Sklep z wyposażeniem

[Maji Yasu]

Chociaż na pewno targ przyprawiał o wspomnienia, to nie były one związane z zabawą z innymi dziećmi, czy też miłostkami. Yasu już od dzieciństwa spędzał większość swojego czasu, albo na nauce na przyszłego shinobiego, albo w bibliotece, gdzie czytał o odległych krainach i marzył o tym, aby kiedyś zobaczyć je na własne oczy. I chociaż ostatecznie opuścił klan z zamiarem podróży, to nie opuścił nawet Samotnych Wydm. Gdyby ktoś się go zapytał, czy żałował tego, jak potoczyło się jego życie, to Yasu miałby duży problem z odpowiedzią. Z jednej strony, poznał kobietę, w której się zakochał i nawet ta urodziła mu córkę. Z drugiej strony, gdyby nigdy nie opuścił wioski, to zapewne jego ukochana nadal by żyła, a jego córka nie musiałaby cierpieć z powodu śmierci. Gdyby jednak Yasu już jako dzieciak ciężej trenował i podczas spotkania z ukochaną, znałby techniki, a jego ciało byłoby lepiej wytrenowane, to mógłby je samodzielnie obronić, zamiast zdawać się na ślepą ucieczkę. Yasu był idealnym przykładem tego, jak nasze pojedyncze decyzje mogą mieć pozytywny, albo negatywny wpływ na resztę naszego życia. Nawet jeśli efekty tej decyzji nie są widoczne od razu, to mogą one zaowocować nawet po kilkunastu latach później, a te mogą być równie zbawienne, jak i niszczące.

Gdy tak przemierzał targ, jednocześnie będąc zagrzebanym w swoich mrocznych myślach, coś go rozproszyło. Początkowo nie zareagował, aż jego wzrok skierował się niżej, gdzie zauważył chłopca. Jego córka byłaby chyba w podobnym do niego wieku, gdyby nadal żyła. Chociaż i tak całkowicie różniłaby się od tego chłopca, chociażby bazując na samych włosach, które chłopiec miał czarne, a Maya miała je idealnie białe. Ponownie mroczne wspomnienia uderzyły w niego, ale szybko potrząsnął głową, jakby chciał odgonić namolne myślni od siebie, po czym przybrał szczery uśmiech i spojrzał sympatycznie na chłopca.

-Hiruzen - Powtórzył cicho imię chłopca, jednocześnie szybko wertując swoje wspomnienia z dzisiejszego poranka. Możliwe, że faktycznie się już dzisiaj spotkali, ale zapewne jak zwykle jego myśli były skupione na czymś całkiem innym, niż rzeczywistość, przez co średnio pamiętał to spotkanie.

-Rozumiem. A co takiego potrzebujesz, chłopcze? - I od razu otrzymał odpowiedź. Przeklęty ojciec. Jakby nie mógł mnie sam poszukać, albo wezwać jednego z członków klanu i zapłacić im za przekazanie wiadomości. Yasu miał tylko nadzieję, że jego ojciec nie zamierza za darmo wykorzystywać Hiruzena, tylko odpowiednio go za to wynagrodzi.

-Dzięki Hiruzen. Możesz przekazać mojemu ojcu, że odebrałem wiadomość i mam nadzieję, że odpowiednio Cię wynagrodzi za wykonywanie pracy gońca. - Uśmiechnął się ponownie do chłopaka, po czym otworzył zwój i zaczął się z nim zaznajamiać. W miarę kojarzył sklep, o którym była mowa, ale osobiście nigdy nie korzystał z jego usług. Za dzieciaka jedyny sprzęt, jaki potrzebował, to ten, który mógł znaleźć w domu rodzinnym. Jednak praca to praca, a On akurat bardzo potrzebował pieniędzy. Gdyby nie to, że miał obecne pusty portfel, to sam zapłaciłby Hiruzenowi za dostarczenie wiadomości, ale niestety takie życie początkującego shinobiego.

-Rozumiem. Dobra Hiruzen. Przekaż mojemu ojcu, że akceptuję zadanie i nie daj się oszukać na słowa podziękowania. Wykonałeś pracę, to mają ci zapłacić. A ja tymczasem ruszam do sklepu. Do następnego razu, chłopcze. - Yasu machnął dłonią do chłopaka, po czym zaczął kierować się do punktu wyjścia z targu, aby następnie skierować się do sklepu z wyposażeniem.

Po dotarciu przed sklep spojrzał, w jakim stanie są jego ubrania. Strzepał piasek z miejsc, gdzie się znajdował i poprawił kilka lekkich zagnieceń. Yasu wychodził z założenia, że ludzie oceniają innych już po pierwszym rzucie oka, dlatego zawsze powinno się wyglądać idealnie, a przynajmniej starać się, aby tak wyglądać. Szczególnie w momentach takich jak ta, gdy ma się spotkanie ze zleceniodawcą, którego jedno słowo, może zepsuć reputację mężczyzny.

Po tym, jak już odświeżył swój wygląd, wszedł do sklepu i wzrokiem odszukał właściciela. Chyba że akurat go nie ma na przodzie sklepu, tylko znajduje się na zapleczu, to wtedy pójdzie głębiej w sklep, aby go odnaleźć. Gdy tylko napotka wspomnianą osobę, lekko się ukłoni w jego kierunku. Chociaż ich pozycje społeczne były całkowicie odmienne i można nawet powiedzieć, że Yasu był wyżej od sprzedawcy, to mężczyzna wiedział, że to właśnie cywile pozwalają shinobim żyć. Bez cywili nie byłoby ekwipunku, jedzenia i zleceń. To oni napędzają rynek, z którego ninja czerpią pełnymi garściami. Dlatego, jego ukłon oznaczał szacunek, ale jednocześnie nie był to pełny ukłon, aby uszanować swoją pozycję jako przedstawiciela klanu Maji. Możliwe, że Yasu po prostu zbyt dużo myśli nad tym i powinien być bardziej wyluzowany, ale w jego przypadku nie da się już chyba tego zmienić.

-Maji Yasu. Zostałem oproszony przez klan, aby wesprzeć Pana jako pomocnik w sklepie. Liczę na udaną współpracę. - Odczekał chwilę, aby dać właścicielowi czas na reakcję na przywitanie, po czym kontynuował.
-Proszę o przedstawienie mimo ich obowiązków oraz o wdrożenie to sposobu pracy w pana sklepie. - Z szacunkiem, ale nie służalczo wyjaśnił, kim jest, dlaczego tu jest i czego oczekuje. Oby tylko właściciel nie był gburem, albo odwrotnie, zbyt wyluzowanym człowiekiem.

[Shindo]

Klanowa misja D
Maji Yasu
''Już tu kiedyś byłem" _____________________________
Posty:
MG: 2
Maji Yasu: 1
_____________________________

- Tak, tak pan Ichiban obiecał mi zapłacić.
Hiruzen szczerząc zęby pomachał ci ręką i pobiegł w swoją stronę. Możliwe, że krętymi ścieżkami, ale jednak z pewnością dotrze do twojego ojca. Sprawiał wrażenie odpowiedzialnego i godnego zaufania młodzieńca. Tobie po tym jak doszedłeś do wniosku, że w sumie dlaczego by nie wykonać zadania. Zwłaszcza, że w sakiewce po jej otwarciu wiało tak samo jak na środku pustyni po zmroku.

Zmierzając do sklepu zostałeś jeszcze zaczepiony przez kilku ulicznych kupców

- Dobrej jakości dywany, choć przyjaciel, choć znajdziemy coś idealnie dla ciebie.

