Ruszyłem spokojnie powoli schodząc po schodkach stopień po stopniu i z góry wpatrywałem się na organizujących się dookoła żołnierzy, shinobi, najemników oraz wszelkich innych ochotników, którzy postanowili stawić czoło najeźdźcą z za muru. Sam za chwilę miałem zostać jednym z nich i dołączyć do tej dość niespodziewanej koalicji. Jednakże nie czułem z tego powodu żadnego podekscytowania, dumy ani żądzy krwi, nie chciałem też w żaden sposób zabłysnąć czy wyjść przed szereg. Miałem jedynie nadzieję że wyjdę z tego wszystkie cało i że w tej całej walce zginie jak najmniej niewinnych ludzi. Wiedziałem jednak że nadzieja potrafi być bardzo zgubna, schodząc tak i powoli podchodząc do grupy po środku placu starałem się mentalnie przygotować do najgorszego. Dobrze zdawałem sobie sprawę z tego że nawet będąc w grupie medycznej i spędzając cały ten czas w szpitalu polowym wciąż się narażałem. Czy w razie niespodziewanego ataku byłbym w stanie stawić czoła najeźdźcy obronić siebie i innych medyków? Tego nie wiedziałem, ale wiedziałem że gdyby do tego doszło z całą pewnością zrobiłbym wszystko na co mnie stać żeby ocalić jak najwięcej istnień.
Ku mojemu zdziwieniu organizacja na placu okazała się znacznie lepsza niż się spodziewałem. Dookoła było naprawdę dużo ludzi w różnym wieku, zarówno młodszych i starszych. Wielu z nich wyraźnie miało za sobą niejedną potyczkę i spore doświadczenie bitewne o czym świadczyły blizny, czy chociażby wyraźne bogatsze zaplecze techniczne w postaci toreb plecaków i innych bagaży wypełnionych przedmiotami, których celu i pochodzenia można było się tylko spodziewać. Nie brakowało też takich, którzy jak mniemam tego dnia lub podczas nadchodzącej bitwy pierwszy raz mieli spojrzeć śmierci w oczy, a ja sam znajdowałem się gdzieś pomiędzy. Panującej dookoła atmosfery nie dało się do końca określić, niektórzy byli podnieceni tym co się miało stać i zapewne też nadarzającą się okazja do zaprezentowania swoich umiejętności, inni zaś wydawali się przerażeni tym co miało nadejść. Tak duży kontrast potrafił siać zamęt, ale dowodzący wyraźnie wiedzieli jak sobie z tym poradzić i kierowali wszystkich w odpowiednie miejsca do odpowiednich przydziałów. Każdy posłusznie ustawiał się w kolejce, więc i ja tak zrobiłem. Stanąłem za jakimś młodym chłopakiem, który raczej wyglądał na takie co się nie boi, jest pewny swoich umiejętności i raczej nie pierwszy raz miał się zmierzyć z pracą medyka na polu bitwy. -
Może to i lepiej że ktoś taki stoi przede mną, inaczej jako starszy czułbym się zobowiązany do podniesienia go na duchu, a równie dobrze mi by się do przydało. - Pomyślałem uśmiechając się nerwowo i podchodząc do żołnierza odpowiedzialnego za wydawanie sprzętu. Oczywiście czy tu czy gdziekolwiek indziej nikt mnie nie znał i wcale mnie nie zdziwiło że żołnierz spojrzał na mnie spode łba i zapytał o dane, jakbym był gościem, który trafił tutaj przypadkiem.
-
Jestem Keion. Zapisałem się dość późno, więc pewnie będę gdzieś na końcu listy. - Powiedziałem krótko celowo pomijając nazwisko, które nikomu nic nie mówiło, ale żołnierz wyraźnie przyjął do wiadomości tylko to jak mam na imię i wertował całą listę od początku, aż do momentu gdy w końcu dotarł do mnie. Jego mina się zmieniła zupełnie jakby dopiero zdał sobie sprawę że nie kłamałem mówiąc że zapisałem się dość późno i wyraźnie nieco spochmurniała. Przekazał mi torbę oraz parę przydatnych narzędzi ninja, wyraźnie mających nie tylko zastosowanie w medycynie. Może była to zwykła przezorność, a może po prostu brali pod uwagę że front może upaść i tym z namiotów medycznych również przyjdzie walczyć, albo dawali nam to po to by ograniczyć ochronę medyków do minimum by móc jak największą liczbę jednostek puścić na front.
Bez ociągania się zabrałem swój przydział i odszedłem na bok tak jak wielu innych, ale nim przyczepiłem sobie torbę do biodra najpierw poukładałem wszystkie przedmioty tak by te, które mogą mi się przydać do obrony były na wierzchu. Następnie zawiązałem sobie opaskę wokół szyi, po czym nie pozostało mi już nic jak tylko czekać na dalsze rozkazy. Znalazłem wiec sobie miejsce lekko na uboczu z którego mogłem wszystko wyraźnie słyszeć i skupiając się na oddechu czekałem na dalszy rozwój wydarzeń.
Karta
Ukryty tekst
Ekwipunek:
PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE):
http://shinobiwar.pl/viewtopic.php?p=103690#p103690
Opaska na czole, Kabur na prawym udzie, Torba na lewym pośladku,
Ukryty tekst
