Las wokół Hachimantai

[Sosuke]

Leśnie tereny otaczające Hachimantai rozciągają się na sporych terenach, pokrywając okoliczne równiny, jak i zbocza pasma górskiego. Znaleźć w nim można praktycznie wszystkie gatunki drzew, które naturalnie występują na terenach dawnego Sogen. Las ten ma już swoja lata, choć im bliżej wioski tym widać jego młodsze fragmenty z mniejszymi drzewami czy bardziej wydeptanymi ścieżkami. Znajduje się tutaj także kilka mniejszych bądź większych polan, idealnie nadających się do wykorzystania jako odosobnione miejsce do treningu. Knieja jest także źródłem wielu produktów dla okolicznych mieszkańców. Można tutaj znaleźć (choć trzeba do tego mieć pewne umiejętności tropiące) sporo zwierzyny, sporą ilość prostych ziół leczniczych czy leśnych owoców. Linia drzew kończy się także na założonym nieopodal wioski obozie klanu Yuki.

[Sosuke]

Był rok 395. Od powrotu Sosuke do jego rodzinnych stron minęło już parę miesięcy. Pod paroma względami to były bardzo długie miesiące, ale większości z tego czasu dokładnie nie pamiętał. Ledwo rozróżniał wtedy poszczególne dni, a jedynie zmieniająca się pogoda była wyznacznikiem, że wiosna czy lato już dawno odeszły w zapomnienie. Dopiero jeden z dłuższych wieczorów nieco odmienił jego życie pełne alkoholu oraz braku chęci do życia. Odstawił swój najgorszy nawyk, choć w dalszym ciągu czuje pewien pociąg do takich trunków. Miał pewien cel w życiu, coś na czym mógł skupić swoją uwagę i chociaż na drobną chwilkę zapomnieć o ogromnej pustce w swoim sercu. Większość swojego czasu nadal spędzał samotnie, lecz gdy ktoś do niego zagadywał, nie zbywał go milczeniem, próbując ile mógł aby jakoś podtrzymywać nawet najbardziej błahą konwersację. Kontakt z innymi ludźmi był potrzebny, zwłaszcza z rodziną. Mimo iż specjalnie tego nie okazywał, to bardzo lubił spotkania w większym gronie. Często potem był wymęczony psychicznie i fizycznie, ale jednak w tym wysiłku widział coś więcej. W ogóle wszelakie kwestie wyczerpania były jego staro-nową drogą.

Tak też było i tym razem. Właśnie zakończył jedną ze swoich serii treningowych, gdzieś w obrębie lasu. Podniósł ostrza oparte o pień drzewa i wsunął je za swój pas. Poprawił też nieco swoje kimono, nieco ubrudzone ziemią hakama nie do końca pasowały do eleganckiego haori, które zdjął z gałęzi, na której to zawiesił je przed treningiem. Do dawnej formy nadal było mu daleko, ale poprawił już przynajmniej te najważniejsze aspekty, które po prostu musiał prezentować przedstawiciel klanu Uchiha. Zaciągnął nieco swoje obi, tak jakby jednocześnie chciał ukryć swoje nadmiarowe kilogramy, a przy okazji upewnić się, że katana z wakizashi nie wysuną się za nadto. Teraz był czas na przerwę, dlatego postanowił nieco poobserwować sobie co się dzieje w okolicy. Jego szczególną uwagę od niedawna przykuwał obóz na obrzeżach miasta. Za "jego" czasów to był pusty teren do zabaw. Teraz to siedlisko zupełnie obcych ludzi, którzy osiedlili się po wygnaniu. Sosuke nie czuł się na siłach aby przemieszczać się przez środek tego obozu, dlatego wybrał sobie gałąź jednego z drzew na skraju lasu. Stamtąd miał dobry widok oraz spokój. Uspokajając swój przyspieszony oddech oraz dając nieco wytchnienia zmęczonym nogom, czekał w skupieniu. Nie wiedział na co, ale czuł od dłuższego czasu, że nie miał żadnego nudnego dnia. Tym razem wcale nie mogło być inaczej.

[Sugiyama Orochi]

~1/... ~

~ Sosuke~

~ Wyprawa rangi ~ B ~ (Zlecenie Specjalne)

~ Powroty ~

Ze swojego punktu obserwacyjnego, położonego nie tylko na drzewie, ale tak naprawdę również na wzgórzu miałeś doskonały widok na okolicę i skromną wioskę, która obecnie... cóż, nie była już aż tak skromna. Jak zauważyłeś nie tylko ty, ale i cała twoja rodzina, Hachimantai zmieniało się po raz pierwszy tak naprawdę od lat. Do tego zmieniało się szybko, gwałtownie - tak samo, jak świat dookoła. Problem w tym, że uprzednio świat także często się zmieniał, a jednak Hachimantai wydawało się ostoją spokoju, wyłączoną z głównego nurtu wydarzeń. Teraz... cóż, wystarczyło spojrzeć na przybyszów w obozie poniżej, odróżniających się nie tylko strojem, ale nawet samym wyglądem - chociaż bowiem chodziły czasem plotki o jakichś okazjonalnych Uchiha-albinosach, z białymi włosami do tego, tak tutaj roiło się wręcz od srebrzystych, szarych czy nawet lekko niebieskawych czupryn. Jedyne co można było chyba dobrego powiedzieć o przybyszach, to że zachowywali się w większości uprzejmie, szanując lokalne zwyczaje i nie napraszając się bardziej, niż to konieczne.

Zazwyczaj.

- Widziałeś, co zrobili z polaną niedaleko Byka? - usłyszałeś nagle obok siebie zdegustowany, lekko zirytowany głos młodszego z twoich dwóch starszych braci, 40letniego Shinjiego. Pomimo nadal wyczulonych zmysłów, dopiero w ostatnim momencie usłyszałeś szelest liści, gdy wskoczył na gałąź obok Ciebie. Ciężko było stwierdzić, czy testował twoją reakcję, czy nie, ale tym razem... tym razem wyglądało jednak na to, że bardziej zajęty był obrazem poniżej.