- Przyjaciel gdzie ty kupiłeś takie ubranie ? Złodzieje cię oszukali ! Z daleka widać, że są zrobione z niskiej jakości materiału. Chodź tylko u mnie najnowsza moda z nad morza ! Dla przyjaciół mam zniżki.

- Spróbuj najlepszej chałwy w Kinkotsu, lepszej nie uraczysz. Pozostali wzorują się na naszej, oryginalnej recepturze, ale jak do tej pory nie udało im się jej skraść. Chodź posmakuj, pierwszy kawałek gratis ! Jaką chcesz spróbować z orzechem, czekoladą czy klasyczną bez dodatków ?

Gdy w końcu udało ci przebić przez miejski zgiełk dotarłeś do sklepu który wyglądał z zewnątrz jak większość budynków dookoła z tą różnicą, że przed sklepem widniał szyld.
"SKLEP Z WYPOSAŻENIEM"

Wszedłeś do środka budynku, który składał się z dwóch izb w tej bardziej oddalonej mogłeś zauważyć, że składowane w niej były głównie ciężkie sprzęty. Znajdowały się tam ogromne miecze jak i te trochę mniejsze, ale znaczne w swych rozmiarach oprócz tego odłożone były tam wszelkiego rodzaju włócznie, naginaty i tym podobne. Ostatnim rodzajem sprzętu tam składowanego były zbroje rozwieszone na manekinach. W pierwszej centralnej części mogłeś zauważyć wszystko co można podciągnąć pod określenie "mały kaliber". Na przywitanie twojej osoby wyszedł mały, ogolony grubasek z łysiną.
- Witam pana. Nazywam się Yoh, również liczę na owocną współpracę.
Mężczyzna odwzajemnił pokłon po czym kontynuował swój wywód
- Sklep ten prowadzę już od ponad ćwierćwiecza w momencie kiedy mój papo odszedł na zasłużoną emeryturę. Po mnie z pewnością przejmie syn, ale niestety rozchorował się nam na dobre. A dzisiaj ma przyjechać dostawa ciężkiego towaru i boję się, że samemu tak sprawnie mi to nie pójdzie jak w duceie z młodą i silną osobą. W samym sklepie zajmujemy się sprzedażą najróżniejszego wyposażenia, od kunai po bombki świetlne, jednym słowem nie raz pan u nas zawita chcąc uzupełnić swój ekwipunek. A będę miał do pana kilka pytań: Czy posiada pan doświadczenie za kasą sklepową ? Przyuczenie nie jest trudne, trudne jest dojście do perfekcji. Proste rachunki i szczery uśmiech, ale może już pan trochę liznął handlu od tej strony to nie będę drugi raz tłumaczył. Chyba, że potrzebuję pan odświeżenia wiedzy... - mężczyzna zaśmiał się rubasznie, jakby powiedział jakiś świetny żart -...A tak poza tym zna się pan na uzbrojeniu ? Wie pan na przykład jaka jest różnica pomiędzy włócznią a guandao ? I ostatnie bo mówiłem o dźwiganiu ciężkiego sprzętu, czy nie będzie dla pana problemem przeniesienie kilku rzeczy ?
Zostały zadane ci pytania, mające na celu zweryfikowania twojej przydatności jako pomoc w sklepie.

Hiruzen
Sprzedawca 1
Sprzedawca 2
Sprzedawca 3
Yoh

[Maji Yasu]

Po wejściu do budynku, Yasu napotkał właściciela, którym okazał się mały, łysy grubasek. Czemu on nie ma brody? Na dodatek w dłoni powinien mieć ciężki młot, którym wymachiwałby na lewo i prawo. Przecież tak powinien wyglądać każdy, godny zaufania producent wyposażenia, prawda? Prawda?! Tak blisko perfekcji, a jednocześnie tak daleko. Jednak na spokojnie Yasu, nie po to tutaj przyszedłeś. Przybyłeś do tego sklepu, po to aby zarabiać pieniądze, a nie po to aby oceniać właściciela tego sklepu.

Gdy Yasu się przedstawił, właściciel także to uczynił i okazało się, że nazywa się Yoh. Imię jakby znajome, ale tamten Yoh posiadał towarzysza samuraja, ana dodatek nie był nawet pełnoletni, więc to musi być zwyczajna zbieżność imion. Chyba, że jednak właściciel sklepu ma złego brata Hao to wtedy przestanie to być jedynie przypadek. Yasu jednak szybko zakończył swoje fantastyczne dywagacje na temat prawdziwej osobowości Pana Yoh i skupił się na dalszej rozmowie, a raczej długim monologu właściciela, aby na sam koniec zadać kilka znaczących pytań.

-Pracowałem przez kilka lat w karawanie handlowej, ale nigdy nie zajmowałem się sprzedażą w sklepie stacjonarnym. Sam jednak handel i sprzedaż nie jest mi obca, więc nie powinno być większych problemów. Z tego samego powodu jestem zaznajomiony z większością podstawowego wyposażenia, jakie można zakupić w sklepach, ale mogę mieć problem z bardziej wyspecjalizowanym wyposażeniem, albo z takim, który nie trafia do ogólnej sprzedaży, a raczej jest tworzony na zamówienie. Jeśli mam faktycznie wymienić jakieś różnice między włócznią, a guandao to jako najważniejszą bym wymienił to, że włócznia głównie służy do pchnięcia, gdy druga wymieniona broń bardziej służy do cięcia w czym przypomina naginatę. Dodatkowo guandao jest cięższe od włóczni - Odpowiedział, po czym chwilę się zastanowił przed odpowiedzią na ostatnie pytanie.
- Jeśli chodzi o przenoszenie rzeczy, to nie powinno być problemu. Jednak, jeśli mięśnie nie dadzą rady, to metalowe przedmioty, nie większe niż No-dachi jestem w stanie przetransportować za pomocą moich zdolności magnetycznych, więc powinienem sobie poradzić. - Odpowiedział grzecznie na wszystkie zadane pytania, oraz aby zademonstrować swoje zdolności, wykorzystał swoją zdolność klanową aby namagnesować jeden kunai i lekko go podnieść. Nie latał nim na lewo i prawo, aby nie stwarzać zagrożenia, albo żeby nie uszkodzić sklepu, a po krótkim pokazie od razu anulował swoją technikę i pole magnetyczne nałożone na metalowy obiekt.

[Shindo]

Klanowa misja D
Maji Yasu
''Już tu kiedyś byłem" _____________________________
Posty:
MG: 3
Maji Yasu: 2
_____________________________

Gdy opowiedziałeś o swoim doświadczeniu kupcowi aż się zaświeciły oczy z podekscytowania. Gdyby tylko pewnie potrafił to by aż podskoczył pod am sufit.
- Wow ! Nawet nie wiesz jak się cieszę, że już masz doświadczenie w zawodzie. Oczywiście praca nie jest trudna, ale skoro przysyłają kogoś z doświadczeniem we fachu to tym bardziej jestem wielce rad. A czymś konkretnym handlowałeś czy po prostu na karawanie miałeś wielki misz masz i co się sprzedało to się sprzedało ?
Yoh żywą zaczął wypytywać cię o twoich doświadczeniach w zawodzie handlarza. Ton głos zmienił mu się zauważalnie, a właściwie delikatnie spoufalił. Najwyraźniej widział w tobie kolegę po fachu, konfrateria z którym ma się wspólny język i o czymś tak trywialnym jak chociażby złodziejskie cło za towary można by przegadać cały dzień.
- A powiedz mi wjeżdżałeś do miast, miasteczek czy osad ? Jak z podatkiem ? Ktoś cię ścigał ? Bo mówię ci tutaj to dopiero zdzierają z człowieka do żywego ile się tylko da.

