Opuszczona leśniczówka

[Souei]

  Ukryty tekst

[Souei]

  Ukryty tekst

[Souei]

  Ukryty tekst

[Souei]

  Ukryty tekst

[Souei]

  Ukryty tekst

[Souei]

  Ukryty tekst

[Souei]

  Ukryty tekst

[Souei]

  Ukryty tekst

[Souei]

  Ukryty tekst

[Souei]

  Ukryty tekst

[Souei]

  Ukryty tekst

[Misae]

Tomoe zamruczał z aprobatą kiedy Souei pogładził jego łepek. Z zadowoleniem przyjął pieszczotę jednego ze swoich ulubionych ludzi.
Misae w tym czasie przysłuchiwała się dyskusji starając się przy okazji ułożyć wszystko w sensowną całość, ale im dalej szło tym gorzej jej wychodziło… nie była pewna czy to kwestia zmniejszającego się procentu krwi w żyłach czy jednak złożoności problemu.
-Kilka Yamanak silniejszych było w czasie walk więc może udało im się czegoś dowiedzieć… ale najbardziej zastanawia mnie jedno. Jeśli były tam jakieś demony, przed którymi wszyscy dzicy zdecydowali się uciekać to dlaczego nikt z Gazo na ten temat nie wspomniał… a jeśli wiedzieli to czemu nie powiedzieli… - odetchnęła głęboko pocierając nasadę nosa palcami. Im bardziej się nad tym zastanawiała tym mniej wiedziała. Kolejne pytanie jedno za drugim pojawiało się w jej głowie.
Zwróciła kolorowe oczy na Souei’a. Opróżniła kieliszek uzupełniając potem wszystkim alkohol w naczyniach.
-Trudno mi powiedzieć… - odetchnęła ciężko -Oni bali się tych istot to żywego… nie wiem czy ktoś byłby w stanie sprawić aby przerazić ich bardziej. Jeżeli nie mrugnęli okiem na potęgę Kyoushi’ego boję się, że nie mamy wiele innych argumentów… - silniejszy mógł być jeszcze Ichirou… i kto inny? Może którzyś przywódcy klanu? Na pewno nie dość liczni aby przepędzić dzikich, skoro byli gotowi porzucić wszystko by dostać się wgłąb kontynentu.
Uśmiechnęła się łagodnie spoglądając na Ichirou.
-Jeśli uznacie, że będę dla was przydatna możecie na mnie liczyć, zawsze - w jej głosie nie było nawet odrobiny zawahania. Była gotowa za nich zginąć i dla nich walczyć. Mogła być ich łącznikiem, lekarzem a może nawet i wsparciem bojowym. Od biedy może nawet stać i wyglądać, ale Ichir nie potrzebował do tego pomocy. Jeśli będzie im przydatna przyjdzie. Jeśli uznają, że będzie tylko zawadzać to zostanie z dala.
W końcu rozsiadła się wygodnie na krześle.
-Chętnie obejrzę wasz pojedynek… i w razie konieczności poskładam do kupy - dodała z pogodnym śmiechem.
Spędziła przyjemny wieczór rozmawiając z przyjaciółmi. Jadła. Pia alkohol i pozwoliła sobie się zrelaksować w pełni od dawna. Nigdzie nie mogłaby poczuć się bezpieczniej niż tutaj w Fugu.
Fakt, że Ichirou zapłacił za ich pokoje przyjęła z wdzięcznością. Mogłaby sama za siebie zapłacić, ale gest był niezwykle miły i nie zamierzała się sprzeciwiać. Rano po kąpieli dołączyła do towarzyszy, gotowa obserwować pojedynek.

[Kyoushi]

Porozumiawszy się ze swoją świtą, nic więcej nie zamierzał dodawać. W końcu rozwiali wszelkie wątpliwości co do najeźdźców i kiedy należy się w to wszystko wtrącić. Póki co, wyglądało na to, że jednak do tego etapu nie dojdzie. Priorytety były zaiste zupełnie inne, jednak w swoim czasie będą mogły się przetasować, a wtedy? Kto wie. Na pomysł Matsudy, kiwnął głową, strach to przecież potężny sojusznik wojownika, który panując nad nim może osiągać wszelkie niedostępne szczyty, a także manipulować nim przeciwnika. Zgadzał się z nim w tym aspekcie w zupełności. Nie czekał długo i przytaknął także Ichirowi, niedługo trzeba znaleźć nocleg, jednak jeszcze zamierzał odpowiedzieć nim dopił Soueiowi, który wspomniał o technikach Raitonu.
- Lepiej być nie mogło! - rzekłszy ucieszył się jak dziecko. Pod opieką dwójki rodziców oczywiście, bo i Ichirou i Misae zamierzali doglądać tego mordobicia, które było planowane. W końcu ktoś musiał trzymać pieczę nad tymi wariatami, którzy mogliby narobić niezłego szumu wokół nie tylko siebie, ale i połaci terenu.