Oczywiście, od razu skojarzyłeś o czym mówi. Bykiem nazywaliście stary dąb, który dawno temu został rozłupany na pół przez błyskawicę podczas burzy, ale mimo to przetrwał, rozrastając się regularnie w dwóch kierunkach, przez co przypominał trochę rogi byka i dominował nad polaną w zakolu rzeki. Dawniej było to miejsce, w którym każdej wiosny zakwitała łąka, pozostawiana specjalnie w odosobnieniu, aby rozmaite pary kochanków z wioski albo dzieciarnia mogły spokojnie ukryć się w wysokiej trawie. Teraz została niemal wykarczowana, gdyż przebiegała tamtędy najkrótsza trasa do rzeki, z której wodę musiał - chcąc nie chcąc - czerpać obóz uchodźców. Niby zrozumiałe, a jednak bolało.

Brat nie patrzył na Ciebie. Ubrany był w prosty, oficjalny strój. Włosy miał upięte w elegancki, prosty kok, a u boku miał jedynie pojedynczą torbę shinobi. Wiedziałeś jednak, że jest to jedynie na pokaz, gdyż prawdziwy arsenał skrywany był zapewne w pieczęciach, skrytych w formie tatuaży na jego przedramionach, niewidocznych pod długimi rękawami stroju. Twój wzrok padł jednak na skrawek zwoju, wystający z torby.

Uchiha Shinji

[Sosuke]

Świat się zmieniał. Nie była to rzecz, która powinna kiedyś kogokolwiek dziwić. Przez sporą część czasu Sosuke sam był niesiony olbrzymimi zmianami na świecie. Brał przecież udział w wielkiej wymianie doświadczeń w Ryuzaku. Tym właściwym Ryuzaku, a nie tak jak teraz praktycznie wszyscy obcy zwykli mówić "Północnym Ryuzaku". A teraz wrócił i pomimo kroku w dobrą stronę, aby znów stanąć na nogach, to nie potrafił się do końca odnaleźć. Miejsce, do którego mógł zawsze bezpiecznie wrócić i które prawie zawsze wyglądało tak samo, teraz przeszło niemalże całkowitą przemianę. Hachimantai obecne było inne. A przynajmniej takie wydawało się dla niego. Może to jednak on się zmienił i nie był już tym samym dzieciakiem, który się tutaj wychował i spędził sporą część (zwłaszcza młodzieńczego) życia. Może te szybkie zmiany wcale nie były aż tak szybkie, a po prostu jego postrzegania świata nie było w stanie nadążyć. Ciężko go było nazwać starcem, ale gdyby ktoś mu za jego czasów bycia Doko powiedział o prawie trzydziestoletnim wojowniku, to pierwszym wyobrażeniem byłaby siwizna oraz niedołężność. A teraz? Siedział sobie na gałęzi, dokładnie tak jak zawsze, jedynie z większą ilością zim na koncie oraz nieco większym bagażu doświadczeń.

-Praktyczność rozwiązań zawsze wygra ze wspomnieniami oraz wyobrażeniami- Westchnął oceniając stan wskazanej mu polany. Byk trzymał się bardzo dobrze, niczym symbol, że nawet najgorsze wydarzenia podczas najbardziej nieprzewidywalnych burz nie są w stanie stłamsić i zniszczyć woli życia. Nostalgia znów się w nim odezwała. Pojawienie się brata, nawet nieco niespodziewane, nie zdawało się specjalnie obejść najmłodszego z rodzeństwa. Sosuke bardziej skupił się na wspomnieniach dawnego żywota. Sam często tam biegał, wiele razy nakrywając czy to Shinjiego czy Haridę na przesiadywaniu tam w towarzystwie, gdy ci woleli, aby młodszy brat raczej im nie przeszkadzał. Teraz ciężko było znaleźć dla tej lokalizacji podobne zastosowanie. Zwyczaje się zmieniły, a obecna młodzież została zmuszona do odnalezienia innej miejscówki. Zapewne również nie byli z tego faktu zadowoleni, ale pewnie prościej im było na to przystać. Nie czuli jeszcze aż takiego przywiązania do tego miejsca, nie mieli tylu wspomnień, a jedynie opowieści, które czasem zasłyszeli od starszych kolegów.

-Co tu robisz? Nie widziałem tutaj twoich dzieciaków- Na dłuższą chwilę zawiesił wzrok na wystającym kawałku zwoju. Zdecydowanie potrzebował jakiejś lekcji z grzeczności oraz konwenansów, bo jego bezpośredniość mogła być dla niektórych szokująca. Co prawda jego rodzina zapewne już przyzwyczaiła się przez te lata do takiego stanu rzeczy, a zwłaszcza teraz tolerowali to nawet bardziej. Dzieciaki, o których wspomniał to z jednej strony bratanek i bratanica, a z drugiej całą zgraja, którą zazwyczaj nauczał Shinji. Chociaż w przypadku jego własnych dzieci ciężko już było mówić tutaj o "dzieciakach", bo to byli właściwie już dorośli i ukształtowani shinobi. Ale dla Sosuke to nadal była ta sama dwójka małych urwisów, których często widział jak bawili się w ogrodzie. Kolejny, bardzo świetny przykład na to, że pod wieloma względami czarnowłosy nadal nie przetworzył sobie wszystkich zmian w głowie. Znowu wrócił myślami do tego, że to on sam nie nadążał za zmianami, które działy się wokół niego. To nie jest tak, że dzieci dorastają aż tak szybko, a jednak w praktycznie każdego przypadku, który mógł obserwować we własnej najbliższej rodzinie. Zanim w myślach tematem podążył za daleko potrząsnął lekko głową, jakby wyrzucał z siebie te niepożądane wspomnienia. Przyjrzał się bardziej reszcie stroju swojego brata. Zwykle chodził ubrany bardzo klasycznie, więc ciężko było na pierwszy rzut oka ocenić czy wyszedł w sprawach prywatnych czy też ma do załatwienia coś ważniejszego.

[Sugiyama Orochi]

~2/... ~

~ Sosuke~

~ Wyprawa rangi ~ B ~ (Zlecenie Specjalne)

~ Powroty ~

Brat skinął niechętnie głową, kiedy wpadłeś w filozoficzny nastrój, dalej wpatrując się w obóz uchodźców, który zmieniał się w zasadzie już w odrębna wioskę. Albo raczej pierwszą dzielnicę Hachimantai. Widać było po nim, że nawet jeśli w istocie rozumiał, że praktyka wygrywa z wszelką teorią czy sentymentalizmem, to nie do końca to akceptował. Przynajmniej na razie, choć znając jego charakter - ciężko było uwierzyć, że kiedykolwiek w pełni zaakceptuje gości na swojej ziemi i przestanie myśleć o nich inaczej, jak o intruzach.