Gdy tak sobie wesoło rozmawialiście z tyłu sklepu wychyliła się twarz młodej dziewczyny. Zobaczyła cię, uciekła wzrokiem i lekko się rumieniąc rozpoczęła rozmowę
- Dzień dobry panie Yoh, wraz z tatą przywieźliśmy kolejny transport. Papo prosi o pomoc w wypakowaniu ponieważ przywieźliśmy same Zanbato.
Właściciel sklepu zmarszczył brwi, odwrócił się w twoją stronę i zagadał
- Słyszałeś Yasu przywieźli same Zanbato, a z tego co pamiętam miały przyjechać nowe zbroje i dwa tuziny kunai
Dziewczyna jeszcze bardziej się zarumieniła, była brunetką o oliwkowej cerze i zielonych oczach. Włosy miała długie, koloru czarnego jak heban, grzywka którą miała delikatnie przysłaniała prawe oko. Na niektórych mogła wywrzeć piorunujące wrażenie. Lat miała około dwudziestu pięciu co akurat nie było po niej widać, gdyż wyglądała na młodszą. Kokieteryjnie odciągnęła kosmyk włosów i odpowiedziała
- Panie Yoh, proszę się nie gniewać, trudno było nam dostać kruszec na uzbrojenia.
Twój zleceniodawca sam się zarumienił, lekko się rozchmurzył, nie minęło jednak kilka sekund kiedy znowu z poważniał
- Wiesz dobrze, że na ciebie Asuka nie potrafię się gniewać jednak z twoim ojcem to ja już sobie porozmawiam. Chodźcie idziemy odebrać ten pakunek.

Minął Asukę i prężnym krokiem minął Asukę, chcąc zweryfikować co naprawdę przyjechało do jego sklepu. Gdy wyszedłeś na zewnątrz twoim oczom ukazał się wielki, wzmacniany wóz który był podpięty pod aż sześć wielbłądów. Siwy mężczyzna z brod ą stał obok, widocznie to on był ojcem Asuki.
- Cześć Yoh
- Ja ci dam cześć. Ichiro wytłumacz się z tego co żeś mi przywiózł

Mężczyźni żywo gestykulując, kłócili się o zamówienie, prześcigając się w coraz to nowszych żądaniach. Czas powoli upływał, mężczyźni nie przestawali zaciekłej wojny, a tymczasem zagadała cię wesoło panienka Asuka, podsuwając bukłak z wodą
- Chcesz ? Nie przejmuj się oni tak często mają. Długo tu już pracujesz ? Właściwie pierwszy raz widzę kogoś innego niż pana Yoh bądź jego syna Horohoro.

Yoh
Asuka
Ichiro

[Maji Yasu]

Nastawienie właściciela sklepu dosyć mocno się zmieniło, gdy usłyszał, że Yasu ma doświadczenie w branży i stał się o wiele bardziej przyjazny i otwarty, a na dodatek zaczął zarzucać mężczyznę wieloma pytaniami, na temat wykonywanej pracy jako handlarz. Chociaż część pytań spowodowała, że Yasu po raz kolejny zaczął wspominać tę przeklętą noc, gdy zostali zaatakowani przez bandytów. Chociaż próbował nie dawać tego po sobie, to i tak jego wzrok stał się lekko pusty, ale nadal z automatu zaczął odpowiadać.
-Karawanę odziedziczyłem po świętej pamięci teściu, którego wiek nie pozwalał już na długie podróże. Jako że nie miałem wtedy doświadczenia, to starałem się kontynuować pracę tak, jak to było za jego panowania. Chociaż teść był biznesmenem z krwi ilości, to jednak bardziej zależało muna wspieraniu ludzi w trudnych sytuacjach, dlatego karawana głównie zajmowała się skupowaniem miejscowych towarów z małych wiosek i sprzedawaniu ich w większych miastach, a potem za te pieniądze kupowaliśmy żywność i wodę i sprzedawaliśmy w biedniejszych miejscowościach. Nie było z tego dużego zysku, ale zarabialiśmy na tyle, aby nie głodować i mieć gdzie żyć. - Wziął głębszy wdech, przymknął na chwilę oczy, po czym cicho westchnął.
-Raz zostaliśmy zaatakowani. Przyjąłem zlecenie na transport towaru z miasta do miasta. Okazało się, że towar był o wiele więcej wart, niż nam powiedziano i znaleźli się ludzie, którzy celowali w ten towar. Ostatecznie przeżyłem tylko ja, prawdopodobnie dlatego, że myśleli, że nie żyję po otrzymaniu pierwszej rany. Moja żona i córka... - W tym momencie jego głos się załamał. Nie mógł kontynuować. Nie chciał kontynuować. Było w nim nadal zbyt wiele bólu związanego z utraconą rodziną.

Właśnie w tym momencie do sklepu weszła młoda dziewczyna, przez co Yasu został wybity z zagłębiania się w bolesne wspomnienia i wrócił do swojego normalnego ja, czyli lekko przybitego, ale nie dającego po sobie poznać mężczyznę. Początkowo myślał, że to klientka, ale szybko okazało się, że dziewczyna i jej ojciec zajmują się transportem towarów. Yasu nie zauważył rumieńca małolaty i jej specyficznego zachowania, a może po prostu ją zignorował, ponieważ nadal tkwił w żałobie po swojej rodzinie.
-Zanbato, naprawdę? I to zamiast zbroi i kunai. Czyli zamiast standardowego wyposażenia, które codziennie sprzedaje się w sporym nakładzie, właściciel otrzymał miecze, z których korzystają nieliczni z racji ich olbrzymiej wagi. Szczególnie w naszym rejonie nie są one zbyt popularne ze względu na wszechobecny piasek, który utrudnia posługiwanie się ciężkim orężem. -Wypowiedź ta nie była skierowana do nikogo konkretnego, a po prostu Yasu mówił półszeptem sam do siebie, nieświadomy tego, że inni mogą go usłyszeć. Na dodatek konkretnie nie rozumiał słów dziewczyny na temat kruszców. Kobieto, macie dostawę mieczy, które wymagają masy metalu do ich wytworzenia. Z takiego jednego Zanbato na spokojnie można wykuć czterdzieści kunai. Chyba że wykorzystywali do tych mieczy kruszec gorszej jakości niż ten do zbroi, to wtedy nadal źle o nich świadczy, bo to byłaby zwykła próba oszustwa. Dlatego czasami nienawidził pracy w handlu.

W międzyczasie Pan Yoh zaczął wykłócać się z Panem Ichiro na temat dostawy i nie zapowiadało się na to, że szybko to skończą. Oby tylko właściciel nie zgodził się na te miecze, bo będą mieli olbrzymi problem z przeniesieniem ich do sklepu. Jak im się udało je ułożyć na wozie, to już jest zagadka. Jego rozmyślania po raz kolejny zostały przerwane przez dziewczynę, która oferowała mu bukłak z wodą. Chociaż nie był spragniony to i tak nie odmówił, aby nie zachować się jak totalny gbur.
-A dziękuję bardzo panienko Asuka, z chęcią się napiję. Co do pracy tutaj, to zostałem poproszony o wsparcie Pana Yoh przez mój klan, ponieważ jego syn jest na tę chwilę niedysponowany. - Odpowiedział z uśmiechem, ale samemu nie zadawał żadnych pytań. Nie miał pojęcia, o czym mógłby rozmawiać z młodą dziewczyną. Chociaż nie miał takiego problemu, gdy poznał swoją żonę... stop! Nie powinien teraz o tym myśleć. Teraz jest pora pracy, a nie kopania dołu, w którym mógłby schować się i płakać, aż stworzyłby małą oazę.

