Szlak transportowy

[Tetsurō]

Goniec i Wieża
Misja rangi A - Azuma & Hiromi kolejka: 9 / 19

Niestety, nie każdy miło wyglądający człowiek zawsze jest miły. Ten nawet skinął im kapeluszem! A mimo to, miał złe zamiary... Zaatakował on Azumę z zaskoczenia, co dało chwilę na porwanie Hiromi. Dwa rysunkowe lwy wyskoczyły z lasu, jeden pochwycił dziewczynę i bez zatrzymywana się pobiegł między drzewa, a drugi po chwili dołączył do niego, tak jakby próbował go asekurować. Człowiek na drodze trzymał Azumę dosyć mocno, wiec mimo wszystko wyrwanie się nie było takie proste.

  Ukryty tekst

Azuma zadziałał szybko. Kiedy tylko jego przeciwnik go złapał, ten pokazał mu swoje prawdziwe oko. Ten jeden gest wystarczył, aby unieruchomić kapelusznika. Co prawda przez chwilę jeszcze trzymał on młodego Uchihę, jednakże to nie trwało zbyt długo. W końcu młodzieńcowi udało się wyrwać. Niestety, w tym czasie Hiromi zniknęła już w lesie. Na szczęście, to nie oznaczało końca. Mógł on ruszyć tropem lwów, który dosyć drastycznie przedzierały się przez las, łamiąc przy tym gałęzie i gniotąc trawę. Tylko czy aby na pewno odpowiednim było pozostawiać tutaj tak przeciwnika samego sobie? Zapewne niedługo się uwolni, a wtedy też pozostawienie go za swoimi plecami może nie sprzyjać dalszej walce. Z drugiej strony, czy aby na pewno miał czas się nim zajmować? Hiromi z każdą chwilą oddalała się od traktu, niknąć coraz głębiej w las. Oj trudna sytuacja...

Stary Sugiyama

Hiromi/Azuma +9 Kolejek nadprogramowych

  Ukryty tekst

Dla sprawdzających :

  Ukryty tekst

[Uchiha Hiromi]

Uchiha Hiromi
Wiosna, Rok 394

---

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

[Azuma]

Iluzja wywołana jednym spojrzeniem w sharingana, wystarczyła by obezwładnić przeciwnika. W tej chwili przeżywał katusze, ale nie miało to trwać w nieskończoność. Azuma musiał pozbyć się zagrożenia. Mógł zwyczajnie pozbawić go życia i definitywnie pozbyć się problemu, ale wtedy nie wiadomym pozostałoby dla nich, czy za tą zasadzką kryło się coś więcej.

Nie umknęło przecież jego uwadze, że za atakiem stał Gazo. Czy to był jakiś wyrzutek? Najemnik? Wiele pytań, na które nie mógł oczekiwać w tym momencie odpowiedzi. Jednak później… Wykonał zdecydowany, szybki cios w szczękę mężczyzny. Ruch dłoni był tak ukierunkowany, aby wywołać przesunięcie dolnej szczęki i spowodować nacisk na okolice ucha wewnętrznego i skroni. Skutek miał być natychmiastowy - pozbawienie przytomności. Stanem uzębienia mężczyzny nie zamierzał się już przejmować.

Gdy padł jak kłoda, na wszelki wypadek Azuma sięgnął do lewej kabury, gdzie miał kunaia z doczepioną notką. Oderwał z broni kartkę z pieczęcią wybuchową i przelał na nią swoją chakre, a następnie wsunął ją mężczyźnie, zwyczajnie pod zewnętrzne ubranie. Jeżeli odzyska on przytomność i postanowi kontynuować z nimi walkę, wtedy siedemnastolatek nie będzie miał dylematu. Wysadzi go. Do tego jednak momentu…

  Ukryty tekst

Ruszył sprintem w kierunku zniknięcia atramentowych lwów i Hiromi. Nasluchiwał wszelkich odgłosów walk, ale i szmerów. Nie dezaktywował swojego sharingana, wiedząc że ten daje mu niepowetowaną przewagę w dostrzeganiu szczegółów, które mogły być kluczowe dla poszukiwania, jak i samego, zachowania życia.

