny.

[Arii]

14/14

Tygrysi zwiad
Zlecenie Specjalne C (przeciw Tygrysom)– Ryukuro

---

Nie było czasu na miłe pogawędki. Ryukuro zdawał sobie z tego świetnie sprawę, dlatego postanowił przejść do bardziej przekonujących argumentów w przesłuchaniu. Miał rację, nie miał tutaj nikogo, kto wyciągnie informacje od leżącego pod jego stopami oficera. To było tak nie spodziewane, co się wydarzyło, że oficer tylko słyszał ogłuszający krzyk bólu, który wylatywał z jego ust. Oderwany kawałek mięsa splunięty pod twarz uświadomił mu, że zabawa w kotka i myszkę się skończyła. Smok zamienił się w prawdziwą bestię a Tygrys był tylko przystawką. -PRZESTAŃ!!!! PRZESTAŃ!!!!! AAAAGRH!!!!!- próbował zacisnąć zęby i nie wydawać z siebie żadnego dźwięku, ale piąty z kolei kawał mięsa nie pozwolił mu na to. Zęby wbijały się coraz głębiej i wyrywały większe porcje. Krew lała się z ran, usta bestii i jej sapanie w trakcie uświadomiły mu, że nie jest prawdziwym Tygrysem, że to nie jest warte tego bólu i męczarni. -Planowany jest atak również na południową bazę! Według wywiadu posiadacie tam ukrytego Kła, który zarządzą tamtą częścią Shigashi... Jest jedynym Kłem na wyciągnięcie ręki... Cała strażnica jest w Smokach, o możliwe, że jest również związany ze Strażą Miejską i wsypuje wszystko dla tej kurwy Hibiki!!! PRZESTAŃ PROSZĘ PRZESTAŃ!!!!- w trakcie był nadal jedzony. Każde zdanie było stopowane przez kolejną porcję posiłku Ryukuro, który zamierzał dostać się do kręgosłupa. Ale gdy tylko odkrył jego kawałek. Wiotkie ciało oficera leżało wpatrzone z przerażeniem na drzewo.

Dowiedział się czegoś tą metodą. Przeszukując ciało znalazł tylko jakiś dziwny kluczyk. W bazie wroga nie widział nic co można by było otworzyć kluczykiem. Ale możliwe, że jest to coś ważnego, dlatego zachował to i ruszył ponownie do tajnej bazy przeciwnika, aby zbadać ponownie stół, któremu nie był wstanie się przyjrzeć przez wprowadzony plan w życie. Wchodząc do budynku zamierzał się podpisać pod swoim dziełem. Zamierzał dać wszystkim znać, że smok tu był i że dokonał masakry. Ominął leżącego mężczyznę, nieprzytomnego i przeszedł do stołu. a którym były ryciny prawdopodobnie wszystkich smoków, których mieli się pozbyć w zbliżającym się nieubłaganie ataku na wschodnią strażnicę. 15 twarzy, 15 ofiar. A u góry usłyszał skrzeczenie drewna, po którym ktoś zaczął chodzić. Gdy odwrócił się w kierunku schodów zobaczył swoją zleceniodawczynię, ubraną dokładnie tak samo, jak na śniadaniu. Hayami zeszła po ciałach Tygrysów i uśmiechnęła się do niego. -Ryukuro-kun... Widzę, że trochę się pobawiłeś. Jakieś informacje?- podeszła do stołu i zaczęła się z zaciekawieniem przyglądać ryciną na pergaminach. Westchnęła cicho, ale nic nie mówiła czekając na słowa chłopaka.

---

Dialogi:

Hayami - klik!
Oficer

[Ryukuro]