[Shindo]

Klanowa misja D
Maji Yasu
''Już tu kiedyś byłem" _____________________________
Posty:
MG: 4
Maji Yasu: 3
_____________________________

Powiedzmy sobie szczerze nie byłeś najlepszym rozmówcą, dziewczyna zadała ci jeszcze z dwa pytania dotyczące tego skąd jesteś i w jakim klanie jesteś ? Jednak nie okazując większego zainteresowania nią czy rozmową poddała się i razem w bardzo miłej, bo jakże niezręcznej ciszy przesiedzieliście sobie aż Yoh zakrzyknął
- Zgoda, biorę dwa zanbato. I na kolejny transport dostanę dziesięcio procentową zniżkę, ale żebyś mi łobuzie rzeczywiście przywiózł mi te cholerne kunai`e i zbroję. Zwłaszcza zbroję po jedną już mam zarezerwowaną przez klienta.
Twój zleceniodawca odwrócił się w twoim kierunku i zakrzyknął
- Yoh chodź, spróbujemy z Ichiro wnieść te dwa potwory do mojego sklepu. W trójkę powinno nam się udać...
- A moja córka to co ? Piąte koło u wozu ? Nie zapominaj, że jest córką kowala krzepy ma tyle co wielbłąd. Chodź córcia pomożesz nam w czwórkę przenieśmy te zanbato.
Asuka na "komplement" zawstydziła się niemiłosiernie się przy tym rumieniąc, opuściła głowę w dół i zażenowana cicho wyszeptała
- Tato...

Twoim zadaniem jak wynikało z polecenia było przeniesienie z pozostałą trójką zanbato. Broń była porządnie zabezpieczona więc nie trzeba było się martwić o przypadkowe skaleczenia. Operacja na pergaminie była stosunkowo prosta, oręż należało znieść z wozu, następnie przenieść je do sklepu i ustawić na swoim miejscu. Tylko jak się za to zabrać ?
- O cholera, Asuka nie wzięliśmy pasów wspomagających ?!
Zakrzyknął przerażony Ichiro
- Bez nich zniesienie takiego ciężaru z wozu, może być bardzo niebezpieczne, a jak widzę w pospiechu też nie wzięliśmy kłód po których mogliśmy zjechać z Zanbato z wozu...- było widać po mężczyźnie, że nad czymś się zastanawia -... niestety do domu mamy ponad dwa dni drogi stąd w linii prostej. Nie dam rady w miarę szybko obrócić z niezbędnym sprzętem.
Asuka podzielała przerażenie ojca, cicho stojąc z boku, czerwień na jej twarzy ustąpiła bieli. Yoh również zbladł, zasmucony, ale z nutką nadziei w głosie powiedział zwracając się do wszystkich
- I co teraz zrobimy ?
- Na razie nic mi nie przychodzi do głowy. Może ma ktoś jakiś pomysł, na pod orędziu ? - odpowiedział Ichiro

Wszyscy stali w zamyśleniu głowiąc się nad tym jak rozwiązać sytuację, ale niestety jak do tej pory nikt nie wpadł na coś zjawiskowego. Yoh od czasu do czasu otwierał usta jakby chciał coś powiedzieć, podzielić się z wami czymś na co wpadł. Jednak jak na razie za każdym razem zatrzymywał się w momencie kiedy zdawało się, że już coś z siebie ma wykrztusić. A czy ty ? Masz pomysł jak wyjść z tej patowej sytuacji ? Jeżeli tak, to właśnie teraz był doskonały moment, aby się nim podzielić z resztą !

ASUKA
YOH
ICHIRO

[Maji Yasu]

Gdy tylko dziewczyna zadawała jakieś pytania w kierunku mężczyzny, ten grzecznie odpowiadał jej, czyli wyjaśnił, że pochodzi z Kinkotsu i należy do klanu Maji, ale nic po za tym. Odpowiadał, bo chciał być miły, ale jednocześnie aktywnie nie szukał rozmowy, ponieważ nie chciał jej dawać złudnej nadziei, jakoby był nią zainteresowany, co byłoby bardzo niesprawiedliwe wobec niewiasty. Lepiej od razu wyznaczyć granicę, niż dawać złudną nadzieję. W międzyczasie starci mężczyźni w końcu doszli do porozumienia i właściciel zdecydował, że weźmie dwa miecze w zamian za zniżkę na kolejny transport. Widać było, że zależało mu na tej znajomości, bo Yasu na jego miejscu od razu by ich pogonił za tę sytuację. Członek klanu Maji mógł być dżentelmenem i szanować innych, ale jako kupiec taka sytuacja była poniżej krytyki, gdy kowal dostarcza całkiem co innego, niż zostało zamówione.

Żartu, albo raczej informacji o sile dziewczyny nie skomentował, a jedynie lekko się uśmiechnął, po czym obserwował dalsze wydarzenia, podczas których okazało się, że kowal i jego córka nie zabrali pasów, za pomocą których, normalnie, zdjęty zostałby towar z wozu. W tym przypadku należało znaleźć jakieś inne rozwiązanie, ale nikt nie mógł na nic wpaść. Sam Yasu chociaż miał już pewien pomysł, to nadal potrzebował sprawdzić parę rzeczy, jednak pierw zdecydował się poinformować resztę o swoich myślach.

-Zazwyczaj zaprzęg wielbłądów wykorzystuje liny do ciągnięcia powozu. Są one na tyle wytrzymałe aby pociągnąć cały wóz tych mieczy, więc jeśli byśmy je zdemontowali, to moglibyśmy ich użyć jako zamiennik dla pasów. Przy okazji są one na tyle długie, aby nie stanowiło to problemu. Z drugiej strony, będzie problem jeśli wykorzystujecie zamiast lin, to drewnianych przedłużeń ramion wozu... - Największy problem dodał na sam koniec wypowiedzi, jednocześnie zbliżając się do zwierząt, aby sprawdzić sposób ich mocowania do wozu.

W sytuacji alarmowej, miał w zanadrzu jeszcze jeden problem, ale nie był w stu procentach pewien czy uda się to zrobić. Wykorzystując jego zdolności klanowe, mógłby kontrolować metalowe, podłużne elementy, aby te uniosły w powietrzę Zanpakto, jednak nigdy czegoś takiego nie próbował, więc nie wiedział jak to się może skończyć, ale i tak zdecydował się o tym od razu wspomnieć.

-Jeśli ten plan nie wypali, to mam jeszcze jeden pomysł, ale nie mam stu procentowej pewności do jego wykonalności. Moje techniki klanowe nie są w stanie unieść bezpośrednio tych mieczy bo są zbyt duże, ale powinno być możliwe, aby użyć mniejszych elementów podłożonych pod ten miecz, które z pomocą magnetyzmu uniosę w górę. Powinienem w ten sposób dać radę unieść Zanpakto, ale będę potrzebował jakichś metalowych listw, albo rur. Co najmniej dwie sztuki i ich łączna wielkość nie powinna przekroczyć wielkości no-dachi, który na ten moment jest moim limitem wielkości obiektu. - Podrapał się po głowie zastanawiając się czy to ma jakikolwiek sens, oraz czy odpowiednio to wyjaśnił, aby wszyscy zrozumieli o co mu chodzi. W końcu nie każdy musi być zaznajomiony z jego technikami, a w szczególności cywile, więc mogą nie pojmować o co mu dokładnie chodzi.