  Ukryty tekst

---

WIEDZA

---

  Ukryty tekst

ZDOLNOŚCI

---

  Ukryty tekst

EKWIPUNEK

---

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE
Głowa

• Ochraniacz na czoło z emblematem Uchiha

Sylwetka

• Szary płaszcz (bez żadnych zdobień)

Klatka piersiowa

• Kamizelka shinobi

Lewy pośladek

• Torba

Lewe udo

• Kabura broń

Prawe udo

• Kabura na broń

PRZEDMIOTY SCHOWANE (NIEWIDOCZNE):

  Ukryty tekst

[Tetsurō]

Goniec i Wieża
Misja rangi A - Azuma & Hiromi kolejka: 10 / 19

Wystarczyło jedno dobrze wycelowane Genjutsu i kapelusznik był wyłączony z rozgrywki. Przynajmniej na ten jeden moment. Trzeba było działać szybko, z każdą chwilą krzycząca Hiromi oddalała się od traktu, niknąć coraz głębiej w lesie. Młody Uchiha nie zamierzał się bawić, wyprowadził silne uderzenie wprost w twarz przeciwnika. Niestety, nie było ono dla niego tak silne jak mógł zakładać. Udało mu się rozciąć jego wargę, jednakże ten dalej stał na nogach tak jak przed uderzeniem. Zapewne Azuma mógłby próbować dalej, jednakże nagle krzyk Hiromi ustał, co nie mogło oznaczać nic dobrego. Dlatego też ten dobył tylko jednej ze swoich notek i schował ją przeciwnikowi do wewnętrznej kieszeni płaszcza. To powinno być wystarczające zaskoczenie dla niego, w razie gdyby jednak się przebudził. Koniec przygotowań, nie było czasu na więcej. Azuma obrócił się w stronę lasu i pobiegł za śladem swojej towarzyszki, który był wytyczone przez połamane gałęzie i wyrwane liście.

  Ukryty tekst

Azuma skradał się przez las, był dosyć szybki, jednakże przy tym też bardzo cichy. Niczym cień pokonywał kolejne metry. Nagle na chwilę przystanął, gdyż dostrzegł kilka rzeczy. Po pierwsze, pomiędzy krzewami biegało sporo niewielkich gryzoni, myszy, szczurów i innych takich, wszystkie były wykonane z atramentu, zapewne miały służyć za jakieś zabezpieczenie, aby ktoś przypadkowo bez wiedzy Gazo nie szedł tym tropem. Druga sprawa jest taka, że nagle z między drzew wyszedł ogromny, czarno-biały krab, który szedł od centrum lasu w stronę traktu. Nie zauważył on naszego bohatera, ten ukrywał się dosyć dobrze, ale na pewno zwierze będzie stanowić zagrożenie w razie potencjalnej walki. Tylko czy był czas teraz się przejmować?

Stary Sugiyama
Gazo

Hiromi/Azuma +9 Kolejek nadprogramowych

  Ukryty tekst

Dla sprawdzających :

  Ukryty tekst

[Uchiha Hiromi]

Uchiha Hiromi
Wiosna, Rok 394

---

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

[Azuma]

  Ukryty tekst

Niestety jego pierwotny plan się nie powiódł. Uderzenie w które włożył tyle siły, nie zdołało kapelusznika ani odrzucić, ani pozbawić przytomności. Siła ciosu wystarczyła zaledwie do rozcięcia wargi. Nie przypuszczał, że przeciwnik może okazać się tak wytrzymałym łotrem, dlatego Azuma szybko zweryfikował swoje plany. Gdy tylko oddalił się na bezpieczną odległość, zdetonował przylepioną do mężczyzny notkę. Nie zamierzał ryzykować wzięcia w pułapkę, gdy będzie zajęty szukaniem Hiromi, a istniało prawdopodobieństwo że tak się stanie. W końcu jego uderzenie, najpewniej wyrwało mężczyznę z genjutsu.