Ryukuro wpadł na śmiały pomysł jak wydobyć informacje z opornego tygryska. Okazało się, że jego naturalne zęby pozwalają mu na rzeczy niedostępne innym śmiertelnikom. Mógł stać się w razie potrzeby prawdziwą bestią. Czyżby jednak jego klan był nadludźmi? Nie do zranienia, mogący oddychać pod wodą i posiadający potężne szczęki. Albo może w drugą stronę. Jego klan to były doskonałe zwierzątka dla wpływowych możnych. Chociażby takich jak liderka smoczej mafii.
Białowłosy w białych szatach uciapranych krwią i twarzy skąpanej w krwistej mazi wyglądał niczym upiór. Z jego zębisk i metalowych pazurów ciekła krew. Przeciwnik skonał podczas pożerania, ale przed śmiercią wyjawił informacje, które były najbardziej wartościowe. Jego ciało pozwoliło mu również uzupełnić płyny. Minusem takich a nie innych genów było ciągłe nieodparte pragnienie zaspakajane jedynie na chwilę. Otrzepał się i ruszył oznaczyć teren. Porozcinał brzuchy trupom i pokazał swoją siłę ryjąc pazurami w skale. Przeciwnicy powinni wiedzieć, że po stronie smoków była bestia silniejsza niż wszystko co dotąd poznali.
- Cała grupa zniszczona. Oficer i shinobi nie żyją tak samo płotki. Poza jedną na schodach. To zwykły pionek, ale może można go przesłuchać. Gdzieś znajduje się co najmniej jeszcze jedna grupa uderzeniowa tygrysów nazywana grupą B. Ktoś od nich miał się tutaj zjawić, ale nie wiem czy skoro ta ekipa została wycięta to machina ruszy dalej. Ten zabity oficer był osobą odpowiedzialną za zaplanowanie ataku i rzeczy powiązanych. Planowali zaatakować strażnice i wybić naszych sojuszników, których masz tutaj rysunki.
Niestety są też złe wieści. Po pierwsze oficer mówił coś o tym, że nie damy rady tygrysom i feniksom oraz, że zostaniemy zjedzeni przez własną broń. Możliwe, że zaplanowali te akcje wraz z feniksami lub przynajmniej w koordynacji z nimi. Co gorsza przygotowali więcej ataków niż tylko ten. Mają być wymierzone w różne punkty władzy smoków. Jednym z nich jest południowa baza w której uważają, że jest nasz Kieł mający powiązania z strażą miejską. Wiedzą, że jest dobrze chroniony więc raczej przygotowali coś specjalnego.
A tak poza tym znalazłem przy oficerze klucz. Nie wiem do czego służy może tylko otwiera jego dom a może jakąś skrytkę. Nie wiem. Może tobie się na coś zda. Tyle udało mi się dowiedzieć. Poza tym masz do dyspozycji ten stolik i unieruchomioną płotkę. Zabawek na stole nie dotykałem, udało mi się tak poprowadzić walkę, że zostały nienaruszony. To by było na tyle. Troszkę poszalałem żeby przestraszyć inne Tygrysy, które tutaj zajrzą. Czy mam zrobić coś jeszcze czy iść się umyć i wracać do siebie?
Odpowiedział zleceniodawczyni z uśmiechem. Rzucił do niej kluczem i otarł czoło rękawem. To był satysfakcjonująca bitwa. Udało mu się porządnie przeczołgać przeciwników i wykonać powierzone zadanie. Jego zdaniem Smoki powinny docenić jakoś wykonanej roboty. W końcu jaki inny człowiek dałby radę dokonać takiej masakry.

[Arii]

15/14

Tygrysi zwiad
Zlecenie Specjalne C (przeciw Tygrysom)– Ryukuro

---

Kruczowłosa smoczyca przyglądała się wszystkiemu dokładnie, dotykała długimi, czerwonymi paznokciami każdej z rycin. Pomrukiwała coś małoznaczącego pod nosem słuchając pełnego raportu chłopaka. Nie spoglądała na jego zakrwawioną twarz i szatę pokrytą szkarłatnym kolorem. Jeżeli gdzieś kątem oka o niego zahaczyła to jakby patrzyła przez ścianę piwnicy w niewidoczny dla niego punkt. Kiedy zakończył pokiwała głową. -Muszę przyznać, Ryukuro-kun, że się postarałeś. Dawno nie widziałam, aby któryś z niższej hierarchii tak przedstawił stanowisko Akiyamy. To więcej niż zadowalające. W dodatku zdobyłeś potrzebne nam rzeczy. Wiemy kogo obrali za cel i potwierdziły się informacje naszego wywiadu. Jesteś gorzej niż myśleliśmy... Jeżeli Feniks współpracuje z Tygrysem będzie trzeba wdrożyć naszą broń, o której wspomniał ten oficer...- spojrzała się w dal kolejny raz i uśmiechnęła się do chłopaka. -To wszystko. Niedługo wyślę do Ciebie informację, jakie dalsze zadania na ciebie czekają. Niewątpliwie powstrzymamy dzisiejszy atak, ale przyda się wsparcie przy ochronie co ważniejszych ludzi od nas i ich zadań. Dzisiejsze zadanie wykonałeś perfekcyjnie. Właśnie tego oczekiwaliśmy... Jeżeli tak...- pokazała lewą dłonią całą piwnicę -Ma wyglądać twoja wizytówka to chcę ją widzieć wszędzie, gdzie są te przeklęte rodziny, które nie chcą uznać władzy Hibiki-san. Za takie coś kiedyś zostanie Ci to wynagrodzone. Klucz, trupa i tego niedowiarka zostaw mnie, wiem co z nimi zrobić. Odpocznij i nie daj się złapać, Smoku.- uśmiechnęła się do niego pokazując mu swoje białe zęby. Gdy tylko zaczął wychodzić ta zaczęła zbierać ryciny i podeszła do nieprzytomnego mężczyzny. Kładąc mu dłoń na czubku głowy. -A teraz wszystko mi wyśpiewasz...