---

Nazajutrz rozprostował kości tuż po wyjściu z obiektu, w którym spał by udać się do umówionego miejsca. Tam mógł spotkać pozostałych, którzy prawdopodobnie spali nieco krócej od niego. Był rannym ptaszkiem, ale po nachlaniu się jednak odespał co jego.
Będąc na miejscu pierwsze co to zlustrował swojego przyszłego przeciwnika, który podobno miał coś w zanadrzu. Coś, co mógłby pokazać białowłosemu, a mogłoby mu się spodobać. Czy to była czysta siła Matsudy wzmacniana elementem błyskawicy? A może po prostu kolejna pieść tysiąca ptaków, którą opanował on sam dawno temu. By przygotować się do walki, stanął przed swoim przeciwnikiem, by póki co nie dobywać broni, nie odpalać Sharingana, po prostu stał i wskazał dłonią by Matsuda zaczynał.
- Pokaż co potrafisz - rzekłszy, napiął nieco mięśnie, podtrzymujące go do wykonania jakiejkolwiek reakcji. Póki co obserwował co miał zamiar zrobić Matsuda.

[Souei]

Nieważne jak bardzo starałby się przeinaczyć tamten wieczór, to zawsze wychodziło mu, że miło spędził czas. Trochę knucia, trochę picia, trochę luźnej rozmowy. W gronie mafijnej rodziny zawsze przynajmniej jedna strona uważała na to co mówi, natomiast w tym towarzystwie Souei nie czuł tej delikatnej, lecz wyczuwalnej presji. Po ustaleniu planu działania ich posiadówa się nie zakończyła, ponieważ dopiero późnym wieczorem Ichirou i spółka zawinęli się gdzieś w poszukiwaniu łóżka do spania. Niestety, goszczenie ich w Fugu na noc nie wchodziło w grę, ale nie rozstali się na długo. Zanim jednak doszło do ich ponownego spotkania, Matsuda musiał dopełnić pewnych czynności, które posunęłyby ich wspólną sprawę do przodu. Jednak zamiast pisać notatkę i wręczać ją mafijnemu posłańcowi, przekazał informację ustnie i nakazał udać się do Rezydencji Smoka, aby doręczyć ją prosto do uszu Głowy. Pani i Panowie z Klepsydry pojawili się w mieście gotowi do akcji, więc trzeba było wykorzystać nadarzającą się okazję i puste okienka w terminarzach. Pazur poprosił o dalsze instrukcje albo osobiste spotkanie, jeśli będzie to konieczne. Tak naprawdę potrzebna mu była tylko lokalizacja, czym zajmowali się inni w Rodzinie. Miał nadzieję, że wojna domowa w Shigashi trwała już tyle, że Smokom udało się już zebrać konkretne dane wywiadowcze, tylko nie mieli jeszcze bodźca do wykonania ostatniego kroku. Cóż, ten bodziec przybył właśnie do miasta, więc można było działać.