- Tak... Dango ponad kwiaty. - skwitował twój brat i westchnął. Miał chyba powiedzieć coś więcej, ale przerwałeś mu pytaniem o dzieciaki. Czy też... młodzież, już od jakiegoś czasu w wieku w którym mogli wykonywać misje.

- Pracują oboje. Haruka otrzymała już stopień akoraito i zarządza grupą strażników w Nowym Sarufutsu. - kojarzyłeś, że w ten sposób nazwano nową dzielnicę miasta, gdzie sprowadzili się uchodźcy z Kotei. Na początku było tam trochę problemów z przestępczością, ale potem szybko zostały one ukrócone między innymi dzięki pomocy nowostworzonych sił porządkowych. Chociaż niektórzy twierdzili, że to dzięki powstałym nowym miejscom pracy w faktoriach Takedy, to Uchiha z Hachimantai nie dawali temu posłuchu. Tak czy inaczej, w głosie brata słychać bylo dumę z osiągnięć córki. Przy synu głos mu jednak odrobinę zadrżał. - Kenji... został wysłany na front. Grupa Dzikich podobno próbowała przekroczyć południową Wstęgę. Został wysłany wraz z grupą żołnierzy z Ryuzaku by ich powstrzymać. Pracuje ciężko na rangę Sentokiego. -

Urwał, zerkając tym razem na ciebie z ukosa, ewidentnie mając na końcu języka jakąś uwagę, ale był jednak zbyt uprzejmy, by ją zwerbalizować. Słyszałeś ją jednak w swojej głowie tak wyraźnie, jakby powiedział ją na głos.

W przeciwieństwie do Ciebie.

- Odnośnie pracy... przyszło do nas pismo z Sarufutsu. Do Ciebie. Wygląda na to, że informacja wysłana przez ojca, że... wróciłeś do treningów nie umknęła administracji Sugiyamy. - sięgnął do torby, wyciągając z niej zwój z oficjalna pieczęcią Północnego Ryuzaku i wyciągnął go w twoją stronę.

Uchiha Shinji

[Sosuke]

-Naprawdę?- Lekko zaskoczony, na chwilę wyrwał się ze swojej zadumy, gdy dostał informację o tym co robią dzieci jego brata. Musiał przecież już wcześniej o tym słyszeć, ale w tym momencie, skupiony na obserwacji nowej części Hachimantai, najwyraźniej wypadało mu to nieco z głowy. Swoją cegiełkę (czy też może bardziej deseczkę) do tego faktu dołożyło, ponownie, mocne trwanie w przeszłości. Dla Sosuke ta dwójka to były nadal zwyczajne dzieciaki, które powinny biegać po mieście i się bawić. Na szybko starał sobie w głowie przypomnieć ich dokładny wiek, ale przy takiej ilości bratanic i bratanków, nie było to najprostsze. Haruka na pewno była młodsza, a już została wysłana tak daleko z bardzo ważną misją. Kenji, jak na starszego brata przystało, wysłany został w najgorsze bagno. Prosto na front. Obawy ojca były jak najbardziej uzasadnione. Uchiha bez ustanku przez ostatnie dekady toczyli spory z sąsiadami, co zawsze kończyło się stanięciem na polu bitwy, a efektem tego było niewielkie przetasowanie sił oraz ogromna ilość śmierci. Tym razem klan stał przed zagrożeniem o całkiem innym kalibrze. Trudno było sobie wyobrazić jak powszechne mogło zostać spotkanie ze śmiercią.

-Poradzą sobie. Zawsze sobie bardzo dobrze radzili- Skomentował, kiwając lekko głową. Taki niby drobny gest z jego strony, żeby nieco uspokoić swojego brata. Nie było to nic specjalnego, nic mu nie obiecał, ale jak na ostatnie ich kontakty, to było to naprawdę ogromna wylewność uczuć ze strony najmłodszego z rodzeństwa. Niewypowiedzianą uwagę o bezczynności Sosuke zdawał się właściwie nie dostrzec. Lekko tylko wypuścił powietrze. Wojna toczyła się w jego stronach, a on nie był w stanie nawet poprawnie unieść miecza. Był wrakiem i cieniem dawnego siebie. Przed nim jeszcze długa droga, jeśli znów będzie chciał osiągnąć swoją dawną skuteczność. W sercu jednak wziął sobie tą uwagę bardzo głęboko.

-Ojciec wysłał list o mnie?- Znów lekkie zaskoczenie pojawiło się na twarzy Sosuke, ale szybko zmieniło się to na próbę analizy sytuacji, gdy kontynuował tymi słowami -Każdy jest teraz na wagę złota, co nie? Jak bardzo jest źle w klanie? Jak wygląda sytuacja w Ko... Nowym Sarufutsu i na północy oraz zachodzie?-. Na chwilę wyraźnie się zawiesił, gdy chciał wspomnieć o przejętym już dawno Kotei ale potem poprawił na miasto o którym wspomniał jego starszy brat. Pytania o stan ich sił były podyktowane ciekawością, ale także próbą wyjścia wreszcie naprzód, aby bardziej zainteresować się tym w jakiej sytuacji ich ród się znalazł.

Przyjął zwój i syknął cicho przez zaciśnięte zęby. Północne Ryuzaku. Nienawidził tej nazwy tak bardzo, że na widok zwyczajnej pieczęci zareagował jakby go poparzyła. To pośrednio była odpowiedź na pytania, które właśnie co skończył zadawać. Uchiha byli cieniem dawnych siebie, odarci z własnych granic, własnej nazwy prowincji oraz niepodległości. Pozostał im jedynie honor oraz rodzina. To co zawsze trzymało ich razem było jedynym powodem, że jeszcze w ogóle istnieli. Niestety musieli robić co byli w stanie, aby to wystarczyło. Nawet jeśli wymagało to płaszczenia się przed Ryuzaku. Otworzył zwój i spokojnie zaczął go sobie czytać.

[Sugiyama Orochi]

~3/... ~

~ Sosuke~

~ Wyprawa rangi ~ B ~ (Zlecenie Specjalne)

~ Powroty ~

Shinji przez moment chyba wahał się, czy cię zgromić wzrokiem za to, że tak bardzo straciłeś kontakt z rzeczywistością, czy nie, ale ostatecznie chyba twoje brzmiące szczerze i pewnie słowa zachęty ociepliły jego wizerunek i skinął głową.