Poruszał się wytyczoną wcześniej ścieżką, którą stanowiły połamane gałęzie i rozrzucone liście. Dotarł tak do miejsca, w którym roiło się od wielu pomniejszych, atramentowych gryzoni. Młody Uchiha szybko zrozumiał że służyły za czujki. Dużo bardziej zaniepokoił go widok… monstrualnego kraba, który dosłownie wyłonił się zza krzaków. Nie dostrzegł siedemnastolatka, tylko parł naprzód, kierując się w stronę traktu. Azuma wykorzystał moment zamieszania i wskoczył wyżej, w koronę drzewa, skąd nie ryzykując dostrzeżenia z ziemii, ruszył głębiej w las, w kierunku z którego wyłonił się krab.

  Ukryty tekst

Użytkownik sharingana spodziewał się, że właśnie tam może znaleźć Hiromi i tego, który stał za porwaniem.

---

WIEDZA

---

  Ukryty tekst

ZDOLNOŚCI

---

  Ukryty tekst

EKWIPUNEK

---

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE
Głowa

• Ochraniacz na czoło z emblematem Uchiha

Sylwetka

• Szary płaszcz (bez żadnych zdobień)

Klatka piersiowa

• Kamizelka shinobi

Lewy pośladek

• Torba

Lewe udo

• Kabura broń

Prawe udo

• Kabura na broń

PRZEDMIOTY SCHOWANE (NIEWIDOCZNE):

  Ukryty tekst

[Tetsurō]

Goniec i Wieża
Misja rangi A - Azuma & Hiromi kolejka: 11 / 19

Widząc, że przeciwnik Azumy do miękkich nie należał, postanowił on zmienić swoje zachowanie względem niego. Bardzo słusznie, nie ma co się z nim szczypać, nie takie były jego priorytety. Zamiast walczyć, poszedł szukać porwanej Hiromi, która gdzieś w tym lesie przecież musiała być. Kiedy już przeszedł kilkanaście metrów, złożył on jedynie jedną pieczęć, aktywując w ten sposób notkę, która wybuchła i poniosła się echem po lesie, powodując dosyć duże wzburzenie w okolicznych leśnych zwierzętach.

  Ukryty tekst

Azuma był niczym cień, żadne zabezpieczenia nie były w stanie go zatrzymać. Zręcznie wyminął kraba i przeskoczył nad gryzoniami, po to aby ruszyć w dalszą drogę, aby dogonić porywacza. Nie musiał biec daleko, aby dostać się na niewielką przesiekę. Było tam trochę mniej drzew, przez co było widać niebo. To właśnie na tej plance dobiegł do swojej towarzyszki. Hiromi siedziała na grzbiecie dużego, biało-czarnego ptaka, który właśnie zaczynał wzbijać się w powietrze. Za dziewczyną stała kobieta. Była średniego wzrostu, ubrana była w spódniczkę do kolan, długie zakolanówki oraz przylegającą do torsu bluzkę z kapturem. W dłoniach trzymała duży zwój oraz pędzel, z którego kapał atrament. Jej twarz była smukła, trochę pociągła, miała długie włosy spięte w stojący do góry kucyk a nad jej lewym okiem zwisała niewielka grzywka. Dostrzegła ona na Azumę, a jej twarz pobladła ze strachu. Przed ptakiem stały dwa malowane lwy, które od razu rzuciły się na przybyłego Uchihę, pokazując swoje ostre, ociekające atramentem kły, a sam ptak zaczął wzbijać się w powietrze jeszcze szybciej, znajdując się już na wysokości dwóch metrów.

Stary Sugiyama
Gazo

Hiromi/Azuma +9 Kolejek nadprogramowych

  Ukryty tekst

Dla sprawdzających :

  Ukryty tekst

[Azuma]

Przemieszczał się jak duch, omijając wszelkie zastawione pułapki. Wywołana eksplozja powinna zwrócić uwagę, i tym bardziej oddalić zagrożenie wykrycia, szczególnie gdy zdążył już przebyć taki dystans. Nie niepokojony, dotarł do przerzedzenia leśnego, na tyle dużego że stąd można było dostrzec niebo i lukę w koronach drzew.