---

Gdy jedyne co pozostało to czekanie na odpowiedź, Jugo postanowił umilić sobie ten czas na świeżym powietrzu. Trochę ruchu przed obiadem jeszcze nikomu nie zaszkodziło, a taki sparingpartner nie zdarza się codziennie. Nieco po porze śniadaniowej wyszedł z miasta przez wschodnią bramę i zaraz po tym skierował swoje kroki na południe. Niewielka leśniczówka, a raczej jej ruiny były mu dobrze znane. To tutaj zaszywał się, gdy potrzebował spokoju do treningu, nie będąc przez nikogo nagabywanym lub obserwowanym. Teraz w tych pięknych okolicznościach przyrody czekała już na niego cała ekipa a wśród nich nabuzowany Kyoushi. Miejsca było sporo, więc można było się zabawić, ale Matsuda nie zamierzał odkrywać wszystkich swoich kart. Tym bardziej, że nie wiedział do końca na jaki grunt właśnie wchodzi. Fakt, że Kyoushi nosi w sobie Ogoniastą Bestię trochę go deprymował i nakazywał większą ostrożność. Czy Demon może się uwolnić podczas jakiegoś niefortunnego wypadku? Czy podczas walki nie stanie się nic... niekontrolowanego? Nie miał o tym zielonego pojęcia, ale białowłosy wydawał się nie być szczególnie przejęty żadnym z tych ryzyk. A on chyba powinien wiedzieć najlepiej, prawda?
Przywitał się z Misae, Ichirou i Hoytem oczywiście również, a następnie stanął naprzeciw Shiroyashy na ubitej ziemi.
- Dajesz mi fory? - Uśmiechnął się zawadiacko na jego zaproszenie do wykonania pierwszego ruchu, ale nie zamierzał nalegać na odwrócenie kolejności. Najlepiej było już po prostu zacząć, a życie i tak za chwilę zweryfikuje. Nie czekając na drugie zaproszenie, Souei ruszył do przodu składając dwie pieczęcie i nieco opóźniając kolejną, aby dokończyć ją dopiero wtedy, gdy znajdzie się bliżej Kyoushiego. W tym momencie złożył znak Małpy, aby z bardzo bliskiej odległości od przeciwnika uchylić się i uderzyć dłonią w ziemię, powodując eksplozję błyskawic dookoła. Shiroyasha na pewno liczył na szybkie przejście do walki w zwarciu, co miała sugerować również szarża wprost na niego. Skrócenie dystansu miało jednak na celu utrudnienie mu uniku przed techniką rozpoczynającą walkę. Gdyby podczas szarży coś w niego leciało, wówczas Souei unika ataku na boki, jednak nie zatrzymuje się ani nie cofa.

Nazwa

Raiton: Ibuki

Ranga

S

Pieczęci

Owca → Wół → Małpa

Zasięg Max.

25 metrów promień (50 na tafli wody)

Koszt

C: 50% | B: 40% | A: 30% | S: 20% | S+: 10%

Statystyki

Siła

205

Szybkość

210

Wytrzymałość

---

Dodatkowe

Porażenie III

Opis Silna technika Raitonu, która jest bardzo użyteczna, gdy przeciwnicy nadchodzą ze wszystkich stron. Po uformowaniu pieczęci i przelaniu chakry do ręki, wykonawca jutsu uderza dłonią o podłoże wywołując eksplozję elektryczności. Na wszystkie strony mknie fala błyskawic rażąc wszystko na swojej drodze. Trafieni przeciwnicy są oparzeni i sparaliżowani.
Interesującą właściwością tej techniki jest podwojony zasięg w przypadku użycia na zbiorniku wodnym.

[Ichirou]

Ostatni wieczór był dla Seinina miłą odmianą. Po raz pierwszy od wielu dni mógł wreszcie w pełni wyluzować się, odpuścić wszelkie gierki i zdjąć maskę, którą musiał nosić podczas politycznych wojaży po swoim regionie. Choć na ogół lgnął do bycia na językach innych, szukał sławy i poklasku, to jednak zaczynał doceniać takie momenty. Może to starość, ale może po prostu zwyczajne przesycenie, bo oczy wszystkich mieszkańców Atsui były skierowane właśnie na niego.
Z braku laku ruszył wraz z towarzyszami, choć prawdę mówiąc wcale nie wzgardzał widowiskiem. Wręcz przeciwnie – był nawet ciekawy, co tamci dwaj zaprezentują. Na te wydarzenie przygotował się jak na piknik, bo nabył po drodze jakieś drogie, lokalne przysmaki: drogie sery, suszone wędliny, owoce i orzechy. Kiedy więc znaleźli się na miejscu planowanego sparingu, rozłożył się wygodnie w jakimś miejscu dogodnym do obserwacji. Nie omieszkał przy tym zaprosić Misae obok siebie.
– Tylko się nie pozabijajcie, bo mamy zadanie do zrobienia – oznajmił jak najgorszy stary zgred. – W razie czego jakoś was oddzielę – dodał, wskazując na gurdę nożykiem, którym właśnie kroił długo dojrzewające sery. Wspomniana doniczka stała bowiem bliżej walczących, by piach miał jak najkrótszą drogę do pokonania w razie, gdyby panowie zapędzili się za bardzo w koleżeńskim starciu.
– Częstuj się – odezwał się do Yamanaki, nalewając jej soczek z – wydawać by się mogło – zwyczajnych owoców, ale dla przybysza z pustyni smakujący dość egzotycznie.
A potem uniósł spojrzenie bursztynowych oczu znad piknikowych dobrodziejstw, kiedy na placu boju pojawił się wybuch błyskawic elektryzujących powietrze na tyle silnie, że obserwatorom mogły się nieco zjeżyć włosy na głowie.