[Shindo]

Klanowa misja D
Maji Yasu
''Już tu kiedyś byłem" _____________________________
Posty:
MG: 5
Maji Yasu: 4
_____________________________

Wybiło południe, Słońce dawało się wam we znaki każdemu jednemu bądź jednej. Stojąc w miejscu gdzie żar z niebios osiągał pełnią swej siły, zastanawialiście się co by poczynić z zanbato. Broń którą trzeba było przenieść z wozu do sklepu, niby proste jednak znaczący ciężar owej broni stanowił wielką przeszkodę do pokonania. Niestety jak do tej pory żadnemu z was nie udało się wpaść na pomysł, który w istocie nie musiał być genialny czy też odkrywczy wystarczyło by żeby był skuteczny. Na szczęście to się miało zmienić, gdyż nie tylko wpadłeś na pomysł, ale też go wszystkim przedstawiłeś. Asuka i Ichiro przyklasnęli na twój pomysł, po ich minach było widać, że są bardzo z niego zadowoleni. Sprawdziłeś mocowania i jak się okazało kowal z córką wykorzystywali liny do mocowań. Co też jak się zdawało na podstawie twojej wypowiedzi miało to jakieś szczególne znaczenie. Wezbrała w tobie wielka radość na tyle duża, że podzieliłeś się z resztą swoim drugim planem, niestety nie spotkałeś się w tym momencie z tak dużym zrozumieniem jak przy pierwszym pomyśle. A właściwie rzecz ujmując poziom zrozumienia u innych był zerowy. Yoh gorliwie kiwał głową, a gdy skończyłeś mówić, kiwał głową jeszcze przez kilka chwil po czym jak by się ocknął, spojrzał na ciebie nie zrozumiałym spojrzeniem i odezwał się
- To znaczy, że jak ?
Ichiro i Asuka spojrzeli na ciebie również zaskoczeni
- Czekaj, czekaj młody chłopcze jakie zanpakto ? Co to jest Zanpakti ? Jeszcze o nim nie słyszałem ? Z jakiego metalu jest wytwarzane ? Czy produkuję się to zanpakto tak samo jak jak inne miecze ?
Powiedział Ichiro, Asuka pokręciła głową chociaż nie była przekonana to odpowiedziała za ciebie
- Nie tato, on się po prostu najzwyczajniej w świecie pomylił, prawda ? Chodziło ci przecież o zanbato, mam rację?

Drugi pomysł wywołał nie lada zamieszanie w waszych szeregach, jednak to Yoh pierwszy się opamiętał.
- Dobra, dobra zapomnijmy o drugim pomyśle i wróćmy do tego pierwszego, brzmiał naprawdę dobrze. To jak Asuka odepniesz wielbłądy ?
- Oczywiście, nie ma najmniejszego problemu.
I tak o to już po chwili, uprząż była wsuwana kawałek po kawałku pod zanbato. Z jednej strony stałeś ty i Yoh, a z drugiej Asuka i Ichiro. Udało wam się zgrabnie zejść z tym ciężarem z wozu i nawet gładko przeszliście do sklepu. Wymierzyliście odpowiednio i gdy ostrze wylądowało we właściwym miejscu na stojaku, pozostało wam jedynie podnieś je do pionu. Wszyscy się napięliście, używając wszystkich swoich sił. Dzięki czemu pierwsze zanbato było już na miejscu.

- O! Patrzcie ! Uprząż się rozerwała, miecz musiał ją jakoś uszkodzić, bo nie była tak poszarpana.
Jedno zanbato było już na miejscu, jednak trzeba było wymyślić sposób z poradzeniem sobie z kolejną ? Czy pozostały ci jakieś jeszcze pomysły ? Zawsze można było spróbować pójść na rynek i poprosić kogoś o pomoc, jednak czy śmiałbyś to zaproponować swojemu zleceniodawcy, a możesz miałeś inny ciekawy, a zarazem skuteczny pomysł na przeniesienie drugiego oręża ?

Yoh
Ichiro
Asuka

[Maji Yasu]

Nie był zdziwiony, że osoby przed nim nie potrafiły zrozumieć jego drugiego pomysłu, ponieważ nie były one zaznajomione z technikami magnetycznymi klanu Maji, ani zapewne z żadnymi technikami shinobi. Mógłby też zapewne lepiej to wytłumaczyć, albo po prostu poprosić o dwa metalowe elementy i bez większych wyjaśnień spróbować zrobić to co sobie wymyślił. Jednak okazało się to zbędne, ponieważ rodzina kowalska wykorzystywała liny w celu uwiązania zwierząt do powozu i mogli je wykorzystać. W międzyczasie doszło do małej pomyłki w jego wymowie słowa zanbato. Zapewne było to spowodowane zbyt wieloma myślami naraz i podświadomie połączyć dwa słowa w jedno, nowe i tak doszło do przejęzyczenia.
-Tak, tak. Chodziło mi oczywiście o zanbato. Wybaczcie przejęzyczenie. - Lekko się ukłonił w geście przeprosin, po czym razem z pozostałymi ruszył do transportowania mieczy z wozu. Podczas tej pracy Yasu doszedł do wniosku, że chyba z obecnej czwórki to on był najsłabszy i jego wpływ na przeniesienie miecza był minimalny, ale liczyły się chęci, prawda?

Po przeniesieniu pierwszego zanbato uprząż niestety uległa zerwaniu, co było problemem nie tylko dla właściciela sklepu i Yasu, którzy wciąż potrzebowali drugi miecz z wozu, ale także dla rodziny kowali, którzy będą mieli problem z ponownym zaprzęgnięciem wielbłądów. Pokazywało to też, że miecze chyba nie były jednak tak dobrze zabezpieczone i jednak było ryzyko zranienia się w sytuacji, gdyby nieśli je ręcznie. Przyszedł jednak czas na obmyślanie planu B, albo nawet C, jeśli uznać, że odrzucony pomysł z wykorzystaniem technik magnetycznych był jednym z nich. Nic jednak nie poszło na marne, ponieważ nasz już nie tak młody mężczyzna wpadł na kolejny plan, ale pierw będą musieli to przetestować.

Tym razem ominął zbędne wyjaśnienia i skupił się na mieszaniu energii wewnętrznej, jednocześnie składając pieczęć ptaka. -Doton: Doryūsō - Wypowiedział cicho, po czym wykreował sześć ziemnych kolców z ziemi. Zmodyfikował je jednak na tyle, aby nie posiadały idealnie ostrych zakończeń. Dwa kolce miały tworzyć łagodny spad pomiędzy podłożem a tyłem wozu, a ich stępione zakończenia kończyły się lekko pod ostatnią deską pojazdu, aby nie tworzyć pustej szpary. Kolejne cztery wysunięte ziemne włócznie utworzone zostały pod kątem prostym w porównaniu do dwóch poprzednich i znajdowały się pod nimi, tworząc dodatkowe oparcie o glebę, aby całość była bardziej bezpieczna i nie zapadła się pod ciężarem czwórki ludzi niosących ciężki miecz.

-Stworzyłem podest do wozu, ale pierw musimy sprawdzić jego wytrzymałość, jeśli ten plan zawiedzie, to ja już więcej pomysłów nie mam. - Sam, jako pierwszy wszedł na jeden z ziemnych kolców i podskoczył na nim, uderzając stopami w ziemię w celu sprawdzenia wytrzymałości konstrukcji. -Możemy teraz albo spróbować znieść to idąc po tej konstrukcji, albo zsunąć miecz po tym i wtedy go spróbujemy go podnieść. - W ten sposób wyjaśnił swój plan, licząc na to, że wszystko się powiedzie.

Nazwa

Doton: Doryūsō

Ranga

D

Pieczęci

Ptak

Zasięg Max.