- Hiromi. - To tutaj znajdowała się jego towarzyszka. Nie była jednak sama. Towarzyszyła jej nieznajoma kobieta, klęcząca z atramentem nad zwojem. Oprócz nich, były również jej twory z atramentu, z których szczególnie jeden go zaniepokoił. Musiał szybko podjąć decyzję - czy priorytetowo potraktować uwolnienie Hiromi, czy też spacyfikowanie przeciwniczki. Pozostawienie tej drugiej choć dłużej samej sobie, tworzyło poważne problemy, ale to… było niewspółmierne względem bezpieczeństwa jego towarzyszki.

Decyzja była prosta. I została podjęta błyskawicznie. Gdy nieznajoma dostrzegła Azumę i zbladła na jego widok, siedemnastolatek przygotował się do użycia fortela.

  Ukryty tekst

Po nawiązaniu kontaktu, ruszył w jej kierunku, biegnąc jednak po łuku. Chciał ją zmusić do działania, sprowokować, zobaczyć jaki styl preferuje i jak będzie zamierzała walczyć.

---

WIEDZA

---

  Ukryty tekst

ZDOLNOŚCI

---

  Ukryty tekst

EKWIPUNEK

---

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE
Głowa

• Ochraniacz na czoło z emblematem Uchiha

Sylwetka

• Szary płaszcz (bez żadnych zdobień)

Klatka piersiowa

• Kamizelka shinobi

Lewy pośladek

• Torba

Lewe udo

• Kabura broń

Prawe udo

• Kabura na broń

PRZEDMIOTY SCHOWANE (NIEWIDOCZNE):

  Ukryty tekst

[Uchiha Hiromi]

Uchiha Hiromi
Wiosna, Rok 394

---

Dźwięk wybuchającej notki ją przeraził i teraz to już naprawdę chciało jej się wymiotować, ale że już kończyła udawanie i teraz faktycznie skończyłoby się treścią żołądkową na lwach. Nie było to optymalne. Ostatecznie też, z pomocą kobiety, wdrapała się na ptaka i na nim usiadła, mając nadzieje, że wszystko, co zostawiła, dawało Azumie dobry obraz tego, co się z nią miało za chwilę dziać.

Wtedy usłyszała swoje imię i zobaczyła, że twarz porywaczki blednie.

- Azuma-san - powiedziała Hiromi, a jej serce zabiło szybciej - nie ze strachu, chociaż była naprawdę przerażona, nawet jeżeli udawała spokój, czy kombinowała jak koń pod górę. Serce zabiło szybciej w nadziei, że za chwilę będzie bezpieczna. Z tego powodu wysłali jego. Bo był w stanie w takiej sytuacji ją uratować.

Sam Azuma, jeżeli dokładniej na nią spojrzał, widział, że jej włosy były rozwiane i zmierzwione, a całe ciało i ubranie - brudne od atramentu, jakby została nim spryskana. Lekko podarte ubranie i brud sugerowały, że Hiromi miała dość stanowcze zderzenie z ziemią lub drzewem.

Przez ułamek sekundy zastanawiała się, czy nie wyjąć kunai i nie ciachnąć kobiety w kostkę, ale ostatecznie zdecydowała, że nie było na to czasu i nie powinna ryzykować. Powinna jak najszybciej znaleźć się na ziemi i stamtąd myśleć, co dalej. Nie była wysoko, dlatego bez dalszego wahania, przełożyła nogę przez ptaka i zsunęła się na ziemię. Chciała wylądować i rzucić się do ucieczki, dając Azumie jak najwięcej przestrzeni na to, co chciał zrobić.