- Tak... tak, masz rację. Oboje na pewno sobie poradzą. Kenji w sumie już jest doskonałym użytkownikiem Genjutsu, szkoli też uparcie katon... da sobie radę. - odparł, chociaż czułeś, że mówi bardziej do siebie niż do ciebie. Potrząsnął głową i wyprostował się lekko.

- O dziwo, na granicy wydajemy się trzymać. Również dzięki shinobi Yuki, chociaż przyznaję to niechętnie. Dzięki naturalnym przeszkodom i ich lodowym jutsu łatwo nam kontrolować teren. Tym bardziej, że niewielu Dzikich kojarzy ich zdolności. Mimo to... Dzikich nadal przybywa, i kierują się w stronę Kotei i dalej, więc potrzeba każdego. Sam wyruszyłbym na front gdyby nie konieczność organizacji prac tutaj. - zatrzymał się, kierując wzrok na wiadomość, którą właśnie otworzyłeś. Jego oczy zawęziły się delikatnie gdy przystanęły na pieczęci, ale zwyciężyło chyba zaciekawienie.

Kiedy otwarłeś zwój, ujrzałeś krótką wiadomość zapisaną nienagannym charakterem osoby, która ewidentnie od lat zajmowała się pisaniem listów. Zapewne jakiś wydelikacony, miejski gryzipiórek.

Szanowny Uchiha Sosuke,

W imieniu władz Północnego Ryuzaku i Szacownego Takedy Masatoshiego, a także za poleceniem waszego ojca, Uchiha Kazuyo, wzywam was do stawienia się na powrót do czynnej służby rodowi Uchiha w stopniu Sentokiego. Obecna sytuacja naszego klanu jest poważna i pomoc każdego doświadczonego wojownika jest na wagę złota.

Tym bardziej pomoc doświadczonego weterana walk już od czasów bitwy pod Dokuroyamą.

Oczekujemy waszego przybycia do siedziby władz Sarufusu w terminie do trzech dni, wliczając w to dzień dostarczenia niniejszej wiadomości, gdzie przekazane zostaną szczegóły zadania. Przygotujcie się na dłuższą podróż.

Z wyrazami szacunku,

Sugiyama Orochi

Uchiha Shinji

[Sosuke]

Okazywanie uczuć nie było jego mocną stroną, ale zmarszczona brwi oraz wyraźne westchnięcie sugerowały, że bardzo się przejmował losem swojej rodziny. Tego nigdy nie lekceważył, bo najbliższa rodzina była największą wartością w jego życiu. Wiele razy próbował żyć inaczej, a ostatecznie zawsze lądował z powrotem tuż przy nich. A właściwie to oni ponownie przyjmowali go pod swój dach, nie odtrącając czasem jego dość ekstrawaganckich pomysłów (zwłaszcza jak na Hachimantai).

-Każdy ma swoje zajęcie. Posyłanie na front najbardziej doświadczonych, największych strategów czy doskonałych nauczycieli byłoby już absolutną koniecznością. Oprócz tego, że musimy się obronić, nadal musimy pamiętać o tym, że klan oraz wiedza powinny przetrwać. Wykorzystanie naszych gości wydaje się więc bardzo dobrą strategią. Powinni udowodnić, że potrafią walczyć za naszą sprawę, jeśli planują tutaj pozostać na dłużej. Niesie to również pewne ryzyko, ale chyba lepiej mieć ich koło siebie i wtedy otrzymać niespodziewany cios, niż zostawić za sobą i otrzymać sztylet prosto w plecy- Zdrada z strony migrantów była największą obawą, która męczyła Sosuke. Obawiał się tego do czego mogą oni być zdolni, gdy już wystarczająco urosną w siłę. Wykorzystanie ich jako mięsa na froncie miało te zalety, że również i oni będą się wykrwawiać, a więc balans sił pomiędzy Uchiha a Yuki nie będzie się zaburzał, a przy tym szybciej będą mogły wyjść na jaw ich prawdziwe intencje. Poszukiwanie domu i bezpiecznego miejsca mogło ukrywać nawet najgłębsze niechęci oraz najbardziej złowrogie zamiary. Ale nie na wieczność. Wojna pokaże po której rzeczywiście stronie zechcą stanąć. Uchiha, swojej czy też może dzikich.

List zaadresowany był bezpośrednio do niego, aczkolwiek brak jednoznacznego podpisu sugerowało, że to właściwie jeden z wielu zwyczajowych dokumentów urzędowych. Nie było co się temu dziwić, Sosuke nie był przecież nikim wyjątkowym, aby ktoś specjalnie fatygował się do niego. Już i tak sporym zaskoczeniem było to, że Shinji dostarczył przesyłkę do rąk własnych. Kolejne zdania czarnowłosy czytał ze spokojem, aczkolwiek lekką niechęcią na ustach oraz zmarszczonymi brwiami. Ledwo co znalazł sobie swoje miejsce w Hachimantai, a wysyłają go do Sarufutsu.

-Wzywają mnie do siedziby. 3 dni. Ehhh... Chyba muszę zacząć się szybko pakować i jechać. Cokolwiek to jest najwyraźniej potrzebują pilnej pomocy. Nawet na Dokuroyamę się powołali. Masz coś do przekazania swoim dzieciakom? Będę mógł się upewnić jak sobie radzą i zadbać o nich tam na miejscu. Przegadasz temat z ojcem? Ja zajmę się już przygotowaniami- Szybko podzielił się swoimi wnioskami płynącymi z analizy listu, na wypadek gdyby brat nie miał zielonego pojęcia o tym co jest planowane. Skrzywił się przy tym na wzmiankę o swojej dawnej bitwie z Senju, choć w większości wyglądał bardziej na zaciekawionego. Może bycie w samym centrum obecnych wydarzeń pozwoli mu wrócić na dobre tory? Na pewno liczył na to, że obecność w Sarufutsu pozwoli mu upewnić się jak sobie radzi bratanica, a i spotkanie z bratankiem na froncie wydawało się nieuniknione. Zaczął też w głowie analizować co mu będzie potrzebne. Ostatnio trochę sobie odświeżył swoje wyposażenie, więc sporo z tego miał wygodnie noszone przy sobie. Włącznie z kataną, której jednakowoż nie przećwiczył sobie zbyt dokładnie. Wydawało się więc, że bardziej będzie się musiał skupić jedynie na spakowaniu rzeczy potrzebnych na podróż i ewentualnie to co rodzina będzie potrzebowała przewieźć, korzystając już z możliwości wysłania czegoś zaufanym kurierem.