10 metrów

Statystyki

Siła

60

Szybkość

40

Wytrzymałość

80

Koszt

E: 14% | D: 12% | C: 10% | B: 8% | A: 6% | S: 4% | S+: 2% (za 2 kolce)

Dodatkowe

Brak dodatkowych wymagań

Opis Ofensywna technika Dotonu niskiej rangi. Polega ona na wytworzeniu włóczni/kolców z ziemi, które mogą wbić się w ciało przeciwnika. Choć techniki można stosować ofensywnie, można też czasem się nią bronić. Dużym plusem tego jutsu jest to, że kolce mogą wyrastać z ziemi lub skał, czyli np. ze ściany podziemnego tunelu. Trzeba jednak wziąć poprawkę na to, że kolce nie wysuwają się z powierzchni z olbrzymią prędkością. Sprawdzają się najlepiej w sytuacji, kiedy przeciwnik stoi w miejscu.

[Shindo]

Klanowa misja D
Maji Yasu
''Już tu kiedyś byłem" _____________________________
Posty:
MG: 6
Maji Yasu: 5
_____________________________

A więc wpadłeś na kolejny pomysł, z którym raczyłeś się podzielić z resztą. Yoh czy Ichiro chcieli coś z początku powiedzieć, ale jednak finalnie nic nie powiedzieli. Czy masz lat sześć czy pięćdziesiąt sześć za każdym razem gdy jesteś naocznym świadkiem ninjutsu to tak jakby ktoś odpalił fajerwerki miesiąc przed ważnym świętem. Dlatego też nie próbowali w żaden sposób ingerować w twój plan. Nawet gdyby się nie udało ostrze miecza było bardzo dobrze zabezpieczone więc widmo uszkodzenia towaru znikome. Natomiast zerknąć na użytkowników chakry w akcji już nie zawsze.

Gdy zrobiłeś swoje stępione kolce i je dobrze wytestowałeś to okazało się, że wszystko jest w jak najlepszym przypadku i można próbować rozwiązać zadanie które postawił przed tobą los. Zanim jednak znieśliście miecz z podestu, Yoh przypomniał sobie o czymś i pobiegł do sklepu z wyposażeniem. Gdy wrócił miał w ręku dwie, grube i długie na kilkanaście metrów liny.
- Spróbujmy tego użyć !
Był z siebie wielce rady, co można było zauważyć po szerokim uśmiechu i dumie wymalowanej na twarzy. Przygotowaliście liny na stworzonym przez ciebie podeście. Gdy położyliście zanbato w wyznaczonym miejscu, pozostało wam oplątać się sznurem. Każde złapało za swój koniec i według instrukcji Yoh, który patrzył na was uważnym spojrzeniem już po chwili mieliście na sobie prowizoryczne uprzęże. Po tym już było z górki, udało wam się zanieść miecz na swoje nowe miejsce. Gdy już skończyliście, radości nie było końca, jednak trzeba było powrócić do rzeczywistości musiał w końcu nastąpić. Ichiro i Asuka wyciągnęli do was dłonie po czym ojciec dziewczyny pożyczył od Yoh jego sznur który was nie zawiódł. Zrobił to ponieważ teraz musiał połączyć w jakiś sposób wielbłądy z wozem.

- Najgorsze mamy za sobą, teraz prosiłbym cię o wytarcie kurzy i zamiecenie podłóg. Wszelkie potrzebne rzeczy znajdziesz we wnęce tak gdzie trzymam ciężki sprzęt. Gdyby ktoś przyszedł proszę obsłuż go. Na przedmiotach masz podaną cenę, a jakąkolwiek sprzedaż zanotuj w zeszycie. Pieniądze są na dole, przy ladzie gdzie przyjmujemy naszych klientów. A teraz wybacz, ale muszę szybko wracać do domu, na pewno będę przed zamknięciem.
I tak o to już po chwili zostałeś w sklepie sam, czas przyszedł na porządki, chyba, że miałeś inne plany ?

Czas płynął leniwie, mogłeś zająć się swoim zadaniem albo czymkolwiek innym. Co do klientów to zależy z której strony patrząc albo miałeś pecha albo szczęście. Nikt nie przyszedł z jednej strony unikało się stresu wynikającego ze staniem twarzą w twarz z klientem. A z drugiej bardzo ci się dłużyło, sytuacja stojąca w opozycji gdyby tych klientów było ponad miarę. W każdym razie za jakaś dłuższą chwilę przyszło do sklepu dwóch brudnych nastolatków. Jeden podszedł do kasy, a drugi oglądał przedmioty na półkach. Zdołałeś mu sie przyjrzeć i stwierdziłeś, że zachowanie drugiego z nastolatków wywołuje u ciebie podejrzliwość czy aby na pewno chcą coś kupić.
- Przepraszam proszę pana, zastanawiam się czy kupić miecz obusieczny czy może włócznię. Nie wiem jeszcze jaki styl walki chciałbym opanować i może pan przedstawiając mi różnicę w broni przekona mnie do któregoś z nich.
Chłopak powiedział to niemalże normalnie, niemalże... Dało się słychać na końcu lekkie roztrzęsienie w jego głosie.

Yoh
Młodzieniec 1

[Maji Yasu]

Na całe szczęście operacja z zdejmowaniem wyposażenia z wozu udała się już bez większych problemów i już wkrótce ojciec z córką opuścili przybytek Yoh i ruszyła w swoją stronę. Na sam koniec jeszcze Yasu anulował utworzone kolce, aby nie stwarzały one niebezpieczeństwa i też nie przeszkadzały w poruszaniu się i wkrótce on i właściciel mogli wrócić do budynku, zamiast stać w promieniach słonecznych. Teraz przyszła pora na bardziej przyziemne zadania postawione przed członkiem klanu Maji, takie jak uprzątnięcie sklepu, starcie kurzy i obsługa ewentualnych klientów. W tym celu, mężczyzna zabrał z składzik wszystkie potrzebne rzeczy i rozpoczął akcję sprzątanie.

Złotą zasadą sprzątania, jest to, aby zajmować się tym od góry do dołu, czyli najpierw posprzątać meble, odkurzyć przedmioty na wystawach, a na sam koniec dopiero uprzątnąć podłogi. I tak też Yasu uczynił. Po dłuższym już czasie udało mu się w miarę ogarnąć pomieszczenie i mógł ze znudzeniem oczekiwać na klientów, którzy jak na ironię nie pojawiali się przez cały ten czas. W końcu jednak nadszedł ten moment i do budynku weszło dwóch nastolatków. Nie byli oni w zbyt dobrym stanie i raczej ciężko ich było traktować jak klientów, którzy posiadaliby pieniądze, a jeśli już by je mieli to szybkiej z kradzieży niż z rzetelnej pracy, a także nie wyglądali na ninja. Chociaż samotne wydmy były ciężkim miejscem do życia, to jednak shinobi żyli na odpowiednim poziomie i nie chodzili brudni po mieście, chyba, że akurat wróciliby z ciężkiej misji, gdzie trudno o wodę do mycia. Na dodatek ich poziom wychowania też nie należał do najlepszych, bo nawet nie powiedzieli dzień dobry, tylko jednej z nich od razu udał się oglądać przedmioty na pułkach, a drugi rozpoczął rozmowę z Yasu. Już na pierwszy rzut oka, można było uznać, że coś planowali, dlatego chociaż nie planował ich z góry osądzać, to uważał, że lepiej będzie uważać.