  Ukryty tekst

[Tetsurō]

Goniec i Wieża
Misja rangi A - Azuma & Hiromi kolejka: 12 / 19

Nareszcie doszło do konfrontacji. Niestety, nie była to czysta walka, nie taki styl preferowały obie strony, każdy miał jakieś sztuczki w rękawie i postanowił ich teraz użyć. Wystarczyło jedno spojrzenie Azumy, żeby namieszać kobiecie w głowie, ależ z niego był czarujący przystojniak. Mógł on dalej wdrażać swój plan działania, jednakże wtedy został zaatakowany przez dwa lwy. Rozwalenie ich nie było trudne, wystarczyło uderzenie pięścią, tylko one też potrafiły coś zrobić, no i kupiły sekundę lub dwie potrzebne do działania. Azuma miał podrapane ręce, z płytkich ran kapała krew, nic wielkiego, ale jednak trochę piekło. Ruszył on od razu do akcji. Plan był prosty, odbić dziewczynę zanim cokolwiek się stanie. Oczywiście, jego przeciwniczka nie stała bezczynnie. Na swoim zwoju, który był przewieszony na pasie przez ramię, bardzo szybko namalowała kilka ptaków. Ożywiła je złożeniem pieczęci i posłała je w kierunku.... Lasu.... Całkowicie nie trafiła ze swoim atakiem. Nie była to kwestia uniku, po prostu poleciały one w zupełnie inne miejsce, gdzieś, gdzie nie nie było możliwości aby Azuma stał. Ptaki uderzyły w drzewa i ziemię, zamieniając się w plamy atramentu.
Wtedy też Hiromi postanowiła zareagować. Ptak wznosił się coraz wyżej, powoli sięgał już ponad korony drzew, to jednakże jej nie przeszkadzało. Postanowiła przewiesić nogę i zsunąć się z ptaka, w ten sposób lądując w tamionach swojego bohatera, niestety, kiedy tylko zrobiła ruch, poczuła jak coś łapie ją za kołnierz. Była to kunoichi, która kontrolowała ptaka.
- Nie możesz.. skażesz nas na śmierć!- wykrzyczała do dziewczyny, drugą ręką malując kolejny malunek. W tym czasie ptak wznosił się coraz wyżej. Azuma nie miał prostej drogi do dostania się na ptaka, aby dobić swoją towarzyszkę, dlatego też zdecydował się zlikwidować ptaka. To powinno uwolnić Hiromi i pozwolić mu ją złapać. Sięgnął po swojego Kunai'a i rzucił nim w stronę ptaka. Nasz heros liczył, że jedno wkłucie i ptak zamieni się w sporą plamę atramentu. Jednakże nic takiego się nie stało. Kunai wbił się w jego brzuch i tyle. Pozostał wbity, tak jak w normalne ciało. Ptak za to wznosił się coraz wyżej i wyżej, Azuma miał jeszcze trochę czasu na działanie, no ale musiał się spieszyć, inaczej upadek z takiej wysokości nie skończy się najlepiej dla jego towarzyszki. Ptak znajdował się już nad koronami drzew, jednakże na tyle nisko, że był jeszcze w zasięgu większości jego umiejętności. Co więcej, coś działo się w lesie za nim. Słyszał on jak łamią się gałęzie i coś ciężkiego nadciąga. Czyżby pan Krab wracał do Mamusi?

Stary Sugiyama
Gazo

Hiromi/Azuma +9 Kolejek nadprogramowych

  Ukryty tekst

Dla sprawdzających :

  Ukryty tekst

[Azuma]

Plan ułożony na prędce, zadziałał połowicznie. Powstała iluzja, skutecznie odciągnęła uwagę od prawdziwego Azumy, ale genjutsu, nie zadziałało na już utworzone atramentowe twory. Lwy ruszyły do ataku i nawet zdołały lekko zranić dłonie chłopaka, zanim ten zdołał je zniszczyć. Działanie opóźniające nie pozwoliło Azumie przeprowadzić założonego wcześniej planu - skoku na grzbiet ptaka, chwycenia Hiromi i zeskoczenia wraz z nią.

Na szczęście Hiromi w tej całej sytuacji, również nie pozostała bierna i dostrzegając rówieśnika postanowiła sama zeskoczyć, póki odległość od ziemi pozwalała by ją jeszcze chłopak złapał. Wtedy jednak, została powstrzymana. Złapana za kołnierz, nie mogła uczynić tego co zamierzała.