[Sugiyama Orochi]

~4/... ~

~ Sosuke~

~ Wyprawa rangi ~ B ~ (Zlecenie Specjalne)

~ Powroty ~

Twój brat wydawał się nieco zaskoczony twoją perspektywą. Wyraźnie ciężko było mu wyjść poza prosty schemat obcy = wróg, którego powinno się trzymać z dala, za granicami wioski i całej prowincji. Ostatecznie odchrząknął jednak z zadowoleniem. Chyba udało ci się odbudować z nim jakąś nić porozumienia.

- Nie myślałem o tym w ten sposób, ale chyba rzeczywiście lepiej, żeby walczyli u naszego boku i przelewali wspólnie z nami krew, jeśli mają tutaj mieszkać. Przynajmniej lepiej poznamy ich zdolności i w razie zdrady będziemy wiedzieli, czego się po nich spodziewać. Tsuyoshi wspominał coś o jednej z nich, podobno walczył u jej boku podczas ewakuacji Kotei. W zasadzie ją chwalił, ale boję się, że przemawiała przez niego adrenalina z tamtych momentów. Poczekam, czy ta opinia się utrzyma po roku od tamtych wydarzeń, nim jej zaufam. -

Potem wysłuchał twojego krótkiego streszczenia treści listu (chociaż ten sam w sobie nie był zbyt długi) i przystawił dłoń do podbródka w zastanowieniu. Wcześniej parsknął lekko pod nosem, kiedy wspomniałeś o Dokuroyamie.

- Ktokolwiek to pisał, przynajmniej chyba odrobił nieco lekcję historii i przeglądnął twoje akta. - skwitował krótko, po czym skinął głową. - Dam ci przesyłkę dla Haruki, skoro oferujesz. Ostatecznie Sarufutsu nie jest zbyt daleko od nas, ale jest dość zajęta. Kenji... cóż, na razie i tak czekamy na wieści o jego misji, ale nie spodziewam się niczego przez co najmniej najbliższe dwa tygodnie. Ojcem się nie przejmuj, on sam kazał mi cię tutaj poszukać i przekazać list. Myślę, że będzie zadowolony, jeśli ruszysz jak najszybciej. Rodzina wypadnie lepiej, jeśli nie będziemy zwlekać z odpowiedzeniem na wezwanie. Trzeba dać przykład pozostałym rodom, że Hachimantai może i jest prowincją, ale nie uchyla się od obowiązków wobec klanu. -

Jego dość posągowa do tej pory postawa zmieniła się, kiedy ruszył w dół, ku wiosce, dając ci niewerbalny wybór - dołączyć do niego, lub go wyprzedzić i ruszyć przodem.


Uchiha Shinji

[Sosuke]

-Nawiązanie bliższych relacji przez wspólny udział w bitwie? Hmmm... Tego nie wziąłem pod uwagę. Rzeczywiście wspólne przeżywanie takich momentów potrafi zbliżyć do siebie ludzi. Niestety ciężko mi określić jakie to może mieć konsekwencje. Nie walczyłem nigdy ramię w ramię z obcymi- Ciekawym spostrzeżeniem podzielił się jego brat. Sosuke zakładał, że Yuki będą się dobrze sprawdzać jako mięso na polu walki i wysyłanie ich w miejsca, gdzie nie koniecznie chcemy wysyłać swoich ludzi. Problem w tym, że rzeczywistość zmusza do mieszania się wojowników z różnych klanów podczas wspólnej sprawy. Ewakuacja Kotei i przypadek Tsuyoshiego były nową zmienną, która może sporo namieszać. Takie relacje trudno zerwać i na zawsze wplątują się w jestestwo uczestników takich wydarzeń. Problem w tym, że potem może to zaboleć podwójnie przy ewentualnej zdradzie. Cmoknął z niezadowolenia. Nawet gdy wydawało się, że mogą z korzyścią wykorzystać Yuki to ich niechęć do obcych zawsze brała górę i doszukiwała się problemów na siłę.

-Nie wiem jaki sygnał pokaże innym moje przybycie do Sarufutsu. Skoro na miejscu są już twoje dzieciaki, a zapewne pozostali też niemało się wykazują, to co ja zmienię? Nie podjąłem żadnej oficjalnej misji od wielu lat, ostatnią walkę na poważnie prowadziłem... Nawet sam nie wiem kiedy. Nie mówiąc już o tym, że gdy prawie wszyscy w czynnej służbie przez ostatnie lata ryzykowali życiem, to ja... Argh..- Nie czuł tego prestiżu we własnej osobie. Zdecydowanie daleko mu było do tego co sobą reprezentowali jego bracia, siostra czy nawet kolejne pokolenie. Jego nieobecność i brak obycia z całą pewnością może rzucać się niektórym w oczy. Zwłaszcza wielkim rodom. Sosuke nigdy nie był specjalnie rozeznany w politycznych gierka, może z wyjątkiem faktu, że zdawał sobie sprawę z tego że się odbywają. Kiedyś mógł swój brak ogłady mógł nadrabiać w terenie, ze sporymi sukcesami (przy sporym ryzyku) realizując kolejne misje. Teraz nie był przekonany czy udźwignie ciężar swojej pozycji. Nadal był Sentokim. Ale czy nadal na to miano zasługiwał? Z frustracją wyrażał się szczególnie o oficjalniej misji, bo gdy to powiedział to natychmiast skojarzyło mu się to z jego ostatnią nieoficjalną, gdy pozostawił swoją rodzinę, żeby ganiać za bandą zwyczajnych bandytów po połowie regionu.

-O czym i o kim z Sarufutsu szczególnie powinienem wiedzieć?- Mruknął jakieś przekleństwo przez chwilę zastanawiając się czy iść za bratem. Ostatecznie zeskoczył z drzewa i ruszył jego śladami, aby wreszcie się z nim zrównać i wykorzystać ostatnią szansę na mały rekonesans zanim trafi w sam środek rozgrywki mistrzów intryg. O dwóch głównych postaciach słyszał. Sugiyama, którego osobiście niespecjalnie kojarzył, aczkolwiek opowiadania o nim jak o człowieku, który zawsze stoi z tyłu i dba aby wszystko stało na swoich miejscach potrafiły wzbudzić podziw u kogoś, kto rozumiał jak kluczowa to jest pozycja, zwłaszcza w czasie wojen i niespokojnych czasów takie jak te. No i był jeszcze Masahiro. Bardzo dobry wojownik, z którym wielokrotnie spotykał się przy okazji różnych większych starć. Nie do końca Sosuke czuł, aby to był najlepszy wybór na stanowisko lidera, ale alternatyw nie było zbyt dużo.