-Jasne, zaraz ci to wszystko wytłumaczę. - Odpowiedział do chłopaka z uśmiechem, po czym jakby od niechcenia włożył dłoń do swojej torby na prawym pośladku i wykorzystując Jishaku Ninpō namagnesował znajdujące się tam Makibishi w ilości 40, w tym samym czasie, opuścił on miejsce za ladą i skierował się do półek z przedmiotami, tak, aby móc pokazać broń o której mówił chłopak, a jednocześnie cały czas mieć w zasięgu wzroku drugiego z chłopaków.
-Największą różnicą jaka dla ciebie ma znaczenie na tym momencie to wymagana siła. Miecz obusieczny z zasady wymaga o wiele więcej siły do uniesienia, a co dopiero do sprawnego używania takiej broni. W tym przypadku włócznia jest lepsza, gdy masz mnij siły. - Zaczął powoli wyjaśniać różnice pomiędzy mieczem i włócznią poruszając takie tematy jak zasięg tych broni, różnice w zadawanych obrażeniach, a także ich koszcie i w trudnościach z utrzymaniem tych broni w odpowiednim stanie. Jednocześnie obserwował drugiego z nich mając nadzieję, że ten nie zdecyduje się na coś tak głupiego jak kradzież z sklepu.

Chakra: 103% - (12 * 3(Kolce z poprzedniego postu)) - 1,5% (Jishaku Ninpō) = 65,5%

Nazwa

Jishaku Ninpō

Ranga

D

Pieczęci

Brak

Zasięg Max.

Bezpośredni | Po osiągnięciu rangi B zasięg równy zasięgowi pola magnetycznego

Koszt E: 1,75% | D: 1,5% | C: 1,25% | B: 1% | A: 0,75% | S: 0,5% | S+: 0,25 (20 jednostek objętości)

Dodatkowe Przedmiot musi być metalowy w całości/większości. Maksymalny limit namagnesowanych przedmiotów ograniczony jest przez limit opanowanego przez Maji Reberu. W przypadku namagnesowywania na dystans Maji musi widzieć przedmiot.

Opis Podstawowa technika klanu Maji. Dzięki niej możliwe jest namagnesowanie przedmiotów i tym samym uzyskanie nad nimi pełnej kontroli. Nie trzeba składać żadnych pieczęci, wystarczy odrobina chakry. Przedmioty oczywiście muszą być w większości metalowe, by technika mogła zadziałać. Wszelkiego rodzaju bronie białe pokroju mieczy, kunai, shurikenów, a nawet przedmioty codziennego użytku - wszystko to jesteśmy w stanie przemieszczać w zasięgu ograniczanym jedynie przez poziom naszych umiejętności klanowych. Daje to duże możliwości zarówno bezpiecznej walki na dystans, jak i skrytobójczych ataków z zaskoczenia. Wartym zaznaczenia jest, że jest to jednorazowy koszt pokrycia obiektu magnetyczną powłoką. Jej siła i koszty kontroli nad pokrytymi przedmiotami są zależne od poziomu Reberu. Użytkownik jest świadom położenia namagnesowanych obiektów. Od rangi B użytkownik może użyć tej techniki na odległość, używając pola magnetycznego. Należy pamiętać, że technika ta służy do nadania na przedmiot swojego rodzaju "znacznika", a do kontroli tak namagnesowanych przedmiotów należy użyć i ponieść koszta Reberu.

[Shindo]

Klanowa misja D
Maji Yasu
''Już tu kiedyś byłem" _____________________________
Posty:
MG: 7
Maji Yasu: 6
_____________________________

Posprzątałeś na błysk, z podłogi można by niemalże zjeść. Tak, to na pewno wystarczy aby zadowolić twojego zleceniodawcę. Dumny mogłeś przyglądać się efektom swojej pracy. Pytanie tylko jak zareaguje na to Yoh ? Zwróci na to uwagę i cię pochwali ? Czy może oleje sytuacji i tylko z uznaniem kiwnie głową ? Tego miałeś dowiedzieć się w momencie kiedy wróci już ze swojego małego wyjścia.

Obsługiwałeś podejrzanych młodziaków, przygotowałeś się przepięknie magnesując makibishi, pytanie tylko czy aby na pewno ci się przydadzą ?
Tłumaczyłeś pierwszemu z młodziaków technikalia broni nad którym kupnem jednej z nich potencjalnie się zastanawiał. Pierwszy zagadał do ciebie
- Wygląda pan na kozaka, gdybym był tak silny to po stracie rodziców z pewnością dałbym sobie lepiej radę z młodszą siostrą... Ma pan siostrę albo brata ? Ja mam dużą młodszą i bardzo schorowaną, przydałby nam się każdy grosz.

Młodzieniec gadał od rzeczy o sprawach które kompletnie nikogo poza nim nie powinny interesować. Próbował wziąć cię na litość próbując wywalczyć rabat ? A może chciał odwrócić twoją uwagę ? Jednak oka dostrzegłeś jak drugi spokojnie dalej przygląda się inwentarzowi twojego zleceniodawcy. Chłopak który użalał się nad sobą jakiego nie miął by powodu by ci o tym wszystkim powiedzieć, to byłeś w stanie wyczuć, że mówi prawdę z tych najprawdziwszych. Może dlatego, że sam doznałeś straty i twój los w tym miejscu i w tym czasie również nie należał do najłatwiejszych. Młodzieniec stojący obok ciebie uronił dwie łzy które spłynęły mu po poliku w tym czasie drugi krzyknął w twoim kierunku
- WOW ! Prawdziwe bombki świetlne ! Na ile metrów to działa ? Po ile u pana stoją ? Bo tutaj coś cena jest zamazana.
Wziął ze stoiska od razu pięć bombek i szedł w twoim kierunku, abyś pomógł mu rozczytać cenę z bomki. Niby przypadkiem jedna upadła na ziemię, a to oczywiście z powodowało uaktywnienie jednej jej. Narzędzie shinobi skutecznie cię oślepiło, po kilku sekundach zorientowałeś się, że młodzieńcy zniknęli za drzwiami i uciekają w stronę rynku.

Nie byli zbyt szybcy z pewnością byłbyś w stanie ich dogonić, jednak co poczniesz w obliczu takich wydarzeń ? Czy popędzisz za złodziejami czy jednak historia młodzieńca zdołała cię przekonać i najzwyczajniej w świecie mu odpuścisz ? Jednak jeżeli zrobisz to drugie to jak się wytłumaczysz Yoh ? Wszak jesteś shinobi, co prawda nie zostałeś zatrudniony w celu ochrony sklepu tylko jako zwykła pomoc. Z drugiej strony jesteś Maji i na misji z ramienia klanu jesteś jego twarzą. A przecież nie od dziś wiadomo, że o sławę dobrą czy złą powinno dbać się na każdym kroku.

Młodzieniec 1
Młodzieniec 2

[Maji Yasu]

-Kozak, tak? - Uśmiechnął się lekko pod nosem wspominając o swojej przeszłości. Potrafił zrozumieć te słowa i trafiały w niego bardzo dosadnie. W końcu przez ostatnie lata codziennie pojawiały mu się w głowie podobne słowa. Gdyby tylko wtedy był silniejszy, to ochroniłby swoją rodzinę. Jednocześnie wiedział, że to tylko puste słowa i myśli, które możemy sobie powtarzać, ale nie zmieni to przygnębiającej rzeczywistości. Teraz liczą się jedynie nasze czyny i pamięć o tych, którzy odeszli. I chociaż mężczyzna z klanu Maji jest tego świadomy, to i tak będzie się dalej zadręczał, bo taka jest jego natura.
-Rozumiem Cię, ale samo mówienie o tym, niczego nie zmieni. Jeśli chcesz pomóc swojej siostrze, to powinieneś to zrobić tak, aby Ona mogła być z ciebie dumna, gdy usłyszy o tym. Twoim celem powinno być nie tylko uratowanie jej, ale też sprawienie, że po wszystkim uśmiechnie się do Ciebie. - Odrzekł Yasu do chłopaka lekko się uśmiechając. W swojej wypowiedzi, starał się mu przekazać, aby nie wkraczał na ścieżkę przestępstw, ponieważ nawet jeśli uratuje On siostrę, to ta niekoniecznie będzie szczęśliwa, gdy zostanie po wszystkim sama, ponieważ on będzie przestępcą, albo co jeszcze gorsze, będzie martwy.