- Co to ma do cholery znaczyć?! - niewypowiedziana myśl pojawiła się, gdy tylko usłyszał krzyk nieznajomej. Nie umknęło jego uwadze to że dalej zamierza walczyć, zamaszcsyscie wywijała pędzlem. Nie mógł zwlekać, tym bardziej że z głębi lasu dochodziły niepokojące odgłosy łamanych gałęzi. Coś się do nich zbliżało.

- Hiromi-chan, szybciej, skacz! - krzyknał i sięgając do torby na lewym pośladku, wyciągnął jeden z shurikenow z doczepioną stalowa żyłka. Ostrze, zostało szybko przez Azumę wprawione w ruch. Rzucone w stronę jednego ze skrzydeł, miało zrobić to samo co poprzednio rzucony kunai. Po prostu się wbić. A gdy to nastapiło, użytkownik sharingana dokończył, składając wymagane pieczęcie.

  Ukryty tekst

---

WIEDZA

---

  Ukryty tekst

ZDOLNOŚCI

---

  Ukryty tekst

EKWIPUNEK

---

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE
Głowa

• Ochraniacz na czoło z emblematem Uchiha

Sylwetka

• Szary płaszcz (bez żadnych zdobień)

Klatka piersiowa

• Kamizelka shinobi

Lewy pośladek

• Torba

Lewe udo

• Kabura broń

Prawe udo

• Kabura na broń

PRZEDMIOTY SCHOWANE (NIEWIDOCZNE):

  Ukryty tekst

[Uchiha Hiromi]

Uchiha Hiromi
Wiosna, Rok 394

---

Ptak z każdą chwilą się wznosił, ale byli jeszcze na tyle nisko, że nie bała się zsunąć z jego grzbietu. Już się odepchnęła, już się przygotowywała na lot w dół i upadek, a potem ucieczkę do lasu, kiedy kobieta ją złapała. W niemal ostatniej chwili.

Hiromi przez chwilę nie wiedziała, co się dzieje. Szarpnęła się, kopnęła ptaka i znieruchomiała, żeby zorientować się, co się tutaj właściwie działo. Dyndała sobie nad ziemią, ptak wznosił się coraz wyżej. Kobieta złapała ją za kołnierz i trzymała. Wyraziła również swój strach, a także postanowiła walczyć z Azumą.

- Trzeba było o tym pomyśleć zanim ułożyliście tak głupi plan - odpowiedziała jej dziewczyna, kładąc ręce na pasie, który trzymał jej kamizelkę w miejscu. Odetchnęła. Strach przed upadkiem ją niemal obezwładnił i też trochę przykro jej się zrobiło tej kobiety. Może nie powinna. Nadal nie wiedziała, czego kobieta tak naprawdę chciała od niej. Dlaczego tak uparcie chciała walczyć z Azumą. Czy nie byłoby łatwiej się dogadać?

Rozkaz od Azumy trochę przywrócił ją do rzeczywistości. On nie zamierzał się patyczkować z tą kobietą i chyba zamierzał poważnie zaatakowac ptaka. Był tutaj, żeby ją chronić. To była jego misja. Dlatego nawet przerażona, nawet jeżeli ze strachy było jej niedobrze, zdecydowała się mu zaufać.

- HAI, AZUMA-SAN!

I wtedy rozwiązała pas, który trzymał jej kamizelkę, uniosła lekko ręce i wyślizgneła się z ubrania, gotowa na upadek.

  Ukryty tekst

[Tetsurō]