[Sugiyama Orochi]

~5/... ~

~ Sosuke~

~ Wyprawa rangi ~ B ~ (Zlecenie Specjalne)

~ Powroty ~

Dogoniłeś brata, kiedy przeskakiwał niewielki strumień, jeden z kilku w okolicy zasilających rzekę poniżej. Skoczył lekko, pewnie - pomimo ciężaru obowiązków urzędowych, utrzymywał dobrą kondycję fizyczną. Może nie tak dobrą jak ty sam w latach swojej największej świetności, ale wystarczającą, by wzbudzić respekt i nie dać się zaskoczyć byle komu. Szczególną uwagę zwracały jego plecy, które dla wielu kobiet w okolicy nawet jeśli skryte pod ubraniem, stanowiły źródło pochlebnych plotek. Nie widziałeś ich długo jednak, równając z nim krok. W pierwszym momencie wydawało się, że zignorował lub zapomniał o twoich pytaniach i wątpliwościach co do podejmowania oficjalnej misji. Zamiast tego odpowiedział na ostatnie pytanie.

- Przede wszystkim pamiętaj, że teraz karty w... Północnym Ryuzaku... rozdaje Takeda Masatoshi. Ustawił się doskonale, nawet z Dzikimi szalejącymi w reszcie Sogen zarabia krocie i zdecydowanie wygrał wyścig o władzę z rodziną Nakano. Słucham o tym średnio co dwa tygodnie, kiedy przyjeżdżają w odwiedziny do ojca. Jego faktorie pracują pełną parą, ma miejsce w Radzie Ryuzaku i duże wpływy. Co więcej, oficjalnie cały klan Uchiha podlega teraz de facto jego rodzinie. Nawet nasz shirei-kan... - zaczął, uchylając się przed gałęziami zawieszonymi niżej na trasie w dół, a ostatnie słowa mówiąc z goryczą w głosie i zawodem.


- Za plecami Masahiro jest Sugiyama z jego gigantycznym dalej zapleczem logistycznym i administracyjnym, a także klan Yamanaka, z którymi najwyraźniej zawiązaliśmy sojusz poprzez małżeństwo. Tak, jakby nie było kogo wybrać pośród naszych panien na wydaniu, zwłaszcza teraz... ale co zrobić. W Sarufutsu dalej zresztą plącze się podobno trochę shinobi z innych klanów, do tego słyszałem o nowej świątyni tego demona Jashina założonej w mieście. Zarzekają się, że będą ofiarowywać tylko Dzikich, ale... mierzi mnie to. Nie ufałbym tamtejszym kapłanom. Poza tym, cóż - poza Masahiro pewnie znajdziesz jeszcze w mieście syna Sugiyamy, który pomaga w administracji, Tsuyoshi pozytywnie dość się wypowiadał także i o nim. Ja słyszałem o nim, że to raczej wałkoń i stale próbujący uciec przed obowiązkami młodzik, ale cóż... nie mogą mu odmówić tego, że walczył razem z nami chociażby pod Dokuroyamą, tak samo jak Masahiro-sama, chociaż byli wtedy jeszcze niewiele starsi od Ciebie. - urwał, gdyż zdążyliście dotrzeć na dół, na obrzeża osady i rozwidlenie, gdzie mieliście się rozstać, każdy zmierzając w stronę swojego lokum. Obrócił się ku tobie, a wyraz jego twarzy przybrał bardzo poważny wyraz.

- Ostatnia rzecz. Pytałeś, co zmienisz. Cóż, ojciec wyraźnie zasugerował, że albo faktycznie coś zmienisz, albo... cóż. Lepiej, żebyś zaryzykował faktycznie życiem i je poświęcił, zabijając ze sobą kilku Dzikich, niż wracał przynosząc wstyd rodzinie. Wybacz, że Ci to mówię, ale chcę też, żebyś miał jasny obraz sytuacji. - stwierdził tonem, w którym pobrzmiewało może współczucie, ale było ono jak pojedynczy refleks słońca na tafli szarego jeziora. Wyglądało na to, że cokolwiek cię czekało, miało zaważyć również na twojej przyszłości w samej rodzinie.


Uchiha Shinji

[Sosuke]

Może i jego brat był od niego sporo starszy i nie prezentował teraz formy takiej jak Sosuke za lat swojej świetności, ale w tym momencie z całego rodzeństwa to raczej właśnie najmłodszy brat w najgorszym stanie. Zarówno pod względem fizycznym, jak i psychicznym. Miło było jednak wiedzieć, że inni sobie radzili. Mieli swoje życia i problemy, a wciąż starali się opiekować i nim. Dostrzegał to, ale nie potrafił w żadnych słowach wyrazić swojej wdzięczności.

-Na wojnie zawsze można było dobrze zarobić. Szkoda, że jak zawsze naszym kosztem... I jeszcze to podporządkowanie nas, jakbyśmy stali się ich własnością... Pfff- W jego głosie również wybrzmiewała gorycz oraz złość. Na obecną sytuację oraz na samego siebie, że o niczym nie wiedział oraz swoją nieobecnością do tego pozwolił doprowadzić. Gospodarcze wojny nie stanowiły jego centrum zainteresowania, ale dobrze wiedział, że swoimi misjami mógł i na takich wojnach sporo namieszać. Problem w tym, że wygrzebać się teraz z tego bagna to nie będzie prosta sprawa.

-Masahiro potrzebował silnego sojusznika, ale z racji, że największe zagrożenie jest z zewnątrz, to i pomocy z zewnątrz potrzebuje. W obecnej sytuacji żaden z rodów Uchiha nie odmówi przecież swojej pomocy i swoich sił. No chyba, że miłe mu jest przyodzianie szat zdrajcy. Ale widzę, że i Tsuyoshi szuka nowych kontaktów. To polecenie od Haridy czy aż taki chaos był przez ostatni czas?- Na obecnego Shirei-kana za jego pomysł ślubny nie był zły. Wydawał się jak najbardziej logiczny. Wewnętrzne mariaże co prawda konsolidowały klan jako całość i umacniały polityczne wpływy, ale w obecnej sytuacji potrzebowali czegoś więcej niż tylko wspólnego frontu (który i tak był przecież ustawiony głównie przeciwko dzikim). Na wzmiankę o Sugiyamie juniorze kiwnął głową, co potwierdzało, że i spostrzeżenia o tym osobniku zanotował sobie w głowie. Skoro walczył pod Dokuroyamą to możliwe, że nawet mieli okazję się zobaczyć, może nawet przez chwilę walczyć wspólnie. Ciężko powiedzieć, bo i sporo wspomnień z tamtego okresu mocno się już zatarło.