W międzyczasie drugi chłopak podniósł bombki świetlne i niby przez przypadek, jedna z nich wylądowała na ziemi, ulegając aktywacji. Musieli to planować od samego początku, bo gdy tylko oślepienie przeminęło, chłopcy już zdążyli uciec. Nie była to mądra decyzja i chociaż ich sytuacja może być ciężka, to nie można im wybaczyć kradzieży. Dlatego Yasu od razu zebrał się w sobie i ruszył za złodziejami, uprzednio upewniając się, że sklep jest zamknięty, aby przypadkiem nie doszło do kolejnego rabunku, gdy ten będzie gonił chłopców złodziei.

Podczas pogoni za młodzieżą, nie starał się ich od razu złapać, a jedynie znaleźć się na tyle blisko, aby mogli go usłyszeć.
-Popełniliście ogromny błąd. Nawet jeśli wasza sytuacja jest ciężka, to w tej chwili staliście się przestępcami w samym sercu wioski pod panowaniem klanu Sabaku i Maji. Z łatwością zostaniecie złapani i skończycie w więzieniu, a wtedy nikomu już nie pomożecie. Nadal jednak mogę dać wam wybór. Zatrzymajcie się, oddajcie co zabraliście, a ja w zamian postaram się wam pomóc. - Nie było dla nich jeszcze za późno. Nadal mogli zawrócić z tej ścieżki i jeśli dadzą z siebie wszystko, mogą osiągnąć swoje cele bez uciekania się do bycia złodziejami.
-Chłopce. Czy nie lepiej zapracować na pieniądze własnymi rękami, aby potem twoja siostra mogła być z Ciebie dumna? Czy naprawdę warto skończyć w więzieniu, gdzie utracisz wszelką możliwość pomocy swojej siostrze? Myślisz, że byłaby szczęśliwa, gdyby się dowiedziała, że aby ją uratować, musiałeś skrzywdzić innych ludzi? - Tylko czy słowa Yasu zadziałają na chłopców, albo chociaż na jednego z nich?

[Shindo]

Klanowa misja D
Maji Yasu
''Już tu kiedyś byłem" _____________________________
Posty:
MG: 8
Maji Yasu: 7
_____________________________

Po tym jak dałeś chłopcom fory sprawdzając czy aby na pewno drzwi są zamknięte puściłeś się biegiem za nimi. Utrzymując odpowiednią odległość od nich starałeś się przemówić im do rozsądku. Od samego początku było widać, że nie są zainteresowani podążaniem alternatywną ścieżką którą im zarysowałeś. Jednak to cię wcale, a wcale nie zrażało, dalej próbowałeś ich przeciągnąć na ścieżkę prawa. Jednak to chyba nie był najlepszy moment na takie próby...

W biegliście na rynek, uciekając młodzież przewracała kosze z jedzeniem, aby tylko ci utrudnić pościg. Nie zwalniało cię to w żaden sposób, jednak wciąż nie próbując ich pochwycić tylko próbując ich zmęczyć. Gadanie ich nie zmęczyło, ale powoli zaczynało brakować im sił, gdy już mieli się zatrzymać, nagle pomiędzy nich pojawił się rosły mężczyzna. Trzymając w rękach kij jednym ruchem powalił ich na ziemię, nie zdążyli nawet zorientować się co się stało kiedy każdy z nich dostał po potężnym uderzeniu. Ciosy były na tyle potężne, że każdy z nich został znokautowany, a jednemu to aż chrupnęła szczęka... Najpewniej złamana.

Mężczyzna spojrzał na ciebie spojrzeniem które z jednej strony zdradzało rozbawienie, a z drugiej politowanie.
- Jestem Genzou, shinobi o randze Akoraito. Śledziłem was, ciekaw co się dzieje, że tak gnacie. Zdążyłem wszystko usłyszeć i pewnie pozwoliłbym, żeby przedstawienie trwało w najlepsze. Jednak nie mogę dopuścić do dalszej dewastacji dóbr mieszkańców. Swoją drogą widzę, że kolega to chyba jakiś myśliciel, co ? Kończy się pewnie jakieś wieczorowe kursy z filozofii, hę ?

W międzyczasie dobiegł do was zasapany Yoh, prosząc o wyjaśnienia.
- Khe, khe słyszałem, że sklep okradli khe, khe to te rzezimieszki ?
Zapytał wskazując na dwójkę leżących na ziemi młodzieńców
- Dzięki Bogu, że byłeś w sklepie Yasu, klan Maji to jednak klan Maji
Genzou uśmiechnął się kpiąco i nutą ledwo wyczuwalnej ironii wszedł w zdanie twojemu zleceniodawcy
- Oj tak. Klan Maji to prawdziwa potęga.

Po wszystkich wyjaśnieniach złodziejaszki trafiły do aresztu, gdzie będą czekać do rozprawy. Gdy wróciliście z Yoh do sklepu ten raz za razem dziękował ci solennie za pomoc. Bardzo docenił to jak sumiennie posprzątałeś lokal i wręczył ci na koniec odliczoną kwotę za wypełnienie misji.

I tak o to przyszedł wieczór, a ty stojąc przed zamkniętym sklepem mogłeś zmierzać dalej przed siebie... Jakiś czas później usłyszałeś, że pewien młodzieniec skazany za kradzież na ciężkie prace powiesił się w swojej celi. Plotka głosi, że jego siostra nie dostała leków na czas...

[/url]

Genzou
Yoh

GRATULACJE! MISJA ZAKOŃCZONA SUKCESEM!

[Maji Yasu]

Niestety Yasu nie udało się nakłonić chłopców do rezygnacji z ucieczki i swojego postępowania i ci dalej uciekali, ignorując wszelkie słowa jakie opuściły jego usta. Możliwe, że byli jeszcze zbyt młodzi, aby zrozumieć to co mężczyzna miał im do przekazania, albo ich sytuacja była tak poważna, że faktycznie nie mieli już żadnego innego wyjścia. W końcu pościg dotarł aż do targu, gdzie sprawę w swoje ręce zabrał jakiś Akoraito i to w bardzo brutalny sposób. Właśnie przez takich ludzi jak on, dzieci codziennie umierają, czy to z powodu biedy spowodowanej walkami między klanami, czy to z powodu głodu, gdzie są zmuszone kraść, czy to przez wojny w których młodzież musi brać udział, kiedy starsi siedzą w wioskach i liczą zyski.

Yasu nie był zbyt miły dla takich osób, więc zignorował jego zaczepki słowne, które były na poziomie przekomarzających się dzieci podczas zabaw, a nie dorosłego mężczyzny. Więc machnął tylko dłonią. Pewnie gdyby był wyższy rangą, albo chociaż silniejszy to Yasu postawiłby się temu shinobi, ale w obecnej sytuacji nie miało to żadnego sensu. Na dodatek pojawił się Yoh, który już wiedział o kradzieży. Po wyjaśnieniu mu całej sytuacji jaka miała miejsce, wrócili do sklepu, gdzie członek klanu Maji otrzymał swoje wynagrodzenie, oraz podziękowania, jednak obecnie nie miało to wielkiego znaczenia dla Yasu, bo ten cały czas zastanawiał się, czy mógł jakoś inaczej postąpić z chłopakami i może uchronić ich od odsiadki w więzieniu, albo co gorsza śmierci. Teraz jednak nie miało to już wielkiego znaczenia, bo sprawa została zamknięta i nie warto było dalej się nad tym roztrząsać.

Na sam koniec pożegnał się z sprzedawcą i opuścił przybytek.

z/t