---

ZLECENIE ZAKOŃCZONE SUKCESEM

Dialogi:

Hayami - klik!
Oficer

[Ryukuro]

Ryukuro dokończył dzieło zniszczenia plugawiąc piwnicę znakami swojej obecności. Gdy przybyła jego zleceniodawczyni i zdał jej raport szybko dostosował się do poleceń. Oddać co zdobył czyli zarówno klucz jak i jeńca a potem uciekać. Głęboko ukłonił się kobiecie i wyszedł z budynku. Emocje powoli z niego schodziły. Serce obecnie bijące jak dzwon powoli zaczęło zwalniać i wracało do typowego dla siebie tępa. Umysł odzyskiwał kontrolę nad ciałem. Był jak zdziczały pies, który w szale, który go zamglił dostrzegł swoją panią i przez to się zatrzymał. Tym była ubrana na czerwono kobieta, która reprezentowała szefową mafii. Jego właścicielką. Nakazała zostawić swoje zdobycze a on potulnie się dostosował. Tygrysia nora, którą przejął i oznaczył została oddana. Tak jak wierny pies wypluwa patyk gdy nakaże mu to jego pan lub pani.
Ręce mu nadal drżały gdy szybkim krokiem wyszedł z starego budynku. Rozejrzał się czy nikt go nie obserwuje a następnie szybkimi susami oddalił się do miejsca gdzie rzucił w swojego wroga shurikenami. Szybko odszukał kilka metalowych gwiazdek wbitych w ziemie, które później schował do kabury. Teraz pozostało się umyć, ale nie tutaj. Oddalił się w przeciwną stronę niż trakt handlowy. Był ledwie kilkaset metrów stąd i raczej nie chciał na niego wychodzić niczym widmo z lasu w środku dnia. Po kilkudziesięciu minutach marszu dotarł do małego jeziorka w środku lasu. Bez większego namysłu wskoczył do wody. To był jego żywioł. Popłynął na same dno na którym na chwilę osiadł. Korzystając z klanowej zdolności pozostał na dnie dłuższy czas niż mógłby normalny człowiek. Tam w ciszy i ciemności pomiędzy roślinami z dna pierwszy raz od paru godzin się rozluźnił.
Przez pewien czas bezwładnie dryfował po dnie niczym topielec. Jego serce zwolniło a rozgrzane ciało powoli się ochłodziło. Rozluźnienie mięśni pozwoliło mu oczyścić umysł do końca. Nie wiedział ile minęło czasu, ale gdy wypływał na powierzchnie słońce już powoli zachodziło. W tym czasie jego ubranie w dużej mierze zostało wymoczone a z broni zniknęły ślady krwi. Biały zwierz wypełznął na brzeg. Nie pozostało mu nic innego jak odczekać jeszcze jakiś czas żeby słońce zniknęło za linią horyzontu i wrócić do miasta.
Skierował się w stronę traktu. Nie ukrywał się wiedząc, że na pewno musieli się tutaj kręcić shinobi miasta patrolujący teren. To byłoby podejrzane gdyby uzbrojony młodzieniec krył się po krzakach jak kryminalista. Dlatego wmieszał się w tłum kupców i ludzi wracających na noc. Gdy zbliżył się do miejskich murów odszukał najbliższą bramę i po prostu nią wszedł. Był umyty i nie miał przy sobie niczego podejrzanego.

z/t

[Shins Hyo]

Poprzedni post: viewtopic.php?p=223439#p223439

Po opuszczeniu swoich uprzednich pracodawców Shins postanowił wyruszyć do Yusetsu. W zasadzie nie miał żadnych konkretnych planów, co by miał tam robić, ale ten kierunek pozwalał mu na znalezienie się w miejscach, gdzie działo się znacznie więcej ciekawych rzeczy. Całą ta heca z upadkiem muru... trwało to już trochę i chyba cały czas trwały tam walki, jeśli nie systematyczna wojna. Takie sytuacje stwarzały wiele okazji, ale żeby je wykorzystać konieczne było pojawienie się na miejscu. I przekonanie się, co też się tam aktualnie dzieje. Może więc zahaczy o Sogen i przekona się na własnej skórze.