-Mhmm...- Odwrócił głowę w przeciwną stronę, gdy do jego uszu dotarły słowa ojca. Musiał wziąć kilka głębszych oddechów aby się nieco uspokoić. Słowa były brutalne i wbijały się niczym najostrzejszy sztylet w samo serce. Ale były przy tym prawdziwe i z całą pewnością padły od ich ojca. Nigdy nie przebierał w słowach, co było jego największą wadą ale też zaletą. Emocje, które te słowa wywołały potrzebował znaleźć jakieś ujście, ale w obecnym towarzystwie Sosuke po prostu starał się je wszystkie znów zamknąć u siebie głęboko. Złość, poczucie winy oraz olbrzymi wstyd niemalże zostały wymalowane na jego obliczu. Przejechał dłonią po twarzy, jakby chciał je wszystkie zebrać i schować pod kimono.

-Przygotuj przesyłkę, ja jestem praktycznie gotowy, więc wyruszę jak tylko będę mógł- Głosem praktycznie bez żadnych emocji, jakby to co przed chwilą się stało całkowicie nie miało miejsca, poprosił swojego brata o przyniesienie przesyłki. Nie miał zamiaru już zwlekać, a jego brat zapewne bez problemu wyczuł, że Sosuke wziął sobie słowa ojca bardzo do serca. Rodziny nigdy nie chciał rozczarować, zwłaszcza swojego ojca. Był on dla niego wzorem prawdziwego Uchihy i zawsze robił wszystko, aby chociaż trochę stać się jak on, posłusznie wypełniając wszelkie rozkazy. Gdy już skończyli rozmawiać, pożegnał się ze swoim bratem i już odrobinę szybszym tempem ruszył w stronę własnego pokoju, aby zabrać to co potrzebował, a potem ruszył w stronę stajni.

[Sugiyama Orochi]

~6/... ~

~ Sosuke~

~ Wyprawa rangi ~ B ~ (Zlecenie Specjalne)

~ Powroty ~

- Cóż, błędy naszych dawnych liderów do tego właśnie doprowadziły. Może gdyby wynik Dokuroyamy był inny, cała sytuacja także diametralnie by się zmieniła. A może gdyby reszta świata pamiętała, że to my staliśmy niemal sami na straży całej cywilizacji, to teraz nie ponosilibyśmy kosztów ich zaniedbania. Ale sytuacja jest taka, a nie inna i możemy się tylko do niej dostosować. To chyba jedna z niewielu rzeczy, gdzie w pełni zgadzam się z obecnym Shirei-kanem. Ojciec oczywiście twierdzi, że to Susanoo pragnie nas zahartować... Może nawet coś w tym jest. Harumi pisała, że nie widziała jeszcze nigdy tyle dwóch i trzech łezek wśród rekrutów, jak teraz. - stwierdził Shinji, zgrzytając lekko zębami i wyglądając, jakby miał ochotę splunąć w geście bezsilności na bok, ale jednak dobre wychowanie mu w tym przeszkodziło. Na słowa popierające ślub Masahiro uniósł brew w lekkim zdziwieniu, ale zaraz po tym ostrożnie kiwnął głową.

- Obawiam się tylko, że inny klan nagle zyska potencjalnie duży wpływ na kluczową dla naszego klanu osobę. I to klan słynący z tego ich cholernego czytania w myślach. Skąd mamy wiedzieć, że to nie jakaś intryga, uknuta przez Yamanaków? Co jeśli... - chciał kontynuować, ale potrząsnął głową. - ...Nieważne. Co do Tsu, to chciałbym powiedzieć, że to pomysł Haridy, ale stawiałbym raczej na to drugie.

Po przekazaniu ci trudnej wiadomości odo ojca, Shinji dał Ci moment na uspokojenie się. Spodziewał się, że ta informacja może wywołać najrozmaitszą reakcję. Na jego twarz pozostawała nieco chłodna, ale pod nią chyba tkwiło jakieś współczucie. W każdym razie wydawało się, że wyciszenie z jego strony raczej miało charakter dania ci przestrzeni na opanowanie się, a nie całkowitej obojętności na to, co teraz przechodziłeś.

- Będę czekać. - powiedział na koniec, gdy już się uspokoiłeś nieco.

Następnie miałeś moment, aby przygotować się w istocie do trasy, zastanowić czy zostawiasz jakąkolwiek informację dla siostry lub kogoś z reszty rodziny i wyruszyć wreszcie do Sarufutsu, uprzednio robiąc przystanek u brata.



Uchiha Shinji

[Sosuke]

-Nigdy nie będziemy mogli liczyć na pamięć reszty świata. Tym bardziej dopóki jesteśmy słabi to będziemy pomiatani przy każdej okazji. Jeśli jest to próba, to Susanoo i reszta bogów rzeczywiście chcą nas wszystkich do czegoś przygotować- Początkowa złość na resztę świata, ich brak wdzięczności oraz wykorzystywanie każdej sytuacji aby wycisnąć z Uchiha jak najwięcej, przerodziła się po chwili w zadumę. Zwrócenie uwagi na temat ilość łez wśród młodych rzeczywiście mogło mieć kolosalna znaczenie. Ciężkie czasy przyniosą dla Uchiha spory potencjał. Możliwe, że stracili stolicę, praktycznie cały kraj oraz znaczną część swoich wojsk, ale szansa na odbudowę wciąż istnieje. Jeśli uda im się przetrwać to wrócą znacznie silniejsi. Sosuke pamiętał w jaki sposób odblokował swoją drugą, a także i trzecią, łezkę. Nie były to wydarzenia, o których chciałby pamiętać, ale z całą pewnością nie mógł już nigdy o nich zapomnieć. To nie były byle przepychanki czy młodzieńcze zauroczenia. W wielu przypadkach to olbrzymie tragedie. Fakt, że tak wielu rekrutów już tego doświadczyło pokazywało bardzo dobitnie w jakiej sytuacji znaleźli się Sogeńczycy.