Goniec i Wieża
Misja rangi A - Azuma & Hiromi kolejka: 13 / 19

No cóż, może młoda Gazo nie najlepiej zaplanowała całą akcję, ale teraz już nie było odwrotu. Azuma nie wyglądał na takiego, co chciałby się powstrzymać w atakach, nie ważne, że teraz głównie się bronił i ratował Hiromi. No ale w głowie dziewczyny rozmowa była możliwa tylko bez tego przesiąkniętego Uciapowością strażnika. Dlatego też musiała się jakoś go pozbyć. Niestety, on myślał o niej to samo, co nie wróżyło najlepiej przynajmniej jednej osobie w tym towarzystwie. Póki co zapowiadało się, że tą osobą będzie Hiromi, no ale zobaczymy co dalej...
Hiromi postanowiła, że jeżeli ma wybierać między wolnością a porwaniem, to wybrała nagość. Rozwiązała swój pas i uwolniła się z ubrania, oswobadzając swoje ciało. Wtedy też zaczęła spadać. Ptak nie był wysoko, no ale ze trzy metry miała do pokonania. W tym samym czasie Azuma nie próżnował, wyprowadził on kolejny atak, tym razem jednak z użyciem shuriken'a z żyłką. Po tym jak wbił się w ciało ptaka, nasz bohater przygotował technikę i posłał falę ognia idącą po żyłce. Ta objęła całego ptaka, doszczętnie go niszcząc. Kobieta, która na nim stała, zdążyła zrobić unik przed płomieniami i skoczyć gdzieś na jedno z drzew, jednakże Azuma miał teraz większe zmartwienie. Hiromi spadała na ziemię i to dosyć szybko, musiał więc reagować jeszcze szybciej, jeżeli chciał ją złapać, a w ten sposób także uratować przed połamaniem o ziemię, to musiał ruszyć w tym momencie.
Niezależnie od tego, czy postanowił on uratować dziewczynę biorąc ją w ramiona, czy może jednak jej piękno go oślepiło przez co nie zdążył zareagować, z między drzew wyszedł ogromny krab, który od razu ruszył szarżą na Azumę, biorąc duży zamach i chcąc go uderzyć swoimi szczypcami. Był on dosyć blisko, więc i tym razem trzeba było zareagować szybko. Mimo tego, że był atramentowy, to krab wyglądał na takiego, co umiał przywalić. Lepiej nie lekceważyć jego siły.
Kobieta po tym jak zeskoczyła z ptaka gdzieś zniknęła. Zapewne chowała się między drzewami, szykując się do kolejnego ataku. Nim jednak ten nastąpił, pod nogami naszej dwójki wylądowały dwie bombki dymne, które chwilę później wybuchły, zaczynając zadymianie całego pola walki. Robiło się coraz trudniej, nasi bohaterowie byli w środku zamieszania i jeżeli chcieli uciec, to nie będzie proste zadanie. Z jednej strony był wróg, a w drugą gęsty las, tam będzie łatwo się zgubić, co na pewno odbije się na czasie ich podróży... A na to nie mieli czasu, informacje o ślubie musiały zostać dostarczone jak najszybciej.

Stary Sugiyama
Gazo

Hiromi/Azuma +9 Kolejek nadprogramowych

  Ukryty tekst

Dla sprawdzających :

  Ukryty tekst

[Azuma]

Ich walka przypominała taniec, gdzie w momencie odkładania nogi przez jedną stronę, ta druga ją dokładała. Siedemnastoletni Sentoki nie zamierzał przyglądać się, jak jego towarzyszka odlatuje, a raczej zostaje porwana. Zaatakował, jednocześnie głośno dając do zrozumienia Hiromi, co ma zrobić. Nastolatka usłuchała, czyniąc to w nieprawdopodobny sposób.

Choć widok i sytuacja były niespotykane, nie wahał się ani przez chwilę nad tym jak ma zareagować. O ile mógł to starał się przechwycić Hiromi w locie, skacząc z drzewa, aby w ten sposób zamortyzować siłę wzajemnego zderzenia. Jeżeli nie było to możliwe, wcześniej rzuca się biegiem w kierunku miejsca jej upadku, aby w odpowiedniej chwili wyskoczyć…, przyjmując na siebie bezpośrednio siłę uderzenia. Nie miał wątpliwości, że jest od Hiromi, wytrzymalszy.

Oczywiście, to nie był ich jedyny problem. Na arenie walki, pojawił się również pokaźnych rozmiarów krab. Nie było wątpliwości co do tego, że miał parę w szczypcach do przyłożenia. Mając to na uwadze, a także że uniósł szczypce właśnie do uderzenia, zaraz po przechwyceniu Hiromi, stara się zmienić pozycję, skupiając się przede wszystkim na jego lokalizacji, niż na wdziękach Hiromi. W pewien sposób ułatwić im moo zadanie mogły bombki dymne, które pojawiły się pod nogami. Mogli to potraktować, jako zasłonę dymną. Tak też uczynili.