  Ukryty tekst

---

  Ukryty tekst

[Shins Hyo]

Po zakończeniu poprzedniego treningu chłopak poświęcił kilka dni na nadrobienie drogi. Podróż szła mu całkiem powoli, więc trzeba było skupić się trochę na podróży. Szczęśliwie dla niego pogoda była dosyć przyjemna, może nie zawsze bardzo ciepła, ale obywało się bez większych opadów, co pozwalało mu na wybieranie najkrótszych tras do pokonania pożądanej odległości, a niekoniecznie planowanie trasy tak, by np. kryć się przed deszczem, co często wiązało się z łażeniem po lasach (a to oczywiście znacząco zmniejszało tempo). W mijanych osadach zatrzymywał się głównie by uzupełnić prowiant, czasem, jedynie na nocleg, jeśli okolica nie sprzyjała nocowaniu pod gołym niebem.

  Ukryty tekst

Następny post: viewtopic.php?p=223477#p223477

---

  Ukryty tekst

[Ichirou]

Wyruszyli. Seinin nie był pewien, czego dokładnie może się spodziewać w stolicy Atsui, ale liczył, że uroczystość zaprzysiężenia na nowego lidera klanu została przygotowana z dużą pompą godną jego osoby. Póki co jednak nie zaprzątał sobie tym za nadto głowy. Mógł jeszcze chwilę pocieszyć się byciem nie-liderem, bo pewnie zaraz po objęciu nowej fuchy spadnie na niego wiele spraw, którymi będzie się musiał zająć, zanim na dobre rozdysponuje swoje obowiązki po odpowiednich ludziach. Chyba nikt nie łudził się, że Asahi Ichirou będzie zapuszczał korzenie w gabinecie od świtu do zmierzchu. Takie coś było tylko dla starców lub niepełnosprawnych (akurat obecny lider zaliczał się do obu grup).
Musieli tylko dograć swoją wersję wydarzeń i oficjalną nić ich powiązania. Sabaku zarzucił swoimi propozycjami, więc po stronie Matsudy było teraz dośpiewanie reszty bajeczk i dopracowanie detali. No chyba, że ten miał inny rewelacyjny pomysł, to Ichirou był w razie czego otwarty.
W pewnym momencie podróży wypalił z jeszcze jedną sprawą.
- Słuchaj, bo wtedy nie dokończyliśmy tematu z tą Klepsydrą. Nie wyłożę teraz przed tobą wszystkich kart, ale mamy sobie taki pewien piękny cel założony już lata temu. Nie są to sprawy jakkolwiek związane z klanami, polityką, innymi ugrupowaniami... To zupełnie coś innego. Dążymy do rozwikłania pewnej legendy, takiej prawdziwej legendy. Przez długi czas zbieraliśmy elementy układanki, pewnego klucza. Teraz już je mamy, wiemy gdzie iść dalej... Pozostało tylko się przygotować i ruszać w ostatnią wyprawę. Nie wiadomo, czego możemy się spodziewać, więc potrzebuję zespołu gotowego do rozwiązania wszelkich problemów. Nie wiem jeszcze, do jakiego odkrycia to doprowadzi, ale liczę na coś wielkiego - oznajmił dość rozwięźle, ale przy tym enigmatycznie. Sabaku celowo nie podawał konkretów, bo ta wiedza była wyłącznie dla wąskiego grona wtajemniczonych. Musiał się upewnić co do Matsudy, a przy tym sprawdzić, czy w ogóle jest tym zainteresowany - bo to wcale nie było pewne. Mimo wszystko ze strony Ichirou mogło to brzmieć mimo wszystko wiarygodnie i intrygująco - no, przynajmniej w jego przekonaniu. Kiedy Seinin bajdurzył bowiem o swojej wielkiej przygodzie, wydawał się nieco bardziej ożywiony niż przez resztę wycieczki. Był już przesycony wszystkimi wojnami, rozgrywkami politycznymi, ścierał się nawet z ogoniastymi bestiami czy walczył z samym Antykreatorem - i to dwa razy, z czego drugi raz wyszedł zwycięsko. Gonitwa za Świątynią Żywiołów była czymś zupełnie innym, czymś magicznym, niezrealizowanym od lat celem i zarówno marzeniem, za którego spełnienie oddał życie pewien pasterz z Lazurowych Wybrzeży (RIP).
No a tak poza tym, to powoli zbliżali się do domu władcy piasku. Zmienił się krajobraz, klimat, w zasadzie wszystko. Choć powietrze było suche i gorące, Seinin ponownie mógł wziąć oddech pełną piersią.