-Zagrożenie czyha na nasz klan z każdej strony. Niestety nie stać nas póki co na ryzyko pozostania bez sojuszy. Jeśli coś, to musimy się i na to przygotować- Intryga wisiała w powietrzu. Tego typu polityczne mariaże zawsze miały za sobą drugie dno. Nawet na nieco niższym poziomie rodów mogło z tego wyniknąć coś wielkiego. Zarówno w dobrym tego słowa znaczenia, ale przecież mogła też z tego wyniknąć olbrzymia katastrofa. Ślub z Kaminari do tej pory odbija się olbrzymimi konsekwencjami. Konieczne będzie przystosowanie się do nowej rzeczywistości oraz wykorzystanie tego co mieli pod ręką, a właściwie w głowie. Zarówno bystre umysły, jak i przenikliwy wzrok Sharingana będą musiały zostać odpowiednio wykorzystane, aby w starciu z ludźmi czytającymi umysły byli w stanie konkurować.

-Dziękuję za list. I za rozmowę- Gdy już mieli rozchodzić się w swoje strony, Sosuke zatrzymał się, aby podziękować swojemu bratu za ten krótki wspólny moment. Potrzebował tego bardziej niż mogło mu się to na pierwszy rzut oka wydawać. Nawet jeśli rozmowa przepełniona była pesymizmem oraz czarnowidztwem nad przyszłością, to przypomniała mu, że w takich momentach zawsze można liczyć na rodzinę. Gdy już słowa to wypowiedział, to Sosuke czym prędzej się odwrócił, bo nie przepadał za tego typu ckliwymi momentami i ruszył w kierunku swojego pokoju.

Przygotowania do trasy składały się głównie z kilkukrotnego sprawdzenia swojego całego ekwipunku, wybraniu nowego stroju, który jednak stylistyką wpasowywał się w to, w czym już nie tak młody ninja chodził na co dzień. Zabrał też ze sobą jedno ze swoich nieco cieplejszych haori, które podobnie jak praktycznie każde, które miał, było czarne i miało na plecach sporych rozmiarów klanowy symbol Uchiha. Idealnie sprawdzi się w podróży. Zostawił także naprędce spisany list, który pozostawił dla swojej siostry Emi. Opisał tam, że wzywają go obowiązki i że na jakiś czas zniknie z Hachimantai. Poprosił też, aby przekazała tą informację pozostałym. Liczył, że siostra zrozumie, że obecnie nie był jeszcze na siłach, aby swobodnie rozmawiać ze wszystkimi. Drugim przystankiem było odebranie od brata przesyłki, a później mógł udać się do stajni i wybrać w podróż do Sarufutsu. Nowej stolicy.

[Sugiyama Orochi]

~7/... ~

~ Sosuke~

~ Wyprawa rangi ~ B ~ (Zlecenie Specjalne)

~ Powroty ~

Staliście już tak naprawdę na rozdrożu, wymieniając ostatnie słowa przed drogą. Rozmowa była trudna, gdyż czasy były trudne i nikomu to nie umknęło. Koniec końców nie umknęło nawet tobie, pomimo upartych prób utopienia pamięci i percepcji świata. Rodzina podtrzymywała Cię, ale teraz przyszedł czas na podjęcie kolejnego, ciężkiego kroku i podniesienie ciężaru śmierci bliskich i skupienie się na przyszłości. Czas miał pokazać, czy sobie z tym poradzisz, czy tak jak zasugerował najwyraźniej ojciec - polegniesz w chwale, walcząc jednak do samego końca... albo do ostatniej kropli, tego czy innego płynu.

- Tak, to wyraźnie czas... trudnych sojuszy i kompromisów. - Shinji skinął głową. - Możemy być tylko uważniejsi, niż kiedykolwiek i upewnić się, że członkowie naszej rodziny pilnują reszty klanu. Nawet wtedy, kiedy klan nie umie do końca pilnować samych siebie. -

Brat wyciągnął dłoń ku twojej i uścisnął, łapiąc cię mocno za przedramię i patrząc prosto w oczy, poważnym wzrokiem.

- Dbaj o siebie. I pamiętaj, że ojciec nie powiedziałby czegoś takiego, gdyby nie wierzył, że sobie poradzisz. -

Następnie udaliście się, każdy w swoją stronę. Zebrałeś swoje rzeczy, przejrzałeś dokładnie ubrania, wyrzucając przy okazji kilka, które już kompletnie się do niczego nie nadawały - być może w Sarufutsu zakupisz sobie nowe. Do tego przygotowałeś list. Emi zazwyczaj wiedziała o wszystkim, co się działo w rodzinie, ale ta informacja... faktycznie mogła ją ominąć, Shinji chyba poszedł z nią prosto do Ciebie. Mogłeś mieć tylko nadzieję, że list wystarczy, że siostra zrozumie, dlaczego ruszyłeś natychmiast. W końcu... ona zawsze rozumiała.

Jakieś dwie godziny później wyruszyłeś do posiadłości brata, odbierając od niego niewielką, zawiniętą w materiał paczkę, z której unosił się delikatny zapach... jedzenia? Najwyraźniej twoja bratanica miała otrzymać domowe smakołyki, o ile w środku nie kryło się coś jeszcze. Żeby to sprawdzić, musiałbyś jednak naruszyć opakowanie, a nie miałes pewności, czy ci się uda odtworzyć skomplikowany węzeł, na jaki był zawiązany pakunek. Pożegnałeś się po raz ostatni i ruszyłeś w drogę. czując... właśnie, co? Jakie uczucie mogło towarzyszyć trzydziestoletniemu weteranowi bitwy o Dokuroyamę, który mimo młodego wieku - już zdążył stracić wybrankę serca i potomstwo, który dopiero zaczął godzić się z tą stratą i teraz wyruszał na misję, ponownie czując błoto drogi pod stopami, słysząc ptaki kryjące się w gałęziach po obu stronach drogi, widząc od czasu do czasu mieszkańców wioski - w tym ubranych egzotycznie Yuki - mijających go i coraz bardziej zostających w tyle, podczas gdy mury Sarufutsu i jego rozbudowujące się gwałtownie przedmieścia przybliżały się.

By w końcu mógł stanąć przed siedzibą władz klanu w Sarufutsu. Nie tak imponującą jak ta w Kotei, ale nadal - praktyczną, gdzie po obu stronach stali strażnicy, legitymując i prześwietlając sharinganem wchodzące osoby.

[Zmiana tematu.]

Uchiha Shinji