- Tylko mnie nie puszczaj - szybko rzucił i nie zważając na skrępowanie Hiromi… złapał ją za wolną rękę, ciągnąć za sobą w stronę lasu. W międzyczasie drugą dłonią sięgnął do prawej kabury i wyciągnął z niej kunai z notką oślepiającą. Ta, po sekundzie lub dwóch, wyleciała z kłębu dymu za ich plecami w kierunku przeciwników, eksplodując światłem. Z kolei oni, wybrali ten kierunek, który umożliwiał im szybkie opuszczenie pobojowiska, przy jednoczesnym ukryciu się przed wzrokiem atramentowego kraba, oraz jego stworzycielki.

Biegli długo - gdy tylko percepcja Azumy pozwala się upewnić, że ich pościg znajdował się już w znacznej odległości, pozwolił sobie puścić Hiromi, ale wcale nie porzucili ucieczki. Dalej ja odciągał od zagrożenia, co jakiś czas też zerkając do tyłu, na nią czy wciąż za nim podąża. Nie mógł sobie pozwolić więcej na taką lekkomyślność.

[Uchiha Hiromi]

Uchiha Hiromi
Wiosna, Rok 394

---

To był tylko ułamek sekundy, ale dla Hiromi wydawał się wiecznością. Spadała. Ale nie uderzyła tak bardzo, jakby się mogło wydawać. Gdyby nie to, że uderzenie w Azume (czy była złapana czy jak spadła na niego jak worek ziemniaków) bolało jak cholera, doceniłaby piękno tej sceny. Ba! Czytała o takich scenach z wypiekami na twarzy kiedyś. Nie zdawała sobie sprawy z tego, że to tak bardzo bolało. A I wcześniej jej się bardzo oberwało, teraz miała wrażenie, że jej ciało - szczególnie plecy I bok - zmienią się w jednego, wielkiego siniaka.

Co do wdzięków, które pokazała dziewczyna - nie były one aż tak widoczne, jakby panowie sobie wymarzyli. Tak, brak pasa I kamizelki spowodował, ze jej koszulka - wczesniej biała, teraz brudno-atramentowa, również ubierana na zakładkę - się rozchyliła, ale dziewczyna miała na sobie siatkową koszulkę oraz bandaż, który krępował jej piersi (musiała, wszelakie aktywności fizyczne bez skrępowania piersi przy jej rozmiarze powodowały ból I niewygodę). Owszem, można było zobaczyć przebijającą skórę - I wielkiego krwiaka, który robił się jej na boku - oraz dekolt (nawet dość znaczny). Może było to wystarczające, żeby pobudzić wyobraźnię młodego chłopaka, ale Hiromi w tej chwili nawet o tym nie myślała.

Postawiona na ziemię nie miała czasu na myślenie. Jej emocje wariowały, strach, ból, ulga z powodu bycia uratowaną - wszystko mieszało jej się w głowie, dlatego, kiedy Azuma złapał ją za rękę, tylko skinęła głową na znak, że rozumie, że ma go nie puszczać. I pobiegła za nim. Adrenalina nadal w niej buzowała, a niebezpieczeństwo jeszcze nie zostało zażegnane. Więc biegła.

Nie wiedziała, że może tyle biec, ale Azuma ją ciągną I nie chciała go zawieść. Już I tak głupio jej było, że była porwana. Chciała płakać, ale nie miała na to ani siły, ani tchu, biegnąc za Azumą. Jednak czuła się bezpiecznie teraz, kiedy był tutaj, kiedy widziała I miała pewność, że ją ocali.

Kiedy po dłuższym czasie puścił jej dłoń, ona… tylko zacisnęła swoją mocniej. Miała nie puszczać. Musiałby powiedzieć na głos, zdjąć poprzedni rozkaz, żeby to zrobiła. Wolała nie. W tej chwili tak czuła się bezpiezniejsza. Ale wiedziała też, że bez wahania posłucha każdego rozkazu, jaki będzie dla niej miał.