Dokąd: Atsui (wraz z Souiem)
Przez: -
Środek transportu: Buty

[Souei]

Droga do Atsui nie była zbyt długa czy trudna do przebycia, więc czekało przed nimi zaledwie kilka lub kilkanaście dni drogi, jeśli nie będą się spieszyć. A im dalej byli od Shigashi, tym bardziej Souei czuł, że jego barki stają się lżejsze. Bywał w innych prowincjach, ale zazwyczaj były to podróże służbowe. Tym razem było inaczej. Brak odpowiedzialności za jakieś zlecenie sprawiało, że mógł skupić się na wszystkim innym, tylko nie na robocie. Nawet wymyślanie scenariusza ich nowej wspólnej historii było swego rodzaju zabawne.
- Dług wdzięczności w służbie Jego Królewskiej Mości? Świetnie. Podczas Twojej wizyty w Shigashi napadli moją knajpę, a ty akurat jadłeś tam obiad i uratowałeś dzień... ale zaraz zaraz... nikt nie uwierzy, że jadłeś obiad w takim miejscu... hmmm... - Zamyślił się na chwilę, przetwarzając fakty i składając je do kupy.
- Wiem. To może od tych wstrętnych mafii? - Zapytał z rozbawianiem na tą ironię, po chwili rozwijając swój pomysł.
- Chcieli mnie porwać na narządy, bo mam te oczy i tak dalej i wtedy ty pokonałeś pięciu... nie... sześciu przeciwników swoim piachem. To by do Ciebie pasowało, nie? - Trzeba przyznać, że miał sporo zabawy z wymyślaniem tego wątku, chociaż w praktyce Souei był do obcych nastawiony z ogromnym dystansem. Jeśli będą chcieli usłyszeć o tym od niego, to będą musieli najpierw sporo się napocić, aby przebić się przez ten gruby mur.
To by chyba w sumie wystarczyło, mogli jeszcze bardziej zgłębić detale i dopracować każdy szczegół, czasu mieli na to aż nadto, ale szkielet opowieści, który stworzyli, bardzo mu się podobał. Kolejny wątek był nieco bardziej poważny, choć dla Matsudy wciąż było to wszystko bardzo enigmatyczne. Słysząc o prawdziwej legendzie i wieloletnim celu, Souei wsłuchał się uważnie w słowa Seinina. A więc na tym miało polegać to wypożyczenie? Pazur cenił sobie tą pragmatyczność i z jednej strony wciąż mało było tutaj konkretów, natomiast z drugiej widział tutaj szansę na wyjście ze swojej mafijnej bańki. Dotychczas mu na tym nie zależało. Wiódł swoje spokojne życie jako zabijaka, lecz wraz z nadchodzącymi do Shigashi zmianami, ze zmianami, które czekały Ichirou, on sam czuł, jakby zatrzymał się w miejscu i przez to zostawał w tyle. Być może ta oferta ruszy go nieco z miejsca i wprawi w ruch również jego osobę.
- Na tym etapie możemy sobie chyba już powiedzieć, że zawsze możesz na mnie liczyć. - Powiedział to, nie patrząc mu w twarz, bo nie chciał, żeby zabrzmiało to ckliwie. Ale pomagali sobie już nawzajem w przeszłości, a ostatnie morderstwo na Ryuichim nie było przecież ich pierwszym. Ichirou, Misae i Kyoushi byli już sprawdzeni i zaufani i póki co przechodzili każdy test, bojowy czy niebojowy, śpiewająco.
- Dobrze jest mieć dokąd wracać, ale dobrze jest też mieć dokąd pójść. - Odetchnął pełną piersią znajomym powietrzem, zanim wkroczyli w inny klimat i zupełnie nowe dla niego tereny.

zt.